เมื่อชั้นเป็นพี่สาวของตะเภาแก้ว-ทอง(ลูกผู้ชายชื่อไกรทอง) **แนะนำให้ดูละครพร้องไปด้วยกับการอ่านนะคะ
1
[มินตรา]
ข้าเจ้าไปหาท่านแม่มาแล้วแต่ข้ายังไม่เจอพวกน้องๆของข้าเลย
[มินตรา]
เจ้าคิดว่าถ้าหากเป็นที่งานวัดเราจะเจอกันหรือไม่
ณีรนุช
เช่นนั้นก็ต้องเจอสิเจ้าคะ
ณีรนุช
ท่านเดินทางมาจากแดนไกลจักอยู่ที่นี่นานหรือไม่เจ้าคะ
[มินตรา]
ข้าก็คงจักอยู่ซักพักใหญ่นั่นแหละ
ณีรนุช
หม่อมชั้นวางชุดไว้ตรงนี้นะเจ้าค่ะท่านหญิง
[มินตรา]
แล้วพวกของที่ชั้นนำกลับมา..ของกินให้เอาไปไว้ในครัวเลยนะ
[มินตรา]
วันนี้เจ้าก็แต่งตัวได้งามเช่นเคยเลยนะ//ยิ้ม
ณีรนุช
ท่านกล่าวเกินไปแล้ว
ณีรนุช
ของพวกนี้ต่างก็เป็นสิ่งที่ท่านมอบให้ทั้งนั้น
ณีรนุช
แล้วอีกอย่างท่านสวยกว่าข้ามากนัก
ณีรนุช
เจ้าค่ะ//หยิบร่มและพัด
ณีรนุช
คนพลุ่งพล่านพอๆกับที่นั่นเลยหนาเจ้าคะ//พัดให้มินตรา
[มินตรา]
แต่ข้าคาดว่าน้องข้าตอนนี้คงอยู่กับตรงที่ประลองมวยตามเช่นเคย
ณีรนุช
เซ้นส์ของท่านยังคงดีเช่นเคยเลยนะเจ้าคะ
[มินตรา]
หากข้ารู้มีหรือเจ้าจักไม่รู้
ณีรนุช
มิเช่นนั้นข้าจักเป็นผู้ติดตามท่านได้เช่นไรเล่าเจ้าคะ
ณีรนุช
ตรงนั้นมีการแสดงกระไรด้วยเจ้าค่ะ
ณีรนุช
ไปดูกันหน่อยหรือไม่เจ้าคะนายหญิง
ณีรนุช
เฮ้อ การแสดงจบพอดีเลยท่าน
ณีรนุช
ข้าเหมือนเห็นน้องของท่านน่ะเจ้าค่ะ//เดินไปตามทาง
[มินตรา]
อาจมิใช่ก็ได้หนา//จับข้อมือ
ณีรนุช
แต่ข้าว่าข้าเห็นจริงๆนะเจ้าค่ะ
[มินตรา]
อย่างไรเราก็ต้องเจอพวกน้องของข้าอยู่ดีไม่เป็นไรหรอกหนา
[มินตรา]
รีบไป//จูงมือ+รีบเดิน
ณีรนุช
เจ้าค่ะๆ//รีบเดินตาม
[มินตรา]
พวกเค้ามิเป็นกระไรมากใช่รึไม่ดูเถิด
ณีรนุช
ไม่เป็นอันใดมากเจ้าค่ะนายหญิง
[มินตรา]
แต่คงจักเสียขวัญมิน้อย
[มินตรา]
เพราะงั้นเจ้าถอยมาเถิด
[มินตรา]
ข้ามิเป็นอันใดดอก
ณีรนุช
เจ้าค่ะ..//ถอยออกมา
[มินตรา]
ผีเสื้อมนต์ตรา//แผ่วเบา
มีผีเสื้อปรากฏออกมา2ตัวและบินไปเกาะทั้งสองคน
ทั้งสองคนค่อยๆเริ่มได้สติ
[มินตรา]
ไปกันเถอะหมดหน้าที่ของเราแล้ว
ตปก ญ
1:มีมวยริมน้ำด้วยล่ะ
ตปก ญ
2:งั้นรึถ้างั้นรีบไปเถิด
ณีรนุช
ไปดูกันดีหรือไม่เจ้าคะ
[มินตรา]
น้องของข้าคงอยู่ที่นั่น
ทั้งสองคนเดินกันไปคุยกันไปเรื่อยๆ
[มินตรา]
เจ้าถือทั้งร่มทั้งพัดคงจักรุงรังน่าดู
[มินตรา]
เอาพัดมาให้ข้าเถิด
ณีรนุช
มันเป็นหน้าที่ของข้า
ณีรนุช
ข้าเองก็ทำหน้าที่เช่นนี้ให้ท่านมาแต่ไหนแต่ไรแล้วให้ข้าทำเถิดเจ้าค่ะ
[มินตรา]
ไม่เป็นไรเอามาเถิด
ณีรนุช
นายหญิงท่านเนี่ยดื้อดึงเสียจริง
[มินตรา]
หากข้าอยากกินพวกขนมเจ้าจักได้ถือให้ข้าได้อย่างไรเล่า
ณีรนุช
แต่อาหารที่นี่คงไม่ถูกปากท่านนักนะเจ้าคะ
[มินตรา]
เราเองก็ไม่ได้เลือกกินอยู่แล้วเพราะงั้นมิเป็นไรหรอก
[มินตรา]
เจ้าเองก็ทำขนมและอาหารให้ข้ากินออกจักบ่อย
[มินตรา]
เจ้าทำให้ข้ากินตามเช่นเคยก็ได้
[มินตรา]
ข..ขอประทานโทษด้วยเจ้าค่ะ//ค่อยๆทรงตัวเอง
ณีรนุช
ไม่เป็นอันใดใช่หรือไม่เจ้าคะ!?//จับประคองหลัง
ณีรนุช
//หันไปพูดใส่หน้าอีกฝ่าย
ณีรนุช
เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้มาแตะต้องนายหญิงของเรากัน!
[มินตรา]
หากเค้ามิจับข้าเอาไว้เช่นนั้นข้าก็คงล้มแล้ว
[มินตรา]
เพราะงั้นอย่าต่อว่าเค้าเลย
[มินตรา]
เพราะงั้นข้าต้องขอโทษแทนคนของข้าด้วยนะเจ้าคะ
ชาละวัน:ร่างมนุษย์
(ง..งดงามนัก)//ยืนเหม่อลอย
ณีรนุช
รีบไปกันเถอะท่านหญิง//จูงมือ+รีบเดินออกไป
[มินตรา]
ช้าหน่อยเถิดณีรนุช//เดินตาม
ชาละวัน:ร่างมนุษย์
//มองตาม
ชาละวัน:ร่างมนุษย์
ความงามไร้ที่ติ..
กุมภีร์
ท่านจะเดินไปไหนขอรับ
ชาละวัน:ร่างมนุษย์
ก็ตามนางไปสิ
[มินตรา]
พวกเค้าคงไม่ตามมาหรอกเจ้าหยุดเดินเถิด
ณีรนุช
ขอโทษด้วยเจ้าค่ะ//หยุด
ณีรนุช
ข้าไม่ถูกชะตากับพวกมัน
ณีรนุช
พวกมันควรได้รับบทเรียนที่มาแตะต้องท่าน
[มินตรา]
เค้าแค่พยุงไม่ให้ข้าล้มเพียงเท่านั้นเองเจ้าอย่าคิดมากเลย//ยิ้ม
ณีรนุช
แต่ท่านไม่กลัวว่ามันจักลงมือกับท่านหรือเจ้าคะ
ณีรนุช
ถ้าหากพวกมันแตะต้องท่านแม้แต่ปลายเส้นผมข้าจักเล่นงานพวกมันให้ไม่เหลือชิ้นดีเลย
[มินตรา]
ตกลงว่าเจ้าชวนข้าไปดูมวยจริงๆหรือป่าวนี่
[มินตรา]
ดึงข้าออกมาเสียไกลเชียว
ณีรนุช
งั้นเราค่อยไปดูก็ได้เจ้าค่ะ
ณีรนุช
หาอะไรทานกันก่อนดีกว่า
[มินตรา]
อีกพักนึงค่อยไปดูก็ได้
ณีรนุช
นั่นแหละเจ้าค่ะ//ยิ้มร่า
ชาละวัน:ร่างมนุษย์
นางหายไปไหนแล้ว!?
ชาละวัน:ร่างมนุษย์
เพราะพวกเจ้า
ชาละวัน:ร่างมนุษย์
ทำให้ข้าคราดกับนาง!
กุมภีร์
ข..ขออภัยด้วยขอรับ
กุมภา
แต่ข้าได้ยินชาวบ้านพูดว่ามีมวยริมน้ำ
กุมภา
พวกนางอาจจะอยู่ที่นั่นก็ได้ขอรับ
ชาละวัน:ร่างมนุษย์
งั้นรออะไรอยู่เล่า!
ชาละวัน:ร่างมนุษย์
//เดินไป
2
ณีรนุช
นี่เป็นขนมชั้นเจ้าค่ะ
[มินตรา]
อร่อยดีนะ//มือปิดปาก
[มินตรา]
ตะเภาทอง~//อมยิ้ม
ตะเภาทอง
พี่กลับมาเมื่อไหร่กัน//น้ำเสียงสั่นเครือ
[มินตรา]
ข้าพึ่งมาถึงเมื่อเช้า
[มินตรา]
คิดถึงข้าหรือไม่เล่า~
ตะเภาทอง
คิดถึงมากเลยเจ้าค่ะ
ตะเภาทอง
แล้วท่านพ่อกับแม่ท่านรู้เรื่องที่ท่านกลับมาหรือยังเจ้าคะ
[มินตรา]
พวกท่านรู้แล้วล่ะ
[มินตรา]
พี่ไปหาพวกท่านก่อนออกมาตลาดครู่ใหญ่แล้ว
ตะเภาทอง
ว่าแต่เล็บของพี่ท่านสวยจังเลยเจ้าค่ะ
ตะเภาทอง
ข้าพูดจริงนะเจ้าคะพี่//ยิ้ม
[มินตรา]
ตะเภาแก้วก็คงจะมีอาการไม่ต่างจากเจ้าเมื่อเจอข้าตั้งแต่ไม่ได้พบกันนาน
[มินตรา]
แล้วตะเภาแก้วอยู่ไหนล่ะตะเภาทอง
ตะเภาทอง
พูดถึงก็มาเลยพี่หญิง
ตะเภาทอง
พี่อยู่นี่ตะเภาแก้ว
ตะเภาแก้ว
อยู่นี่นั่นเอง//เดินมา
[มินตรา]
//ยิ้ม+ลูบหลังตะเภาแก้ว
ตะเภาแก้ว
ทำไมพี่ถึงไม่ติดต่อมาหาพวกชั้นบ้างเลย//เสียงสั่น
[มินตรา]
เจ้าก็อย่าร้องสิเดี๋ยวไม่สวยนะตะเภาแก้ว
ตะเภาแก้ว
พี่รู้มั้ยว่าหนูเป็นห่วงพี่มากเลย//สะอื้น
[มินตรา]
เพราะงั้นอย่าร้องเลยนะ//ปาดน้ำตา
[มินตรา]
พี่มาไม่ดีใจหรอ//ยิ้มอ่อน
ตะเภาแก้ว
ดีใจสิแถมยังคิดถึงพี่มากด้วย..
[มินตรา]
มากอดพี่มาทั้งสองคน//กางแขน
ตะเภาทอง
//น้ำตาไหล+กอดอีกคนแน่น
[มินตรา]
//ลูบหัวทั้งสองคน
มัสยา
มัจฉาคุณหนูหายไปไหน!?
มัจฉา
นั่นใช่หรือไม่!?//ชี้
ตะเภาแก้ว
//ปล่อยกอด+หันมามอง
ตะเภาทอง
//ปล่อยกอด+หันมามอง
มัสยา
คุณหนูร้องไห้ทำไมเจ้าคะ!?
ตะเภาทอง
ข้ากับน้องไม่ได้บาดเจ็บพวกใจเย็นๆ
มัจฉา
แล้วคุณหนูร้องไห้ทำไมเจ้าคะ?
ตะเภาทอง
ข้ากับน้องคิดถึงพี่ท่าน
มัจฉา
คุณหนูท่านยังไงเดี๋ยวก็คงกลับมาเพราะงั้นเลิกร้องเถอะนะเจ้าคะ
[มินตรา]
ข้ากลับมาแล้วต่างหากมิได้ยังไม่กลับมัจฉา มัสยา
[มินตรา]
//ยิ้มอ่อนแบบเอ็นดู
[มินตรา]
การแสดงจบแล้วกลับเรือนกันเถิดน้อง
[มินตรา]
งั้นก็ไปดูเถิดเดี๋ยวพวกพี่เดินตามไป
ณีรนุช
ใจอ่อนอีกจนได้นะเจ้าคะ
มัสยา
คุณหนูใหญ่~//หน้าเฉื่อย
[มินตรา]
งั้นก็..รีบไปกันเถอะ
[มินตรา]
ดูน้องของเจ้าสิตะเภาทอง
ตะเภาทอง
ถึงอย่างไรน้องก็เป็นเช่นนี้มาตั้งแต่เด็กนะเจ้าคะ
ตะเภาทอง
คงเปลี่ยนแปลงไปมิได้
[มินตรา]
เรื่องรักสนุกเนี่ยไว้ใจตะเภาแก้วได้เลยสินะ
ณีรนุช
มีคนโดนต่อยน่ะเจ้าค่ะ
[มินตรา]
พวกคนเมื่อเช้านี่
ณีรนุช
สะใจข้ายิ่งนัก คิกคิก
ตะเภาทอง
เมื่อเช้า?เกิดอันใดขึ้นหรือเจ้าคะ?
ตะเภาทอง
งั้นไปอยู่ข้างๆตะเภาแก้วกันเถิดเจ้าค่ะ//จูงมือ
ตะเภาแก้ว
ดูสิพี่หล่อทั้งสองฝ่ายเลย
ตะเภาแก้ว
พวกพี่เชียร์ฝ่ายไหนหรอ
ตะเภาทอง
พี่ก็..เชียร์ทั้งสองฝ่ายนั้นแหละ
[มินตรา]
พี่ขอเป็นกลางก็แล้วกันนะ//ยิ้ม
มัสยา
โอ๊ะนั่นคุณหนูเจ้าขานั่นมันพ่อหนุ่มที่เราเจอบนศาลาวันหนิเจ้าคะคุณหนูเจ้าขา
ตะเภาแก้ว
เจ้าเซ่อเป็นนักมวยนั่นเอง
ตะเภาแก้ว
ก็แค่คนที่มาว่าน้องว่าเป็นไอ้หนูเท่านั้นเองเจ้าค่ะ//ทำตัวหน้าสงสาร
[มินตรา]
ก็เพราะเจ้าแต่งตัวไม่เหมือนสตรีอย่างไรเล่า
[มินตรา]
แต่จริงๆน้องพี่เองก็ไม่เห็นจะเหมือนชายตรงไหนเลยนะ
[มินตรา]
งั้นของขวัญปลอบใจอยู่ที่เรือนนะทั้งสองคน
ตะเภาทอง
ของขวัญหรือเจ้าคะ
ตะเภาแก้ว
รักพี่ที่สุดเลยเจ้าคะ!
ตะเภาทอง
จะตั้งตารอนะเจ้าคะ//ยิ้ม
ณีรนุช
(น่ารักขึ้นมาทันทีเลย)
ชาละวัน:ร่างมนุษย์
//มองจากการประลอง
[มินตรา]
//สะดุ้งเบาๆ+หลบตา
[มินตรา]
น้องๆดูกันไปก่อนเถิดเดี๋ยวพี่ขอไปหาอะไรทานเล่นหน่อย//หันหลัง
[มินตรา]
//กำลังรีบเดินออกไป
ตะเภาแก้ว
เราเห็นหางจระเข้จริงๆ!?
ตะเภาแก้ว
พี่..//จับแขนเอาไว้
[มินตรา]
//มองรอบๆที่วุ่นวาย
[มินตรา]
การประลองคงจบแล้วสินะ
[มินตรา]
ถ้าอย่างนั้นน้องๆพวกเรารีบกลับกันเถิด
[มินตรา]
มัจฉามัสยาดูน้องเราด้วย
ณีรนุช
//ประคองมินตราออกไป
ตะเภาทอง
เดี๋ยวก่อนพี่หญิง ตะเภาแก้ว
[มินตรา]
มีอันใดหรือน้องหญิง
[มินตรา]
ระวังน้องหญิง//จับมืออีกเอาไว้
หน้าของตะเภาทองและอีกฝ่ายกำลังประจันหน้ากัน
ตะเภาแก้ว
พี่มินตรารีบตามไปเถิดเจ้าค่ะ//จับมือ+วิ่ง
ณีรนุช
รอหม่อมชั้นด้วยเจ้าค่ะ//รีบวิ่ง
มัสยา
รอด้วยเจ้าค่ะ!//วิ่ง
มัจฉา
รอด้วยเจ้าค่ะ!//วิ่ง
ชาละวัน:ร่างมนุษย์
นางชื่อมินตรานี่เอง..
ณีรนุช
(ข้าว่าพวกเจ้าเป็นโรคจิตแน่ๆเพราะงั้นอย่าคิดที่จะตามหาพวกข้าเจอเลย)
ณีรนุช
(ขออนุญาตนะเจ้าคะนายหญิง)
ณีรนุช
วงกตวังวนอย่าให้ทั้งสามคนนั้นเจอพวกเรา//ร่ายมนต์
ณีรนุช
ฟู่วว..//เป่าไปหาทั้งสามคน
ณีรนุช
ลาล่ะ//วิ่งไปตามเจ้านาย
[มินตรา]
เจ้าเป็นอันใดไปน้องหญิง//หอบ
ตะเภาทอง
พี่จำได้แล้วตะเภาแก้ว
ตะเภาทอง
ชายคนนั้นเค้าคือคนที่อยู่บนเวทีมวย
[มินตรา]
คนไหนหรือน้องพี่ พี่เองแทบจะไม่ได้ดูการประลองเลยพี่ไม่ค่อยแน่ใจ
ตะเภาทอง
คนเมื่อครู่คือคนที่ชนะการประลองมวยเจ้าค่ะพี่ท่าน
[มินตรา]
พอเถิดๆ เรือของพี่มาแล้วเพราะงั้นเลิกคุยเรื่องนี้กันเถิด
มัจฉา
เรือของเราตามหลังมาแล้วเจ้าค่ะ//บอกตะเภาทอง
ตะเภาทอง
งั้นรีบกลับกันเถอะ
3
[มินตรา]
(ชาวบ้าน..น้ำ..)//กุมหัว
[มินตรา]
พี่ขอไปพักหน่อยนะทั้งสองคน//เดินเข้าห้อง
[มินตรา]
//มองไปที่ประตู+วางหนังสือ
ณีรนุช
หม่อมชั้นขอตัวนะเจ้าคะ//ก้มโค้ง
ตะเภาแก้ว
ของขวัญล่ะจ๊ะพี่~
[มินตรา]
นั่งสิ//ชี้ไปที่เตียง
ตะเภาแก้ว
//นั่งลงที่เตียง
[มินตรา]
//หยิบกล่องออกมาใบใหญ่
ในกล่องใบใหญ่มีทั้งหมด2กล่องใหญ่
[มินตรา]
//ยืนกล่องใบใหญ่ทั้งสองใบให้ทั้งสองคน
[มินตรา]
//ส่งให้ทั้งสองคนล่ะกล่อง
[มินตรา]
พวกเจ้าเปิดดูเองเถิด
ตะเภาทอง
เป็นผ้าที่ดีมากเลยเจ้าค่ะ//ยิ้ม
ตะเภาแก้ว
//มองหีบของตะเภาทอง
[มินตรา]
เปิดดูหีบของเจ้าเถอะตะเภาแก้ว//ยิ้มอ่อน
ตะเภาแก้ว
เจ้าค่ะ//ยิ้ม+เปิดหีบ
ตะเภาแก้ว
ขอบคุณมากเลยนะเจ้าคะพี่หญิง//ยิ้มร่า
[มินตรา]
เอาล่ะน้องทั้งสองคนหลับตาลงสิ
[มินตรา]
//สวมสร้อยคอให้ทั้งสองคน
[มินตรา]
มันจะช่วยคุ้มครองพวกน้องอย่าถอดออกล่ะ
ตะเภาทอง
ขอบคุณมากเลยนะเจ้าคะ
ตะเภาแก้ว
ขอบคุณมากเลยพี่หญิง
[มินตรา]
พวกน้องรีบไปเข้านอนเถอะ
ตะเภาทอง
ลาเจ้าค่ะท่านพี่//โค้งตัวเล็กน้อยก่อนถือหีบเดินออกไป
ตะเภาแก้ว
ลาเจ้าค่ะพี่//โค้งตัวเล็กน้อยก่อนถือหีบเดินออกไป
[มินตรา]
เมื่อคืนงั้นรึ...
[มินตรา]
(เหมือนฝันบอกเหตุของข้าเมื่อคืนวันก่อนเลย..)
สาคร
ต่อไปนี้จะต้องระวังกันเมื่อลงไปเล่นน้ำกันนะ
[มินตรา]
ถ้าหากมีเรื่องเพียงเท่านี้ข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ
[มินตรา]
//มองไปที่ตะเภาแก้วตะเภาทอง
ตะเภาทอง
//กราบพระ3ครั้งก่อนเดินออกไป
ตะเภาแก้ว
//กราบพระ3ครั้งก่อนเดินออกไป
ณีรนุช
{ข้าคิดว่าฝีมือการบาดเจ็บของไกรทองข้าคาดว่าอาจไม่ใช่มนุษย์เป็นแน่เลยเจ้าค่ะ}//สื่อจิต
[มินตรา]
{ข้าก็คาดเช่นนั้น}
[มินตรา]
{แต่เจ้าและข้ายังไม่เห็นผู้ที่ต่อสู้กับไกรทองเลยนะจะสรุปไปเองกันไม่ได้หรอก}
ณีรนุช
{ท่านก็เห็นว่าชายผู้นั้นกระเด็นลงมาจากเวทีประลองนี่เจ้าค่ะ}
[มินตรา]
{แต่เจ้ากับข้าหันไปก็เห็นชายผู้นั้นนอนอยู่แล้วนะ}
[มินตรา]
{ข้าเองก็มองหน้าของผู้ประลองไม่ชัดเจน}
[มินตรา]
{ข้าเองก็รู้ว่ามันไม่ปรกติแต่..}
สาคร
พ่อกับแม่ใกล้จะกลับเรือนแล้วไปตามน้องๆเจ้ามาเถิด
[มินตรา]
{ข้าไปตามน้องของข้าก่อนนะ}
ณีรนุช
{ให้ข้าตามไปด้วยดีหรือไม่เจ้าคะ}
[มินตรา]
{อยู่กับท่านพ่อและท่านแม่ของข้าเถอะ}
[มินตรา]
ท่านแม่ให้มาตามพวกเราจะกลับกันแล้วรีบไปกันเถิด
ตะเภาทอง
นี่คือไกรทองเจ้าค่ะ
ตะเภาทอง
เค้าคือลูกของขุนไกรเจ้าค่ะ
[มินตรา]
(กลิ่นไอของความตาย)
[มินตรา]
(ถึงแม้จะแผ่ออกมาอ่อนๆก็เถอะ)
[มินตรา]
(บาดแผลเริ่มร้ายแรงอีกไม่กี้วันนี้อาจไม่รอดก็เป็นได้)
ไกรทอง
มีอะไรติดหน้าผมรึป่าวครับ//เก๊ก
[มินตรา]
อ่า..ป่าวหรอกเจ้าค่ะ
ตะเภาแก้ว
อย่าคิดจะมาเต๊าะพี่ของข้านะเจ้าเซ่อ//ทำท่าเชือดคอ
[มินตรา]
ไปกันเถอะทั้งสองคน//เดินไปก่อน
ตะเภาทอง
รีบตามไปเถิดตะเภาแก้วงั้นพี่ไปก่อน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!