ผมยังคงคิดถึงช่วงเวลาเก่าๆอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้สวยงามอย่างที่ผมคิด แต่ทำไมผมถึงคิดถึงได้ขนาดนี้....หรือเพราะเธอที่ทำให้ทำให้ทุกอย่างมันพิเศษ

แต่ถ้าคุณยังอยู่ทุกอย่างมันคงสวยงามกว่านี้......

ณ.มหาวิทยาลัยแห่งนึง

ผมเป็นนักศึกษาที่มหาวิทยาลัยแห่งนึง วันๆผมก็เอาแต่ถ่ายรูปหรือเรียกได้ว่ากล้องแทบจะเป็นหัวใจของผมไปแล้ว

จนบางคนก็บอกว่าผมอยู่กับตัวเองมากไปรึป่าว

แต่ส่วนตัวมันก็ไม่ได้แปลกอะไรสำหรับผม อีกอย่างผมก็มีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ ไม่ได้เดือดร้อนใครก็

โอเคแล้ว....

มีอยู่วันนึงผมก็ถ่ายรูปตามปกติ แต่อยู่ๆก็มีผู้หญิง

คนนึงเดินเข้ามาทักผม

ญ : นี่นาย

ฐี : ว่าไงครับ...

ญ : นายชอบถ่ายรูปหรอ?

ฐี : ใช่ครับ...ทำไมหรอ?

ญ : งั้น....เจอกันที่นี่ 16:00น. ทุกวัน ห้ามเบี้ยวนะ

ฐี : เฮ้ยเดี๋ยวก่อน!

พอเธอพูดจบก็เดินหนีผมไปเลย ยังไม่ทันได้รับปากด้วยซ้ำ ตอนนั้นทั้งสับสนทั้งรู้สึกดีปนกันมั่วไปหมด

แต่ทำไงได้ ผมก็คงต้องมาตามนัดนั้นแหละ

(วันต่อมา)

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมใช้ชีวิตแบบเดิมๆ แต่ที่ไม่เหมือนเดิม คือ ความรู้สึกของผม อยู่ๆมันก็สับสนโดยไม่ทราบสาเหตุ

โอ้ยยย!!!นี่เธอทำให้ผมรู้สึกหรอ?

ทั้งๆที่ผมไม่รู้สึกกับใครมา 3 ปีแล้วนะ!!!

ให้ตายเถอะ!!!ผมบ่นกับตัวเองยังไม่ทันจบก็ถึงเวลาเรียนซะแล้ว ในห้องเรียนผมไม่ได้สนใจเรื่องที่อาจารย์สอนเลยแม้แต่นิดเดียว มัวแต่คิดว่าจะเอายังไงดีกับเรื่องนี้

เห้อ....เอาจริงมันยากกว่าตอนที่เคยรู้สึกอีกอะ

(16:15น.)

วันนี้อาจารย์ปล่อยช้า แต่ก็แอบดีใจนะ จะได้ไม่ต้องไปหาเธอเพราะนี่มันก็เลยเวลามาตั้ง 15 นาทีแล้ว เธอคงกลับบ้านไปแล้วแหละ

แต่ทางที่ผมจะกลับบ้านมันผ่านทางนั้นพอดีผมเลยเดินเข้าไปดู

แต่สิ่งที่ผมเห็น คือ เธอนั่งรอผมอยู่

(ผมคิดในใจว่านี่มันเรื่องอะไรกัน)

ทำไมเธอถึงยังรอผมละ

ทั้งๆที่คณะเธอก็เลิกนานแล้วด้วย

แต่ผมก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาเธอ

แล้วเธอก็.............ดึงผมเข้าไปกอดทั้งๆที่ไม่รู้จักกันมาก่อน แต่เธอดูไม่โอเคผมเลยไม่ได้ว่าอะไร เลยปล่อยให้เธออยู่แบบนี้สักพัก แล้วเธอก็ค่อยๆเอามือออกช้าๆ

ผมมองไปที่หน้าเธอ เธอน้ำตาไหลออกมาต่อหน้าผม

เธอดูเจ็บปวดมาก ถึงผมจะไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรก็เถอะ

ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ แล้วก็ถามเธอว่า...

ฐี : เธอเป็นอะไรรึป่าว

ญ : .......

ฐี : เธอตอบเราหน่อยได้มั้ย

ญ : //เสียงสะอื้น//

ฐี : โอเคๆงั้นผมไม่ถามแล้วก็ได้

แล้วเธอก็พูดขึ้นมาว่า...

ญ : นายว่าเราแย่มั้ยอะ...

ฐี : ถ้าถามเรา เราคงตอบไม่ได้หรอกเรายังไม่รู้จักเธอเลย

ญ : ก็จริง...แต่ช่างมันเถอะ

ญ : งั้นเราไปก่อนนะ

แล้วเธอก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากไป

ทิ้งให้ผมสงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้นหรือเธออกหักมาหรอ?

เอ่อ....ช่างมันเถอะ ถ้าเจอค่อยไปถามเอาดีกว่า

(อ่านต่อตอนหน้า)

(Read on next page)

_____________________________________

...ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมรู้สึกสนิทกับเธอขนาดนี้...

...ทั้งๆที่พึ่งจะรู้จักกันแท้ๆ...

...แต่กลับเหมือนว่าเรารู้จักกันมานานมากๆแล้ว...

แต่ผมรู้สึกได้เลยว่าผมกับเธอต้องมีอะไรที่เกี่ยวข้องกันแต่....นี่ผมฝันอยู่หรอ?

(ฐี)ไม่สิ...ผมจำได้ว่าผมเรียนคาบสุดท้ายอยู่นิ?

(เอ้ยถ้ามันไม่ตื่นก็ปล่อยมันนอนม.ไปเลย)

ไอ้เชี่xฐี!!!!

ห๊ะ!!!!!!อะไรใครเป็นไรว่ะ!!!

กั้ม : มึงอะไรเป็นอะไรของมึงกูเรียกตั้งนาน

(กั้มเพื่อนสมัยเรียนมัธยมที่สนิทมากๆคนนึง)

ฐี : โทษที เมื่อคืนกูนอนไม่ค่อยหลับอะ

กั้ม : ช่วงนี้มึงเป็นอะไร รึป่าวว่ะ?

ฐี : เปล่า กูโอเคแค่นอนไม่หลับอะ

ผมไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ผมกำลังเจออยู่มันคืออะไร

แต่ผมว่าการที่ไม่บอกใครน่าจะดีกว่า

ฐี : (วันนี้ไม่อยู่หรอเนี่ย) //คิดในใจ

ญ : นี่ๆ

ฐี : เอ้ยใครว่ะ!!!

ญ : ใจเย็นเราเอง

ฐี : แล้วนี่เธอจะบอกชื่อเราได้ยังเนี่ย

ญ : ทำไมถึงอยากรู้ล่ะ?

ฐี : ก็...จะได้เรียกถูกไง

(ในใจผมอยากถามเรื่องเมื่อวานนะแต่ไม่ถามน่าจะดีกว่า)

ญ : อ่อ...เราชื่อ ริน

ริน : ยินดีที่ได้รู้จักกันจริงๆสักทีนะ:)

ฐี : ยินดีเช่นกันนะ

...จะว่าไปผมไม่รู้ว่ามันแปลกมั้ยนะ...

...แต่ผมเหมือนจะปลื้มรินหน่อยๆแล้ว...

...สำหรับคนที่พึ่งรู้จะกันได้แค่ 3 วัน...

...คงจะดูเหมือนผมใจง่ายมากเลยสินะ...

...แต่ผมรู้สึกผูกพันธ์กับรินยังไงไม่รู้...

ริน : แล้วนี่ปกติฐีกลับหอยังไงอะ

ฐี : ปกติก็กลับคนเดียวนะ

ริน : อ้าว..แล้วรูมเมทฐีอะ?

ฐี : รูมเมทเราฮอตจะตาย

ฐี : มีรูมเมทก็เหมือนไม่มีอะวันๆ ม่อแต่สาว

ริน : รูมเมทฐีนี่ใครหรอ?

ฐี : ไอ้กิตอะ เห็นว่าอยู่คณะเดียวกันกับรินนิ

ริน : อืม..

ฐี : เราพูดอะไรผิดรึเปล่า?

ริน : เปล่าๆ ถึงหอเราแล้วขอบคุณที่มาส่งนะ

ฐี : ไม่เป็นไร ไว้เจอกันนะ

ริน : อื้อ^^

รินนี่น่ารักแบบนี้กับทุกคนรึเปล่าเนี่ย

...อยากให้น่ารักแค่กับเราจัง......

...จะพอมีสิทธิ์รึเปล่านะ?...

//เสียงโทรศัพท์เข้า (ตื๊ดดดด~)

ริน : ต้องการอะไรกับรินอีกอะ

กิต : นี่เธอฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอห๊ะ?

กิต : บอกว่าให้เลิกยุ่งกับไอ้ฐีไง

ริน : แล้วกิตมีสิทธิ์อะไรมาห้ามอะ

กิต : ก็กูเป็นแฟนมึงไง!

ริน : แต่รินเลิกกับกิตไปแล้วนิ

กิต : กูก็บอกไปแล้วไงว่ากูไม่เลิก!

ริน : ถ้าโทรมาแล้วจะมาตะคอกใส่แบบนี้ก็วางไปเหอะ

//กดวางสาย (ตู๊ด)

...เห้อ....จะมีใครรักเราจริงบ้างมั้ยนะ...

...คน..คนนั้นจะมีจริงรึเปล่านะ...

...//อยากรู้จัง//...