เอี๊ยด..(เสียงเปิดประตู)

เด็กสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาในบ้านด้วยท่าทางหงุดหงิด เธอถือข้าวของเต็มไม้เต็มมือ เดินไปที่ห้องครัว เธอสูดลมเข้าเต็มปอดแล้วตะโกนเรียกแฟนหนุ่ม

ยูริน : "นี่ แซนไม่คิดจะลงมาช่วยกันหรือไง วันๆเอาแต่เล่นเกมส์อยู่นั้นแหละ จะกินไหมข้าวน่ะ!! "

แซนชักสีหน้าใส่แฟนสาวด้วยความรำคาญใจ

แซน : "หนวกหูน่า จะทำอะไรก็ไปทำไป"

ยูริน :"หึ นายนี่มัน ไม่ได้เรื่องจริงๆ "

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป

ยูริน : "แซนลงมากินข้าวได้แล้ว"

แซน : "ได้ ขออีกตาหนึ่งเดียวลงไป"

5นาทีผ่านไป

ยูริน : " เล่นจบยัง"

แซน : "ใกล้แล้วๆ"

15นาทีผ่านไป

ยูริน : ยังไม่จบอีกหรอ?

แซน : "ใกล้แล้วๆ"

ยูริน : ....

30นาทีผ่านไป

ปั้ง!!

ยูริน : "ไอ่แซน!!!(ノಠ益ಠ)"

แซน : "จึ๊ย!!(สะดุ้ง)(ꏿ﹏ꏿ;)"

ยูริน : "จะกินหรือไม่กินห๊ะ!? ถ้าไม่กินจะได้เก็บ!"

แซน : "กินจ๊ะกิน แฮ่ๆ (^～^;)ゞ เดี๋ยวเค้าปิดคอมแปบนะจ๊ะ"

ยูริน : "เอ้อ!เร็วๆ"

แซน : "จ๊ะๆ ปิดแล้วจ้ะ "

ยูริน : "นายล้อเล่นหรือไง? ค่าไฟแต่ละเดือนไม่ใช่น้อยๆ ปากบอกว่าปิดแล้วทำไม ยังมีแสงอีก?"

แซน : "เปล่านะ แต่เมื่อกี้ผมยังเห็นเป็นจอดำอยู่เลย"

ยูริน : "แล้วนี่คืออะไรล่ะ?"

ยูรินเอานิ้วแตะที่แสงสีขาว อยู่ๆแสงนั้นก็พุ่งจ้าออกมาจากจอคอม พวกเขาลืมตาขึ้นเมื่อแสงที่สาดใส่เข้าตานั้นได้หายไป

พวกเขาตกใจสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า

ตอนนี้พวกเขาไม่ได้อยู่ที่บ้านแล้ว แต่อยู่ที่ไหนสักแห่งในป่าที่เขาไม่รู้จัก

เสียงปริศนาหนึ่งดังขึ้น

เสียงปริศนา : "มาสเตอร์แซนและท่านนักเวช ยินดีตอนรับท่านทั้งสองท่านเข้าสู่โลกของเกมส์"

แซน,ยูริน : สะดุ้ง(;ŏ﹏ŏ)

แซน : "คะ..คุณเป็นใครครับ? ลักพาตัวพวกเรามาทำไม?!"

เสียงปริศนา: "ท่านพูดสิ่งใดกัน? ท่านเองมิใช่รึที่เป็นคนตอบรับคำขอของพวกข้า?"

แซน :คำขอ...

ยูริน :(กระซิบ)"แซนนี่มันเรื่องอะไรกัน?"

เสียงปริศนา : "เจ้าก็ค่อยๆคิดไปหล่ะ แต่ตอนนี้ข้าจะอธิบายแบบคร่าวๆให้เข้าใจสักนิดสำหรับแม่นางคนสวย~"

แซนยื่นแขนออกไปปกป้องยูริน

เสียงปริศนา : "ฮ่าฮ่าฮ่าไม่ต้องกลัวไป ในโลกแห่งนี้เรียกว่าโลกของเกมส์ มีทั้ง จอมยุทธ์ นักดาบ นักเวช ฯลฯ ทุกอย่างเหมือนในเกมส์หมด ยกเว้นอย่างเดียวคือ #ตาย "

ยูริน : "แซน...."(༎ຶ ෴ ༎ຶ)

แซน : " มะ..ไม่ต้องกลัวมีเค้าอยู่นี่ ไม่ต้องกลัว"

เสียงปริศนา :" ลองดูหน้าต่างสถานะสิ หน้าต่างสถานะจะมีแค่ตัวของเจ้าเองเท่านั้นที่สามารถมองเห็น นอกเสียจากว่า คนผู้นั้นจะมี เนตรทิพย์ถึงจะสามารถมองเห็นหน้าต่างพวกเจ้าได้ อะ!ยังมีช่องเก็บของพกพาด้วยอันนี้ข้าแถมให้เพราะรู้สึกชอบพวกเจ้า ช่องเก็บของนี่ราคาแพงมากเชียวล่ะ "

เสียงปริศนา : หึหึหึ มนุษย์เอ๋ย ไม่ต้องห่วงค่าตอบแทนนั้นสูง ตราบใดที่เจ้าสามารถ โค่นล้มบอสของดันเจี้ยนจักพรรดิได้ ไม่เพียงเจ้าจะกลับออกไปได้ ทั้งสมบัติทั้งไอเทมที่เจ้าหาได้ พลังทั้งหมด เจ้าจะสามารถนำออกไปใช้ในโลกแห่งความจริงได้!"

ยูริน : "แล้ว...แล้วถ้าไม่ทำล่ะ?"

เสียงปริศนา : ไม่เพียงเจ้าจะไม่ได้อะไรออกไปแล้ว เจ้า!! ก็ต้องตายอยู่ที่นี่ ฮะฮ่าฮ่าฮ่า"

แซน :"คุณต้องการอะไรกันแน่?"

เสียงปริศนา :"ความสนุกยังไงล่ะ~ เอาละๆ ข้าว่าหมดเวลาอธิบายแล้ว หวังว่าพวกเจ้าสองคนจะมีชีวิตรอด"