*ยังไม่ได้แก้คำผิด*

คำเตือน:มีคำหยาบ มีการoocของตัวละคร มีดารบิดเบือนเนื้อเรื่อง โกโจตอนเนี่ยอยู่ในช่วงอายุ25นะคะ

...____________________________...

สวัสดีเขาชื่อฮานากาคิ ทาเคมิจิ อายุ26ปี ตอนแรกก็เป็นคนธรรมดาที่ย้อนเวลาได้ แต่ว่าพอย้อนไปย้อนมากลับเห็นสิ่งแปลกประหลาด ตอนแรกก็ตกใจ พอไปๆมาๆก็เริ่มชินแล้วล่ะ

อ่ะ!อีกอย่างไอ้ตัวแปลกๆที่เขาเห็นเนี่ย เรียกว่าคำสาป เขาได้ถูกเชิญเขาร่วมกับโรงเรียนไสยเวทย์ สาเหตุคงเป็นเพราะในตัวเขามีพลังไสยเวทย์ด้วย แล้วก็มองเห็นคำสาป!

ตอนนี้ผมเป็นนักไสยเวทย์ระดับพิเศษ ตั้งอายุ24ปี จนตอนนี้อายุ26ปีแล้วล่ะ ส่วนพลังไสยเวทย์ของผมหรอ?เรื่องอะไรจะบอก~

งั้นกลับมาเรื่องของเรากัน ตอนนี้ผมกำลังช่วยไมกี้คุงไม่ให้ตกตึกล่ะ ขนาดโดนยิงไปขนาดนั้นแต่กลับไปช่วยเขาอีก บ้างทีก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันนะ

แต่เรื่องอะไรที่เขาต้องสนอ่ะในเมื่อเขามีเพื่อนเป็นคำสาประดับพิเศษ ไม่ต้องห่วงหรอกว่ามันจะทำร้ายใคร เขาเป็นเพื่อนผมเอง

พอดีว่าจะไปหาไมกี้คุงเพรวะว่าจะเชิญไปงานแต่ง แต่ดันมาเจอคำสาปเพื่อนรักกำลังจะฆ่าคนอยู่ แล้วไง?เขาต้องสนด้วยหรอ โอเคงั้นกับมาเรื่องของเรากับไมกี้คุงต่อ

"ไมกี้!อย่าปล่อยมือเด็ดขาดนะ ผมจะช่วยนายเอง!"ทาเคมิจิกล่าวกับคนรู้จักของตน เขาไม่เข้าใจว่าไมกี้ทำแบบนี้เพื่ออะไร?

"ทำไม! ทำไมนายต้องมาช่วยฉันด้วย!"ซาโนะ มันจิโร่หรืออีกชื่อคือไมกี้ เขาคิดว่าทำไมทาเคมิจิต้องมาช่วยฉัน? ทำไมล่ะ! ทำไม!

"มันจิโร่!มีสติจะได้ไหม!นายก็รู้ใช่ไหม!ว่าผมย้อนเวลามา ตอนนี้ที่ผมช่วยคุณไม่ใช่เพราะอะไร แต่คุณคือเพื่อนของผม!"แม่งเอ้ยยย!กำลังจะตกอยู่แล้วเนี่ย!

'ทาเคมิจิได้ยินไหม?'

'ใครอ่ะ เสียงคุ้นๆยุยหรอ!'

'อือ ทาเคมิจิตกตึกไปพร้อมกับผู้ชายคนนั้นเลย โกโจอยู่ตรงนั้น เดี๋ยวฉันจะใช้พลังรักษาให้ก่อนนะ ยื้อไว้แค่5นาทีพอ'

'เข้าใจแล้ว!'

"มันจิโร่ เรียกชื่อผม!เรียกชื่อผม!ให้ผมาช่วยคุณ!ถ้าคุณเข้าด้านมืด ผมก็จะขอเข้ากับคุณ!"เรียกอีกกี่นาทียุย

'2นาทียื้อไว้ก่อน!'

"อย่าคิดว่าคุณไม่เหลือใคร คุณยังมีเพื่อนและผมอยู่ตรงนี้ เรียกชื่อผมสิ!"ทาเคมิจิพูดออกมา ไมกี้ที่ได้ฟังก็น้ำตาไหลออกมา

"ทาเคมิจิ ช่วยฉันที"พูดจบไมกี้จะปล่อยมือให้ตนเองตกลงไป แต่อยู่ทาเคมิจิก็กระโดดตามมาด้วย

"ทำไม..."ไมกี้จะถามแต่ทาเคมิจิไม่พูดอะไรพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนโยนแล้วกอดไมกี้ไว้

ตุ๊บ!

"โอ๊ะ! รุ่นพี่ของผมรอดมาได้สินะ!"โกโจ ซาโตรุเอ่ยออกมา

"อือ ไม่เข้าใจว่าทำไมทาเคมิจิถึงทำอย่างงั้น ว่าแต่ฉันเป็นคำว่าประดับพิเศษนะ?ไม่ปราบฉันรึไง?"ยุยถามออกมา เขาคือคำสาประดับพิเศษมีอายุ500ปีแล้วล่ะ

"ไม่ล่ะ คุณเป็นเพื่อนรุ่นพี่นะ~ถ้าผมฆ่าคุณไปรุ่นพี่มาฆ่าผมแน่ๆ"โกโจพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ คนที่เขากลัวที่สุดคือรุ่นพี่ฮานากาคิ ทาเคมิจินั่นแหละ

"หึๆ ช่างเถอะตอนนี้น่าจะถึงโรงพยาบาลแล้ว ทาเคมิจิน่าจะอยู่ห้องICU"ยุยเอ่ยเห็นอยู่ร้อยปีอย่างงี้แต่ฉันก็ทันสมัยนะ!

"แล้วรักษาบาดแผลตรงจุดที่โดนยิงหมดเลยหรอ?"โกโจเอ่ยถามยุย

"ไม่อ่ะ เหลือบาดแผลไว้จุดหนึ่งแต่ก็หยุดเลือดไว้ให้แล้วล่ะ ทาเคมิจิกับเจ้าเด็กนั้นก็น่าจะปลอดภัย"โกโจพยักหน้าแล้วลุกขึ้นมา

"งั้นบายๆ ฉันขอไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่า~"

โรงพยาบาล

"ไม่ทราบมาหาใครค่ะ"นางพยาบาลที่อยู่ตรงเคาน์เตอร์เอ่ยถาม

"มาหาฮานากาคิ ทาเคมิจิกับซาโนะ มันจิโร่ครับ"อย่าถามว่าเขารู้จักที่ชื่อซาโนะ มันจิโร่ได้ไง เขาก็สืบสิเส้นสายมีเยอะก็งี้อ่ะ

"คุณฮานากาคิอยู่ห้อง457แล้วคุณซาโนะอยู่ห้อง458 อยู่ชั้น4ค่ะ ทั้งสองอยู่ห้องติดกันเลยนะคะ"โกโจเอ่ยขอบคุณแล้วเดินไปที่ลิฟต์เพื่อนจะไปชั้น4

ชั้น4

"ห้องนี้สินะ"พูดแล้วโกโจก็เปิดประตูเขามาโดยไม่ได้ขออนุญาต ก็เห็นเพื่อนของทาโคมิติคุยกันอยู่พอเขาเข้าไงเงียบอ่ะ แต่ช่างเถอะ

"รุ่นพี่ยังไม่ตายสินะครับ~"ทาเคมิจิกันไปมองแรงใส่โกโจทันที

"หุบปากแกไปบ้างก็ดีนะซาโตรุ"ทาเคมิจิยิ้มออกมา

"ล้อเล่นน่าา~รุ่นพี่ก็ ว่าแต่นั้นเพื่อนรุ่นพี่หรอ?"โกโตเอ่ยถาม

"ก็เห็นอยู่ ยังจะถามอีก"ทาเคมิจิเบือนหน้าหนีอีกฝ่าย น่าเบื่อแค่เห็นหน้าเจ้ารุ่นน้องดวนตีนนั้นก็น่าเบื่อเต็มทนแล้ว!

"อ๋อ! สวัสดีครับปมชื่อโกโจ ซาโตรุน่าา รุ่นน้องของรุ่นพี่ทาเคมิจิเอง ยินดีที่ได้รู้จักนะ~"โกโจแนะนำตัวเองออกมา

"อย่าไปสนใจเลยครับ มันสติไม่เต็ม"ทาเคมิจิพูดทุกคนที่เหลือก็ยิ้มแห้งไปตามกัน

...————————————————————...

ตัดจบแบบละครไทย1EA! ไรท์พึ่งแต่งแนวนี้ครั้งแรกด้วย แล้วไรท์ก็เป็นนักเขียนมือใหม่ด้วย ถ้ามีอะไรติดขัดต้องขอโทษด้วยนะ