เริ่มเรื่องก็เจอกันกับนางเอกคิเรโกะลูกศาตรจารย์ที่ดื้อมากกกกจนเหล่าพี่ๆต้องยอมจำนน..

~สวัสดี ฉัน คิเรโกะ คามูยะ.เป็นลูกคนสุดท้องและเป็นลูกสาวคนเดียว แหะๆ งานอดิเรดของฉันก็คือการนั่งอ่านหนังสือในหัองโถงใหญ่..ใหญ่มากๆใช้เวลาทั้งชีวิตก็อ่านไม่หมดหรอกส่วนใหญ่หนังสือที่อ่านก็คือตำราเก่าๆที่บรรพบุรุษทรงทะนุบำรุงเอาไว้.....

บรืนๆ

~พี่ทาคินนนนนน~

นางเอกลงไปรับพี่ชายกลางที่เพิ่งเรียนจบ~ตัวเล็กกกก~ทั้งสองกระโดดกอดกัน

~โอ้ยยจะกอดกันอีกนานไหม~ทั้งจึงสองคลายกอดกัน

~โถ่พี่มาคินมาคิเรกอดให้หายเหนื่อย~

~หื้มต้องแบบนี้สิน้องของพี่ชื่นใจจจจ~

ทั้งสามเดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ที่บรรพบุรุษทรงปลูกใว้

~ป๊าล่ะตัวเล็ก..~นางเอกหยุดเดินและยื่นหนิ่ง..มาคินโน้มตัวเข้ามา

~ไม่ได้ยินที่พี่เล็กถามออหื้ม~นางเอกยื่นตัวเกรงจนพี่ชายทั้งสองเข้ามาดูอย่างตกใจ

~เชี่ย...ตัวเล็กเป็นไรเนี้ย~พี่รองสั่งพี่เล็กให้รีบโทรหาหมอจากนั้นพี่รองจับที่ชิพจรแล้วก็ตะโกนออกมา

~เหี้ยล่ะตัวเล็กช็อก!!!!~ในขนาดที่ทั้งสองกำลังกระวนกระวายอยู่นั้นนางเอกค่อยๆเปิดตาข้างหนึ่งส่วนพี่รองที่กำลังโทรหาพี่ใหญ่อยู่นั้นก็รู้ถึงสิ่งผิดปกติและก็ค่อยเดินเข้ามานั่งใกล้นางเอก

~น้องเล็ก..พี่ว่าพี่จำได้ล่ะว่าเวลาคนช็อกเนี้ยเค้าต้องCPRยังไง~ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

~โถ่พี่รองถ้ารู้ก็รีบลงมือสิ..เดี๋ยวตัวเล็กจะตายเอานะ~ดูพี่รองเชยๆแต่พี่เล็กกระวนกระวาย

~แบบนี้ต้องทำยังไงน่าาาา~

~โอ้ยยยๆๆจักจี้ๆโอ้ยยจักจี้พี่รองยอมๆแล้ว~😆😆😂พี่เล็กยืนงง

~เออ..พี่เล็กพี่ทาคินน~

~เล่นอะไรกันอ่ะ..รู้ไหมพี่เป็นห่วงแถบแย่อ่ะ...~นางเอกนั่งหง่อย

~ขอโทษค่ะพี่เล็กแหม่ะหนูแค่แกล้งอำเชยๆเองอ่ะของขวัญต้อนรับพี่ไง~

~เคๆหายงอนก็ได้~ทั้งสามคุยกันอย่างสนุกสนานจนลืมถามคำถามที่จะถามนางเอกเมื่อกี้

ตกดึก

~พี่ใหญ่เหนื่อยไหมค่ะมาๆค่ะเดี๋ยวหนูช่วยถือกระเป๋า~

~ขอบคุณคับบ~นางเอกค่อยๆหันไปกระซิบกับพี่ใหญ่~พี่ใหญ่อย่าเพิ่งบอกพี่รองกับพี่เล็กนะว่าพ่อไม่อยู่อ่ะ~อีกคนขมวกคิ้ว

~ทำไมล่ะ~

~เถอะน่า!!เดี๋ยวก็รู้เองแหละ~ทั้งสองเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น

~เอ้าาาาว่าไงคุยอะไรกันอยู่รึหนุ่มๆ~ทั้งสองหันมาพร้อมกันและรีบเข้าไปกอดพี่ใหญ่

~คิดถึงพี่ชายว่ะ~ทาคินมองหาพ่อ..

~พี่ใหญ่แล้วป๊าไปไหนล่ะ..ไม่เห็นเลย~

~เออคือแบบนี้นะ...แบบว่า..เออยังไงดี~นางเอกเห็นท่าไม่ดีแล้วก็เลยเข้าไปช่วยพูดแต่ก็ต้องหยุดลงเมื่อพี่รองลุกขึ้น

~หยุดเลยทั้งสองพี่น้องอ่ะป๊าไม่อยู่แล้วทำไมบอกอ่ะ~นั่งเอกทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา

~อธิบายมาเลยตัวเล็ก~นางเอกอ้ำๆอึงๆ

~เออ. หนูกลัวว่าพี่จะไปเอาเรื่องป๊าเค้าอ่ะที่ทิ้งหนูให้อยู่บ้านคนเดียวแต่หนูไม่เป็นไรเลยนะสบายมากแค่..~นั่งนิ่ง

~แค่อะไรพูดต่อ~มองหน้าทั้งสามอย่าลังเล

~หนูแค่😁😁ทำเจ้าพุดดี้ออกจากคอกเชยๆ~พี่รองลูกขึ้นพรวดจนนางเอกต้องปริตัวเข้าไปหลบหลังพี่ใหญ่

~พุดดี้ออกจากคอกกกกก~

~แล้วแกจะตะโกนทำไมว่ะไอ่มาคิน~

ต้ายตายยพี่ชายกลับมาวันแรกก็มีแต่เรื่องวุ่นวายซะล่ะแบบนี้...ต้องติดตามกันนะค่ะ. กับตอนที่สอง. ตำราลึกลับ