เกิดใหม่เป็นน้องของหลานจ้านในปรมาจารย์ลัทธิมาร
ตอน 1
ฉิงฉิง :ชาติก่อน
หว่า~น่าเบื่อจังเเหะไม่มีอะไรทำเลยไปเดินเล่นดีกว่าเรา
ฉิงฉิง :ชาติก่อน
//เดินเล่น
จู่ๆก็มีลมพัดเเรงมาทางฉิงฉิงจนฉิงฉิงไม่ทันตั้งตัวจึงพลัดตกน้ำ
ฉิงฉิง :ชาติก่อน
เเคกๆ!! ช่วยด้วย
ผู้คนที่อยู่ในสวนสาธารณะต่างก็พากันถ่ายรูปเเละค่อยๆเดินจากไป
ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นจึงทำให้ฉิงฉิงขาดอากาศหายใจ
ฉิงฉิง :ชาติก่อน
(เฮ้อ..ทำไมมีเเต่คนเป็นเเบบนี้กันทำไมถึงไม่ช่วยเราไหว?!!)
ฉิงฉิง :ชาติก่อน
//นอนบ่นพึมพำกับเรื่องราวในชาติก่อน
พระเจ้า
เจ้าบ่นเสร็จรึยัง?
ฉิงฉิง :ชาติก่อน
อ่อ!! นี่ข้าอยู่บนสวรรค์สินะข้าอยากไปเกิดใหม่เเล้ว
พระเจ้า
เฮ้อ~ พึ่งรู้ตัวรึไงว่าต้องไปเกิดใหม่
พระเจ้า
งั้นเจ้าอยากไปเกิดที่ไหน?
ฉิงฉิง :ชาติก่อน
อืม…ไม่รู้สิเอาเป็นว่า
ฉิงฉิง :ชาติก่อน
ขอให้ข้าเกิดใหม่เป็นน้องของหลานจ้าละกัน
ฉิงฉิง :ชาติก่อน
เป็นน้องคนเล็กสุดของตระกูลหลาน
พระเจ้า
งั้น..//ผลักฉิงฉิง
ฉิงฉิง :ชาติก่อน
อ๊ากกก!! ไอพระเจ้าชั่ว…
หลานเฟิงหลี :นางเอก
งืมๆ~ //พลิกตัว
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//ลืมตา+ลุกขึ้น
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(ว้าว!! นี่เราเกิดใหม่เเล้วหรอเนี่ยสุดยอด)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เอะ? เเต่ทำไมรู้สึกไม่มีเเรงเลยหรือว่าคิดไปเอง)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//มองอะไรบางอย่าง
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(หืม? ข้าวต้มกับยานี่มันอะไรล่ะเนี่ย)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เหมือนจะมีจดหมายซะด้วย)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(หืม?! ทำไมข้าต้องกินยาด้วยข้าไม่เห็นเป็นไรเลย)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(จากพี่รองงั้นหรอ…หรือว่าพี่หลานจ้าน)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//หยิบยาขึ้นมาอ่าน
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ยานี้เป็นยาสำหรับรักษาอาการโรคบลาๆๆๆๆ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(โห!! นี่มันโรคอะไรเยอะแยะเนี่ย!! เเบบนี้คงไม่ต้องมีชีวิตอยู่เเล้ว)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(ดีนะที่ไม่ใช่ของเรา~)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(ชั่งเถอะไปเรียนดีกว่า~)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(ป่านนี้ทุกตระกูลคงมาเรียนที่กูซูเเล้ว)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ว้าว~ สวยเเล้วๆ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//รีบเดินออกไป
ชื่อ หลานเฟิงหลี เป็นน้องคนเล็กสุดของตระกูลหลาน เดิมทีร่างนี้เป็นคนที่ร่างกายอ่อนแอ มีโรคประจำตัวหลายอย่าง
สาเหตุที่ทำให้หลานเฟิงหลีเป็นเเบบนี้……
พระเจ้า
//กำลังเดินเก็บลูกเเก้ววิญญาณอย่างวุ่นวาย
พระเจ้า
เฮ้อ!! หมดอันนี้เเล้วก็ต้องไปเขียนบันทึกสวรรค์
ลูกเเก้วของหลานเฟิงหลีร้าวจนพลังวิญญาณหายไปครึ่งนึ่ง
พระเจ้า
ทำไงดีๆ!! ข้าขอโทษ
พระเจ้า
งั้นข้าจะให้เจ้าเกิดเป็นหญิงหน้าตางดงามเป็นคำขอโทษเเล้วกัน
ตอน 2
ศิษย์เเต่ละตระกูลต่างมารวมตัวกันที่ลานกว้าง
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(โอ๊ะ! นั่นไงเเอบดูดีกว่า)
วันนี้ซึ่งเป็นวันเเรกที่ศิษย์เเต่ละตระกูลจะมาเรียนที่กูซู
เเละตอนนี้หลานฉี่เหรินก็เข้ามาที่ลานกว้างเเละทำการจัดหอให้กับศิษย์
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เเปลว่าวันพรุ่งนี้ก็จะเป็นวันคำนับอาจารย์สินะ)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เเละถัดไปก็จะเป็นวันที่จะเริ่มเรียน)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(สุดยอด!~)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//กระโดดด้วยความดีใจ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(จู่ๆก็ไอเหอะ!! ฝุ่นที่นี่คงจะเยอะนั้นแหละ)
พระเจ้า
(ขนาดตัวเองสภาพเเบบนี้ยังไม่รู้ว่าตัวเองร่างกายอ่อนเเอ)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เอ๊ะ? นั่นหลานซีเฉินกับหลานจ้ากำลังคุยกับอาจารย์หรอ)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(คุยไรกันอ่า! ไม่ได้ยิน)
หลานซีเฉิน
//เห็นหลานเฟิงหลีเเอบมองอยู่ตรงพุ่มไม้
หลานฉี่เหริน
เอาล่ะเช่นนั้นพวกเจ้าไปได้เเล้ว//เดินออกไป
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//วิ่งไปหลบ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
หืม?//ชะโงกหน้า
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//ยืนมองไม่พูดอะไร
หลานซีเฉิน
เจ้าไปทำอะไรตรงนั้นเเทนที่จะอยู่ในห้องของเจ้า
หลานเฟิงหลี :นางเอก
อ่า..เอ่อ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เเล้วทำไมข้าต้องเอาเเต่อยู่ในห้องด้วยล่ะ)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
กะ..ก็ข้าอยากออกมาเดินเล่นนี่คะ~//ทำไมรู้ไม่ชี้
หลานเฟิงหลี :นางเอก
เเล้วเมื่อสักครู่พวกท่านคุยกับท่านอาเรื่องอะไรหรอ?
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//ทำสายตาอยากรู้
หลานซีเฉิน
ไม่มีอะไรหรอกเจ้ากลับไปเถิดเจ้าไม่ควรออกมานาน
หลานเฟิงหลี :นางเอก
เหอะ! มีเเต่คนบอกให้ข้ากลับห้องข้าไม่ได้พิการต่อเเสงเเดดเสียหน่อย
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
ท่านพี่เดี๋ยวข้าพานางกลับเอง
หลานซีเฉิน
อืมงั้นข้าขอตัว//เดินออกไป
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//กำลังเดินไปจะพาหลานเฟิงหลีกลับห้อง
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(หึๆ คิดว่าจับได้ก็ลองดูสิ~)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//วิ่งหนี
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ท่านพี่จับข้าไม่ได้หรอก~!//ตะโกน+วิ่ง
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
ดื้อด้านจริงๆ//ส่ายหัวเบาๆ+วิ่งไปดักหน้า
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เฮือก!! เร็วเกินไปเเล้ว!)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//พยายามจะวิ่งต่อ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
อึก! //จับหัว
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(อ๊ะ! ทำไมเราถึงรู้สึกปวดหัวเเบบนี้กันนะ)
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
เป็นอะไร—
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//รีบเข้าไปพยุง
หลานเฟิงหลี :นางเอก
อือ~ //ลืมตา
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//ส่งสายตา
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//หยิบยาขึ้น
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(อะ..อย่าบอกนะว่าไอที่มันมียาเยอะๆนั่นของเรา)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
อะ..เอ่อนั่นอะไรหรอเจ้าคะท่านพี่รอง//ทำหน้าใสซื่อ
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
เจ้า ไม่ กิน ยา งั้น รึ?!
หลานเฟิงหลี :นางเอก
เเหะๆ//หันไปทางอื่น
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//ยื่นยาที่ต้มไหวเเล้วให้
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//เอามาดม
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(อี๋!! กลิ่นขมมาก!! กินไปเท่ากับฆ่าตัวตายชัดๆ)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ไม่เอา!!//หันหน้าหนี
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
กิน//พยายามเอาถ้วยยาให้หลานเฟิงหลีดื่ม
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ยานี่มันขมจะตาย!! ท่านพี่เองก็ลองดื่มดูสิ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ท่าข้าต้องดื่มยาขมๆนี่ข้ายอมตายเสียดีกว่า
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
…//พยายามคิด
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
//เดินไปหยิบอะไรบางอย่าง
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เอาไงดีๆ หนีออกทางหน้าต่างได้ไหมเนี่ย)
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
กินสะ//เอาถ้วยยามาวางไหว
หลานเฟิงหลี :นางเอก
หืม? //ยกขึ้นมาดม
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(น้ำพึ่ง?)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(ว้าวว!! น้ำพึ่งของโปรดเราเลย~)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//รีบยกดื่ม
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(อาหร่อยยยย~)
ตอน 3
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//กินเสร็จ
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
นอนสะ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ไม่นอนข้าอยากออกไปเดินเล่นนี่นา//เมิน
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
นอนสะ//เสียงเรียบ+หยิบผ้าห่มมาห่มให้หลานเฟิงหลี
หลานวั่งจี :หลานจ้าน
ท่าหากว่าเจ้าดื้ออีกข้าจะไปเอายาขมๆนั่นให้เจ้ากิน//เดินออกไป+ปิดประตู
หลานเฟิงหลี :นางเอก
น่าเบื่อ😑
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(ท่านพี่คิดว่าข้าโง่อย่างนั้นหรอข้าน่ะไม่โง่หรอก)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//กระโดดหนีทางหน้าต่าง
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//เดินเล่น
หลานเฟิงหลี :นางเอก
บรรยากาศดีจริงๆ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//เเอบมอง
ศิษย์ทุกคนกำลังฝึกกระบี่อยู่
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(ว้าว)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
//เเอบเดินไปหยิบกระบี่+ทำตามกระบวนท่า
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(ว้าวววท่าเราเเอบมาที่นี่ทุกวันคงได้เป็นปรมาจารย์เเน่😁)
เว่ยอู๋เซี่ยน :เว่ยอิง
อ๊ะ! เอ๋อข้าขอโทษนะ
เว่ยอู๋เซี่ยน :เว่ยอิง
ข้าไม่ได้ตั้งใจ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(เฮือก! นี่เว่ยอู๋เซียนนี่นา)
หลานฉี่เหริน
//เห็นทั้งสอง
หลานฉี่เหริน
(นั่นมันหลานเฟิงหลีนี่)
หลานฉี่เหริน
(เหตุใดมาอยู่ที่นี่ได้)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(อ๊าก! นั่นท่านหลานฉี่เหรินเห็นเเล้วต้องหนี!!)
หลานเฟิงหลี :นางเอก
เอาไหวเราเจอกันอีกนะข้าไปก่อนล่ะ//รีบวิ่งหนี
หลานฉี่เหริน
//ดักข้างหน้า
หลานเฟิงหลี :นางเอก
อ่า..เอ่อ
หลานเฟิงหลี :นางเอก
สงสัยข้าหลงทางน่ะท่านอาที่นี่ที่ไหนกันน้า😗//ทำเป็นไม่รู้
หลานฉี่เหริน
เจ้าอยากฝึกกระบี่รึเปล่า
หลานเฟิงหลี :นางเอก
จริงหรอ😃
หลานเฟิงหลี :นางเอก
ข้าอยากฝึกๆๆๆ
หลานฉี่เหริน
อืม งั้นก็ดีเเต่ท่าหากเจ้าเป็นอะไรขึ้นมาข้าก็จะปล่อยเจ้าเอาไหวอย่างนั้น
หลานฉี่เหริน
หากเจ้าทำผิดกฏเจ้าก็จะต้องโดนรับโทษเหมือนๆกัน
หลานฉี่เหริน
จะไม่มีการอนุโลมให้เด็ดขาด
หลานเฟิงหลี :นางเอก
เจ้าค่ะ!!
หลานเฟิงหลี :นางเอก
(ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึง)
หลานซีเฉิน
เเต่ท่านอาจะดีหรือน้องเล็กอาการยังไม่ดีขึ้นเเถมได้ยาเพิ่มขึ้นอีก
หลานฉี่เหริน
ในเมื่อนางยอมรับทุกคำที่ข้่พูดไปก็เท่ากับว่านางไม่เป็นอะไร
หลานฉี่เหริน
ไปหยิบกระบี่เเล้วมาฝึกสะ//เดินกลับไป
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
