I

ฉันรู้จักคุณ แต่คุณ....

ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นยังคงสวยงามเสมอ แม้จะไม่ได้จ้องมาที่ฉัน แม้คุณจะเดินผ่านฉันไปก็ตาม แต่รู้ไหม คุณยังเป็นคนเดียวที่ฉันมอง แล้วคงได้แค่แอบคิดในใจว่าคุณจะหันมาสนใจฉันบ้างก็แค่นั้น

คุณไม่ได้อยู่ห่างจากฉันเลย เช้าอันสดใสก็ยังคงสดใสดังเดิม ทุกอย่างคงเดิมแม้แต่ความรู้สึกของฉันเมื่อพบคุณ คุณเป็นคนดีนะ น่ารัก และไม่แปลกหรอกเพราะฉันไม่ได้โดนเด็น ทำให้คุณมองไม่เห็นฉัน แม้เราจะเดินผ่านกันวันละ 3 รอบก็ตาม

ดูสิ ขนาดนี้แล้วคุณก็ไม่คุยกับฉันอยู่ดี ฉันรู้ชื่อคุณ รู้จักคุณ และแน่นอน คุณไม่รู้จักฉัน เราต่างเป็นคนไกลกันทั้งคู่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องทำยังไงต่อ

บางครั้งฉันเห็นคุณมองมาทางฉันแต่ก็ทำได้แค่คิด คุณดีมาก ดีจนฉันกลัวว่าถ้าฉันทำคุณเสียใจล่ะ 

บางครั้งการรักคุณก็ทำให้ฉันลำบาก เพราะกลัวว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต้องทำพลาดจนจากลากันในที่สุด

ถ้าเรารู้จักกันมากกว่านี้ก็คงดีนะ เราคงไม่ใช่คนห่างคนไกลกันขนาดนั้น 

สักวันฉันก็ต้องบอกลาคุณ แม้คุณจะไม่รู้ก็ตามว่าฉันกำลังแคร์ กำลังห่วงคุณ แต่ไม่เป็นไรหรอก การห่วงคุณอย่างเงียบๆกลายเป็นงานอดิเรกของฉันไปแล้วล่ะ

ทุกอย่างก้าวที่เราเดินผ่านกันและกันฉันหวั่นใจทุกครั้ง กลัวว่าความรู้สึกที่มีต่อคุณจะระเบิดในที่สุด ได้แต่ไล่ตามคุณที่ไม่หันมามอง

ได้แต่เดินไปในที่ที่คุณจะอยู่  พยายามแสร้งว่ามันคือเรื่องบังเอิญที่เราได้เจอกัน จะเดินผ่านจนกว่าคุณจะหันมามองฉัน

อยากจะสบตาจนกว่าคุณจะจำนัยน์ตาคู่นี้ของฉันได้ อยากจับมือจนกว่าความอบอุ่นนั้นจะแล่นผ่านเราทั้งคู่ไป อยากให้มือคู่นั้นลูบหัวฉันจนผมยุ่งในทุกๆวัน

แต่ฉันก็ได้แค่คิด ปัจจุบันยังคงเป็นปัจจุบันเสมอ ต่างจากโลกจิตนาการที่ฉันจะสร้างคุณขึ้นมาตอนไหนก็ได้ จะทำให้คุณสนใจฉันแค่คนเดียวก็ได้

จินตนาการ

ความเป็นไปไม่ได้ในนิยามของฉันเมื่อเจอคุณ แม้จะรู้จักคุณดีแค่ไหน คุณก็ยังเป็นคนที่ไม่รู้จักฉันอยู่ดี แค่จะเข้าไปทักหรือทำความรู้จักเพราะหวั่นใจ

ด้ายเส้นบางๆที่ชื่อว่า " การจากลา " ขั้นกลางระหว่างฉันกับคุณ จนบางครั้ง ฉันเห็นแผ่นหลังของคุณค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ ราวกับว่าให้ฉันซึมซับความเจ็บปวดของการจากลาอย่างเต็มที่ ราวกับว่า

.

.

.

ฉันรู้จักคุณ แต่คุณ...

.

.

" ไม่รู้จักฉัน "

.

II

คุณอยู่ไกลเกินเอื้อม

คุณคือคนแรกเลยนะที่ผ่านเข้ามาในชีวิตฉันหลังจากที่เกิดเหตุการณ์เลวร้าย

ฉันหมายถึงแค่ผ่านน่ะนะ

ผู้คนมากมายรายล้อมคุณทั้งหน้าแล้วหลัง ไม่ว่าจะทางไหนดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คุณจะสนใจฉัน และเป็นไปไม่ได้เลยที่ฉันจะเข้าหาคุณได้ง่ายๆ

คุณเป็นคนดัง เพียบพร้อมไปด้วยทุกอย่าง ไม่แปลกหรอกที่คุณจะไม่สนใจคนอย่างฉัน

ขนาดเราเดินผ่านกันคุณหันมามองฉันก็จริงแต่ก็มองด้วยสายตาของคนที่ไม่รู้จักกัน สายตาที่บอกว่า เราแค่คนเดินผ่านกันก็เท่านั้น

คุณผู้เพียบพร้อมต่างจากฉันผู้ไม่มีอะไรเลย ฉันทำได้แค่มองอยู่ไกลๆ คาดหวังลมๆแล้งๆว่าคุณจะสนใจฉัน 

แต่ก็ต้องสลายเมื่อพบว่าคุณผู้เพียบพร้อมมีเจ้าของแล้ว

น่าเสียใจจริงๆ

แต่ไม่เป็นไรหรอก เพราะฉันก็คงเป็นแค่คนที่ปลื้มคุณอยู่อย่างเงียบๆ

การชอบคุณมันทรมานมากนะ แต่ไม่เป็นไรเพราะความเจ็บปวดของความรักคือสิ่งที่ฉันชินชากับมัน

แม้พยายามมากเท่าไรคุณก็ทำได้แค่หนีจากฉันไปเรื่อยๆ แค่เห็นว่าคุณคุยกับใครคนหนึ่งแล้วคนๆนั้นได้รับรอยยิ้มและสายตาที่อบอุ่นจากคุณ มันทำให้ฉันแทบเป็นบ้า

แต่ถ้ามันคือความสุขของคุณ หรือเป็นสิ่งที่คุณทำแล้วมีความสุข ฉันก็จะไม่ขัดข้องเลยแม้แต่น้อย

การเห็นคนที่เรารักมีความสุข ก็เป็นความสุขอีกอย่างของฉัน แม้ความสุขของคุณนั้นจะไม่ได้เกิดจากฉันก็ตาม...

ผู้คนมากมายต่างอยากจะให้คุณอยู่ใกล้ชิดกับพวกเขา ต่างจากฉันที่อยากให้คุณอยู่ไกลห่างจากฉัน

ยิ่งไกลมากเท่าไรก็ยิ่งดี ยิ่งไกลมากเท่าไรก็ทำให้ฉันลืมความเจ็บปวดนั้นได้

และทำให้ฉันลืมใบหน้าและรอยยิ้มของคุณได้

ดูสิ รอยยิ้มของคุณสดใสมากนะ ดวงตาคู่นั้นงดงามเสมอ แม้ไม่ได้มองมาที่ฉัน แค่นี้ก็ทำให้ฉันรู่แล้วว่าคุณมีความสุขมากแค่ไหน

ทุกสิ่งที่ฉันต้องการ ความรักที่สมบูรณ์แบบ คงเป็นไปไม่ได้แล้วละ อีกไม่นานฉันก็จะลืมคุณ และอีกไม่นานคุณก็จะหายไปอยู่แค่ในความทรงจำของฉัน

และไม่นานมานี้ฉันมั่นใจอยู่อย่างหนึ่ง

.

 " การที่คุณอยู่ไกลเกินเอื้อมนั้น มันกลายเป็นสิ่งที่ฉันคาดหวังให้มันเกิดขึ้นแล้วล่ะ "

.

.

.

III

คนสวนทาง

ผ่านมากี่วันแล้วนะ ไม่สิ นี่สองอาทิตย์เองนะ เวลาเพียงเท่านี้ก็ทำให้คนอย่างฉันอ่อนแอขนาดนี้เลยหรอ?

คุณเคยรู้สึกบ้างไหมว่าคุณเป็นคนผิด แต่รู้ไหมที่รัก ฉันไม่เคยโกรธคุณเลย ความโกรธของฉันถูกแทนที่ด้วยความเสียใจมากกว่า

คุณดีกับฉันมากนะ ดีจนทำให้ฉันดูเป็นคนโง่ที่หลงเชื่อคำโกหกของคุณ คุณสอนฉันในหลายๆอย่าง ฉันนึกภาพไม่ออกเลยว่าการที่คุณไม่มีฉันมันทำให้คุณรู้สึกดีขนาดไหน

แต่ในทุกๆวันฉันต้องเจอคุณ เพราะคุณคือคนที่สวนทางกับฉัน ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม เราทั้งสองเดินผ่านกัน แต่ไม่มีใครปริปากพูด หรือใช้สายตามองมาด้วยซ้ำ

พวกเราเย็นชาใส่กัน จนเกือบลืมไปเลยว่าเราเคยเป็นแฟนกันมาก่อน

คนๆนั้นดีกับคุณรึเปล่า แน่นอนต้องดีกว่าฉัน คุณถึงยอมทิ้งอนาคตทุกอย่างเพื่อคนที่รู้จักกันไม่ถึงสองวัน

แต่รู้อะไรไหม ฉันต้องขับรถผ่านบ้านคุณและเห็นพวกคุณสองคนมีความสุขด้วยกัน ทั้งๆที่คุณได้มอบบาดแผลที่ยากจะสมานให้กับฉันคนนี้

คุณแม่งโครตใจร้ายเลยอะรู้ตัวรึเปล่า

ไม่ว่าฉันจะพยายามลืมคุณเท่าไร ร่างกายของฉันก็จะพยายามพาฉันมาในที่ที่คุณกับฉันใช้เวลาร่วมกัน

คุณบอกกับฉันว่าคุณจะอยู่กับฉันตลอดไป แต่ไม่เลย คุณหลอกฉัน คุณอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน ริมฝีปากนั้นที่ควรเป็นของฉัน แต่คุณกลับมอบให้คนอื่นง่ายๆโดยไม่ลังเล

ฉันหรือคุณกันแน่นะที่ใจง่าย

ต่อให้ย้อนเวลาไปได้ฉันก็จะรักคุณนะรู้ไหม เพราะฉันไม่เห็นอนาคตหรอก ถ้าฉันเห็น ฉันจะพยายามยอมรับมันแทนที่จะปฏิเสธมัน

เส้นทางของเรามันจบแล้วล่ะ

ต่อไปนี้คุณกับฉัน เราจะเป็นคนที่ส่วนทางกัน และรู้ไว้นะ

คุณทำให้ฉันเสียใจ น่าผิดหวังที่ฉันมอบความรักให้กับคนที่ไร้ยางอายอย่างคุณ ที่เอาแต่บอกว่าเราไม่เหมาะสมกันและคุณเลือกเขา

ไม่เป็นไรหรอก

ถ้าวันไหนที่เขาทิ้งคุณ ฉันจะไม่ร้องขอความรักจากคนใจร้ายอย่างคุณอีก จะไม่ขอให้คุณกลับมารักฉันอีกครั้ง 

บทเรียนแสนแพงและบาดแผลอันแสนสาหัสกำลังจะถูกรักษาและไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะรักษามัน

ฉะนั้นอย่างเข้ามาในชีวิตฉันอีก

เราจะเดินสวนทางกันอย่างนี้ต่อไป จะไม่มีการร้องขอให้ใครกลับมา

เพราะมันจบแล้วที่รัก คุณเลือกแล้ว 

เราจะจบกันตรงนี้เท่านั้น

ลาก่อนคนที่ใจร้ายกับฉัน

.

.

.