กรุบๆๆ ..

เสียงม้าเดินบนพื้นดินในเนินทุ่งหญ้าพร้อมทหารสวมชุดเกราะบนหลังม้า ซึ้งมีราวๆ 200 นาย เพียบพร้อมด้วย อาวุธ ดาบ ปืนไฟ สำหรับการ รบ กำลังเดินทางไป แนวป่าที่อยู่เบื้องหน้า

" หยู๊ด....... "

เสียงนายทหาร ที่อยู่แนวหน้าสุดตะโกน ส่งเสียงภายในเบื้องหน้าที่มี แนวป่า

" ทหารทุกนาย เตรียมอาวุธ พร้อมโจมตี เราเป็นทหารแห่งเมือง แคชเมียร์ บัดนี้พวกเผ่าคนเถื่อน มันได้ทำลายเมือง ปล้นฆ่าชาวเมืองไปมากมายถึงเวลาที่พวกเราจะเอาคืน การเสียสละของพวกเจ้าในครั้งนี้ จะไม่เสียเปล่า ที่ป้องป้องลูกเมีย พี่น้องของเรา..... "

ฟริ้วว...

เสียงธนู 1 ดอก พุ่งมาจากใหนสักที่ในแนวป่า

อึ๊ก..ตุบ..

ทหารนายหนึ่งโดนธนูปักตกหลังม้า

" พวกมันซุ่มอยู่แนวป่าาา!!!... "

ทหารนายหนึ่งในกองทัพพูดออกมาอย่างตกใจ

จังหวะนั้นแม่ทัพ ชี้ดาบไปที่แนวป่าพร้อมตะโกนสุดเสียง

บูก~ ลากเสียงยาว

เฮ..เฮ..เฮ.... เสียงทหารทั้งหมด

ปัง...

ปัง..

ปัง...

เสียงปืนไฟเป็นระยะพร้อมกับควันที่พวยพุ่ง เต็มไปหมดเพราะดินปืน

" ตรงไปที่แนวป่า "

รองแม่ทัพตะโกน พร้อมทั้งทหารควบม้าไปยังแนวป่าอย่างรวดเร็ว

พายุธนูพุ่งออกมาจากแนวป่า หลายร้อยดอก

โดนทหารที่อยู่หลังม้า โดนม้า ล้มตาย แต่พวกเขาไม่หยุด ไม่หวั่นเกรงความตาย

เฮ~

เสียงทหารบนหลังม้ายังดังต่อเนื่อง ในช่วงเวลาเดียวกับ คนที่โดนธนู ตกหลังม้าไป

ปัง ปัง ปัง....

เสียงปืนไฟดังไปทั่วทุ่งเนิน

พร้อมควันจากปืนที่บรรจุได้ทีละนัด

" ไปถึงแนวป่าให้ได้ ย๊าาาา~~ "

แม่ทัพตะโกน ออกคำสั่งนายทหาร

กรุบ.. กรุบ.. กรุบ..

เสียงฝีเท้าฝูงม้าที่กระทบ พสุธาพร้อมเสียงคนเฮ เสียงดังก้องฟ้า

ในที่สุดทหารก็ถึงแนวป่า พร้อมกองทัพที่หายไปกว่าครึ่ง

เสียงดาบกระทบกัน พร้อม เสียงปืนที่ดังเป็นระยะ รอบ บริเวณ มีเลือดกระเด็นติดต้นไม้เต็มไปหมด

เก๊งๆๆ ฉับๆๆ ปังๆๆ

มีทหารนายหนึ่งอยู่บนหลังม้า มองเห็นว่ามีพวกคนเถื่อนหลายสิบคนกำลังถอยร่นเข้าไปในป่าลึก

" พวกมันกำลังถอยเข้าป่า... "

" ท่านแม่ทัพ พวกคนเถื่อนมันกำลังถอยเข้าป่าลึก... "

ท่านแม่ทัพ ที่ได้ยิน

" ตามมันเข้าป่าไป ฆ่าอย่าให้เหลือ "

เฮ~

ทั้งทหารที่อยู่บนหลังม้า ทั้ง ทหารเดินเท้า ต่างพากันไปตามคำสั่งของ แม่ทัพ

ตุบๆๆๆ กรุบๆๆๆ เสียงฝีเท้าทั้งของม้าและของทหาร ที่วิ่งตามไป

ปังๆ...ปัง

" ท่านแม่ทัพ ท่านแม่ทัพ มีทหารสอดแนม รายงานมาว่า มีหมู่บ้านคนเถื่อนซ่อนอยู่ในป่าอยู่ทางทิศเหนือ แฮ่กๆๆ.. "

รองแม่ทัพ รายงานพร้อมเสียงที่เหนื่อยหอบ

แม่ทัพครุ่นคิดบนหลังม้า ครู่หนึ่ง

" ส่งทหารไปที่นั้นแล้ว ฆ่าให้หมด อย่าให้เหลือ "

" ครับ~ "

รองแม่ทัพได้รับมอบหมาย พร้อมตะโกน

" สั่งทหารทุกคน ไปทางทิศเหนือ "

" ไปทางทิศเหนือ เร็ว~ "

เฮ~~~

................

" พวกเจ้าที่เหลือตาม ข้ามา ไปฆ่าคนเถื่อนที่เหลือ ที่มันหนีลงใต้ "

ท่านแม่ทัพสั่งทหารที่อยู่บริเวณนั้นประมาณ 7-8 คน ให้ตามเขาไป

ครับ~

กรุบๆๆ ..

..............

หมู่บ้านคนเถื่อน ท้องฟ้าเต็มไปด้วยควันเปลวไฟ พร้อมศพมากมาย ไร้ซึ่งเสียงกรีดร้อง มีแต่เสียงไม้ในเปรวเพลิงที่ดัง เพราะโดนไฟเผา ทั่วบริเวณมีเลือดไปทั่ว

ขณะนั้นได้มีเมฆฝนมืดครึ้ม พร้อมกับฝนลงมา ทำให้บริเวณนั้นเปียกชุ่ม พร้อมกับไฟที่ดับลง เหลือแต่ควันไฟ ทหารที่เหลือยืนเรียงกันอย่างเหน็ดเหนื่อย จากการ รบในครั้งนี้

ตุบๆๆ

เสียงม้าของท่านแม่ทัพมาถึง

" เราจัดการพวกคนเถื่อน ใว้หมดแล้วท่านแม่ทัพ "

รองแม่ทัพกล่าวรายงาน

ท่านแม่ทัพกวาดสายตายมองรอบบริเณ ด้วยหน้าตาที่ เหน็ดเหนื่อย

ท่านแม่ทัพเหลือบมองไปเห็น หนังสือใกล้ๆ กองไฟที่กำลังมอด เขาลงไปเก็บมันขึ้นมา เป็นหนังสือที่แปลก ปกหนาๆ ที่ทำจากหนังสัตว์ น่าสนใจ เขาเอาเอามือปัดๆ ให้เศษฝุ่นออก

แล้วออกคำสั่ง

" เจ้าทำได้ดีมาก รองแม่ทัพ สั่งทหารทุกคนกลับ เมืองแคชเมียร์ "

ครับ~

หมายเหตุ... เผ่าคนเถื่อนคือชนเผ่าป่าเถื่อนชอบ การฆ่า ปล้น หมู่บ้าน หรือเมืองเล็กๆ ลักษณะใส่ชุดหนังสัตว์ ลำตัวมักมีบาดแผลจากการสู้ รบ หน้าตาหน้ากลัว ใว้หนวดเครา

กรุบๆๆๆ...

เสียงขบวนฝีเท้าม้า ที่เหลือรอดไม่ถึงครึ่ง เดินทางอย่างเหน็ดเหนื่อย จากการ สู้รบ คราวนี้

" เปิดประตูเมืองงงง... "

เสียงทหารที่ยืนอยู่บนกำแพงไม้ คอยเฝ้าประตูเมือง ตะโกน เพื่อเป็นสัญญาณ ให้ทหาร ที่อยู่ข้างล่างเปิดประตู ให้กับทหารที่ กำลังจะถึงประตูเมือง พร้อมกับ ชาวเมืองที่ออกมาต้อนรับ

กรุบๆๆๆ...

ทหารที่เหลือรอดมีอาการเหนื่อยล้ากำลังเคลื่อนผ่านหน้าชาวเมืองที่มามุงดู บางคนร้องไห้ กับการสูญเสีย คนรัก บางคนดีใจที่คนในครอบครัว ยังอยู่รอด พร้อมกับเสียง ปรบมือ ของชาวเมือง แคชเมียร์

พ่อบ้าน ซัลลี่ วิ่งแทรกผ่านฝูงชนเข้าไป อย่างลุกลี้ลุกลน จนถึงตัวท่านแม่ทัพ

" นายท่าน...นายท่าน นิโคลัส ท่าน

เฮนรี่ กำลังเรียกหานายท่าน แฮ่กๆ "

พ่อบ้านประจำบ้าน นิโคลัส รายงานอย่างเหนื่อยหอบ

" ข้าจะไปเดียวนี้ "

ท่านแม่ทัพ นิโคลัส รีบลงจากหลังม้า

" รองแม่ทัพ ข้าฝากที่เหลือด้วย "

" ครับ ท่านแม่ทัพ "

ท่านแม่ทัพ นิโคลัส ได้เดินนำหน้า พ่อบ้านไป ที่บ้านของเขา

ลักษณะบ้านหลังใหญ่โต ยังกับปราสาท มีคนรับใช้ แม่บ้าน พ่อบ้านมากมาย มีสิ่งของตกแต่งบ้าน หรูหรา

นิโคลัส รีบก้าว กึ่งวิ่งกึ่งเดิน ตรงไปทางห้องของลูกชายทันที

............

ภายในห้องของลูกชาย เป็นห้องที่ผนังห้อง มีแต่หนังสือต่างๆ เยอะมาก วางเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ มีโต๊ะอ่านหนังสือ มีเตียงนอนอยู่อยู่ภายในนั้น

" เฮนรี่ เฮนรี่ลูกพ่อ พ่อมาแล้ว ฮ่า ฮ่า ฮ่า"

ท่านแม่ทัพ นิโคลัส ถึงแม้จะดูเข้มขรึม แต่เมื่อต่อหน้าลูกชายอันเป็นที่รัก กลับกลายเป็นคนละคน

ทางด้านลูกชายที่นอนป่วย กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ก็ได้วางหนังสือลง หันไปทางต้นเสียง

" พ่อฮะ พ่อไปใหนมา หลายวัน แฮ่กๆ "

ลูกชายตอบด้วยน้ำเสียงที่แห้ง เพราะอาการป่วย

" พ่อไปช่วยเมือง กำจัดผู้รุกรานมา ดูนี่ซะก่อน พ่อเอาอะไรมาฝากเจ้าด้วย "

ท่านแม่ทัพ นิโคลัส หยิบหนังสือออกมาให้ ลูกชาย ที่ตนเองซุกใส่อยู่ด้านหลัง

" ว้าว ขอบคุณคับพ่อ มันคือหนังสืออะไรเหรอฮะ แฮกๆ"

" มันคือหนังสือของเผ่าคนเถื่อน "

" โอ้โห....ฟังดูน่าสนใจนะคับ "

ลูกชายตอบด้วยความ สน อก สนใจ

"พ่อก็ อยากรู้เหมือนกัน ในนี้จะมีอะไรนะ อาจมีสิ่งที่เราสองคนยังไม่รู้ก็ได้นะ "

ท่านแม่ทัพ นิโคลัส พูดให้ดูสนใจมากยิ่งขึ้น

" ฮะ ผมก็ไม่รู้จะอยู่อ่านหนังสือที่เหลือ กว่าครึ่งห้อง ที่พ่อเอามาฝาก ได้หมดหรือไม่ "

เฮนรี่ มองไปที่หนังสือรอบห้อง ที่พ่อเขามักเอามาฝาก จากเมืองต่างๆ

" ไม่เป็นไร ลูกจะต้องแข็งแรง มีหนังสือนอกเมือง อีกเยอะแยะ รอให้ลูก อ่านมันอยู่ "

ฝ่ายพ่อ นิโคลัส ได้พูดให้กำลังใจลูกชาย

"ใช่คับพ่อ ผมจะอ่านหนังสือพวกนี้ ให้หมดเลย มันจะพาผมไปที่ต่างๆ ที่แปลกใหม่ ความลับในหนังสือ มันทำให้ผมตื่นเต้น แม้ตัวผมจะป่วยไปใหนไม่ได้ก็ตาม"

นิโคลัสเอามือมาลูปหัวลูกชายด้วยความเอ็นดู

" งั้นเมื่อลูกหายดีเมื่อใหร่ พ่อจะออกจากทหาร แล้วพ่อพาลูกไปให้ทั่วดินแดนสุดไกลโพ้นเลย "

"ว้าว จริงเหรอฮะ ผมดีใจจัง พ่อฮะทะเลเป็นยังไง มันมีจริงมั้ย ที่ว่า เป็นแม่น้ำที่กว้างใหญ่ มองออกไปไม่เห็นฝั่ง น้ำก็เค็ม ที่ผมอ่านเจอ ในหนังสือ ผมอยากเห็นของจริง แค๊กๆ.."

เฮนรี่ ไอออกมา เพราะรีบพูดไปหน่อย

"ได้เลย ใว้เจ้าหาย พ่อจะพาเจ้าไป"

นิโคลัส หันหลัง ไปหยิบ สำรับอาหาร จากพ่อบ้าน ที่ยืนรออยู่ข้างหลัง ได้สักพักแล้ว

" แต่ก่อนอื่นเจ้าจะต้องกิน อาหารพวกนี้ให้ร่างกายเจ้าแข็งแรง พ่อบ้านซัลลี่มาฟ้องพ่อว่า เจ้าไม่ค่อยกินอาหารเลย "

" ก็ผมไม่อยากกิน กินทีไรจะอ้วกออกมาทุกที "

" นั้นเพราะเจ้ายังไม่แข็งแรง เอาหละวันนี้พ่อจะป้อนเจ้า กินให้เยอะๆเมื่อเจ้าแข็งแรงแล้วเราออกไป ผจญภัย กัน "

"ครับ "

แล้วท่านแม่ทัพก็ตักอาหารป้อนลูกชาย อยู่บนเตียงอย่าง ด้วยความดีใจ

หมายเหตุ... พ่อบ้าน ซัลลี่ คือคนที่

นิโคลัส ช่วยมา สมัยหนุ่มๆ อยู่กับนิโคลัสมานาน เป็นหัวหน้าพ่อบ้าน นิสัย พูดน้อย ทำอาหารอร่อย เป็นบุคคลที่ นิโคลัสใว้ใจ คอยดูแล เฮนรี่ หลังจากที่แม่ เฮนรี่ เสียไป

ภายในห้องทำงานของ ท่านแม่ทัพ

ท่านแม่ทัพ นิโคลัส นั่งที่เก้าอี้ไม้ พร้อมกับกระดกเหล้าหมัก อย่างครุ่นคิด มองออกไปภายนอกหน้าต่าง ที่อยู่ตรงหน้า

ตึก ตึก ตึก! เสียงเดิน ของ รองแม่ทัพ ซาลีมาน พร้อมกับ ทหาร 3-4 นาย หอบของ พะรุงพะรัง มาวางใว้ที่พื้นหน้าโต๊ะ โดย นิโคลัสหนันหลัง

" ท่านแม่ทัพ นี่คือของที่

พระราชาเอสเวิสด์ ประทานให้เป็นของรางวัล กับผลงานของท่าน ที่ปราบเผ่าคนเถื่อนได้ มี ทองแท่ง 100 แท่ง หนังสัตว์ 500 ผืน มี เหรียญทอง 1000 เหรียญกีเซล มีเหรียญ เงิน 10000 เหรียญกีเซล มี...."

" วางใว้ตรงนั้นแหละ ขอบใจเจ้ามาก

รองแม่ทัพ ซาลีมาน "

ท่านแม่ทัพพูดตัดบท โดยหันหลังให้และยังคงมองออกไปที่หน้าต่าง

" คับท่านแม่ทัพ "

" ข้าไม่ได้ใส่ ชุดเกราะ และข้าก็อยู่ในบ้านของข้า ไม่ต้องเรียกเต็มยศ ก็ได้ รองแม่ทัพซาลีมาน "

" คับ .... ท่าน นิโคลัส "

" หมดหน้าที่ข้าแล้ว ข้าขอตัวกลับ "

" ซาลีมาน " นิโคลัส พูด ห้วนๆ

ในจังหวะที่ รองซาลีมาน กำลังเอี้ยวตัวจะกลับ

" คับ ท่านนิโคลัส มีอะไรให้ผมรับใช้คับ "

" เจ้า เคยเห็นทะเลมั้ย "

รองแม่ทัพ ยืนงงนิดหน่อยกับคำถาม ที่ไม่คาดว่าจะได้ยิน

" ข้าไม่เคยเห็นคับ แต่เคยได้ยิน มาว่าเป็นแม่น้ำที่กว้างใหญ่ มากๆคับ "

" เจ้าอยากไปมั้ย "

นิโคลัสยังคงถามต่อ

" ที่ข้ารู้มาว่า ทะเลห่างจากเมืองเราออกไป หลายพันไมล์ ใช้เวลาเป็นเดือนกว่าจะถึง นอกจากเราจะไป เมือง โบโกต้า ที่มีเรือสินค้าเข้ามาอาจลดเวลาการเดินทาง ...แน่นอน ข้าอยากไป "

ซาลีมาน ตอบแบบ ให้ข้อมูลให้เห็นว่าใช้เวลาประมาณเท่าใหร่ ที่จะถึง ทะเล

" ใช่ ข้ากับลูกข้าก็อยากไป อยากเห็นมันสักครั้ง "

รองแม่ทัพ ซาลีมาน ยืนยิ้มมุมปาก

" งั้นไม่มีอะไรแล้ว ข้าขอตัว "

" อืม ขอบใจเจ้ามาก ซาลีมาน"

" พ่อบ้าน ซัลลี่ เอาของพวกนี้ไปเก็บ"

นิโคลัส สั่ง พ่อบ้านที่ยืนอยู่ มุมห้อง

" คับนายท่าน นิโคลัส "

...................

วันเวลาผ่านไป ในห้องทำงานของ นิโคลัส ซึ่งกำลัง เพ่งเล็ง แผนที่อาณาจักร ที่วางอยู่บนโต๊ะ กวาดสายตา อย่างตั้งใจ เพื่อศึกษา แผนการ รบ ต่อไป

" นายท่าน นิโคลัส " พ่อบ้ายืนเรียก

นิโคลัส ยังคงมองแผนที่ ไม่มีท่าทีตอบ

" นายท่าน นิโคลัส ท่าน เฮนรี่ ให้มาตามนายท่าน "

" นายท่าน! " พ่อบ้านยังคงย้ำ

" ข้าได้ยินแล้ว ซัลลี่ เดียวข้าตามไป "

นิโคลัส ตอบ พ่อบ้าน ขณะก้มหน้าดูแผนที่อาณาจักร

" ข้าจะไปรายงาน ท่านเฮนรี่ "

พ่อบ้านพูดจบได้เดินออกจากประตูไป

ภายในห้อง ของเฮนรี่

" ท่านว่าท่านพ่อจะอนุญาตุมั้ย ซัลลี่ แค่กๆ "

เฮนรี่ ไอ พร้อมกับถามความคิดเห็น พ่อบ้าน ซัลลี่

" ข้าว่า ต้องอนุญาติ แน่นอน หนูเฮนรี่"

่พ่อบ้าน ตอบแบบ ให้ความหวัง

ตึก ตึก ตึก...

เสียงมีคนเดินมา

" มาแล้ว พ่อมาแล้ว "

เฮนรี่ พูดด้วยความดีใจ หวังว่าเสียงคนเดินมานั่นจะเป็น พ่อ

เอี้ยด~

เสียงเปิดประตู

" ว่าไงหนุ่มน้อยของพ่อ เจ้าเรียกหาพ่อรึ "

นิโคลัส ทักทาย ลูกชาย พร้อม คำถาม

" ใช่ฮะ " เฮนรี่ ตอบทันใด

" เจ้ามีอะไรรึ หรือว่าวันนี้อาหาร ไม่ถูกปาก พ่อจะให้ ซัลลี่ ไปเอามาให้ใหม่ หรือ ว่า... "

" เปล่าฮะพ่อ "

ลูกชาย รีบตอบ ตัดบทพ่อ ก่อนที่จะร่ายยาวไปมากกว่านี้

" พ่อฮะ ผมอยากไปตลาดกลางเมือง "

" อะไรนะ " นิโคลัส ตกใจเล็กน้อย

" นะพ่อ ข้าไม่ได้ไปมานานหลายปีแล้ว "

เฮนรี่พูดเสริม เพื่อหวังที่จะได้ไป

ด้วยใบหน้าที่ เก็บอาการเพื่อที่จะไม่ให้ไอ ออกมา

" เจ้าลืมไปแล้วเหรอ คราวนั้นที่เจ้าไป เจ้ากลับมาก็ทรุดหนัก กว่าเดิม เพราะเจ้าไม่แข็งแรง "

" นะฮะพ่อ ข้าอยู่แต่ที่ห้องนอน เรื่มเบื่อ อยากเห็นข้างนอกมั่ง ที่ไม่ใช่สวนดอกไม้ ของ คฤหาสน์ เรา "

" นะฮะ พ่อ " เฮนรี่ยังคง รบเร้า เขย่ามือ นิโคลัส

" ข้าจะไม่เหยียบพื้นดิน ข้าจะอยู่แต่บนหลังม้า ก็ได้ "

เฮนรี่ ใช้ลูกตื้อไม่หยุด พร้อมข้อเสนอ

" เฮ้อ... " นิโคลัส ถอนหายใจยาว

นิโคลัส ยืนครุ่นคิด สักครู่

" เอางั้นก็ได้ พ่อก็จะอยู่บนม้ากับเจ้าด้วย "

" เย้ๆ ในที่สุดก็ได้ไปแล้ว ข้าคิดถึงผู้คน ข้าคิดถึงตลาด มีของขายแปลกๆมากมาย "

เฮนรี่ ร้องดีใจที่จะได้ไปตลาดกลางเมืองในรอบหลายปี

เฮนรี่ ยิ้ม แล้วหันเหลียวไป ยิ้มให้ พ่อบ้าน ซัลลี่ พร้อมกำหมัด เป็นสัญญานว่า มันได้ผล

" พ่อบ้านซัลลี "

นิโคลัส เรียกพ่อบ้าน ขณะกำลังอุ้มลูกชาย

"คับนายท่าน" พ่อบ้านรีบตอบทันใด

" เจ้าไปเตรียมม้า ให้ข้าที ข้าเปลี่ยนชุดให้ เฮนรี่ เสร็จ แล้วจะตามไป "

" คับนายท่าน "

" อีกอย่าง ไม่ต้องเอาทหารติดตามไป เจ้าไปกับข้าก็พอ "

" ได้คับ นายท่าน นิโคลัส "

พ่อบ้าน ซัลลี่ พูดเสร็จ ก็ได้เดินออกจากประตูไป

" ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าดีใช้มากๆ เลยใช่มั้ยหละ ข้ารู้ "

นิโคลัสพูดขณะกำลังอุ้มจะพาไปเปลี่ยนชุด

หมายเหตุ กีเซล คือ สกุลเงิน หรือ ทอง ลักษณะเป็นเหรียญ ใช้ภายใน

อาณาจักร แต่ถ้าออกนอก อาณาจักร อาจเรียกสกุลอื่นแทน แต่ วัตถุเหรียญ ทอง สมารถใช้ได้ทั่วโลก