ฉันอยู่ในโตเกียวรีเวนเจอร์หลอ????
แนะนำตัวละคร
เมลิอะ
เมลิอะ
อายุ14
นิสัย เย็นชา ไม่ค่อยแสดงอารมณ์ เป็นคนห้าวๆ มองคนออก แค้นฝังหุ่น ติ๊งต๊อง ไม่ค่อยพูดกับคนแปลกหน้า ทะเลาะกับเพื่อนบ่อย
สิ่งที่ถนัด ยิงปืนควงมีด ปลดฉนวนระเบิด รู้ชื่ออาวุธทุกอย่างศิลปะต่อสู้เป็นเลิศ
ลิน
ลิน
อายุ14
นิสัย ร่าเริง ยิ้มตลอดเวลา ไม่ชอบให้คนอื่นด่าว่าเป็นทอม ชอบใส่เสื้อกันหนาวตลอดเวลา อารมณ์ร้อน ขี้เล่น
สิ่งที่ถนัด การต่อสู้ การสอดแนม ปลอมตัว คอมพิวเตอร์ เรื่องการด่าหรือสอนเรื่องคนอื่นเก่ง
ซึน
ซึน
อายุ15
นิสัย เจ้าชู้ รักดื่มเหล้า ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร จีบผู้หญิงเก่ง ชอบทะเลาะกับลิน
สิ่งที่ถนัด การต่อสู้ ยิงปืน เก่งคอมพิวเตอร์
ลากิ
ลาลิ
อายุ13
นิสัย ร่าเริง ใจดี น่ารัก ยิ้มตลอดเวลาขี้หวง
สิ่งที่ถนัด การแต่งตัว เก่งคอมพิวเตอร์ เก่งเรื่องการใช้มีดฆ่าคน
ปลเด็กของนางเอก
ทาเอล
มาดูแล
อายุ25
นิสัย ขี้หึงขี้อ่อย ใจดี ร่าเริง เอาใจเก่ง ความงอนเป็นเลิศ
สิ่งที่ถนัด ศิลปะการต่อสู้
ปลเป็นเมียเลออน
ปลเจ้าของกิลนักฆ่า
เลออน
เลออน
อายุ31
นิสัย ขี้หวง หึงแรง เย็นชา ค่อนข้างบ้า
สิ่งที่ถนัด ศิลปะการต่อสู้ การใช้ปืนและมีด
ปล เป็นนักฆ่า
ปลผัวมาเอล
เมลิอะ
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ
เมลิอะ
ไม่รู้ว่าจะดีหรือเปล่า
เมลิอะ
แต่งเป็นกำลังใจให้หน่อยนะคะ
ทาเอล
รักนะครับทุกคนขอให้ทุกคนสนุกกับนิยายที่กำลังแต่งนิด้วยนะครับ
เลออน
อย่ามายุ่งกับแฟนคนอื่นสิวะ
เมลิอะ
งั้นก็เป็นกำลังใจด้วยนะคะ
เมลิอะ
อย่ามาขู่คนดูกูสิวะไปไกลๆส้นตีนกูไม่งั้นกูยิงมึงแน่
1
สวัสดีค่ะฉันเมลิอะฉันสูญเสียแม่ไปตั้งแต่เด็กก็เลยต้องอยู่กับคุณอาที่เป็นทหารคุณอาสอนฉันเรื่องการใช้อาวุธและศิลปกรรมป้องกันตัวทุกอย่างแต่จู่ๆฉันก็โดนรถชนตายฉันก็ได้มาเกิดในร่างเด็กทารกฉันก็ดีใจอยู่หรอกที่ได้มีแม่แต่ฉันได้รับรู้อะไรบางอย่างแม่ฉันไม่ต้องการฉันตั้งแต่แรกทุกอย่างมันเกิดขึ้นด้วยความผิดพลาดเพราะฉันลืมตาดูโลกหรือจำความได้ฉันก็โดนแม่เขี่ยทิ้งโดยตลอดไม่ยอมให้นมไม่ยอมกอดไม่ยอมปล่อยนิทานให้ฟังเป็นหน้าที่ของยายฉันที่ต้องดูแลแต่แล้วใยของฉันก็ได้ตายไปแต่แม่ก็ยังปฏิบัติกับฉันเหมือนเดิมฉันก็เลยไม่ชอบอยู่บ้านเอาไปเที่ยวแต่ก็ทำงานอยู่บ้างเป็นนักฆ่านะคะ
ซึน
อย่าบอกนะว่าแกนอนทั้งวัน
ลิน
กูเป็นทอมแล้วผิดหรอเป็นหลักของพ่อมึงหรอ
ลากิ
ให้ยาทะเลาะกันอีกแล้ว
ทาเอล
เสียงอะไรดังจังวะ//ออกมาเพราะความรำคาญ
ลิน
พอแดดดี้ออกมามึงเป็นคนดีเลยนะ
ทุกคนจะเรียกทาเอลว่าแดดดี้เพราะว่ามีนิสัยอบอุ่นเหมือนพ่อแล้วก็ยังแก่กว่าทุกคนอีก
เลออน
ก็คนกันเองอยู่แล้วใช่ไหมทุกคน
เลออนคิดถึงเรียกว่าป่าป๊าเพราะว่าเป็นผัวของทาเอลทาเอลถูกเรียกว่าเเดดดี้้เเล้วก็เลยไม่รู้จะเรียก เลออนว่ายังไงก็เลยเรียกว่าป่าป๊า
ซึน
น่าจะ 2 ทุ่มได้แล้วล่ะ
เมลิอะ
งั้นฉันกลับบ้านก่อนนะเหนื่อยก็โทรคุยได้
ตัวประกอบ
ถ้าจะกลับก็ป่านนี้มึงไม่ต้องกลับมาเลยก็ได้มั้ง//เเม่
เมลิอะ
//เปลี่ยนสีหน้าเป็นเย็นชาทันที
ตัวประกอบ
ทำไมฉันถึงต้องชวนมีลูกอย่างแกด้วยมีประโยชน์ก็ไม่มีฉันน่าจะฆ่าแกตั้งแต่แกคลอดออกมาแล้ว//เเม่
เมลิอะ
งั้นขอขึ้นห้องก่อนนะคะ
❄️
ตัวประกอบ
สวัสดีค่ะใครคะ//เเม่
รินโด
ไหนเงินที่จะคืนพวกเราล่ะ
ตัวประกอบ
เดือนหน้าได้ไหมคะฉันไม่มี//เเม่
ซันซุ
แกนัดวันนี้ก็ต้องวันนี้สิวะจะเบี้ยวหรือยังไง
เมลิอะ
//ยังเดินไม่ถึงห้อง
ตัวประกอบ
งั้นเอาลูกสาวฉันไปแทนได้ไหมคะ
รัน
มีลูกสาวด้วยงั้นหรอน่าสนใจ
เมลิอะ
//ได้ยินคำพูดนั้นก็เลยหยุดชะงัก
ตัวประกอบ
ยัยตัวซวยลงมานี่สิ
รัน
น่ารักไม่ใช่ย่อยเลยนะเนี่ย
โคโค่
ไอ้สองพี่น้องพวกมึงหยุดสักทีสิวะ
เมลิอะ
(โคโค่รันรินโดซันซุไมค์กี้!???)
เมลิอะ
(ทำไมถึงเจอพวกเขาพวกเขาเป็นตัวละครในนิยายโตเกียวรีเวนเจอร์ไม่ใช่หรือยังไง)
รัน
ดูถ้าเธอจะตกใจนิดหน่อยนะ
ไมค์กี้
//สังเกตเห็นรอยตกบนหน้าเมลิอะ
ไมค์กี้
หน้าเธอไปโดนอะไรมา
เมลิอะ
//ไม่ชอบคุยกับคนแปลกหน้า
เมลิอะ
(ไม่ค่อยอยากพูดเลยแฮะถึงจะรู้ว่าไม่ใช่คนแปลกหน้าเป็นตัวละครในโตเกียวเรนเจอร์แต่ก็ยังรู้สึกกลัวอยู่เลย)
ตัวประกอบ
เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยนะคะก็เลยเป็นแบบนี้
โคโค่
เมื่อกี้ฉันเหมือนได้ยินอะไรบางอย่างเลยฮะ
รัน
ว่าฉันแก่แต่ตัวเองกับหูไม่ดีนี่เรียกว่าอะไร
ตัวประกอบ
งั้นเอาลูกสาวฉันไปเลยนะคะ
เมลิอะ
//เอามือเขียนตัวอักษรใส่มือไมค์กีั
รัน
ทำอะไรของเธอกันทำไมไม่พูดเลยล่ะ
โคโค่
โดนแม่ขายมามันก็เป็นแบบนี้แหละเดี๋ยวก็พูดเองนะ
ไมค์กี้
แล้วหน้าเธอไปโดนอะไรมา
ซันซุ
พูดสักทีสิวะเป็นใบ้ยังไง//เขย่าตัว
เมลิอะ
//เขียนใส่มือ โคโค่
โคโค่
หมายถึงฉันหรือไอ้หมอนี่
เขาแปลกยัยทรามนิสัยไม่ดี✍️✍️✍️
โคโค่
ยัยทรามแปลว่าอะไรอ่ะ
รินโด
เฮ้ยอยากคุยกันสองคนสิวะเพราะฉันไม่เข้าใจนะเว้ย
เมลิอะ
//เขียนใส่มือไมค์กี้เเละโคโค่
หุบปากไปหัวแมงกะพรุน✍️✍️✍️
โคโค่
ฉันเรียกชื่อใหม่เรียกพวกแกแล้วว่ะ
โคโค่
แล้วไอ้หมอนี่ล่ะ//ชี้ไปที่รัน
รัน
หัวเราะอะไรของพวกมึงวะ
ซันซุ
หัวเราะคนเดียวแปลกนะ
ไมค์กี้
(ผู้หญิงคนนี้ถ้าไม่คิดถึงดาเคนกับเทคามิจิจังเลยแฮะ)
ในรถก็ได้มีเสียงหัวเราะของโคโค่ตลอดทางกลับ
2
เมลิอะ
(ทำไมบ้านใหญ่จังเลยคฤหาสน์ชัดๆ)
เมลิอะ
//พอรู้นิสัยของไอ้พวกนี้ดี
คาคุโจ.
//เดินออกมาจากบ้าน
เป็นเมนโคโค่นะคะก็เลยจะเน้นไปที่โคโค่
รีกะ
ส่วนฉันชื่อริกะเรียกพี่ก็ได้นะจ๊ะ//🍓
ลีอา
ไม่มีปากหรือยังไง//มองเหยียบ
เมลิอะ
(ใจเย็นทำใจเย็นๆไว้อย่าต่อยเด็ดขาด)
ไมค์กี้
ใครก็ได้พาเมลิอะไปห้องหน่อย
มิอิ
พาเขาไปซื้อของได้ไหม//เกาะแขน โคโค่
จากนั้นแต่ละคนก็แยกย้ายกัน
รินโด
เป็นอะไรกลัวฉันจะฆ่าหรอ
เมลิอะ
(ไม่ได้กลัวโว้ยแต่แค่ไม่อยากเข้าใกล้)
เมลิอะ
//เขยิบเข้าไปทีละนิด
เมลิอะ
(ทำใจดีๆไว้เป็นถึงนักฆ่าเลยนะ)
เมลิอะ
//เอื้อมมือไปจับมือของรันจากด้านหลัง
คือตอนนี้ทั้งสองคนเดินนำอยู่นะคะพูดไปด้วยเดินไปด้วย
รัน
(มือนุ่มเป็นบ้าเลยแฮะ)
เมลิอะ
//เกลียดสีชมพูเข้าไส้
เมลิอะ
=เปลี่ยนห้องได้ไหม=
เมลิอะ
=เปลี่ยนห้องได้ไหม=
เมลิอะ
เปลี่ยนห้องได้ไหม//ตะโกนออกมา
รัน
ไม่มีแล้วมีห้องมีห้องเดียวเธอไม่ชอบหรอ
รินโด
ฉันจะไม่เซ้าซี้เธอละเดี๋ยวพรุ่งนี้ให้คนมาเปลี่ยนให้
รัน
เธอไปอาบน้ำก่อนนะเดี๋ยวลงไปกินข้าว
คาคุโจ.
พวกนายทำอะไรกันไม่ลงไปกินข้าว//เดินออกจากห้อง
คาคุโจ.
พามาแต่ไม่มีชุดให้นี่นะ
คาคุโจ.
เดี๋ยวฉันเข้าไปเอาแป๊บนึงน่าจะมีตัวนึงมั้ง
เมลิอะ
(รู้สึกเกร็งจังเลยแฮะ)
รัน
เธอไปอาบน้ำด้วยกันเดี๋ยวพวกเรารออยู่ข้างหน้าห้อง
เมลิอะ
(ทำไมห้องน้ำใหญ่จัง)
เมลิอะ
รู้สึกเหนียวตัวตั้งแต่ตอนนั้นแล้วอาบหน่อยดีกว่า
คาคุโจ.
//รอไอ้สองตัวนี้ไปกินข้าว
เมลิอะ
(มันทำไมยาวได้แค่นี้นะเนี่ยเกือบจะเห็นก้มแล้วไหมล่ะถ้าสั้นอีกนิด)
รินโด
ลงไปกินข้าวกันดีกว่า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
