...^^^......ขอแนะนำตัวละครก่อนเลยนะครับ......^^^...
...ชื่อ:คูก้า...
...อายุ:17...
...เป็นลูกมาเฟีย อันดับที่ 4 ในอังกฤษ...
...อาศัยอยู่ที่ เกาหลีเหนือ...
...ชื่อ: เจ้านาย...
...อายุ:32...
...เป็นเจ้าของบริษัทที่ใหญ่เป็นอันดับที่ 10 ของประเทศ...
"คูก้า"ทีเสียงทุ้มต่ำได้เรียกร่างหนาที่กำลังนั้งทำงาน ร่างหนาหันไปมองคนที่เรียกตน เเล้วตอบร่างหนาสูงกลับไปว่า
"มีอะไรคับ"
"คูก้าลูกต้องกลับไทยแล้วนะ ปีหน้าแม่จะให้น้องตามกลับไปที่ไทย"
ร่างบางเดินตามหลังร่างหนาสูงมา ร่างหนาทำหน้าไม่พอใจและเศร้า ที่เเม่กับพ่อของเขานั้นจะให้เขากลับไทย แต่คูก้าก็ไม่ได้พูดอะไรเพียงเเต่พยักหน้า เเล้วกลับมานั่งทำงานต่อ
"นี่คูก้าลูกกลับไปอยู่กับอาของลูกได้ใช่ไหม ถ้าให้ไปอยู่คนเดียวลูกคงจะอยู่คนเดียวไม่ได้เเน่"
ร่างหนาหันกับมามองหน้าหนาของเเม่ แล้วก็พยักหน้าเป็นการตอบกลับ คูก้าได้ถามเเม่กับพ่อว่า
"ผมต้องกลับวันไหน"
ร่างบางหันไปมองร่างหนาสูง แล้วหันกลับมามองคูก้า แล้วก็พูดขึ้นว่า
" 2 อาทิตย์หลังจากเรียนจบปีนี้"
คูก้าไม่ได้พูดอะไร เเล้วเก็บงานที่กำลังทำเพื่อเป็นการบอกว่าทำงานเสร็จแล้ว
ร่างหนาผู้เป็นพ่อเดินออกไปจากห้องของร่างหนาผู้เป็นลูก เเต่ร่างบางผู้เป็นแม่ยังอยู่ในห้อง และกำลังจะเดินตามร่างหนาผู้เป็นสามีออกจากห้องไป
"แม่อย่าพึ่งไปคับ ผมมีอะไรอยากจะถาม แม่มีน้องด้วยหรอ เเม่เป็นลูกคนเดี๋ยวหนิคับ"
ร่างบางที่กำลังจะเดินออกไปก็หยุด แล้วหันกลับมาตอบว่า "ใช่แม่เป็นลูกคนเดียว แต่เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว ตาของลูกได้ไปเจอกับอา ตอนนั้นเจ้านายพึ่งจะเสียครอบครัวไป ซึ่งประกอบกับตอนนั้นพ่อกับเเม่รู้ว่าเเม่คงจะมาทำธุระกิจต่อจากทั้งสองไม่ได้ แล้วไปเจอกับเจ้านายที่ไม่มีที่ไป เลยรับมาเป็นลูกบุญธรรม แล้วก็ให้มาบริหารธุรกิจเเทนแม่"
......หลังจากนั้นคูก้าก็กลับไทย......
คูก้าเดินลงจากเครื่อง โดยมีแม่ของเขาเดินตามหลังมา
แล้วผู้ชายคนหนึ่ง ตัวใหญ่กว่าแม่ของคูก้านิดหน่อย
ผู้ชายคนนั้นเดินเขามาหาคูก้ากับแม่ของเขา เมื่อชายคนนั้นมากถึงเขาพูดขึ้นว่า
" ดีคับพี่ไม่เจอกันนานเลยนะ แล้วพี่คิงล่ะคับพี่ลูก้า"
ชื่อของพ่อคูก้าคือคิง และชื่อของเเม่คูก้าคือลูก้า คนที่เขามาทักคืออาของลูกค้าชื่อเจ้านาย เป็นน้อง(ไม่แท้)ของลูก้า....
.......
.......
.......
.......
...----------------...
... End...
เมื่อคูก้าได้ยินอย่างนั้น จึงพยายามทำความเข้าใจ แล้วก็ได้ถามเจ้านายไปว่า
" อาชื่อนายหรือเจ้านายคับ"
เมื่อเจ้านายได้ยินคำถามของคูก้าก็เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ เเล้วตอบไปว่า
"ชื่อเจ้านาย ถามอะไรเป็นเด็กไปได้"
เเล้วร่างเล็กๆของเจ้านายก็หัวเราะกับทำถามของคูก้า แล้วก็ถามคูก้ากลับไปว่า
"แล้วเราล่ะชื่ออะไร"
ไม่พอใจกับคำพูดของเจ้านายที่หัวเรอะเขา แต่เขาก็ตอบกลับไปว่า
"คูก้าคับ"
เมื่อเจ้านายรู้ว่าคูก้านั้นชื่ออะไร ก็หันไปหาลูก้า แล้วถามขึ้นว่า
"พี่คิงคงไม่ได้มาใช่ไหมคับ แล้วพี่จะกลับเมื่อไรคับ"
ลูก้าพยักหน้าตอบกลับผู้เป็นน้องเชิงบอกว่าใช่ เเล้วตอบกลับ
"พี่อยู่แค่ 5 วันก็กลับแล้ว"
เจ้านายพยักหน้า
"งั้นพี่ก็ต้องมาอยู่กับผมสินะคับ งั้นเรากลับกันเถอะ จะได้ไม่เสียว่าเวลา ผมต้องไปทำงานอีก "
พูดจบเจ้านายก็เดินกลับไปที่รถ และขับกลับบ้าน
.......
.......
.......
.......
...ณ...
...บ้านของเจ้านาย...
ทั้นสามคนลงจากรถ และเดินตามเจ้านายเข้าไปในบ้าน มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาหาทั้งสาม เเล้วพูดว่า
" ยินดีตอนรับค่ะคุณชายทั้งสาม ไม่เจอกันนานเลยนะคะ คุณชายลูก้า อีกคนคงจะเป็นนายน้อยคูก้าใช่ไหมคะ สวัสดีค่ะ "
หญิงรับใช้วัยกลางคนพูดทักทายคนที่มาเยือน แล้วหลีกทางให้ทั้งสามเดินเข้าไปในบ้าน แล้วจึงเดินตามจึวเดินตามเข้าไป
หญิงรับใช้เดินตามเข้ามาในบ้านแล้วบอกว่า
"คุณชาย ป้าไม่รู้ว่าคุณชายลูก้าจะมาอยู่ด้วยป้าเลยไม่ได้ทำความสะอาด ป้าทำไว้ห้องเดียว พวกคุณชายนอนด้วยกันได้ไหมคะ?"
ลูก้าที่ได้ยินแบบนั้นจึงบอกว่า
"ได้ ขอดูห้องด้วย"
หญิงรับใช้พยักหน้า แล้วเดินนำไปที่ห้อง ระหว่างที่เดินหญิงรับใช้ ก็ได้บอกว่า
"ห้องที่ป้าทำความสะอาดไว้มันเป็นห้องเล็ก ป้าว่าพรุ่งนี้ป้าจะทำความสะอาดห้องใหญ่อีกห้อง"
เมื่อป้าคนรับใช้พูดจบเขาก็มายืนอยู่ที่หน้าห้องหนึ่ง ลูก้าและคูก้าทั้นสองกนุดอยู่ตรงหน้าห้อง เจ้านายที่ขึ้นบันไดตามหลังมาจึงพูดว่า
"งั้นก็ต้องมีคนหนึ่งนอนกับผมใช่ไหมล่ะคับ"
ป้าคนรับใช้พยักหน้าตอบกลับ พอป้าคนรับใช้พยักหน้าลูก้าเลยพูดสวนขึ้นมาทันควันว่า
" ผมนอนห้องนี้เองคับป้า ป้าไม่เอาของของผมมาไว้ที่นี่เลยคับ"
พูดจบลูก้าเปิดประตูเข้าไป เจ้านายและคูก้าเห็นแบบนั้น เลนหันมามองห้องกัน เป็นเชิงว่าเราคงต้องอยู่ด้วยกัน เจ้านายพูดขึ้นว่า
"ตามมา"
คูก้าพยักหน้า แล้วเดินตามเจ้านายไป
ทั้งคู่เดินไปที่ห้องของตน เมื่อถึงห้องเจ้านายเปิดประตู แล้วเดินเข้าไปโดนให้คูก้าปิดประตูแลัวเดินตามมา
ร่างบางเดินไปที่เตียงก่อนจะลมตัวลงนอนด้วนความเหนื่อย
โดยที่มีร่างหนายืนมองอยู่ เมื่อร่างหนาเห็นว่าร่างบางนั้นนานลงด้วยความเหนื่อย ร่างหนาจึงพูดว่า
"ผมไปอาบน้ำก่อนนะคับ"
ร่างหนาพูดจบก็เดินไปที่ห้องน้ำ โดยที่ร่างหนาลืมไปว่าตนไม่ได้เอาของพวกนี้มา เละตอนนี้ร่างหนาก็ถอดเสื้อผ้าออกหมดแล้ว ร่างหนาจึงหยิบผ้าขนหนูมาปิดที่ส่วนร่างแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ
.......
.......
.......
...End...
รู้สึกว่าชื่อตอนไม่เข้ากับตอนนี้เลยอ่ะ คิดชื่อตอนให้หน่อยค้าบ ฝากคอมเม้นด้วยคร้บ↓
ร่างหนาเดินไปหาร่างบางที่นอนอยู่ แล้วพูดว่า
" อาครับ ผมไม่มีสบู่ ผมไม่มียาสระผม ไม่มีอะไรเลยมีแต่เสื้อผ้ากับผ้าขนหนู"
"หะ...ห้ะ"
ร่างบางที่นอนพักเหนื่อยลุกขึ้นหันมาตอบกลับ ร่างบางทำหน้าเหนื่อยใจกับร่างหนาที่ไม่เตรียมอะไรมาเลย ร่างบางถอนหายใจออกมา
"ใช้ของชั้นไปก่อนเลย พรุ่งนี้ก็ไปซื้อมาด้วย"
ร่างบางลมตัวลงนอนต่อ ส่วนร่างหนาก็ไม่อาบน้ำ
...10นาทีต่อมา...
ร่างหนาเดินออกมาจากห้องน้ำโดนที่ไม่ใส่เสื้อ ใสกางเกงขาสั้น เดินไปหาร่างบางที่นอนอยู่ เมื่อร่างหนาเดินไปหาร่างบางก็เห็นว่าร่างบางนั้นหลับไปแล้ว
"อาๆตื่นไปอาบน้ำได้เเล้ว ผมอาบเสร็จเเล้ว"
ร่าหนาสะกิดร่างบาง แล้วร่างบางได้ลุกขึ้นนั่งงัวเงีย ร่างบางตอบกลับโดยการพยัดหน้าแล้วลุกออกจากเตียงแล้วเดินไปหยิบเสื้อผ้าเดินเข้าห้องน้ำไป
...15นาทีต่อมา...
ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วตรงไปที่เตียงแล้วทิ้งตัวลงนอน 'โป๊กกก' เสียงหัวของทั้งสองชนกัน
"โอ้ยยย อิเหี้ยเจ็บ"
ร่างบางอุทานขึ้นด้วยความเจ็บ ส่วนร่างหนาไม่ได้พูดอะไรเพราะพึ่งสะดุ้งตื่น จึงยังมึนๆ แล้วก็เจ็บตรงที่หัวของทั้งสองชนกัน ร่างบางเอามือไปจับตรงที่หน้าผากที่ชนกัน
"คูก้า นี่นายจะนอนตรงกลางเตียงแบบนี้ไม่ได้นะ "
"ห๊ะ ผมผิดหรอผมก็นอนของผมนะ อานั้นแหละ"
ร่างบางทำหน้าไม่พอใจที่จะลงมานอนข้างๆร่างหนา พอร่างหนาเผลอก็ถีบร่างหนาลงไปจากเตียง'ทุบ'เสียงของร่างหนาที่ตกเตียง
ร่างหนาไม่ได้พูดอะไรเพราะจุก แล้วหันไปมองหน้าร่างบางอย่างไม่พอใจ เเล้วชูนิ้วกลางให้ร่างบาง ส่วนร่างบางหลังจากที่ถีบร่างหนาก็หันไปมองด้วยความสะใจ พอเห็นว่าร่างหนาชูนิ้วกลางก็ไม่พอใจ
แล้วทำท่าว่าจะต่อยอีกฝ่าย หลังจากนั้นก็หันไปหยิบผ้ากับหมอนให้กับร่างหนา เเล้วนอนหลับไป
...เช้าวันต่อมา...
...06:54...
ร่างบางตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมกอดของร่างหนา ร่าบางตกใจนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ทำอะไร แล้วเวลาก็ผ่านไปสักพัก จนเกือบแปดโมงร่างบางที่เผลอหลับไปก็ตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าร่างหนาตื่นแล้วจึงตกใจผลักร่างหนา แล้วก็ถีบร่างหนาหล่นเตียง
หลังจากร่างบางก็ดีดตัวขึ้นนั่ง
"ขึ้นมาตอนไหน แล้วขึ้นมาได้ไง"
ร่างหนาทำหน้างงแล้วมองมาที่ตัวเองอยู่และก็หันกลับไปมองร่างบาง
"เมื่อเช้าก็ยังยอมให้กอดดีๆอยู่เลยนิ แล้วตอนนี้อาเป็นไรเนี้ยถีบผมทำไม๊"
ร่างบางก็ทำหน้าตกใจแล้วก็คิดขึ้วในใจว่า/รู้ได้ไงตอนนั้นก็ยังเห็นนอนหลับแบบไม่รู้เรื่องอยู่เลย/พอร่างบางคิดจบก็หันไปมองร่างหนาที่อยู่ข้างเตียง แต่ร่างบางไม่ได้มองหน้าของร่างหนาแต่มองา่วนท้องของร่างหนา แค่แว็บๆ เพราะกลัวว่าร่างหนาจะรู้ว่าตนมองอะไร
"ไปอาบน้ำแล้วลงไปกินข้าวข้างล่างกับพี่ลูก้าเลย"
ร่างบางพูดเพื่อที่จะเปลี่ยนเรื่อง และหวังว่าร่างหนาจะคล้อยตามตน....
...จบ...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
