สวัสดีจ้า เขาชื่อ มิวะคนไร้ประโยชน์เอง ถุ้ย!!! ไม่ใช่ล่ะ เขาชื่อมิว กำลังเรียนอยู่ม.3 เห็นงี่เง่าแบบนี้ฉลาดเป็นกรดเลยน่า แล้วก็ ชอบอนิเมะต่างๆมากๆ ถึงชอบแนวสืบสวนแล้วไปลอนดอนบ่อยๆ ก็ตามทีนะ แต่ก็ชอบเรื่องพวกนินจามากเลยเรียนศิลปะป้องกันตัว ดูเรื่องนารูโตะ กับโบรูโตะจนจบเบื่อก็จริงแต่ไม่มีไรทำอะ
จู่ๆก็ตอนหลังจากซ้อม ก็เกิดอุบัติเหตุแล้วเดี้ยงคาที่ แต่ที่พูดได้คือ
"อะไรฟะเนี่ย!!!!!!"
จู่ๆก็ มาอยู่ห้องหนึ่ง แถมยัง ตัวนิดเดียว!!! แถมเป็นที่คนเดียวด้วยสิ ที่นี่คือที่ไหนกันแน่!!!!
"นี่ฉัน????"มองส่องกระจกที่ ห้องนี้มัน สะอาดไป ยัง สีชมพูฟ้าๆ...ห้องหรูๆแฮะ แต่ก็มองไปมานี่ จดหมาย???
"งื้อ!!!"ขาสั้น!! ขาสั้น!!! ไปไว้ไรบนตู้เย็น!! มองไปมาอีกที เห็นเก้าอี้ด้วย รีบวิ่งไปจับเก้าอี้แล้ว ยกไม่ไหวก็ดันเท่านั้นแหละ
ครืดดดด ครืดดดดด
"เฮ้อ....เอาล่ะคงได้"ปีนขึ้นโต๊ะกับข้าวแล้วจับมาได้สักที
"เงิน???? หือ?? เอ๊ะ..."หันไปทางหน้าต่างนี้เอาเราสตั้นไปหลายวิ เพราะว่า หน้าต่างนั้นมันกว้างแล้วก็ทำให้เห็นภายนอกได้ ซึ่งที่เห็นคือ
ชัดเจน....ฝันๆ!!! ดูมากไปก็ได้มั้ง!!
ฟึบ!! เจ็บๆๆ!!!
"ไม่จริงน่า...นี่ฉัน มาโลกนารูโตะจริงๆหรอเนี่ย....ไม่มีรถสักคัน...ไม่มีเสียงน่ารำคาญ แต่เป็นการต่อสู้ อ๊ะ!!! โอ๊ะ!! นินจา!"กระโดดไปมานั้นสุดยอด!!!!!!
"ฮะ!!!~~~~"ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราจะได้มาที่นี่!!! เอ๋ ที่นี่ แสดงว่า ต้องมีนารูโตะดิ แต่ว่างี่เง่ากับโง่มากด้วยเราเลยหงุดหงิดด้วยสิแฮะ
แล้วก็ รู้สึกเสียงของเราแปลกๆ...แฮะ วิ่งไปห้องน้ำๆ!
"เอ๊ะ ..."
"น่ารัก จัง...แฮะ เอ๋.."เอามือไปขวา มันก็ไป ไปนี้ อะไรเนี่ย!!! อย่าบอกนะว่า
เป็นตรูฟะ!!!!!
กำลังกลุ้มใจเรื่องตัวเองเป็นสิบชั่วโมงมั้ง!!! ความทรงจำตอนนี่มันไม่ใช่แล้ว!!! โห้ย...ปวดหัวอะ....แต่ก็นะ ความทรงจำมันแล่นเข้าหัวนิดหน่อย ไม่ได้ทันประมวลผลแต่ดัน
โครกกกกก~~~~
"อึ้ย..."ท้องร้องซะก่อนน่ะสิ เพราะงั้นเราจะไปซื้อของ มีเงินนิดหนึ่งนี่น่า เลยจะออกไปแต่ก็ประตูโอโห ...หรือว่าเราเตี้ยไป อายุเท่าไหร่ฟะ!!!พ่อแม่ล่ะเฮ้ย!!!
แกร๊ก!!
"ในที่สุด ก็ออกได้ เฮ้อ..."ตั้งนานคาตรงประตู!! กี่โมงล่ะเนี่ย? แต่ก็ ต้องจำแผนที่แถวนี้ให้ดีก่อนล่ะนะ แล้วก็เราอยากไปร้านในฝัน!!!! คือ ร้านอิจิราคุราเมง!!! ก็น่ากินนี่น่า แถมนารูโตะกินประจำอีก
แต่ก็นะ เดินจับซองเงินด้วย
"อ๊ะ...เอ๊ะ"
"อะ..อะไรน่ะ เด็กคนนั้น"
งื้อ! งื้อ!
"อะ .อะไรเนี่ย มีเด็กน่ารักขนาดนี้ ด้วยเหรอ เนี่ย"
"คะ..คาวาอี้"
"ดูสิท่าทางที่จับซองนั้นน่ะ แสดงว่า"
"หรือว่านี่จะเป็น!!!"
"ช่วยงานครั้งแรก!!!"
"งื้อ..."ทางไหนอะ...มองไปมานี้ เอาซองเงินใส่ไหนดี มองด้านหลังนี้ ตุ๊กตาแพนกวินใส่กระเป๋า กับกระต่ายอีก มันเต็มอะ หันไปมา เดินไปที่ม้านั่ง แล้วเอาแพนกวินออกมา แล้วจับกระต่ายนี้ มองซ้ายขวาๆ
——————เอาไว้อย่างไงดีอะ
ของ...ทำไงดี
"อ๊ะ "ซิปนี้น่า จับซิปออกแล้วเอากระดาษยัดๆ แล้วกอดไว้ก่อนจะไปต่อเลย
"คุณน้องตรงนั้นน่ะ!! เดี๋ยวพี่สาวจะพาไปเองนะ ไปทางไหนเหรอ "
"เพราะงั้นอย่ายอมแพ้นะ"
"ถึงต้องไปที่นอกหมู่บ้าน ฉันก็จะอุ้มไปได้นะ"
ชาวบ้านแต่ล่ะคน โอโห เรานี่เงยหน้ามองนี้ รีบส่ายหน้าเลย
"อิจิ ราคุ ทางไหน?"
เฮือก!!!!!!!
"อย่าบอกนะว่าโดนทิ้ง!!!"
"เดี๋ยวไปส่งเองนะ!!"
"งื้อๆ จะไปเอง จะไป กินข้าว"
"ขอโทษนะที่พวกป้าวุ่นวายกันเกินไป!!!!"
"อยากพยายามด้วยตัวเองสินะ"
"ทางนั้นจ๊ะ "
งั้นไปเลย รีบเดินเลย มองไปมานี้ ถ้าจำไม่ผิดทางนี้สินะ
แต่ว่านี้มองไปทางอื่นนี้ ผู้ใหญ่อุ้มเด็ก นั้น...นารูโตะสินะ...มี พ่อแม่นี่น่า แสดงว่ารุ่น4 กับคุชินะไม่ตายสินะ เรานี่มองนี้ เปลี่ยนเรื่องเองเลยเหรอ
ไม่ใช่ว่า เจ้าบ้านารูโตะจะงี่เง่าล่ะกันนะ
แต่ก็นะ นี่พออยู่คนเดียวแล้ว เราจะทำได้หรือป่าวนะ แต่ก็ขนาดนารูโตะในอนิเมะยังรอดเลย เราจะไม่รอดสิแปลก เราน่ะ อายุตั้งเยอะ(15?)
"อ๊ะ เจอแล้ว!"เจอสักที! เหนื่อยนะเนี่ย! รีบวิ่งเลย นี่สินะร้านอิจิราคุ!!!!!
"ฮะ!!!~~~~"
"ว่าไงหนูน้อย หลงทางเหรอ"ลุงคนนี้ ถ้าจำไม่ผิด ลุงอิเทคุจิสินะ
"มากินราเมง!!~~~"
"พ่อแม่ล่ะจ๊ะ?"พี่สาวอายาเมะสินะ
"ไม่รู้จัก~ เอา เอา มิโสะชาชู ยักษ์~"รีบปีนๆเลย
เอ้าชึบ!
"ปีนแบบนั้นระวังล้มนะ"พี่อายาเมะ อุ้มเรา...ฮะ!!! โดนตัวหลักอุ้ม!!! ขอลายเซ็นได้ไหมนะ!!!!!
ปึก!
"เอ้า! มิโสะชาชูแบบจั้มโป๊สุดพิเศษ ฉันเลี้ยงเองไม่ต้องห่วง เอ้านี้ ซ้อมกับช้อน กินก็เป่าด้วยนะ"ลุงใจดีอย่างกับพระเจ้าเลย!!!!
"อื้อ! ขอบคุณค่า!"
แต่ก็นะ เราต้องคิดหลายๆอย่างไว้ เพื่อไม่ให้ทำอะไรไม่ให้สูญเปล่า ต้องอย่าใช้เวลาเสียประโยชน์
"แต่ว่า เด็กตัวน้อยแบบนี้ น่าจะยังกินของแบบนี้ไม่ได้ไม่ใช่เหรอคะพ่อ ยังที่จริงก็พูดไม่ได้ด้วย"
"อ่าว เหรอ ให้ป้อนไหม"
หึ่ย!!!!
"ฟู่วๆ! ซูดดดด! อ๊ะ!"คำแรกก็ ทำให้มีออร่าดอกไม้มาเลย โคตรอร่อย!!!! กินไม่เบื่อแน่นอน!! ลิ้มรสชาติครั้งแรก ตกหลุมรักราเมงไปเลย!!!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
