แสงแดดยามเช้าไออุ่นจากมันทำให้นกกาหรือสิ่งมีชีวิตต่างๆเริ่มออกหากิน แม้อากาศจะค่อนข้างร้อนแต่วันนี้ก็เป็นวันดีสำหรับหลายๆคนที่จะมีชีวิตในการใช้ตามหาความฝัน

เว้นแต่ว่า...

จิน ชายผู้ซึ่งเรียนจบมาไม่นานต้องมาทนวีรกรรมลำบากเนื่องจากว่าเขาไม่มีเงินไม่มีใครที่ไหนรับเขาทำงาน แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น ตนเองก็ไม่คิดจะยอมแพ้ต่อโชคชะตา เขาทำงานตากแดดหรือรับจ้างทุกสิ่งที่ตนเองกระทำต่างๆเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ครอบครัวของเขาตายหมดแล้วเหลือเพียงแค่เขาตัวคนเดียวถึงแม้มันจะฟังดูน่าเศร้าแต่นี่มันเป็นความจริง ชีวิตมันก็มักจะเป็นแบบนี้เสมอเราต้องเดินหน้าต่อไป

แต่ก็ยังคงเหลือแฟนของเขาที่อยู่กันมาตั้งแต่เขาอยู่สมัยเรียน ซึ่งนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงอยากจะมีชีวิตต่อ เขาอยากจะแต่งงานกับเธอคนนี้

จิน กำลังทำงานก่อสร้างอย่างขยันขันแข็งถึงแม้มันจะเหนื่อยและร้อนแต่เขาก็ตั้งใจทำ แต่แล้วเขาก็รู้สึกถึงการสั่นที่กระเป๋ากางเกง

จิน หยิบมือถือขึ้นมาและดูรายชื่อว่าใครโทรมาเมื่อปรากฏรายชื่อตนเองก็ยิ้มออกมาทันที แฟนเขาโทรมา

"จินเราเลิกกัน!!"

แต่เมื่อได้ยินประโยคแรกจากแฟนสาว รอยยิ้มที่เขาทำอยู่ ก็หุบทันที เขางงว่าเธอกำลังพูดอะไร หรือแม้กระทั่งเขาคิดว่าตัวเองหูฝาดซะด้วยซ้ำ

"ห้ะ เดี๋ยวนะที่รัก! พูดใหม่อีกทีสิ!"

จินถามเพื่อความแน่ใจ

"นี่แกไม่ได้ยินหรือไง! ฉันบอกว่าเราเลิกกัน!! ฉันไม่ใช้ชีวิตของฉันกับคนอย่างแกอีกแล้ว!! ฉันทนมามากพอแล้ว!!ลาก่อนไอ้คนจน!"

ตู๊ด!..

สิ้นเสียงปลายสาย แฟนของเขาก็ตัดสายไปทันทีโดยไม่รอให้เขาปริปากพูดแม้แต่น้อย จินได้งุนงงพร้อมกับอารมณ์เศร้าผสมกัน เขาใช้ชีวิตคู่กับเธอคนนี้มันหลายปีแต่เธอพูดมาบอกเลิกเขาตอนนี้ แถมยังบอกอีกว่าเขานั้นเป็นคนจน!

เหอะ!

จิน อดที่จะหัวเราะในลำคออย่างสมเพชตัวเอง เขาเคยคิดเรื่องนี้บ่อยครั้งอยู่เหมือนกัน ว่าจะมีวันนึงว่าเธอจะจากเขาไป โดยคิดว่าเขาจนและไม่มีอนาคต แต่เขาก็พยายามที่จะเชื่อใจเธอและใช้ชีวิตไปด้วยความสุข แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าความเชื่อนั้นจะพังทลายลงไม่เหลือสิ้นดีซะแล้ว

‘ ทำไม? เกิดเป็นคนจนแล้วมันไม่ดีตรงไหน หึ! ไม่สิมันก็ไม่ดีจริงๆนั่นแหละ ทำไมคนเราถึงเลือกเกิดไม่ได้นะ ถ้าฉันเกิดมาเป็นคนรวยหรือมีฐานะที่พอจะซื้ออะไรที่ต้องการได้ ตั้งแต่ตอนนั้นฉันคงไม่มีวันมาทำงานหรือใช้ชีวิตแบบนี้แน่!! ‘

จิน ได้คิดโทษชีวิตตนเองและโทษโชคชะตา ทำไมเขาต้องเกิดมาในฐานะแบบนี้ด้วยนะ!

แต่ก่อนที่เขาจะด่าตัวเองอีก ดูเหมือนว่าเขาจะสมพรปาก

ตู้ม!!!!

จิน ได้ยินเสียงระเบิดดังสนั่นภายในหัวตัวเอง เขาพยายามหันซ้ายหันขวาแต่ก็ไม่พบต้นเหตุ เมื่อนึกถึงเสียงระเบิดนั้นยังคงดังอยู่ในหัว เขาก็งุนงงและตกตะลึง แต่แล้วก็มีหน้าจอโปร่งใสมาข้างหน้าของเจาอย่างอัศจรรย์

ติ้ง!!!

[ยินดีด้วยคุณได้รับระบบฝืนโชคชะตา]!!!

[คำอธิบายเกี่ยวกับระบบ: หน้าที่ของระบบและความสามารถก็คือ เมื่อท่านไปเยือนสถานที่ที่มีชื่อเสียงหรือสถานที่ที่นิยมและมีความชมชอบอยู่มาก ระบบจะมอบของรางวัลที่สมน้ำสมเนื้อกับสถานที่นั้นๆ]

“…..”จิน

ตอนนี้เขาไม่อยากเชื่อสายตา ว่าสิ่งตรงหน้าจะเป็นความจริง ถึงแม้ช่วงหลายปีที่ผ่านมาเขาจะตั้งไจเรียนแต่ ก็มีช่วงพักผ่อนบ้าง ตนใช้ชีวิตตามความต้องการเพื่อหวังว่าสักวันความฝันนั้นจะเป็นจริง ซึ่งนั่นก็รวมไปถึงการอ่านนิยายด้วย เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสิ่งที่เหนือจินตนาการจะมาอยู่ตรงหน้า แถมเขายังได้รับเลือกอีก!!

จิน ยิ้มกว้างและใจเต้นอย่างดีใจ ตอนนี้ดูเหมือนว่าความฝันของเขาจะไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไปแล้ว

‘ เดี๋ยวนะความสามารถแบบนี้เหมือนเราเคยอ่านอยู่!’

‘นี่มัน!! .. ไม่ผิดแน่ความสามารถของระบบนี้คือ…’

‘ ระบบเช็คอิน!!!’

การเช็กอินก็เหมือนการเช็คอินโรงแรมหรือเช็คอินสถานที่ต่างๆแต่ที่อ่านมาจากนิยายนั้น เมื่อตัวเอกไปที่สถานที่นั้นๆ ระบบจะทำการตอบแทนรางวัล ซึ่งถ้าหากเขาจำไม่ผิด ความสามารถนี้มันมีประโยชน์และโกงมหาศาลมาก!!

ติ้ง!!

[ตรวจพบสถานที่ที่มีชื่อเสียงต้องการเช็คอินเลยหรือไม่?]

เมื่อระบบแจ้งเตือนมาแบบนั้น จิน ก็เลิกคิ้วอย่างสงสัยแต่ในความเป็นจริงเขาตื่นเต้นเป็นอย่างมากที่จะได้ลอง ความสามารถของระบบถึงแม้จะตกใจอยู่บ้างที่เรื่องเหนือธรรมชาติแบบนี้เกิดขึ้นกับตน

บริเวณรอบเขานั้นเป็นสถานที่ ที่อยู่ในช่วงตึกที่มีชื่อเสียง ตนทำงานอยู่ที่นี่ก่อสร้างกำแพงที่ยังไม่เสร็จสำหรับเติมแต่งชั้นต่อไป ไม่รอช้าจินยอมรับทันที!

ติ้ง!!

[ทำการเช็กอินที่ ตึก BUTTERFLY!!]

[รางวัลที่ได้รับ เงินจำนวน 500 ล้านบาท!]

“…….” จิน

เขาได้แต่นิ่งและไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่อยู่ในสายตา ถึงแม้ว่าสิ่งนี้จะเป็นสิ่งเหนือธรรมชาติแต่ของรางวัลที่เขาได้รับมานั้นมันเกินไปมาก! จำนวนเงินนี้ไม่ใช่จำนวนน้อยๆเลย ทันใดนั้นจินก็ตั้งสติและรีบกดไปที่มือถือของตน เพื่อตรวจสอบให้แน่ใจ เป็นดังคาดในบัญชีของเค้ามีเงินอยู่ 500 ล้านบาท แถมดูเหมือนว่าแอพธนาคารของเขานั้นจะเปลี่ยนเป็นแอพที่เหมือนพรีเมี่ยมขึ้นมานิดหน่อย

‘นี่มัน… ฉันรวยแล้ว?’

จินตกตะลึงอยู่ชั่วครู่จากนั้นไม่นานเขาก็กระโดดโลดเต้นและออกเสียงทั้งหมดตะโกนด้วยความดีใจ ตอนนี้เขารวยแล้ว ตนเองไม่ต้องมาทำอะไรแบบนี้อีกแล้ว! ขอบคุณพระเจ้าที่มอบระบบให้เขา ตอนนี้เขาอยากจะทำอะไรก็ได้ไม่ต้องมาทนวีรกรรมลำบาก ทรหดแสนเข็ญอีกแล้ว!!

“เหอะ! เอะอ่ะโวยวายอะไรของแก รีบไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวฉันก็ไม่ให้เงินหรอก น่าสมเพข..”

จิน ได้หยุดอาการดีใจของเจาและจ้องไปยังชายร่างอ้วนข้างหน้า คนนี้คือหัวหน้าของเขาในปัจจุบัน สมัยก่อนตนพยายามไม่มีเรื่องหรือประจบประแจงบ้างบางครั้ง เพื่อที่จะได้ทำงานต่อ ซึ่งชายอ้วนคนนี้ก็ดูเหมือนจะมีความสามารถสูงและดูถูกไม่ได้เลย นั่นจึงทำให้เขามักจะด่าลูกน้องเสียๆหายๆและไม่รับผิดชอบสำหรับสิ่งที่ตนทำผิดพลาดหรือแม้กระทั่งไม่สนใจด้วยซ้ำว่าคนงานของมันจะลาออกหรือจะเป็นจะตายอย่างไร

เขาจ้องมองไปยังชายร่างอ้วนด้วยสายตาอาฆาต ตนเองต้องทนแบกรับภาระมากมายและทนเจ้านี้ด่าสารพัดอดีตเขาพยายามไม่ตอบโต้แต่ตอนนี้เขารวยแล้ว

ถึงเวลาแก้แค้น!!

“ อะไรกันครับหัวหน้าทำไมถึงทำสีหน้าน่าเกลียดอย่างล่ะครับ หน้าหัวหน้าก็ไม่หล่ออยู่แล้ว ทำหน้าแบบนั้นเดี๋ยวก็เป็นหมูหรอกครับ อ่ะไม่สิ! เหมือนหมามากกว่า!”

จิน พูดพร้อมกับจ้องไปยังชายร่างอ้วนด้วยสีหน้าขี้กวนและมีรอยยิ้มยียวน

“นี่แก!! พูดอะไรนะ!! หน้าหมาหรอ? เหอะ!! แกกล้าพูดแบบนี้อยากตกงานมากใช่ไหม!!”

ร่างอ้วนพูดออกมาพร้อมกับชี้หน้าไปยังจินด้วยแววตาที่โกรธ! ตลอดที่ทำงานด้วยกันมา จินไม่มีแม้ท่าทีที่จะตอบโต้สำหรับการด่าทอของมันเลย แต่ตอนนี้อะไรกัน! ทำไมมันถึงมากล้าพูดแบบนี้กับเขา อยากตกงานมากใช่ไหม!

“เหอะ! ตกงาน? นี่แกคิดว่าฉันจะกลัวของแบบนั้นรึไง …งั้น เอาแบบนี้ดีกว่าฉันขอลาออกแล้วกันหัวหน้าหมา!!”

จิน พูดพร้อมกับถอดชุดที่เขากำลังทำงานอยู่พร้อมกับเดินออกไปอย่างสง่าผ่าเผย ในอดีตตนกลัวการตกงานมากและคิดว่าถ้าตกงานไปจะไม่ได้ถูกรับจากที่ทำงานแห่งอื่น แต่ตอนนี้มันต่างกันตอนนี้เขารวยแล้ว เขาอยากจะทำอะไรก็ได้ หรือแม้กระทั่งตบหน้าหัวหน้าหน้าหมาคนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยาก

จินไม่กลัวว่ามันจะมีปัญหาตามมา ด้วยเรื่องเงินขนาดนี้เขาเชื่อว่าต้องจ้างทนายดีๆหรือไม่ก็ใช้ซื้อเส้นสายและทำให้เขาพ้นจากปัญหาได้ทันที…..

จินเดินออกมาทันทีเมื่อกล่าวจบ ถึงแม้ตอนนี้จะไม่ค่อยชินสำหรับการลาออกครั้งแรกของเขา แต่เมื่อคิดได้ตนเองก็ไม่มีอะไรทีกลัวอีก เพราะเมื่อมีเงินขนาดนี้ยังไงก็สามารถซื้อตึกหรือใช้ชีวิตอยู่ไปจนตายได้เลย

จินแวะซื้อกับข้าวนิดหน่อย

เมื่อได้กับข้าวแล้ว เขาก็ตรงไปที่พักทันทีเพราะตอนนี้ ตนมีแผนที่จะย้ายออกทันที เขาต้องใช้ชีวิตจนๆไปกับหอพักเก่าๆที่สภาพไม่ค่อยดีนัก แถมยังมีเจ้าของหอที่ดุร้ายและด่าทุกเมื่อ แต่ไม่แปลกใจเพราะทุกวันเจ้าของหอต้องประเชิญหน้ากับลูกหอที่อารมณ์ไม่ดี ซึ่งเป็นแบบทุกครั้งจึงทำให้เจ้าของหอเปลี่ยนไป

จิน ก็เป็นหนึ่งในลูกหอที่ค่อนข้างนิสัยเสีย แต่ไม่ถึงขั้นทางวาจา เพราะเมื่อครบเดือนเมื่อไหร่เขาจะพยายามหลีกเลี่ยงค่าเช่าเพราะยังไงช่วงนั้นเขาไม่มีเงิน แต่ตอนนี้มันต่างกัน ตอนนี้เขารวยแล้ว ตนจะรีบออกจากที่นี่และจ่ายค่าเช่าที่ค้างให้หมด

.

.

.

.

ใช้เวลาไม่นานในการขึ้นแท็กซี่มายังที่นี่ ปรากฏให้เห็นหอที่ตั้งอยู่บริเวณชุมชน สภาพหอค่อนข้างเรียกได้ว่าทรุดโทรม ซึ่งนั่นเป็นเรื่องปกติ แต่ที่แปลกก็คือที่แห่งนี้มีคนอาศัยอยู่นับร้อย ได้ยังไงทั้งที่สภาพหอเป็นอย่างนี้

จิน เดินเข้าไปเพื่อที่จะไปแจ้งและเก็บของในทันที เขาไม่อยากอยู่ที่นี่นานนัก ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบหรือรังเกียจอะไรขนาดนั้น แต่ถ้าเขาอยู่ที่นี่นานเกินไป ไม่แน่ว่าอาจจะโดนตามหรืออะไรซักอย่างที่ทำให้เขาหมดสิทธิ์ในการใช้ชีวิตใหม่ สัญชาตญาณตนเองคิดแบบนั้น เพราะยังไงคนในหอนี้ก็แปลกๆอยู่ด้วย….

“ แสดงรหัสด้วย”

มาถึงหน้าหอก็ปรากฏให้เห็นชายอ้วนที่สวมชุดรปพ. ซึ่งถึงแม้สภาพหอจะเป็นอย่างนี้แต่ความปลอดภัยก็ถือได้ว่าพอใช้ ละมั้ง…

จิน ทำการหยิบคีย์การ์ดที่เจ้าของหอเคยให้เขาไว้ แสดงให้รปพ.คนนั้นดู แต่ดูเหมือนว่ารปพ.จะดูแค่ผ่านๆ และบอกว่าผ่านไปได้แค่นั้น ซึ่งตัวเองก็ไม่ได้ตกใจอะไรเพราะมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เขาเข้ามาอยู่แล้ว

.

.

.

.

จิน เข้ามาอยู่ในห้องตนเองและเก็บของเรียบร้อยแล้วซึ่งก็ใช้เวลาไม่นานเพราะของใช้ในห้องก็ไม่ได้มีเยอะอะไรด้วย ส่วนเรื่องที่จะแจ้งเจ้าของหอว่าจะย้ายออก เนื่องจากว่าเขาไปดูที่ห้องของเจ้าของแล้วแต่ไม่พบเธอ จึงมาเก็บของก่อนและเมื่อเสร็จก็จะโทรหา

ตูด… ตูด… ตูด….

ไม่รอช้าเมื่อสำรวจว่าไม่ต้องการอะไรในการย้ายออก จินก็โทรหาเธอทันที

“… ฮัลโหล ใครคะ?”

เสียงแรกของปลายสายคือเสียงอันทรงเสน่ห์และมีความยั่วยวน จิน เมื่อได้ยินเสียงนี้ทีไรก็อดสั่นเทาออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เจ้าของหอพักปฎิเสธไม่ได้เลยว่าเธอมีรูปร่างที่ค่อนข้างสวยและเซ็กซี่ ถึงแม้เธอจะอายุมากแล้ว แต่นั่นก็ไม่สามารถลบความเซ็กซี่ของเธอออกไปได้เลย แถมดูเหมือนว่าอายุของเธอนั้น จะยิ่งเพิ่มเสน่ห์ต้องห้ามสำหรับจินด้วย

“ สวัสดีครับผมห้อง 161 นะครับ ผมว่าจะย้ายออกวันนี้ครับ ช่วยทำเรื่องให้หน่อยได้ไหมครับ?”

“….อ๋อ.. ย้ายออก? มีตังจ่ายหรือเปล่า ถ้าแกยังจ่ายค่าเช่ายังไม่หมดก็ไม่ต้องออก!”

เมื่อได้ยินเสียงจิน เธอก็จำได้ จินคือลูกหอของเธอ ผู้ชายคนนี้ถึงแม้จะหน้าตาหล่อแต่เธอไม่อยู่วันปฏิบัติต่อเขาดีกว่าลูกหอคนอื่นๆแน่ แถมชายคนนี้ยังค้างค่าเช่าสองเดือน! ถ้าอยากจะออกต้องจ่ายให้ครบก่อน นี่เธอใจดีแค่ไหนแล้วที่ยังไม่ให้จ่ายมาถึงวันนี้!

“ ได้ครับจะรับโอนไหมครับ ผมต้องรีบออกวันนี้”

จินตอบกลับทันทีถึงแม้ว่าเขาจะค่อนข้างอ่อนไหวกับเสียงของเธอแต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลา

“……..”

มีนาเงียบไปสักพักและตกใจกับสิ่งที่เขาพูด เธอรู้จักนิสัยจินดี เขาเป็นคนค่อนข้างจิตใจดีและขยันขันแข็งแต่ไม่รู้ทำไมเงินที่ขยันทำงานมาหายไปหมด ซึ่งนั้นเธอจึงบ่นและด่าเขาเป็นบางครั้งแต่ก็เพื่อให้เขาจ่ายตามกำหนด แต่ดูเหมือนว่าเธอจะใจดีเกินไป เธอยอมให้เขาปล่อยค้างค่าเช่าถึงสองเดือน

แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้เขาถึงจะย้ายออก แถมยังบอกว่าจะจ่ายค่าเช่าที่เหลือให้ด้วยทั้งๆที่เดือนก่อนหน้านี้ ยังจ่ายไม่ได้เลยด้วยซ้ำ!

‘ หรือว่าถูกหวย?’

มีนา คิดเงียบๆในใจ

ถึงแม้เธอจะค่อนข้างแก่ แต่เธอก็มีความมั่นใจในความสวยตัวเอง เมื่อคิดถึงว่าจินนั้นรวยจากการถูกลอตเตอรี่ หัวใจของเธอก็เริ่มเต้น เธอไม่ใช่หญิงสาววัยรุ่นที่จะตื่นเต้นไปกับผู้ชายรวยๆ แต่มันอดไม่ได้จริงๆเมื่อผู้ชายหล่ออย่างเขามีเงิน แต่แล้วเธอก็รีบสายหัวสะบัดความคิดนั้นไปทันที เธอรู้ตัวเองว่าเธอแก่แล้ว เด็กอย่างเขาจะมาชอบเธอได้อย่างไร

‘ คิดอะไรของเธอเนี่ยมีนา!! เธอรุ่นป้าเขาเลยนะ’

มีนา ต้องทนทุกข์ทรมานกับลูกหอและผู้อยู่อาศัยรอบข้างป่วนประสาทเธอ หรือไม่ก็บิดจ่ายเงิน แต่มีเขาคนเดียวที่ค่อนข้างปกติจากคนเหล่านั้น ถึงแม้จะไม่ยอมจ่ายค่าเช่าแต่ก็เป็นคนอัธยาศัยดีและเป็นคนขยันทำงานถึงไม่รู้ว่าเงินเหล่านั้นจะหายไปไหนหมดก็เถอะ…

“ รับโอน เดี๋ยวฉันจะส่งเลขที่บัญชีไปให้ แล้วเธอไปรอที่ห้องฉันนะ ฉันจะรีบไป เดี๋ยวจะได้ทำเรื่องให้”

เมื่อพูดจบเธอก็ตัดสายไปทันที และในวินาทีต่อมา เลขบัญชีธนาคารของเธอก็ถูกส่งมาในแชทส่วนตัว

‘ ทั้งหมด 7000 บาท’

ถึงแม้จะเป็นราคานี้ แต่เขาก็ไม่ได้แปลกใจและคิดว่ามันถูกด้วยซ้ำสำหรับสองเดือน เพราะถึงแม้หอค่อนข้างจะเก่า แต่ห้องนั้นก็กว้างใช้ย่อย แถมยังมีอุปกรณ์ต่างๆที่อำนวยความสะดวกในชีวิตประจำวัน เเละที่ขาดไม่ได้มี Wi-Fi ด้วย!! ซึ่งถือว่าคุ้มสำหรับราคานี้!!

เมื่อโอนและส่งสลิปไปในแชทส่วนตัวของเธอแล้ว จินก็ตรงไปที่ห้องทำงานของเธอทันที เมื่อกี๊ไปดูมาแล้วแต่เธอไม่ได้อยู่ห้อง แต่เขาเชื่อว่าไม่นานเธอต้องกลับมาเนื่องจากเธอว่าอย่างนั้น

ในระหว่างเดินไปห้องก็หยิบมือถือมาตรวจสอบบ้านพักหรือบ้านที่ปล่อยขายใกล้แถวนี้เผื่อเขาจะซื้อทันที ไม่สิ ต้องวันนี้ ส่วนของในห้องค่อยแจ้งบริษัทขนส่งให้มาเก็บอีกที

“กรี๊ดดดดดด!!! ขอโทษค่ะ!!! จะไม่ทำอีกแล้วค่ะ!!”

แต่ทันใดนั้น ก็มีเสียงกรีดร้องออกมาจากห้องข้างๆ จินยกคิ้วอย่างแปลกใจ แต่แล้วในเวลาต่อมาตนเองก็ได้ยินเสียงทุบตีเกิดขึ้น!

ไม่รอช้าร่างกายของเขาไปก่อนความคิด!

ตุบ!

แต่เมื่อเอาลำตัวไปกระแทกกับประตู มันก็ไม่ขยับซึ่งนั่นหมายความว่าห้องนี้นั้นล็อค จินไม่ละความพยายามเขาทำการถอยหลังสุดและวิ่งไปสุดแรงเกิด!

ตู้มมม!!!!

ประตูถูกแรงเปิดออกอย่างรวดเร็วและพังในที่สุด แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาห่วงเรื่องนั้น เขาทำการมองไปข้างหน้าและกวาดสายตารอบห้อง เป็นดังคาด ตอนนี้กำลังมีชายล่ำบึกที่มีรอยสักเต็มตัว กำลังจิกหัวผู้หญิงและทุบตีอยู่

จินวิ่ง เข้าไปช่วยเธอคนนั้นทันที นี่ไม่ใช่เวลามาห่วงเรื่องเข้าใจผิด ถึงแม้จะดูยุ่งเรื่องชาวบ้านมากไปหน่อย แต่เมื่อเห็นรอยฟกซ้ำ เลือดกำเดาไหลออกมาจากจมูก แถมเธอคนนั้นยังมีคราบน้ำตาที่ไหลออกมาเต็มใบหน้า

ตูบ!!

จินง้างกำปั้นสุดและเหวี่ยงไปยังไปหน้าชายล่ำรอยสักทันที ตนทำงานมาเหนื่อยและขยันขันแข็งจึงมีกล้าม ซึ่งหมัดที่เหวี่ยงไป ก็มีแรงไม่ใช่น้อยๆเลย

ชายร่างล่ำเมื่อโดนหมัดแล้วก็ถอยหลังไปสองถึงสามเก้าทันที พร้อมกับแสดงสีหน้าเหยเก มันยกมือมาปาดเลือดกำเดาที่ไหลออกมาพร้อมกับจ้องไปยังจิน ผู้เป็นเจ้าของหมัดนั้น

“แก!!! มายุ่งเรื่องอะไรของผัวเมียว่ะ! อยากตายมากหรือไง!!”

ไม่รอช้าชายร่างล่ำก็พุ่งเข้าหาจินทันที บวกกับตอนนี้มันเดือดดาลเป็นอย่างมากที่คนที่ไหนไม่รู้มาชกหน้ามัน

จินที่เห็นดังนั้นก็เริ่มหน้าถอดสี ตนเองไม่ได้ฝึกด้านการต่อสู้มาจึงไม่สามารถตอบสนองกับหมัดที่พุ่งมาด้วยความเร็วขนาดนั้น และ เขาไม่คิดเลยว่ามันจะตอบสนองเร็วขนาดนี้

‘ นึกว่าจะล้มไปซะอีก ทำไมถึง…’

ฟลั๊วว!!!

จินโดนกำปั้นของมันซัดเข้าไปที่หน้า แต่เนื่องจากว่าเห็นมันจะซัดเข้ามาจึงหลบได้นิดหน่อย ถึงอย่างนั้นก็โดนเข้าเต็มหน้าอยู่ดี

จิน เซไปหนึ่งเก้าพร้อมกับปาดเลือดที่มุมปาก ยังดีที่หมัดมันไม่แรงมาก

‘เจ็บบบบบบบบ ชิบบ’

เอาใหม่ดีกว่า ยังดีที่หมัดมัน ไม่ทำให้เขาถึงตาย

‘ ต้องเก๊กไว้ก่อน เดี๋ยวเธอจะเสียความมั่นใจ’

จินหันขวาไปจ้อง ผู้หญิงที่ถูกผัวเธอทำร้าย ตอนนี้เธอทำหน้าหวาดกลัวและตัวสั่น ตนต้องทำให้เธอเห็น ว่าตนเองนั้นเก่งแค่ไหนเพื่อที่จะให้เธอคลายความกังวล…

เขาจ้องไปยังชายล่ำอีกครั้ง พร้อมกับยิ้มออกมา ซึ่งนั่นก็ทำให้มันถึงกับชะงัก รอยยิ้มของจินเป็นรอยยิ้มกระหายเลือด นี่แสดงให้เห็นว่าหมัดที่มันชกไปยังหน้าของเขา ไม่ได้ส่งผลกระทบแม้แต่น้อย เมื่อเห็นอย่างนั้นมันก็เริ่มเสียความมั่นใจและหน้าถอดสีในที่สุด เมื่อตระหนักแล้วว่าชายตรงหน้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ ก็เริ่มที่จะเกรงกลัวเล็กน้อย…

ใบเตย เธอนั้นเป็นคนวัยอายุทำงาน ซึ่งชีวิตของเธอก็ไม่ได้เลิศหรูหรือแย่แต่ไปทางปกติซะมากกว่า จนมีวันนึงมีชายมาขอเธอคบ ซึ่งเธอก็ตอบตกลงเพราะยังไงตอนนี้เธอก็อายุมากแล้ว ไม่ผิดที่จะคิดคบกับใครสักคน

แต่ดูเหมือนว่าการตัดสินใจจะผิดตั้งแต่นั้นมา เมื่อเธอเริ่มใช้ชีวิตและคิดกับเขาอย่างจริงจัง ทุกอย่างก็ดิ่งลงเหว เขาพยายามที่จะรีดเงินจากเธอทุกบาททุกสตางค์ และในที่สุดเธอก็หมดตัวและมาจบที่หอพักแห่งนี้ ถึงแม้สภาพหอจะเป็นเช่นนี้แต่เธอต้องยอมรับว่าเกินราคามาก ห้องทั้งกว้างและมีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบ

แต่ในวันนี้เธอเริ่มที่จะทนไม่ไหวกับนิสัยแฟนของเธอ จึงได้ไม่ให้เงินเขาและเริ่มทำตัวตีห่าง ซึ่งเมื่อเขาที่เห็นแบบนั้นก็โกรธมาก ด่าเธอ ตีเธอ จนมันเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เธอก็กรีดร้องออกมาอย่างหวาดกลัว ทุกทีที่เขาตีเธอ มันเจ็บมากเจ็บถึงขนาดที่ว่าเธออยากจะนี้ให้ไปพ้นๆจากตรงนี้เลย แต่ดูเหมือนว่าจะทำไม่ได้ เพราะร่างของเขาใหญ่มาก

เธอจึงกรีดร้องออกมาอย่างหวาดกลัวและขอโทษเขาซ้ำๆเพื่อหวังว่าเขาจะหยุด แต่ดูเหมือนว่าจะไร้ผล ใบเตย เริ่มตกอยู่ในอาการหวาดกลัวขั้นสุด ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้นะ ทั้งที่ปกติแล้วชีวิตของเธอไม่ควรเป็นแบบนี้เลย

แต่ก่อนที่เธอจะเริ่มถอดใจ ก็ได้มีเสียงทุบประตูออกมาจากด้านนอกห้องเธอ ตอนแรกเธอไม่ได้ยินเพราะมัวแต่กล่าวขอโทษชายตรงหน้า ทันใดนั้นประตูห้องเธอก็ถูกเปิดออก เสียงดังทำให้ทั้งสองหันไปจ้อง

แต่ใบเตยไม่สามารถตอบสนองทัน ร่างผู้เป็นชาย เหวี่ยงหมัดเข้าใส่กลางหน้าแฟนเธอทันที! นั่นสร้างความตกใจให้เธอเป็นอย่างมาก แต่ในช่วงเวลานั้นเขาคนนั้นคือความหวังที่จะช่วยเธอ

.

.

.

.

.

.

.

จิน ทำการยิ้มเก๊กหล่อไปที่ชายร่างล่ำ ถึงแม้เขาจะเจ็บแต่ก็เก็บอาการไว้! เมื่อเห็นปฏิกิริยาตอบสนองของมัน จินก็ยิ้มอย่างพอใจ ดูเหมือนว่ามันจะตะลึงเล็กน้อยที่เห็นตนไม่เป็นไร

เมื่อเห็นโอกาสตอนนี้ไม่รอช้า หมัดข้างขวาถูกเหวี่ยงไปอีกครั้ง ครั้งนี้เขาบิดตัวสุดแรงเพื่อเสริมอนุภาพให้หมัดขวา

ตู้มมมม!!!

วินาทีต่อมาคอของมันก็บิดผิดรูป พร้อมกับร่างกายลงไปนอนกับพื้นทันที ตาของมันขาวโพน แถมยังมีรอยแดงจากแก้มข้างขวาที่เกิดจากหมัดรุนแรงของจิน

ทุกอย่างเกิดความเงียบชั่วขณะ ใบเตย เธอตกตะลึงอย่างมาก ไม่คิดเลยว่าชายคนนี้จะแข็งแกร่ง แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอปลอดภัย น้ำตาก็ไหลออกมาทันที ทุกอย่างมันจบแล้ว เธอคิดแบบนั้นซ้ำๆอยู่ในหัว เธอต้องทนทุกข์ทรมานกับผู้ชายคนนี้ แต่วันนี้มันจบลงแล้ว น้ำตาแห่งความปิติยินดีไหลลงมาอย่างดีใจ

จิน ไม่ได้สนใจเธอมากนัก แม้แต่ตนก็ยังตกตะลึง ไม่คิดเลยว่าหมัดนั้นจะทรงพลังมาก แค่หมัดเดียวก็ทำให้อีกฝ่ายสลบแล้ว

‘ หรือบางทีเพราะเราบิดตัว?’

จิน คิดในใจเงียบๆเพราะยังไงหมัดนี้มันน่าเหลือเชื่อเกินไป แต่นึกขึ้นได้ว่ามีผู้หญิงร้องไห้ เขาไปหาเธอทันที

“ เป็นไรไหมครับ?”

ประโยคแรกถูกกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงและนุ่มนวล ซึ่งนั่นทำให้ใบเตยรู้สึกชะงัก นานแค่ไหนแล้วที่ไม่มีคุณพูดแบบนี้ใส่เธอ ถึงแม้จะเป็นประโยคธรรมดาแต่ตอนนี้มันวิเศษสำหรับเธอและทำให้หัวใจเธออบอุ่น เธอไม่ได้สังเกตใบหน้าของคนที่ช่วยเธอไว้ เพราะตอนนั้นกำลังอยู่ในอารมณ์เศร้าและหวาดกลัว แต่เมื่อเธอจ้องไปยังชายข้างหน้า

ก็ต้องทำให้เธอตกตะลึงโดยทันที หล่อมาก นี่คือความคิดแรกของเธอ มีใบหน้าที่หล่อเหลาแล้วยังมีน้ำใจ แบบนี้มันเทพบุตรเกินไปไหม?

“มะ-ไม่เป็นไรค่ะ”

ใบเตยพูดออกมาด้วยความกระตุกกะตัก และยังมีคราบน้ำตาเต็มไปหน้า

“งั้นนั่งอยู่ตรงนั้นนะครับห้ามขยับไปไหน ผมจะโทรแจ้งตำรวจและรถพยาบาลให้นะครับ”

จิน พูดด้วยสายตาเป็นห่วงพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

.

.

.

.

.

.

.

.

ไม่นานรถตำรวจและรถพยาบาลก็มาทันที ซึ่งก็พาตัวเธอส่งโรงพยาบาลส่วนตำรวจนั้นก็มาสอบปากคำจิน และจับผู้ต้องหา จิน ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี แต่เขาต้องเสียเวลาไปให้ปากคำที่โรงพักด้วย ซึ่งมันก็ไม่ไกล เขาก็ไปโดยดี

.

.

.

.

ใช้เวลาไป 1 ชั่วโมงครึ่ง กว่าจะเสร็จซึ่งนั่น ก็ถือว่านานมาก เมื่อกลับมาก็ตรงดิ่งไปห้องทำงานเจ้าของหอทันที ทันใดเมื่อเปิดประตูก็เจอร่างที่ยั่วยวนและเซ็กซี่ปรากฏเบื้องหน้า

มีนาโกรธจัด ตอนนี้เธอกำลังโกรธที่รอเขา ถึงแม้เธอจะรู้ว่าเรื่องทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นอย่างไรแต่ก็หงุดหงิดอยู่ดีที่เธอต้องรอนาน เมื่อเห็นร่างปรากฏที่เบื้องหน้า เธอก็ถอนหายใจและขณะเดียวกันก็โกรธเป็นอย่างมาก เธอไม่ได้โกรธเขาแต่โกรธพวกตำรวจ ก็แค่เหตุการณ์ทำร้ายกันทำไมถึงนานนัก เธอมีงานต้องทำอีกนะ!

“ มาได้สักทีนะ รีบๆมาทำเรื่องได้แล้ว”

“ โอเคได้ครับ”

จิน ตอบกลับพร้อมกับไปนั่งที่หน้าโต๊ะทำงานเธอทันที มีนา ต้องบอกก่อนเลยว่าเธอนั้นสวยเป็นอย่างมาก เพียงแต่เขาเผลอใจไปชั่วแว๊บนึง ก็อดที่จะละสายตาออกจากร่างกายอันยั่วยวนเธอไม่ได้ เมื่อมานั่งใกล้เธอแล้ว ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมจากร่างกายของเธอ

มีนาเธอเองก็เช่นกันเมื่อได้มานั่งไกล้ๆจินแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะใจเต้นตึกตัก แต่เมื่อคิดได้ว่าเธอนั้นเป็นรุ่นป้าเธอก็พยายามสายความคิดที่เลวร้ายเหล่านั้นออกจากใจ

.

.

.

ไม่นานมากพวกเขาทั้งสองก็ทำเรื่องเสร็จ ซึ่งจินก็ออกไปทันทีและเขาจะโทรให้บริษัทส่งของภายหลังเพื่อส่งไปที่บ้านหลังใหม่ของเขา ถ้าหากเขาอยู่นานกว่านี้ล่ะก็ ไม่แน่ว่าความคิดของเขาอาจจะทำอันตรายต่อมีนาก็เป็นได้

ส่วนเรื่องบ้านนั้นตนกำลังจะไปที่สำนักงานนายหน้าที่อยู่ใกล้ๆที่แห่งนี้ เพื่อที่จะติดต่อซื้อขายบ้านหลังใหม่ เขาต้องการบ้านหลังใหญ่ที่สุดถึงแม้ว่าจะอยู่คนเดียว แต่มันจะดูดีกว่าถ้าหาซื้อบ้านให้สมกับฐานะตนเอง

.

.

.

.

ไม่นานก็มาถึง อาคารนี้เป็นอาคารสองชั้นที่ค่อนข้างทันสมัยและสะอาดสะอ้านตา ไม่รอช้าเขาก็เข้าไปทันที แต่ทันใดนั้น

ติ้ง!!!!

[ตรวจพบสถานที่ที่มีชื่อเสียงต้องการเช็คอินเลยหรือไม่?]

‘……’

จิน ชะงักและเลิกคิ้วอย่างสงสัย

‘ ที่นี่ก็กระตุ้นระบบเหมือนกันหรอ’

ตน สงสัยว่าที่แห่งนี้ กระตุ้นระบบได้อย่างไร แต่เมื่อหากพิจารณาแล้วไม่แปลกเลยเพราะยังไงที่เห็นนี้ก็เป็นที่อำนวยความสะดวก มีคนเข้าทุกวันเพื่อที่จะซื้อบ้าน เมื่อคิดได้แบบนั้นไม่รอช้าเขาก็กดยอมรับทันที

ติ้งง!!!

[ทำการเช็กอินที่บริษัทนายหน้าขายบ้าน]!!

[รางวัลที่ได้รับ ตั๋วไปต่างโลก]

‘……’

จิน ตกตะลึงโดยทันที เขาไม่คิดว่าสิ่งนี้ตนจะได้มา ถ้าหากฟังจากชื่อแล้ว มันต้องมีความสามารถเคลื่อนย้ายไปต่างโลกแน่นอนแต่ที่สงสัย มันจะพาไปโลกแบบไหนเนี่ยสิ แฟนตาซี ?

ตนไม่ได้ตกใจมากนักกับรางวัลนี้เพราะยังไงแล้วสิ่งที่เหนือจินตนาการ ก็มาอยู่ในตัวเขาแล้ว

ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิด จินมีเรื่องที่ต้องทำ

“ สวัสดีครับต้องการบ้านแบบไหนครับ”

เมื่อเข้ามา ก็ได้ยินเสียงตอบรับอย่างสุภาพจากพนักงานบริการ เขาค่อนข้างแปลกใจเล็กน้อยเพราะตอนนี้ชุดที่ใส่อยู่เป็นชุดธรรมดาที่มีรอยเปื้อนฝุ่นเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าตนเองจะยอมรับว่าค่อนข้างหล่อ แต่เมื่อคนรอบข้างมอง พวกเขาจะมองการแต่งตัวเป็นอันดับแรกส่วนหน้าตาภายหลัง เมื่อคุณจนแต่หน้าตาหล่อก็ไม่สามารถกำหนดชีวิตตัวเองได้ แต่ถ้าหากทั้งหล่อทั้งรวยก็จะถูกคนรักจากรอบข้างทันที นี่คือความจริงของโลกและคุณก็ไม่สามารถปฏิเสธ

ก่อนที่ตนเองจะเอ่ยปากบอกพนักงาน ก็มีเสียงหนึ่งมาจากข้างหลังเขา

“ อ้าว! จินไม่ใช่หรอ มีข่าวว่าเลิกกับแฟนแล้วนิ ป้าเสียใจด้วยนะ แต่ลูกของป้าก็ทำงานและประสบความสำเร็จแล้วช่วงนี้ จินละมีงานดีๆทำหรือเปล่า ดูตัวอย่างจากลูกป้าสิ มีทั้งงานที่ดีและหน้าตาที่หล่อ ตั้งใจทำงานนะลูกเดี๋ยวหน้าตาจะเสียเปล่า”

จิน หันไปมองข้างหลังด้วยสายตาที่ไม่สะทกสะท้านมากนัก เสียงนี้เขาจำได้ เป็นเสียงของป้าข้างหอที่คอยจิกกัดตนกับแฟนอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งปกติเขาก็ไม่ตอบโต้อะไรอยู่แล้ว เพราะก็อย่างที่ป้าพูด แถมยังมีแฟนอยู่ด้วยตอนนั้น แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว เขามีเงินและรวยมากด้วย ตอนนี้เค้าอยากจะตบปากป้าด้วยเงินที่เขามี แต่มันก็ต้องมีวิธีการนิดนึง……