NovelToon NovelToon

หวนคืนนิรันดร์

อารัมภบท

เปรี้ยง!

ซ่า! ซ่า! ซ่า!

สายฝนตกกระหน่ำท่ามกลางถนนที่มืดมิด แสงสว่างของฟ้าแลบทำให้เห็นรูปร่างของชายคนหนึ่งที่เดินอยู่ท่ามกลางสายฝน ปกติแล้วแสงไฟที่ส่องก็พอให้เห็นทางเดินอยู่บ้าง แต่ยามนี้ท้องฟ้ามืดครึ้มรวมทั้งสายฝนที่ตกลงมาบดบังทัศนวิสัยจนแทบจะมองไม่เห็นทางเดิน

"นิรันดร์" เงยหน้ามองไปบนฟ้า สายฝนตกมากระทบใบหน้า บางส่วนก็เข้าตาจนแทบลืมไม่ขึ้น เเต่เขาก็ยืนอยู่อย่างนั้นไม่ขยับไปไหน จากนาทีเป็นชั่วโมง ก่อนเขาจะเปล่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าครั่ง

หึ ฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า หึ ฮะ ฮ่าๆๆๆๆ

"สวรรค์บัดซบ!!! ทำไมต้องเป็นกูด้วย สนุกมากใช่ไหม แม่งเอ้ยย! ทำไมวะ ตอบมาสิวะ"

เปรี้ยง! ครืน!!

"ทำไม... ฮึก" ทั้ง ทั้งที่ชีวิตของเขากำลังจะดีอยู่แล้วเชียว หน้าที่การงาน เพื่อนฝูง มันกำลังจะดีอยู่แล้ว ทำไมมันต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย

นิรันดร์ทรุดนั่งลงบนพื้นดินที่เปียกชื้น เขาไม่สนว่าพื้นมันจะสกปรกขนาดไหน เขาอยากตื่นจากฝันร้ายนี่สักที...

.

.

.

.

ย้อนกลับหนึ่งวันก่อน

"ไอ้รัน ดีใจด้วยนะเว้ยที่ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นผู้จัดการ อย่างนี้ต้องฉลอง(≧▽≦) " อาทิตย์พูดขึ้นด้วยความยินดีก่อนจะขยี้หัวเพื่อนรักด้วยความหมั่นเขี้ยว

"โอ๊ยย! ไอ้ทิด ปล่อยหัวกูเลยนะ" นิรันดร์ปัดมือเพื่อนออกด้วยความรำคาญ ก็รู้อยู่ว่าเขาไม่ชอบให้ใครมาเล่นหัว

" โธ่ แค่นี้ก็ไม่ได้ ใช่ซี้ เค้าไม่ใช่พี่ภพคนดีของรันนี้ อาทิตย์คนนี้มันเป็นแค่คนคั่นเวลา กระซิก กระซิก"

นิรันดร์มองเพื่อนด้วยสายตาเอือมระอา ก่อนจะหันมาสนใจหน้าจอมือถือมองข้อความที่ส่งไป ที่ขึ้นคำว่าอ่านแล้วแต่ไม่มีการตอบกลับจากคนอีกฝั่ง

'ทำไมถึงอ่านแล้วไม่ตอบนะ '

อาทิตย์เห็นเพื่อนเหม่อก็เลยมองดูว่าเป็นอะไร

"เป็นอะไรของมึง ผัวทิ้งเหรอ"

"...." นิรันดร์

"เห้ย กูแค่ล้อเล่นไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะเว้ย ไอ้รัน มึงโอเคไหม"

"อืม กูไม่โอเคเลยว่ะทิด พี่ภพเป็นอะไรก็ไม่รู้ไม่ยอมตอบข้อความกูเลย ปกติไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ" ผมตอบอาทิตย์ไปแต่ในใจร้อนรนไปหมด

"อาจจะไม่มีอะไรก็ได้ อย่าเพิ่งคิดมาก เอาน่าเชื่อกู วันนี้ไปร้านxxxดีกว่า ฉลองที่มึงได้ตำแหน่งด้วยคุณผู้จัดการ"

"อืม กูอาจจะคิดไปเองก็ได้ งั้นไว้เจอกันที่ร้านเดี๋ยวกูตามไป"

"รับแซ่บค้าบ คุณเพื่อน"อาทิตย์เดินมาขยี้ผมนิรันดร์จนฟู ทำให้เจ้าของผมหน้าตึง ขู่ฟ่อๆใส่ อาทิตย์มองว่านิรันดร์เป็นแบบนี้เหมือนแมวพองขนขู่เสียมากกว่าไม่เห็นน่ากลัวสักนิดเดียว

" หึ รีบไปได้แล้ว ชิ้วๆ"

นิรันดร์มองเพื่อนออกจากห้องไปแล้ว ก่อนมือเรียวจะกดไปเบอร์ที่คุ้นเคย

"พี่ภพ"

ตืดด ตืดดดดด ติ๊ด

'ทำไมไม่รับโทรศัพท์นะ '

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!