“มนตรามุกดามหานที”

“ความหวัง” ยังคงแข็งแกร่งและยิ่งใหญ่ไม่รู้สิ้นสุด

การเดินทางของสามสหาย ที่ผจญภัยท่องไปในดินแดนอันแปลกประหลาด ท่ามกลางภยันตรายสารพัดสารพัน ทุกเวลานาทีของการเดินทางและการต่อสู้ที่เต็มไปด้วย ความยากลำบากและความเสี่ยงอันตรายถึงชีวิต ความระทดท้อ ความอ่อนล้า ความกดดัน พร้อมจะแปรเปลี่ยนเป็นความสิ้นหวังได้ในทุกนาที การผจญกับเล่ห์เหลี่ยม เผชิญกับกลโกง ของทั้งคนและสัตว์ประหลาดที่รายล้อมตลอดระยะทางที่มุ่งไป ทั้งยังต้องเรียนรู้จิตใจ ของกันและกันเพื่อฝ่าฟันไปข้างหน้าด้วยพลังแห่งความรักและความเข้าใจ โดยไม่ย่นระย่อ ต่ออุปสรรคใดใด

“ความหวัง” คือฝ่ามืออันแข็งแกร่งของพระผู้เป็นเจ้าที่ส่งผ่านสู่ใจทั้งสามดวง ให้มุ่งมั่น สู้ต่อไปในภารกิจอันยิ่งใหญ่นั้น คือสิ่งที่ต้องยึดมั่นไว้ในจิตใจเพื่อเป็น ดาวนำทางให้ทุกคน สู้ต่อไป

ลีฟ บาร์ด้าและจัสมิน ยังคงผจญภัยต่อไปในโลกแห่งจินตนาการอันน่าพิศวง ตื่นเต้น บีบคั้น ระทึกขวัญ ระทึกใจ ในทุกบททุกตอนของ "มนตรามุกคามหานที เพื่อไปค้นหา “มุกดา” อัญมณีเม็ดที่สาม อันเป็นสัญลักษณ์แห่งความหวัง ในนครแห่งหนู นครแห่งความเลวร้ายและภยันตรายนานัปการ ที่สหายทั้งสามต้องต่อสู้ และฝ่าฟันท่ามกลาง ความน่าขยะแขยง น่าสะอิดสะเอียนและน่าสะพรึงกลัวจากกองทัพหนูกระหายเลือด นับแสนนับล้านตัว ผมรอดมาได้อย่างหวุดหวิด! คิดว่าจะต้องเหลือแต่รางของการเดินทาง เมื่อพบกับปริศนา ตรงเฉพานข้ามแล้วยังพบกับฝูงของเกรย์การ์ตและลูกของนางแม่มดปีศาจแกน ทำให้ผมยิ่งรู้สึกแน่ใจ มากขึ้นว่า สัมผัสที่หกของผมทำงานไม่พลาดหรือเพี้ยนแม้แต่น้อย

บึงแห่งน้ำตาให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันมากเหลือเกินกับความอบอุ่นและมิตรภาพ (รวมทั้งอาหารอร่อย ในหมู่บ้านราลาดินของมานัส สหายหน้าตาและรูปร่างแปลกประหลาดของเรา ฯลฯ

(ว่าไงนะ ไปนครแห่งหนูงั้นเหรอ! เอาไว้เป็นที่สุดท้ายได้ไหม!?)

ผมรู้ว่าผมน่าจะเขียนอะไรบันทึกเอาไว้ให้ตัวเองได้อ่าน หรือแม้กระทั่งกับเพื่อนๆ) มากกว่านี้ แต่มือกับความคิดของผมไม่ประสานกันเสียแล้ว!

เรากำลังออกเดินทางกันอีกครั้ง และคราวนี้คือนครแห่งหนู ผมเกลียดหนู เกลียดแบบเข้าไส้ เกลียดและขยะแขยง และกลัว และสะอิดสะเอียน และ ฯลฯ

ขอสวรรค์ทรงโปรด อัญมณีทั้งสองเม็ดน่าจะช่วยเราได้ในการเดินทางครั้งต่อไป

“ผมได้แต่แอบหวังอยู่ในใจอย่างเงียบๆ ขอให้เป็นอย่างนั้นจริง)

จากโลกแห่งจินตนาการ

โลกที่คุณเป็นอะไรก็ได้ ตามแต่ที่ใจคุณอยากจะเป็น

DELTORA QUEST

1

กับดัก

THE TRAP

ลีฟ บาร์ด้าและจัสมิสมุ่งหน้าไปที่ทางทิศตะวันตกนายสภาพร่างกายที่อ่อนล้าปวดร้าวระบมไปทั้งร่างกาย" การสร้า บริกระบบไปทั่วทั้งร่างกาย พระเขากำลังมุ่งหน้าไปยังเมืองในจินตนาการ ก็ไม่มีใครรู้ มีอยู่จริงหรือไม่ มันแตกแห่งหนู พวกเขารู้เรื่องเกี่ยวกับ เรียนที่ขอมายแห่งนี้ว่าฝนก็ออกเป็นทนความชั่วร้ายที่ถูกทิ้งร้างไว้โดยผู้คน ของมันแดงเมื่อนานมาแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็แน่ใจเป็นที่สุดว่า หนึ่งในไทย กฎมณีที่หายไปจากเริ่มชัดแต่งแดงใคร จะคุ้มราคาน

...พระเขาเดินมาตลอดทั้งวันโดยไม่ได้หยุดพักที่ไหนเลย พระมาตย์โทตัวละครเห็นจะฟ้าแล้วพวกเขาหากการหยุดพักเหลือเกิน...

...พอหนทางที่พวกเขาผ่านมา ประคดเคี้ยววกวนผ่านป่ารกชัฏเป็นไม้พุ่ม เต็มไปด้วยหนามที่ขึ้นขนานเป็นแนวยาวตามทางคดเคี้ยววกวนยาวไปหล...

ล์ฟก่อนหายใจพลางเอามือแตะเข็มขัดที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อของตน เพื่อความอุ่นใจ ถึงตอนนี้เขามีอัญมณีอยู่สองเม็ดแล้ว คือบุษราคัมสีทอง กับทับทิมสีแดงสุกปลั่ง กว่าจะได้ทั้งสองเม็ดนี้มาช่างยากเย็นแสนเข็ญ ต้องเชิญและผจญทั้งกับแม่มดที่เกาะสิ่งชั่วร้ายสิงสาราสัตว์ อิทธิฤทธิ์เวทมน และสิ่งแปลกประหลาดมหัศจรรย์บรรดามี กว่าจะเอาชีวิตรอดและลวงผ่าน วิบากกรรมและชะตากรรมอันสุดแสนสาหัสทั้งหลายทั้งปวงนั้นมาได้

ผู้คนในหมู่บ้านราคาดินที่พวกเขาได้ใช้ชีวิตร่วมเมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ไม่มีโอกาสได้ล่วงรู้ว่าภารกิจของพวกเขาคือการค้นหาอัญมณีที่หายสาบสูญไป มานัส ชายชาวราลัดที่ได้ร่วมผจญภัยเพื่อค้นหาทับทิมร่วมกับพวกเขา สาบานว่าจะเก็บเรื่องทั้งหมดไว้เป็นความลับ แต่เรื่องที่สหายทั้งหมดเป็นสาเหตุ ให้มีแกนนางแม่มดปีศาจ พันธมิตรของชาโดว์ลอร์ด ผู้ชั่วร้ายต้องดับตื้น สิ้นชีวิตลงย่างอเนจอนาถนั้น ไม่จำเป็นต้องเก็บเป็นความลับแต่อย่างใด อีกทั้งความตายของจีนกับช็อก สองในสิบสามลูกผู้ชั่วร้ายอำมหิต ของนางปีศาจแม่มดที่ได้ตายตกไปตามกันก่อนหน้าแม่ของมันก็ไม่ได้ เป็นความลับแต่ประการใด ชนเผาราลักซึ่งบัดนี้ได้เป็นอิสระจากคำสาป ของแกนแล้ว ได้ร่วมกันบรรเลงบทเพลงแห่งความชื่นชมยินดี และกล่าวยกย่องสรรเสริญการกระทำของสหายทั้งสามคนเป็นอันมาก

เป็นเรื่องยากเหลือเกินที่พวกเขาจะกล่าวคำอำลามานัสสหายผู้ผจญภัย รวมเป็นร่วมตายกันมา รวมทั้งยังอาศัยความสุขสดชื่น ความปลอดภัย อาหารที่ดีและเตียงนอนที่นุ่มสบายในหมู่บ้านที่ซ่อนตัวอยู่ใต้พื้นดินแห่งนั้น

"หมายความว่าไง" จัสมินถามขึ้น

เหมือนว่าจะบอกทางให้ไปที่ร้านขายของอะไรสักอย่าง" ลีฟพูด

"ร้าขายของคืออะไร"

ลิฟเหลือบตามองหญิงสาวอย่างประหลาดใจ แล้วจึงนึกขึ้นได้ท จัดเป็นไข้ชีวิตในป่าแห่งความเงียบงันมาโดยตลอด และไม่เคยเห็นหลายๆ สิ่งที่สำหรับเขาแล้วถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป

"ร้านขายของเป็นสถานที่สำหรับการซื้อขายสินค้า” บาร์ด้าอธิบาย

“ในเมืองเดลทุกวันนี้เจ้าของร้านค้าพากันยากจนลงกว่าเดิม และหลายแห่งต้องปิดตัวลง แต่ครั้งหนึ่ง ก่อนหน้าที่ชาโดว์ลอร์ดจะเข้ามา มีร้านอย่างนี้หลายแห่งทีเดียวที่ขายอาหาร เครื่องดื่ม เสื้อผ้าและสิ่งต่างๆ ให้กับผู้คน

จัสมินมองดูเขาพร้อมด้วยสีหน้างงงัน ลีฟรู้ว่าแม้กระทั่งถึงตอนนี้ เธอก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี เพราะสำหรับเธอแล้ว อาหารคือสิ่งที่หาได้ตามต้นไม้ และเครื่องดื่มคือสิ่งที่ไหลรินอยู่ในลำธาร ส่วนของอย่างอื่นก็สามารถหาเอาได้ ในป่าหรือไม่กี่ท่าขึ้นเองส่วนสิ่งที่ไม่สามารถหามันพบหรือทำขึ้นมาไม่ได้สำหรับ เธอแล้วล่ะก็หมายถึง ไม่ควรมีไว้ในครอบครอง

พวกเขายื่นเท้าต่อไปบนทางสายเดิมและพูดคุยกันเบาๆ ทุกคนพยายามลืมความเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าไปเสียให้หมด เพราะรู้ว่า ถึงอย่างไรก็คงหาที่พักบริเวณนี้ไม่ได้ ในไม่ช้าก็เริ่มมืด พวกเขาจึงจำเป็นต้อง จุดคบเพลิงขึ้นเพื่อส่องทาง บาร์พยายามถือคบเพลิงเอาไว้ให้ต่ำที่สุด แต่ทุกคนรู้ดีว่าถึงอย่างไรก็ยังคงสามารถมองเห็นได้ หากว่ามองลงมาจากกลางอากาศ

ตามได้ไม่ยาก ความคิดที่ว่าการเดินทางของพวกเขาสามารถถูกสะกดรอยตามไ เป็นสิ่งที่ไม่น่าพึงพอใจเลยสักนิด ตอนนี้พวกสายลับของชาโดว์ลอร์ด อาจจะกำลังบินตรวจตราอยู่บนท้องฟ้าก็เป็นได้ และที่สำคัญตอนนี้พวกเขา

ยังไม่พ้นจากอาณาบริเวณที่อยู่ในการปกครองของธีแทนเลยด้วยซ้ำ แม้ว่านายจะตายไปแล้วก็ตาม แต่พวกเขารู้ตัวก็ไดที่ปล่อยให้ความชั่วช้าเลยคราม มีอำนาจเหนือพวกตนนานเกินไป ที่นั่นย่อมมีอันตรายเร้นกายซุ่มซ่อนตัว อยู่ทั่วทุกหนแห่งเสมอ

เกือบชั่วโมงหลังจากที่พวกเขาขุดคบเพลิงขึ้น จัสมินหยุดเดิน

แล้วเหลือบมองไปทางด้านหลัง เรากำลังถูกสะกดรอยตาม” เธอพูด

แล้วถอนหายใจอย่างหนักใจ “ไม่ใช่แต่คนเดียว แต่หลายคน

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยก็ตาม แต่ทั้งลิฟกับบาร์ด้า ก็ไม่ได้พยายามถามว่าเธอรู้ได้อย่างไร เพราะพวกเขารู้แล้วว่าประสาทสัมผัส ของจัสมินไวและเฉียบคมกว่าพวกเขาหลายเท่าตัว เธออาจจะไม่รู้ว่า ร้านขายของคืออะไร และแม้เธอจะไม่สามารถอ่านหรือเขียนได้เลยแม้แต่น้อย แต่สำหรับเรื่องอื่นๆ แล้วความรู้ของเธอมีมากมายมหาศาลยิ่งนัก

“พวกมันรู้ว่าเรากำลังมุ่งตรงไปข้างหน้า” เธอกระซิบ มันหยุด

เมื่อเราหยุด และเคลื่อนที่เมื่อเราก้าวต่อไป

ลิฟค่อยๆ เลิกขายเสื้อของตนขึ้นอย่างเงียบๆ และก้มลงไปดูทับทิม ที่ติดอยู่บนเข็มขัดซึ่งคาดเอวอยู่ พลุ้นหัวใจของเขาหล่นวูบเมื่อได้เห็นแสงไฟ ที่วูบไหวจากคบเพลิงว่าอัญมณีสีแดงสุกปลั่งบัดนี้ได้ซีดจางลงจนกลายเป็น สีชมพูพรามัวแล้ว

ทั้งบาร์ต้าและจัสมินเองก็มองดูอัญมณีด้วยเช่นกัน พวกเขา รู้อย่างเดียวกันกับสีฟว่าทับทิมจะมีสีซีดลงเมื่ออันตรายเข้ามาคุกคามผู้ที่คาดมันไว้ และในตอนนี้สิ่งที่ทับทิมสื่อออกมาสามารถบอกสถานการณ์ได้อย่างชัดเจน "เอาล่ะ" บาร์ต้าพูดเบาๆ "ผู้ที่ตามเรามามีประสงค์ร้าย พวกมัน

เป็นใครกันแน่ เราน่าจะให้ครีจะบินกลับไปแล้ว

"ครีไม่ใช่นกฮูกนะ!" จัสมินสวนขึ้นมาทันที ในความมืดมันมองอะไร