ชาติหน้าผมอยู่ข้างคุุณ我的下辈子就在你身边。
ความฝัน
หลินหยวนฝันแบบเดิมซ่ำๆอยู่แบบนี้ตั้งแต่อายุ7ขวบ
เธอฝันว่าเดินอยู่ในบ้านหลังเก่าทรงโบราณออกแบบ แบบทรงจีนเธอเดินไปต่ามทางเดินไปเลื่อยๆจนเจอกับผู้ชายคนหนึ่งเขาหันหน้ามาหาเธอด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นแล้วเรียกชื่อเธอแผวเบาว่า" ..อาหยวนมาแล้วหรอ" เขาคนนั้นยืนมือมาหาเธอแล้วบอกว่า".มานี้สิ."พอเธอกำลังยืนมือไปหาเขาคนนั้นเธอก็สะดุ้งตื่น
หลินหยวน
ตายแล้ว สายแล้วๆๆ
เธอลงมาชั้นล่างก้เจอกับอาหารหอมๆของพี่สาวเธอ
บ้านของเธอเป็นบ้านทรงโบราณมี2ชั้น
เธอหยิบตะเกียบขึ้นมากินข้าว
เธอเห็นผู้ชายคนหนึ่งผ่านหน้าต่างไปเธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปดูตรงหน้าต่างก็ไม่เห็นมีใครจึงแปรกใจ
หลินหยวน
พี่เมื่อกี่หนูเห็นเหมืาอนมีคนเดินผ่านหน้าต่างไป
หลินเยียน
ที่บ้านไม่มีใครนิ
หลินเยียน
คุณลุงกลับบ้านนอกไปเมื่อว่านไง
หลินเยียน
เห็นนอนดึกทุกวันเลยนิ
หลินหยวน
ห้ะ เมื่อว่านหนูนอน22.37นะพี่
หลินเยียน
เป็นไปได้ไงเมื่อคืนพี่เห็นเงาอาหยวนตรงน่าต่างตอน00:00เห็นไฟสะหลัวๆอยู่ในห้องเป็นเงาคน
หลินเยียน
พี่ออกมาเดินเล่น
หลินหยวน
พี่ไม่เป็นไรแน่นะ
หลินหยวน
พี่เดียววันนี่หนูเลยไปดูโรงทอไหมนะแล้วจะเลยไปซื้อสีกับสมุนไพรเพิ่ม
หลินหยวนขี่จักรยานออกไปข้างนอกแล้ว
หลินเยียน
เป็นไปได้ยังไง//พึมพำ
พบเจอ
เธอเห็นเด็กผู้ชายคนนึงวิ่งผ่านหน้าจักรยานเธอทำให้หลินหยวนรมลงแต่เธอไม่เป็นอะไรเลยเพราะเธอรมลงบนก่องฟ่าง
หลินหยวน
หนู..วิ่งออกมาขว้างหน้าจักรยานทำไม?มันอันตรายนะ//ก้มหน้าพูด
หลินหยวน
อ่าวห้ายไปไหนแล้วอะ//มองซ้ายมองขวา
เธอสังเกตเห็นประตูบ้านคนแต่เท่าที่เธอจำได้เธอไม่เคยเห็นมันเลยนะตั้งแต่อยู่ที่นี่
เธอเดินไปแงมประตูออกมาที่ละนิดๆ
เธอเดินเข้ามาในจวนหลังนี้ได้ซักพักก็สังเกตเห็นคนนั้งอยู่ที่ศาลา เธอจึงเดินเขาไปหาเขา
หลินหยวน
คุณค่ะ//เธอจับไหลเขา
ทันได้นั้นมือเย็นเชียบอันวองไว้นั้นก็จับข้อมือเธอ
พรึ่บ//เสียงชายเสื้อสบัดขึ้น
เขาดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของเขาแล้วจุมพิตที่หน้าพากของเธอแผ่วเบา
เธอเบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจละคนรู้สึกคุ้นเคย
เขาเห็นดังนั้นจึงปล่อยเธออย่างเชื่องช้า
เธอรีบลุกขึ้นมาด้วยความเร็วสูง
หลินหยวน
ขอโทษคะฉันเห็นประตูไม่ได้ลงกรจึงเข้ามาโดยพลการ
หลินหยวน
เธอโค้งศีรษะลงให้เขาหลายครั้ง
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
เธอไม่จำเป็นต้องขอโทษ
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
เพราะมันเป็นบ้านเธอ
หลินหยวน
บ้านชั้น//ชี้หน้าตัวเอง
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
ใช้
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
เหมือนฝนใกล้ตกแล้วนะ
เธอรีบออกจากศาลาวิ่งไปจนถึงทางออกแล้วแต่ฝนก็เท่ลงมาเหมือนฟ้าลั่ว
เธอดึงประตูออกแต่มันดึงไม่ไป
หลินหยวน
อ่าวทำไมเปิดไม่ออกละ
ฝนที่เท่ลงมาจึงทำให้เสื้อขาวของเธอเปียกทำให้เห็นเสื้อในสีชาลายลูกไม้ แต่แล้วฝนก็หยุดเฉพาะตรงที่เธอยืน
เธอเง่ยหน้าเล็กน้อยมองหน้าเขา
เขาโนมใบหน้าลงมาใกล้ๆหูเธอแล้วพูดว่า
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
ไปหลบฝนในบ้านผมก่อนดีกว่า
หลินหยวน
ไม่ดีกว่าคะเราไม่รู้จักกันเกรงใจคะ
เขามองหน้าแล้วถามว่าเธอชื่ออะไร
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
ผมจินฝูเหลียงชางเรียกเหลียงชางก็ได้
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
ทีนี้เราก็รู้จักกันแล้วทีนี้ก็ไม่แปรกหน้าแล้วสิ
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
ตามผมมา
เขาถือร่มเดินคู่ไปกับเธอทามกลางสายฝน
เธอสังเกตว่าเขาใส่เสื่อแบบจีนโบราณเป็นผ้าสีกรมท่าลายกิเลนสีดำ
เขาพาเธอเดินไปซักพัก
เธอมองไปรอบไปมันใหญ่มาก
หลินหยวน
แถบนี้บ้านคุณหมดเลยหรอคะ
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
ใช้แล้วละที่นี่เป็นบ้านของเรา
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
สวยใช้ไหมละ
ป้ายซ่าน
ยินดีต้อนรับกลับเจ้าคะนายท่าน
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
เจ้าพาอาหยวนไปอ่าบน้ำแล้วพามาหาข้าที่ห้องหนังสือ
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
แล้วสั่งพ่อครัวให้ทำอ่าหารด้วย
ป้ายซ่าน
เชิญเจ้าคะนายหญิง//ผ่ายมือ
เธอเดินต่ามป้ายซ่านมาถึงห้องอ่าบน้ำแล้ว
ของข้างในตกแต่งแบบจีนโบราณทั้งหมดเลยอ่างไม้มีน้ำอุ้นอย่างในมีชากกันไว้ในมีโต๊ะเครื่องแป้งด้วย
คนใช้เดินเขามาถอดเสื้อให้เธอ
หลินหยวน
ไม่เป็นไรชั้นอ่านน้ำเองได้ไม่เป็นไร
ป้ายซ่าน
ไม่ได้เจ้าคะนายท่านสั้งไว้ว่าให้ดูแลคุณนายให้ดี
หลินเยียน
ฝนตกอย่างนี้อาหยวนคงไม่เป็นอะไรนะ
ตัดมาที่หลิงหยวนแต่งตัวเสร็จแล้ว
ป้ายซ่าน
เชิญทางนี้เจ้าค่ะ//ผายมือ
สบตาเขา
เดินมาต่ามทางเลือยๆก็เห็นเหลียนชางนั้งจิบชาอ่านหนังสือ
เมื่อเธอเดินเขามาใกล้ๆเขามองมาที่เธอแล้วยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
สวยมาก
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
นั้งสิ...อาหารมาแล้ว
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคนใช้ขออนุญาติเข้ามาว่างอาหาร
เขาคีบเนื้อหมูตุ๋นให้เธอแล้วตักต้มจืดฟักให้เธอกิน
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
อร่อยนะ
เธอพยักหน้ารับเป็นการขอบคุณ
หลินหยวน
อะ...อร่อยจริงๆด้วย
เธอประสานสายตากับเขาโดยไม่ได้ตั้งใจด้วงตาของเขาสีดำอมน้ำเงินให้ความรู้สึกเย็นทั้งตัวแต่เธอกลับรู้สึกว่ามันอบอุ่นมากกว่าหนาวเย็นเสียอีก
เธอละสายตาจากเขาไม่ได้เลยมันน่าหลงไหล
เขายิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
วันนี้ค้างที่นี่นะ
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
ทำไมละ//สายตาเศร้าสร้อย
หลินหยวน
พี่สาวของชั้นไม่รู้ว่า ฉันอยู่ที่นี่แล้ะปล่อดภัยดีคะ
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
ป้ายซ่านไปบอกพี่ของหลินหยวนว่าเธอปล่อดภัยดี เธอจะได้ห้ายหวง
หลินเยียน
อ่านจดหมาย//หนูสบายดีเดียวจะกลับบ้านในอีก3วันไม่ต้องหวงนะ
หลินเยียน
เหอ~~ปรอดภัยก็ดีแล้ว
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
ทานเยอะละ
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
คุณอยู่จนกว่าฝนจะหยุดตกเทอะ
หลินหยวน
คงต้องเป็นอย่างนั้นละคะ
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
เรามาเรียกกันแบบสบายดีกว่านะครับ
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
ผมขอเรียกคุณว่า หนวยหยวนนะครับ
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
คุณเรียกผมว่าเหลียงชางก็ได้ครับ
จินฝูเหลียงชาง(วิญญาน)
หยวนหยวนกินเยอะๆนะครับ//ยิ้ม
เธอนอนบนที่นอนแล้วรู้สึกว่า คุ้นจังเลยความรู้สึกแบบนี้
เหลียงชางเข้ามาในห้องแล้วก็เดินไปนั้งข้างหลินหยวน
เขายกมือขึ้นแล้วเกรียผมที่บดบังใบ้หน้าเธออก เขายิ้มเล็กนอน แล้วก้มลงไปจุมพิตที่ริมฝีปากของเธออย่างอ่อนโยน
เขากระพริบตาปริบๆแล้วค่อยๆขยับเขาไปใต้ผ้าห้มเดียวกันกับเธอ ค่อยๆกอดท้อง เอาใบ้หน้าซุกเข้าไปบริเวณลำคอแพลวเบา
เขาดูดคอเธออย่างอ่อนโยนแล้วผระออกมากอดเธอนอน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
