ณ ใจกลางเมืองประเทศเนิร์ด คฤหาสน์หลังงามหลังหนึ่งตั้งเด่นตระการตา รถยนต์คันหรูหลากหลายคันจอดเรียงรายกันจนนับไม่ถ้วน บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้จะต้องมีเงินมากมายมหาศาลแน่นอน...

"โรลินน์!! พ่อขอเตือนลูกไว้น่ะ ว่าอย่าได้คิดที่จะชอบมนุษย์เด็ดขาด!"เสียงของชายชราวัยหลางคนเอ่ยด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว..

"ทำไมค่ะพ่อ! ทำไม!! โรสจะชอบมนุษย์ไม่ได้ ในเมื่อมนุษย์มีหัวใจ มีความอบอุ่น มีเมตตาต่อสัตว์"น้ำเสียวอันไพเราะที่ออกจากปากหญิงสาวนั้นดูมีน้ำโหไม่ต่างจากพ่อของเธอเท่าไหร่

"เพราะมนุษย์ที่ลูกเห็น ไม่ได้ดีไปหมดทุกคนหรอกน่ะโรลินน์" ชายวัยกลางคนพูดพลาง นั่งมองลูกสาวตัวเองด้วยความเป็นห่วง

'ชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะมีอายุมากแล้ว แต่ดูไม่แก่ลงเลย ยิ่งมองยิ่งหน้าหลงไหล รูปร่างที่สูงโปร่งกำยำ จมูกที่เป็นสันเหมือนถูกเขียนขึ้นมา ปากแดงระเรื่อเหมือนทาสีไว้ ใบหน้าหล่อเหลาน่ามอง แต่นัยตาของชายวัยกลางคนผู้นั้นกลับแดงก่ำเหมือนสีเลือด ดูดุร้ายจนน่ากลัว...'

"โรสรู้ค่ะพ่อ โรสรู้"หญิงสาวเอ่ยขึ้นหลังจากที่เงียบไปสักพัก

'โรลินน์หรือโรส หญิงสาวผู้เป็นที่รักของทุกคนในหลังนี้หรือแม้แต่กับผู้ที่พบเห็นเธอก็ตาม โรสเป็นหญิงสาวที่หน้าตางดงามราวกับเทพธิดา ใบหน้าเรียวสวย คิ้วเรียงสวยเหมือนวาดไว้ ริมฝีปากเป็นกระจับดูอวบอิ่มรับเข้ากับสีแดงชาดดั่งเลือด ผิวขาวราวหิมะบริสุทธิ์ ผมดำสนิทเหมือนทาด้วยสี ตัวเล็กน่ารักตะมุตะมิ...'

"ทะเลาะอะไรกันค่ะสองพ่อลูกนี่ ปกติดูรักกันจะตายไป" เสียงหวานดังขึ้นพร้อมๆกับเงาของเจ้าตัวที่เดินเข้ามาหาทั้งคู่

"ไม่มีอะไรหรอกคุณ ผมแค่คุยกับลูกเอง" ชายวัยกลางคนตอบ

"คุยอะไรกันค่ะ เสียงดังมากเลย"หญิงวัยกลางคนถามต่อ

"ก็พ่อน่ะสิค่ะ บ่นเรื่องที่หนูจะไปเรียนกับมนุษย์" โรสตอบ

"ไม่รู้ล่ะ..ผมไม่ให้ไปผมไม่ชอบมนุษย์"พ่อของโรสพูดจบเดินออกจากห้องแล้วขึ้นบันไดไป

"เดี๋ยวแม่ไปคุยกับพ่อให้เองน่ะ"หญิงวัยกลางคนเอ่ยพลาง ลูบผมลูกสาวอย่างเอ็นดู

หลายๆคนสงสัยใช่มั๊ยว่าทำไมแวมไพร์ถึงชอบดูดเลือดสดๆของมนุษย์ นั้นเป็นเพราะว่าเลือดมนุษย์มีกลิ่นอายของความคิด ความริษยา ความรัก ความโลภ ความเป็นตัวของตัวเอง และยังมีเลือดที่บริสุทธิ์ไร้ความโลภ ความริษยาต่างๆ รวมถึงชายผู้นี้ นานนับพันปีกว่าสายเลือดบริสุทธิ์จะถือกำเนิดขึ้นอีกครั้ง

" ลูคัส ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสูงโปร่งกำยำล่ำสัน บ่งบอกให้รู้ว่าเขาชอบออกกำลังกายมาก ลูคัสเป็นชายหนุ่มอายุ26ปี แต่ประวัติของเขาไม่เคยปรากฏให้เห็นมาก่อน"

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

07.30 น. มหาลัยซีเวิลด์ ประเทศเนิร์ด

"ลูคัส!! ทางนี้" แม็กเฟียสเอ่ยทัก (แม็กเฟียสหนึ่งในสมาชิกแบล็กดราก้อน)

"ไง..มานานแล้วหรอคุณเฟียส?" ลูคัสถาม

"ก็นานพอที่จะรู้ว่ามหาลัยเรามีนักศึกษามาใหม่"แม็กเฟียสตอบกลับ

"นักศึกษามาใหม่? ใครหรอว่ะ?"ลูคัสยังคงไม่เข้าใจ

"ก็นักศึกษาใหม่ที่มาจากเมืองเนวี่บราวไง" แม็กเฟียสยังคงตอบคำถามอย่างไม่แยเเส

"อ๋อ! "คำตอบของเขาทำเอาเพื่อนในกลุ่มถึงกับอึ้ง

10.30 น. (ห้องเรียน1100 ระดับกลาง)

"เอาล่ะๆ เงียบๆหน่อย!! วันนี้อาจาร์ยมีนักศึกษาใหม่มาแนะนำ เชิญจ๊ะ.."อาจารย์กล่าว

"หวัดดี! เราชื่อโรลิลน์ เรียกเราว่าโรสก็พอ" พูดด้วยน้ำเสียงหวานแต่ใบหน้านิ่งเรียบ ในใจกลับแฝงไปด้วยความตื่นเต้น เป็นเอกลักษณ์ของแวมไพร์สาวอย่างเธอ

"เธอไปนั่งตรงนั้นแล้วกัน" ชี้ไปที่นั่งข้างไปลูคัส

ครึ้นๆครึ้นๆ (เสียงลากเก้าอี้)

"วันนี้อาจารย์จะสอนเรื่อง -฿&#(#&฿+_)#+#)#+฿฿+฿(฿( เอาล่ะพอแค่นี้เจอกันพรุ่งนี้จ๊ะ"พูดจบอาจารย์ก็เดินออกจากห้องไป

"นี่!เธอๆ มีแฟนยัง?" เป็นใครไปไม่ได้นอกจากแม็กเฟียส

ป๊าป!!(เสียงตบดังลั่นห้อง)

"มึงก็ไอ้เฟียส เดี๋ยวน้องมันก็ย้ายห้องหรอก"ลูคัสตบพร้อมกับพูดเตือน

"กูก็ล้อเล่นมั๊ยไอ้คัส"ลูบหัวป๊อยๆ

"แล้วสรุปเธอเป็นใคร ย้ายมาทำไม"คราวนี้ลูคัสเป็นคนถาม

"เอ่อ..คือ..ฉันก็เป็นคนเหมือนพวกนายไง แล้วย้ายมาทำไม มันเกี่ยวอะไรกับนายด้วย?"โรสตอบ

"ปากดีนักน่ะ หึ!" ลูคัสเอ่ย

"นายน่ะสิปากดี"โรสตอบกลับ

"ชักสนุกแล้วสิ!"แม็กเฟียสพูดทีเล่นทีจริง