...เสียงลมพัดเบาๆพร้อมกับ ใบไม้ที่พริ้วไหวไปตามสายลม บรรยากาศช่างดูโรแมนติกชะมัดเลย ถ้าไม่มีฝนตกอ่ะนะ เห้อ~ ชายร่างบางถอนหายใจอย่างเบื่อหนายพลางบ่นพึมพัมกับฝนที่โปรยลงมาทำให้เสื้อของเขาเปียก " สวัสดีครับ ผมเกรย์ อายุ16ปี เด็กนักเรียนม.4ที่กำลังจะไปโรงเรียนวันแรกก็เปียกฝนซะเเล้ว คนเรามันก็ต้องสู้ชีวิตอ่ะนะครับ.. "...

...ระหว่างที่เขากำลังรีบวิ่งหาที่หลบฝนชั่วคราว พร้อมกับเอากระเป๋าเป้ของโรงเรียนขึ้นมาถือไว้บนศีรษะ เพื่อบังฝน ก็ได้มีกลุ่มหญิงสาวที่เดินมาพร้อมกัน หนึ่งในนั้นเป็นสาวร่างบาง รูปร่างค่อนข้างสูง ผมยาวของเธอพริ้วไหวไปตามสายลม และโบว์สีน้ำเงินกับเครื่องแบบมัธยมปลาย แสดงให้เห็นว่าเธอคือนักเรียนม.6 เมื่อทั้งคู่ได้สบตากัน ก็ทำให้ฝ่ายชายได้เห็นดวงตาสีเขียวที่แสนงดงาม ถึงแม้นั่นจะไม่ใช่ดวงตาจริงๆก็เถอะ เธอยื่นร่มมาให้เขา พร้อมบอกกับเขาว่า " ให้น้องนะคะ เห็นเดินเปียกฝนแบบนั้นแล้วมันเหมือนลูกหมาตกน้ำเลย พี่สงสาร " หากเป็นชายหนุ่มคนอื่นก็คงจะตกหลุมรักเข้าให้แล้ว แต่กับเด็กหนุ่มคนนี้เขากลับพูดกลับไปว่า " ขอบคุณครับพี่ แค่ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ชอบให้ใครมาสงสารผม " พอเขาพูดจบก็รีบวิ่งเข้าโรงเรียนไป ทิ้งให้สาวๆยืนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ท่ามกลางความงง หญิงสาวผมสั้นคนหนึ่งก็หัวเราะเบาๆขึ้นมา พร้อมกับเอ่ยปากว่า " น้องคนนี้ก็น่ารักดีเนอะ ฟ้า " หลังจากเธอพูดจบ ก็ทำเอาเพื่อนๆของเธองงกันมากกว่าเดิม ฟ้า คนที่เป็นคนยื่นร่มให้จึงกล่าวว่า " แกมองยังไงให้น่ารักวะ เกรซ ดูเป็นคนแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ "พวกเธอเริ่มเถียงกัน ทำเอาเพื่อนๆคนอื่นขำกันไปตามๆกัน...

...ขณะที่สาวๆกำลังหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ทางฝั่งของเกรย์ ก็กำลังหลงทางในโรงเรียนที่กว้างใหญ่! จนกระทั่งเสียงเพลงมาร์ชดังขึ้น เด็กหนุ่มก็พูดออกมาเลยว่า " ฉิบหาย! " การที่เพลงมาร์ชดังขึ้นนั้นหมายถึง ถึงเวลาที่ต้องเข้าแถวแล้ว ซึ่งถ้าหากเข้าแถวแบบปกติก็คงไม่ยากที่จะหาที่เข้าแถว แต่เนื่องจากวันนี้ฝนตกเขาจึงต้องเข้าแถวตามห้องหรือหน้าห้องนั่นเอง เขาจึงรีบวิ่งไปอีกตึกนึง ที่ยังไม่ได้ไป จนมาร์ชจบลง เสียงเพลงชาติไทยก็ได้ดังขึ้น เขาก็เจอห้องที่มีเด็กผู้หญิงผูกโบว์สีขาวกับเครื่องแบบมัธยมปลาย ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเด็กม.4 เขาจึงรีบเดินเข้าไปถามผู้ชายคนหนึ่ง ด้วยสภาพที่เหงื่อออกเต็มตัว ว่านี่คือห้อง4/3ใช่หรือไม่ โชคดีที่เด็กชายคนนั้นตอบว่าใช่ เขาจึงรีบเข้ามาต่อแถวร่วมกับเพื่อนๆในห้องของเขาทันที ทันใดนั้นชายรูปร่างสูงที่เขาถามไปเมื่อสักครู่จึงเอ่ยว่า " สวัสดี เราแม็คนะ ยินดีที่ได้รู้จัก " เขายื่นมือมาเหมือนต้องการให้เขาจับมือทักทาย เขาจึงยื่นมือไปจับมือทักทายเขากลับพร้อมพูดว่า " เราเกรย์นะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน " จากนั้นแม็คก็ได้กล่าวว่า " ทำไมนายมาเข้าแถวสายอ่ะ " เกรย์หัวเราะเเล้วพูดว่า " เราหาห้องตัวเองไม่เจออ่ะ นายอยู่มาตั้งแต่มัธยมต้นแล้วสินะ ถึงได้รู้ว่าห้องอยู่ที่ไหน " พอได้ยินประโยคนั้นแม็คจึงหัวเราะพร้อมกับบอกว่า " เราไม่ได้อยู่ในโรงเรียนนี้ตั้งแต่ม.ต้นหรอก เราเเค่ ถามครูเท่านั้นเอง " ชายหนุ่มเพิ่งตรัสรู้ว่า ถามครูก็ได้นี่หว่า...

...--จบ ep.1--...

...ชายหนุ่มเพิ่งตรัสรู้ได้ว่า " ถามครูก็ได้นี่หว่า "...

...ฮ่าๆๆ เสียงหัวเราะของพวกเขาทั้งสองดังลั่น แต่แล้วพวกเขาก็หยุดหัวเราะ เพราะเสียงฝีเท้าของอาจารย์ใหญ่กำลังใกล้เข้ามา ทำเอาพวกเขาหยุดหัวเราะเเทบไม่ทัน เเละเมื่ออาจารย์ใหญ่หันมามองพวกเขา! พวกเขาจึงรีบยกมือขึ้นมาประกบกัน พร้อมกันพูดว่า " สวัสดีครับอาจารย์ " "สวัสดีค่ะ" ท่านกล่าวตอบ จากนั้นก็ได้มุ่งหน้าไปอีกฝั่งของอาคาร...

..."เห้อ~"พวกเขาถอนหายใจอย่างพร้อมเพียงกัน " เกือยไปแล้วมั๊ยล่ะ เกรย์ "ฮ่าๆๆๆ แล้วพวกเขาก็เริ่มหัวเราะขึ้นอีกครั้ง...

...--พักกลางวัน--...

...10...9..8...7..6..5..4.....3....2...1.......

...เย่!!! พวกเขาตะโกนลั่นในใจหลังจากการนับถอยหลัง10วินาที ก่อนจะเที่ยง " พักเที่ยงสักทีว้อยยย " เกรย์กล่าว " ปะ ไปกินข้าวกัน เกรย์ " แม็คโอบไหล่ที่สูงกว่าตน " อุปส์ ฮ่าๆๆ " แม็คหัวเราะ " นายหัวเราะเรื่องอะไรไม่ทราบ " ชายร่างเล็กสงสัย " เห้อ เราขอโอบไหล่นายแทนละกัน สภาพนายมัน55 "...

..." เหอะๆ สูงตายแหละ นายสูงเท่าไหร่ " เกรย์มองบน " ผมสูง 187 ซม.ครับน้อง สู้หรอ " ชายตัวสูงแกล้งหยอกเพื่อนเล่น " เออ! เรา172ซม. จะไม่สู้ เราไปละ ไปกินข้าวดีกว่า "เกรย์สะบัดมือออกพลางบ่นไปด้วย " อ้าว ไอเกรย์!กูไปด้วย " เกรย์หันมา " รักษาภาพลักษณ์เด็กน้อยพูดจาเพราะไม่ได้แล้วหรอ " เกรย์มองเเบบเย้ยหยัน " เออ! เรื่องของกู แต่กูไปด้วย! " แม็ควิ่งตาม " ไม่ต้องตามมา! "...

...--โรงอาหาร--...

..." เห้อ~ วิ่งหนีมาจนได้สินะ " เกรย์ถอนหายใจด้วยความสบายใจ " ขืนตามมาได้มาขัดจังหวะการนั่งชิคๆรอให้ผู้หญิงมาขอเบอร์หมด " ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังเช็ดเหงื่อที่ไหลพรากลงมา ก็ได้มีหญิงสาวคนหนึ่งยื่นหน้ามา ปลายผมของเธอ มันแยงตาผม!! " สวัสดีค่ะน้อง เจอกันอีกแล้วนะคะเนี่ย " หน้าตาของหญิงสาวที่คุ้นเคยกับสถาณะการณ์ที่เปลี่ยนไป " พี่อีกแล้วหรอ " เกรย์กุมขมับ " แหมจำหน้าพี่ได้ด้วยนะ แอบชอบพี่หรอ" เกรย์ไม่ตอบ...

..." ... " " แกก็ไปแกล้งน้องมันเนอะฟ้า เดี๋ยวไอบลูก็หึงอีก " หญิงสาวอีกคนพูดพบางเอามือดึงกระเป๋าของอีกคน " อ่าๆ ไม่เล่นละ แต่ว่าแต่เราอ่ะ ไม่เบาเลยนะน้อง " ฟ้ายิ้มกรุ้มกริ่ม " หะ เรื่องอะไรพี่? " เกรย์สงสัย " แหมมม พี่ได้ยินนะที่บอก อยากให้มีสาวมาขอเบอร์ อ่ะ " พอกล่าวจบก็ทำเอาเด็กหนุ่มหน้าแดงกับสิ่งที่ตนเองได้พูดออกไป " ผ- ผม อะไรพี่อ่ะฟังมั่วละ เห้อ หูฝาดแหละพี่ " เกรย์เอามืจับต้นคอพร้อมกับบีบเพราะความเขิน " แต่พี่ก็ได้ยินนะ " เพื่อนของอีกคนเดินเข้ามา " อาจเป็นเสียงคนอื่นก็ได้ " เกรย์พยายามจะแก้ตัว " อ่ะๆ แล้วแต่ละกัน " " ว่าแต่พี่ชื่ออะไรอ่ะ " เขาเอียงคอ จนทำให้พี่เกรซถึงกับคิดในใจว่าน่ารัก " พี่ชื่อเกรซค้าบบ น้องล่ะ " เธอถามเขากลับ " อ๋อพี่เกรซ ผมชื่อเกรย์ครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่ " เขายื่นมือมาทำท่าเหมือนกับจะทักทาย เกรซเมื่อเห็นอย่างนั้นจึงกำลังจะยื่นมือไปจับ แต่ทันใดนั้นเองหญิงสาวอีกคนก็ชิงจับไปก่อนแล้ว พร้อมกับกล่าวว่า " พี่ชื่อฟ้านะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ " เธอหันมามองเพื่อน " ยัยฟ้าแกเอาอีกละนะ เพื่อนจะจีบเด็กนี่ไม่ได้เลย " เกรซมองขวาง " ฮ่าๆ ก็เห็นคุยกันอยู่ 2 คนไม่สนใจชั้นเลยนี่ ชั้นก็น้อยใจนะยะ " ระหว่างที่สาวๆกำลังคุยกัน เด็กหนุ่มก็ได้เอามือที่จับกันอยู่นั้นออก " พี่นี่เนอะ55 ชอบเสนอตัวจัง " "อ้าว! ไอเด็กนี่ แกด่าชั้นหรอ " ฝั่งของรุ่นพี่ตะคอก " ผมเปล่าน้า แค่เห็นว่าน่ารักดี55 " อีกฝ่ายชะงัก " อ่อ หรอ " คำพูดนี้ทำเอาเขายืนงง " ไม่มัอะไรหรอก พี่ไปกินข้าวละ ไปกันยัยเกรซ " เธอจูงมือเพื่อนออกไป และทั่งคู่ก็จากไป ปล่อยให้เขายืนงงท่ามกลางความสงสัย...

...แต่แล้วก็มีชายหนุ่มปริศนารูปร่างสูงเดินเข้ามาพร้อมกับจับไหล่ของเขาทางด้านหลัง!!...

...--จบep.2--...

...แล้วก็มีชายหนุ่มปริศนารูปร่างสูงเดินเข้ามา พร้อมกับจับไหล่ของเขาทางด้านหลัง!!...

..." เห้ย! เชี่ย!ใครวะ " เขาผลักมือของชายอีกคนออกจากไหล่เขาอย่างแรง ด้วยท่าทีที่ตกใจ ทำเอาอีกคนล้มไปกองกับพื้นเลยทีเดียว " ไอสั* กูเอง!! " เขาตะโกนด้วยท่าทีที่หงุดหงิด " ไอแม็ค!! " เขาตกใจเนื่องจากชายหนุ่มที่เขาพลักลงไปคือเพื่อนของเขาเอง " ไอเกรย์! ไอเพื่อนเว* " เเม็คโวยวาย "ก็มึงโพล่มาจากเงามืด กูจะไปตรัสรู้มั๊ยว่าเป็นมึง กูก็ตกใจดิ" เกรย์แย้ง " เออๆ กูจะมาบอกว่ามึงกินข้าวไปคนเดียวนะ มีสาวมาจีบกู เดี๋ยวกูจะไปกินกับเค้า " เขายิ้มเยาะ " เออครับ ไปเถอะ " เขาไล่เพื่อนของเขา " ไปละครับ บาย~ "...

...-- 2วันต่อมา--...

...เสียงออดดังขึ้น แสดงให้เห็นว่าเลิกเรียนเเล้ว วันนี้เขาก็ต้องกลับบ้านคนเดียวเช่นเคย เพราะเพื่อนๆของเขาไม่มีใครอยู่บ้านใกล้กับเขาเลย แต่เขารู้สึกว่าอยากเจอรุ่นพี่คนนั้นอีกจัง... " ไอบ้า!! " เขาตะโกนออกมาเมื่อรู้สึกว่าตัวเองคิดอะไรแปลกๆ เขารู้สึกว่าเพิ่งเจอกันวันเดียวจะชอบกันได้ยังไง แต่รุ่นพี่คนนั้นกลับทำให้เขานึกถึงใครบางคนที่เขาเคยรัก ระหว่างที่เขาคิดในใจอยู่นั้น ก็มีสายตาของทุกคนที่จับจ้องมาที่คนบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ ที่อยู่ๆก็ตะโกนว่าไอบ้า และก็ทำท่าทางเขินบิดไปบิดมาแต่เขาคนนั้นก็ไม่สนใจหรือเรียกง่ายๆว่าไม่รู้ตัว...

...-- คอนโด --...

...ขณะที่เขากำลังเดินเข้าหอพัก ก็ได้เห็นหญิงสาวที่คุ้นหน้าคุ้นตาคนหนึ่ง เมื่อเขาแน่ใจว่าใช่เธอคนนั้นจริงๆ เขาก็ดีใจมากที่เห็นเธอคนนั้นที่นี่ แต่เขาก็เลือกที่จะไม่เข้าไปทักหญิงสาวคนนั้น เขาเลือกที่จะเดินผ่านไปแบบเนียนๆเพื่อให้เธอมาทักเขาเอง เเต่ดูเหมือนเธอจะไม่สังเกตุเขาเลย เขาจึงเดินช้าลง จนรุ่นพี่คนนั้นสังเกตุเห็น และเดินเข้ามาทักเขาอย่างรวดเร็ว " หวัดดีครับน้องเกรย์ " เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน พร้อมกับยื่นมือของเธอมาโอบไหล่ของเขาเข้าไว้ประชิดตัว "ท..ทำอะไรอ่ะพี่" เขาชะงักกับการกระทำของรุ่นพี่ จนทำให้เขาพูดตะกุกตะกักเพราะความเขิน " เห~ น้องเกรย์เขินหรอคะ พี่แค่แกล้งเล่นเท่านั้นเอง " เธอหัวเราะเบาๆด้วยท่าทีที่สะใจกับการเเกล้งรุ่นน้องของเธอ จากนั้นจึงนำมือที่โอบไหล่อีกฝ่ายอยู่ออกมา ทำเอาเขาคิดในใจว่าเสียดาย " น้องพักอยู่ที่นี่หรอคะ " เธอถาม " ใช่ครับ พี่ฟ้าล่ะ พี่ก็อยู่ที่นี่หรอ " เขาพยายามเก็บอาการเขินที่ยังไม่หายด้วยการกำมือตัวเองแน่นระหว่างถาม " ใช่ค่ะ พี่อยู่ห้อง6709 " เทอถือบัตรห้องขึ้นโชว์ให้เขาเห็น " มาหาพี่ได้นะคะ " เธอยื่นการ์ดห้องสำรองให้เขา " หะ..หา เพิ่งเจอกันเองนะครับให้การ์ดห้องแล้วหรอ ไม่คิดว่าผมเป็นคนไม่ดีบ้างหรอ " เขาสงสัยอย่างแรง " แหม น้องออกจะใสซื่อขนาดนี้ไม่ทำอะไรพี่หรอก พี่รู้ว่าน้องไม่ใช้มันหรอก แต่พี่ก็ให้ไว้ " เธอพูดด้วยอาการเขิน " อ่า ครับขอบคุณที่เชื่อใจ แต่เดี๋ยวนะครับ!! " เขาทำหน้าตกใจและตะโกนขึ้นมา " ค..ค่ะ ตะโกนทำไม " เธอถามด้วยท่าทีตกใจ " พี่อยู่ห้อง 6709 หรอครับ " เขายื่นตัวเข้าไปใกล้เเละถามเธอ " ช..ใช่ค่ะ ทำอะไรคะเนี่ย " เธอถอยตัวออกด้วยความตกใจ " ขอโทษครับ แต่ผมตกใจ ผมอยู่ห้อง6708ครับ " " หะ หาห้องข้างๆหรอคะ "...

...-- จบ ep.3 --...