รักข้ามสายพันธุ์
ตอน 1
โซเพียร์
//เดินเข้ามาในโรงเรียน
หญิงสาวก้มหน้าก้มตา ตัวสั่นเทาจากความเกรงกลัว
ตัวประกอบชาย
วู้ว มนุษย์ผู้หญิงนี่น่ารักชิบหาย น่าจับเป็นแม่พันธุ์ว่ะ
บันดาหญิงสาวชายหนุ่มในโรงเรียนต่างคุยสนุกปากโดยไม่ได้สนใจความรู้สึกเธอเลยแม้แต่น้อย
ตัวประกอบหญิง
ทำตัวแอ๊บแบ๊วคิดจะจับท่าน แคสเปอร์กินละสิไม่ว่า เขาไม่เอาเธอหรอก ฮ่าๆ
หารู้ไม่ว่ามีสายตาจับจ้องมองทางเธอตลอดเวลา
เพียร์ หญิงสาวหน้าตาน่ารักใสซื่อบริสุทธิ์ อายุเพียง 18 ปี
และวันนี้เป็นวันที่เธอมาทำกิจการร้านดอกไม้ตามปกติ
แต่วันนี้แตกต่างจากทุกวัน…
โซเพียร์
มาแล้วค่ะแม่ //เดินเข้ามาในร้าน
ลลิน
จ้า แม่ฝากดูร้านแปปนึงนะลูกแม่หาของก่อน
เสียงกระดิ่งหน้าประตูดังขึ้น
โซเพียร์
ยินดีต้อนรับค่ะ สนใจดอกไม้แบบไหนคะ
โซเพียร์
!! (ท่านแคสเปอร์)
คนที่เดินเข้ามาคือ แคสเปอร์ ลูกชายตระกูล คารยาสต์ เป็นตระกูลที่มีอำนาจสูงสุด
แถมยังเป็นสายพันธุ์มนุษย์หมาป่า ที่ปกครองอำนาจไว้เหนือมนุษย์
แคสเปอร์
//ปรายตามองด้วยสายตาเรียบนิ่ง
แคสเปอร์
ดอกไม้พิทูเนียสีดำมีรึป่าว
โซเพียร์
ได้ค่ะ รอสักครู่//ตอบด้วยท่าทางประหม่า
โซเพียร์
//ค้นหาดอกไม้พิทูเนีย
หารู้ไม่ว่าลังบรรจุดอกไม้ข้างบนจะหล่นลงมาทับเธอด้วยความไม่ระวังตัวของเธอ
เธอร้องด้วยความตกใจสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ฝ่ายลลินแม่ของโซเพียร์ได้ยินเสียงร้องของเธอเข้าก็ได้วิ่งมาดู
เสียงของลลินทำให้เธอดึงสติคืนมาอีกครั้ง
โซเพียร์
//ขยับตัวหนี ใช้ตัวบังปกป้องดอกไม้
ลังเฉียดผิวเธอไปทำให้เกิดบาดแผล
เธอฉุกคิดได้ว่าจะมามัวเจ็บปวดไม่ได้
โซเพียร์
//ลุกขึ้น อย่างทุลักทุกเล
โซเพียร์
นี่ค่ะ ดอกไม้พิทูเนีย//สภาพไม่ได้ดีนัก
แคสเปอร์
//ปรายตามองด้วยสายตาเรียบนิ่ง
แคสเปอร์
หึ เธอโง่รึป่าวถึงใช้ตัวมาบังดอกไม้
แคสเปอร์
เซ่อซ่าเอาตัวไปบังอีกนะเธอ หาเรื่องใส่ตัว
แคสเปอร์
ดอกไม้ของฉันก็เสียหายด้วยสิ
โซเพียร์
ขอโทษด้วยค่ะ ทางเราไม่มีดอกไม้แบบนี้อีกแล้ว
โซเพียร์
มีเพียงช่อนี้ช่อเดียว
โซเพียร์
ถึงจะเสียหายไปบ้างทางเราจะลดราคาให้ค่ะ
แคสเปอร์
ดอกไม้โทรมๆแบบนี้ฉันไม่ต้องการ
แคสเปอร์
ถึงว่าร้านถึงไม่ค่อยมีคนเข้าบริการแย่แบบนี้นี้เอง
แคสเปอร์
ดอกไม้แค่นี้กับร้านค้าห่วยๆแบบนี้ยังดูแลไม่ได้ ฉันไม่ซื้อดอกไม้โทรมๆช่อนี้
พึ่งเริ่มแต่งนะคะ หวังว่าจะชอบกัน
ตอน 2
โซเพียร์
//โมโห กำหมัดแน่น
แคสเปอร์
//ปรายตามองด้วยความดูถูก
โซเพียร์
ถึงคุณจะยิ่งใหญ่มากแค่ไหนแต่ไม่มีสิทธิ์มาดูถูกคนอื่นแบบนี้!
โซเพียร์
ฉันแค่ต้องการปกป้องดอกไม้ให้กับลูกค้ามันผิดมากหรอคะ!
เธอตะคอกเขากลับไปด้วยความโมโหโดยไม่คิดไตร่ตรองให้ดีก่อน
แคสเปอร์มองโซเพียร์ไม่ค่อยสบอารมณ์นัก
ไม่เคยมี ผญ คนไหนกล้าเถียงเขาเลยแม้แต่คนเดียว มีแต่จะรอคอยการขึ้นเตียงกับเขาเอาอกเอาใจเขาก็แค่นั้น
แคสเปอร์
พล่ามจบรึยัง//ตอบไปด้วยความรำคาญ
แคสเปอร์
เธอมันแปลกประหลาดชะมัด
แคสเปอร์
ไปเอาดอกไม้ช่ออื่นมาแทน
ถึงโซเฟียร์จะกลัวจนอยากร้องไห้โฮออกมาแค่ไหนแต่ก็จะไม่ยอมแพ้ให้คนอย่างเขามาดูถูก
โซเพียร์
ไม่ขายให้คนแบบคุณแล้วค่ะ!!
แคสเปอร์
ฉันสั่งให้ไปหามา//ตอบด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
แคสเปอร์
อย่าทำให้ฉันหงุดหงิด
แคสเปอร์
อยากลองดีกับฉันใช่ไหม
แคสเปอร์
ไปจับผู้หญิงคนนั้นมา//สั่งลูกน้อง
โซเพียร์หมายจะวิ่งไปช่วยแม่ของตนเอง
แคสเปอร์
อยู่ดูก่อนสิจะรีบไปไหน
แคสเปอร์
//จับคางให้หันหน้าไปทางแม่ของเธอ
โซเพียร์เห็นภาพแม่ของตนเองถูกจับเอาไว้
ตัวประกอบชาย
ไม่ได้ครับ ตราบใดที่ไม่มีคำสั่งจากท่านแคสเปอร์ผมจะปล่อยไปไม่ได้
ร่างบางพยายามเท่าไรก็สู้แรงร่างหนาไม่ได้เลยแม้แต่น้อย
แคสเปอร์แสยะยิ้มร้ายออกเมื่อคิดแผนออก
แคสเปอร์
ฉันมีข้อเสนอให้เธอ
แคสเปอร์
ข้อแรก ปล่อยให้แม่เธอตาย
แคสเปอร์
ข้อที่สองไปเรียนโรงเรียนที่ฉันปกครองอยู่
แคสเปอร์
เธอจะเลือกอันไหนล่ะ หื้ม
ลลิน
แม่ไม่เป็นอะไร เพียร์อย่าเลยนะลูก
ตัวประกอบชาย
ปิดปากผู้หญิงคนนี้เลยไหมครับ
แคสเปอร์
หุบปาก ฉันไม่ได้สั่งให้พูด
เมื่อแคสเปอร์เห็นท่าทางสับสนของเพียร์
ไม่รอช้าพยายามขู่เธอให้เธอจนตรอกเสมือนลูกไก่ในกำมือ
แคสเปอร์
จัดการผู้หญิงคนนั้นได้เลย
ตัวประกอบชาย
//กำลังจะตีเข้าที่ลลิน
โซเพียร์
ก็ได้ฉันยอมรับข้อเสนอข้อที่สอง
แคสเปอร์
หยุดได้//สั่งลูกน้อง
แคสเปอร์
มาในวันพรุ่งนี้ล่ะ ฉันจะรอเล่นกับเธอยัยลูกกระต่าย
แคสเปอร์
หากไม่มาเธอก็ควรรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
จนแคสเปอร์เดินออกจากร้านและลับสายตาไป
ม่านน้ำตาเริ่มเอ่อล้นออกมา
โซเพียร์
ไม่เป็นไรค่ะแม่ หนูไม่เป็นอะไรแน่นอน//ปาดน้ำตา
โซเพียร์
กลับบ้านไปพักกันก่อนดีกว่านะคะ
ตอน 3
โซเพียร์
//เดินเข้ามาในโรงเรียน
มีเสียงซุบซิบต่างๆนาๆเกี่ยวกับเธอ
แต่ถึงอย่างนั้นก็อันตรายสำหรับมนุษย์ธรรมดาอย่างเธอที่อยู่ท่ามกลางมนุษย์หมาป่า
และหารู้ไม่ว่ามีสายตาคมเฉียบคอยมองดูเธอตลอดเวลา
แคสเปอร์
หึ ใจกล้ากว่าที่คิด
แคสเปอร์
มนุษย์ผู้หญิงคนนี้จะเข้ามาเรียนที่นี่
แคสเปอร์
ทุกคนจะทำอะไรกับเธอก็ได้
โซเพียร์พยายามเก็บอาการไว้ให้มากที่สุด
ม่านตาเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง
แต่เธอจะแสดงความอ่อนแอไม่ได้
เมื่อแคสเปอร์พูดจบเขาก็หันมาทางเธอ
แคสเปอร์
เธอจะทนไปได้สักกี่ครั้ง//กระซิบข้างหู
โซเพียร์ทำได้เพียงก้มหน้าเก็บความโกรธเอาไว้ในใจ
ไม่ต่างจากการเป็นของเล่นของทุกคน
ที่จะสามารถทำอะไรกับเธอก็ได้
ตัวประกอบชาย
ไงเธอชื่ออะไร
โซเพียร์
//จะเดินเลี่ยงเพื่อหนี
ตัวประกอบชาย
ไม่เอาน่าคนสวย
ตัวประกอบชาย
อย่าหยิ่งกับผมเลยนะ
แคสเปอร์
//แอบมองดูเหตุการณ์อยู่ห่างๆ
ถึงโซเพียร์จะขัดขืนยังไงก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้
ตัวประกอบชาย
อย่าใจร้ายเลยนะ
ตัวประกอบชาย
มานี้ดีกว่าคนสวยมาสนุกกัน
ชายหนุ่มลากเธอไปอย่างง่ายดาย
ตัวประกอบชาย
//โยนโซเพียร์ลงเบาะสำหรับการเรียน
ตัวประกอบชาย
//กดลงไปกับเบาะ
ตัวประกอบชาย
สนุกกันดีกว่านะ คำอณุญาติจากท่านแคสเปอร์ก็มีแล้วขัดขืนไปก็เปล่าประโยชน์
ตัวประกอบชาย
กลิ่นตัวเธอนี่หอมดีนะ
กลิ่นตัวของเธอปลุกเร้าอารมณ์ชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี ทำให้ร่างหมาป่าเผยออกมา
โซเพียร์
ไอ้หมาป่าโสโครกออกไปนะ!!
ตัวประกอบชาย
ฮ่าๆๆ อย่าเล่นตัวนักเลย
ตัวประกอบชาย
//ซุกไซร้ซอกคอ
โซเพียร์พยายามดิ้นสุดแรง จนในที่สุดเธอก็หมดแรงลง
ม่านน้ำตาเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง
ฝั่งแคสเปอร์ที่ดูตอนแรกก็สนุกที่เห็นเธอโดนแกล้ง
แต่พอเห็นหยาดน้ำตาก็ทำให้รู้สึกไม่พอใจ ขัดใจ
เขาก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเช่นกัน..
ตัวประกอบชาย
ทะ..ท่านแคสเปอร์
ตัวประกอบชาย
แต่ท่านบอกเองว่าสามารถทำได้ทุกอย่าง
แคสเปอร์
ฉันสั่งให้หยุด!!!
แคสเปอร์ตะหวาดเสียงดังออกไป สีตาแดงกล่ำเหมือนหมาป่าคลั่ง
เมื่อเห็นน้ำตาของเธอจากหมาป่าคลั่ง ใจของแคสเปอร์อ่อนยวบทันทีคล้ายรู้สึกผิด
แคสเปอร์ไม่ได้พูดอะไรแต่เพียงช้อนตัวเธอขึ้นมาในท่าอุ้มเจ้าสาว
โซเพียร์ที่กำลังหวาดกลัวรีบเอามือกอดเอวเขาเอาไว้และหน้าซุกกับแผงอกแกร่ง
แล้วปล่อยโฮออกมาแบบไม่หยุด
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
