บทที่1

ตรีรุจ บริภาคิน เป็นหมอศัลยกรรมทรวงอกให้กรรชัย ดุจดาวเพื่อนสนิทเพราะเป็นโรคหัวใจแต่เขายื้อชีวิตเพื่อนรักไว้ไม่ได้ กรรชัยสิ้นใจเพราะร่างกายเขาไม่รับอากาศไปหล่อเลี้ยงหัวใจและปอดกรรชัยจากไปเงียบไปและมีลูกสาวคนหนึ่งชื่อกัตติกา ดุจดาวตรีรุจรับเลี้ยงไว้เป็นลูกสาวอีกคนเพราะดาวพึ่งอายุเพียง11ปี ตรีรุจมีลูกชายคนเดียวชื่อตะวัน บริภาคินหรือตาม มีอายุ17ปีห่างกับดาว6ปี ตะวันอยากไปเรียนต่างประเทศจึงถูกหมอตรีรุจส่งไปตั้งแต่จบม.6 ดาวเป็นเด็กสาวขาพิการเมื่อ3ปีที่แล้วเพราะดาวได้พันธุกรรมจากแม่ที่เป็นโรคแขนขาลีบที่ไม่แสดงอาการแต่กำเนิดแต่คุณกรรชัย ซึ่งเป็นเพื่อนกับตรีรุจ และแอบชอบกานดาแม่ของกัตติกา เป็นหมอศัลยกรรมกระดูกและข้อช่วยรักษาอยูหลายปีจนหายแล้วแต่งงานกัน ตรีรุจก็มาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้ ตรีรุจก็แต่งงานกับยิหวาแม่ของตะวันมาหลายปีแล้ว ทั้ง2ครอบครัวสนิทกันมาก เพราะยิหวาก็เป็นเพื่อนสนิทของกานดา ยิหวาตายเพราะโรคมะเร็งตั้งแต่ตะวันได้10ปี กานดาแม่ของดาวก็ตายไปด้วยโรคหัวใจอีก2ปีต่อมา

ตอนนี้กรรชัยก็ยังมาเสีย เหลือแต่ตรีรุจที่พอจะดูแลดาวได้ตรีรุจจึงเลี้ยงดูดาวมาพร้อมกับตะวัน

9ปีต่อมา หมอตามหรือตะวันกลับมาจากต่างประเทศเพราะจบการศึกษา หมอศัลยกรรมกระดูกและข้อตามกรรชัยเพื่อนรักของตรีรุจหรือพ่อของดาว ดาวอายุ20ปี

หมอตามจำดาวไม่ได้จึงคิดว่าดาวเป็นคนไข้ของพ่อจึง ไม่ได้สนใจเพราะดาวยังนั่งรถเข็น จนตรีรุจต้องแนะนำหมอตามจึงจำได้ และขอบิดาไปพักผ่อน

ปวีณา สาวเปรี้ยวเข็ดฟันตามหมอตามมาที่บ้านเพราะเป็นคู่หมั้นที่หมอตามแอบหมั้นเงียบๆไว้ เพราะเกรงใจพ่อแม่ของปวีณาที่เรียกร้องว่า หมอตามเมาแล้วปล้ำปวีณาเป็นภรรยาที่ต่างประเทศ ปวีณาถูกพ่อแม่ให้มาตามหมอตามเอาผู้ใหญ่ไปสู่ขอปวีณาหลังกลับเมืองไทยได้2วัน ปวีณามานั่งรอหมอตามเพราะเย็นมากแล้วหมอตามไม่กลับมาจากที่ทำงานวันแรก สักที่ปวีณามานั่งรอเกือบ2ชั่วโมงจึงโมโหกรีดร้อง เพราะไม่มีใครมาเสิร์ฟน้ำเธอ เห็นแต่ดาวนั่งรถเข็นเมียงมองรอหมอตามกลับบ้านในห้องรับแขก ปวีณาจึงตะคอกสั่งให้ดาวไปหาน้ำมาเสิร์ฟเสียงดัง

"อีพิการ ไปเอาน้ำมาเสริฟ์ฉันหน่อย"ปวีณาทำเป็นสั่งดาว

"ค่ะ"ดาวรับคำสั่งและเข็นรถเข็นตัวเองไปที่ห้องครัวทางด้านหลัง นำน้ำส้ม นม และน้ำเย็น พร้อมชุดอาหารว่างอย่างคุ้กกี้มาให้ปวีณาด้วย ดาวเข็นมาวางที่โต๊ะรับแขกให้ปวีณา ปวีณาดื่มน้ำส้มแล้วหยิบคุ้กกี้เข้าปาก1ชิ้นทันทีเพราะเมื่อกลางวันเธอไม่ได้ทานอาหารเพราะรอหมอตามจึงหิวโหย

"คุ้กกี้อร่อยน่ะ เธอซื้อมาจากที่ไหนเพื่อฉันจำเอามาช่วยขาย"ปวีณาถามเพราะความอร่อย

"ดาวทำเองค่ะ"ดาวบอก

"อ๋อ เธอเก่งน่ะดาวฉันได้เงินพ่อฉันเปิดร้านฉันจะใช้เธอทำคุ้กกี้ขายในร้านฉันน่ะ เอาไหมดาว"ปวีณาออกความคิด

ดาวไม่ได้ตอบกับยิ้มให้ปวีณา จนคุณตรีรุจเดินเข้ามา ปวีณาจึงยกมือไหว้พ่อของหมอตาม

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ หนูชื่อปวีณาเป็นภรรยาของหมอตาม"ปวีณาทำเป็นนอบน้อมบอกอย่างไร้ยางอาย จนคุณตรีรุจอ้าปากค้างเพราะตกใจมาก

"หมอตามไม่ได้บอกผม บอกพ่อ"คุณตรีรุจบอก

"หนูกับหมอตามเรียนจบพร้อมกัน หนูกับตามเมาเหล้าจึงได้เสียกัน ตามเลยให้แหวนหนูหมั้นกันไว้ก่อน หนูกับตามกลับไทยคุณตามจะให้คุณพ่อไปสู่ขอหนูอย่างเป็นทางการนะคะคุณพ่อ"ปวีณาจีบปากจีบคออธิบายอย่างมั่นหน้าไร้ยางอายบอกคุณตรีรุจ คุณตรีรุจลอบสังเกตการแต่งกายที่เปรี้ยวเข็ดฟันของปวีณาทำเป็นไม่สนใจ

"ถ้างั้น พ่อโทรตามหมอตามแปปน่ะ"คุณตรีรุจจึงเอาโทรศัพท์มือถือออกมาเรียกสายหาหมอตามทันที

เสียงลอดสายมาเป็นเสียงหมอตามว่ากำลังอยู่หน้าปากซอยอีก5นาทีถึงบ้านคุณตรีรุจจึงวางสายไป

ดาวสีหน้าเศร้ามาตั้งนานตั้งแต่

ปวีณาบอกว่าเป็นเมียหมอตาม

5นาทีต่อมาหมอตามก็เดินเข้าบ้านมาอย่างเร่งร้อน

"สวัสดีครับ คุณพ่อ"หมอตามสวัสดีคุณตรีรุจ และต่อว่าปวีณา

"ผมจะบอกคุณพ่อพรุ่งนี้เพราะเป็นวันหยุดผมกับพ่อผมจะรีบไปพบพ่อแม่คุณพรุ่งนี้ ทำไมไม่รอผมฮ่ะ"หมอตามทำบ่น

"พ่อรู้หมดแล้ว ปวีณาเขาบอก"ตรีรุจบอกลูกชาย

"พ่อไม่ว่าเพราะอายุแก่ก็ถึงวัยแต่งงานได้แล้วพ่ออนุญาต พรุ่งนี้รีบไปกัน"คุณตรีรุจตกลงง่ายๆเพราะแก่หน้าลูกชายตัวเอง

ค่ำคืนนี้ท้องฟ้าสว่างดาวเต็มท้องฟ้าดาวจึงเข็นรถเข็นออกมาดูดาวที่ระเบียงด้านนอก เธอเศร้าเพราะหมอตามบุรุษที่เธอปักใจรักตั้งแต่เด็กจะแต่งงานกับคนอื่น เธอนั่งนึกถึงตอนหมอตามจะย้ายไปเรียนต่างประเทศ หมอตามล้มจนดาวสะดุดรถเข็นลงไปนั่งทับและปากชนปากกับหมอตามดาวก็ไม่เคยนึกชอบผู้ชายคนไหนเท่าหมอตาม ดาวจึงนั่งขอพรจากดวงดาวบนฟ้า ที่มีดาวลูกไก่เห็นชัดเจนมากขอให้มีปาฏิหาริย์ให้เธอกับหมอตามสมรักกัน ดาวลูกไก่อยู่ดีๆก็มีเสียงพูดกับดาว จะให้ตามที่ดาวขอแต่ดาวอาจจะต้องมีความทุกข์อันใหญ่หลวงในชีวิต ดาวลูกไก่ถามดาวว่าจะรับได้ไหม ดาวก็ตอบตกลงว่ารับได้ คุณตรีรุจไปตกลงพ่อกับแม่ของปวีณาว่าจะให้หมอตามต้องแต่งงานอีก3เดือนข้างหน้า วันรุ่งขึ้นเป็นวันหยุดดางจึงไปเรียนพิเศษสอนศิลปะและดนตรีที่โรงเรียน วันนี้มีคลาสศิลปะครูให้วาดรูปเหมือน ดาวได้เจอเพื่อนใหม่ชื่อปรินซ์

ทั้ง2ทำความรู้จักกันแลกเบอร์โทรกันและพูดคุยกันเพื่อผลัดกันวาดรูปเหมือนของแต่ละคน ปรินซ์เป็นผู้ชายที่อบอุ่นช่วยคุยตลอดเวลา ดาวจึงไม่เหงาทั้ง2นัดกันวาดภาพเหมือนในวันถัดไป หลังจากวาดภาพกับดาวเสร็จปรินซ์ซึ่งดูภายนอกอารมณ์ดีแต่ที่จริงเข้าพึ่งอกหักโดนถอนหมั้นมารู้สึกดีกับดายเพราะบังเอิญเจอที่คลาสศิลปะ ปรินซ์จึงไปเที่ยวที่ผับประจำเมื่อเวลา21.00น.มาถึง เขาก็เขาไปนั่งในผับเพื่อนสนิทแล้ว ปรินซ์แอบมองปวีณาที่นั่งอยู่ในผับกับเพื่อนสาว2คนกับหญิงสาว1คนที่โต๊ะในผับมุมตรงข้ามกับเขา

ปวีณามีท่าทางคล้ายแฟนเก่าที่เขาถอนหมั้นไปเมื่อ2เดือนก่อนเข้าจึงแอบมอง

จนเพื่อนสาวของปวีณาเข้ามาอ่อยเขาขอเบอร์โทร และเดินขากไปยกนามบัตรของปรินซ์ส่งให้ปวีณาแล้วหันกลับมามองที่เขาเป็นตาเดียวทั้งโต๊ะ

ทั้ง2มีความสัมพันธ์กันอย่างรวดเร็วนอนกอดก่ายกันอยู่ในคอนโดของปรินซ์จนเช้า พอดีหมอตามโทรเรียกสายตามปวีณาให้ไปลองชุดแต่งงานที่นัดวันนี้ไว้ที่ร้าน11.00น. ปวีณาจึงรีบขอตัวกลับบ้านไป

ปวีณาเห็นเวลา10.30น แล้วกว่าจะไปถึงร้านแถวสุขุมวิท55คงไม่ทันจึงแวะห้างสรรพสินค้าใกล้บ้านไปซื้อเสื้อผ้ามาหนึ่งชุดเพื่อเปลี่ยนและขับรถตรงไปที่ร้านที่นัดหมอตามไว้ แต่ปวีณาลืมถอดป้ายราคาออก

จนไปถึงร้านหมอตามเห็นจึงแปลกใจไม่ได้สงสัย แต่ปวีณาร้อนตัวและขอให้หมอตามดึงออกให้ จนเจ้าของร้านเวดดิ้งคิดว่าทั้ง2ทำหวานกันจึงแซวขึ้น

"คุณน้องปวีณามีคู่หมั้นดีนะคะ ขยันทำหวานจนมดไต่เลยอิอิอิ"โสภีเจ้าของร้านซึ่งสนิทกันจึงแซว

ปวีณากับหมอตามไม่ได้พูดอะไรหันไปยิ้มๆให้โสภีด้วยความเป็นกันเอง

13.00น.ทั้ง2หิวจึงไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อทานอาหารกลางวัน แต่หมอตามเจอกับดาวมากลับผู้ชายคนหนึ่งดูหล่อและสูงเท่าๆกับเขา จึงแปลกใจแต่ไม่ได้เข้าไปทักทาย ทานอาหารเสร็จจึงไปปวีณากลับบ้าน

ดาวเดินเข้าซอยมาคนเดียวเพราะโบกรถแท๊กซี่ไม่ได้ เพราะรถของปรินซ์เสียเธอจึงขอตัวกลับมาก่อน หมอตามพึ่งไปส่งปวีณาขับรถเข้าซอยมาจึงแวะรับดาวกลับบ้านด้วย