สวัสดี ฉันชื่อ ริน ตอนนี้อายุ25ปี ทำงานเป็น ออแกไนเซอร์ ในบริษัทแห่งหนึ่ง ทุกคนเชื่อเรื่องความรักไหน

สำหรับฉัน ฉันเชื่อสนิทใจเลย

ณ มหาวิทยาลัยแห่งนึ่ง

โอ้ย~ ผู้ชายคนนึงตัวสูงวิ่งมาชนฉันเข้า

ขอโทษครับเป็นอะไรรึป่าว ผมช่วยเก็บของนะ

ริน:ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษนะคะ

ฉันกวาดสายตาขึ้นมองผู้ชายคนนั้น เขาคือพี่กร รุ่นพี่ในคณะของฉัน เขาทั้งหล่อ ใจดี มีน้ำใจ และเป็นที่จับจองของสาวๆหลายคน ใช่ค่ะ รวมถึงฉันด้วย

พี่กร:เป็นอะไรไหมครับ

ริน:ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอโทษนะคะ และรีบวิ่งออกมา

ฉันทนอยู่ตรงนั้นไม่ได้เพราะหน้าฉันแดงอย่างเห็นได้ชัด ใครมันจะไปทนไหวละ

แหม๊~หน้าแดงมาเชียวนะ ไปโดนตัวไหนเข้าละ

อรเพื่อนสนิทของฉันแซวมาแต่ไกล

ริน:ป่าวสักหน่อย แในใจฉันยังคิดถึงแต่เรื่องที่พึ่งเกืดขึ้น

อร:ป่าวอะไรหน้าแกแดงซะขนาดนี้ เจอพี่กรหรอ

อรถามเสียงกระซิบ

ริน: อืม บังเอิญชนพี่เขาตรงทางเดินเนี้ย แกใจฉันเต้นแรงตนเห็นพี่เขาอ่าา

ฉันพูดด้วยความตื้นเต้น

อร: แหม๊แม่คนคลั่งรัก 😊

ฉันแอลชอบพี่เขาตั้งแต่ปี1 ตอนนี้ฉันอยู่ปี3 และพี่กรก็อยู่ปี4 อีกไม่กี่เดือนพี่เขาก็เรียนจบ ฉันก็คงไม่ได้เจอพี่กร อีก บ้านพี่กรเปิดบริษัทออเกไนเซอร์ เป็นธุระกิจครอบครัว ตอนนี้พี่สาวเป็นคนบริหาร คุณพ่อพี่กรวางมือแล้ว

ฉันคงเจอพี่เขาได้ที่นั่น แต่ก็ชั่งเถอะ มันเป็นเรื่องของอนาคต ระหว่างนี้ฉันก็ต้องเก็บเรื่องราวดีๆของพี่เขาให้ได้มากที่สุด ฉันติดตามigพี่กร แต่พี่เขาไม่ค่อยอัพเดต มีแต่โพสเดิมๆ ฉันอยากเจอพี่เขาทุกวัน แต่ทุกครั้งที่เจอกันฉันจะวิ่งหนีทุกที ฉันอยากบอกควาในใจให้พี่กรได้รู้แต่ฉันก็เป็นโรคกลัวความผิดหวัง กลัวการโดนปฏิเสธ

ฉันรู้ว่าพี่เขาฮอตสาวๆสวยๆต่างก็ชอบพี่กร แต่ฉันแค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง ไม่มีอะไรเหมาะสมกับพี่เขาเลย

ทั้งฐานะ หน้าตา ฉันถอดใจไปหลายรอบและคิดว่าจะแอบชอบพี่เขาแอบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้คบได้แอบชอบในมุมของตัวเองก็ยังดี แต่ฉันก็ถอดใจไม่ด้ายยยยยยย

...****************...

สายแล้ววันนี้มีส่งงานอาจารย์ด้วย ไออรเอาฉันตายแน่เลย 'ย่ารินไปเรียนก่อนนะ เรียนเสร็จรินรีบกลับมาช่วย,

รินเร็วๆซิ เดี๋ยวส่งงานไม่ทัน ~ อรจะโกนเรียกฉันจากม้านั่งข้างสนามบาส

ริน: รู้แล้วๆ รีบสุดๆแล้วเนี่ย ฉันทั้งวิ่งทั้งพูด

อร: ทำไมวันนี้สายจังห้ะ ปกติแกตรงต่อเวลาจะตาย อรบ่นฉันทันทีที่มาถึง

ริน: ใจเย็นๆ เมื่อเช้าฉันตื่นสายแล้วมัวช่วยย่าตั้งร้าน เลยมาสายนี่แหละ แกอย่ามัวบ่นเลยรีบไปเถอะ

ฉันจับแขนอรแล้วรีบวิ่งไปที่ตึกคณะ เพื่อส่งงาน ถึงตึกเรา2คนรีบเอางานไปส่งอาจารย์ทันที

อาจารย์หนู : งานเราก็ดูดีนะถือว่าผ่านเลย แต่คะแนนเราทั้งสองคนยังขาดอีกช่องนึง เอางี้อาจารย์จะให้เราทั้งสองไปทำงานอีกช่องเพื่อให้คะแนนสมบูรณ์จะได้ผ่านวิชานี้

อร: งานอีกชิ้นหรอคะ อรพูดเสียงดังขึ้นมา และฉันที่นั่งอยู่ข้างๆด้วยความงง

อาจารย์: ก็เราสองคนลาคาบอาจารย์บ่อย นี่ช่วยสุดๆเลยนะ อาจารย์เข้าใจว่าเรามีธุระจำเป็นจริงๆ

ทุกคนน่าจะงงนะคะ คือว่ารินโตมากับย่า พ่อกับแม่เลิกกัน แม่ก็ไปมีครอบครัวใหม่แถมยังบอกฉันว่าไม่ให้ติดต่อเขสไปด้วย ส่วนพ่อตั้งแต่เอาฉันมาไว้กับย่าเขาก็หายไปเลยจนกระทั่งต้นปีที่แล้ว มีคนส่งข่าวว่าเขาถูกนักเลงในบ่อนซ้อมจนตาย เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าพนัน แต่ก็ชั่งเถอะ ฉันไม่อยากคิดให้ตัวเองเศร้าหรอก

อร: ริน ริน เป็นอะไรเหม่ออีกและ อาจารย์สั่งงานแล้วเนี่ย

ริน:ห้ะ อ้อ ทำอะไรละ

อร: ไม่ได้ฟังใช่ไหมเนี่ย อาจารย์ให้เราไปขอโปรเจ็คพี่ปี4มาดีไซร์ใหม่

ริน: อ้อค่ะ

อาจารย์: งานตัวนี้จะทำให้เราจบตัวนี้และได้ฝึกงาน ยังไงก็เต็มที่นะ มีปัญหาตรงไหนปรึกษาอาจารย์ได้

อร/ริน: ขอบคุณค่ะ งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะคะ

อร: รินแกก็ไปขอโปรเจ็คพี่กรดิ

ริน:แกจะบ้าหรอ ไม่เอาหรอก แกก็รู้ว่าฉันอยู่ใกล้พี่เขาแล้วหน้าฉันแดง ใจฉันก็เต้นแรง

ฉันตายแน่ๆถ้านั้งอยู่หน้าพี่เขาอ่าา

อร:แก ไม่ลองไม่รู้อีกไม่กี่เดือนพี่เขาก็เรียนจบแล้ว แกต้องใช้โอกาสนี้เข้าใกล้พี่เขา รินแกต้องบอกความในใจให้พี่กรรู้ แกจะแอบชอบในซอกรึไง ฉันจะช่วยแกเอง