กาลเวลาที่ยังคงดำเนินไปเรื่อยๆตามขั้นตอนของมันนั้น คุณเคยคิดบางไหมว่าช่วงระยะเวลาที่ผ่านมามันได้มีอะไรเกิดขึ้นไปแล้วบาง ความทรงจำที่เลือนลางเหล่านั้นยังคงติดค้างอยู่ในความคิดของคุณมากน้อยแค่ไหน แต่สำหรับฉันแล้วความทรงจำทุกอย่างยังคงเด่นชัดยังคงอยู่ ไม่ได้เลือนหายไปตามกาลเวลาเลย ในชีวิตของฉันมันได้ผ่านเรื่องราวมากมายที่ทั้งสุข ทุกข์ ทรมาน แต่มันก็ยังคงต้องดำเนินไปแบบนั้นต่ิให้ฉันจะไม่ต้องการ ความรัก ความทุ่มเท่ ความพยามยาม ที่จะทำให้ทุกอย่างนั้นเป็นไปในทางที่ดีที่สุด แต่มันกลับย้อนมาทำร้ายตัวฉันเอง ฉันไม่เคยสนใจว่าสิ่งทีาตัวเองนั้นทำมันจะถูกหรือผิด ไม่สนใจว่ามันจะทำร้ายหรือทำลายใครบาง ขอแค่เป้าหมายของฉันนั้นสำเร็จลุล่วงไปได้ก็พอ นี้คงเป็นเหตุผลที่ทำให้ฉันต้องพบกับการที่ต้องสูญเสีย ไม่ว่าสิ่งที่ฉันรัก คนที่ฉันรัก หรือแม้แต่คนที่รักฉันก็ตาม และสิ่งสุดท้ายที่ฉันต้องเจอคือบทลงโทษที่แสนยาวนาน ความทรมานที่ไม่มีวันสิ้นสุด การรอคอยที่ไม่มีวันจบสิ้น ฉันเพียงแค่หวังว่าสักวันมันจะจบลงสักที่

...ณ ที่แห่งหนึ่ง นี้คือหุบเขาที่ลึกลับมาก เมื่อคุณก้าวเท้าเข้ามาคุณจะไม่ได้ยินเสียงอะไร ทุกอย่างจะเงียบสนิท มีนน่าแปลกทั้งๆที่ที่นี้นั้นอุดมสมบูรณ์ไปด้วยแม่น้ำ สายน้อยใหญ่ พันธุ์ไม้นานาชนิด เหมาะแก่การอยู่อาศัยของสัตว์มาก แต่กลับไม่พบว่าจะมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่สักนิด ทุกอย่างเงียบสงบจนต้องใช้คำว่าน่ากลัว มีเรื่องราวมากมายที่ได้กล่าวขานถึงหุบเขาแห่งนี้ บางก็ว่าเป็นสนามรบของเหล่าทหารตั้งแต่สมัยโบราณ บางก็ว่าเป็นสุสานแต่ทุกคนเชื่อว่านี้คือแดนพิศวงไม่ควรเข้าไปเด็ดขาด แต่ถว่าที่นี้กลับมีหมู่บ้านเล็กๆอาศัยอยู่ ผู้คนเหล่านั้นล้วนเชื่อกันว่าหุบเขาแห่งนี้มีเทพธิดาอาศัยอยู่ พระองค์จะคอยปกป้องคุ้มครองคนในหมู่บ้าน ชาวบ้านนั้นล้วนรู้กันดีว่าในภูเขานั้นมีสถานที่ศักดิ์สิทธิ์อยู่ ทุกคนจึงคอยปกป้องรักษาสถานที่แห่งนั้นไว้ให้เป็นความลับ แต่ว่าหมู่บ้านนี้กลับเหมือนต้องคำสาป นั้นเป็นเพราะหญิงสาวคนใดในหมู่บ้านนั้นจะต้องแต่งงาน ในตอนที่มีอายุครบ 25 ปี หญิงสาวคนนั่นจะต้องตาย หรือไม่ก็หายสาปสูญไป ซึ่งก็ไม่มีใครรู้ถึงสาเหตุ ได้แต่คิดกันไปว่าท่าเทพธิดาคงไม่พอใจ ดังนั้นทุกคนจึงหลีกเลี่ยงที่จะให้ลูกสาวของตัวเองแต่งงาน ในตอนอายุครบ 25 เป็นแบบนั้นมาเนิ่นนาน จนมาถึงวันนี้เมื่อมีกลุ่มนักวิจัยกลุ่มหนึางได้เขามายังหุบเขาแห่งนี้ เรื่องราวทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นกำลังจะถูกเปิดเผยออกมา...

ค.ศ. 2022 มีทีมนักวิจัยและเหล่านักวิทยาศาสตร์ได้เดินทางมาที่หุบเขาพิศวงเพื่อวิจัยพันธุ์ไม้และค้นหาสิ่งมีชีวิตที่อาจจะไม่เคยมีใครพบเห็น

พี่นี้พวกเราก็เจามาลึกมากแล้วนะพวกพันธุ์ไม้ต่างๆเราก็เก็บกันมาได้พอสมควรแล้ว แต่น่าแปลกทำไมแม้แต่สัตว์ตัวเล็กๆกลับไม่เห็นมีเลยสักตัวทั้งๆที่พืชพันธุ์ อาหาร ก็สมบูรณ์มาก ถ้าเป็นปกติแล้วป่าแบบนี้ต้องเต็มไปด้วยสัตว์นานาชนิดแน่ ชินวุฒิ นักวิจัยรุ่นน้องได้พูดขึ้น

เมื่อได้ยินเสียงนั้น สิธา นักวิจัยอีกคนจึงพูดว่า นี้คือที่มาที่เขาเรียกกันว่าป่าพิศวงไงละ

พวกแก่ไม่คิดบางเหรอว่ะว่าที่นี้มันน่ากลัวแบบแปลกๆตั้งแต่ที่ฉันก้าวเท้าเข้ามานะ ฉันรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งตัวเลย ยังกับว่ามีใคนกำลังจ้องมองฉันอยู่อย่างนั้น วัณณะ กล่าว

ธารรบหัวหน้านักวิจัยพูดขึ้น ตกลงแล้วนายนะคงจะเชื่อเรื่องราวตำนานเล่าขานเหล่านั้นจริงๆสินะ อย่าลืมสิว่าตัวเองเป็นใคร เราเป็นนักวิทยาศาสตร์ ไม่ควรเชื่อเรื่องราวที่เป็นตำนาน แต่ควรเชื่อหลักฐานที่มองเห็นตรงหน้าดีกว่า

ครับ ทราบแล้วครับหัวหน้า วัณณะตอบรับ แล้วพูดต่อว่ามันก็ยังปฏิเสธไม่ได้อยู่ดีว่าที่นี้มันน่ากลัวมากๆ

สิธา พี่ครับตอนนี้มันก็ใกล้จะมืดแล้วผใว่สเราหาที่สำหรับการตั้งแคมป์กันเถอะครับ

ธารรบ งั้นก็บอกให้ทุกคนหยุดพักกันก่อนเถอะหาที่โล่งๆแถวนี้ที่จะเป็นที่ให้เรา ได้พักผ่อนในคืนนี้กันเถอะ

สิธา ครับพี่

หลังจากที่เจอสถานที่ตั้งแคมป์ ทุกคนก็ได้จัดเตรียมที่พักและอาหารไว้สำหรับมื่อค่ำนี้ สถานที่แห่งนี้เป็นที่โล่งกว้างมีลำธารเล็กๆไหลผ่าน ทำให้พวกเขาได้อานน้ำและไม่ต้องเดินทางเพื่อที่จะหานำ้ดื่ม หลังจากที่ทุกคนทำธุระเสร็จก็กลับมาที่แคมป์ร่วมกันกินอาหาร หลังจากนั้นทุกคนก็มานั่งพักผ่อนอยู่ข้างกองไฟ เพื่อพูดคุยกัน

ธารรบ ชินนายจดบันทึกข้อมูลทั้งหมดของวันนี้เสร็จแล้วใช่ไหม ชินทำท่าพยัคหน้าเพื่อเป็นคำตอบให้กับธารรบ สิธา ตัวอย่างที่เราเก็บได้วันนี้นายเช็กดูเรียบร้อยรึเปล่า ฉันรู้หน้าที่ของฉันน่านายไม่ต้องห่วง สิธาตอบ วัณณะ ส่วนของผมจัดการเรียบร้อยแล้วครับ วัณณะพูดขึ้น ธารรบยิ้มและพูดว่างั้นก็ OK สำหรับภาระกิจวันนี้ถึงเวลาพักผ่อนสักที

ชินวุฒิ นี้พวกพี่คิดยังไงกับเรื่องนั้น

สิธา เรื่องไหนว่ะ

ชินวุฒิ เรื่องตำนานของเทพธิดานั้นไง

วัณณะ ผมว่านะ

ธารรบ ว่าอะไร ว่าเป็นเรื่องจริงนั่นเหรอ นี้จะใฟ้ฉันพูดอีกรึไง ว่าอย่าเชื่อในสิ่งที่ไม่มีหลักฐานหรือข้อเท็จจริงแบบนั้น

ในขณะที่ทุกคนต่างนั้งพูดคุยกันอยู่นั่น กลับมีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองพวกเขาอยู่ สายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธ ความเกลียด แต่ก็เต็มไปด้วยความโหยหา และการเฝ้ารอคอย เนิ่นนานเหลือเกินในที่สุดท่านก็กลับมา ท่านหญิงในที่สุดการรอคอยของท่านมันกำลังจะจบแล้วเจ้าคะ เสียงความคิดของหญิงสาวดังขึ้น