ฉันควรเลือกพี่ชายคนไหน?
EP: 𝟏
อีฟ
พรุ่งนี้ลูกก็จะไม่ได้อยู่กับแม่แล้วนะ
หญิงสาวใบหน้าสะสวยจ้องเขม็งแม่ของเธออย่างคิดสงสัย
คาน คือว่าที่สามีใหม่ของแม่ พ่อเธอเสียไปด้วยโรคประจำตัวเมื่อ5ปีที่แล้ว ตอนนั้นเด็กสาวอายุเพียง14ปีเท่านั้น หลังจากนั้นประมาณ2ปี แม่ก็พาผู้ชายแปลกหน้ามาบ้านเพื่อแนะนำให้เธอรู้จัก ก็นะ ถึงแม่จะคบกับเขาได้3ปี แต่เธอก็เคยเห็นหน้าเขาแค่2ครั้ง หน้าตาเป็นยังไงเธอก็เกือบจะลืมไปหมดแล้ว
อีฟ
คือ...ลูกจะว่าอะไรไหม ถ้าแม่จะให้ลูกย้ายไปอยู่ที่บ้านกับพวกลูกๆของเขา
ไอริส
ทำไมพึ่งบอกคะ? แม่จะทิ้งหนูไว้ที่นั่น แล้วย้ายไปอยู่กับสามีใหม่คนนั้นหรอ?
อีฟ
ไม่ใช่ทิ้ง...แต่แม่ต้องย้ายไปอยู่กับเขาที่ต่างประเทศไง อีกอย่าง ลูกก็พึ่งสอบติดมหาลัยหนิ
อีฟ
แม่ขอโทษที่พึ่งบอกเอาป่านนี้..แต่ไม่ใช่ว่าแม่ทิ้งหนูนะ แม่สัณญาว่าจะบินมาเยี่ยมตลอดเลย
คนเป็นแม่ยื่นมือไปลูบหัวเธอเบาๆ
ไอริส
แล้วที่ว่าพวกลูกๆเนี่ย เยอะขนาดนั้นเลยหรอคะ?
อีฟ
อืม ก็เยอะจริงๆนั่นแหละ
ยิ่งเยอะยิ่งลำบาก ถ้าเธอย้ายไปอยู่แล้วพวกลูกๆที่ว่าดันไม่ชอบขึ้นมาแล้วจะไม่แย่เอาเหรอ?
อีฟ
ไม่ต้องห่วง แม่พูดกับคานเขาไว้แล้วว่าให้บอกเรื่องนี้ให้ทุกคน ไม่ต้องกดดันนะ
ยังไงก็เถอะ ใช่ว่าเธอจะรับมือไม่ได้ ถ้าพวกเขาเป็นพวกที่นิสัยไม่ดี หรือ ชอบหาเรื่องคนอื่น
อีฟ
ขึ้นไปเก็บของได้แล้ว พรุ่งนี้วันเสาร์ต้องออกแต่เช้านะ
หญิงสาวเชื่อฟังคำของแม่อย่างว่าง่าย ก่อนจะแยกย้ายกันเข้าห้องนอนของแต่ละคน
ค่ำคืนอันแสนสั้นได้ผ่านพ้นไป
รถสปอร์ดสีดำทมิฬสุดหรูขับตรงเข้ามาจอดหน้าบ้านพอดีกับที่เธอ และ แม่ออกมายืนรอทางด้านหน้าประตู
ประตูรถเปิดออก ปรากฏให้เห็นบุรุษร่างสูงโปร่ง มาพร้อมกับใบหน้าที่หล่อเหลา ถ้าคนอื่นเห็นคงคิดว่าเขาอายุ30ไม่ก็25-26เป็นแน่แท้ แต่เอาเข้าจริง แม่เคยบอกกับเธอว่า เขาอายุ46แล้ว...
คาน
หวัดดีๆ โตเป็นสาวขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย คราวก่อนที่เห็นยังตัวเล็กกว่านี้อยู่เลย หนุ่มสาวสมัยนี้โตไวจริงๆ โดยเฉพาะเหล่าลูกชายพ่อ
อีฟ
นั้นสิคะ ไอริส ต่อไปนี้ให้เรียกเขาว่าพ่อนะ เพราะพวกเราจะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว
คาน
ไม่ใช่ตอนนี้ก็ได้ถ้าหนูยังไม่ชิน เอาเป็นตอนที่ปรับตัวได้ก็แล้วกันเนอะ
มันคือความจริงอย่างที่คนๆนั้นพูด เพราะเธอพึ่งเจอเขาครั้งนี้ครั้งที่3 จะให้เรียกพ่อเลยก็คงรู้สึกแปลกๆ
คาน
เธอกับลูกขึ้นไปบนรถก่อนเถอะ เดี๋ยวของตรงนี้พี่จัดการหิ้วขึ้นเอง
ร่างบางเดินขึ้นรถไปพร้อมกับแม่ และ ไม่นานพวกเราก็ออกเดินทางกัน
กว่าจะถึงที่หมาย ใช้เวลาเดินทางไปประมาณเกือบๆหนึ่งชั่วโมง
ประตูรั้วขนาดใหญ่เปิดต้อนรับรถสปอร์ดสีดำอย่างอลังการ เธอก็พอรู้มาจากแม่นะว่าเขารวยมาก แต่เมื่อได้เห็นกับตาก็ไม่นึกว่าจะรวยมากถึงเพียงนี้ มากแบบมาก มากของมาก ใช่ รวยมาก
คฤหาสน์ใหญ่โตที่เหมือนกับพระราชวังปรากฏให้เห็นในสายตา เธอสงสัยว่าสามีใหม่ของแม่เป็นใคร? คงไม่ใช่'คนรวยมาก'ธรรมดา...อย่างแน่นอน
คุณพูดผิดไปอย่างแล้วล่ะ นี่มันไม่ใช่บ้าน ไม่ใช่คฤหาสน์ใดๆทั้งสิ้น แต่มันคือพระราชวัง
คาน
ลูกพูดน้อยจัง ปกติก็พูดน้อยแบบนี้หรอ?
อีฟ
ใช่ค่ะ ริสเป็นเด็กเงียบๆไม่สุงสิงกับใครตั้งแต่เด็กแล้ว ยิ่งเป็นตอนที่ภาคิณเสีย...เธอก็พูดน้อยลงกว่าเดิมมากเลยค่ะ
คาน
อย่างงี้นี่เอง...แต่ที่เงียบๆก็ไม่ใช่เรื่องไม่ดีหรอกนะ เอาล่ะ เข้าบ้านกันเถอะ
เมื่อเดินเข้าทางประตูใหญ่ ก็จะพบกับพื้นบ้านที่กว้างขวาง และ ตรงไปไกลอีกนิด จะมีโซฟาขนาดใหญ่ คงเป็นที่เอาไว้สำหรับรับแขก ไม่ก็รวมตัวกัน ไม่เพียงเท่านั้น
ยังมีคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นด้วย2คน และ พวกเขาคงเป็นลูกๆที่ว่าของสามีใหม่แม่
เมื่อเดินเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้น พวกเขาทั้งสองหันหน้ามา ก่อนจะลุกขึ้นไหว้สวัสดีแม่ของเธอตามมารยาท
เสียงทุ่มนุ่มละมุนเอ่ยพูดคำว่าสวัสดี พร้อมกับเรียกแม่ของเธอว่าแม่อีกด้วย...
ชายหนุ่มดั่งกล่าวมีรูปลักษณ์ที่สูงราวๆ190 หน้าตาออกแนวตี๋ๆ สวมใส่แว่น บรรยากาศรอบตัวเขาให้ความรู้สึกผ่อนคลายไม่อึดอัด
ไหล่นี่โดดเด่นเลย กว้างมาก ดูแล้วน่าจะชอบเล่นกิฬาด้วย
ส่วนอีกคน หืม? เด็กผู้หญิงเหรอ? แต่สูงกว่าเธอมากเลยนะนั่น
บลู
สวัสดีครับ ผมรอวันที่จะได้เจอน้องสาวมานานแล้ว ที่ผ่านมาทำไมแม่ไม่เคยให้ผมดูรูปเธอเลยล่ะ
อีฟ
อุ้ย วันนี้ก็เจอแล้วไงจ๊ะ ฮ่า ๆๆ
อะไร? ผู้ชาย? อีกทั้งยังเรียกเธอว่าน้องสาว? อ่า น่าทึ่ง
อีฟ
หวัดดีพี่ๆเขาสิลูก...อ้าว ทำไมถึงหลบมาอยู่ด้านหลังแม่ได้ล่ะ ยิ่งตัวเล็กแค่เนี่ย พี่ๆเขาไม่เห็นลูกนะ
ตัวเล็กเหรอ? อืม ก็น่าจะจริงอย่างที่แม่เธอพูด เพราะความสูงแค่163เอง
คาน
มาๆ มายืนอยู่ด้านหน้านี่
ขาเล็กก้าวเดินออกมาจากด้านหลังของผู้เป็นแม่ แล้วเดินขึ้นไปยืนทางด้านหน้าแทน ระดับสายตาเธอเห็นแค่แผง'อกของพวกเขา...
ชายหนุ่มที่หน้าตาเหมือนผู้หญิงคว้าตัวเธอเข้ากอดอย่างแนบแน่น หญิงสาวรู้สึกแปลกใจที่เขาทำแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอ้อมกอดแต่อย่างใด
อีฟ
อุ้ย เด็กๆน่ารักกันจัง
ซุส
ไม่สิ บลู นายไม่ควรทำแบบนี้นะ
บลู
ไม่ยุ่งสักเรื่องจะได้ไหมละครับ?
คาน
พอได้แล้ว น้องก็อยู่ด้วยนะ
อีฟ
ปล่อยเด็กเขาไปเถอะค่ะ น่ารักดีออก
เขาปล่อยกอดจากเธออย่างที่พูดไว้
บลู
ขอโทษนะ พี่กอดแรงไป..เธอเจ็บรึเปล่า?
บลู
อ่า ขนาดตอนส่ายหน้ายังน่ารักขนาดนี้เลย
คาน
ที่นี้ก็...ถึงเวลาที่เราจะไปแล้วนะ อีฟ
อีฟ
แม่จะไปแล้วนะ อยู่ที่นี่เป็นเด็กดีเชื่อฟังพี่ๆเขานะรู้ไหม?
คาน
เดี๋ยวเถอะเจ้าบลู น้องไม่ได้เป็นไบ้นะ
อีฟ
แล้วแม่จะมาเยี่ยมบ่อยๆนะ
อีฟ
ไม่ต้องๆ ลูกอยู่ที่นี่ช่วยพี่จัดของเถอะ
คาน
ดูแลน้องให้ดี เข้าใจใช่ไหม?
คาน
ส่วนไอ้พวกที่เหลือ...ถ้ามา แล้วค่อยแนะนำให้น้องรู้จัก
อีฟ
พวกเราไปก่อนนะ แล้วแม่จะโทรหานะลูก
พวกเธอสวมกอดกันเป็นอย่างสุดท้าย ก่อนคนเป็นแม่จะเดินจากไปพร้อมกับสามีใหม่
EP: 𝟐
ซุส
จริงๆ ยังมีคนที่เหลืออยู่อีก แต่ตอนนี้พวกมันไม่อยู่..ไว้เจอกันพี่จะแนะนำให้นะ
บลู
ส่วนพี่ชื่อ บลู เห็นหน้าเด็กแบบนี้ แต่ผมก็เป็นพี่เธอนะ
ซุส
ยังไงก็ ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวใหม่ครับ ไอริส
พวกเขาพาเธอขึ้นลิปไปดูห้องบนชั้น4 กว่าจะถึงที่หมายนี่ใช้เวลาเดินนานหลายนาทีเลยทีเดียว
พอเปิดประตูห้องเข้าไปเท่านั้นแหละ คนตัวเล็กถึงกับตาเบิกกว้าง มันใหญ่กว่าห้องเธอเป็น10เท่า
สีของห้องก็คือขาวสะอาดตา ส่วนเตียงนั้นมันก็ใหญ่มากเช่นกัน
บลู
แต่ผมว่ามันเล็กไปนะ ห้องอ่ะ
บลู
เอาล่ะ ถ้างั้นมานอนห้องผมแทนละกัน
ซุส
ไม่ใช่ว่าในบ้านจะมีห้องว่างแค่ห้องเดียวนะ ห้องนี้มันเล็กจริงๆ...เดี๋ยวพี่พาไปดูห้องใหม่
ทำไมพวกเขาต้องทำเรื่องแค่นี้ให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย? ห้องนี้มันใหญ่เกินกว่าจินตนาการของเธอมาก
ไอริส
ไม่ค่ะ แค่นี้ก็ใหญ่มากแล้ว
ซุส
น้องไม่ต้องเกรงใจ เราคือครอบครัวเดียวกันแล้ว ถ้าอยากได้อะไรก็ให้บอกเลย
ไอริส
ลีนอยากอยู่ห้องนี้ค่ะ
ซุส
...แต่มันไม่เล็กไปเหรอ?
บลู
ใช่...แล้วใครเป็นคนหาห้องที่เล็กแบบนี้ให้เธอกัน
ไอริส
ไม่เล็กเลยค่ะ ริสชอบ
ซุส
หิวข้าวไหม? กินอะไรมารึยัง?
ซุส
งั้นไปกินข้าวกัน ข้าวของพวกนี้เดี๋ยวให้เมดจัดการ
บลู
ชอบ! ไปทานข้าวข้างนอกกัน
เขาหันหน้ามามองเธอ พร้อมกับใช้สายตาออดอ้อนขั้นสุด
ทั้ง3เตรียมตัวก่อนที่จะออกไปกินข้าวข้างนอก
ครอบครัวใหม่ของหญิงสาวมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรอย่างที่เคยคิดไว้ ขณะขับรถไป พวกเขาก็ถามไถ่เธอเรื่องต่างๆไม่หยุดไม่หย่อน อย่างเช่น ปกติชอบทำอะไร? เวลาว่างชอบออกไปเที่ยวไหนบ้าง? ชอบสัตว์อะไรมากที่สุด? แบบนี้
บอกว่าจะออกไปกินแค่ข้าวเช้า ที่ไหนได้ กว่าจะกลับบ้านก็กินเวลาไปทั้งวัน เพราะพวกเขาพาเธอช้อปนู้นช้อปนี้ ของที่ปฏิเสธว่าไม่อยากได้ ก็ยังซื้อให้...แต่อย่างน้อย พวกเขาก็สนุกละมั้ง
บลู
หืม นั่น..รถคันนั้น พี่ซีมาแล้วเหรอ? วันนี้กลับบ้านแฮะ
ซุส
เป็นพี่อีกคนของริสไงครับ
บลู
พวกเรามีกันห้าคน ถ้าไล่เรียงลำดับมาก็คือ พี่เชส บีเอ็ม ซุส ซีโอ้ แล้วก็ผม อ่า..เธอจำได้ไหม?
อีกฝ่ายเมื่อได้ยินคำตอบที่ตรงไปตรงมา ก็มีท่าทีที่แปลกไปกว่าเดิม ถึงปกติจะแปลกแล้วก็ตาม..
เขายกมือปิดปาก ใบหน้าขึ้นสีชาดแดงไปถึงหู
ปรากฏให้เห็นชายหนุ่มร่างบึกบืน หน้าอกแน่นปึ๊ก นั่งขาไขว่ห้างสูบบุหรี่อยู่ตรงโซฟา
บลู
นึกว่าจะไม่กลับบ้านซะแล้ว~
ซีโอ้
..มีบ้านก็ต้องกลับดิ
บรรยากาศรอบตัวของชายคนนั้นให้ฟิลแบบขรึมๆ และ ดูท่าทางเหมือนพวกนักเลงมาเฟียยังไงก็ไม่รู้ ดูรอยสักที่คอนั่นสิ..
ซีโอ้
ไอ้คนยืนหลบอยู่ข้างหลังอ่ะ
ซุส
อ้าว ทำไมน้องมายืนหลบอยู่หลังพี่แบบนี้ครับ? ขึ้นมาสิ
เปล่าเลย พวกคุณตัวสูงแล้วยืนบังเธอต่างหาก
คนตัวเล็กเดินก้าวเท้าไปยังด้านหน้า ก่อนที่จะสบตาเข้ากับเขาคนนั้น ใบหน้าหล่อคมสไตล์ผู้ชายมาดแมน จมูกโด่งได้รูป คิ้วที่ขมวดลงตลอดให้กลิ่นความอันตรายไปอีกแบบ
ซุส
นี่ ซีโอ้ ปกติมันไม่ค่อยชอบกลับบ้านน่ะ เพราะชอบไปอยู่บ้านส่วนตัวมากกว่า
เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินตรงมาหาเธอ แล้วกระชับกอดอย่างกระทันหัน
เธอถามออกไปโดยไม่มีหางเสียง ร่างสูงถอดถอนกอดจากเธอ แล้วจ้องที่ใบหน้าสวยอย่างพิจารนา
ซีโอ้
ว่าอยู่ทำไมแก้มถึงเยอะ
ฝามือหนาจับเข้าที่ต้นคอเธอ ใบหน้าหล่อโน้มตัวลงมา ก่อนจะงับเข้าที่แก้มนุ่ม..
EP: 𝟑
ซุส
อย่าทำอะไรตามอำเภอใจ มันเสียมารยาทกับน้อง
ซีโอ้
นายเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
ร่างเล็กสงสัยว่าคำพูดของชายร่างบึกบืนนี้หมายความว่าไง หรือ ปกติเขาไม่ใช่คนแบบนี้
แต่ก็ช่างเถอะ มันหาใช่เรื่องของเธอไหมก็ไม่
บลู
อย่าทะเลาะกัน น้องอยู่ด้วยนะ
หน้าของซุสถอดสี ดูเหมือนว่าเขาจะโกรธ แต่ก็ทำเป็นเก็บอาการไว้อยู่ ซึ่งมันก็ได้ผล
ซุส
งั้นเหรอ...ขึ้นไปพักเถอะ
เมื่อกี้เธอพึ่งบอกไปนะว่าไม่เหนื่อย เขาฟังผิดรึไง..แต่ดูเหมือนจะเป็นคำสั่งบอกให้ขึ้นไปแต่โดยดีมากกว่านะ
ฝามือใหญ่เอื้อมมาลูบหัวเธอเบาๆ
ในขณะที่กำลังจะก้าวเดินเข้าห้อง ดูเหมือนว่าเธอจะคิดอะไรออก...อ่า ลืมกระเป๋ากับโทรศัพท์ไว้ในรถ
เธอเดินกลับไป หวังจะเดินลงบันไดเพื่อไปเอาของ แต่ดันเห็นเหตุการที่ชวนตกใจนี่สิ
ซีโอ้
ฮ่าๆๆ ใช่ แบบนี้สิวะถึงจะปกติ
นี่พวกเขา..ต่อยกันทำไม? ที่สำคัญเธอก็นึกว่าซุสจะเป็นพวกเงียบๆไม่ชอบหาเรื่องใคร ไม่ก็เป็นพวกหนอนหนังสืออะไรประมาญนี้ ผิดคาดแฮะ
ซีโอ้
ฉันจะอยู่ที่นี่สักพัก
ซุส
..อย่าคิดว่าจะทำอะไรก็ทำ
ซีโอ้
ทำไม? สนใจยัยนั่นเหรอ?
ซุส
เปล่า เพราะเธอเป็นน้องสาวเรา จะทำอะไรก็คิดถึงสถานะนี้ด้วย อย่าทำอะไรที่มันเกินเลย
ซุส
มึงก็เตรียมซี่โครงหักเล่นได้เลย
ซีโอ้
คิดว่ามึงทำได้คนเดียวรึไง?
ซีโอ้
มาดิ เดี๋ยวกูซัดแม่งให้
บลู
อย่าเสียงดังสิ ถ้าน้องได้ยินเข้าจะตกใจเอานะ
ได้ยิน และ เห็นเหตุการหมดแล้ว..
เมื่อแน่ใจแล้วว่าพวกเขาจะไม่ต่อยกันอีก.. ขาเล็กก็ก้าวเดินลงบันไดทันที สีหน้าของพวกเขาตกใจมากตอนที่เห็นเธอ
ไอริส
พอดีลืมกระเป๋ากับโทรศัพท์ไว้บนรถค่ะ
ซุส
..งั้นเหรอ ได้ เดี๋ยวพี่พาไปเอา
ในขณะที่ร่างหนาเปิดประตูรถเพื่อหยิบของให้เธอ เขาก็ได้ตั้งคำถามขึ้น
ถ้าตอบเขาว่าใช่ เธอเห็น จะเป็นยังไง
ทำไมเขาถึงถามอะไรมากมายขนาดนี้กันนะ เอาจริงๆ วันนี้คงเป็นวันที่เธอได้พูดเยอะที่สุดภายในปีนี้แล้วมั้ง
ซุส
หมายถึง..กลัวพี่รึเปล่า?
เขายื่นโทรศัพท์กับกระเป๋าให้เธอ
เป็นเพราะไม่ได้พูดนานรึเปล่า ทำไมการพูดให้มีหางเสียงสำหรับเธอมันยากนักนะ
ซุส
พูดตามสบายเถอะ ไม่ต้องเกร็ง
ถ้าเขาบอกแบบนั้น..ก็ดีเลยสิ
หญิงสาวตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะลุกขึ้นมาทำขนมกับพวกเมดทั้งหลายภายในครัวอันกว้างใหญ่ในคฤหาสน์แห่งนี้
เวลาว่าง เธอก็จะชอบทำขนมไว้กินเล่นกับแม่ ไม่ก็เอาไปแบ่งให้คนแถวบ้านกินบ้าง
เอาอีกแล้ว เขาเอามือปิดปากอีกแล้ว แล้วท่าทีเหมือนเขินอายนั่นมันหมายความว่าไง?
บลู
ห๊ะ! เมื่อกี้เธอพูดว่ายังไงนะ?
บลู
อ่า ใช่ แบบนั้นแหละ ต่อไปนี้ให้เรียกแบบนี้นะ
ทำไมถึงรู้สึกว่าคนในบ้านนี้มันแปลกๆกันนะ
บลู
ว่าแต่ กำลังทำอะไรเหรอ?
บลู
ทำไมไม่ให้พวกนี้ทำล่ะ?
เมด
เอ่อ...คือว่า คุณหนูอยากจะทำช่วยพวกเราค่ะ แล้วก็ คงอยากทำให้คุณบลู คุณซุส แล้วก็คุณซีโอ้ทานด้วย
อันแรกอ่ะใช่ แต่อันที่สองนี่ไม่ใช่เลยสักนิด..
บลู
จริงเหรอ? เป็นเด็กดีจัง
เขาเอื้อมมือมาลูบหัวเธออย่างเอ็นดู แต่สงสัยอยู่หนึ่ง ว่าใครกันแน่ที่เป็นเด็ก
ไม่นานก็มีคนอีกคนปรากฏตัวขึ้นด้วยสภาพที่เปลือยเปล่าท่อนบน
หน้าอกแน่นเปี๊ยะ กล้ามแขนเป็นมัดที่ปูดปูนไปด้วยเส้นเลือดเป็นแลดูเหมือนจะชกคนทั้งคนให้ปิวหายภายในหมัดเดียวได้เลย อีกทั้งกล้ามหน้าท้องเป็นลอนมาพร้อมกับหยาดเหงื่อที่ไหลตามร่องนั่นอีก
ดูท่าแล้ว คงพึ่งออกกำลังกายมา
บลู
มองอะไรอยู่เหรอ- เฮ้! นี่มันอะไร? กล้ามาโป๊ต่อหน้าน้องได้ไง?
คนที่ถูกต่อว่า ทำสีหน้าเฉยเมยไม่สนคำพูดเหล่านั้น เขาเดินไปเปิดตู้เย็น กระดกน้ำทำเมินไม่สนใจอีกคน
ซีโอ้
ก็พึ่งออกกำลังกาย มีปัญหาเหรอ?
บลู
ดูพูดเข้าสิ ไอ้คนนิสัยเสีย
สายตาแหลมคมเปลี่ยนมาจ้องมองที่คนตัวเล็กแทน เธอไม่สนใจว่าพวกเขาจะทะเลาะอะไรกัน ตอนนี้เธออยากทำขนมแบบสงบสุข แค่นี้
ซีโอ้
ทำไมถึงให้เธอมาทำงานอะไรแบบนี้?
เสียงดุเอ่ยถามพวกเมด ที่ตอนนี้ยืนทำตัวตะกุกตะกักเพราะกลัวเขาอยู่
บลู
คงจะอร่อยมากแน่เลยสินะ คิกๆ
พวกเขาหัวเราะอะไร? มันเป็นความจริงนะที่เธอทำขนมอร่อย แบบอร่อยมาก
"เฮือก" พวกเมดสะดุ้งตกใจกับคำพูดของเธอ
เธอถามอะไรผิดไป ทำไมพวกเขาถึงเงียบล่ะ? ก็แค่สงสัยว่ามันตลกด้วยเหรอ?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไรท์เอง
โอ๊ยย ยัยน้องถามตรงไปมั้ยลูก 555555555
ไรท์เอง
ถามอย่างกับจะหาเรื่องแหน่ะ อิพี่ๆคงตกใจเป็นแน่5555
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
