โลกปัจจุบัน 2020
"เห้อ...... " ได้มีเด็กหนุ่มนั้นกำลังเดินออกนอกรัวโรงเรียนพร้อมกับถอนหายใจออกมาอย่างเหนือยหน่าย
'ในที่สุดการสอบเสร็จสักที'
ตัวของเด็กหนุ่มพระเอกนั้นกำลังเดินกลับจากโรงเรียนเพราะตนนั้นพึ่งจะสอบเสร็จซึ่นตอนนี้ตัวของเขานั้นกำลังเดินมาอยู่ทางม้าลายซึ่งก็เหมือนปกติที่เจ้าตัวนั้นทำเป็นประจำอยู่แล้ว ซึ่งหลังจากที่ยืนรอจนไฟนั้นเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้วตัวของเด็กหนุ่มก็ได้ตามทาง
"หืม?......อ้าวเห้ย!?" หลังจากที่ได้ก้าวเดินไปตามทางได้สักพักก็ได้มีรถบรรทุกคันหนึ่งพุ่งมาอย่างรวดเร็ว เหมือนตั้งใจแต่ทางตัวของเด็กหนุ่มนั้นก็หลบได้อย่างฉิวเชียด
"เห้อ....เกือบตายไปแล้วมั้ยหล่ะชั้น-----" ที่สามารถหลบได้เพราะเจ้าตัวนั้นกำลังตกใจก็เลยเผลอหยุดเดิน แต่หลังจากที่ยังไม่ทันที่จะบ่นเสร็จตนนั้นก็ได้เห็นเงาบางอย่างปรากฎขึ้นที่ด้านหลังพอหันไปภาพที่ตนเห็นและคนที่อยู่ใกล้เห็นคือ...
ออฟติมัสซัง
"อะ อะ อะ" เด็กหนุ่มและคนที่อยู่ใกล้นั้นชะงักไปแปบหนึ่งเลยก็เพราะจากรถบรรทุกนั้นได้กลายเป็นออโต้บอทไปแล้วพร้อมกับง้างหมัดที่หน้าจะหลายตันนั้นไว้ตรงหน้าของเด็กหนุ่ม
"ไหงงั้นหล่ะเห้ย!?" เด็กหนุ่ม
"ว่าไงเจ้าหนุ่มเมื่อกี้บังอาจหลบการชนของชั้นงั้นหรอ?" ทางรถบรรทุกนั้นได้เอ่ยออกมาเป็นเสียงเหมือนของชายวัยประมาณกลางคนจนทำให้เจ้าตัวนั้นยิงตกใจมากไปอีก
"อะ เอ่อป่าวหลบครับ พะเอินเมื่อกี้นี้ตกใจไปหน่อยก็เลยหยุดหน่ะครับ แหะๆ" ทางเด็กหนุ่มที่ได้ยินก็ตอบพร้อมกับยิ้มแห้งๆออกมา
"งั้นหรองี้นี่เอง....งั้นก็รับไปซร้าาาาาา!!" รถบรรทุกนั้นได้พูดขึ้นก่อนที่จะง้างหมัดออกมา
"ดะ เดี่ยวก่อนก่อนอย่าพึ่ง!?" เด็หนุ่มนั้นได้ยินสิ่งที่รถบรรทุกนั้นได้เอ่ยขึ้นพร้อมกับง้างหมัดมันก็เลยทำให้รู้เลยว่าตนนั้นจะโดนอะไร ถ้าโดนไปศพไม่สวยแน่ๆ
"ไม่เดี่ยวเเล้ว รับไปซะหมัดแห่งการเกิดใหม่จากข้าผู้นี้ซะ!!" ก่อนที่จะปล่อยหมัดออกไปอย่างรุนแรงกระแทกเข้ากับร่างของเด็กหนุ่มจนเลือดนั้นได้สาดกระจายไปทั่วบริเวณ
กระชูดดดดดดดดดด
ก่อนที่เจ้ารถบรรทุกที่พึ่งต่อยเด็กหนุ่มนั้นได้ยืนขึ้นพร้อมกับเลือดที่ท้มหมัดก่อนที่จะเอ่ยออกมาทามกลางแสงอาทิตย์ตกแล้วยืนเก๊กเหมือนพระเอก MV "เจ้าหน่ะ คือผู้ที่ได้รับเลือกจากหมัดคู่นี้จงอย่าได้ปฎิเสธ หมัดนี้จะส่งใจไปเกิดใหม่เหมือนดังที่เจ้านั้นเคยมโนเอาไว้เมื่อนานมาแล้ว เพราะงั้นอย่าลืมขอบคุณข้าซะหล่ะเด็กหนุ่มที่ถูกเลือกเอ่ย!"
มันจะไม่ติดอะไรเลยทุกอย่างที่เจ้ารถบรรทุกนั้นพูดออกมาทั้งบรรยากาศและวิวต่างเป็นใจให้ถ้ามันไม่ติดที่มีร่างของคนที่มันพึ่งส่งหมัดออกไปจนเจ้าของร่างนั้นนอนจมกองเลือดอยู่ ก่อนที่เด็กหนุ่มจะเอ่ยขึ้น
"หึ...จะ..ให้..ขอบคุณ...งั้นหรอ...งั้นก็.....ไปตายซะ........." เด็กนุ่มนั้นได้พูดออกมาอย่างยากรำบาก
"....." ส่วนรถบรรทุกนั้นก็ได้แต่ยืนงงแต่ก่อนที่จะได้พูดอะไร
"อ้าวไปซะล่ะ ไม่ใช่ว่ามนุษย์โลกนี้อยากไปเกิดใหม่งั้นหรอข้าว่าก็น่าจะดีใจแท้ๆที่ได้ไปเกิดใหม่หน่ะ" รถบรรทุกนั้นได้พูดขึ้นเพราะคิดว่าทางเด็กหนุ่มนั้นจะดีใจที่ได้ไปเกิดใหม่ซะอีก เพราะถ้ายอมโดนชนไปซะตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องมารู้สึกอะไรแล้วแท้ๆ
"กรี๊ดดดดดดดดดด" ได้มีเสียงกรี้ดของผู้หญิงดังขึ้นหลังจากที่ได้ยินเสียงแล้วทุกคนที่กำลังยืนสตั๊นอยู่นั้นเองก็ได้สติเจ้าหุ่นยนต์รถบรรทุกก็เหมือนจะได้สติด้วย เพราะตอนนี้ตนนั้นยังยืนอยู่กลางดงมนุษย์
"อะ ซวยแล้วไง! ลืมไปเลยว่าตอนนี้คนอยู่เยอะเพราะงั้นไปหล่ะจร้าาา!!!" ก่อนที่จะเปลี่ยนร่างกลับไปเป็นรถบรรทุกเหมือนเดินก่อนที่จะวิ่งหายไปอย่างรวดเร็วมันเร็วมากกว่าคนปกตินั้นจะสามารถมองได้แต่มันก็ยังมีคนถ่ายไว้ได้ทัน ก่อนที่จะขับหายไปเหลือแต่ลม
ในระหว่างทางที่รถบรรทุกนั้นกำลังวิ่งแต่ตัวรถนั้นกลายเป็นโป่งใสก่อนที่จะพูดขึ้น "เห้อออ ทำไมต้องมาให้คนทำอะไรแบบนี้ด้วยห๊ะ! ตาแก่!!"
"ก็ช่วยไม่ได้หนิ ข้าบอกให้เจ้านั้นส่งไปเกิดใหม่แต่ไม่ได้บอกว่าให้เจ้าฆ่าเจ้าหนูนั้นซะหน่อยให้ส่งไปตอนหลับก็ได้หนิน้อ~" ได้มีเสียงของชายชราดังขึ้นทามกลางอากาศที่ว่างเปล่า(ได้ยินแต่เสียงแต่ไมเห็นตัว)
"...นั้นสินะ...ลืมคิดไปเลยแหะ แต่ว่านะข้าก็ส่งเจ้าหนูนั้นไปตามที่เจ้าบอกแล้วเพราะชะนั้นอย่าลืมของที่บอกว่าจะให้ด้วยหล่ะ!!"
"อืมๆ~ ไว้จะเอาไปให้ตอนว่างๆก็แล้วกันน้อ~" ก่อนที่เสียงนั้นจะเงียบหายไปพร้อมกับรถบรรทุกที่หายไปอย่างไร้ร่องรอยแต่มันก็ยังมีคนนั้นถ่ายตอนที่มันแปลงร่างกลายเป็นออโต้บอทได้ พร้อมกัยคริปนั้นได้กลายเป็นไวรัลอย่างรวดเร็ว
***
"อะ อืม~ ที่นี่ที่ไหนก็หล่ะเนี้ยถ้าจะไม่ผิด....." หลังจากที่ได้ตื่นมาเด็กหนุ่มนั้นก็แปลกใจว่าตนนั้นมาโผล่ที่ไหนเพราะวิวนั้นมันไม่ค่อยจะคุ้นเลยก่อนที่มันจะมีเสียงดังขึ้น
[แจ้งแตือน!!]
"หืม?" เด็กหนุ่มได้ส่งเสียงออกมาด้วยความมึนงงก่อนที่มันจะเด้งขึ้นมาอีกครั้ง
[ท่านได้รับพลังเริ่มต้นสำหรับมือใหม่(การ์ดตัวละคร)]
[ท่านได้รับ] : พลังของคุโรซากิ อิจิโกะ
"...ห๊ะ!!?"
.
.
.
.
(ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ)
[ท่านได้รับพลังเริ่มต้นสำหรับมือใหม่(การ์ดตัวละคร)]
[ท่านได้รับ] : พลังของคุโรซากิ อิจิโกะ
"...ห๊ะ!!?"
[ตกลง / ปฎิเสธ ]
"เอ่อ....มันก็ต้องตกลงอยู่แล้วสิมันจะมีใครไม่เอาบ้างหล่ะ? " หลังจากที่เด็กหนุ่มนั้นได้ตอบตกลงก่อนที่จะมีข้อความเด้งขึ้นอีกครั้งพร้อมกับปรากฎหน้าต่างที่เหมือนจะแจ้งเตือน
[แจ้งเตือน!!]
[ท่านได้ตอบตกลงแล้วระบบจะทำการปลูกถ่ายพลังให้โปรดรอรับความเจ็บปวดด้วยค่ะมาสเตอร์]
"ห๊ะ!----อึก!!" ยังไม่ทันที่เด็กหนุ่มนั้นจะได้ทักท้วงอะไรความเจ็บปวดนั้นก็แล่นเข้ามาในร่างกายจนตัวชาพร้อมกับความทรงจำเกี่ยวกับการใช้ดาบฟันวิญญานการใช้ความสามารถต่างๆที่อิจิโกะสามารถใช้ได้แต่เฉพาะเบื้องต้นเท่านั้นก็เช่น เหาะบิน ก้าวพริบตา เก็ตสึกะเทนโช จึงทำให้เจ้าตัวนั้นสามารถใช้ได้
หลังจากที่ได้รับความเจ็บปวดเรียบร้อยแล้วมันก็ผ่านมาได้เท่าที่เด็กหนุ่มนั้นหันไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูก็ประมาณ 20 นาทีกว่าๆ แต่เหมือนทางเด็กหนุ่มนั้นจะสังเกตเห็นบางอย่างที่หน้าจอมันก็คือปีนั้นเอง
"ทนประมาณ 20 นาทีได้มั้ง...แต่เดี่ยวนะทำไมปีมันถึงเป็น 2013 ที่ชั้นอยู่หน่ะมัน 2020 นะเห้ย!?" ก่อนที่จะมองออกไปรอบให้ชัดๆอีกรอบมันก็ปรากฎว่า
"พอมาดูดีๆแล้วเนี้ยทำไมมันไม่เหมือนห้องชั้นเลยแหะ" ทางเด็กหนุ่มนั้นก็ได้ลองเดินสำรวจดูก่อนที่จะเอ่ยออกมาอีกครั้ง "ห้องนี้ดูเหมือนจะใหญ่กว่าห้องชั้นนิดหน่อยแหะ"
มันก็เหมือนกับห้องเก่าของเด็กหนุ่มก่อนที่จะมาเกิดเล็กน้อยแต่พวกอุปกรณส่วนใหญ่นั้นไม่ได้เยอะมากเหมือนกับห้องของเจ้าตัวเลยที่รู้ว่ามันเป็นห้องของตนนั้นก็คือรูปถ่ายคู่กับครอบครัวนั้นแหล่ะ
"ชั้นตอนนี้อายุ 17 ถ้านับจากปี 2020 ปีนี้ 2013 ชั้นก็น่าจะอายุ 10 ปีสิ แต่ร่างกายไม่หยั่กหดลงเลยแหะ..ทำไมกันนะ..หืม" ในระหว่างที่ตัวเด็กหนุ่มนั้นกำลังใช้ความคิดก่อนที่จะหันไปเห็นกระดาษว่าอยู่ในโตะในห้องครัวก่อนที่จะเปิดมันออกดูใจความมันก็ประมาณนี้แหล่ะ
-ถึง โฮโนสึกะ อิซึกิคุง ข้าเป็นใครไม่ขอบอกหล่ะกันน้อ~ ถ้าเป็นเธอก็น่าจะรู้อยู่แล้วสิน้อ~ เพราะงั้นข้าจะขออธิบายเลยก็แล้วกันตอนนี้เจ้ามาเกิดใหม่จากการตายอนาถจากการโดนหุ่นชกคงรู้แล้วสินะ ตัวของเจ้าในโลกนี้ข้าได้ทำประวัติทุกอย่างเอาไว้แล้วส่วนเมืองที่เจ้าอยู่นั้นไปดูในทะเบียนบ้านในตู้กระจกใต้ทีวีก็แล้วกันน้อ แล้วเจ้าจะรู้ว่าตัวเองนั้นอยู่ที่ไหน อ่อแล้วก็อย่าลืมไปเรียนพรุ่งข้านั้นสมัครเรียนให้แล้วน้อ โฮ้ๆๆ--
"โห้ พออ่านถึงโดนชกแล้วมันหงุดหงิดจังแหะพอโดนด่าว่าอนาถแล้วเนี้ย เห้อออ" ก่อนที่เจ้าตัวนั้นจะลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้กระจกด้านลงดู
"ในขอดูหน่อยว่าประวัติของชั้นในโลกนี้มันเป็นไงบ้าง.....ดีใจจังแหะที่แม่และพ่อยังมีชีวิตอยู่สินะ" หลังจากที่ได้อ่านดูให้ชักดแล้วพร้อมกับคำอธิบายเล็กน้อยเพิ่มเติมจากจดหมายเด็กหนุ่มนั้นก็ได้นํ้าไหลด้วยความดีใจ เพราะพ่อและแม่ขอตนนั้นพึ่งเสียชีวิตเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมาจากอุบัติเหตุกลับมามีชีวิตอีกครั้งก่อนที่จะเช็ดนํ้าตาก่อนที่จะอ่านในกระดาษคำอธิบายต่ออีก
"อืม ตอนนี้พ่อและแม่นั้นทำงานอยู่ที่อเมริกาสินะ....อืมมม~ ตอนนี้ชั้นอยู่.....!!!!!" หลังจากที่นั่งเช็คอยู่นั้นเองเด็กหนุ่มนั้นก็ได้หันไปมองเห็นคำหนึ่งนั้นคือเมืองที่เจ้าตัวนั้นกำลังอยู่ก็เลยรู้ว่าตนนั้นอยู่โลกไหน
"ชั้นอยู่นางาโซระ..นี่อย่าบอกนะว่าชั้นอยู่โลกฮงไคหน่ะ...อย่าบอกนะว่าโรงเรียนที่ต้องไปคือ..." หลังจากนั้นก็ได้อ่านต่อจนรู้แจ้งเลยว่าตอนนี้ตัวเองนั้นได้มาอยู่ในโลกที่อันตรายแล้วระกับหนึ่ง "ว่านั้นไงโรงเรียนชิบะจริงๆด้วย! โห้บัตรนักเรียนมีพร้อมเลยให้ตายสิ!!!"
"โอ้ยเนอะปวดหัวเลยชั้น...แต่ว่าชั้นเองก็มีระบบหนิคงไม่เป็นอะไรหรอกมั้งนะ" เด็กหนุ่มนั้นกุมขมับก่อนที่จะคิดได้อย่างหนึ่ง
"เดี่ยวนะมีระบบ งั้นชั้นก็ดูสถานะของตัวเองได้สินะงั้นก็ ระบบเปิดสเตตัสสิ๊" ก่อนที่จะมีหน้าต่างหนึ่งเด้งขึ้นมาทามกลางความว่างเปล่า
[อัพเดทสถานะปัจจุบัน]
[ฮิโรโนะซึกะ อิซึกิ] [อายุ : 17] [เพศ : ชาย]
[เลเวล : 1] [แต้มร้านค้า : 1000(ฟรี)]
[พลังตัวละครหลักหรือการ์ดตัวละคร : คุโรซากิ อิจิโกะ]
[พลังสายเลือด : ]
- ยมทูต [พลังระดับ : รองหัวหน้าหน่วย]
- ฮอลโลว [พลังระดับ :?????]
- ควินซี่ (ถูกปิดผนึกยังไม่สามารถใช้ได้)
[ค่าสถานะ]
[สกิลติดตัว] - [ทำอาหาร ระดับ กลาง] - [พ่อบ้าน ระดับ กลาง] - [ต่อสู้ ระดับ กลาง]
[สกิลอัตโนมัติ] - ล้างสถานะ(ล้างสถานะทุกอย่างที่เกี่ยวกับไวรัสหรือเชื้อต่างๆแต่ไม่สามารถแก้ไข้หวัดได้)
[ทักษะติดตัว] - Getsuga tenshou (คมเขี้ยวจันทราทรวงสวรรค์)-ก้าวพริบตา-บินเหาะ-หน้ากากฮอลโลว
[อุปกรณ์] - ดาบซันเงสึ(ยังไม่สามารถใช้บังไคได้)
[ผลปีศาจ] -
"อืมดูเหมือนยังใช้บังไคไม่ได้สินะ" ก่อนที่เด็กหนุ่มนั้นจะลองเปิดโหมดยมทูตเสื้อผ้าของเด็กหนุ่มก็ได้เปลี่ยนไปจากชุดนักเรียนนั้นเปลี่ยนเป็นชุดสีดำพร้อมกับมีดาบเล่มใหญ่ปรากฎขึ้น
ชุดแล้วก็ดาบจะเป็นแบบนี้นะฮาฟ
"ตอนดูในอนเมะก็ว่ามันเท่และนะ พอมาลองใส่ของจริงแล้วก็มีพลังจริงๆไม่ต้องนั่งมโนแบบนี้ก็รู้สึกดีไปอีกแบบเลยนะเนี้ย" ก่อนที่ทางเด็กหนุ่มนั้นจะฟันเพื่อดูความคล่องตัวและความหนักของดาบตอนใช้จริง
ฟึบบ!! ฟึบบ!! ฟึบบ!!
"อืม ความคล่องตัวนั้นอยู่ในระดับที่ดีเกินคาดแหะส่วนความหนักก็ไม่ได้หนักจนเกินไปเหมือนขนาดของมันสินะ งั้นก็ลองใช้อย่างอื่นบ้างดีกว่า..." ก่อนที่เจ้าตัวนั้นจะลองใช้ก้าวพริบตาแวบไปตรงโน้นที่ตรงนั้นทีก่อนที่จะลอเหาะดู
"ฮี่ๆ พอมาลองบินดูแล้วเนี้ยรู้สึกดีกว่าที่คิดอีกแหะ" หลังจากที่ได้ลองจนพอใจแล้ว "ไหนๆก็ได้มาแล้วทั้งทีงั้นก็ลองออกไปดูด้านนอกพร้อมกับสำรวจเลยก็แล้วกันแล้วค่อยกลับ"
ก่อนที่หลังจากนั้นเจ้าตัวจะเดินออกจากอาคารซึ่งพอดูดีๆแล้วมันก็คือหอพักนั้นแหละก่อนที่จะเดินสำรวจไปเรื่อยเพื่อสำรวจทางไปโรงเรียนแล้วก็สถานที่ต่างๆในเมือง อ่อแล้วก็เรื่องเงินนั้นไม่ต้องเป็นห่วงทางตาแก่ที่เขียนจดหมายนั้นก็ให้ไว้เยอะแล้วทางพ่อแม่เองก็ยังคงส่งให้
หลังจากได้สำรวจจนพอใจแล้วก็พอรู้ทางไปกลับและสถานที่ต่างๆแล้วก็ได้เดินซื้อวัตถุดิบกลับบ้านเพื่อไปทำอาหารเย็นเลขบัชชีก็ยังคงเป็นเลขเดิมและรหัสเดิมทุกอย่าง พอกินข้าวเย็นเสร็จแล้วก็ลองเปิดโน๊ตบุ๊คดู (ตัวเอกนั้นมีโน๊ตบุ๊คด้วยนะครับแต่ลืมเขียน) เพื่อดูข้อมูลเบื้องต้นต่างๆของโลกนี้ ก่อนที่จะเข้านอนเพราะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนถึงเจ้าตัวนั้นจะไม่ค่อยอยากก็เถอะ
'พอรู้ว่าต้องมาเรียนปีสองใหม่มันก็รู้สึกขี้เกียจแล้วแหะ แต่ชั่งเถอะงั้นก็นอนแหล่ะจ้า ZZZZZ'
.
.
.
.
(ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้านะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบ)
ณ โรงเรียนชิบะ เมืองนางาโซระ
ซึ่งตอนนี้ตัวของอิซึกินั้นกำลังยื่นอยู่หน้าห้องเพื่อรออยู่ก่อนที่จะมีครูนั้นเอ่ยเรียกเข้าไปในห้องเพื่อที่จะเข้าไปแนะนำตัวให้นักเรียนในห้องได้รู้จัก
"โฮโนซึกะคุงจ้ะ ตอนนี้เข้ามาแนะนำตัวได้เลยนะ" อาจารย์โฮมรูมนั้นได้เรียกตัวของเด็กหนุ่มนั้นเข้าไปในห้อง
"ครับ" ก่อนที่ทางเด็กหนุ่มนั้นเดินเข้าไปในห้องด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่ภายในใจนั้นโคตรล่กเลย ก่อนที่จะเดินมาถึงกลางห้องแล้วก็เริ่มแนะนำตัว
"โฮโนสึกะ อิซึกิ ยินดีที่ได้รู้จักครับ" เด็กหนุ่มนั้นได้พูดออกมาเพียงเเค่นี้เพราะรีบมาก็เลยไม่ได้เตรียมประโยคเอาไว้ใช้พูดแนะนำตัวก็เลยไม่ได้พูดอะไรออกไปมาก
หลังจากที่พูดจบก็ได้โค้งตัวเล็กน้อยก่อนที่ทุกคนนั้นจะปรบมือ ก่อนที่อาจารย์นั้นจะชี้ไปที่นั่งที่ว่างอยู่ที่ริบหน้าต่างช่วงกลางๆ
"งั้นโฮโนสึกะคุงก็นั่งตั้งนั้นก็แล้วกันนะจ้ะ"
"ครับ" การที่จะเดินไปนั่งในที่ว่างอยู่ข้างๆกับหญิงสาวผมสีนํ้าเงินม่วงหน้าตาสวยงาม หลังจากที่เจ้าตัวนั้นได้เดินลงไปนั่งเท่านั้นแหล่ะบรรยากาศก็เปลี่ยนทันที โดยที่สายตาทุกสายตานั้นมองเด็กหนุ่มได้เปลี่ยนไปเหมือนเจ้าตัวนั้นเคยไปก่อเรื่องที่ไหน
'เอ้า!? ชั้นทำอะไรผิดเนี้ยแล้วจะมองชั้นด้วยสายตาแบบนั้นทำไมกันหน่ะ เห้ย!' ทางอิซึกินั้นได้หันไปมองรอบๆก่อนที่จะหันไปเจอหญิงสาวผมสีนํ้าเงินม่วงมองมาที่เขาพร้อมกับยิ้มด้วยสีหน้าประมาณว่าช่วยไม่ได้ ส่วนเด็กหนุ่มที่เห็นเช่นนั้นก็ได้ยิ้มแห้งๆตอบกลับ
'เอาเข้าไป....วันแรกอะไรมันจะซวยขนากนี้กันเนี้ย เห้อออ'
หลังจากที่เจ้าบ่นในใจนั้นก่อนที่อาจารย์นั้นจะพูดเรียกสติทุกคนก่อนที่จะเริ่มเรียนคาบแรกมันก็เหมือนกับตอนที่เด็กหนุ่มนั้นเรียนมันก็เลยไม่ใช่เรื่องอะไรที่เข้าใจยากมากนักเด็กหนุ่มนั้นก็ถือว่าเรียนเก่งอยู่ ซึ่งการเรียนนั้นมันก็เหมือนปกติทุกอย่างแต่ที่มันไม่ปกติก็คือสายตาที่มองมายังอิซึกิต่างหาก
หลังจากที่เรียนจบคาบเเรกนั้นตัวของเด็กหนุ่มก็ได้เอาหน้าฟุบลงที่โต๊ะอย่างหมออะไรตายอยากก่อนที่จะเอาข้าวกล่องออกมาแล้วก็เตรียมที่จะขึ้นไปหาที่เงียบทานซึ่งก็คือดาดฟ้านั้นเองเพราะมันเงียบสุดแล้วหล่ะ
แต่ก่อนที่เจ้าตัวนั้นกำลังจะลุกเดินออกไป "เห้ นายหน่ะไม่สมควรไปนั้นใกล้ไรเดน เมย์หรอกนะชั้นว่านายควรที่จะย้ายออกไปจากตรงนี้หน่ะนะ" นักเรียนชาย 1
"ใช่ชั้นว่ามันจะเป็นการดีกว่าที่นายจะ-----" นักเรียนชาย 2
"ชั้นขอปฎิเสธก็แล้วกันนะ เพราะว่าชั้นหน่ะชอบนั่งดูวิวตรงนี้มากกว่าหน่ะ" ก่อนที่เด็กหนุ่มนั้นจะชี้ออกไปทางหน้าต่าง ส่วนทางนักเรียนชายทั้งสองที่ได้ยินตัวของเด็กหนุ่มนั้นปฎิเสธก็ได้ของขึ้น ก่อนที่จะเข้ามาก็ชากคอเสื้อของเด็กหนุ่มขึ้นทามกลางความตกใจของทุกคนไม่เว้นแม้แต่เมย์ที่กำลังจะออกไปทานข้าวเที่ยง
"นี่แกกล้าปฎิเสธพวกชั้นงั้นหรอ?!" ก่อนที่ทางเด็กหนุ่มที่โดนยกคอเสื้อขึ้นตอนแรกนั้นก็ไม่ได้รู้สึกอะไรมากแต่หลังจากที่โดนยกคอเสื้อขึ้นมันก็เริ่มทำให้เจ้าตัวนั้นเริ่มที่จะหงุดหงิดแล้วนิดหน่อย
'ชิ อะไรเนี้ยเจ้าพวกน่ารำคาญจะมัดเลยให้ตายสิ' ก่อนที่จะจับไปตรงข้อมือของคนที่จับเสื้อของตนอยู่แล้วก็เอ่ยด้วยนํ้าเสียงเย็นชา ที่เจ้าตัวเอ่ยแบบนี้ก็เพราะว่าหน้าของเด็กหนุ่มนั้นถือว่าเย็นชามากกว่าภายในเยอะ และด้วยความที่ว่าร่างกายนั้นถูกปรับมาใหม่มันก็ทำให้เด็กหนุ่มนั้นมีพละกำลังที่มากกว่าคนทั่วไปเยอะ
ที่หงุดหงิดก็เพราะโลกเก่านั้นตนเคยโดนหาเรื่องแบบนี้เหมือนกันก็เลยสวนกลับจนพวกที่เข้ามาหาเรื่องนั้นต้องไปนอนที่ห้องพยาบาลจนหมดคาบเลยหลังจากนั้นก็ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามาหาเรื่องตัวของเด็กหนุ่มอีกเลยแต่พอกลับมาโดนอีกครั้งมันก็เลยทำให้เจ้าตัวนั้นไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก เดิมที่ก็ไม่ใช้คนอารมณ์ร้อนถ้าใครดีมาก็ดีกลับแต่ถ้าร้ายมาก็ร้ายกลับ
"ชั้นจะพูดอีกแค่ครั้งเดียวเท่านั้นชั้นให้แกย้ายออกไปจากตรงนี้ซะ! นี่ไม่ใช่ขอแต่มันคือคำสั่ง!!" ทางอิซึกินั้นได้จับไปที่ข้อมือของชายคนนั้นก่อนที่จะพูดด้วยนํ้าเสียงเย็นชา แล้วก็ค่อยๆเพิ่มแรงบีบขึ้นเรื่อย
"อึก! อ๊ากกก!" คนที่ได้จับคอเสื้อของเด็กหนุ่มนั้นได้ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดการที่จะทรุดตัวลงโดยที่มือนั้นยังถูกอิซึกินั้นบีบเอาไว้อยู่ ทางเด็กหนุ่มนั้นที่เห็นว่าอีกฝ่ายนั้นเริ่มืี่จะทนไม่ไหวแล้วก็ได้ปล่อยมือ
หลังจากที่ทางเด็กหนุ่มนั้นได้ปล่อยมือของมันออกจะเผลอให้เห็นรอยสีแดงอยู่ตรงที่ข้อมือทางทุกคนที่เห็นก็ได้กลืนนํ้าลายลงเล็กน้อยเพราะที่มันไม่ใช้แรงมนุษย์แล้ว ก็ใช้เด็กหนุ่มนั้นเป็นยมทูตถึงจะยังไม่เคยสู้จริงก็ถือว่ามีพละกำลังเป็นอย่างมากที่ขาดก็แค่ประสบการ์ณเท่านั้น
"เอาหล่ะถ้าจบเรื่องแล้วก็ถอยออกไปซะ ชั้นไปทานข้าว" แต่ก่อนที่กำลังจะออกจากห้องอยู่นั้นเอง "หน่อยแน่ แกอย่าคิดว่าเรื่องมันจะจบง่ายนะ!!"
ทางคนที่พูดคือคนที่โดนบีบข้อมือก่อนที่มันนั้นจะวิ่งเข้ามาชาร์ตตัวของอิซึกิก่อนที่เจ้านักเลงนั้นจะชกหมัดออกมาทางอิซึกิที่มีศิลปะการต่อสู้ระดับกลางนั้นก็หลบได้ไม่ยากนักเพราะอีกฝ่ายนั้นชกมาไม่มีชั้นเชิงอะไรเลยแม้แต่น้อยที่มีก็แค่ความบ้าบิ่นเท่านั้น
ทางอิซึกินั้นเอียงหัวหลบอย่างง่ายกายก่อนที่จะปล่อยหมัดซ้ายออกไปเข้าที่ท้องของมันเต็มๆด้วยพลังกำลังนั้นมันก็มากพอที่จะส่งอีกฝ่ายนั้นไปชนกับกำแพงแล้วก็สลบไปทุกคนนั้นก็ได้กลืนนํ้าลายเล็กน้อย ทางเด็กหนุ่มนั้นก็แอบลองพลังวิญญานไปนิดหน่อยมันก็เลยแรงแบบที่เห็นนั้นแหละ
ก่อนที่เจ้าตัวนั้นจะเดินออกไปด้านนอกก่อนที่จะเดินเข้าบันไดเพื่อขึ้นดาดฟ้าหลังจากที่ขึ้นมาแล้วก็ได้มานั่งตรงที่ม้านั่งก่อนที่จะมีเสียงของหญิงสาวนั้นได้ดังขึ้นมา
"ขอนั่งด้วยคนได้รึป่าวคะ?" ก่อนที่เด็กหนุ่มนั้นจะหันไปมองหน้าของคนที่พูดก็คือไรเดน เมย์นั้นเอง
"อ่าๆ เชิญๆ" ก่อนที่ทางเด็กหนุ่มนั้นจะขยับออกไปด้านข้างก่อนที่ทางเมย์นั้นจะนั่งลงพร้อมกับได้เอ่ยขึ้น
"แล้วก็ขอโทษเกี่ยวกับเรื่องเมื่อกี้ด้วยนะค่ะ ถ้ามันไม่เป็นเพราะ----" แต่ยังไม่ทันที่เธอนั้นจะพูดจบเด็กหนุ่มนั้นก็ได้พูดขึ้นมาก่อน
"ชั่งเถอะเรื่องนั้นไม่ต้องคิดมากหรอกทางชั้นเองก็ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อยหนิ ข้าวกล่องนั้นคุณโฮโนสึกะทำเองหรอค่ะ?" ทางเมย์ที่เห็นว่าบรรยากาศมันเงียบก็เลยเอ่ยขึ้น
"อืมชั้นทำเองแหล่ะ แล้วก็เรียกชั้นว่าอิซึกิเถอะ พอมีเพื่อนมาเรียกโฮโนสึกะแล้วมันรู้สึกแปลกๆหน่ะ" เมย์ที่ได้ยินก็ชะงักไปเล็กน้อยก่อนที่จะพูดออกมา
"พะ เพื่อนหรอค่ะ? ตอนนี้พวกเราเป็นเพื่อนกันงั้นหรอค่ะ?"
"อืมตอนนี้หน่ะพวกเราเป็นเพื่อนกันแล้ว ชั้น โฮโนสึกะ อิซึกิ จะเรียกอิซึกิ ถึงจะเเนะนำตัวเองไปแล้วก็เถอะงั้นก็ฝากตัวด้วยหล่ะ" เมย์ที่ได้ยินก็ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
"ชั้นไรเดน เมย์ จะเรียกเมย์ก็ได้นะค่ะ"
.
.
.
.
.
.
*****
[อัพเดทสถานะปัจจุบัน]
[ฮิโรโนะซึกะ อิซึกิ] [อายุ : 17] [เพศ : ชาย]
[เลเวล : 2] [แต้มร้านค้า : 1000(ฟรี)]
[พลังตัวละครหลักหรือการ์ดตัวละคร : คุโรซากิ อิจิโกะ]
[พลังสายเลือด : ]
- ยมทูต [พลังระดับ : รองหัวหน้าหน่วย]
- ฮอลโลว [พลังระดับ :?????]
- ควินซี่ (ถูกปิดผนึกยังไม่สามารถใช้ได้)
[ค่าสถานะ]
[สกิลติดตัว] - [ทำอาหาร ระดับ กลาง] - [พ่อบ้าน ระดับ กลาง] - [ต่อสู้ ระดับ กลาง]
[สกิลอัตโนมัติ] - ล้างสถานะ(ล้างสถานะทุกอย่างที่เกี่ยวกับไวรัสหรือเชื้อต่างๆแต่ไม่สามารถแก้ไข้หวัดได้)
[ทักษะติดตัว] - Getsuga tenshou (คมเขี้ยวจันทราทรวงสวรรค์)-ก้าวพริบตา-บินเหาะ-หน้ากากฮอลโลว
[อุปกรณ์] - ดาบซันเงสึ(ยังไม่สามารถใช้บังไคได้)
[ผลปีศาจ] -
ไรเดน เมย์
โฮโนสึกะ อิซึกิ
(ไว้พบกันใหม่ตอนหน้านะงับบบบบบบไว้จะมาอ่านแก้คำผิดให้น้อออ Ciao)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
