กระเทยหลงยุค

โดนนิยายดึงดูด!?

เรื่องแรกที่ลองแต่งนิยายแชท หากเนื้อหาไม่สมดุลหรือมีคำผิดบอกกันได้นะคะ

// การกระทำ () คิดในใจ

ซินดี้ [ชื่อเก่าชื่อศิน]

....

ซินดี้ [ชื่อเก่าชื่อศิน]

กรี๊ดดด- อีดอ* กูรับไม่ได๊! // ร่างสูงโปร่งสะดีดสะดิ้งไปมาระหว่างแหกปากร้องตะโกน

ซินดี้ [ชื่อเก่าชื่อศิน]

ตอนจบทำไมเป็นแบบนี้! // มือบางทุบๆลงไปบนที่นอนนุ่ม

ซินดี้ [ชื่อเก่าชื่อศิน]

อะไรคือการที่ให้พระเอกของฉันตายตอนจบย๊ะ! // นิ้วเรียวกดจิ้มๆ ลงไปบนหน้าจอสมาร์ทโฟนอย่างรุ่นแรงเพื่อระบายความโมโห

ซินดี้ [ชื่อเก่าชื่อศิน]

โอ้ยย... คิดแล้วก็เครียด // ฝ่ามือยกขึ้นมานวดคลึงบริเวณที่ปวดไปมา

ซินดี้ [ชื่อเก่าชื่อศิน]

ข้าวกะยังบ่ได่สิแตก ยังมาเครียดให้กับนิยายอีก ชีวิต! // เท้ายาวก้าวลงจากเตียงก่อนจะไปหาอะไรมากินระบายเครียด

แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีความรู้สึกเหมือนทั้งโลกมันบิดเบี้ยว

แส่งสว่างพลันเกิดขึ้นบริเวณรอบๆ ร่างสูงโปร่งก่อนจะหายวับไปพร้อมทั้งคนพร้อมทั้งหนังสือ

โว้ยยยย- อีเหี**!! กรี๊ดดดด

ตูม!!

อวี้ หลิงหลง

แค่กๆ! แอวะ! โอ้ยๆเจ็บซิบหายเลย ในอะไรเนี่ยโครตหวานเลย แดกเข้าไปได้ตายเพราะโรคเบาหวานถามหาแน่ๆ ถุยๆ!

อวี้ หลิงหลง

ฝืด! น้ำมูกไหลเลย // ร่างบางยื่นเท้าสะเอวอยู่ใจกลางแม่น้ำ

แม่น้ำขนาดใหญ่นี้มีชื่อว่า แม่น้ำหนาน เป็นแม่น้ำเพียงสายเดียวที่ไหลผ่านหมู่บ้านแถบชนบท

ทุกคนต่างดูแลรักษามันอย่างดีเพื่อไม่ให้เกิดข้องผิดพลาดขึ้น

แม่น้ำนี้เชื่อมต่อกับทะเล สมุนไพรตามริมแม่น้ำเกิดขึ้นอยู่มากมาย

บรรยากาศร่มรื่นผิดกลับกลับบรรยากาศในเมืองที่ผมอยู่

อวี้ หลิงหลง

เมืองกูมีต้นไม้เยอะขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ // ร่างบางในตอนนี้ทำได้เพียงแต่เกาหัวแกรกๆ อย่าง งงงวย

อวี้ หลิงหลง

หรือจะหลุดมาแบบในหนังสือ หรือยังไง... // (ได้แต่คิดและสงสัย คงไม่เจอแล้ว.... แล้วเหี** อะไรละอย่าเพิ่งเล่น)

ตุบ!

เสียงของบางอย่างชนเข้ากับขาเล็กๆที่ยืนจังก้าอยู่ในน้ำ

ใบหน้าของเด็กวัยรุ่นก้มลงมามองสิ่งที่ชนขาของตนแล้วทำหน้าแบบว่า มีอะไรกับกูอีกอ่ะ

นัยตาเฉี่ยวหลี่มองเพื่อให้แน่ชัดว่าสิ่งที่ตนเห็นนั้นมันเป็นสิ่งนั้นจริงๆ ไม่ใช่เพียงแค่ท่อนไม้ท่อนนึงที่ลอยตามน้ำมา

แต่เป็นเด็กที่ลอยอยู่ในตระกร้า ที่มีผ้าพันไว้รอบตัวมีสัมภาระพร้อมสำหรับเลี้ยงเด็กหนึ่งคนในช่วงระยะเวลาสั้นๆ

ฟิ้วว!!!

ปึก!

อวี้ หลิงหลง

โอ้ย! อะไรอีกเนี่ย // มือน้อยๆ จับลงบนบริเวณที่โดนกระแทกแล้วลูบเบาๆ

ตัดฉับ!

ผู้แต่งเองคะ

สวัสดีคะ ผู้แต่งเองนะคะ

ผู้แต่งเองคะ

มาแนะนำตัวกันดีกว่า เราชื่อ.... ขอไม่บอกนะ อายุ 16 ปี

ผู้แต่งเองคะ

เพศหญิง เรียกเราว่าสีม่วงก็ได้นะ เพราะนามประกา ที่ใช่ในแอพแต่งนิยายอีกแอพก็ชื่อนี้

ผู้แต่งเองคะ

แต่เป็นภาษาอังกฤษ ติเราได้นะเพิ่งลองมาแต่งแบบแชทครั้งแรก

ผู้แต่งเองคะ

ถ้าเราใส่คำอธิบายเนื้อเรื่องเยอะเกินไปก็ขอโทษด้วย

ผู้แต่งเองคะ

เดียวจะค่อยๆ ปรับให้นะ

ผู้แต่งเองคะ

อ่า... เรื่องนี้เป็นชายๆ ไม่แน่ใจว่าจะมีหลายคู่ไหม

ผู้แต่งเองคะ

ฝากติดตามกันด้วยนะ เรายังไม่ค่อยรู้ระบบของแอพนี้เท่าไหร่

ผู้แต่งเองคะ

ซึ่งตอนนี้ก็ งงมากกลัวเหลือเกินว่าภาพที่นำมาใช่มันจะไม่ถูกลิขสิทธิ์

ผู้แต่งเองคะ

แต่ก็ต้องลองกันไปก่อน ผมจะคอยอัพให้เรื่อยๆ นะ

ผู้แต่งเองคะ

ตอนแรกอาจจะสั้นไปหน่อยนะคะ

ลำนำ สำนักหลี่ [1]

หากมีเวลาว่างก็จะปั้นลงเรื่อยๆ แม้จะมีคนดูน้อยหรืออาจจะไม่มีเลย

แต่ก็จะลงเรื่อยๆ

อวี้ หลิงหลง

มาจากไหนเนี่ย หน้าตาหน้าเกลียดเชียว ฉันไม่ได้ว่านะ

อวี้ หลิงหลง

แต่เข้าบอกว่าถ้าชมแล้วเดี๋ยวโตไปจะ.... จะอะไรก็ชั้งมันเถอะ

อวี้ หลิงหลง

ลอยมาเกือบออกทะเลแล้วนะนั้น นี้กะจะฆ่าเด็กให้ตายเลยรึไง

อวี้ หลิงหลง

ตอนทำละไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ พอมันเกิดมาแล้วก็เอามาทิ้ง

อวี้ หลิงหลง

โถ่ๆ เด็กน้อย // มือเล็กช้อนอุ้มเจ้าเด็กตัวเล็กขึ้นมาในอ้อมอก

นัยตาสีแดงทอประกายยามเมื่อได้เห็นเด็กน้อยในอ้อมกอดลืมตาขึ้นมามองตน

นิ้วเล็กไล่เกลี่ยไปตามแก้มนุ่มอย่างทนุถนอม

อวี้ หลิงหลง

แล้วเมื่อกี้อะไรตกใส่หัวว่ะ

ชาวบ้าน

ไอ้หนุ่มเอ่ย! ลงไปทำอะไรในน้ำเล่านั้น

ชาวบ้าน

ขึ้นมาๆ เดี๋ยวก็ได้เป็นใข้กันทั้งพี่ทั้งน้องหรอก

อวี้ หลิงหลง

โอ้.... เอ่อครับๆ

การเดินขึ้นไปบนลำธารนั้นสร้างความยากลำบากให้กับร่างบางไม่น้อย

ยิ่งมีพวกสาหร่ายบางส่วนที่ขึ้นตามบริเวณริมลำธารอีก

ชาวบ้าน

ว่าแต่เจ้าเป็นใคร แต่งกายก็ดูเป็นลูกคุณหนูบ้านนึง

ชาวบ้าน

แต่ข้าก็ไม่เคยเห็นหน้าเจ้าในระแวกนี้มาก่อนเลย

ชายชราถามซักไซ้ไม่หยุดระหว่างช่วยดึงร่างเด็กน้อยขึ้นมา

อวี้ หลิงหลง

ผม...เอ๊อะ! เดี๋ยวนะตาแก่ เฮ้ย! ตาทำไมตาพูดโบราณจัง

อวี้ หลิงหลง

แล้วนี้ชุดก็เป็นของแบบสมัยก่อนด้วย

ชาวบ้าน

เป็นอะไรของเจ้าอีก พูดอยู่คนเดียวเป็นคนสติไม่ดีงั้นเร๊อะ!

ชาวบ้าน

ข้าก็แก่แล้วอย่ามาอาการกำเริบขึ้นมาตอนนี้ละ

ชาวบ้าน

ให้ข้าไปไกลๆก่อน

ไม่เพียงแค่พูดเปล่า เจ้าตัวกับเดินจ้ำเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว

อวี้ หลิงหลง

(อีซินงง เกิดอะไรขึ้นจำได้ว่าก่อนหน้านี้อยู่ดีๆ อากาศตรงหน้าก็บิดเบี้ยว)

อวี้ หลิงหลง

(แล้วฉันก็ตกลงมาจากที่สูงนิด)

อวี้ หลิงหลง

ต้องเป็นเพราะหนังสือนั่นแน่ๆ

หนานหยวน [ตอนเด็ก]

แอ๊!... แอ๊!!! // เท้าน้อยๆดีดสะบัดไปมาอยู่ในตระกร้าสาน

อวี้ หลิงหลง

โอ้ๆ เป็นอะไรครับเด็กดี

แม้ว่าเขาจะมาอยู่ในต่างที่แต่ก็ย้งไม่คิดที่จะสงสัยว่ามาอยู่ที่ไหน

เขายังคงอุ้มเด็กในตระกร้าเดินไปเรื่อยๆ

บรรยากาศรอบข้างนั้นเต็มไปด้วยต้นไม้และสมุนไพร

อากาศถ่ายเทไม่มีกลิ่นของควันรถหรือกลิ่นเน่าเหม็นของสิ่งปฏิกูลตามน้านน้ำ

อวี้ หลิงหลง

ดูสิเจ้าหนูน้อย // ใบหน้าสวยก้มลงมาสนทนากับเด็กในตระกร้า

อวี้ หลิงหลง

ข้าว่าข้าคงโดนนิยายดูดเข้ามาจริงๆ แล้วละ

อวี้ หลิงหลง

แม้แต่บ้านข้างหน้ายังเป็น บ้านแบบในนิยายที่บรรยายไว้เลย

เมื่อพอรู้ตัวร่างบางก็เริ่มที่จะปรับศัพท์ที่จะใช้ไว้สนทนากับผู้อื่น

อวี้ หลิงหลง

ตอนนี้คงต้องหาที่ซุกหัวนอนก่อนแล้วมั้ง

ลูกศิษย์ [ตัวประกอบ]

นายน้อยขอรับ!!

ลูกศิษย์ [ตัวประกอบ]

ท่านอยู่แถวนี้รึเปล่า

พรึ่บ!!

หลี่ หลานเฉิน [เจ้าสำนักหลี่]

น้องเล็กในเจ้าถึงมาอยู่ที่นี้

หลี่ หลานเฉิน [เจ้าสำนักหลี่]

เจ้ารู้ไหมว่าอาจารย์ตามหาเจ้านานแค่ไหน

หลี่ หลานเฉิน [เจ้าสำนักหลี่]

แล้วนั้นอะไร ลูกเจ้ารึ

อวี้ หลิงหลง

ท่านเป็นใครเนี่ย อยู่ดีๆก็โผล่มาแล้วก็ถามซอกแซก

หลี่ หลานเฉิน [เจ้าสำนักหลี่]

ซอกแซก คืออันใด

ใบหน้าหล่อได้แต่ขมวดคิ้วทำหน้าสงสัย เมื่อมีคำที่ตนไม่สามารถเข้าใจได้

หลี่ หลานเฉิน [เจ้าสำนักหลี่]

เจ้าควรกลับสำนักกับข้าได้แล้ว หากรู้ว่าเจ้าหนีมาเล่นอีก

หลี่ หลานเฉิน [เจ้าสำนักหลี่]

ข้าจะให้อาจารย์ตีเจ้าจนไม่กล้าออกมาอีกเลย

อวี้ หลิงหลง

เดี๋ยวๆ!!! // มือบางยกขึ้นห้ามปราม

อวี้ หลิงหลง

เด็กๆๆ // มือเล็กยกตระกร้าให้อีกฝ่ายดู

หลี่ หลานเฉิน [เจ้าสำนักหลี่]

ค่อยไปคุยกันที่สำนัก แล้วนี้หนังสืออันใด

มือหนาเอื้อมลงไปหยิบหนังสือในตระกร้า ก่อนจะหยิบขึ้นมาดู

อวี้ หลิงหลง

ของข้าๆ! อย่าแต่ต้องมันนะ // แขนเรียวยกขึ้นไปคว้าหยิบหนังสือ

หนานหยวน [ตอนเด็ก]

แอ้~ แหะๆ // ปากน้อยๆ ยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี

มือน้อยของเด็กทารกยกขึ้นหมายที่จะหยิบหนังสือ

แต่ก็คว้ามันไม่ได้เพราะอยู่สูงเกินไป

อวี้ หลิงหลง

อย่าจับเชียวเด็กน้อย // (ตายๆ นี้ถ้าไม่เห็นหน้าปกมันซะก่อนนะ)

อวี้ หลิงหลง

(ต้องเป็นเล่มนี้แน่ที่ตกลงมาใส่หัวเมื่อกี้)

หลี่ หลานเฉิน [เจ้าสำนักหลี่]

ได้เวลากลับแล้ว

พรึ่บ!!

ไม่รอให้เตรียมตัวใดๆ ร่างสูงกำยำก็เคลื่อนกายหายวับไปในอากาศ

ณ สำนักหลี่

ฝุบ!!

ตุบ!!

อวี้ หลิงหลง

โอ้ยย!! เจ็บอีกแล้ว

อวี้ หลิงหลง

ข้าแจ้งตำรวจแน่ ขอหาลักพาตัว และทำร้ายร่างกาย

หลี่ หลานเฉิน [เจ้าสำนักหลี่]

ตำรวจอันใดของเจ้า

หลี่ หลานเฉิน [เจ้าสำนักหลี่]

อย่าเพ้อเจ้อ แล้วรีบเดินตามข้ามาได้แล้ว

หนานหยวน [ตอนเด็ก]

แงง!!!... ฮึกๆ

เพราะการเคลื่อนไหวฉับพลัน ทำให้เด็กน้อยตกใจก่อนจะร้องให้ออกมา

อวี้ หลิงหลง

(เวรกรรมอะไรกันเนี่ย โดนดูดเข้ามาแล้วยังต้องมายืนโอ๋เด็ก)

อวี้ หลิงหลง

// มือบางตบลงบนตัวของเด็กน้อยเบาๆ เป็นการปลอบ

ฉับ!!

ผู้แต่งเองคะ

จบไปแล้วอีกตอน

ผู้แต่งเองคะ

หลิงหลงของเราจะเป็นยังไงกันนะ

ผู้แต่งเองคะ

แล้วใครคือพระเอก อืมม..

ผู้แต่งเองคะ

ใครคือนายเอก

ผู้แต่งเองคะ

และใครคือตัวร้าย

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!