สวัสดีฉันชื่อส้มจู๊ด เป็นนักเรียนมัธยมต้นที่กำลังจะขึ้นมัธยมปลายธรรมดาๆ คนนึง เเต่ถึงอย่างนั้นฉันจะพยายามทำทุกวันให้ดีที่สุด

ความฝันของฉันก็คือ การเป็นนักเขียน ฉันไม่เคยเข้าร่วมสังคมเลย ฉันคิดว่าถ้าฉันขึ้นมัธยมปลายฉันอาจจะมีสังคมก็ได้เเต่เมื่อฉันขึ้นมัธยมปลาย......

(ดูเหมือนว่าการเริ่มต้นชีวิตมัธยมปลายของฉันจะไม่เป็นอย่างที่คิดไว้เลย)

เพื่อนที่โรงเรียนต่างนินทาฉันมากมาย เเต่ฉันจะต้องผ่านมันไปให้ได้ ถึงเเม้ว่าทุกๆวันของฉันจะเหมือนขุมนรกก็เถอะ (เเต่ถ้ามีใครสักคนหนึ่งในโรงเรียนเเห่งนี้ที่เข้าใจฉันก็ดีนะ) เเต่ระหว่างทางไปโรงเรียนของฉัน ฉันก็ได้เจอกับรุ่นพี่ผู้ชายในโรงเรียน เเต่ฉันดันไปเห็นกลุ่มนักเรียนหญิงที่ชอบมาหาเรื่องฉันบ่อยๆ กลุ่มนักเรียนหญิง ก็ผูดกับฉันว่า

กลุ่มนักเรียนหญิง : ฮึ เดินผ่านผู้ชาย คิดจะไปยั่วนะสิ

ฉันก็เลยผูดว่า : เปล่านะฉันก็เเค่เดินปกติของฉัน

กลุ่มนักเรียนหญิง : คนอย่างเเก ไม่ต้องมาเเก้ตัว

ผู้หญิงที่ทำตัวเป็นนางเอกอย่าง

เธอจะต้องโดนพวกเราสั่งสอนซะบ้าง

ฉันได้เเต่คิดในใจว่า (ไม่นะทำไมพวกเค้าถึงต้องทำกับฉันขนาดนี้ด้วยโหดร้ายเหลือเกิน) โดยความที่กลัวกลุ่มหญิงพวกนั้นรุมตี ฉันเลยรีบวิ่งไปในห้องเรียน เเละฉันก็ได้เเต่ร้องให้กับตัวเอง เเละผูดกับตัวเองว่า

(ฉันจะต้องบอกกับตัวเองว่าฉันจะต้องผ่านมันไปให้ได้)

เมื่อถึงคาบเรียน ของวิชาอังกฤษ ครูอังกฤษก็ถามฉันว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร ฉันก็เลยตอบไปว่า "หนูอยากเป็นนักเขียนคะ" (เพื่อนในห้องก็ต่างพากันหัวเราะใส่ฉัน เเละผูดกับฉันว่า ฮึ คนอย่างเเกจะเป็นนักเขียนได้หรอ ส่วนมากเเกก็เป็นได้เเค่นักเขียนใส้เเห้งได้เเค่นั้นเเหละ)

หลังจากที่เพื่อนผูดใส่ฉัน ความฝันในการเป็นนักเขียนของฉันก็ดับวูบลงไปในวินาทีนั้น(ฉันก็ได้เเต่เเอบร้องให้) "ฉันได้เเต่ผูดใส่ตัวเองว่า ทำไมเพื่อนๆถึงต้องผูดเเละดับความฝันของฉันขนาดนี้ด้วย"

ผ่านไป 2 อาทิตย์ ฉันก็ได้เดินไปเห็นป้ายติดที่หน้าโรงอาหารของโรงเรียน ซึ่งเขียนในป้ายประกาศว่า "รับสมัครนักเขียนนวนิยาย" ฉันได้คิดในใจว่า นี้คงเป็นโอกาสของฉันเเล้วสินะ

"ฉันตื่นเต้นมากจนทำอะไรไม่ถูก" ฉันได้ผูดกับตัวเองว่าโอกาสมาเเล้วสินะ ฉันต้องทำให้ได้ เมื่อโรงเรียนเลิกเรียนฉันก็ได้รีบกลับบ้าน เพื่อไปสมัครในการเป็นนักเขียนของโรงเรียนมัธยมปลาย

"ในตอนกลางคืนฉันได้นั้งในห้องนอนของฉันเเล้วหยิบมือถือมาสมัครในการเป็นนักเขียนอย่างตั้งใจ"

เช้าของวันใหม่ ฉันก็ได้เดินไปโรงเรียน ด้วยความตื่นเต้น ฉันได้เเต่ภาวนาว่าขอให้ฉันผ่านเข้ารอบในการสมัครเป็นนักเขียน

เมื่อฉันได้เดินมาถึงในโรงเรียน ฉันก็ได้รีบไปเข้าเเถวเคารพธงชาติ เมื่อฉันเคารพธงชาติเเล้ว ครูก็ได้ประกาศหน้าเสาธงว่า "คนที่สมัครในการเป็นนักเขียนการ์ตูนมีจำนวน20คน จะประกาศผลในการเข้ารอบ การสมัครเป็นนักเขียนในโรงเรียน ณ เวลานี้ค่ะ"

เมื่อครูประกาศฉันก็ได้เเต่เเอบลุ้นว่าฉันจะผ่านการเข้ารอบไม

ครู : รายชื่อคนที่เข้ารอบคนสุดท้ายในการสมัครเป็นนักเขียนก็คือ เด็กหญิงส้มจู๊ดค่ะ

วินาทีที่ฉันได้ยินที่ครูผูดชื่อของฉันออกมาฉันทำอะไรไม่ถูกเลยฉันไม่เชื่อว่าฉันจะทำได้ในที่สุด เเต่ฉันดีใจทั้งน้ำตามากที่ตัวของฉันสอบในการสมัครเป็นนักเขียนผ่าน

"ฉันภูมิใจในตัวของฉันเหลือเกิน"

ครูในโรงเรียนฉันก็ได้ประกาศทางไมค์ว่า "ใครที่เขียนนวนิยายเเละได้รับความสนใจต่อผู้อ่านมากขึ้น นักเรียนที่เขียนจะได้ไปเป็นตัวเเทนสูงสุดของการเเข่งขันการเป็นนักเขียนในระดับประเทศ

"หลังจากนั้นมาฉันก็เริ่มเขียนนวนิยายมากขึ้นเเละชวนให้ทุกคนมาอ่านนวนิยาย ฉันเขียนจนได้รับความสนใจต่อผู้อ่านมากขึ้นในทุกวัน"

"โดยความเหนื่อยจากการเขียนหนังสือนวนิยายฉันเลยหลับไปโดยไม่รู้ตัว"

เช้าวันถัดมา ฉันรีบเเต่งตัว อาบน้ำ กินข้าวเเล้วเดินไปโรงเรียน 8:00 น. ครูในโรงเรียนก็ได้ประกาศในการที่จะเป็นตัวเเทนนักเขียนประเทศในโรงเรียนอีกครั้ง

"นักเรียนที่ได้ไปเป็นตัวเเทน ในการเป็นนักเขียนระดับประเทศได้เเก่

"เด็กหญิงส้มจู๊ดค่ะขอเเสดงความยินดีกับเด็กหญิงส้มจู๊ดด้วยนะค่ะ"

"ฉันตื่นเต้น จนบอกไม่ถูก วินาทีนั้นฉันเเทบเป็นลมเเหนะ ฉันไม่คิดว่าฉันจะทำตามความฝันของฉันได้ขนาดนี้"

"ฉันดีใจจนบอกไม่ถูก" ฉันยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว จากที่ฉันเป็นเด็กที่เคยเศร้า ฉันก็กลายเป็นเด็กที่ร่าเริงตลอดมา เพราะฉนั้นฉันจะทำตามฝันนี้ให้ดีที่สุดเลยล่ะ ♡ω♡ ~♪ ♡˖

"จงจำไว้เสมอว่า ความตั้งใจอันเเน่วเเน่ ที่จะประสบความสำเร็จ สำคัญมากกว่าสิ่งใด"

Always remember that the will to succeed is more important than anything.

♡ෆ╹ .̮ ╹ෆ