ในวันที่ 22 เดือนมิถุนายนเวลาเที่ยงคืนฉันชื่อลิลลี่วันนี้ฉันได้เช่าอพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่งอพาร์ทเม้นท์นั้นเป็นอพาร์ทเม้นท์เก่าๆที่ทรุดโทรมหนักมากราคาค่าเช่าแค่ 20 บาทซึ่งฉันทำงานอยู่ที่บริษัทขายครีมเงินเดือน 15,000 บาทเพราะฉะนั้นฉันไม่ต้องการเสียเงินมากฉันจึงได้มาเช่าที่นี่อยู่ซึ่งถึงแม้จะราคาถูกแต่ภายในห้องนั้นว่างเปล่าไม่มีแม้กระทั่งเฟอร์นิเจอร์มีแต่โต๊ะอันเดียวตั้งอยู่ตรงกลางห้องและเขียนไว้ว่าห้ามย้ายที่ฉันก็คิดว่าคนที่เคยมาเช่าคงจะเขียนแปะไว้เล่นเฉยๆแต่ฉันก็แอบกลัวอยู่นิดนึงงานนั้นฉันก็ไม่เชื่อฟังตามที่จดหมายนั้นเขียนไว้ฉันจึงต้องย้ายโต๊ะไปสู่ที่มุมห้องฉันนั้นได้สำรวจทั้งห้องและพบว่ามีรอยเลือดอยู่ตามห้องต่างๆไม่ว่าจะห้องครัวหรือห้องน้ำฉันนั้นก็จริงตัดสินใจเดินไปหาเจ้าของอพาร์ทเม้นท์แต่เจ้าของอพาร์ทเม้นท์นั้นไม่อยู่ชั้นนั้นก็ได้แต่ขึ้นไปบนห้องและสงสัยระหว่างนั้นก็มีฝนตกอย่างแรงฉันจึงต้องปิดหน้าต่างตอนที่ฉันกำลังปิดนั้นฉันก็สังเกตเห็นคนนั้นกำลังเดินฉันนั้นมองเขาและเขาก็หันมามองฉันฉันนั้นตกใจกลัวมากจึงรีบหันหน้าหนีเพราะหน้าตาเขานั้นคล้ายๆกับโจรหรือพวกฆาตกรรมฉันนั้นก็จริงลงไปหาเจ้าของทะเลอีกครั้งอยู่บ้านเจ้าของอพาร์ทเม้นท์นั้นกลับมาหรือยังระหว่างนั้นฉันก็เห็นเขานั้นเดินเข้ามาที่อพาร์ทเม้นท์ฉันนั้นก็จึงรีบขึ้นไปที่ห้องระหว่างวิ่งฉันก็หิวมีดของเขานั้นอยู่ของเขาเขานั้นเดินเข้ามาตามฉันอย่างเร็วถ้างั้นก็เจอตัดสินใจแต่บ้าเอ้ยลิฟท์เสียอย่างนี้ฉันจะหนีมันได้ยังไงล่ะตอนนั้นฉันมองซ้ายมองขวาและเห็นเหล็กยาวอันหนึ่งฉันจึงรีบหยิบขึ้นมาและฟาดหัวผู้ชายคนนั้นเจอเขานั้นกลิ้งตกบันไดไปหลังจากที่เขากลิ้งตกบันไดไปฉันก็ทำอะไรไม่ถูกฉันนั้นช็อกอยู่กับที่และไม้มือก็สั่นด้วยความตกใจแต่สติก็ยังมีอยู่นิดนึงจึงทำให้ฉันวิ่งหนีขึ้นห้องและเอาเสื้อผ้านั้นมาคุมตัวฉันให้มิดฉันหวังว่าจะไม่มีใครเห็น

สวัสดีคุณจำได้ไหมตอนที่ฉันเล่าไปถึงที่ฉันนั้นเอาเสื้อผ้าทั้งหมดมาคลุมตัวฉันและหวังว่าจะไม่มีใครเห็นในขณะนั้นฉันนั้นเริ่มตัวสั่นแน่นด้วยอาการหนาวฉันก็มองไปที่ดูเสื้อผ้าที่ขาดมองซ้ายมองขวานั้นฉันนั้นเห็นประตูไม่ได้ล็อคฉันก็เลยวิ่งไปล็อคประตูทันทีอยู่ดีๆก็มีหน้าที่มาจนทำให้ฉันสะดุ้งตื่นจากฝันตอนนั้นมันเหมือนจริงแต่ฉันพบว่าฉันอยู่ในความฝันนั้นในความเป็นจริงมันก็กำลังนอนอยู่ในอพาร์ทเม้นท์ตรงพื้นและก็มีผู้ชายคนหนึ่งล้อมรอบตัวฉันไว้ฉันนั้นตกใจมากเสร็จแล้วหรอเขาบอกว่าไม่ต้องกลัวนะฉันไม่ได้มาทำร้ายเธอตอนที่เธอนั้นสลบไปฉันนั้นได้ยินเสียงหัวใจเธอเต้นเพราะฉันนั้นได้เล่าทุกสิ่งที่ฉันฝันให้เขาฟังเขานั้นก็บอกว่าเราควรจะจะออกไปจากอพาร์ทเม้นท์นี้ฉันนั้นกังวลจะไว้หรือความหนาวสั่นทั้งกลัวว่าเขาจะมาทำร้ายทั้งไว้ใจเขาทั้งหนาวแต่ขนาดนั้นฉันเห็นเขานั้นกำลังซักเสื้อผ้าฉันนั้นถูกไปกันที่หน้าต่างและเป็นเสื้อที่ลอยลงมาฉันบอกว่าคุณกำลังทำอะไรเขานั้นบอกว่าอพาร์ทเม้นท์นี้น่ะประตูอ่ะล็อคไปแล้วแล้วพวกเราก็ออกจากอพาร์ทเม้นท์นี้ไม่ทันแต่ยังโชคดีที่ว่าหน้าตานั้นเป็นอัตโนมัติแผงวงจรมันล็อคและถูกไฟฟ้านั้นช็อตนี้ได้ชั้นนั้นดีใจมากฉันนั้นพูดว่าขอบคุณนายนะถ้าไม่มีนะฉันคงออกจากอพาร์ทเม้นท์นี้ไม่ได้ถ้าเกิดฉันอยู่คนที่นี่คนเดียวฉันคงจะไม่คิดเรื่องบ้าๆอย่างนั้นหรอกแต่มันก็บ้าที่มีเหตุผลนะมันจะช่วยเราให้ออกไปได้และนายนั้นก็เป็นคนฉลาดมากเลยฉันขอขอบคุณนายมากๆและพวกเราก็ได้ออกมาจากอพาร์ทเม้นท์นั้นเห็นแสงอาทิตย์และพระจันทร์และความอบอุ่นของที่บ้านหลังเดิมและขณะนั้นอพาร์ทเม้นท์นั้นก็ไม่ตัวลงไปเนื่องจากสาเหตุที่ว่าไม่มีเงินลงทุนในการสร้างต่อและก็มีเหตุฆาตกรรมเยอะเพราะฉะนั้นฉันก็จริงไม่ได้กลับไปที่นั่นอีกเลยนี่คือเรื่องเล่าของฉันค่ะตอนนี้ฉันกับเขาก็ได้แต่งงานกันเรียบร้อย