สวัสดีสวีดีสทุกคน~ชั้นมีชื่อว่า มิน หรือ น.ส กาญาณีเลิศไกร อายุ 20จะเข้า21ปี และช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม ก็ไม่อยากโม้หรอกนะอิมินคนนี้มันสู้ชีวิต!แต่ชีวิตมันสู้กลับเนี้ยสิ!!ฉันทำงานเป็นนักร้องที่บาร์แห่งหนึ่งค่าจ้างก็...5,000-6,000เอง◉‿◉แต่ก็นะบางครั้งก็ได้ติปด้วย1,000กว่าเองนะชีวิตก็งี้แต่ยังไงซะเจ้าของร้านก็ใจดีให้ฉันพักผ่อน1เดือนมาทำงาน1เดือนติด ซึ่ง1เดือนที่ฉันหยุดก็จะมีนักร้องคนอื่นร้องแทนหน่ะนะ

ซึ่งงานเสริมอีก1งานก็คืกันแต่งนิยายที่แหละแต่เงินไม่มากหรอกก็แค่วันละ300เอง อีกงานหนึ่งก็เป็นนักคอสเพลย์อีกเหนื่อยมากๆแต่มันคุ้มนะ......

มิน: เย้~ได้มาแล้ว ไหนดูซิๆ//เปิดกล่อง .โห~มังงะนารูโตะ และคอมเครื่องที่2! เย้ ได้เวลาติดตั้งเครื่อง!!!!!

.......

มิน: เอาหล่ะได้เวลา...แต่งนิยาย!!!เอะ!อะไรอ่ะ

...มิน บรรยาย...

ตอนนี้ชั้นติดตั้งคอมใหม่แล้วพอชั้นเปิดมาไม่ถึง5นาทีมีข้อความปรากฏขึ้นมาว่า "สวัสดียินดีต้อนรับสู่เว็บไซต์ตัวละคร" ชั้นงงนิดหน่อย สงสัยคงให้สมัครอีเมล(มั้ง)ชั้นเลยสมัครก็เข้าสู่ระบบกรอกข้อมูลทันที ชั้นไม่ใช่คนที่เชื่อคนง่ายหรอกนะ(หรอ)

กรอกข้อมูลตัวละคร

สถานที่เกิด \= นารูโตะตำนานวายุสลาตัน

ชื่อ \= รินะ ฮารุนะ

พลังประจำตระกูล \= ชุบชีวิต มังกร ฟีนิกซ์ พลังเวทย์

ธาตุ \= เวทย์

จักระแรกเกิด \= 10%(แน่ใจนะว่าเป็นจักระเด็กแรกเกิด-_-)

อาวุธประจำตระกูล \= ร่ม,ดาบ

สัตว์อัญเชิญ \= มังกร(บิน,ธรรมดา)

คติประจำใจ \= ชีวิตจะง่ายขึ้นถ้ารู้จักคำว่า "ช่างแม่ง"

สีผม \= สีขาว

สีตา \= สีฟ้า

(ส่ง) (ไม่ส่ง)

(ส่ง)

"ระบบกำลังทำการตรวจสอบค่ะ"

...แล้วจู่ๆคอมก็ดับไปไม่ว่าจะเปิดกี่ครั้งก็ไม่ติด...

มิน: ว้า~ดับซะแล้ว,...มะ!ช่างเตอะไปอาบน้ำดีกว่า~

...ตัดไปตอนอาบน้ำเสร็จ...

มิน: มาอ่านมังงะกัน~

.......

มิน: ฮาว~

.......

มิน: z z Z...//หลับคากองมังงะ

.......

.......

"แจ้งเตือน การตรวจสอบเสร็จสมบูรณ์เริ่มการส่งวิญญาณได้ โลกที่เลือกคือ อนิเมะเรื่อง นารูโตะตำนานวายุสลาตัน เริ่มนับถอยหลังได้"

..."5"...

มิน: งืมๆดาวตก~

..."4"...

มิน: สวยจัง~

..."3"...

มิน: ดาวเยอะฮ่าๆ~

..."2"...

มิน: เหมือนกับ...

..."1"...

มิน: ฉันเลย~✨

..."0"...

...และทุกอย่างก็ดับหมด...

.......

.......

.......

.......

.......

ว้าว~เปิดเรื่องใหม่แหละฮ่าๆๆๆดีฮัฟทุกคน~นี่แค่เริ่มเรื่องนะเนี่ย~ทำเราเหนื่อยขนาดนี้ นี่ถ้าแต่งต่อไปไม่ใช่ว่านิ้วล็อคนะฮ่าๆๆๆยังไงก็ฝากสาวน้อยปาฏิหาริย์ของเราไว้ในอ้อมอกอ้อมใจผู้อ่านด้วยนะค้าบบบบรักนะคับ!!!อ่ยๆๆๆๆๆๆฮ่าาาาา

หายตัว~!!!!!//หายตัว.ฟุ๊บ!!!

ฮัลโหล~อยู่กับไรเตอร์คนเดิมเพิ่มเติมคือเหนื่อยมาก!!!

มะๆๆๆอย่านอกเรื่อง

?: (ฮาว~//ค่อยๆลืมตา) .เเอ้(!!!!!ทำไมเสียงฉันเป็นเด็กง้าาาา!!)

??: โอ้ลูกตื่นแล้วหรอ

?: (อุ้ย!หล่อจุง! เดี๋ยวนะเขาเรียกตรูว่าลูกนี่หว่า"อีมินอี

บ้าผู้ชาย!!!"เอะ!ทำไมได้ยินเสียงอีปลาเรียกวะ มะ!ชั่งเตอะ!!)

???: ลูกตื่นหรอคะคุณ//เดินมา

??: อ่า

???: ฮารุจ๊ะหนูจงมีชีวิตรอดต่อไปนะจ๊ะอย่าให้มันได้พลังลูกไปนะ-

??: เร็วเถอะลูน่าไม่มีเวลาแล้ว!//สกัดลูกกระจ๊อก

ลูน่า: อ..อื้มโชคดีนะลูกรัก//แตะที่หน้าผาก (.อ.อะไรกันพลังแบบนี้ได้10%เลยงั้นหรอ รินะ ฮารุนะ เด็กคนนี้สินะคะที่จะสามารถได้พลังนั้น...ท่านแม่...)

ฮารุนะ: ฮิๆๆฮ่าๆ//จับมือลูน่ามาเล่น

ลูน่า: .....แม่รักลูกนะ..//ร่ายคาถา

ฮารุนะ: ฮะ!(ว้าว~ทำไรหน่ะ!!)//ตื่นเต้น

ลูน่า: พร้อมแล้วค่ะ ฮาคัส

ฮาคัส: อ่า//นั่งลง+ร่ายคาถา

ฮารุนะ: แอ้~?(พ่อกูชื่อฮาคัสแหละแต่..ร่ายไรวะ! แล้วทำไมมันง่วงๆวะ)//ตาค่อยๆปิด+หลับ

.......

.......

...ตัดไปที่ป่าแดนโคโนฮะ...

......ฟิ้ว!ตูม!!!......

??: ก..เกิดอะไรขึ้นหน่ะ!!!?

???: ไม่รู้สิ!!

?: .....

????: เดี๋ยวครูไปดูเองนะ

?: ผมไปด้วย....

????: โอ้งั้น ริน กับ โอบิโตะ อยู่ที่นี่นะ

ริน: ค่ะอาจารย์ มินาโตะ

โอบิโตะ: ครับ!

มินาโตะ: ไปเถอะ คาคาชิ//กระโดดเข้าป่า

คาคาชิ: ....//กระโดดตาม

...ในป่าโคโนฮะ...

ได้มีตะกร้า1อันและมันปกคลุมด้วยขุมพลังเวทย์คอยปกปักรักษาตะกร้านี้ไว้อย่างแน่นหนา พลังเวทย์รอบๆตะกร้านั้นเป็นสีที่หาใครเปรียบไม่ได้เป็นสี(เลือกสีเลย)

เราขอเรียกฮารุนะเป็นฮารุนะคะ

มินาโตะ: คาคาชินายเห็นสิ่งที่ตกมั้ย?

คาคาชิ: เห็น

มินาโตะ: อะ!นั่นไง//ชี้

คาคาชิ: ....

.......

มินาโตะ: เห้อ~แก้พลังที่อยู่รอบๆนี่ยากกว่าที่คิดแหะ//เช็ดเหงื่อนิดหน่อย(ย้ำ!นิดหน่อย!!!)

คาคาชิ: หยุดก่อน..ทำไมพลังที่ออกมากลับถูกดูดเข้าไปในตะกร้าล่ะ//ชี้

มินาโตะ: ไม่รู้สิแต่เราไปดูกันเถอะ//เดิน

คาคาชิ: ...//เดินตาม

(ไรท์: จะเงียบเกินไปแล้วนะพ่อ!!!!!!!)

คาคาชิ: //หยุดมองรอบๆ

มินาโตะ: มีอะไรรึเปล่าคาคาชิ??//หยุด

คาคาชิ: เปล่าหรอก//เดินต่อ

มินาโตะ: อ..อืม//เดินต่อ

.......

มินาโตะ: อะไรอยู่ในนี้น่ะ//นั่งลงใกล้ๆตะกร้า

คาคาชิ:เด็ก..หรอ//นั่งอีกคน

มินาโตะ: เห~ที่แท้เป็นเด็กทารกนี่เองที่ตกลงมา//เปิดผ้าคลุม

...มินาโตะบรรยาย...

หลังจากที่ฉันเปิดผ้าคลุมที่ปิดอยู่ได้พบกับเด็กทารกที่น่ารักมากๆเลยเธอกำลังหลับตาอยู่ผมสีขาวครีมนิดๆ ขนตาสีดำยาว ผิวก็ขาว ริมฝีปากสีพีช ถือว่าเป็นเด็กที่น่ารักมากๆคนนึงเลยหล่ะ คุชินะ ต้องอยากรับเลี้ยงแน่ๆเลยหล่ะ โอะ!รู้สึกว่าเธอจะตื่นแล้วหล่ะ

...ฮารุนะบรรยาย...

ฉันตื่นจากการหลับได้ไม่นานความจริงก็รู้อยู่แล้วหล่ะว่ามีคนเข้ามาหาฉันแต่ฉันก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ดีกว่าแต่พอฉันลืมตาขึ้นมาเท่านั้นแหละ โอ้เมอลิน!!(เดี๋ยวๆผิดเรื่อง(ー_ー゛))ฉันเจอกับมินาโตะหล่ะ!!!และอีกคนคือ...คาคาชิ!!!!!!โอ้กางเกงในเมอลิน(แหนะ!!!)ฉันโชคดีเกินไปแล้ว!!!แฮะแฮมๆ!!เราต้อง(ตอแหล)ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้ว(ตอแหล)ทำตัวเป็นเด็กที่น่ารัก!ดีนะก่อนมาเราได้เอกการแสดงมาแล้วหน่ะ!//ยืดอกภูมิใจ!(จ่ะ(-_-;))

...คาคาชิบรรยาย...

คอนที่อาจารย์มินาโตะเปิดผ้าคลุมผมได้เห็นเด็กทารกคนนึงที่..น่ารักมาก(กไก่ล้านตัว!!!!)ดวงตาของเธอเป็นสีฟ้าทะเลมันมีบางสิ่งที่บอกผมว่าเด็กคนนี้ในอนาคตจะต้องเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งที่สุดและสวยที่สุดแค่มีบางอย่างบอกนะ!!ผมไม่ได้คิด!!!(จ่ะ-_-;)และรู้สึกว่าเด็กคนนี้เป็นที่ถูกชะตาด้วยแปลกๆ(🌝ชะตาไรอ่าา)แล้วก็...(ก็..🌝?)เมื่อไหร่อีไรท์มันจะเลิกใช้อิโมจินี้🌝กับผมออกไป๊!!!!!//เตะไรท์(อัก!!//โดนเตะ)

...ตัดไปที่รินและโอบิโตะ...

โอบิโตะ: เมื่อไหร่สองคนนั้นจะมาเนี่ย!!//นั่งบนหลังคา

ริน: น่าๆโอบิโตะคุง^^//นั่งข้างๆ

โอบิโตะ: เฮ้ออ~

ริน: โอะ!นั่นไงมากันแล้ว//ลง+เดินไปหา

โอบิโตะ: เฮ่รอด้วย!//ลง+เดินไปหา

ริน: นั่นอะไรที่อยู่ในตะกร้าคะอาจารย์//ชี้

มินาโตะ: นี่นะฉันอยากให้พวกเธอดูหล่ะ

ริน: อะไรหรอคะ?//ตื่นเต้น

โอบิโตะ: ใช่ๆ//ตื่นเต้นสุดๆ

มินาโตะ: นี่ไง!//วางตะกร้าลง+เปิดผ้าคลุม

ริน: ว้าวเด็กหล่ะโอบิโตะ^^//ยิ้ม

โอบิโตะ: อ..อืม!0///0 //มองริน

ริน: หนูขออุ้มได้มั้ยคะ?

มินาโตะ: เอาสิ^^

ริน: //อุ้มฮารุนะ .ไงจ๊ะเด็กน้อย^^//ออร่าดอกไม้กระจาย!

ฮารุ: แอ้~//ยิ้มแฉ่ง(แบบไม่มีฟัน)+ออร่าดาวกระจาย!

(ในใจฮารุนะ. กรี๊สสสส!!!!เกินปุยมุ้ย!!!ทุกคนหลบไปฮารุคนนี้จะรับออร่าเองค่ะ!!!!)

(ในใจโอบิโตะ. เฮือก!!!ออร่าความน่ารักนี่คืออะไร!!ตอนยิ้มใจก็ละลายแล้วตอนอุ้มเด็กแล้วเหมือนที่ฝันเลย!!!!(ฝันว่าอะไร๊!!!!🌝)ฝันว่าโอบิโตะผู้นี้ได้เป็นสามีของรินไง!!!!🌝(กรี๊สสสส!!!!?!!฿+฿-:฿92-#)1181+)

ริน: อาจารย์คะทำไมไม่ลองเลี้ยงเด็กคนนี้ล่ะคะ?

มินาโตะ: เอ่อ..ฉันไม่รู้ว่าคุชินะจะรับรึเปล่านี่สิ(─.─||）

ริน: เดี๋ยวหนูช่วยค่ะ!!(ไม่ใช่ว่าเธออยากเจอฮารุทุกวันรึ!)

มินาโตะ: อ..อืมก็ได้

...ตัดไปตอนที่คุชินะเจอฮารุนะคะ...

คุชินะ: ว้าว!!มินาโตะเด็กคนนี้ชื่ออะไรหน่ะทำไมน่ารักอย่างนี้!!!!//อุ้มฮารุอยู่

มินาโตะ: เธอชื่อว่า ฮารุนะ

คุชินะ: ชื่อน่ารักจัง//มองฮารุ

ฮารุ: แอ้~//เล่นผมของคุชินะ(ผมของคุชินะซังนุ่มจัง~)

คุชินะ: ฮิๆเอ้อมินาโตะเรารับเลี้ยงฮารุนะจังได้มั้ย?

มินาโตะ: งั้นเราต้องไปขอโฮคาเงะนะ

คุชินะ: อื้ม!

...ณ.ที่ทำงานโฮคาเงะ...

...ก๊อกๆ...

??: เข้ามา

มินาโตะ: //เปิดประตู

??: มีอ่ะไรหรอ มินาโตะ คุชินะ?

คุชินะ: ฉันอยากรับเลี้ยงเด็กคนนี้ค่ะ//อุ้มให้โฮคาเงะดู

??: หืมได้สิแล้วชื่อชื่ออะไรหล่ะนามสกุลด้วยของใครดี

มินาโตะ: เธอชื่อฮารุนะครับส่วนนามสกุลเอาเป็นอุซึมากิของคุชินะแล้วกันครับ ได้มั้ย?

คุชินะ: ไม่มีปัญหาจ่ะ^^ต่อไปนี้หนูชื่อ อุซึมากิ ฮารุนะ นะจ๊ะ^^

ฮารุ: แอ้ๆคิๆ//ดีใจ .(ว้าวๆๆๆๆได้ใช้นามสกุลอุซึมากิล่ะกรี๊ดดนารูโตะจ๋าพี่มาแล้วจ้าา)

ว้าวๆๆๆๆฮารุจังของเราได้ใช้นามสกุล อุซึมากิหล่ะฮ่าา

ใช้เวลานานมวก🥲คำตั้ง4,000+แหนะสู้วะหญิง!!!!!!