พ่อและลูกสาว(?)เป็นภูเขาน้ำแข็ง
บทนำ(1)
[ไรท์]
เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว
//การกระทำ
/ความรู้สึก
|แสดงบทเฉพาะ|
(คิดในใจ)
"เน้นคำ"
<อุปกรณ์สื่อสารทุกชนิด>
[การบรรยายส่วนที่เพื่อให้เข้าใจง่ายขึ้น]
(● ●) หน้านิ่ง+ไร้อารมณ์
❄️เย็นชา+ไม่แยแส
[....]
//นั่งเหม่ออย่างว่างเปล่า+ตักข้าวเข้าปาก
ฝั่งตรงข้ามโต๊ะอาหารของเขา
มีครอบครัว3พ่อแม่ลูกและยายแก่คนนึง
บรรยากาศรอบตัวพวกเขาอบอุ่นยิ่ง
[....]
(เฮอะๆ..จนตอนนี้ก็ยังไม่เข้าใจ)
[....]
(นี่ฉันมาถึงจุดนี้ได้ยังไง...)
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[โลกที่เขาบังเอิญตกลงมาตอนนี้เป็นจักรวาลของนวนิยายเลือดหมาของนักเขียนท่านนึงที่เขาก็รู้จักดี]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เรื่องราวของพระเอกที่ผิดหวังรักครั้งแรกของเขามาก เมื่อมาพบกับนางเอกที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกัน ดั่งคำกล่าวยอดนิยมที่ว่า ยิ่งรักมากก็ยิ่งเกลียดมาก]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เขาทิ้งความเกลียดชังมาลงกับนางเอกผู้ใสซื่อที่เต็มเปี่ยมด้วยพรสวรรค์ ให้เธอพบกับความเจ็บปวดทรมานมากมายจนหล่อหลอมเธอแต่อย่างไรเธอก็ไม่เคยหยุดรักเขา]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[นานวันเข้าจากความเกลียดชังก็แปรเปลี่ยนเป็นความรัก]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[แม่ที่ตายด้วยโรคชราและอาการป่วยและพ่อที่ตายด้วยอุบัติเหตุบางอย่างของตัวเอกชาย นางเอกคอยอยู่เคียงข้างเขา เขาค่อยตระหนักว่า ผู้หญิงคนนี้อยู่ข้างเขาเสมอ]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[ไม่นานพวกเขาแต่งงานกันและให้กำเนิดลูกสาวที่น่ารัก]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[แต่นิยายก็ยังไม่จบลงแค่นั้น]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เป็นเวลากว่า5ปีหลังจากนั้น เมื่อตัวเอกชายจัดการเกี่ยวกับธุรกิจของตระกูล ตัวเอกหญิงได้นำแม่จากบ้านนอกของเธอเข้ามาอยู่ด้วย ซึ่งนั่นรวมถึงลูกสาวคนแรกของเธอที่เกิดจากความผิดพลาด]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[ย้อนกลับไปในช่วงที่ตัวเอกชายยังคงเกลียดชังนางเอก เขาใช้วิธีการรุนแรงมากมาย ทั้งต่อหน้าและตลบหลัง]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เขาหลอกให้เธอโดยวิธีการบางอย่างให้เข้าไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง แต่เธอเข้าผิดห้องซึ่งเป็นความตั้งใจของตัวเอกชาย ชั่งตรงจังหวะที่เจ้าของห้องชายหนุ่มคนนั้นกำลังทรมานจากการถูกวางยา พวกเขาได้ร่วมรักกันในคืนนั้น เป็นค่ำคืนที่ที่เจ็บปวดที่สุดของเธอ และไม่นานเธอพบว่าเธอท้อง และก็รู้ด้วยเช่นกันว่าคนที่ทำให้เป็นแบบนี้ แต่หลังจากนั้นด้วยการแสดงความรักอย่างจริงใจของตัวเอกชายเธอค่อยๆให้อภัยเขาและกลับมารักกันอย่างจริงจัง]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[ซึ่ง ผู้ชายคนนั้นที่ทำนางเอกท้อง ก็คือตัวร้ายที่แท้จริงและมีอำนาจมากที่สุด]
[....]
[โอ้ และเขาก็คือพ่อของฉันด้วย]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[....]
[....]
[หมายถึง พ่อของเจ้าของร่างนี้และ เป็นตัวละครที่มีต้นแบบมาจากฉัน(ตัวจริง)สะด้วย]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[....]
บทนำ(2)
[ไรท์]
เรื่องนี้มีทั้ง คู่รักชายxชาย
____ เป็นการเซ็นเซอร์คำ
~ เสียงยานคาง
💮สดใส
ย้อนกลับไปก่อนหน้าไม่กี่ชั่วโมง
ส่วนหนึ่งของสหพันธ์ดวงดาว
บนยานอวกาศลำใหญ่ท่ามกลางยานอวกาศมากมายซึ่งเด่นสะดุดตามาก
ทั้งเรียบหรู สวยงามและแข็งแกร่งทนทานยิ่งด้วยลักษณะที่ให้รู้สึกยิ่งใหญ่ ดุดันและโหดร้าย
นักวิจัยอัจฉริยะอายุน้อยถูกคุ้มกันดูแลอย่างดีโดยกองทัพส่วนตัวของจักรพรรดิ์
และผู้คุ้มกันส่วนตัวของเขา ระดับนายพล
ชายหนุ่มผมสีทองสั้นระต้นคอในชุดนักวิจัยยืนหลังตรงอย่างสง่าและเท่
[?????]
นายเอาแต่สนใจการทดลอง
[?????]
การทดลองและทดลอง!
[?????]
____ ทำอะไรอยู่//ชะโงกหน้าไปดูใกล้ๆ
[?????]
____จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ?
[?????]
มีปากไว้ประดับหน้าหรอคะ ที่รัก
หน้าจอกึ่งโปร่งแสงฉายขึ้นตรงหน้า
รัวนิ้วเรียวยาวและขาวลงบนจอสักพัก
[?????]
นี่ๆๆ ฉันพึ่งตีพิมพ์นิยายเรื่องใหม่.....
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[ชายผมดำน้ำตาลหล่อเหลาก็พูดพล่ามไม่หยุดเกี่ยวนิยายที่เขาแต่งเล่นๆเป็นงานรอง]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[ต่อให้ชายผมทองจะไม่ได้สนใจแต่หูของเขายังคงได้ยินเสียงและสามารถจดจำได้แม้จะไม่ให้ความสนใจมันเลย]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[อัจฉริยะก็งี้ น่าอิจฉาจริงๆ]
นิ้วของเขาหยุดลงและหน้าจอโปร่งแสงก็หายไป
แทนที่ด้วยไฟที่ส่องสว่างจ้าดับลงและมีไฟสีน้ำเงินถูกเปิดขึ้นอย่างสลัวๆ
และพื้นด้านล่างก็เคลื่อนตัวขึ้นมาและปรากฏอุปกรณ์บางอย่างที่ค่อนข้างใหญ่
[?????]
//เดินตาม+พูดไม่หยุด
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เด็กหนุ่มผมทองฉายานามนักวิจัยอัจฉริยะด้วยอายุ16ปีและIQของเขาเกิน800]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เดินไปตรงกลางห้องและเฉยเมยกับคนพูดมากที่กำลังสปอยล์นิยายของตัวเองอยู่]
[?????]
ตัวร้ายลาสบอสคนสุดท้ายที่ฉันอวยที่สุดนะ
[?????]
มีต้นแบบมาจากนายเลย
[?????]
แน่นอน เราเติบโตมาด้วยกันก็นานและฉันรู้จักนายดีกว่าใครๆ
[?????]
ตัวละครตัวนี้จึงสมบูรณ์แบบแต่ฉันปรับแก้อะไรนิดๆหน่อยๆนายต้องชอบแน่
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[ได้ยินแบบนั้นตาและมุมปากของเขากระตุกเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้สนใจมากและกำลังเปิดการทำงานของเครื่องมือบางอย่างตรงหน้าเขาต่อไป]
[?????]
ว่าแต่นายกำลังทำอะไรน่ะ? //มองอย่างงุนงง
[?????]
เอื้อก!..//มือกุมอก
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เขายกมือกุมอกและมอง"เพื่อน" ของเขาอย่างเจ็บปวดด้วยการแสดงเกินจริง]
[....]
//มองนิ่งๆ+ยิ้มมุมปากนิดๆ
[?????]
//กำลังจะถาม+หันไปเห็นรอยยิ้มอีกคน
[?????]
(ครั้งสุดท้ายที่หมอนี่ยิ้มคือเมื่อไหร่?)
[?????]
(4ปีก่อนตอนที่เขาเกือบจะทำลายล้างดาวเคราะห์ทั้งดวง! จนตอนนี้มันก็ยังฟื้นสภาพได้ยังไม่ถึง3%ของ100%เต็มด้วยซ้ำ!)
ลูกกลมๆตรงกลางค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นช้าๆและสว่างขึ้น
เขายังไม่ทันขยับตัวหรืออะไรแสงนั้นก็พุ่งหาเขาราวกับกระสุนความเร็วเสียง!
แสงนั้นพุ่งเข้ากลางหน้าผากของเขา
ทัศนียภาพในดวงตาของเขามืดลงและสติของเขาก็ดับไป
ห้วงเวลาที่มืดมิดซึ่งมีตัวหนังสือเรืองแสงวาบผ่านเขาไปเป็นลักษณะต่อกันเหมือนอุโมงค์
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เขาเหลือบตามองอ่านพวกมัน2-3คำก็สามารถเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว]
[....]
(นี่มันนิยายที่หมอนั่นพึ่งสปอยล์ไปไม่ใช่หรอ?)
คิดได้เท่านี้สติของเขาก็ดับวูปไปอีกครั้ง
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[ท่ามกลางความมืดมิดไร้สิ้นสุด]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เด็กหนุ่มลืมตาขึ้นและหันไปรอบๆ]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[แว่วเสียงร้องไห้ของเด็กผู้หญิง เขาเดินตามเสียงนั้นไปเรื่อยๆ]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[และพบแผ่นหลังบางเล็กที่อ้างว้าง โดดเดี่ยวและเหงาของเด็กผู้หญิงอายุน้อยกว่าเขา3-4ปีนั่งร้องไห้]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[อีกฝ่ายนั้นมีผมสีบอร์นทองเหมือนกับเขา]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[กระวนกระวายเล็กน้อยเพราะเขาปลอบคนไม่เป็น]
[....]
//เดินไปนั่งลงข้างๆ
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[การแสดงออกของเขาอย่างเห็นผี]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เด็กผู้หญิงที่ใบหน้าเหมือนกับเขาทุกอย่างแต่ดวงตาที่กลมโต ใบหน้าเล็กเปอะเปื้อนคราบน้ำตา]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[ยังไงซะ อัจฉริยะก็คืออัจฉริยะ เขาสามารถปะติดปะต่อทุกอย่างเข้าด้วยกันอย่างรวดเร็ว]
[....]
(เครื่องข้ามกาลและมิติของฉัน)
[....]
(ตัวหนังสือที่เป็นเนื้อหาในนิยายของหมอนั่น)
บทนำ(3)
หลิงเฟย
พี่..อึก เป็นใครน่ะ?
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[ขณะเอ่ยถามมีเสียงสะอึกสะอื้นเล็กน้อยจากการร้องไห้ของเธอ]
(ต้นแบบที่ทำให้เธอและพ่อของเธอมีตัวตนขึ้นมาในโลกของนวนิยาย)
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เขาก็อยากพูดออกไปให้จบๆเลยนะแต่เขาไม่ชอบพูดยาวๆและพูดมาก]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เพราะส่วนมากเขามักจะคิดและสร้างภาพจำลองสิ่งต่างๆขึ้นในหัวเสียมากกว่า]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[นั่นทำให้บางครั้งเขาถูกเรียกว่าคุณชายใบ้/อัจฉริยะใบ้]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[ยิ่งพูด เสียงของเขายิ่งแผ่วเบาลงเรื่อยๆ]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[ยังไงก็ตาม เด็กผู้หญิงที่เกิดมาจากตัวละครที่มีเขาเป็นต้นแบบก็ไม่ได้โง่]
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[น้ำตาที่เกือบจะหยุดใหลแล้วพลันพรั่งพรูออกมาอีกครั้ง]
หลิงเฟย
ต่อให้หนูจะ..พยายามยังไงและเรียนดีแค่ไหน อึก.. พวกเขาก็ไม่เคยสนใจเลย...
หลิงเฟย
คุณแม่มักจะเมินเฉยหนู
หลิงเฟย
น้องสาวที่อายุห่างกัน1ปีก็เอาแต่รังแกลับหลัง...
หลิงเฟย
คุณพ่อมักแสดงท่าทีรังเกียจทุกครั้งที่เห็นหนู
หลิงเฟย
ทำไมถึง..มีแค่หนูที่แตกต่าง?
[....]
เพราะเขาไม่ใช่พ่อของเธอ
[....]
เขาไม่ใช่พ่อจริงๆของเธอ
[....]
เรียกว่าเกิดจากความผิดพลาด
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[อา พูดได้แค่นี้ก็คอแห้งสะแล้ว]
หลิงเฟย
//เบิกตากว้าง.อึ้ง
หลิงเฟย
งั้นพี่ชายเป็นพ่อของหนูหรอคะ?
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[คิ้วของเขาขมวดนิดๆอย่างสังเกตเห็นได้ยาก ฉบับคนหน้าตาย]
หลิงเฟย
อ้าว...ไม่ใช่หรอคะ?
[....]
(ฉันควรอธิบายให้เธอฟังยังไง?)
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[สมาร์ทวอร์ดรูปแบบเรียบง่ายและหรูหราบนข้อมือข้างซ้ายของเขา]
หน้าจอกึ่งโปร่งแสงสีฟ้าปรากฏขึ้นกลางอากาศตรงหน้าทั้งคู่
และตัวหนังสือเรืองแสงสีฟ้าขาวกระพริบก็ค่อยๆปรากฏทีละตัวอย่างรวดเร็ว
<เธอมีตัวตนเป็นตัวประกอบในนิยายของ"คนรู้จัก" ของฉัน>
<พ่อของเธอ พ่อจริงๆของเธอถูกสร้างขึ้นโดยมีต้นแบบมาจากฉันแต่อายุมากกว่า>
หลิงเฟย
//มองอย่างว่างเปล่า
หลิงเฟย
//ใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตา
<ฉันคิดว่าเขาขี้เกียจถึงบรรยายเกี่ยวกับเธอสั้นๆว่ามีลักษณะเหมือนพ่อทุกอย่าง หรือก็คือเหมือนกับเป็นฉันVr.เด็กผู้หญิงนั่นแหละ>
หลิงเฟย
งั้นหนูขออะไรอย่างได้มั้ยคะ?
หลิงเฟย
ช่วยตามหาพ่อทีนะคะ
//ผลัก
[ผู้บรรยายนอกฉาก]
[เขารู้สึกราวกับตกลงไปในน้ำและจมลงเรื่อยๆ ความเย็นเยือกแผ่ไปทั่วสะพรางกาย]
สติของเขาดับวูปไปอีกครั้ง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!