ระดับพลัง \= ระดับพลังสัตว์มายา

บรอนซ์ - บรอนซ์

ซิลเวอร์ - ซิลเวอร์

โกลด์ - โกลด์

เเพลทินัม - แพลทินัม

ไดมอนด์ - ไดมอนด์

มาสเตอร์ - มาสเตอร์

เลเจนด์ - เลเจนด์

ระดับภารกิจ\= สีของผลึกหินมายา

ใช้เรียกภารกิจ

สีขาว บรอนซ์ ผลึกหินสีขาว

สีฟ้า ซิลเวอร์ ผลึกหินสีฟ้า

สีเหลือง โกลด์ ผลึกหินสีเหลือง

สีส้ม แพลทินัม ผลึกหินสีส้ม

สีแดง ไดมอนด์ ผลึกหินสีแดง

สีม่วง มาสเตอร์ ผลึกหินสีม่วง

สีดำ เลเจนด์ ผลึกหินสีดำ

สกุลเงิน

เฟล

รูเฟล

ซิลเวอร์

ทอง

ผลึกหิน

สีขาว 1-10 เหรียญทอง

สีฟ้า 50-100 เหรียญทอง

สีเหลือง 500-1000 เหรียญทอง

สีส้ม 5000-10000 เหรียญทอง

สีแดง 50000-100000 เหรียญทอง

สีม่วง ?

สีดำ ?

เรื่องย่อ

500ปีก่อน ในโลกที่อยู่ๆก็มีเกทเกิดขึ้น และสัตว์มายาได้หลั่งไหลออกมา มนุษย์ต้องต่อสู้เพื่อความอยู่รอดจนในที่สุดก็ค้นพบวิธีที่ทำให้แข็งแกร่งขึ้น และเริ่มควบคุมสถานการณ์ จากผู้ถูกล่า ค่อยๆกลับมาเป็นผู้ล่า

ลุค เด็กน้อยวัย10ปี ที่ต้องเห็นพ่อแม่และตระกูลถูกฆ่าล้าง จะสามารถล้างแค้นและค้าหาความจริงได้หรือไม่ แต่ก่อนจะถึงตอนนั้นเขาต้องเอาตัวรอดจากเกทให้ได้และเเข็งแกร่งขึ้น

ลุค วันนี้จะต้องเป็นวันที่ตระกูล อัลฟรอนโซ่ ของเราต้องถูกลบออกจากประวัติศาสตร์ เจ้าคือความหวังเดียวของพวกเรา ถึงในเกทจะอันตรายแต่อย่างน้อยข้าก็หวังว่าเจ้าจะมีชีวิตรอดและล้างแค้นให้กับตระกูลของเรา

จำเอาไว้ว่าสาเหตุที่ทำให้ตระกูลของเราต้องล่มสลายลงก็คือ นัมเบอร์

ถ้าหากเจ้าสามารถกลับออกมาจากเกทได้ ถึงตอนนั้นเจ้าคงมีความสามารถพอที่จะตามหาความหมายของมัน จงเอาชีวิตรอดและจงแข็งแกร่งขึ้นลูกชายข้า

ไม่ ไม่ ท่านพ่ออออ ตู้ม

เป็นอะไรรึเปล่า ลุค เจ้าฝันร้ายอีกแล้วหรอ

อืม ใช่ ข้าฝันถึงท่านพ่ออีกแล้วน่ะ

ผ่านมานานเท่าไหร่แล้วนะ ตั้งแต่ที่ข้าเข้ามาในนี้ บางทีถ้าพ่อของข้ารู้ว่าความจริงว่าที่นี่ไม่ใช่เกทสีฟ้าท่านจะยังส่งข้าเข้ามาไหม แต่ก็นะ จะโทษท่านก็ไม่ได้ขนาดบรรพบุรุษของตระกูลข้ายังไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย

ขนาดข้า ถ้าไม่หนีตายจนไม่รู้ทิศทาง ก็คงจะหาที่นี่ไม่เจอ ใครจะไปรูว่าในเกท จะมีเกทซ้อนอยู่ด้วย แต่สิ่งที่ข้าไม่เข้าใจก็คือ ทำไมเกทนี้ถึงไม่มีสี จากบันทึกประวัติศาสตร์ของอาณาจักรเบรย์เดนที่ข้าเคยอ่าน เกทที่เคยปรากฎออกมา มีแค่7สีเท่านั้น

ช่างเถอะ ไว้ออกจากที่นี่ข้าค่อยหาข้อมูลเพิ่มเติมทีหลังแล้วกัน

โคร ใช้รูปแบบเคียว กา กา

ควันดำลอยขึ้นบนมือของลุค แปรเปลี่ยนเป็นเคียวสีดำเงาขนาด2เมตร ลุคตวัดเคียวในมือฟันใส่อากาศ

วืดดดด ปรากฏรอยแยกขนาดเท่ากับเคียวพอดิบพอดี ถึงเวลาที่เราต้องออกจากที่นี่กันแล้วล่ะ

ตอนที่2 เมืองเดซี

เมืองเดซี กำแพงสูง5เมตรล้อมรอบตัวเมืองที่มีขนาด300เอเคอร์ นี่คือเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับ2รองจากเมืองหลวงของอาณาจักรเบรย์เดน ดวงอาทิตย์กำลังจะตกดิน ประกอบกับหิมะกำลังตกหนัก ทำให้ทั้งบนกำแพงและบนหลังคาถูกปกคลุมไปด้วยหิมะหนาทึบ อากาศหนาวจัดพร้อมกับลมที่พัดเเรง บรรดาผู้คนต่างพากันคลุกตัวอยู่ในอาคารบ้านเรือน นั่งจับกลุ่มหน้าเตาผิงหรือดื่มเหล้าตามผับบาร์ให้ร่างกายอบอุ่น จะมีเพียงบางคนที่ยังคงสัญจรไปมาตามท้องถนนและควันไฟที่ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าเท่านั้น ที่ยังสามารถมองเห็นได้

ในขณะที่บรรยากาศทั้งในเมืองและนอกเมืองดูเงียบเหงา ทางทิศตะวันตกของเมืองกลับมีรอยแยกยาวประมาณ2เมตรปรากฏขึ้น หากมีใครมาเห็นในตอนนี้นั้นได้มีขาข้างหนึ่งกำลังก้าวออกมาจากรอยแยกตามด้วยขาอีกข้าง หากสังเกตดีๆจะพบว่ามีชายสวมชุดหนังสัตว์ที่ปิดเฉพาะส่วนล่างของร่างกายคล้ายกับกระโปรงก็ไม่เชิง หน้าอกเปลือยเปล่า ยืนหันซ้ายหันขวาอยู่

ลุค หันมองรอบๆ จึงพบว่าที่ๆเขาเดินออกมานั้นคือสุสานขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง

ตอนนี้ปีอะไรแล้วนะ ที่นี่คือที่ไหน ทำไมถึงดูคุ้นเคยจัง

โคร กา กาาา

อีกาที่เกาะอยู่บนไหร่ของ ลุค ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้อยู่ๆก็ร้องขึ้นมาหลังจากถูกเรียกว่า โคร

ไปสำรวจดูทีว่าที่นี่คือที่ไหน ปีนี้ปีที่เท่าไหร่ หาข้อมูลอื่นๆมาด้วย ข้าจะรออยู่ที่นี่ กา กา พรึ่บบบบ

หลังจากโครบินหายไปจากสายตา ลุคก็เดินสำรวจรอบๆสุสานไปพรางๆเผื่อจะเจอใครสักคนที่เขาสามารถสอบถามได้ แต่เดินมาได้สักพัก นอกจากหิมะที่ขาวโพลน ทับถมกันจนสูงถึงหัวเข่า ลุคก็ไม่เห็นใครสักคนเลย เนื่องด้วยสภาพแวดล้อมที่ถูกหิมะปกคลุมไปทั่ว ทำให้ลุคไม่ได้เอะใจอะไรเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้

แต่ตอนนี้เขายืนอยู่หน้าซากปรักหักพักของอาคารขนาดใหญ่หลังหนึ่งซึ่งมันดูคุ้นเคยอย่างยิ่ง จู่ๆอากาศบริเวณรอบตัวของลุคก็มืดมน เย็นเฉียบ จนน่าขนลุก ยิ่งกว่าหิมะที่กำลังตก เป็นร้อยเท่าพันเท่า มือสองข้างของเขากำแน่นจนได้ยินเสียงกระดูกลั่นอย่างชัดเจน ออร่าสีเทาดำแผ่ขยายออกมาจากร่างกายเปลี่ยนเป็นแรงกดดันที่เเม้แต่เศษซากปรักหักพักตรงหน้ายังแตกละเอียดกลายเป็นฝุ่นผงในพริบตา

เศษซากของตัวอาคารหายไปเหลือทิ้งไว้เพียงพื้นที่โล่ง หิมะตกทับถมกลบฝังทุกสิ่งให้เลือนหาย

ความเงียบเข้าปกคลุมไปทั่วทั้งสุสาน มีเพียงเสียงหยดน้ำตาที่ตกกระทบกับหิมะแล้วจมหายไป ลุคค่อยๆโค้งตัวลงคำนับหันไปข้างหน้าค้างไว้อย่างนั้นเป็นเวลานาน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา อีกาโคร บนลงมาเกาะที่ใหล่ของ ลุคเงียบๆ หลังจากโค้งคำนับเป็นเวลานาน ลุคเหยีดตัวตั้งตรงเงยหน้าขึ้นมาท้องฟ้า ในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่า ความรู้สึกคุ้นเคยนี้มาจากไหน จะพูดง่ายๆเลยก็คือ บริเวณสุสานทั้งหมดนี้ ก็คือบ้านของเขาเอง คือคฤหาสน์ของ ไวเคานต์ เบนจามิน อัลฟรอนโซ่ ซึ่งก็คือพ่อของเขา ที่ๆเขาเติบโต ที่ๆเขาวิ่งเล่น ที่ๆเขาใช้ฝึกซ้อมทักษะต่อสู้ เขาคุ้นเคยดีกับทุกซอกทุกมุม

ได้ข่าวอะไรมาบ้าง โคร

ครับ นายท่านดูด้วยตาตัวเองเลยดีกว่า พูดจบ อีกา โคร ก็กลายเป็นควันเปลี่ยนรูปทรงเป็นแว่นตาขาเดียวลอยเข้าไปสวมบนใบหน้าของ ลุค

หลังจากเงียบไปสักพัก ลุค ก็ถอนหายใจยาวออกมา ควันสีขาวพวยพุ่งออกมาจากปากเนื่องจากอากาศที่เย็นจัด แล้วพึมพำกับตัวเองเสียงเบา

ไม่นึกเลยว่าจะผ่านมานานขนาดนี้แล้ว 10ปี ที่ข้าต้องคอยระมัดระวัง และเอาชีวิตรอดอยู่ในนั้น วันนี้ข้าออกมาแล้ว นัมเบอร์ งั้นหรอ ข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่ามันมีความหมายว่าอะไร ถึงเป็นสาเหตุให้ตระกูลของข้าต้องถูกกลบหายไปแบบนี้

ตระกูล อัลฟรอนโซ่ เป็นตระกูลของไวเคานต์ เบนจามิน พ่อของลุค ที่อยู่ในอาณาจักรเบรย์เดน และยังเป็นเจ้าเมืองเดซี ภายนอก ตระกูล อันฟรอนโซ่ ก็เป็นตระกูลขุนนางเหมือนกับตระกูลขุนนางอื่นๆ ในอาณาจักร ที่ได้รับตำแหน่งเจ้าเมือง บริหารจัดการพื้นที่นั้นๆ เป็นที่เคารพรักจากชาวเมือง แต่ในคืนๆหนึ่งคฤหาสน์ของเจ้าเมืองก็พังทะลายลงผู้คนในตระกูล หรือแม้กระทั่ง สัตว์เลี้ยง ก็หายไปไม่หลงเหลืออะไรเลย

ตามข่าวลือ ว่ากันว่าเจ้าเมืองคิดก่อกบฏ แต่ถูกสายลับของพระราชาสืบทราบ พระองค์เลยส่งคนมากำจัดคนทั้งตระกูลให้หายไปอย่างไร้ร่องลอย เหลือทิ้งไว้เพียงเศษซากของคฤหาสน์ สุดท้าย ก็กลายมาเป็นสุสานขนาดใหญ่ ในปัจจุบันนี้

4สมาคมนักผจญภัย

ย่านกลางเมืองที่ควรมีผู้คนพลุกพล่าน เนื่องด้วยหิมะตกหนัก จึงทำให้โดยรอบเต็มไปด้วยสีขาวโพลน ลุค ยืนมองอาคารขนาดใหญ่ สูง4ชั้น บนประตูทางเข้า มีแผ่นไม้เขียนไว้ด้วยตัวหนังสือสีแดงขนาดใหญ่ว่า สมาคมนักผจญภัย

ลุค ผลักประตู พลางเดินเข้าไปแล้วหยุดยืนมองไปรอบๆ ส่วนพวกนักผจญภัยข้างในที่พากันนั่งดื่มเหล้าไม่ก็กำลังเลือกภารกิจ เมื่อได้ยินเสียงประตูดังขึ้น ก็พากันหันมามองเป็นตาเดียว เห็นผู้มาใหม่ เป็นชายหนุ่มแต่งตัวแปลกประหลาด ด้วยกระโปรงหนังสัตว์ผืนเดียวที่ปกปิดเพียงแค่ส่วนล่างของร่างกายคล้ายพวกมนุษย์ถ้ำก็ไม่เชิง กำลังยืนมองสำรวจรอบๆด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็น ต่างฝ่ายต่างมองสำรวจกันไปมา จนสุดท้ายก็มีคนทนไม่ไหวทุบโต๊ะร้องตะโกนขึ้นมา

เฮ้ ไอ้มนุษย์ถ้ำ เจ้าจะมองหน้าข้าทำไมวะ ชายที่ตะโกนขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงที่กำลังเมาได้ที่ หน้าตาเต็มไปด้วยหนวดเครา รูปร่างสูงใหญ่เเขนเต็มไปด้วยมัดกล้าม เขาลุกจากโต๊ะแล้วเดินมาทาง ลุค ด้วยท่าทางเอาเรื่อง มีขวดเหล้าถือติดมือมาด้วย

เจ้าคงจะมาใหม่งั้นสินะ ข้าไม่เคยเห็นหน้าเจ้ามาก่อนเลย แล้วดูการแต่งตัวของเจ้าสิ อากาศแบบนี้ยังกล้าใส่แบบนี้เดินไปไหนมาไหนเนี่ยนะ ช่างไม่กลัวหนาวตายซะจริง เนื่องจากเมื่อกี้เจ้ามองหน้าข้า แต่เห็นว่าเจ้าเป็นคนมาใหม่ ข้าจะไม่เอาเรื่อง ถึงอย่างนั้น ข้า อังเดร ผู้นี้ก็ไม่ชอบให้ใครมองหน้า เพราะงั้น ค่าเหล้าในวันนี้เจ้าตัองจ่ายให้ข้าด้วย ไม่อย่างนั้น เจ้าจะเจ็บตัวเอาได้ เข้าใจไหม

ลุคที่สูงเพียงหัวไหล่ของ ชายที่ชื่ออังเดร หันไปมองเขาแล้วตอบกลับอย่างสงบ ข้าไม่มีเงิน หลังจากนั้นก็หันหน้าหนีเดินตรงไปที่เคาน์เตอร์ ทางด้านอังเดร เมื่อเห็นว่าลุคไม่สนใจก็โมโหขึ้นมา ในขนะที่เขากำลังจะยกมือขึ้นต่อยไปที่ด้านหลังของ ลุค ก็มีมือมาจับที่ไหล่ของเขาไว้ก่อน อังเดร เจ้าเมาถึงขนาดไม่สังเกตุอะไรเลยหรอ เจ้าไม่เห็นหรอ ว่าไอ้หนุ่นนั่นเพิ่งจะเดินเข้ามาในสมาคม ด้วยชุดแบบนั้น ข้าถามหน่อย เจ้าสามารถแต่งตัวแบบนั้นเดินไปเดินมาท่ามกลางอากาศหนาวแบบนี้ได้ไหม หลังจากที่ได้ยินเพื่อนของเขาพูดแบบนั้น อังเดรก็พลันได้สติ ก่อนจะรีบหันหลังเดินกลับไปที่โต๊ะอย่างรวดเร็ว