13ปีก่อน

"นี่ๆ นายชื่ออะไรหรอ"

"ชื่อมิ้วฮะ"

"ส่วนเราชื่อน้องแม็ก มาเป็นม๊าม๊าเราไหม"

"ทำไมหยอ"

"เราอยากมีม๊าม๊า"

"อื้อ เราจะเป็นม๊าม๊าให้นะ"เด็กน้อยตอบกลับเพื่อนใหม่พร้อมกลับยิ้มหวานให้ 

เลิกเรียน 

"ป๊าป๊า"เด็กน้อยเรียกพ่อตัวเองพร้อมกับจูงมือเพื่อนใหม่ที่มีตำแหน่งเป็นม๊าม๊ามาด้วย

"ว่ายังไง" ชายหนุ่มหันไปมองลูกตัวเองที่กำลังจูงมือเด็กน้อยหน้าตาน่ารักมาหาตนเอง

"ผมเอาม๊าม๊ามาให้ป๊าป๊า "

"ห้ะ!ลูกหมายถึงใคร ป๊าป๊าไม่เห็นใครเลยนะ" เขาไม่เห็นใครเลยมีแค่ลูกกับเพื่อนอีกคนแค่นั้น แล้วม๊าม๊าที่ลูกเขาบอกคือใคร

"นี่ไงฮะ ม๊าม๊า" เขาชี้ใส่เพื่อนข้างๆตัวเอง ให้พ่อดู

"สวัสดีฮะ ผมชื่อมิ้ว "

"นี่อย่าบอกนะว่า ลูกหมายถึงเพื่อนคนนี้ใช่ไหม" ตกใจที่ลูกบอกว่าเอาม๊าม๊ามาให้ยังไม่พอยังมาตกใจคนที่ลูกบอกว่าเป็นม๊าม๊าเป็นเด็ก6ขวบ

"เขาเป็นม๊าม๊าให้เราไม่ได้นะเขายังเด็ก"

"ก็ผมอยากให้เขาเป็นม๊าม๊านี่ฮะ ผมอยากมีม๊าม๊าและมิ้วก็น่ารักด้วยย ผมชอบบบ" เขากอดอก พองแก้มจนป่องพร้อมกับจะร้องให้ที่ป๊าป๊าปฏิเสธ 

"เราเป็นม๊าม๊าให้ไม่ได้แล้วนะ"

"ไม่ด้าย เราจะเอามิ้วมาเป็นม๊าม๊า"

"แต่เขายังเด็กนะจะให้พ่อติดคุกหรอ" นี่ลูกจะให้เขาเอาเด็กน้อยมาเป็นแม่เนี้ยนะ

"งั้นโตขึ้นเมื่อไหร่ผมจะเอามิ้วมาเป็นม๊าม๊าก็ได้"

                             .

                             .

                             .

มิ้ว เด็กหนุ่มร่างบาง หน้าตาน่ารัก ซื่อๆ ไม่ค่อยทันคน อายุ19ปี ด้วยความซื่อนี่แหละจึงทำให้ แม็ก เพื่อนชายที่คบกันตั้งแต่เด็กๆ หลอกให้ไปเป็นเมียพ่อตัวเองเพราะเขาอยากได้ มิ้ว มาเป็นม๊าม๊า

ภาคิน  ชายหนุ่มอายุ40ปี เป็นพ่อม้ายลูกติด ถึงจะอายุเยอะแล้วแต่เขายังหนุ่ม หุ่นดี เขายังไม่มีเมียใหม่หรอก เพราะลูกชายอยากได้แต่คนชื่อมิ้วมาเป็นม๊าม๊ายัดเยียดให้เขาทุกครั้งจะว่ายังไงละเขาเองก็สนใจอยู่ด้วยสิ แต่เด็กยังไม่บรรลุนิติภาวะก็ต้องรอ และก็วันนี้ก็มาถึงยิ่งโตยิ่งน่ากิน หึหึ

                        .

                        .

                        .

#นี่คุณภาคินแอบเล็งน้องมิ้วไว้ใช่ไหม ร้ายกาจ 

สวัสดีอีกครั้งนะรี้ดทุกคนเป็นยังไงกันบ้างกับตอนแรก  ถ้าแต่งไม่สนุกก็ขออภัยด้วยนะคะเพราะเป็นเรื่องแรกของไรท์ หวังว่าทุกคนจะชอบนะ^^ติชมได้เลยน้าาาา ไรท์จะได้เอาไปพัฒนาตัวเอง 

    Merci beaucoup ขอบคุณมากๆน้าาที่เข้ามาอ่าน🙏🙏💕 

ฝากติดตามด้วยน้าาาาาา

.

                              .

                              .

ในวันที่ฝนตก

ตั้งแต่ตอนนั้นก็ผ่านมาหลายปีแล้วมิ้วและแม็กก็ยังเป็นเพื่อนกันมาจนถึงปัจจุบัน แม็กยังไม่ละความพยายามที่จะเอามิ้วมาเป็นม๊าม๊าแต่แค่ไม่แสดงออกให้มิ้วรู้ตัวก็แค่นั้น 

และวันนี้ก็เป็นวันที่มิ้วมาเรียนมหาลัยเหมือนปกติทุกวัน

"ไอ้มิ้ว! รอด้วย" แม็กตะโกนเรียกเพื่อนตัวเล็กที่กำลังเดินเข้ามหาลัยให้รอ

คนตัวเล็กได้ยินจึงหยุดเดินเพื่อรอเพื่อนตัวเอง

"วันนี้มึงเลิกเรียนกี่โมงว่ะ"

"ประมาณบ่ายสามโมงอ่ะ"เขาตอบกลับไปทันทีที่พร้อมเดินไปด้วยเมื่อเพื่อนเดินมาถึงตนเอง "มีอะไรหรอ"

"ไม่มี แค่จะบอกว่าวันนี้กลับกับกูเหมือนเดิมนะห้ามปฏิเสธ"วันนี้เขาตั้งใจเอารถมอเตอร์ไซต์มารับมันโดยเฉพาะ เพราะอะไรหนะหรอไม่บอกหรอก 55555

"ปกติเราก็ปฏิเสธไม่ได้ไม่ใช่หรอ"

"เออหน่าาาา เจอกันเดียวมารับ บาย" พูดเสร็จเขาก็รีบวิ่งไปเรียน

.

.

16:23

"รอนานมั้ย พอดีอาจารย์ปล่อยช้าอ่ะ"

"ไม่นาน พึ่งมารอเหมือนกัน"

"ขึ้นรถ "เขาพูดบอกแล้วยื่นหมวกดันน็อคให้คนตัวเล็กที่กำลังก้าวขึ้นรถใส่

"จะพาเราไปไหนหรอ ไม่ใช่ทางกลับบ้านนี่"

"เดียวพาไปซื้อเค้ก วันนี้ป๊ากูเลี้ยง"

"จริงหรอ เราอยากกินจัง"คนตัวเล็กได้ยินถึงกับตาโตเพราะเขาชอบกินเค้กมากๆ

"อยากกินหรอกูมีวิธี จะทำไหม"เขารู้ว่าเพื่อนเขาชอบกินเค้กและมันก็ต้องมีแผนเล็กๆน้อยๆพอหอมปากหอมคอ

"อื้ม ต้องทำไงยังไงหรอ"ด้วยความที่ชอบกินเค้กมากทำให้ยอมทำทุกอย่างเพื่อที่จะได้กินก็น้องมิ้วชอบกินนี่

เขายิ้มพร้อมกับก้มลงไปกระซิบบอกวิธีที่เพื่อนตัวน้อยของเขาต้องทำ

"จะดีหรอ"

"ดีสิ้ ป๊ากูชอบแน่ แล้วมึงก็จะได้กินเค้กไง เค้กรสสตอเบอร์รี่ ที่ใครชอบน้า" เขายกเค้กขึ้นมาทำท่าโชว์ความน่ากินของมัน

เห็นเพื่อนลังเลเขาจึงเอาของชอบของมันมาล่อไห้ยอมตกลงทำ

"อื้มก็ได้ เราตกลงแต่ต้องซื้อเยอะๆนะ"

"ได้ ไม่มีปัญหา" เพื่อนเขานี่หลอกง่ายจริงๆแต่ก็ดีจะได้เอามาเป็นม๊าม๊าง่ายๆหน่อย

พอซื้อเสร็จ ก็พากันตรงกลับบ้านทันที

แต่ในระหว่างที่เขากำลังซ้อนท้ายเพื่อนกลับบ้านอยู่นั้นฝนก็ดันตกลงมาพอดี

ทำให้ชุดนักศึกษาเปียกจึงเห็นรูปร่างที่บางเหมือนผู้หญิง ผิวขาวเนียน และยอดอกอมชมพูของคนตัวเล็ก 

ลงจากรถคนตัวเล็กและเพื่อนก็รีบเข้าไปในบ้านทันที

พอเข้าไปก็เจอพ่อของเพื่อนกำลังนั่งอ่านหนังสือในห้องนั่งเล่นพอดี

"สวัสดีครับป๊า"

"สวัสดีฮะ" 

ภาคินเงยหน้าขึ้นมาตอบแต่ก็เจอกับภาพที่ชวนหลงไหล เขามองจนไม่กะพริบตาเลยทีเดียว

"ส..สวัสดี รีบพาหนูมิ้วรีบไปอาบน้ำเถอะเดียวจะไม่สบาย"

"ห้องน้ำผมมีห้องเดียวแล้วผมก็จะอาบเหมือนกัน ให้มิ้วไปอาบห้องป๊าได้ไหม" ก็ห้องผมมีห้องน้ำห้องเดียวแล้วผมก็จะอาบด้วยไม่ได้มีแผนอะไรเลยจริงจริ๊งงงง!!

"เอ่อ ไม่เป็นไรเดียวเราอาบทีหลังก็ได้ เราเกรงใจ"

"อืม ไปอาบห้องป๊าแหละเดียวจะไม่สบายมันยิ่งอาบน้ำนาน"เขาตอบตกลงเพราะเห็นแก่สุขภาพของหนูมิ้วหรอกนะ

"ขอบคุณนะครับ"

"เดียวขึ้นมาเอาเสื้อที่ห้องนะ" พูดเสร็จคนตัวเล็กก็เดินตามเพื่อนขึ้นไป

  "อ่ะใส่เสื้อกูไปก่อน"

   "แล้วกางเกงหละ"

"มันมีแต่ตัวใหญ่ๆมึงใส่ไม่ได้หรอก"

"ไม่ต้องใส่หรอกหน่า เสื้อกูมันตัวใหญ่อยู่"

   "กะ..ก็ได้" 

ก๊อก! ก๊อก !

"เข้ามาได้เลย"

"ขออนุญาตินะครับ"

เขาเปิดประตูเข้าไปในห้องของคุณภาคิน อย่างกล้าๆกลัวเพราะคุณภาคินก็อยู่ในห้องด้วย 

"ห้องน้ำอยู่ทางนั้นไปอาบได้เลย ต้องการอะไรก็บอก เสร็จแล้วก็ลงไปทานข้าวนะ"

"ครับ"

หลังจากตอบรับเสร็จเขาก็ใช้เวลาอาบน้ำประมาณครึ่งชั่วโมงได้  ออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เห็นคุณภาคินแล้วสงสัยลงไปข้างล่างแล้วมั้ง 

"ไม่ใส่อะไรแล้วรู้สึกโหวงๆแปลกๆ" คนตัวเล็กบ่นกับตัวเอง

"อาบเสร็จแล้วหรอ"

คนตัวเล็กเดินลงมาพร้อมกับใส่เสื้อเชิตสีขาวตัวใหญ่ปิดแค่ถึงเข่า ตัดกับผิวขาวอมชมพูทำให้ใส่แล้วดูยั่วยวน

ภาคินได้เห็นภาพนั่นถึงกับมองตาค้างอีกครั้ง นี่เขามีอารมณ์กับเด็กรุ่นลูกหรอนี่

มิ้วที่เห็นภาคินจ้องตัวเองนานเกินไปเลยทำตัวไม่ถูกได้แต่บิดตัวเขิลอาย

"อะแฮ่ม"

"ทำไมป๊าสนใจแล้วหรอ"แม็กเอ่ยถามพ่อตนที่มองเพื่อนเขาตาไม่กะพริบจนเพื่อนเขาเขิลจนหน้าแดงหมดแล้ว

"ฮึฮึ ก็ดี"

"มาทานข้าวเร็วไอ้มิ้วจะยืนหน้าแดงอีกนานไหม" 

"อะ...อะ  ฮะ " เมื่อได้สติคนตัวเล็กรีบเดินมานั่งเก้าอี้อย่างรวดเร็วเพราะมัวแต่หน้าแดงอย่างที่เพื่อนเขาว่าจริงๆนั่นแหละ

"วันนี้ดูท่าฝนจะไม่หยุดตกตกแรงด้วยสิหนูจะกลับยังไง"

"โทรบอกแม่ว่านอนที่นี่นะ ป๊ากลัวจะเกิดอุบัติเหตุถ้าไปส่ง"

"ฮะ"พยักหน้า

"งั้นรีบทานข้าวเถอะ"

หลังจากทานข้าวเสร็จจึงพากันไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อนกินเค้กที่ซื้อมา

"ทานก่อนเลยนะเดียวขึ้นไปเอาโทรศัพท์ก่อนพอดีลืม"

"ถ้าอยากกินอย่าลืมทำตามที่บอกหละ"ก่อนจะไปก็ไม่ลืมกระซิบบอก ตามข้อตกลงที่บอกเพื่อนก่อนหน้านั้น

เมื่อเพื่อนเดินขึ้นไปลับสายตาแล้วเขานั่งทำใจอยู่นาน จะทำก็ไม่กล้า ไม่ทำก็ไม่ได้กินเค้กด้วยความที่อยากกินเค้กมันมีมากกว่าเขาจึงตัดสินใจ ลุกขึ้นไปนั่งบนตักพร้อมกับหันหน้ากอดคอของพ่อเพื่อน

ภาคินที่โดนทำแบบนั้นก็ตกใจทำตัวตัวไม่ถูก

"หนูมิ้วขอกินเค้กด้วยได้ไหมฮะแด๊ดดี้"

แด๊ดดี้ แด๊ดดี้ ~~~ภาคินนิ่งค้างไปสักพักพร้อมกับคำว่าแด๊ดดี้ลอยวนอยู่ในหัว

"ฮึ! นี่คงจะเป็นฝีมือลูกเขาละสิ" เขายิ้มมุมปากถ้าเป็นแต่ก่อนเขาคงปฏิเสธแต่ตอนนี้คงไม่ใช่ 

ลูกล่อมาให้ถึงขนาดนี้มีรึที่เขาจะปฏิเสธ แถมเด็กมันก็น่ารักด้วยสิ นั่งมองตาแป๋วเชียว

"ได้สิ แต่ต้องนั่งกินที่ตักฉันและให้ฉันหอมแก้มก่อน"

"แล้วก็....ต่อไปนี้เรียกฉันว่าแด๊ดดี้ทำได้ไหมละ"

"อื้ม^^ ฟอด~" ตอบตกลงพร้อมหอมแก้มคนแก่จอมเจ้าเลห์ เขาดีใจมากที่ได้กินเค้ก อยากขอบคุณเพื่อนมากๆที่บอกวิธีนี้ไม่งั้นเขาคงไม่ได้กินเค้กแน่(น่าจะไม่ใช่นะ)

"เอาชิ้นไหน"

"ชิ้นนี้ฮะน้องมิ้วชอบกิน"นิ้วเล็กๆชี้ลงไปที่เค้กสตอเบอร์รี่

"ทำไมแม็กไม่ลงมาสักทีหละฮะ" ทำไมไปเอาโทรศัพท์นานจังน้องมิ้วจะกินเค้กหมดก่อนแล้วนะ

"คงไม่ลงมาแล้วหละดีไม่ใช่หรอจะได้ไม่มีคนแย่งกิน หื้ม ฟอด~กินเลอะหมดแล้ว" มองดูคนตัวเล็กกินเค้กแล้วน่าหมั่นเขี้ยวเลยฉวยโอกาสหอมแก้ม สงสัยจะชอบกินเค้กจริงๆสินะ

"น้องมิ้วป้อนนะ"

"ฉันไม่ค่อยชอบกินแต่ถ้าเธออ้อนอีกสักครั้งก็ไม่แน่"

"น้องมิ้วป้อนนะฮะแด๊ดดี้" 

"อืม อึก "คนร่างหนากลืนน้ำลายลงคอเมื่อคนร่างบางก้มลงจึงเห็น ผิวขาวอมชมพูอยู่ข้างใน

"อา อ้ามมมม" 

"กินเยอะๆ"

อีกฝั่งหนึ่งทางด้านแม็ก

ฮ่าฮ่าฮ่า

เป็นไปตามแผนสมกับการที่ดูพยากรอากาศวันนี้มา ฮึฮึฮึ 

   "Après la pluie, le beau temps"

      ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ

                          .

                          .

                          .

                          .

                          .

แหมมมมคุณภาคินได้ทีเอาใหญ่เลยนะ

แล้วเจ้าแม็กนี่แผนสูงนะเจ้าเลห์ทั้งพ่อทั้งลูกเล้ย!!

หนูมิ้วฉัน😭😭😭

โทษใครไม่ได้โทษฉันเองเพราะฉันเป็นคนแต่ง55555555

ติชมได้เลยน้าาาาา

                          .

                           .

                                           Merci🙏💜

                             .

                             .

                    LA ROSÉ_14 

 .

                             .   

                             .

20:54

"ไอ้มิ้วหลับแล้วหรอป๊า"แม็กเอ่ยถามผู้เป็นพ่อที่มีมิ้วนั่งหลับอยู่บนตัก 

"ไง ไปเอาโทรศัพท์ที่ดาวพุธหรอ"เขาเอ่ยแซวลูกชาย

"ป๊า!! ผมก็แค่เผลอหลับแค่นั้นเอง"เลิ่กลั่ก

"เหอะ อย่าคิดว่าป๊าไม่รู้นะว่ามันเป็นแผนของแก"

"โห่ ก็ผมอยากได้มิ้วเป็นม๊าม๊าหนิ    แล้วตอนนี้ป๊าก็ดูสนใจมันกว่าแต่ก่อนไม่ใช่หรอ"เขาดูออกหน่าว่าป๊าสนใจไอ้มิ้วมากกว่าแต่ก่อนเสียด้วยสิ

"อืม"

"ป๊าถามได้ไหมทำไมแกถึงอยากให้หนูมิ้วมาเป็นม๊าม๊าอะไรของแกนัก"ภาคินเอ่ยถามในสิ่งที่สงสัยว่าทำไมลูกเขาถึงอยากจะได้มิ้วมาเป็นม๊าม๊า

"แหมมมมมม ทีลูกไม่เห็นเรียกหนู แต่ที่ไอ้มิ้วเรียกหนูมิ้วๆ เชอะ "

"ก็เขาน่ารัก น่าเอ็นดู ไม่เหมือนแก"

"พูดสะขนาดนี้ทำไมไม่รีบเอามันมาทำเมียสักที"เขารอคอยมานานแล้วนะ"ผมอยากจะเรียกมันว่าม๊าม๊าเต็มทีละ"

"แกยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะ"ร่างหนาเลือกจะไม่สนใจคำพูดก่อนหน้านั้นของลูกชายแล้วเอ่ยทวงคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ

"ไม่รู้สิ ผมรู้สึกเอ็นดูมันเหมือนกัน มันน่ารัก เห็นครั้งแรกก็อยากได้แล้วอ่ะ"ภาพในวัยเด็กที่เห็นมิ้วครั้งแรกยังจำได้ดี เด็กตาโตมองมาหาเขาตาแป๋ว ปากนิดๆ แก้มหน่อยๆ ผิวขาวอมชมพูตัวเล็กๆเหมือนตุ๊กตา รู้ตัวอีกทีก็อยากให้มาเป็นเมียพ่อแล้ว

"ดูสิขนาดท่านอนยังน่ารักเลย"พูดพร้อมกับมองไปยังร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนตักพ่อตน แต่พอมองไปยังอีกคนกับมองเขาอย่างกับจะฆ่ากัน 

"อะไรอย่ามองผมแบบนั้นผมก็แค่ชมในฐานะเพื่อนแค่นั้น"(ไรท์:เพื่อนที่อยากได้เขามาเป็นม๊าม๊านะหรอ)

"กอดไม่ปล่อยเลยนะเอาขึ้นไปนอนที่ห้องด้วยเลยไหมละถ้าจะหวงขนาดนั้นหวงแม้กระทั้งกับลูก" หื้ย!เห็นแล้วหมั่นไส้

"อื้ม" ลุกขึ้น

"เดียวๆป๊าเอาจริงหรอ"

"ป๊าไม่เคยพูดเล่น"

เดินขึ้นบันได 

ที่ห้องของคุณภาคิน

พอมาถึงร่างหนาก็วางคนในอ้อมกอดลงบนเตียงนอนของเขาเบาๆเหมือนกับกลัวร่างบางจะตื่น พร้อมกับห่มผ้าให้ หลังจากนั้นเขาก็เตรียมตัวจะไปอาบน้ำ 

อื้อ ~

"ตื่นแล้วหรอนอนต่อเถอะ"เมื่อเห็นร่างบางลืมตาเขาจึงเดินเข้าไปหา

"ฉันจะไปอาบน้ำ"

"ทำไมผมมานอนห้องคุณฮะ"ร่างบางถึงกับตกใจเมื่อคุณภาคินเดินเข้ามาหาในสภาพที่ไม่ใส่เสื้อ  มีแค่ผ้าขนหนูพันรอบเอว 

"ฉันบอกว่าเรียกฉันยังไง"ร่างหนาเลือกจะไม่ตอบคนตัวเล็กเพราะไปโฟกัสคำที่เขาเอ่ยแทนตัวเอง

เขายังไม่ชินนิ พึ่งวันแรกเองเพราะอยากกินเค้กหรอกนะเลยตอบตกลง

"อะ..เออออ ทำไมน้องมิ้วมานอนห้องแด๊ดดี้หรอฮะ" พูดไปเขิลไปเพราะหุ่นของคนตรงหน้าดีมากก ซิกแพกแข็งเป็นลอน ยังหนุ่มยังแน่นอยู่เลย

"ห้องแม็กมันล็อคเข้าไม่ได้ สงสัยหลับไปแล้ว"ร่างหนาเอ่ยขึ้นโกหกและจ้องคนที่เอาแต่มองหุ่นตัวเอง

"ต..แต่ แม็กจะไม่ว่าหรอ"โดนจ้องนานๆเขาก็หลบตาก้มมองมือตัวเอง

"หนูมิ้วก็อย่าให้มันรู้สิ ถ้ามันรู้เดียวแม็กโกรธนาา"

ฮึก ฮึก ฮือ ฮึก ฮือ

"น้องมิ้วกลัวแม็กโกรธฮะ"เขากลัวเพื่อนเขาจะโกรธที่มานอนกับป๊า ถึงแม็กขะบอกให้เขาอ้อนเพื่อแลกกับเค้กก็เถอะแต่ไม่ได้บอกให้มานอนด้วย

"ฉันล้อเล่น หยุดร้องไห้"

"หนูมิ้วลืมไปแล้วหรอ

ว่าตอนเด็กๆมันอยากได้หนูมาเป็นม๊าม๊าจะตาย"

"จำได้ฮะ "

"แด๊ดดี้บอกว่ายังเด็ก"

"แต่ตอนนี้เป็นได้แล้วนะ "

"ฮะ "

"นอนซะ ฉันจะไปอาบน้ำ"

จุ๊บ

หลังจากที่ร่างหนาเข้าไปอาบน้ำร่างบางที่นั่งอยู่บนเตียงอย่างเหม่อลอยก็ได้สติ

"เป็นได้แล้วหรอ" ร่างบางพึมพำแล้วเอามือแตะที่ปากที่โดนร่างหนาจูบไป พร้อมกับหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ

"หลับแล้วหรอ"

ยืนมองคนตัวเล็กหลับสักพักก็ยื่นหน้าเข้าไปจุ๊บปากเล็กๆนั้นอีกรอบแล้วขึ้นไปบนเตียงดึงคนตัวเล็กเข้านอนมากอด

หอมจริงๆ

7:26

อื้อ เขารู้สึกหนักมาก แต่ก็มีความอบอุ่นแผ่ซ่านมาถึง

ลืมตาขึ้นมาก็เจอกับคุณภาคินนอนกอด ซุกหน้าอยู่ตรงอกแถมเสื้อเขากระดุมก็หลุดอีก

"แด๊ดดี้ฮะ"

"ปล่อยน้องก่อนฮะ"

"อย่าพึ่งสิ"

"แต่เสื้อน้องหลุดหมดแล้ว"

ร่างหนาได้ยินอย่างนั้นก็รีบลืมตา เป็นภาพที่ดูออดอ้อนและยั่วยวนเขามาก ร่างบางนอนหันหน้ามาหาเขาเสื้อสีขาวกระดุมหลุดทำให้เสื้อที่ตัวใหญ่อยู่แล้วหล่นลงไปถึงเอวจึงเห็นผิวที่ขาว หน้าอกเม็ดสีชมพูที่ตั้งชูชันล่อตาล่อใจเขานัก

แถมข้างล่างยังเห็นขาอ่อน แก้มก้นโผล่ออกมานิดๆ 

ร่างบางเห็นภาคินจ้องตนอยู่นานจึงทำตัวไม่ถูก ได้แต่อยู่นิ่งไม่กล้าขยับ

"จะทำอะไรฮะ" นี่คุณภาคินจะทำอะไรเขา

ร่างบางตกใจเพราะภาคินเอามือลูบไล้ช้าๆ ตั้งแต่ขาอ่อนมาจนถึงแก้มก้นแล้วขย้ำเบาๆ

เพี๊ยะ!

"ตีก้นผมทำไมฮะ"

"เธอเรียกผิด ต้องโดนลงโทษ"

ไม่รีรอร่างหนายื่นหน้าเข้าไปดูดหน้าอกของมิ้วทันทีโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว

อื้อ ฮึก อื้อ

อึก อื้อฮือ อื้อฮือ

"แด๊ดดี้ฮะมันเสียว น้องขอโทษ"

"ถ้าเธอเรียกผิดอีกจะโดนลงโทษแบบนี้อีก"

"ไม่ว่าจะอยู่ที่ใหนก็ตาม "

ห้องอาหาร

"ป๊า ทำไมเพื่อนผมลงมาในสภาพนี้"

อย่าบอกนะว่าป๊าเขาเองไอ้มิ้วเป็นเมียแล้ว

เยสส!

"ไชโย!!วู้ววว"

"เป็นอะไรของแก"

เขามองเพื่อนที่อยู่ๆก็ไชโยเสียงดังออกมาอย่างไม่เข้าใจ

"แม็กเป็นอะไรหรอ"

" ป่าว     นี่ๆป๊าได้มันแล้วใช่มั้ย"ปฏิเสธเพื่อนเสร็จก็หันมากระซิบถามผู้เป็นพ่อต่อ

"ยัง" 

"อ่าว แล้วทำไมมันดูเขิลๆหน้าแดงๆปากบวมเจ่อแบบนี้แถมเปลี่ยนเสื้อตัวใหม่ด้วย"

"อย่าบอกนะว่าที่ดีใจเพราะคิดว่าป๊าได้มิ้วแล้ว"

"ก็ใช่ไง เซ็งเลย"

นึกว่าจะได้ละเหยื่อเข้าไปในถ้ำขนาดนั้น

เขามองสองพ่อลูกกระซิบกับไปมาได้ยินบ้างไม่ได้ยินบ้างอยู่นานเห็นทั้งท่าผิดหวังของเพื่อนเป็นอะไรน้า

"รีบกินข้าวจะได้ไปส่งหนูมิ้วที่บ้าน"

"มิ้วไม่สนใจนอนที่นี่อีกหรอ"แม็กเกลี้ยกล่อมให้ผมอยู่ต่อ แต่ผมไม่อยู่หรอก

"ไม่ดีกว่าเราไม่อยากรบกวน"

" ไม่รบกวนหรอกมาอยู่ที่นี่ก็ได้       เนอะป๊าเนอะ" 

"อืม มานอนที่นี่ได้ตลอดแต่นอนได้แค่ห้องฉันคนเดียว"

ทานข้าวเสร็จผมก็ไปรอแม็กอยู่หน้าบ้าน

เพราะเขากำลังไปเอารถ แต่ในระหว่างรอนั้นคุณภาคินก็เดินมาทางผม 

"กลับดีๆนะ "

เขาพูดเสร็จผมยังไม่ทันได้ตั้วตัวก็ดึงตัวผมไปกอดพร้อมกับหอมแก้ม

ฟอดดดดดด

"หอมจังฉันซักจะชอบกลิ่นเธอแล้วสิ"

"ไม่หอมกลับบ้างหรอ เห้อกะว่าจะซื้อเค้กให้ซักชิ้น" ร่างหนาหลอกล่อด้วยเค้กอีกครั้ง มันต้องได้ผลแหละ 

ฟอดดดดดดดด

"อย่าลืมซื้อเค้กให้น้องมิ้วด้วย"

"ฮึ ฮึ"ร่างหนาหัวเราะให้กับความน่ารักซื่อๆของร่างบาง คนอะไรหลอกง่ายๆจริงๆ

บรื้นน

"หยุดสวีทกันได้แล้ว ขึ้นรถ"

ขึ้นรถได้ไม่นานก็ขับออกไปจากตัวบ้านใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงบ้านของผมแล้ว

"ขอบคุณนะที่มาส่ง"

"อืม "

"ถ้าอยากขอบคุณจริงๆมานี่จะบอก"

.........................

"อีกแล้วหรอ"

"ใช่ บายไปละ" ยืนมองเพื่อนขับรถออกไปแล้วก็เดินเข้าบ้านในหัวก็คิดเรื่องที่เพื่อนบอกไม่หยุด

............................................................

สองพ่อลูกนี้เอาอีกแล้ว หลอกล่อน้องเก่ง

                                .

                                .

Bonjour👋 นะทุกคน