ตอนที่ 1

วานิดา นั่งจ้องที่ตรวจครรภ์ไม่กระพริบตา ‘สองขีด สองขีด มาเถอะนะลูก’ หากเธอท้อง สามีของเธอก็จะกลับมาเหมือนเดิม

ดังที่หวังและตั้งใจ ที่ตรวจครรภ์ปรากฎขึ้นสีแดง สองขีด วานิดาน้ำตาเรื้อน หยิบที่ตรวจครรภ์ขึ้นมากอด ในที่สุดเธอก็ท้องซักที

“ขอบคุณนะลูก ขอบคุณ” มือบางลูบหน้าท้องแบนราบ

คว้าโทรศัพท์รีบต่อสายหาสามีทันที

“คุณไกรค่ะ วันนี้กลับมาทานข้าวที่บ้านกับโบตั๋นได้ไหมค่ะ โบตั๋นมีเรื่องอยากคุยด้วยค่ะ”

“อืม ได้สิ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณพอดี”

“จริงเหรอค่ะ” วานิดาลุกขึ้นดีใจ สามีของเธอไม่กลับมาทานข้าวบ้าน 2 อาทิตย์แล้ว เธอหมั้นหมายกับไกรฤกษ์มาตั้งแต่จำความได้ แต่งงานกันมา 3 ปีแล้ว ช่วงปีแรกเธอมีความสุขมาก ที่ได้แต่งงานกับผู้ชายที่รักและเขาก็รักเธอ แต่หลังจากคุณยายของเธอเสียชีวิต ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป ไกรฤกษ์มาสภาพกับเธอว่าที่ผ่านมาไม่เคยรักเธอเลย ทำเพื่อตอบแทนบุญคุณของคุณยายเธอเท่านั้น เขาของหย่าขาดจากเธอ แต่โบตั๋นไม่อาจจะหย่าได้เพราะเธอรักเขา ชีวิตเธอมีเพียงเขามาโดยตลอด จากกลับบ้านสม่ำเสมอ สามีของเธอก็กลับบ้างไม่กลับบ้าง มันเลวร้ายจนถึงวันที่เขาพาผู้หญิงอีกคนมาเปิดตัวกับเพื่อนฝูง เธอก็ยอม ขอแค่เขายังรักเธอ กลับมาหาเธอบ้าง

ไกรฤกษ์วางสายจากภรรยาตีทะเบียน หันมามองหน้าสาวสวยที่นั่งโอบไหล่อยู่เคียงข้าง

“พี่ไกรจะจะจัดการทุกอย่างให้เมย์ใช่ไหมค่ะ”

“เมย์ไม่ต้องห่วงน่ะ พี่จะไม่ทำให้เมย์เสียใจอีกแล้ว” ไกรฤกษ์จับมือนุ่มเอาไว้ เมย์คือหญิงสาวที่เขารักเธอยอมอยู่ในเงามืดเพื่อเขามาโดยตลอด เขาต้องหมั้นกับวานิดาหลานสาวของคุณยายมินตรา เพราะครอบครัวเขาติดหนี้บุญคุณชีวิต คุณยายบริจาคไตหนึ่งข้างให้คุณปู่ของเขาสมัยยังสาว จนทำให้พ่อเขาได้เกิดมาและมีทุกวันนี้ ตอนที่คุณยายมินตราเอ่ยปากเรื่องหมั้นเขาก็ตอบรับส่งไป เพราะคิดว่าเมื่อวานิดาโตขึ้นคงจะมีแฟนและยกเลิกการหมั้นไป แต่มันผิดพลาด วนิดารักเขาแต่เขาคิดกับเธอแค่น้องสาวเท่านั้น จนล่วงมาถึงขั้นแต่งงาน เขาดูแลวนิดาอย่างดีเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะดูแลภรรยาได้

แต่พอเขาพบเมย์ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเขาไม่อาจฝืนหัวใจและหรอกตัวเองได้อีก วนิดาไม่ยอมหย่ากับเขา

“ผมรักเมย์มากน่ะ ขอบคุณที่ยอมอยู่กับผม”

ตอนที่ 2

วานิดาชะเง้อคอรอรถสามีตั้งแต่หัวค่ำ มองนาฬิกาครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงบีบแตรที่หน้าประตูดังขึ้น ร่างบางยิ้มร่ส

“ป้าสายใจค่ะ ตั้งโต๊ะเลยค่ะ คุณไกรมาแล้ว” โบตั๋นหันไปบอกป้าแม่บ้าน ให้รีบตั้งโต๊ะอาหาร คนที่เธอมาทั้งวันมาถึงแล้ว เมื่อช่วงเช้าเธอไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจให้แน่ใจ ตอนนี้เธอท้องได้ 3 เดือนแล้ว หากบอกข่าวนี้กับคุณไกรเขาต้องดีใจมากๆแน่ที่จะได้มีลูก

เมื่อเห็นไกรฤกษ์เดินเข้าบ้านมา ร่างบสงรีบถลาไปกอดแขนแกร่งพามานั่งที่โต๊ะอาหาร

“คุณไกรมาเหนื่อย นั่งพักก่อนนะคะ ป้าสายกำลังตั้งโต๊ะ วันนี้มีแต่ขอโปรดของคุณไกรทั้งนั้นเลย” โบตั๋นชวนสายมีคุยตลอดเวลาที่ทานอาหาร ตักกับข้าวให้จนล้นจาน

“อืม”

“ไข่เจียวน้ำ อร่อยมากนะคะ” โบตั๋นพยายามชวนคุย แต่คู่สนทนาตอบกลับมาแค่ ‘อืม’ ทุกครั้ง แต่เธอก็ไม่ละพยายามชวนเขาคุยไปเรื่อย ถึงจะดูเหมือนเธอพูดอยู่คนดียวก็เถอะ

แม่บ้านที่ยืนดูข้างโต๊ะ เห็นคุณหนูโบตั๋นของพวกเธอยิ้มน้อยยิ้มให้ตลอดเวลา ก็อดยิ้มตามไม่ได้ ตั้งแต่เล็กจนโตคุณหนูโบตั๋นเป็นเด็กเริงร่า

อารมณ์ดี ยิ้มง่าย มองโลกแง่บวกเสมอ แต่หลังจากคุณท่านเสีย คุณไกรฤกษ์สามีของคุณหนูก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ จากผู้ชายที่เอาอกเอาใจคุณหนูของพวกเธอ กลายเป็นคนเย็นชา บ้านช่องไม่ค่อยจะกลับ คุณหนูกลายเป็นคนเจ้าน้ำตา อยู่กับความทุกข์ระทมอถึงยะยิ้มก็ยิ้มไม่เต็มใบหน้า แววตาเศร้าโศก แต่ทุกครั้งที่คุณไกรฤกษ์กลับบ้าน คุณหนูจะยิ้มและอารมณ์ดีเสมอ

“อิ่มแล้วใช่มั้ย” ไกรฤกษ์เหมือนเห็นโบตั๋นรวบช้อน จึงพูดขึ้นมา รีบคุยรีบกลับ เขาไม่อยากเสียเวลาอยู่ทีนี่นาน

“ค่ะ คุณไกรรับของหวานไหมค่ะ”

“ไม่ล่ะ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”

“โบตั๋นก็มีเรื่องจะบอกคุณไกรค่ะ”

มือหนายื่นเอกสารบางอย่างให้โบตั๋น ร่างบางรับมาด้วยรอยยิ้ม “อะไรหรอค่ะ”

“ผมอยากให้โบตั๋นเซ็นใบหย่าให้ผม”

มือบางมองเอกสารที่อยู่ในมือ “โบตั๋นไม่หย่าค่ะ”

“ผมขอร้อง หย่าให้ผมเถอะ”

“ไม่ค่ะ”โบตั๋นโยนเอกสารในมือทิ้งราวกับมันเป็นของร้อนลวกมือ

“เฮ้อ เมย์ท้องได้ 2เดือนแล้ว ผมต้องการหย่าไปแต่งงานกับเมย์ขอร้องล่ะโบตั๋น” เขาต้องรับผิดชอบเมย์และลูกในท้อง ลูกของเขาจำเป็นต้องต้องมีพ่ออย่างถูกต้อง

“แล้วโบตั๋นละค่ะ คุณจะทิ้งโบตั๋นไปงั้นหรอค่ะ” โบตั่นเดินไปหยิบใบรับรองการตั้งครรภ์ส่งให้ไกรฤกษ์

“โบตั๋นก็ท้องเหมือนกัน ท้องได้สามเดือนแล้ว ในนี้ก็มีลูกคุณ”

ไกรฤกษ์ก้มลงอ่านเอกสาร “ไหนเธอบอกว่ากินยาคุมตลอด แล้วท้องได้ยังไง” เขาให้โบตั๋นทานยาคุมมาโดนตลอด เพื่อที่จะได้ไม่มีพันฐานะใดๆในอนาคตหากหย่าร้างกัน

“ยามันไม่ได้ 100% แล้วทุกครั้งที่คุณกลับมาค้างคุณก็นอนกับโบตั๋นทุกครั้ง” ร่างบางกัดริมฝีปากแน่จนเลือดห้อ นอกจากเขาจะไม่ดีใจที่เธอน้องท้องแล้ว เขายังสงสัยเธออีก ใช่เธอตั้งใจ เธอหยุดทานยาคุมมานานแล้ว เพื่อหวังว่าหาเธอท้อง เขาจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

อยู่ๆเสียงโทรศัพท์ของไกรฤกษ์ก็ดังขึ้น

“ครับเมย์”

‘พี่ไกรค่ะ เมย์แพ้ท้องอ้วกจนจะเป็นลมในก้องน้ำค่ะ พี่ไกรจะกลับตอนไหนค่ะ’

“กำลังจะกลับครับ”

‘รีบๆกลับมานะคะ เมย์กับลูกคิดถึง’

“ครับ”

ไกรฤกษ์ถอดหายใจพรวดใหญ่ ทำไมโบุต้องมาท้องตอนนี้ แบบนี้โบตั๋นไม่ยอมหย่ากับเขาแน่นอน

“ผมขอตัวกลับก่อนน่ะ เรื่องหย่าไว้คุยกันวันหลัง” รับหมุนตัวเดินออกจากบ้านก่อนที่เรื่องราวมันจะแย่ไปกว่านี้

“เดี๋ยวค่ะคุณไกร ไหนบอกจะค้างไงค่ะ” โบตั๋นรีบวิ่งไปขวางหน้าเอาไว้

“ผมแค่บอกว่าจะมาทานข้าว ไม่ได้บอกว่าจะค้าง” มือหนาดันร่างบางให้หลีกทาง

โบตั๋นรีบคว้าแขนรั้งไว้ “อยู่กับโบตั๋นได้ไหมค่ะ ได้โปรดอย่าทิ้งโบตั๋นกับลูก”

“เฮ้อ โบตั๋น เมย์แพ้ท้องหนักมาก อยู่คนเดียวอันตราย คุณยังมีป้าสายใจ ผมต้องไปแล้ว” ไกรฤกษ์สะบัดแขนสุดแรงจนโบตั๋นทรุดลงไปนั่งกับพื้น แม่บ้านรีบวิ่งเขามาประคอง คนตัวสูงยืนมองแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าเขาระอากับคนที่นั่งอยู่บนพื้นจริงๆ เขาไม่ได้รักก็ยังจะรั้งไว้

ตอนที่ 3

โบตั๋นนั่งทรุดร่ำไห้อยู่กับพื้น ทำไมคุณไกรถึงไม่สนใจเธอเลย ทั้งๆที่เธอก็กำลังท้องลูกของเขาอยู่

“ป้าสายใจ ทำไมถึงเป็นแบบนี้”

ป้าสายใจแม่บ้านคนเก่าคนแก่ได้แต่สะท้อนใจ กอดปลอบประโลม “ คุณหนูของป้า ไม่ร้องนะคะ เดี๋ยวคุณหนูเล็กจะร้องตาม”

“โบตั๋นทำอะไรผิดค่ะป้าสายใจ ทำไมคุณไกรถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ โบตั๋นกับคุณไกรรักกันมาตั้งหลายปีพอผู้หญิงคนนั้นเข้ามาคุณไกรก็เปลี่ยนไป” เธอก็ท้องเหมือนกันแต่ทำไมได้รับการปฎิบัติไม่เหมือนกัน ในท้องนี้ก็ลูกเขา

“โบตั๋นยอม ยอมทุกอย่าง ขอแค่คุณไกรกลับมาเป็นคุณไกรคนเดิม คิดว่าไม่นานคุณไกรก็คงเบื่อผู้หญิงคนนั้น หากโบตั๋นมีลูกคุณไกรก็จะกลับมา” ร่างบางพร่ำพรรณาความในใจที่อัดอั้นทั้งหมดให้แม่บ้านคู่ผู้ใจฟัง ดวงหน้าเต็มไปด้วยหยาดน้ำตา

“คุณไกรบอกที่ผ่านมาไม่เคยรักโบตั๋นเลยค่ะป้า แล้วมาแต่งงานด้วยทำไม”

“โถ่ คุณหนูของป้า” ป้าสายใจทำได้เพียงโอบไหล่บางเอาไว้เท่านั้น นางอยากจะวิ่งไปยว้างหน้ารถคุณไกรฤกษ์เหลือเกินง่าทำกับคุณหนูนางแบบนี้ทำไม

คุณยายมินตราเลี้ยงเธอมาตั้งแต่ยังเล็ก โบตั๋นเสีย คุณพ่อคุณแม่ตั้งแต่อายุ 5 ขวบ เธอใช้ชีวิตแบบเด็กวัยรุ่นเท่าๆไป จนคุณยายต้องการให้เธอหมั้นกับหลานของเพื่อน เขาชื่อไกรฤกษ์ ตอนนั้นเธอเพิ่งขึ้นชั้นมัธยมปลาย ส่วนเขาเพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัย ด้วยความที่รักเธอรักคุณยายมาก จึงยอมทำตามที่ท่านต้องการ คุณไกรเป็นคนดี เขาค่อยมารับมาส่งเธอทุกวัน โบตั๋นมีแค่คุณไกรวนเวียนอยู่ในชีวิตตั้งแต่นั้นมาจากแค่คนรู้จักกลายเป็นความรัก จนก่อนที่จะแต่งงานกัน เธอถามเขาครั้งแล้วครั้งเล่าว่าอยากแต่งกับเธอจริงๆหรือเปล่า ด้วยรู้ว่าเรื่องหมั้นหมายเป็นความต้องงการของผู้ใหญ่ ถึงเธอจะรักเขาแต่ก็ไม่อยากให้เขาฝิ่นใจ แต่เขาก็บอกว่าที่แต่งเพราะรักเธอ วันแต่งงานเป็นงันที่เธอเต็มตื่นที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ ได้แน่งงานกับผู้ชายที่รักและเขาก็รักเธอ แล้วทำไมตอนนี้ทุกอย่างกลายเป็นแบบนี้ ทำไมเขาถึงได้เหยียบขยี้หัวใจเธอไม่มีชิ้นดี ‘ไม่เคยรัก’ เป็นไปได้ยังไง

ไกรฤกษ์รีบขับรถกลับคอนโดรังรักของเขากับเมธาวี

โบตั๋นท้องแล้วเขาจะทำยังไงดี ถ้าเมย์รู้จะต้องเสียใจมากแน่ๆ เขารับปากเมย์เอาไว้ว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับภรรยาอีก แต่น้ำมันอยู่ใกล้ไฟ ชายหญิงนอนร่วมเตียง มันจึงลงเอยแบบนี้

เมธาวีหลังจากโทรไปตามไกรฤกษ์กลับบ้านก็เดินวนเวียนอยู่ในห้อง เธอไม่ได้แพ้ท้องหนักอย่างที่บอกไกรฤกษ์ เธอเพียงไม่ต้องการให้เขาอยู่กับภรรยานานเดินความจำเป็น เสียงไขประตูห้องดังขึ้น ร่างบางรีบวิ่งไปต้อนรับคนที่รอทันที

“พี่ไกรกลับมาแล้วหรอค่ะ เป็นยังไงบ้างค่ะ คุณโบตั๋นยอมเซ็นหรือเปล่าค่ะ” ร่างบางโถมตัวเขากอดร่างหนาเต็มรัก

ไกรฤกษ์รีบอ้างแขนรับร่างน้อย กอดไว้อย่างห่วงใย

“โบตั๋นของขึ้นก่อนน่ะ เลยไม่ได้เซ็น พอเมย์โทรไป พี่เป็นห่วงเลยรีบกลับ”

เมธาวีเบ้ปาก อีกแล้ว ทำไมแค่เซุชื่อมันยากเย็นอะไรหนักหนา กี่ครั้งแล้วที่ยัยภรรยาหลวงนั้นไม่ยอมเซ็นใบหย่า กลิ่นนี้ เมธาวีพละออกจากร่างหนา ยกมือปิดปากปิดจมูก “เหม็นน้ำหอม กลิ่นนี้ คุณไกรกอดกับคุณโบตั๋นมาหรอค่ะ” เมธาวี น้ำตาเรื้อน ไปแค่ทานข้าวทำไมมีกลิ่นติดมากขนาดนี้ ถ้าเธอไม่โทนไปตาม มันจะเดินเลยขนาดไหน

“เมย์ใจเย็นๆ นะคะ โบตั๋นเข้ามากอดพี่ตอนกำลังจะกลับมาหาเมย์ ไม่มีอะไรเลยจริงๆ พี่ไปอาบน้ำก่อนน่ะ เมย์จะได้ไม่ได้กลิ่น” ไกรฤกษ์รีบถอดเสื้อโยนทิ้งตะกร้า เข้าห้องน้ำไป เขาไม่อยากให้เมย์ร้องไห้เลย เมย์อ่อนแอและบอบบางมากสำหรับเขา เมย์ตัวคนเดียว มีแค่เขา ส่วนโบตั๋นภรรยาของเขานั้นห้อมล้อมไปด้วยคนข้างกายมากมาย เขาจึงไม่อาจทิ้งเมย์ได้ สายน้ำเบ็นไหลผ่านร่าง ‘เรื่องมันยากขึ้นทุกวันเขาจะทำยังไงดี’

เมย์กำมือแน่นปลาบเล็บจิกเข้าฝ่ามือจนเป็นรอยบุ๋ม เธอเกลียดน้ำหอมกลิ่นนี้มากทุกสุด น้ำหอมที่ภรรยาหลวงชอบใช้ ยัยคุณหนูไร้รสนิยม ให้น้ำหอมกลิ่นดอกไม้กลิ่นเดียวกับชื่อนั้น กลิ่นดอกโบตั๋น