เธอ..เเละฉันครองรักกันนิรันณ์
บท 1
( ณ. ลานดอกไม้ขององค์หญิงซูฝ่าน )
คนรับใช้ ( ญ )
พวกเจ้าจับนางไว้!!
ซูฝ่าน
พวกเจ้าจะทำอะไรข้า อย่าเข้ามานะ !!!
ซูฝ่าน
มีใครอยู่ตรงนั้นบ้าง!! ช่วยข้าด้วย ได้โปรด
หย่านเหม่ย
อุ๊ฟฟ.😏 องค์หญิง ซูฝ่าน..
ซูฝ่าน
เจ้าเองรึ ?! ที่ให้คนของเจ้ามาทำร้ายข้า !!!!
หย่านเหม่ย
ใช่ เป็นหม่อนฉันเอง 555
หย่านเหม่ย
เเล้วเจ้ารู้หรือไม่ ทำไมข้าถึงทำกับเจ้าเยี่ยงนี้
นางทาส
นายน้อย หย่านเหม่ย เจ้าคะ
นางทาส
องค์ชายเสด็จมาเจ้าค่ะ!!!
ซูฝ่าน : องค์ชาย... .. ฮึก ฮึก ข้าเจ็บเหลือเกิน
ซูฝ่าน
องค์ชาย อึก อึก.... ( พยายามคลานเข้าหา )
หย่านเหม่ย
อย่ามาเข้าใกล้องค์ชายนะ !!!
โซซูราน
พวกเจ้าทำไมยังไม่ฆ่านางอีก!!
ซูฝ่าน : ..... ท่านว่าอย่างไรนะ !? เค้าจะฆ่าข้า?
ซูฝ่าน
ท่าน.. ทำไม ..ฮึกกๆ ข้าทำผิดอันใด
ซูฝ่าน
ทำไมท่านถึงต้องทำร้ายข้าด้วย!!
ซูฝ่าน : ทำไม ทำไม ข้าทำอะไรผิด .. ฮึกๆ
โซซูราน
ทุกอย่างมันเป็นเพราะเจ้าทำตัวเอง
โซซูราน
ในเมื่อเจ้าไม่ยินยอมที่จะอภิเษกกับข้า ถ้าข้าไม่ได้หัวใจของเจ้า ผู้อื่นก็อย่าหวังที่จะมาครอบครองเจ้าเลย 555!!
ซูฝ่าน
ข้าผิดนักรึ... องค์ชายที่ข้าอยากจะอภิเษกกับคนที่ข้ารัก
ซูฝ่าน
ได้โปรด... องค์ชายปล่อยข้าไป ...
ซูฝ่าน : ร่ำไห้ด้วยความเจ็บปวด
หย่านเหม่ย
องค์ชายไม่มีทางช่วยเจ้า !
หย่านเหม่ย
หึ หึ.. เจ้าทำตัวเองนะ ซูฝ่าน 5555
หย่านเหม่ย
เจ้ายังมีหน้ามาขอความเห็นใจอีกรึ เจ้าหน่ะมันก็เเค่คนไร้ประโยชน์ ผิดต่อราชองค์การขององค์ชาย
หย่านเหม่ย : หึ!! เเต่เจ้าไม่ต้องห่วงไปหรอกซูฝ่าน หลังจากที่ข้าจัดการกับเจ้าเเล้ว ข้าก็จะขึ้นเป็นฮองเฮา ปกครอง ทุกๆอย่างเเทนเจ้าเอง55
ซูฝ่าน
ข้าไม่คิดเลยว่าพวกท่านจะร้ายกับข้าได้ถึงเพียงนี้
ซูฝ่าน
องค์ชายได้โปรด ...... ฮึกก ( เจ็บ )
โซซูราน
ไปกันเถอะ หย่านเหม่ย !!
ซูฝ่าน : ...เค้าไปเเล้ว..555 ทำไมข้าถึงคิดว่าเจ็บเเค่นี้ยังเบาสำหรับข้ามากกันนะ... ฮึกๆๆ
ตุบๆๆ .. ทาสรับใช้ของหย่านเหม่ยเข้ามา
นางทาส
รีบถอดเสื้อนางออกเร็ว
ขันที
ข้าว่าจับนางให้พวกทหารได้เสวยสุขบนร่างนางก่อนดีหรือไม่ 55
นางทาส
เจ้าความคิดดีเลยเดียว
นางทาส
เเต่เพื่อความเเน่ใจที่นางจะไม่หนี
นางทาส
ข้าจะกรีด เเขน เเละ ขา ของนางก่อนนางจะหนีไปไม่ได้
เสียงร้องของซูฝ่านดังไปทั่วตำหนัก เย็นยะเยือกร่างกายของนางไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบสนอง นางสิ้นหวังกับทุกทุกอย่าง ...
ซูฝ่าน
ข้า... ข้าจะ ฆ่าพวกเจ้าให้หมด!! ข้าซูฝ่าน ขอสาบาน ตราบฟ้าดิน ( พูดในลำคอ )
ขันที
ฮึดูนางนี่สิ โดนเเทงไปขนาดนี้ยังมีเเรงพูด
นางทาส
เจ้าอย่าได้สนใจ ข้าว่าไปเรียกทหารให้มาเล่นสนุกกับนางดีกว่า
นางทาส
ข้าเเทงนางขนาดนี้ นางคงหนีไปไม่ได้เเล้วล่ะ55
เสียงฝีเท้าดังสนั่น เดินใกล้เข้ามา
บท 2
ขันที
องค์ชายปีศาจ ( เราตายเเน่ๆ )
ฉึก ฉึก ..!!!! อ๊ากกกกกกก!!!
เสียงดาบฟันอย่างต่อเนื่อง ..
นางทาส
ได้...ได้โปรดดู ท่าน
นางทาส
ไว้ชีวิตหม่อมฉันด้วย!!
นางทาส
อ๊ากกกกกกก!!!! อร๊ากกกก อย่าเข้ามาา!! ? อ๊ากกก
เสียงคนเดินเข้าใกล้ซูฝ่าน....
ซูฝ่าน
( ค่อยๆลืมตา ) ..เป็นเจ้าเองรึ ... ฮึก ฮึก
ซูฝ่าน
องค์ชายปีศาจเเมวเมี๊ยว ของข้า..
ซูฝ่าน : เบิกดวงตากว้างเมื่อท่ามมองชายที่ตัวเองรักหมดหัวใจ ด้วยความเศร้าโศก น้ำตาไหลนองอาบเเก้ม
....
ทำไม.. ทำไมเจ้าถึงไม่เรียกข้า ทำไมเจ้าต้องทน ทำไม ทำไม !!!!
ซูฝ่าน
ข้า..คถ.ใบหน้าของเจ้ามากเลย 555
....
เจ้าไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น!!
....
เราไปกันเถอะข้าจะพาเจ้าไปยังที่ๆมีเเค่เจ้ากับข้า ถ้าเราไปถึงที่นั่นเมื่อไหร่ข้าจะยอมให้เจ้าทุบตีข้าได้ตามใจชอบ ! เจ้าจะต้องไม่เป็นอะไร
องค์ชายปีศาจ : พูดไปด่าตัวเองไป ทุกย่านเก่า เขาร้องไห้ตลอดทางเดิน ได้เเต่โทษตัวเองที่ไม่สามารถรักษาคนที่เค้ารักไว้ได้
ซูฝ่าน
ค่อยๆกระซิบพูด ( เจ้าสัญญากับข้าว่าเจ้าจะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป เพื่อข้า ได้หรือไม่ ถึงชาตินี้เจ้าจะไม่ได้อยู่กับข้า.. )
ซูฝ่าน : หากชาติหน้ามีจริง... ขอให้ข้าเป็นฝ่ายเข้าหาเจ้าบ้าง.. ข้าอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นกับเจ้าองค์ชายปีศาจของข้า
....
อย่าจากข้าไป . ได้โปรด.. ข้าไม่อนุญาติให้เจ้าจากข้าไป!!
ซูฝ่าน
ลาก่อนนะเเมวเมี๊ยวของข้า ... อย่าร้องไห้นะ （ ค่อยๆยิ้มกว้าง )
....
ซูฝ่าน... ฮึกกก ซูฝ่านนนนนนนนนนน!!
คืนนั้นมีเเต่เสียงร้องคำรามไปทั่ว อาณาจักร เกิดเหตุนองเลือด มากมาย องค์ชาย เเละ หย่านเหม่ย ตายอย่างทุกทรมาร ด้วยฝีมือของราชาปีศาจ
....
ข้าเเก้เเค้นเเทนเจ้าเเล้วในชาตินี้
....
ข้า... จะรอเจ้ากลับมาหาข้าตามสัญญานะ
....
ข้า.รักเจ้าซูฝ่านของข้า
บท 3
พ่อ ( นางเอก )
นางลูกบ้านี่!!! เมื่อไหร่มันจะฟื้น
พ่อ ( นางเอก )
ชอบทำให้คนอื่นเค้าโมโหอยู่เรื่อย
พ่อ ( นางเอก )
หน้าตาวงตระกูลของฉันต้องเสียหายก็เพราะมันทั้งนั้น
เเม่ (นางเอก)
คุณอย่าว่าลูกนะ!!
พ่อ ( นางเอก )
เเกอย่าพูดมาก!!
อึนเยจิ...👹
คุณท่านค่าา~~🖤
อึนเยจิ...👹
ฉันรู้สึกเจ็บที่ขาจังเลยค่ะ
อึนเยจิ...👹
ท่านช่วยอุ้มฉันออกจากที่นี่ทีได้ไหมคะ?
พ่อ ( นางเอก )
มีเเต่เธอที่ดีกับฉัน 55555
เเม่ (นางเอก)
ฮึกก .. ฮึกก
โบ จา ริม .🖤
( ขยับนิ้วมือ.. )
โบ จา ริม .🖤
( เจ็บหัวจัง.. )
เเม่ (นางเอก)
ลูกกก !! โบจาริมมม
เเม่ (นางเอก)
เเม่ เเม่ .. จะรีบเรียกหมอมา ลูดอยู่เฉยๆก่อนนะ
โบ จา ริม .🖤
(ค่อยๆ ลืมตา )
โบ จา ริม .🖤
นี่ฉันอยู่ที่ไหน
โบ จา ริม .🖤
โอ้ยยยยย!!???
คุโรยะ
สวัสดีคุณ โบจาริม ผมเป็นหมอของโรงพยาบาลนี้
คุโรยะ
คุณจำอะไรได้บ้างไหม
โบจาริม : นี่ข้า...ได้กลับชาติมาเกิดในโลกนี้งั้นรึ!?
โบ จา ริม .🖤
( อยู่ๆน้ำตาก็ไหล .. )
โบจาริม : ( ภาพความทรงจำของเจ้าของร่างเก่าลอยเข้ามาทีละส่วน ๆ จนทำให้ ซูฝ่าน นั้นเริ่มเข้าใจบางอย่าง ว่าตนนั้นได้กลับชาติมาเกิดอยู่ในร่างนี้ที่ชื่อ ( โบจาริม ) นางนั้นมีชะตาชีวิตที่เหมือนกันกับนางในเมื่อก่อนยิ่งนัก )
โบ จา ริม .🖤
ฉัน..โบจาริมค่ะ 🙂
โบ จา ริม .🖤
ฉัน .. ในนามของ โบ-จา-ริม จะเเก้เเค้นเเทนเธอเอง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
