...สวัสดีเราขอตั้งชื่อLLแล้วกัน...

...เราอยากจะเล่าเรื่องบางอย่างที่ไม้ใช่เรื่องของเราบางอย่างของผู้หญิงคนๆ นึงให้ฟังมัน เป็นเรื่องที่เกิดเมื่อ 2 เดือนก่อนฉันยังไม่แน่ใจเลยด้วยซ้ำว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าเมื่อเหตุการณ์วันนั้นฉันเรียนอยู่โรงเรียนหญิงรั้วแห่งหนึ่ง ฉันอยู่ชมรมว่ายน้ำและนี่แข่งภายในอีก 1 อาทิตย์ทุกๆตอนเย็นก็เลิกเรียนฉันต้องไปฝึกว่ายน้ำที่ชมรมตอนนั้นเป็นเวลาเลิกเรียนแล้วฉันก็ต้องไปที่ชมรมเพื่อไปฝึกว่ายน้ำแต่ตอนนั้นมันก็ 17:00 น พอดีเพราะส่วนใหญ่ฉันจะกลับบ้านช้ามากฉันได้ไปฝึกว่ายน้ำที่ชมรมตอนเดินไปที่ลองว่ายน้ำฉันบอกเลยว่ามันดูเงียบมากเพราะว่านี่มันก็จะ6 โมงแล้วนี่นาความจริงตอนนั้นฉันดูนาฬิกาผิดเพราะว่าความจริงฉันไปที่ชมรมสายมากๆมันไม่ใช่ห้ามมองแต่มันเป็น 6 โมงครึ่ง...

...ฉันกำลังใกล้ถึงที่ว่ายน้ำแต่แล้วก็มีรุ่นน้องชมรมที่ฉันรู้จักเขาเดินมาถามฉันว่า"พี่น้ำๆพี่จะไปท่ีชมรม หรอคะ?"รุ่นน้องถาม"ใช่จ้าพี่จะไปที่ชมรชมีอะไรหรือเปล่า?"ตอนนั้นฉันไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมรุ่นน้องคนนี้ถึงถามทั้งๆที่ฉันก็ไปทุกตอนเย็นตลอดแต่วันนี้แค่แปลกหน่อยเพราะว่านี่มันก็ใกล้มืดแล้วแต่ฉันก็ไม่คิดจะกลับบ้านหรอกนะเพราะยังไงพ่อแม่ฉันก็ไม่ได้อยู่บ้านฉันอยู่บ้านคนเดียวพ่อแม่ไปต่างประเทศหลายปีแล้วล่ะ"ทำไมงั้นหรอถึงถามพี่ปกติพี่ก็ไปทุกตอนเย็นนะ"แต่สิ่งที่ต้องสงสัยคือฉันไม่เคยเห็นรุ่นน้องคนนี้มาก่อนเลยสงสัยจะเป็นเด็กใหม่ที่เข้ามาในชมรมละมั้ง"ไม่มีอะไรหรอกค่ะแค่จะบอกว่า.…"รุ่นน้องคนนั้นได้เงียบลงพร้อมสีหน้าที่ดูเป็นกังวลฉันก็สงสัยว่ามันมีอะไร"ทำไมหรอมันมีอะไรหรือเปล่า?"ตอนนั้นฉันแทบจะไม่ได้คิดอะไรก็คงจะเป็นเพราะมากลางคืนละมั้งหรือน้องก็เลยเป็นห่วง"ไม่มีอะไรค่ะดูแลตัวเองดีๆด้วยแล้วกันนะคะหนูขอตัวก่อนล่ะ"(รุ่นน้องคนนั้นดูแปลกๆ)ตอนนั้นฉันก็สงสัยอยู่นะแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรแถมตอนนั้นก็สามารถแล้วความคิดมันสายอยู่แล้วล่ะแต่โรงเรียนน่ะไม่ปิดหรอกนะเพราะมันมีหอน่ะแต่ฉันก็ไม่ได้สนอะไรแล้วก็รีบเดินไปที่สนามแข่งว่ายน้ำ(ไม่แน่ใจว่าควรจะเรียกสนามแข่งว่ายน้ำหรือที่ซ้อมว่ายน้ำแน่)[จากผู้เขียน]...

เพราะหลังจากที่ฉันถึงสระว่ายน้ำของโรงเรียนแล้วตอนนั้นมันก็เกือบจะ 19:00 นแต่มันก็มีไฟเปิดอยู่นะแล้วก็มีคนอยู่ 2-3 คนก็ยังอยู่จากนั้นก็มีโค้ดคนนึงที่ฉันรู้จักเขาเดินมาถามฉันว่า"นี่น้ำทำไมเธอถึงมาตอนนี้ล่ะนี่มันจะมืดแล้วนะ?"โค้ชคนนั้นเขามีชื่อว่าฟ้าใสเขาอายุห่างกับฉันแค่ 2-3 ปีเอาง่ายๆเขาเป็นหัวหน้าชมรมนั่นแหละ"พอดีว่าหนูเผลอคุยกับเพื่อนนานเกินไปหน่อยนะคะก็เลยมาสายขอโทษด้วยนะคะ"ฉันตอบด้วยคำที่โกหกจริงๆเพราะความจริงแล้วฉันกำลังเล่น***[จากผู้เขียนเติมเองนะ]กับเพื่อนอยู่น่ะ

..."ok okวันหลังก็อย่ามาใส่นะ"ถึงฉันจะรู้สึกผิดที่ได้โกหกแต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นะก็ไม่อยากโดนบ่นเนี่ยนะ"ไงก็อย่าลืมรีบกลับหอด้วยล่ะ"เหมือนรุ่นพี่เขาจะดูเป็นห่วงฉันมากเลยล่ะตอนนั้นน่ะ"ค่ะหนูเข้าใจอยู่แล้วนะคะ"ฉันต่อไปด้วยที่ไม่สนอะไรเพราะว่าจะได้รีบฝึกรีบกลับหอเหมือนกันโดยที่ฉันไม่ได้คิดอะไรว่ามันจะมีเหตุการณ์อะไรหรือเปล่าแต่อยู่ดีๆ"ต้องรีบกลับหอนะฝึกแค่แป๊บเดียวห้ามเกิน 20:00 น เด็ดขาดเข้าใจไหม!!"ตอนนั้นฉันถึงกับตกใจทำไมรุ่นพี่เขาตั้งตะคอกฉันด้วยล่ะ"เข้าใจแล้วค่ะแต่ทำไมถึงต้องรีบกลับด้วยหรอคะ"(ตอนนั้นฉันนึกถึงรุ่นน้องที่เป็นห่วงฉันตอนนั้นตอนนี้รุ่นพี่ก็ยังเป็นห่วงอีกตกลงมันยังไงกันแน่นะ)"รุ่นพี่เขาไม่ตอบอะไรแล้วเขาก็เดินหันหลังแล้วเขาก็บอกฉันว่า"เธอต้องรีบกลับหอห้ามเกิน 20:00 น เด็ดขาดเข้าใจที่รุ่นพี่บอกใช่ไหม"ฉันไม่เข้าใจที่รุ่นพี่เขาต้องการจะพูดรู้แค่ว่าน้ำเสียงของรุ่นพี่เขาดูเป็นห่วงฉันมากๆอยู่ๆรุ่นพี่เขาก็หยุดเดินแล้วหันมาที่ฉันแล้วเขาก็บอกฉันว่า"ต้องรีบกลับหอนะรุ่นพี่คนนี้เป็นห่วงเธอนะอย่าเป็นอะไรไปล่ะเด็กน้อยเอ๋ย"[ทำไมเขาพูดนี้มันแปลกๆจากผู้เขียน]...

"เข้าใจแล้วค่ะรุ่นพี่"ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเลยแฮะ

...หลังจากที่รุ่นพี่เขาบอกฉันตอนนั้นฉันก็ไม่ค่อยคิดอะไรแต่ก็รู้สึกไม่ค่อยดีเหมือนกันฉันก็ได้เดินไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็มีผู้หญิงคนนึงฉันรู้จักเธอนะถึงจะไม่ค่อยสนิทกับเธอก็ตามผู้หญิงคนนั้นเหมือนว่าเธอรีบร้อนมากที่จะกลับหอฉันก็เลยสงสัยจะรีบร้อนอะไรขนาดนั้นพอนี่มันก็แค่ 1 ทุ่ม 30 เองฉันก็เลยถามเธอไปแต่ฉันจำชื่อเธอได้อยู่นะเธอชื่อว่ามะลินะถ้าจำไม่ผิด"นี่มะลิเธอจะรีบกลับขนาดนั้นเลยหรอทำไมถึงรีบกลับนักล่ะ"มะลิได้หันมามองที่ฉันด้วยสีหน้าแปลกๆแล้วเธอก็บอกฉันว่า"ไม่ได้มีแค่ฉันหรอกนะที่จะรีบกลับน่ะทุกคนน่ะก็รีบกลับกันหมดแหละเธอก็ควรกลับได้แล้วนะต่อให้เธอเจอจริงจังกับการแข่งขันมากแค่ไหนเธอก็ต้องรีบกลับ"ฉันสงสัยที่เธอพูดก็เลยหันไปดูพวกคนอื่นๆฉันเธอกลับตกใจและอุทานในใจเลยว่า "(เอ๊ะ!ทำไมถึงรีบกลับขนาดนั้นล่ะรีบร้อนกันจังแฮะ)" ฉันยังสงสัยไม่หายไม่เข้าใจคนที่ชมรมก็รีบกลับรุ่นพี่ก็เตือนให้ฉันรีบกลับฉันสงสัยมากๆ "นี่เธอน่ะก็ระวังตัวหน่อยนะรีบกลับด้วยละ" ฉันมองไปที่มะลิแล้วสงสัย "อย่ามองฉันแบบนั้นเลยเชื่อคำเตือนของฉันกับรุ่นพี่เถอะ" ฉันตกใจนิดหน่อยที่เธอเห็นว่าฉันกับรุ่นพี่คุยกันตอนนั้นฉันก็เลยบอกเธอไปโดยที่ไม่ให้เธอต้องเป็นห่วงฉัน "ไม่เป็นไรหน้าฉันฝึกแป๊บเดียวเดี๋ยวก็กลับ" ฉันบอกไปเพื่อไม่ให้เธอเป็นห่วงเพราะมันค่อนข้างน่ารำคาญ แต่เธอมองมาที่ฉันโดยที่ดูเป็นสายตาที่เป็นห่วงมากๆ "สายตาของเธอเหมือนกำลังบอกว่าให้รีบกลับ" ฉันก็ไม่สนและฉันก็หันไปอีกทีคนที่แต่งตัวทั้งหมดได้หายไปจากห้องแล้วฉันก็ตกใจจะเก็บของอะไรเร็วกันขนาดนั้น "เธอกลับไปก่อนเถอะน่าฉันไม่เป็นอะไร" เธอได้แต่ขยับหน้าแล้วก็เดินจากฉันไปตอนนั้นฉันก็ไม่สนใจอะไรแล้วฉันก็แต่งตัวเสร็จรีบจะไปฝึกว่ายน้ำตอนนั้นฉันก็ไปถึงที่สระว่ายน้ำกระโดดลงไปเพื่อจะว่ายน้ำฉันก็ถ้าจำไม่ผิดฉันว่ายน้ำไปเกือบ 10 นาทีได้ที่สระว่ายน้ำมันมีนาฬิกาอยู่ตอนนี้มันก็ประมาณ 19:40 น แล้วฉันก็ตกใจนิดหน่อยที่เวลามันเดินไปไวขนาดนั้นฉันก็อยากจะรีบกลับแต่อีกใจนึงก็อยากจะไหว้นะไปเรื่อยๆแต่ฉันก็นึกถึงคำเตือนของ 2 คนนั้นก็เลยคิดว่าจะกลับดีกว่าฉันก็เดินไปที่ห้องแต่งตัวแล้วไปที่ล็อคเกอร์ของฉันตอนนั้นฉันเหลือบไปมองบางอย่างที่ล็อคเกอร์ข้างๆมันมี กระดาษ บางอย่างเขียนเอาไว้ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้สนอะไรมากแต่ก็เลยรีบกลับเหมือนกันแต่ด้วยความที่ฉันรู้สึกอยากรู้มันมากๆเลยอดใจตัวเองไม่ไหวเลยหยิบกระดาษนั้นขึ้นมาดูกระดาษนั้นมันเขียนว่า...

...กฎของการว่ายน้ำที่ชมรมตอนกลางคืน...

...ตอนนั้นฉันก็สงสัยว่าชมรมของฉันมันมีกฎด้วยงั้นหรอฉันอยู่มานานไม่เห็นอยากรู้เลยว่ามันต้องมีกฎด้วยแล้วมันก็มีตัวหนังสือที่เขียนจากกดมันบอกว่า...

...ถ้าคุณเห็นโน๊ตนี้แล้วคุณต้องอ่านมันถ้าเกิดตอนนี้มันเกือบจะ 20:00 น แล้วอ่ะนะ...

ฉันก็ได้มองไปที่นาฬิกาของตัวเองเหมือนกันตอนนี้สิ่งที่ฉันเห็นคือมันก็19:45 นฉันก็เลยคิดว่าลองอ่านไปนิดหน่อยก็คงไม่เป็นอะไร

...กฎของการว่ายน้ำที่ชมรมตอนกลางคืน...

1) ถ้าคุณเห็นโน๊ตดีแล้วมันไม่ใช่การเขียนเล่นต่อให้คุณเป็นใครก็ตามแล้วตอนที่คุณอยู่ในตอนนี้มันเกิน 20:00 น แล้วหรือถึง 20:00 น แล้วก็ตามคุณจะต้องอ่านกฎใบนี้ทั้งหมดมันไม่ใช่เพื่อกฎของที่นี่แต่มันเพื่อตัวคุณเอง

2)ทุกๆ 1 ชั่วโมงคุณจะต้องลงไปที่สระว่ายน้ำและอยู่ในนามนั้นไป 30 นาทีเพื่อให้กลมกลืนกับพวกมันถ้าคุณไม่ทำแล้วคุณยังหลบอยู่ในห้องแต่งตัวนั้นต่อไปมันจะสงสัยในตัวคุณ

3)ต่อจากข้อที่ 2พอคุณแช่น้ำครบ 30 นาทีแล้วให้คุณรีบขึ้นมาจากสระว่ายน้ำและไปที่ห้องแต่งตัวเดินไปที่ ตู้ล็อคเกอร์ ที่ 5 คุณไม่ต้องสนใจว่านั่นเป็นตู้ของใครตู้ล็อคเกอร์นั้นมันไม่มีของและไม่มีที่วางของให้คุณเข้าไปอยู่ในนั้นต่อให้คุณจะอึดอัดมากแค่ไหนก็ตามคุณก็ต้องเข้าไปอยู่ในนั้น

4)พอคุณเข้าไปอยู่ในล็อกเกอร์แล้วให้คุณแน่ใจว่าคุณจะไม่ลืมของสิ่งใดที่อยู่ข้างนอกหรือนอกล็อกเกอร์เพราะพวกมันที่อยู่ในสระว่ายน้ำจะเก็บของไว้กับตัวตัวเองเสมอ

5)คุณจะต้องอยู่ในตู้ล็อคเกอร์ต่อไปต่อให้คุณจะรู้สึกอึดอัดหรืออยากออกไปมากแค่ไหนก็ตามนั่นก็เพื่อตัวของคุณเองต่อให้คุณจะได้ยินเสียงเดินหรือเสียงทุบตู้หรือเสียงเปิดล็อคเกอร์แต่ถ้าคุณมองออกไปจากรูของล็อกเกอร์คุณไม่เห็นอะไรก็ตามนั่นไม่ใช่เพราะคุณหูฝาดแต่มันคือความเป็นจริง

6)ต่อจากข้อที่ 5 ถ้าคุณมองออกไปจากรูของตู้ล็อคเกอร์แล้วคุณไม่เห็นอะไรไม่ใช่เพราะว่าคนหูฝาดแต่พอคุณไม่เห็นพวกมันแต่พวกมันแห่งคนและถ้าคุณออกจากตู้ล็อคเกอร์พวกมันจะมองพฤติกรรมของคุณตลอดเวลา

7)พอครบ 1 ชั่วโมงให้คนออกมาจากตู้ล็อคเกอร์แล้วก็ลงไปที่สระว่ายน้ำและไปแช่ 30 นาทีเหมือนเดิมนั่นเพื่อตัวของคุณเองมันจะไม่สงสัยในตัวของคุณแล้วถ้าจะมีสักชั่วโมงนึงคุณจะรู้สึกเหมือนมีบางอย่างมาแตะที่เท้าแตะที่ตัวคนนั้นไม่ใช่ความรู้สึกที่คุณคิดไปเองแต่พวกมันกำลังทดสอบตัวคุณอยู่ถ้าเกิดเหตุการณ์อย่างนั้นจริงๆคุณห้ามขยับเด็ดขาดและอย่าคิดที่จะไหว้หนีมันคุณต้องอยู่ตรงนั้นไปเรื่อยๆ

8)ต่อจากข้อที่ 7พวกมันกำลังทดสอบตัวคุณโดยการจะไปที่ร่างกายของคุณให้คุณอดทนไว้แล้วสักพักพวกมันจะปล่อยตัวคุณไปแต่ต่อให้คุณจะรู้สึกโล่งใจเลยยังไงมากก็ตามคุณก็ห้ามคิดจะดำน้ำเพราะเราเข้าใจถ้าคนเจอเหตุการณ์อย่างนั้นคุณจะต้องรู้สึกขาอ่อนแรงและล้มลงไปแต่นั่นมันในน้ำไม่ใช่เพราะว่าพวกเราจะกลัวคนจมน้ำตายหรอกนะแต่เป็นเพราะว่าในนามนั้นมีบางสิ่งบางอย่างที่คุณไม่อยากเห็นแน่ๆ

9)พอครบ 30 นาทีคุณก็ออกมาจากสระว่ายน้ำแล้วทำเหมือนเดิมคือเข้าไปหลบในตู้ล็อคเกอร์แต่ในครั้งนี้คุณจะต้องเปลี่ยนหมายเลขไปเรื่อยๆทุกๆ 1ชั่วโมงคุณจะต้องเปลี่ยนหมายเลขตู้ล็อคเกอร์และนี่คือหมายเลขที่คุณควรเข้าไปแอบ 5,8,3,6,7,11

10)แต่พอเวลาเที่ยงคืนคุณจะต้องเข้าไปแอบในห้องน้ำนั่นคือเวลาพักที่ดีที่สุดสำหรับคุณแต่ก็ห้ามเกิน 1 ชั่วโมงล่ะเพราะพวกมันอาจจะสงสัยคุณได้แล้วคุณก็อย่าคิดที่จะไปแอบในห้องน้ำไปตลอดหรอกนะเพราะต่อให้พวกมันจะไม่รู้ว่าคุณอยู่ไหนแต่พวกมันก็จะรู้ได้ว่าคุณกำลังแอบอยู่เพราะพวกมันเมื่อเห็นหน้าใครแล้วมันจะจำหน้าคนนั้นไปแล้วถ้ามันยังไม่เห็นคุณมันก็จะรีบออกตามหา

11)ถ้าเกิดเหตุการณ์บางอย่างคุณถูกจับได้คนถูกพบตัวหรือคุณทำบางสิ่งบางอย่างทำให้พวกนั้นรู้ว่าคุณเป็นสิ่งแปลกปลอมพวกเราต้องขอแสดงความเสียใจกับคุณด้วยพวกเราไม่สามารถช่วยอะไรคุณได้แต่อันนี้คือคำแนะนำสำหรับพวกเราถึงมันจะมีเปอร์เซ็นต์น้อยที่พวกนั้นจะจับคนไม่ได้มันมีแค่ 10% ที่พวกมันจะจับคุณไม่ได้จะมีอีก 90% ที่พวกมันจะจับคนได้

12)ข้อที่ 11,10,9, ถ้าข้อที่ 11 คุณถูกพบตัวให้คุณไปที่ล็อกเกอร์ที่ 2และเข้าไปแอบในนั้นซะแล้วคุณต้องแน่ใจว่าจะไม่มีสิ่งของหรืออะไรก็ตามที่เกี่ยวกับคุณตกอยู่ที่นั่นแม้แต่เส้นผมแค่เส้นเดียวก็ตามคือคำเตือนจากข้อที่ 10ถ้าคุณไปแอบในห้องน้ำจริงๆถ้าคุณไม่ออกมาทุกๆ 1 ชั่วโมงแต่ต่อให้คุณออกมาพวกเราก็ขอไม่รับประกันชีวิตของคุณเพราะพวกมันจะจัดการสิ่งแปลกปลอมและพวกเราขอแสดงความเสียใจด้วยถ้าคุณทำอย่างนั้นพวกเราขอไม่รับผิดชอบอะไรก็ตามที่เกิดเรื่องนั้นแล้วถ้าพวกมันเจอตัวคุณสิ่งที่คุณสามารถทำได้เป็นอย่างสุดท้ายก็คือคิดถึงคนที่คุณรักและขอให้พวกเขามีความสุขนั่นคือสิ่งสุดท้ายที่คุณสามารถทำได้ข้อที่ 9 ถ้าเกิดคุณดันไปแอบผิดล็อกเกอร์ล่ะก็พวกเราขอแสดงความเสียใจกับคุณเช่นกันเพราะคุณได้ทำผิดบางอย่างที่มหันต์มากๆพวกมันจะรู้ตัวเพราะว่าล็อกเกอร์ที่คุณไม่ได้แอบตามหมายเลขนั้นนั่นไม่ใช่ ตู้ล็อคเกอร์ ที่คุณควรไปแอบและมันไม่ใช่ ตู้ล็อคเกอร์ ของคุณหรือคนในสมาชิกชมรมของคุณ

13) คุณมีเวลา 20:00 น ถึง01:00 น ที่คุณสามารถออกไปจากที่นั่นได้นั่นคือเวลาที่คุณสามารถออกไปได้ให้คุณรีบวิ่งไปที่หน้าประตูและรีบเปิดประตูออกไปจากที่นี่แต่ถ้าประตูเปิดไม่ออกทำยังไงก็ได้เปิดให้ได้แต่ถ้าระหว่างคุณวิ่งคุณได้ยินเสียงทั้งเสียงเลยเสียงร้องไห้เสียงเด็กหรือเสียงที่บอกว่า"อย่าไปอย่าไปอย่าไปจากที่นี่"ก็ตามคุณอย่าคิดแม้แต่จะหยุดเดินต่อให้มีแขนของใครมาดึงตัวคุณก็ตามให้คุณรีบออกไปซะ

14)ถ้ามันเกิดเหตุการณ์คุณไม่สามารถออกจากที่นั่นได้ก่อนตี 1 ขอแสดงความเสียใจกับคุณด้วยที่นั่นมันจะยิ่งอันตรายยิ่งขึ้นพวกมันนั้นจะเริ่มมีแรงสามารถทำร้ายคุณได้ทุกเมื่อและมันจะทำทุกสิ่งทุกอย่างให้คุณอยู่กับพวกมันตลอดชีวิต

15)ต่อจากข้อที่ 14 หากเกิดเหตุการณ์อย่างนั้นจริงๆให้คนทำตามกฎต่อไปนี้คือ 1 ให้รีบไปที่โรงเก็บของในโรงฝึกว่ายน้ำเพราะมันจะมีอุปกรณ์ต่างๆที่จะฝึกว่ายน้ำให้ไปแอบที่นั่นและหาทุกสิ่งทุกอย่างบังประตูเอาไว้และจงอยู่ไดนั้นจนกว่าจะถึง5:33 น แล้วคุณอย่าเพิ่งไว้ใจไปเพราะต่อให้คุณเข้าไปอยู่ในนั้นมันก็ไม่ได้ปลอดภัย 100% 2 ถ้าคุณเห็นผู้ชายคนนึงเขาดูมีอายุ 15 อยู่มุมห้องของห้องเก็บของอย่าเพิ่งตกใจหรือกลัวเขาเพราะเขาคือศิษย์เก่าของโรงเรียนนี้เขาไม่คิดจะทำร้ายคุณหรอก 3 ความจริงแล้วโรงเรียนนี้มันเคยเป็นโรงเรียนหญิงชายมาก่อนผู้ชายคนนั้นเขามีชื่อว่า ท้องนับภา หรือจะเรียกสั้นๆว่านัพภาก็ได้เขาเป็นศิษย์เก่าของโรงเรียนนี้แต่เขาได้ตายเพราะอุบัติเหตุของการถูกกลั่นแกล้งเพราะเขาถือว่าเป็นเด็กคนหนึ่งที่เรียนเก่งทำให้ถูกเพื่อนๆค่อนข้างแกล้งบ่อยเขาอยู่ชมรมนี้แหละแต่เขาค่อนข้างเป็นตัวท็อปของโรงเรียนแต่เขาสู้คนไม่เป็นเลยฉันจะขอไม่เล่าเรื่องยาวแล้วกันแค่จะบอกสั้นๆว่าเขาตายเพราะถูกเพื่อนแกล้งก็แล้วกัน 4 นภานั้นจะไม่ทำร้ายคุณแต่เขาจะคอยพูดคุยกับคุณและเขาไม่คิดจะทำร้ายคุณหรอกถ้าคุณไม่คิดจะพูดไม่ดีกับเขาอ่ะนะเขาค่อนข้างเป็นคนดีคุณจะต้องอยู่กับเขาไปเรื่อยๆจนกว่าจะถึง 5:00 น แต่คุณไม่ต้องกลัวพวกมันที่อยู่ข้างนอกหรอกนะพอนับพันอ่ะจะคอยปกป้องคุณเอง

5 แต่คุณก็อย่าเพิ่งโล่งใจหรืออะไรหรอกนะเพราะพวกมันน่ะสามารถทำประตูได้ทุกเมื่อถ้านับผ้าเห็นว่าพวกมันทำประตูเข้ามานับผ้านั้นจะช่วยปกป้องคุณเองแต่ฉันขอแนะนำนะถ้าพวกมันเข้ามาแล้วเรานัดพาปกป้องคุณล่ะก็ให้คุณน่ะรีบปิดตาและอย่ามองหมั้นเพราะคุณคงไม่อยากรู้หรอกว่านภาน่ะจากการพวกมันด้วยวิธีไหน ( 6 นภานั้นจะช่วยคุณแต่ว่าณภาจะตั้งคำถามบางอย่างกับคุณคำถามนั้นก็คือ เธอน่ะอยากมีเพื่อนไหม ให้คุณตอบเขากลับไปว่า แล้วนายล่ะอยากมีเพื่อนหรือเปล่า

แล้วเขาจะตั้งคำถามอีกอย่างก็คือ เธอคิดยังไงกับโรงเรียนนี้งั้นหรอ ให้คุณตอบกลับไปว่า มันก็ดูเหมือนโรงเรียนปกติทั่วไปนะไม่มีอะไรพิเศษนะ)

...นี่คือกฎทั้งหมดที่คุณควรทำต่อให้คุณเชื่อมันหรือไม่เชื่อมันก็ตามแต่เราขอแนะนำให้คุณเชื่อมันจะดีกว่าเพื่อตัวของคุณเอง...

...คำเตือน*การที่คุณอ่านกระดาษใบนี้เสร็จแล้วถึงเวลาที่คุณต้องทำแล้วล่ะเพื่อความปลอดภัยของคุณนะ...