ณ ที่โรงงานในเมืองแห่งหนึ่ง มีเด็กน้อยเพศหญิงนั่งร้องไห้อยู่ที่หน้าโรงงาน " ฮึก ฮืออออออ " เสียงร้องไห้ดังไปทั่วโรงงาน มีชายร่างสูง ตัวใหญ่ ใส่ชุดสูท เปรียบเสมือนคนมีตังค์(รวย)นั้น... เด็กน้อยเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกล่าวว่า

: อึก...นี่พี่ชาย พี่ชายจะไม่จับฉันไปขายใช่ไหมคะ

ชายร่างสูงมองและยกยิ้ม แอบขำอยู่นิดๆพร้อมพูดขึ้นว่า

; ฉันจะจับเด็กอย่างเธอไปทำไมหล่ะ อีกอย่าง บ้านฉันรวย ฉันไม่ต้องเสียเวลาขายเธอเลย เด็กน้อย

: งั้นแสดงว่า! พี่ชายคนที่อยู่ตรงหน้าฉัน เป็นคนใจดีอย่างแน่นอน เด็กน้อยยืนขึ้นแล้วพูด

; หึ! เธอชื่ออะไร? ชายร่างสูงยิ้มพร้อมถามชื่อของเด็กน้อย

: ฉันชื่อ " จอน คงจู " เรียกฉันเฉยๆว่า " คงจู " ก็ได้ ฉันอายุ " 4 ปี " คงซูแนะนำตัวและจ้องมองพร้อมกับยิ้มให้ชายร่างสูง

; ฉันชื่อ " พัค ดาจอง " อายุ... ฉันขอไม่บอก

: ทำไมหล่ะ พี่ชายย

; ไว้สนิทกันเดี๋ยวพี่บอกนะ คงจู ข้างนอกยุงเยอะเข้าไปข้างในดีกว่านะครับ เด็กน้อยพยักหน้าและยิ้มหวานให้ชายร่างสูง

- ห้องทำงาน -

' คุณคะ ยัยเด็กนี่มันคือใคร เอาเข้ามาทำไมคะ ' หญิงสาวปริศนาถาม

' เขาเป็นลูกผม ทำไมผมจะให้เข้ามาไม่ได้ ' ดาจองตอบด้วยนํ้าเสียงเย็นชา

" หนูจะมีพ่อแล้วหรอ " คงจูคิดในใจพร้อมกับแอบยิ้ม

' แต่เด็กคนนี้อยู่หน้าโรงงานเรานะคะ คุณดาจอง~ ' หญิงสาวปริศนาพูดด้วยนํ้าเสียงอ้อนพร้อมจับแขน"ดาจอง "ทำหน้าตาอ้อนใส่ แต่กลับ...ดาจองไม่รู้สึกอะไรเลย ดาจอง ปัดแขนหญิงสาวคนนั้นออกพร้อมกับอุ้ม คงจูไปนั่งบนโซฟาและพร้อมพูดว่า " คงจู ต่อไปนี้หนูเรียกพี่ว่าป๊านะ " ดาจองถามพร้อมลูบหัวคงจู

' เด็กคนนี้ก็ต้องเรียกฉันว่า... ม๊าน่ะสิคะ ' หญิงสาวปริศนาพูดพร้อมกับมานั่งข้างๆดาจอง

' ขอโทษนะครับ คุณซูจิน แต่ผมกับคุณไม่ใช่สามีภรรยากัน และเราสองคนไม่เคยนอนด้วยกัน มีแต่คุณที่จะอ่อยผม ผมไม่เอาคุณมาเป็น แม่ของลูกผมหรอก '

' อร๊ายยยย!! คุณดาจอง! ถ้าคุณไม่มีฉัน!! คุณจะเสียความรู้สึก! จำไว้นะคุณ คุณเป็นคนทิ้งฉันไปเอง อร๊ายยยยยย!!! '

ฮึก...ฮืออออ เสียงเด็กร้องไห้ขึ้นแทรก

' คงจูหนูร้องไห้ทำไมครับ ' ดาจองถามอย่างเป็นห่วง

" หนูไม่ชอบเสียงดังอ่ะป๊า แงงงง.. " คงจูตอบไปร้องไห้ไป

' ยัยเด็กบ้า!! แกจะด่าว่าฉันหรอ! ' ซูจินพร้อมยกมือจะตบคงจู แต่ดาจองห้ามไว้ทัน

' คุณซูจิน!! คุณจะทำไรลูกผม ' ดาจองตอบอย่างเย็นชาและอารมณ์โกรธ

ชิ!! ซูจินเดินออกไปอย่างหงุดหงิด

" พี่ชาย -- "

' พี่บอกให้เรียกป๊าไงเล่า '

" ก็ได้ๆ ปะป๊า~ หนูหิวข้าว🥺 "

' จริงสิ หนูยังไม่ได้กินข้าวเลย '

" ถ้าวันนี้หนูไม่ได้กินข้าว หนูจะกินป๊าแล้วนะ!😾 "

' ป่ะๆ ไปกินข้าวกันนะคะตัวเล็ก '

" ง้าบบบบ~ " คงจูเขย่งเท้าพร้อมจุ๊บแก้มดาจองอย่างเบาๆ

- ป่าไม้ -

( บทสนทนา )

อร๊ายยยยย~ ตุ้บ!!

' โอ้ยยย~ เจ็บชะมัดเลย '

' ดื้อน่ะสิ ซูบิน ' ดาจองก้มลงถามซูบิน

' นี่! เอลันดอร์ ที่นี่ในป่าไม่ใช่ในเมืองสักหน่อย ' ซูบินตอบกลับอย่างหงุดหงิด

' แหมม~ คริซซี่ จริงๆก็อยากให้ฉันเรียก ซูบินไม่ใช่หรอ '

' อ้าว แล้วนี่ใครล่ะ ' ซูบินชี้ไปทางคงจู

' อ่อ...คงจูน่ะ '

' ชื่อปกติสิ '

" หนูชื่อ อาย่า ค่ะ "

' น้องอาย่า~ กินไรมายังคะ นี่~ พี่ทำอาหารไว้ให้ด้วย '

' แล้วของฉันหล่ะ คริซซี่ '

' ฉันให้น้องเขากินก่อน '

" ให้พี่เอลันดอร์กินก่อนก็ได้ค่ะ "

' พี่ทำอาหารไว้ให้มันแล้วหล่ะ '

' ไหนหล่ะ '

' ในครัวไง เข้าไปเอาสิ '

" พวกพี่สองคนชอบกันป่ะเนี่ย! "

"บ้า!!! ใครชอบ!!!" เอลันดอร์ คริซซี่ พูดพร้อมกัน

พูดพร้อมกันส่ะด้วย ~ อาย่าแซวเล่นพร้อมยิ้มหวาน