ปี 2022 เดือน 1 มิถุนายน 2022 18.30 น. รัน ประธานบริษัท LC คอร์ปอเรชั่น หญิงสาวสวยสดุดตา เธอสวมชุดเดรสกระโปรงยาวประมาณเข่า รัดรูปที่เห็นสัดส่วนที่สมบูรณ์แบบของเธอสีดำลายลูกไม้ เดินเข้ามาในร้าน ร้านอาหาร The Underground Bar and Restaurant เธอเป็นที่สะดุดตาของแขกในร้าน เมื่อเธอเดินเข้ามาในร้าน เธอเลือกเดินไปนั่งที่ หน้าเคาน์เตอร์บาร์ และเอา MacBook ขึ้นมาเปิด พร้อมกับสั่ง Blue Hawaii (ซึ่งเธอเข้าใจว่าเป็น Blue Hawaii แบบเดียวกับร้าน Café ทั่วไป ซึ่งมันไม่ใช่~~) พร้อมขนมหวาน 1 อย่าง

จากนั้นเวลา 18.40 น.

เธอก็ชำเรืองมองไปยังประตูทางเข้าร้านอาหาร และเริ่มนับตัวเลข แบบถอยหลังเบา ๆ “5 – 4 – 3 – 2 – 1” หลังจากนับเสร็จ เธอก็ยิ้มที่มุมปาก และหันหลังกลับไปยังหน้าเคาน์เตอร์บาร์ พร้อมกับเล่น MacBookต่อ

เวลา 18.45 น.

ภพ เด็กหนุ่มหน้าตาดี นักร้อง นักดนตรีกีตาร์คลาสสิก เดินเข้าไปในร้านอาหาร The Underground Bar and Restaurant ภายใต้โรงแรมชื่อดัง ใกล้มหาวิทยาลัยที่เขาเรียน ในจังหวัดชลบุรี ประเทศไทย วันนี้เขาใส่เสื้อฮูดสีดำมีหมวก พร้อมกับใส่หมวกเก็บสีดำ รองเท้าผ้าใบสไตล์หุ้มข้อสีดำ สายผู้สีขาว เขาถูกจ้างให้มาเล่นดนตรีในเวลา 19.00 – 20.00 น. ของทุกวัน

ถึงแม้สถานการณ์ COVID 19 ในประเทศ จะทำร้านอาหารหลายแห่งปิดตัวลง แต่ร้านที่เข้าเล่นอยู่เป็นร้านอาหารของโรงแรมชื่อดังของจังหวัด จึงทำให้ร้านอาหารแห่งนี้ยังคงดำเนินการอยู่ได้ภายใต้สถานการณ์การระบาดของโรค และทางร้านก็มีการรักษาความปลอดภัยของการแพร่ระบาดของโรคระบาดตามที่กฎหมายกำหนด เข้าเล่นดนตรีที่ร้านนี้มาเป็นระยะเวลา 1 ปีแล้ว เข้าเป็นนักร้องที่มีเสียงเป็นเอกลักษณ์ เสียงทุมต่ำ ผู้ฟังเมื่อได้ฟังเสียเขาจะรู้สึกสบาย ๆ

20.10 น. หลังเล่นดนตรีเสร็จ ภพ เก็บอุปกรณ์คนตรีของเขา และเดินลงจากเวทีไปด้านหลังของเวที

ยิม ชายหนุ่มอายุประมาณ 25 ปี ฝ่ายจัดการเครื่องเสียง พูดกับ ภพ ว่า

“นี้ ๆ ภพ ๆ นายเห็นผู้หญิง คนนั้นไหม ที่นั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์ ฉันสังเกตเห็นเขามองมาทางนายตลอดเวลาเลย ฉันว่านะ

เขาสนใจนายชัวร์”

ภพ ตอบกลับไปว่า

“ไม่หรอกครับ ใคร ๆ เขาก็มองผมทั้งนั้นละครับ”

พูดเสร็จ เขาก็หัวเราะเบา ๆ เชิงทีเล่นทีจริง แต่ก็แอบชำเรื่องมองตาไปยังจุดที่ชายหนุ่มพูดถึงเหมือตะกี้นี้ แล้วเขาก็พูดต่อ

“ก็ผมเป็นนักดนตรี พอร้องเพลงที่ลูกค้าถูกใจเขาก็หันมามองผมทั้งนั้นละครับ”

แล้วเขาก็ยิ้มจนตาหยี ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ทั้งน่ารักและหล่อละลายใจ

ใจจริงแล้วเขาก็สนใจผู้หญิงที่นั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์คนนั้น เธอสวย และสง่า ใครเห็นก็ชอบ รวมทั้งภพด้วย แต่เขาก็ได้แต่แอบดูเช่นกัน โดยมีหมวกเก๊บคอยปิดบังสายตาของเขาเอาไว้

ยิม พูดขึ้นมาอีกครั้งว่า

“ฉันเห็นผู้หญิงคนนี้มาที่ร้านเราประมาณ 2 อาทิตย์ได้แล้วนะ เธอจะมานั่งทำงานที่ตั้งนั้นประจำเลย และก็ไม่สั่งเครื่องดื่มแอลกอฮอร์เลย แต่ครั้งนี้เห็นสั่ง Blue Hawaii – นี้ ๆ ๆ เธอกำลังเดินผ่านเราแล้ว”.....

“เฮ้ย..........”

เสียงทอนหายใจของ ยิม ดังจน ภพ ได้ยิน

“เธอจะกลับแล้ว ....สวยจัง”

หลังจากยิมพูดเสร็จ ทั้งสองก็หันไปมองหญิงสาวคนนั้นอีกครั้ง จนเธอเดินพ้นประตูร้านไป

ภพ เห็นการเดินที่ไม่ปกติของเธอ และเขาก็เป็นคนชั่งสังเกตเช่นเดียวกันกับ ยิม เกี่ยกับการสั่งเครื่องดื่มของเธอ

จากนั้น เขาจึงของตัวกลับ และรีบเดินออกไปยังลานจอดของโรงแรม

เขามองเห็นผู้หญิงคนนั้น เดินไม่ปกติ จึงเดินตามเธอไป ช่วงเวลาประมาณเกือบจะสามทุ่มแล้ว ผู้คนไม่ค่อยพลุกพล่าน

จู่ ๆ หญิงสาวก็หยุดเดิน และหันหลังกลับ พร้อมมองมายังเขา ภพ ตกใจ ได้แต่ยืนนิ่ง ๆ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมามองเขา แล้วก็ยิ้ม พร้อมกับเดินเข้ามาหาเขา จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงลากยาวววว แบบคนได้ที่ (เมาเหล้านั้นเอง)

“นี้....พ่อหนุ่มสุดหล่อ...นายเป็นสเปคของฉันเลยนะ”

 จากนั้นเธอก็เอามือจับคอเสื้อของภพ และดึงเข้ามาหา พร้อมเธอก็จูบเขาแบบเต็มๆ จนชายหนุ่มไม่ทันตั้งตัว เขาได้แต่ยืนงง

ให้เธอจูบ แบบทำอะไรไม่ถูก เขารีบผลักเธอออก และได้พยายามเรียกสติเธอ

“คุณเมามากแล้ว”

แต่หญิงสาวก็พูดแซกขึ้นมาว่า

“ใหนๆ ก็ใหนๆ แล้ว นายกลับบ้านกับฉันนะ.....ฉันชอบนาย”

เขาได้แต่ยืนงง หนักกว่าเดิม พูดจบหญิงสาวก็ใช้มือจับข้องมือของเขาและลากเขาไปที่รถของเธอ

ชายหนุ่มยังคงยืนงง และทำอะไรไม่ถูก จึงถูกลากไปโดยง่าย แต่ใจจริงแล้ว เขาก็ชอบหญิงสาวรายนี้ เขาจึงยอมให้เธอลากไปที่รถ เธอเปิดประรถให้เขาทางฝั่งคนขับ และผลักเขาเขาไปในรถ แล้วเดินวนมานั่งฝั่งตรงข้าม จากนั้นเธอก็ยืนนามบัตรให้เขาแล้วบอกว่า

“ไปตามที่อยู่นี้นะ”

แล้วก็ทำท่าทางแบบไม่เมา แต่ความจริงเมาจนไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป ชายหนุ่มหันมามองและเห็นอาการของเธอ จึงขยับเข้ามาใกล้เธอ และปรับเบาะ พร้อมกับรัดเข็มขัดให้ ด้วยอาการที่เมา ทำให้หญิงสาวดิ้นไปมาระหว่างที่เขากำลังช่วยเธอปรับเบาะและรัดเข็มขัดให้เธอ

 ภายนอกรถ

รปภ. มองไปยังรถสปอร์ตสีบอนเงิน คันงามที่กำลังโยกไปมา ติดฟีมล์ดำรอบคัน ได้แต่ยิ้มและก็หัวเหราะ พร้อมกับพูดออกมาลอยๆ ว่า

“เด็กสมัยนี้ชั่งใจกล้ากันจริงๆ”

แล้วก็หัวเราะ

“ฮา ฮา ฮา”

ออกมาเบาๆ พร้อมสายหน้า ไปมา

 ตัดภาพเข้ามาในรถ

สภาพที่ ภพ กำลังปรับเบาะและรัดเข็มขัดอยู่นั้น.........เป็นไปอย่างทุลักทุเล เพราะหญิงสาวไม่ยอมให้เขารัดเข็มขัดให้อย่างง่ายดาย แต่กว่าจะทำสำเร็จ รถก็โยกนานพอสมควร ประมาณเกือบ 5 นาที พอที่จะทำให้คนภายนอก (รปภ.

ผู้มองจากภายนอก) พอที่จะเข้าใจผิดคิดไปในทาง.../// T_T'' ได้

หลังจากที่เขาขับรถมาตามที่อยู่ที่หญิงสาวให้ไว้ ก็มาถึงคอนโดแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆ กับร้านอาหารที่เขาทำงาน เพียง 3 ไฟแดง เขาก็นำรถเขาที่พักและบอกเธอก่อนจะถึงคอนโดว่า “นี้คุณ เราจะถึงที่พักของคุณแล้วนะ” โดยหญิงสาวยังคงพอจะรู้เรื่องรู้ราวบ้าง

แล้วตอบกลับมาว่า “ขับเข้าไปจอดข้างในได้เลย” พอรถมาถึงหน้าคอนโด รปภ.ด้านหน้า เดินออกมาจากป้อม และทำความเคารพ

ก่อนจะเดินกลับเข้าไปในป้อม คอนโดแห่งนี้ใช้ระบบแสกนป้ายทะเบียนจึงทำให้รปภ.ไม่ต้องขอดูบัตร และหน้าของผู้ที่จะเข้าไปยังคอนโด

พอจอดรถเสร็จ เขาก็พาหญิงสาวออกจากรถ หลังจากหญิงสาวลงมาจากรถ ได้แล้วนั้น จู่ ๆ เธอก็ลากแขนเขาเขาไปยังคอนโด โดยเกาะแขนแบบไม่ปล่อย แล้วผลักเขาเข้าไปในลิฟท์ จากนั้นก็กดตัวเลข 16 เพื่อขึ้นไปยังห้องพักชั้นที่ 16 ซึ่งเป็นชั้นบนสุด และดีที่สุดของคอนโดแห่งนี้ พอเข้าไปในห้องหญิงสาวก็โยนกระเป๋า ลงพื้น และเตะ รองเท้าออกจากเท้า แล้วเดินไปยังโต๊ะกินข้าวที่มีขวดน้ำ และแก้วสำหรับดื่มน้ำวางอยู่ ชายหนุ่มได้แต่ยืนมอง พร้อมกับหันหลังไปปิดประตู และเดินตามเธอไป แต่จากสภาพของหญิงสาวที่เดิมก็ไม่ตรง มือก็ปัดไปปัดมา ทำให้มือของเธอปัดไปถูกแก้วน้ำจนทำให้แก้วตกลงพื้นแตก เสียงดัง “....เปรี๊ยะ....” เศษแก้วกระจายตามพื้น แต่เธอก็ยังไม่รู้เรือง และพร้อมที่จะเดินเหยียบเศษแก้วที่ตัวเองทำแตก

ชายหนุ่มเห็นจึงรีบคว้าแขนเธอ และดึงเธอเขามาหาตัวของเขา หญิงสาวร้องเสียงหลง “โอ้ย!” เพราะหน้าอกของเธอชนเข้ากับตัวชายหนุ่มอย่างจัง ซึ่งทำให้ทั้งคู่อยู่ในท่ายืนกอดกัน จากนั้นหญิงสาวจึงเงยหน้ามองเขาและก็ยิ้มหวานให้เขา เอามือจับหน้าของเขา

แล้วพูดเบาๆ “น่ารักที่สุดเลย หนุ่มน้อยของฉัน” และหลับตาลง ชายหนุ่มอึ่งกับคำพูดของเธอ แต่เขาก็ยังคงอุ้มเธอขึ้นมา เพื่อไม่ให้เธอเดินโซซัดโซเซเหยียบเศษแก้วที่เธอนั้นทำแตก

เขาพาเธอเข้าไปยังห้องนอนของเธอ เขาวางเธอลงบนเตียงเบา ๆ พร้อมจะหุ้มผ้าให้ แต่.....อยู่ ๆ หญิงสาวก็ลืมตาขึ้น และเอามือทั้งสองข้างพาดมาที่คอของเขา แล้วดึงเขาลงมา ทำให้หน้าของเขาและเธอใกล้กันจนปลายจมูกจะชนกัน ชายหนุ่มได้แต่กลืนน้ำลาย พยายให้เธอปล่อยเขา แต่หญิงสาวก็ไม่ยอม แล้วพูดขึ้นว่า “คืนนี้ ...... ปล่อยให้เป็นไปตามใจนะ” แล้วหญิงสาวก็ดึงเข้ามาจุมพิศ -ฮือ.......-

ภพ ผู้ซึ่งไม่เคยมีประสบการเรื่องความรัก และเรื่องหญิงสาวมาก่อน แต่พอเจอสถานการณ์อย่างนี้ ร่างกายของเขาก็เป็นไปตามธรรมชาติ เขา  จูบ เธอกลับ และเขาก็ล้มตัวลงบนตัวหญิงสาว เธอจูบตอบเขาอย่างเหล้าร้อน และโหนหา เสียหายใจของทั้งคู่ดัง และลมหายใจก็ร้อนผ่าว ชายหนุ่มพยุงตัวขึ้น มองหน้าหญิงสาว หญิงสาวมองเขากลับ พร้อมพยุ่งตัวเองตามชายหนุ่ม แล้วเธอก็ถอดเสื้อของชายหนุ่มออก จากนั้นเธอก็ทำการถอดเสื้อของตัวเอง แล้วก็ดึงชายหนุ่มลงมา จุมพิต อย่างดูดดื่น

ทั้งคู่แลกจูบกันและกันจนหญิงสาวหายใจหอบ จากนั้นชายหนุ่มได้ถอนจูบของเขาออก แล้วเริ่มเป็นฝ่ายรุก เขาเขามอหน้าหญิงสาว จากนั้นจุมพิตหน้าฝากหญิงสาว ไล่ลงมาที่หว่างคิ้ว ปลายจมูก แก้มขวา และเขาเริ่มไซ้ซอกคอของเธอ เธอเริ่มบิดตัวไปมา พร้อมก็คลางเบา ๆ “อ่ะ...อ่าา” “อืมม...” ชายหนุ่มได้ยินเสียงของเธอ ก็อดที่อมยิ้มไม่ได้ จากนั้น ชายหนุ่มเริ่มไล่ตำลงมา พร้อมกับมองเรือนร่างท่อนบนของเธอที่เปลือยเปล่า ใบหน้าของเขาแดงระเรือน แต่ใบหูของเขาแดงกว่า เขาเริ่มบรรเลงบทรักครั้งแรกของเขา

กับหญิงสาวที่เขาไม่คาดคิดว่าจะได้เจอเธออีกครั้ง ถึงแม่จะเป็นการผจญภัยครั้งแรกของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ตาม เขาก็จะไม่ทำให้เธอผิดหวังเป็นอันขาด

และค้ำคืนอันเร้าร้อน และแสนหวานก็ดำเนินไปอย่างสุขสม ดวงดาวเต็มท้องฟ้าในคำคืนเดือนมืด คล้ายแสงหิ่งห้อยที่แพรวเต็มท้องฟ้า

เช้าของวันใหม่

เวลา 7.00 น. ภพ ลืมตาและมองไปรอบ ๆ ห้อง ที่ไม่คุ้นเคย เขาไม่เห็นเธอ เขาคิดในใจ -เธอหายไปใหน- เขาขยับตัวลุกขึ้นนั่ง

ใช้หลังพิงหัวเตียง เปิดผ้าห่ม และก้มลงสำรวจร่างกายของตัวเอง พบว่าเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าซักชิ้น เขาหันมองไปรอบ ๆ ก็ไม่เห็นเสื้อผ้าของเขาเลย ช่วงที่เขากำลังงงอยู่นั้น หญิงสาวคนเมื่อคืนก็เดินเข้ามาหาเขา พร้อมถาดอาหารเช้า แล้วยิ้มหวานให้เขา

พร้อมกับพูดกับเขาว่า “ตื่นแล้วหรือ” เขามองไปที่ เห็นหญิงสาวที่สวมเสื้อเชิ้ตขาวแขนยาว ไม่ติดกระไม่ติดกระดุม 2 เม็ดบน ใบหน้าเขาเริ่มมีสีแดงอีกครั้ง พร้อมกับใบหูที่แดงระเรื่อน เขาทำหน้าตาแบบเหมือน เด็กพึ่งถูกรังแก และทำร้ายจิตใจมาอย่างไรอย่างนั้น พร้อมกับแต่พยักหน้าให้เธอ ในเชิงตอบกลับ ว่า -ผมตื่นแล้ว-

 หญิงสาวเดินเข้าไปหาเขา และวางถาดอาหารลงบนเตียงข้างเขา พร้อมกับมองไปยังร่างกายท่อนบนของเขา ที่ไม่มีเสื้อผ้าปกคลุ่ม ชายหนุ่มมีอาการเขินอาย ใบหน้าและหูยิ่งแดงมากกว่าเดิม เขารีบนำผ้าห่มปิดบังเอาไว้ร่างกายของเขาเอาไว้ทันที หญิงสาวเห็นปฏิกิริยาของเขาเช่นนี้ ก็หัวเราะเบาๆ “ฮา ฮา ฮา”  จากนั้นก็บอกให้เขาทานอาหารที่เธอเตรียมให้ “ทานมื้อเช้าก่อน นี้ฉันทำเองเลยนะ” ซึ่งอาหารเช้าที่เธอทำ มีนมสด 1 แก้ว แซนวิช สลัด และไข่ดาว

 ภพ ยังคงทำหน้าเขินอายอยู่ และมองหญิงสาวแบบทำหน้าอ้อนวอน -คุณอย่ามองผมอย่างนั้นสิ- ซึ่งสายตาของหญิงสาวที่มองมายังเขานั้นมีแววเจ้าเลห์ อยากรู้อยากเห็น หญิงสาวได้แต่หัวเราะ “ฮา ฮา ฮา” และยิ้ม พร้อมกับพูดว่า “เสื้อผ้าของเธอ ฉันให้เลขาส่งซัก อีกซักครู่ก็คงนำมาส่ง เธอทานอาหารเช้าก่อน” จากนั้นหญิงสาวก็ย่อตัวลงมานั่งข้างๆ เขา พร้อมกับพูดต่อว่า “เรื่องเมื่อคืน ฉันจะรับผิดชอบเธอเอง เธอไม่ต้องคิดมาก”

 ภพ เมื่อได้ยินที่หญิงสาวกล่าว ยิ่งทำหน้าไปไม่ถูก หญิงสาวพูดต่อ “ก่อนอื่นเรามาทำความรู้จักกันก่อนดีกว่า ฉันชื่อ รัน

หรือกาญณรรรณ ลิ้มเจริญพงษ์ เธอชื่ออะไร” ชายหนุ่มนิ่งไปซักพัก แล้วตอบกลับหญิงสาว “ผม....ชื่อภพ” หญิงสาวหันหน้ามามองหน้าเขา แล้วฮัมในคอเบาๆ “ฮือ...” “ภพ หรือ ...เป็นชื่อที่เพราะดีนะ...ฉันชอบ..เรื่องเมื่อคืนนี้ ฉันจะรับผิดชอบเธอเอง เธอไม่ต้องห่วง คบกับฉันเธอจะได้สิทธิประโยชน์มากมายเลยนะ..”

 พอถึงจุดนี้ ชายหนุ่มเหมือมีอะไรเขามาชกที่หน้าอกของแรง ๆ จนทำให้รู้ซึกใจสั่น และจุก เขาจึงพูดแซกขึ้นมา “คุณหมายความว่ายังไง” น้ำเสียงของเขาแสดงออกถึงความรู้สึกซับสน และไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ หญิงสาวเห็นหน้าตาของหนุ่มน้อยที่นั่งข้าง ๆ เธอ ยิ่งมองยิ่งน่ารัก และเธอก็อดที่จะยิ้ม และหัวเราะไม่ได้ เมื่อ ภพ เห็นอาการของเธอ สีหน้าของเขายิ่งแสดงถึงความไม่พอใจชัดขึ้น

แล้วพูดว่า “คุณยิ้มอะไร หัวเราะทำไม”

จู่ ๆ เลขาสุดหล่อ (วี หรือวีรภาพ) ของ รัน ก็เดินเข้ามาพร้อมเสื้อผ้าหลากหลายชุด รวมทั้งชุดของเขาที่ถูกนำไปซัก พร้อมกับพูดว่า “บอส ครับเสื้อผ้าที่ให้ผมจัดการ เรียบร้อยแล้วนะครับ” และเขาก็เขนรามแขนเสื้อไปไว้ด้านข้างของเจ้านายของเขา

 รัน หันไปมองดูเสื้อผ้าที่แขวนเรียงรายอยู่ที่ราวผ้า แล้วก็หันไปพูดกับ ภพ ว่า “หนุ่มน้อย เลือกชุดใหม่ที่ชอบได้เลยนะ ฉันให้เลขาฉันจัดการเลือกมาอย่างดี” ภพ อึ้งกับคำเรียกของหญิงสาว และคิดในใจ แบบบบ.....อยากจะตะโกนออกมาดังๆ ว่า -หนุ่มน้อยงั้นหรือ...แล้วเมื่อคืนนี้มันคืออะไร..มันหนุ่มน้อยตรงใหน L- พร้อมกับชำเรืองมองหน้าเลขาหนุ่มของหญิงสาวที่ดูดี สมาร์ท ถึงแม้จะหล่อสู่เขาไม่ได้ก็ตาม (มีแอบคิดเข้าข้างตัวเอง) แต่ดูเป็นผู้ใหญ่และอบอุ่น ซึ่งมันทำให้เขาเริ่มชักไม่พอใจขึ้นมาดื้อ ๆ ซะงั้น

หลังจากที่เขามองไปยังเลขาหนุ่ม ของหญิงสาวที่เขานอนด้วยเมื่อคืนนี้ ซึ่งทำให้เขาไม่สบอารมณ์ ชายหนุ่มก็บอกกับหญิงสาว ว่า

“ผมต้องการเสื้อผ้าของผม”

หญิงสาวทำหน้างง และพูดกลับไปว่า

“เธอไม่ชอบเสื้อผ้าที่ฉันเตรียมไว้ให้หรือ”

ชายหนุ่มส่ายหน้า และพูดกลับไปด้วยน้ำเสียงที่จริงจังว่า

“ผมต้องการเสื้อผ้าของผม ขอมันคืนให้ผมด้วย”

หญิงสาวมองหน้าเขา พร้อมสลับมองเลขาหนุ่มของตัวเอง แล้วทำหน้าแบบงง ๆ KK แบบตั้งคำถามกับเลขา -ฉันควรจะทำอย่างไรดี-

วีรภาพ เลขาหนุ่ม จึงได้แต่สายหน้า เป็นเชิงตอบกลับว่า -ควรให้เสื้อผ้าชุดนั้นกับเขาครับ-

หญิงสาวจึงพูดกับ วีรภาพ เลขหนุ่มของเธอว่า ว่า

“นำเสื้อผ้าชุดนั้นให้เขา”

วีรภาพ เลขาหนุ่ม จึงนำเสื้อผ้าที่ ของหนุ่มน้อย คือ ชุดที่นำไปซัก ซึ่งอยู่แถวสุดท้ายของราวผ้าออกมา และนำส่งให้เขา

ชายหนุ่มรับเสื้อผ้ามา แล้วกำลังจะสวมใส่ เขาก็ทำท่าตกใจ แล้วหันไปมองเลขา พร้อมกับมองไปยังหญิงสาว หญิงสาว และเลขาหนุ่ม มองหน้ากัน พร้อมทำหน้างง ๆ อีกครั้ง

แต่พอหญิงสาวนึกอะไรขึ้นมาได้ ก็หน้าแดง และบอกให้เลขาหนุ่ม ออกจากห้อง พร้อมกับเธอ ที่ไม่ยอมเดินออกไปแต่หันหลังให้เขาแทน

ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้น ก็ได้แต่ถอนหายใจ

“ห่อ~”

แล้วก็จัดการใส่เสื้อผ้าของตัวเอง

หลังจากสวมใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อย เขาก็กับลุกออกจากเตียง แล้วเดินออกจากห้องนอนไปยังรับแขก

หญิงสาวเห็นอย่างนั้น ก็เดินตามเขาออกมา มองไปยังชายหนุ่มที่กำลังเดินไปหยิบกีตาร์ และกระเป๋าที่วางอยู่ชั้นว่างของข้างประตูทางออก

เมื่อหญิงสาวเห็นว่าเขาเตรียมที่จะเดินออกจากห้องพักไป เธอจึงรีบเดินไปรั้งข้อมือเขาไว้

“เดี๋ยวสิ เธอยังไม่ได้ทานอาหารเช้าที่ฉันเตรียมไว้ให้เลยนะ....” เธอมองหนาเขา แล้วพูดกับชายหนุ่มว่า

“เดียวพอทานเสร็จ เรายังต้องทำข้อตกลงในการคบกัน”

ชายหนุ่มหันมามองหน้าเธอ แล้วตอบกลับไปว่า

“ไม่ละ ผมไม่ตกลงอะไรทั้งนั้น”

หญิงสาว ตอบกลับ “ทำไหมละ เธอยังไม่ได้ฟังข้อเสนอของฉันเลยนะ ฉันคิดว่ามันดี คุ้มค่า และเหมาะสมกับเธอนะ ฉันจะให้อิสระกับเธอ แค่เธอเขามาอยู่กับฉัน และบอกกับพ่อฉันว่าเธอคือแฟนของฉัน แต่ไม่ต้องบอกคนอื่น ๆ เพราะฉันต้องการแค่ให้พ่อฉันรู้ว่าฉันมีแฟนแล้วเท่านั้น และฉันจะไม่ผูกมัดเธอเด็ดขาด เพราะฉันยังไม่พร้อมแต่งงาน .....แต่ฉันพร้อมจะดูดแลเธออย่างดี เธอคิดว่าอย่างไร”

หลังจากที่หญิงสาวพูดเสร็จ บรรยากาศก็เงียบไปซักพัก ประมาณ 1 นาที เพราะชายหนุ่มอึ่งกับสิ่งที่หญิงสาวพูดออกมา เขาคิดว่า -ผู้หญิงคนนี้ไม่มีทักษะในการโน้มน้าวคนให้อยู่ด้วยเลยจริง ๆ-

ชายหนุ่มจึงได้แต่ถอนหายใจ “ห่อ~”

แล้วก็พูดว่า “ผมไม่ต้องการความรับผิดชอบ และผมต้องกลับแล้ว ลาก่อน”

หญิงสาวเห็นท่าทางชายหนุ่มที่เธอแอบชอบมาตั้งเกือบเดือนและตามเฝ้าเขาเกือบทุกคืน กำลังจะจากเธอไป เธอจึงพูดออกไปว่า “งั้นก็ให้ฉันไปส่งเธอละกัน อุตส่าห์อยู่ด้วยกันทั้งคืน.....”

ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้พูดต่อ จึงตัดบทด้วยการพูดว่า

“หากคุณจะไปส่งผมรีบด้วย เพราะเดียวผมจะเข้าเรียนไม่ทัน”

จากนั้นชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องไป หญิงสาวทำหน้าตกใจอย่างสุด ๆ พร้อมกับพูดขึ้นว่า

“รอฉันด้วย” แล้วเธอก็วิ่งตาม หนุ่มน้อยคนที่เธอพาเขากลับมาด้วยเมื่อคืนนี้เข้าลิฟต์ไป วีรภาพ เลขาหนุ่ม

ที่อยู่นอกห้องเห็นท่าทางของนายหญิงตัวเองกับเด็กหนุ่ม ก็ได้แต่ทำหน้า เอ๋อ ๆ

เมื่อทั้งสองลงมาถึงลานจอดรถของคอนโด หญิงสาวเปิดประตูข้างคนขับ

“ขึ้นรถซิ เดียวฉันไปส่ง” และเรียกให้ชายหนุ่มขึ้นรถ เมื่อทั้งคู่ขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อย

หญิงสาวถามเขาว่า “จะให้ไปส่งที่ใหนหรือ”

ชายหนุ่มตอบ “ส่งผมที่ประตูหลังของ โรงเรียนสาธิตข้างมหาวิทยาลัยก็ได้ครับ”

หญิงสาวได้ยินก็ตกใจ แล้วพูดออกมาดังๆ “เดี๋ยวนะ ! ! นายอย่าบอกนะว่ายังเรียนมัธยมอยู่”

จากนั้นหญิงสาวก็ก้มหน้าลงที่พงมาลัยรถ และพึงพำกับตัวเองว่า “ฉันทำอะไรลงไปเนี้ย ฉันพาเด็กผู้ชายกลับบ้าน แล้ว....ฉันก็.....อ้ายยยยยยยยยยยยยยยย”

ชายหนุ่มได้ยิน ก็อมยิ้มแบบเจ้าเลย์ และพูดขึ้นมาว่า “เดี๋ยวๆ ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ แล้วคุณก็อย่าเข้าใจผิด ผมเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้ายแล้ว ผมแค่ให้คุณไปส่งผมแถวนั้น เพราะหอพักผมอยู่แถวนั้น ผมต้องกลับไปเปลี่ยนชุด เพื่อที่จะเข้าเรียนในช่วงบ่ายนี้”

หญิงสาวได้ยิน ก็ถอนหายใจแบบโล้งอกออกมา “ห่อ~” พร้อมพูดออกมาว่า “ดีนะ....ที่นายไม่ใช่เด็กมัธยม แต่ แต่ แต่ แต่.....เดียวนะ นายก็ยังเรียนไม่จบ นายยังเป็นเด็กมหาลัย นายยังเด็กอยู่เลย.....อ้ายยยยยยย! ! ! ! !”

พอหญิงสาวได้สติ ก็ยังคงมีสีหน้าที่ตกใจอยู่เช่นเดิม และพูดพึงพำกับตัวเองอีกครั้ง “อ้าย! ! ! นายยังเรียนไม่จบ”

พอคิดได้อย่างนี้หญิงสาวก็ทำตัวไม่ถูก

ชายหนุ่มเห็นอาการของเธอ จึงได้แต่สายหน้าไปมา และเปิดประตูรถ แล้วเขาก็ออกจากรถ จากนั้นก็ก้มหน้าเข้ามาในรถ แล้วพูดกับเธอว่า

“ผมว่าคุณคงไม่สามารถไปส่งผมได้แล้วละ เดียวผมนั่งวินกลับเอง ขอบคุณที่เราได้เจอ และรู้จักกัน ลาก่อนครับ”

จากนั้นชายหนุ่มก็ยืดตัวออกจากรถ แล้วปิดประตูรถให้เธอ แล้วเดินจากไป

หญิงสาวจึงโงยหน้าขึ้น มองไปยังชายหนุ่มที่เดินจากไป พร้อมกับทำตาปริบ ๆ แล้วก็ถอนหายใจ “ห่อ~” พร้อมกับพูดกับตังเอง ซ้ำไปซ้ำมา ว่า “ฉันทำอะไรลงไปเนี้ยยยยยย ชื่อเสียงฉันนนนนน หน้าฉันนนนน โอ้ยยยยยยย! ! !” จากนั้นเธอก็เดินกับเข้าไปในคอนโดแล้วก็ขึ้นเข้าไปในลิฟต์เพื่อกลับห้องพัก

 ภายในห้องพัก

รันเดินเข้าไปในห้องและได้แต่ พูดกับตังเอง ซ้ำ ๆ ว่า “ฉันทำอะไรลงไป....ฉัน.......ฉัน โอ้ยยยยยยย! ! !”

วีรภาพ เลขาหนุ่ม เมื่อเห็นอาการของบอสก็ถามว่า “เป็นอะไรหรือเปล่าครับ บอส ทำไหมกลับมาเร็วจัง ไม่ได้ไปส่งหนุ่มน้อยของ บอส หรือครับ”

หญิงสาวตอบกลับเลขาหนุ่ม แบบอาการคนทีสติหลุดนิด ๆ “เขา เขา เขา เขา.....ยังเรียนไม่จบ ฉันควรทำอย่างไรดี”

เธอถามเลขาหนุ่มต่อ “เธอว่าเขาจะนำเรื่องเมื่อคืนมา Blackmail ฉันไหม~ โอ้ยยยยยยย! ! !”

เลขาหนุ่มตอบกลับ “ผมว่าเขาไม่ทำแบบนั้นแน่นอนครับ”

เธอถามกลับ “จริงนะ” เลขาหนุ่มตอบ “ครับ เชื่อผมได้ ดูท่าทางเขาจะชอบ บอส อยู่นะครับ”

รันได้แต่ถอนหายใจ “ห่อ~” และพูดต่อว่า “นี้ฉันทำอะไรลงไป เขายังเป็นเด็กอยู่เลย”

เลขาหนุ่มพูดปลอบว่า “ตบมือข้างเดียวไม่ดังหรอกครับ แสดงว่าพ่อหนุ่มคนนั้น ก็มีใจให้ บอส เช่นกัน”

รันถอนหายใจอีกครั้ง “ห่อ~” แล้วพูดต่อว่า “หากเขามีใจให้ฉัน ทำไหมเขาไม่ตอบตกลงกับเงื่อนไขที่ฉันเสนอให้เขาละ...และตอนนี้ เขาก็หนีฉันไปแล้ว ฉันจะมีหน้าไปเจอเข้าได้อีกครั้งหรือเปล่าเนี้ย ห่อ~” เลขาหนุ่มได้แต่มองหน้าเจ้านายของตัวเอง

 “กริ๊ง!...กิ่ง กิ่ง กิ่ง กิ่ง กริ๊ง!...กริ๊ง!!!...”จู่ ๆ เสียโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทำให้ เลขาหนุ่มตกใจ และหญิงสาวตกใจกับเสียงสายเรียกเข้าของเลขาเธอ “วี นี้ฉันว่านายเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ให้เป็นเพลงๆ ไม่ได้หรือไง ฉันละแสบบหู เวลาได้ยินเสียงโทรศัพท์นาย” วีระภาพเลขาหนุ่ม มองไปยังเจ้านายของเขา แล้วก็รับโทรศัพท์

“สวัสดีครับท่านประธานใหญ่” เลขาหนุ่มพูดกับเสียงที่อยู่ปลายสาย

“เอ้อ .. คุณรัน ... บอส อยู่อยู่ครับ อยู่ครับ   ..........ได้ครับ เดียวผมแจ้งคุณรันให้ครับ สวัสดีครับท่านประธานใหญ่”

หญิงสาวได้ยินการสนทนาของเลขาหนุ่ม ก็รู้ทันที่ว่าใครโทรมา พร้อมกับถามเลขาหนุ่ม ว่า

“พ่อฉันมีอะไร ถึงโทรมาหานาย”

เลขาหนุ่มตอบกลับ “ท่านประธานใหญ่ ให้ บอส เข้าไปทานอาหารที่บ้านเย็นนี้ครับ”

หญิงสาวกล่าวต่อ “บอกพ่อฉันด้วยว่า ฉันไม่ว่าง” เธอพูดเชิงประชดนิด ๆ

เลขาหนุ่มตอบกลับนายหญิงของตัวเองว่า “ท่านประธานใหญ่รู้ว่า บอส จะตอบว่าไม่ว่าง ท่านเลยฝากให้ผมบอก บอส ว่า หากต้องการหุ่นอีก 20 % ก็ให้เข้าไปทานอาหารที่บ้านเย็นนี้ครับ”

หญิงสาวเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ได้แต่สายหน้า พร้อมกับพูดกับเลขาหนุ่มว่า

“ฉันเข้าไปก็ได้ แล้วแจ้งพ่อฉันด้วยละ ว่าอย่าลืมสิ่งที่ตัวเองพูดละกัน”

แล้วเธอก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว เพื่อเตรียมตัวเข้าที่ทำงานเช้านี้ ก่อนเดินถึงห้องแต่งตัว เธอหันไปบอกเลขาหนุ่ม

“นายเข้าที่ทำงานไปก่อนฉันเลยนะ เดียวฉันตามเข้าไป วันนี้ เรามีประชุมผู้บริหาร ในช่วงเวลา 10.00 น. รายละเอียดการประชุมฝากนายด้วยละกัน” เลขาหนุ่มตอบกลับ “ได้ครับ บอส"