ในครั้งอดีตกาล สุริยเทพผู้เป็นบิดาแห่งมวลมนุษยเทพ และสรรพสิ่งทั้งหลาย ทั่วทั้งอาณาจักรไอยคุปต์ ต่างพากันสรรเสริญและเคารพบูชา เนื่องจากพระองค์ ถือเป็น ผู้สร้างโลก และจักรวาล ผู้ซึ่ง มีนามว่า "รา"

ดวงเนตรของเทพรานั้น มีฤทธิ์ยานุภาพมาก เทพรานั้นทรงประทับอยู่บนเรือสุริยะ หรือที่เรียกว่า แมนเจต (Menjet) เคลื่อนที่ผ่านท้องฟ้า ข้ามจากทิศตะวันออกในยามรุ่งไปสู่ทิศตะวันตกในยามสายัณห์ ระหว่างที่พระองค์ประทับอยู่บนเรือสุริยะ ก็จะมีศัตรูที่สำคัญ อย่าง "เทพอาเปบ" หรือที่เรียกว่า พญางูยักษ์อาโปฟิส (Apophis) ซึ่งอาศัยอยู่ในลุ่มน้ำไนล์ จะแฝงกายอยู่ใต้เส้นขอบฟ้า คอยขัดขวางเรือสุริยะไม่ให้แล่นผ่านไป

เทพอาเปบนั้น เป็นเทพแห่งความมืด และความอลหม่าน ทำให้ไม่ได้รับการบูชาดังเทพองค์อื่นๆ เพราะสร้างความหวาดกลัว เทพอาเปบเป็นเทพที่มีพลังสูงสุด และไม่มีใครสามารถทำลายได้ จึงไม่จำเป็นต้องได้รับการบูชาใดๆ ไม่เคยถูกทำลายโดยถาวร มีแต่เพียงการแพ้เป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น

สุริยเทพราจะมีเหล่าทวยเทพคอยปกปักษ์ และมีผู้มีอิทธิฤทธิ์มากคือเทพเซ็ธ ผู้ซึ่งบางครั้งถูกเปรียบให้เป็นเทพผู้ชั่วร้าย ดังนั้นหน้าที่นี้จึงตกเป็นของเทพธอธแทน สุริยเทพราสู้กับเทพอาเปปทุกวัน หากวันใดฝ่าย เทพอาเปปพลั้งพลาดเสียที ก็จะเกิดเหตุต่างๆ เช่น พายุ หรือแผ่นดินไหว และหากวันใดเทพอาเปปเอาชนะสุริยเทพราได้ ก็จะเกิดสุริยุปราคา ทว่าสุริยเทพราจะถูกชิงตัวออกมาอย่างรวดเร็ว สุริยุปราคาจึงเกิดขึ้นเพียงไม่กี่นาที

เทพอาเปปหรืออโปฟิสจะคืนชีพในยามราตรี มันสามารถใช้ดวงตาของมันสะกดเหล่าเทพทั้งหลายรวมทั้งสุริยเทพราให้ตกอยู่ใต้อำนาจ ทว่าพลังนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับเทพเซ็ธ ซึ่งเทพเซ็ธสามารถต้านทานอำนาจนั้นและโต้ตอบด้วยการแทงหอกเข้าใส่ ด้วยเหตุนี้เทพเซ็ธจึงเป็นเทพที่โดดเด่นที่สุดในบรรดาเทพที่ติดตามสุริยเทพรานั่นเอง

ด้วยเหตุนี้ฟาโรห์ที่ปกครองอาณาจักรไอยคุปต์ จึงจะสวมเครื่องรางรูปพระเนตร ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเทพเจ้ารา แสดงถึงอำนาจสูงสุด

........................................................

…เมื่อย้อนกลับไป อียิปต์โบราณ 1136 ปีก่อนคริสต์ศักราช

มีฟาโรห์นามว่า อูเซอมาอัตเร เมริอามุน หรือ รามเสสที่ 3 เป็นฟาโรห์กษัตริย์องค์สุดท้าย ของอาณาจักรใหม่ที่มีอำนาจเหนืออียิปต์ ด้วยกลยุทธ์ทางการทหารและความแข็งแรงจึงเอาชนะผู้รุกรานจนได้ฉายา ฟาโรห์นักรบ ฟาโรห์รามเสสที่ 3 ได้นับถือ บูชา เทพเจ้ารา จึงได้สร้างวิหารอาบูซิมเบล เพื่อบูชาเทพรา

สร้างความไม่พอใจ แก่เทพอาเปปเป็นอย่างมาก จึงส่งบริวาร มาเกิด และตั้งตนเป็นนักบวช นามว่า อิมโฮเทป

เมื่อครั้งองค์ชายลูกชายคนสุดท้องของฟาโรห์รามเสสที่ 3 ได้ประสูติจาก ติเย ภรรยารองที่พระองค์รักที่สุด จึงสร้างความดีใจให้กับองค์ฟาโรห์ อย่างมาก

เมื่อองค์ชาย อายุได้ 7 เดือน แต่แล้วชฟาโรห์ถูกลอบสังหารโดยภรรยารองนามว่า ติเย (tiye) และกลุ่มเจ้าหน้าที่ชั้นสูง

.....................................................

…วันเวลาล่วงเลยมาถึง 1130 ปีก่อนคริสต์ศักราช

องค์ชายได้เติบโตมาพร้อมการดูแลของ นักบวช อิมโฮเทป ได้ขึ้นครองราชเป็นฟาโรห์อูเซอร์มาเร อังค์เอนอาเมน หรือ รามเสสที่ 8 โดยมีนักบวช อิมโฮเทป เป็นที่ปรึกษาคนสนิท ที่อยู่เหนือนักบวชทั้งปวง

ฟาโรห์รามเสสที่ 8 ได้ปฏิวัติความเชื่อในการบูชาเทพรา มาบูชาเทพอาเปป ตามคำแนะนำของ นักบวช อิมโฮเทป ถึงขนาดสร้างเมืองแห่งใหม่ ชื่อว่า เมือง อโปทิป ตั้งอยู่บริเวณลุ่มแม่น้ำไนล์ ฟาโรห์ได้เกณฑ์ทาสชายหญิง และชาวเมืองมาใช้แรงงาน เพื่อสร้างเมืองใหม่และพีระมิด สร้างความเกลียดชังแก่ผู้คนในยุคนั้น

ร้อนถึงหูสุริยเทพรา จึงส่งบุตรชาย เทพเซ็ธ เทพแห่งความแห้งแล้ง พายุ ทะเลทราย ไปจัดการ เทพเซ็ธจึงนำกองทัพเข้าบุกเมืองอโปทิป บริวารของเทพเซ็ธ ได้นำองค์ฟาโรห์รามเสสที่ 8 และบริวาร ทำมัมมี่ทั้งเป็น....

ฝังรวมกันไว้ในพีระมิดที่สร้างขึ้นด้วยคำสาปแช่งของผู้คน เขียนคำสาปสลักไว้ที่สุสาน ก่อนปิดผนึกพีระมิดด้วยสร้อยคอสีเงินที่มีรูปดวงตาของเทพรา แล้วนำพายุทรายพัดเมืองแห่งนี้ให้จมหายไปกับพื้นทราย ไม่ให้พบพานตลอดกาล

เทพเซ็ธได้นำสร้อยคอไปไว้ในวิหารอาบูซิมเบล แล้วให้บุตรของพระองค์เป็นผู้ดูแล สืบต่อไปตลอดจวบจนปัจจุบัน

...................................................

บทส่งท้าย

✏ เทพรา  เทพแห่งดวงอาทิตย์ 

สัญลักษณ์ของเทพราคือวงกลมหนุนอยู่บนเรือ แต่ส่วนมากมักเป็นมนุษย์ พระเศียรเป็นนกเหยี่ยว เชื่อว่าถือกำเนิดมาจากแม่น้ำแห่งเทพนุน กายล้อมรอบด้วยกลีบดอกบัว ทุกวันเมื่อเข้าสู่ราตรีกาล เทพราจะกลับมาบรรทมในดอกบัวนี้ สัญลักษณ์ของพระองค์เป็นนกศักดิ์สิทธิ์ เรียกว่า นกเบนนู (Bennu bird) เกาะที่ยอดพีระมิด ถือเป็นสัญลักษณ์แห่งแสงอาทิตย์

✏เทพเซ็ธ เทพแห่งความแห้งแล้ง พายุ ทะเลทราย

สัญลักษณ์แทนเทพเจ้าเซต เป็นรูปสัตว์ประหลาดลักษณะคล้ายสวมหัวสัตว์ประหลาดลงบนไหล่ของมนุษย์ สัตว์ประหลาดนี้จะมีเขาตรงยื่นออกจากส่วนหัวขึ้นไป พระวรกายคล้ายร่างสุนัขพันธุ์หนึ่งที่มีขนสั้นตัวสูง พระพักตร์โค้งยาวรีลงมา จมูกยื่นออกมายาวคล้ายงวง พระกรรณชันตั้งขึ้น ปลายแขนราบ พระฉวีซีดขาวราวกับศพคนตาย พระเกศาสีแดง

✏เทพธอธ เทพแห่งความรอบรู้และเวทย์มนตร์ของอียิปต์ (และเป็นเทพแห่งดวงจันท์ด้วย)

ได้รับการยกย่องว่าเป็นเทพเจ้าแห่งนักปราชญ์ สัญลักษณ์ของธอธเป็นนักกระสาปากยาว

........................................................

...เนื้อหาอ้างอิงเทพเจ้าสมัยอียิปต์โบราณ และจินตนาการ อันบ้าคลั่งในเรื่องราวไอยคุปต์ของผู้เขียน...

^^^ชื่อ,บุคคล,สถานที่ หรือสิ่งต่างๆ เป็นเพียงสิ่งที่ผู้เขียนสมมติขึ้น^^^

...<<ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน>>...

เป็นการแต่งนิยายครั้งแรก ฝากติดตาม ติชม คอมเมนต์ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ❤❤

^^^...ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติดตามนะคะ...🙏^^^

...ดินแดนที่สาบสูญ...

...ตอน มหาพีระมิดที่สาปสูญ ...

^^^โอ้ โอไซริส กษัตริย์ที่ล่วงลับจะหวนคืนกลับมา ^^^

^^^ผู้ที่หลับใหลจะฟื้นคืนอีกครา ^^^

^^^ผู้ที่ตายจากฟื้นคืนกลับมา ^^^

^^^หนทางจะเปิดออก สุสานจะปรากฏแก่สายตา ^^^

^^^สรวงสวรรค์เปิดอ้าต้อนรับท่าน ^^^

^^^Unas Pyramid,Egypt ^^^

แสงจากจอฉายภาพ สะท้อนกับใบหน้าเรียวยาวได้รูป ถูกแต่งแต้มด้วยฝีมือพระผู้เป็นเจ้า โครงหน้าที่เห็นสันกรามชัด มองแล้วมีเสน่ห์ เขามีจมูกโด่งกลมมน นัยน์ตารียาว คิ้วหนาเข้มรับกับใบหน้าที่เกลี้ยงเกลา ผิวขาวละเอียดตัดกับผมสีน้ำตาลเข้มที่ถูกจัดให้เป็นทรง รูปร่างสูงโปร่ง ช่างมีเสน่ห์ดึงดูดแก่ผู้จ้องมอง แต่ทว่า..เขามีสายตาที่นิ่ง สุขุม กำลังบรรยายด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลแต่เปี่ยมไปด้วยพลัง ที่สามารถดึงดูด  ผู้รับฟังในหอประชุมให้ตั้งใจฟังการบรรยาย

...~ ศาสตราจารย์เฮดริก เขาต้องเป็นลูกรักพระเจ้าแน่ๆ เลย คนอะไรจะหล่อและเก่งขนาดนี้~ ...

...เสียงกระซิบของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังอมาร่า ...

ศาสตราจารย์เฮดริก ริชาร์ด ศาสตราจารย์หนุ่มอายุน้อยที่มากความสามารถ เป็นศาสตราจารย์สาขาโบราณคดี มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในอังกฤษ ได้บรรยายเรื่องของพีระมิดของฟาโรห์อูนาส ที่เขากับทีมสำรวจได้ ค้นพบและสำรวจพีระมิดของฟาโรห์เมื่อปีที่ผ่านมา

~ฟาโรห์อูนาส เป็นฟาโรห์อียิปต์โบราณซึ่งเป็นฟาโรห์องค์ที่ 9 และเป็นฟาโรห์องค์สุดท้ายในสมัยราชวงศ์ที่ 5 ครองราชย์เป็นเวลา 15-30 ปีในช่วงกลางศตวรรษที่ 24 ก่อนคริสต์ศักราช~

หลังจากจบการบรรยายศาสตราจารย์เฮดริกได้แจ้งแก่นักศึกษาในหอประชุม เรื่องที่ทีมสำรวจของศาสตราจารย์ต้องการบุคลากรผู้ช่วยในการไปสำรวจครั้งต่อไป ซึ่งจะทำการตามหา "มหาพีระมิดที่สาบสูญ” ผู้ใดสนใจสามารถลงทะเบียนเพื่อรับการคัดเลือกได้

~ใช่!!! ฉันต้องผ่านการคัดเลือก และไปกับทีมสำรวจให้ได้~

ฉัน อมาร่า ลี เป็นนักศึกษาคณะโบราณคดีชั้นปีที่ 4 ผู้ซึ่งหลงใหลในวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์อียิปต์โบราณ อาจจะเริ่มต้นเกิดจากที่ตอนเด็ก ฉันมีคุณพ่อและคุณแม่เป็นนักโบราณคดี และเป็นหนึ่งในนักสำรวจที่ตามหามหาพีระมิดที่สาบสูญ คุณพ่อมักจะเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่เดินทางไปสำรวจ ผจญภัยไปยังเมืองต่างๆ  มันช่างน่าตื่นเต้น และสนุกมากๆ ทำให้ฉันอยากจะเป็นแบบคุณพ่อเมื่อโตขึ้น  แต่แล้วด้วยอุบัติเหตุก็ได้ทำให้ท่านต้องจากไป ตั้งแต่วันนั้นฉันจึงตั้งปฏิญาณว่าจะเป็นนักโบราณคดีที่เก่งกาจเหมือนคุณพ่อให้ได้

...“เดซี่ อยากไปตะลุยแดนสาบสูญกับฉันไหม” ฉันถามเดซี่ เพื่อนสนิทที่นั่งข้างๆ ...

...“ลุยกัน” เดซี่ตอบอย่างอารมณ์ดี ...

...ถึงเป็นประโยคสั้นๆ แต่แฝงด้วยความจริงใจ ...

เดซี่ คอร์ย สาวนอร์เวย์ ตากลมโต นัยน์ตาสีฟ้าจมูกโด่งเชิด ใบหน้ารูปไข่รับกับริมฝีปากอวบอิ่ม ทว่าบนจมูกจะมีรอยกระ จางๆ เธอเป็นคนร่าเริงและอารมณ์ดีเสมอ สำหรับเดซี่แล้วเธอเป็นเพื่อนสนิทที่สุดของฉัน เดซี่มีนิสัยที่น่ารัก อารมณ์ดี สายผจญภัยคนหนึ่งทีเดียว  และเดซี่จะคอยอยู่เคียงข้างฉันเสมอ  ในตอนนี้ก็ด้วย...

…ใต้ตึกคณะโบราณคดี...

...“ลงทะเบียนเรียบร้อยไหม” ...

...“เรียบร้อยดี นายล่ะ” ...

...“พร้อมลุย” เลโอตอบด้วยรอยยิ้มพิฆาตสาวๆ ...

เลโอ นาซซี่ หนุ่มหล่อมากกวน นัยน์ตาสีฟ้า ผู้มีจมูกโด่งเป็นสัน ผิวสีเข้มเพราะแสงแดด รูปร่างสูงเพรียว แต่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของคนเล่นกีฬา เลโอเป็นนักศึกษาชั้นปีที่ 4 สาขาสถาปนิกเพื่อนสนิทในกลุ่มของเราอีกคน เขารักการผจญภัยเหมือนกับเดซี่ ฉันจึงชวนเขาไปอียิปต์ในครั้งนี้ด้วยกัน

...“รอสัมภาษณ์ รอบคัดเลือกอีกที” เดซี่พูด ...

...“อื้ม…ขอให้ผ่านทุกคนจะได้ไปด้วยกัน” เลโอพูดพลางกับเอามือเขี่ยปลายผมของเดซี่ ...

...แต่..เดซี่ปัดมือของเลโอออก ...

เลโอมักจะชอบเล่นผมหรือไม่ก็ก่อกวนเดซี่อยู่เสมอ พวกเขาสนิทกันมากเพราะว่า มาจากบ้านเกิดเดียวกัน และโตมาด้วยกัน

...“เมื่อกี้ฉันเจอศาสตราจารย์เดวิด ริชาร์ดด้วย” ...

...“เพื่อนของพ่อเธอใช่ไหม” เลโอถาม ...

...“ใช่^_^ เขาดูใจดีมากเลย นานแล้วที่ไม่เจอกัน” อมาร่าตอบ ...

ศาสตราจารย์เดวิดเป็นเพื่อนสนิทของคุณพ่อ เคยอยู่คณะสำรวจเดียวกัน ตอนเด็กๆ ฉันมักจะเจอท่านอยู่เสมอ ท่านมักจะมาหาคุณพ่อที่บ้าน แต่หลังจากคุณพ่อเสีย พวกเราก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย

...“เขาน่าจะเป็นกรรมการคัดเลือกด้วยนะ เพราะเขาพูดว่าเดี๋ยวเจอกันวันคัดเลือก” ...

...“น่าจะใช่” ...

...“สรุปเขาคือคุณพ่อของศาสตราจารย์เฮดริกใช่ไหม?” เดซี่ถาม...

...“ใช่…” อมาร่าตอบ มีคนไม่มาก ที่จะรู้ว่า ศาสตราจารย์เดวิดกับศาสตราจารย์เฮดริก เป็นพ่อลูกกัน ...

...<<ใช่คะ!! ที่ฉันรู้เพราะว่าเราเคยเจอกันตอนเด็กๆ >> ...

...~จ๊อก จ๊อก~ เสียงท้องดังขึ้น ...

...เพื่อนๆ หันมามองและหัวเราะ ^0^ ...

...“หิวแล้ว หิวแล้ว ไปกินข้าวกัน” ...

...“แล้วนายอยากกินอะไรล่ะ” เดซี่ถาม ...

...“Subway …ฉันอยากจะกินSubway” เสียงเลโอเริ่มงอแง ...

...“ฉันก็อยากกิน Subway” ...

...“ไป ไป ไป กัน Subway ก็ Subway” เดซี่ตอบด้วยเสียงละเหี่ยใจกับเพื่อนทั้งสอง ...

......ในชั่วโมงนั้นไม่มีอะไรน่าสนใจไปกว่าการหาอะไรกิน เพราะท้องน้อยๆ เริ่มส่งเสียงทักทายกันแล้ว......

...........................................................................................................

...ขอบคุณที่อ่านและติดตามนะคะ...

​

...ในห้องที่มืดสนิท ในค่ำคืนที่มืดสงัด มีเพียงแสงไฟริบหรี่จากตะเกียงเก่าๆ ดวงหนึ่ง สาดส่องมายังหญิงสาว ในห้องประดับไปด้วยกองหนังสือเก่า แผนที่ รูปภาพเกี่ยวกับอียิปต์โบราณ

วู้ดดดดดดดดดดดดดดดดด... เสียงสายลมดัง พัดผ่านหน้าต่างของห้อง

ฉัน อมาร่า ลี สาวลูกครึ่งเอเชีย เธอมีใบหน้าที่งดงามดั่งเทพธิดามาจุติ ใบหน้าของเธอเรียวเล็กรูปไข่ ดวงตาของเธอกลมโต นัยน์ตาประกายดั่งเพชร จมูกโด่งรั้น รับกับปากบางสีชมพูรูปกระจับ ผิวของเธอขาวดั่งปุยนุ่น เธอช่างเป็นส่วนผสมที่ดีระหว่างเอเชียและยุโรป

ฉันกำลังจับจ้องไปยังสร้อยเส้นหนึ่งอย่างพินิจ มือก็พลางหมุนดูรอบๆ มันเป็นเพียงสร้อยโบราณเส้นหนึ่ง ที่คุณพ่อทิ้งไว้ให้ก่อนเสียชีวิต

สร้อยมีจี้ทรงกลมสีเงิน รูปตาของเทพรา หรือที่รู้จักกันในอีกชื่อหนึ่ง “ดวงตาแห่งฮอร์รัส (Eye of Horus) " ตรงกลางนัยน์ตามีอัญมณีสีแดงเลือดเปล่งประกาย ใต้ดวงตามีหยดน้ำตาที่ทำจากอัญมณีสีขาว และรอบดวงตา สลักด้วยภาษา ฮีโรกราฟฟิค (Hieroglyphics) ว่า

...“ดวงตาแห่งรา จักเปิดออก มรณะ จักโบยบินมาสู่ผู้มาเยือน” ...

ทุกครั้งที่ฉันจ้องมองอักษรภาพประโยคนั้น มันทำให้ฉันรู้สึกพิศวง และมักจ้องมองมันอย่างซ้ำๆ

~ความหมายของมันคืออะไร~

กึก.. กึก.. กึก.. กึก ..

เสียงคล้ายเสียงเดินดังเป็นจังหวะตามเสียงของหัวใจเต้น ชวนให้ขนหัวลุก

เสียงได้หยุดลงที่ประตู

แกร็ก..........

แอ๊ดดดดดดดดดดดด~ ~    เสียงประตูได้ดังขึ้น

ทันใดนั้น........

แตร็ก.........

...“ทำไมไม่เปิดไฟ?” เสียงเดซี่ดังขึ้น...

......และตอนนี้แสงไฟในห้องสว่างไสวทั่วทั้งห้อง

...“มันไม่ได้อารมณ์ ถ้าเปิดไฟ” ฉันตอบอย่างเซ็งๆ...

...~ก็คนมันดูหนังแนวมัมมี่มาเยอะ มันต้องมีไฟสลัวๆ สิ ถึงจะได้อารมณ์แบบในหนังสุดๆ ~...

... ...

...“ทำอะไร มืดๆ อยู่คนเดียว” เดซี่ถาม...

... ...

...“กำลังสงสัยสร้อยคอเส้นนี้ มองแล้วมันช่างดูน่าหลงใหล แต่ก็ดูทิ้งปริศนาให้ชวนสงสัย”...

...“สร้อยที่พ่อให้ไว้ใช่ไหม??”...

... ...

...“ใช่”...

...“เป็นของเก่าประจำตระกูล อะไรแบบนั้นใช่ไหม?”...

... ...

...“เปล่า...พ่อได้ซื้อมันมาจากลูกหาบชาวอียิปต์คนหนึ่งตอนที่ออกสำรวจพีระมิดของฟาโรห์คูฟู”...

...พีระมิดคูฟู นิยมเรียกโดยทั่วไปว่า มหาพีระมดแห่งกีซา (The Great Pyramid of Giza) เป็นพีระมิดที่ใหญ่โตและเก่าแก่ สร้างโดยฟาโรห์คูฟู แห่งราชวงศ์ที่4 ประมาณ 2,600 ปีก่อนคริสต์ศักราช และถูกยกย่องเป็น 7 สิ่งมหัศจรรย์ของโลกยุคโบราณ...

...“ถ้างั้นมันคงไม่สำคัญหรอก อาจเป็นของทำเล่นๆ ไว้หลอกขายชาวต่างชาติที่ชื่นชอบเรื่องอียิปต์โบราณ”...

...“อื้ม.....มันอาจจะใช่”...

...“เตรียมตัวพร้อมสัมภาษณ์พรุ่งนี้หรือยัง”...

...“พร้อมมาก” ฉันตอบอย่างมั่นใจ...

แต่ทว่าในใจแอบเกรงกลัวศาสตราจารย์เฮดริกมิใช่น้อย

ศาสตราจารย์เฮดริกเป็นคนที่นิ่ง สุขุม ถึงฉันจะไม่เคยได้เรียนหรือใกล้ชิดกับศาสตราจารย์ แต่พวกเราเคยพบกันเมื่อคราวที่ยังเป็นเด็กประมาณ 2-3ครั้ง และเขาไม่เคยพูดกับฉันเลยสักครั้ง นอกจากทำหน้าดุๆ นั่งนิ่งๆ ....

ณ.ห้องสัมภาษณ์

...“ขอเหตุผลที่อยากไปกับทีมสำรวจในครั้งนี้ ให้ผมทราบหน่อย” ศาสตราจารย์เฮดริกถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา ใบหน้านิ่งขรึม สายตานิ่งเฉยของเขาจับจ้องมาที่ฉันเหมือนกันกำลังสำรวจมัมมี่...

...“ฉันหลงใหลในวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของอียิปต์มากๆ ฉันจึงตั้งใจที่จะเรียนในสาขานี้ และตั้งใจเรียน อย่างเต็มความสามารถจนได้คะแนนเป็นอันดับ1ของชั้นปี ตลอด4ปี และฉันหวังว่าจะได้เดินทางพร้อมกับทีมสำรวจในครั้งนี้” ฉันตอบอย่างฉะฉาน...

...“หนูเป็นลูกของศาสตราจารย์เฮนรี่ใช่ไหม” ศาสตราจารย์เดวิดถาม...

...“ใช่ค่ะ”...

...“ลุงเคยเจอตอนตัวเล็กๆ อยู่เลย^^ ตอนนี้เป็นสาวแล้ว” ศาสตราจารย์เดวิดยิ้มอย่างใจดี...

...“แม่สบายดีไหม? ไม่เจอนานมาก” ศาสตราจารย์ถาม...

...“สบายดีคะ ตอนนี้กลับไปสอนที่มหาลัยเซี่ยงไฮ้แล้วค่ะ” ฉันตอบ...

...“โอเค!! งั้นเราจบการสัมภาษณ์ เตรียมตัวออกเดินทางอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าได้” ศาสตราจารย์เดวิดพูด พลางขยิบตา...

...“ขอบคุณค่ะ” ฉันยิ้มอย่างมีความหวัง...

....บ้านพักของฉัน ซึ่งมักจะเป็นที่นัดพบกันของเพื่อนๆ ในกลุ่ม

...“คนสมัครน้อยมากเลย ว่าไหม” เลโอพูดพลางหยิบพิซซ่าเข้าปาก...

...“ฉันเห็นว่ามากันเยอะนะ” ฉันตอบ...

...“เยอะที่ไหนกัน สาวๆ พวกนั้นมาหาศาสตราจารย์เฮดริกต่างหาก” เดซี่พูดพลางเคี้ยวพิซซ่าเต็มปาก...

...“อ้อเหรอ!!!”...

...~ งั้นฝันของฉันใกล้จะเป็นจริงแล้ว การเดินทางครั้งนี้ ฉันตั้งความหวังไว้มาก~...

...“มา...ชน” ฉันยื่นพิซซ่าในมือชนกับเพื่อนอีกสองคน...

...ชนนนนนนน^_^...

พวกเราพูดคุยกันต่อ เรื่องการเดินทางในครั้งนี้ อย่างออกรส

...~อียิปต์จ๋า พีระมิดจ๋า มัมมี่จ๋า รอพี่จะเห็นตัวเป็นๆอัปเดตหลังจากที่อ่านแต่หนังสือ ดูหนัง สารคดี และรูปภาพ~ ฉันคิดอย่างอารมณ์ดี...

.........................................................................

...บทส่งท้ายตอน...

......อมาร่า สร้อยเส้นนี้ลูกเก็บมันไว้ในดีนะ มันจะพาลูกไปหาพีระมิดที่สาบสูญ และพ่อหวังว่าลูกจะหามันเจอ......

...(พ่อยื่นสร้อยโบราณทรงกลมสีเงิน รูปตาของเทพราตรงกลางมีอัญมณีสีแดงเลือดเปล่งประกาย ใต้ดวงตานั้นมีรูปหยดน้ำตาที่ทำจากอัญมณีสีขาว รอบดวงตาสลักด้วยอักษรภาพฮีโรกราฟฟิค)...

..........สวมมันไว้.........

................เก็บมันไว้ให้ดี.............

...เป็นประโยคที่พ่อได้ฝากฝังไว้ก่อนเสียชีวิตในอีก 3 วันต่อมา...

..................................

...จบตอนแล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่าน...

...หลังจากนี้จะเริ่มตื่นเต้น ขึ้นเรื่อยๆ มีทั้งปริศนา ความลับ การผจญภัย การต่อสู้  และตัวละครเพิ่มเติม...

...กดติดตาม ติชม เป็นกำลังใจในผู้เขียนด้วยนะคะ  ตอนหน้าอัปเดตอีกทีวันเสาร์นะคะ...

​