ณ เมืองแห่งหนึ่ง

      ชายคนหนึ่งกำลังหาชื่อของเขาในป้ายแรงค์ฮีโร่  

                "เอ่อ โคโคกะ..โคโคกะๆๆๆ"

      ดูเหมือนคนนี้กำลังหาชื่อของใครบางคน

      ใช่ครับ ก็ชื่อของเขาเองล่ะครับ

      ในที่สุดคนๆ นี้ก็เจอชื่อของเขา

                        โคโคกะ: โอ้! ในที่สุดก็ได้แรงค์แล้ว

      แต่เขากลับอยู่อันดับที่ 9999 ซึ่งเป็นอันดับที่ต่ำที่สุดในตอนนี้

                        โคโคกะ: แต่ว่าอยู่ที่โหล่เลยแฮะ

      แล้วมีฮีโร่คู่หนึ่งดูเหมือนกำลังนินทาโคโคกะ

                        ซาโอะ: โห นั่นน่ะหรอ อันดับโหล่😏

                        โฮอิ: อ่า ใช่ ไอ่นั่นแหละ

                        ซาโอะ: ดูท่าทางแล้วขี้กลัวจัง

                        โคโคกะ: (โลกนี้ก็ยังเหมือนเดิมสินะ)

      โคโคกะก็มองไปที่สองคนนั้น

                        โคโคกะ: (ดูเหมือนคนนั้นจะอยู่อันดับที่ 2043 ส่วนคนนั้นก็ 2034)

                        ซาโอะ: หา!? มีปัญหารึไง!?

                        โคโคกะ: ป่าวครับ ไม่มีอะไร แหะๆ

             ในขณะที่พวกเขาคุยกัน

      จู่ๆ ก็มีคนตัวใหญ่วิ่งชนที่ๆ พวกเขาอยู่

                        วายร้าย: ถอยไปๆๆๆ

      ประชาชนแถวนั้นก็พยายามหลบจากคนยักษ์

                        โคโคกะ: เอ้ย?!

      วายร้ายก็วิ่งผ่านทั้งสามคนไป

      ในขณะที่มีเสียงชุลมุนอยู่

                        โคโคกะ: เดี๋ยวก่อน!!!

      โคโคกะก็ตะโกนไป

      ประชาชนแถวนั้นถึงกับงงเลย

                        ประชาชน: คิดจะทำอะไรน่ะ นั่นสิ อยากเป็นพระเอกหรอห้ะ!?

                        ซาโอะ: คราวนี้คิดจะทำอะไรอีก

                        โฮอิ: อยากจะทำอะไรล่ะเนี่ย

             วายร้ายเห็นโคโคกะเหมือนเป็นฮีโร่ ก็เลยหยุด

                        วายร้าย: หืม!? อะไรของแก.. (หึ ก็แค่ฮีโร่กากๆ)

      วายร้ายเดินมาช้าๆ

                        วายร้าย: เห้ยๆ นี่แก เป็นฮีโร่สินะ!

                        โคโคกะ: ออ ใช่! ฉันเป็นฮีโร่! และฉันนี่แหละ

                "คือคนที่จะเป็นเมอเลนเนียม!!!"

      ...

      ..

      ความเงียบในชั่วครู่ มีเสียงตลกเฮฮากัน

                        วายร้าย: 555 นี่แกจะเป็นเมอเลนเนียม?

                        ซาโอะ: ฮ่าๆ โทษทีที่ขำ

                        ประชาชน: 555 หมอนั่นน่ะหรอ? มันเนี่ยนะ จะเป็นเมอเลนเนียมน่ะหรอ!? เพ้อเจ้อ!

                        วายร้าย: ดูสิ ขนาดฮีโร่ด้วยกัน ยังขำแกเลย

                        โคโคกะ: แต่ยังไงซะ ฉันผ่านอะไรมาเยอะกว่านายก็แล้วกัน

                        วายร้าย: โห แค่ไหนกันเชียว

             สักพักมีฮีโร่คนอื่นๆ ที่ตามวายร้ายมาด้วย

                        วายร้าย: เวร มากันแล้ว

                        อาร์ออน: นี่! พวกนายก็เป็นฮีโร่สินะ มาช่วยด้วยกันหน่อยได้ไหม

                        โคโคกะ: โอ้! ครับ!

                        ซาโอะ: ไม่ต้องมาสั่งเลย

                        โฮอิ: น่าๆ เอาเถอะ

      สาวๆ แถวนั้นเห็นคนที่พูดคำเหล่านั้นมา ก็กรี๊ดกันใหญ่

                        สาวๆ: อ้ายยย!!!! กรี๊ด!!! ท่านอาร์อ้อนคะ!

                        โคโคกะ: เอ่อ คือว่า..

                        อาร์ออน: ว่าไงไอ่หนุ่ม

                        โคโคกะ: คือคนนั้น ทำไมเขาถึงตัวใหญ่จังล่ะครับ

                        อาร์ออน: อ่อ เจ้าวายร้ายนั่นน่ะ มีพลังขยายร่างไง พวกฉันวิ่งไล่ตามมาตั้ง 10 กม. แล้วล่ะ

                        โคโคกะ: ออ งั้นหรอครับ

                        วายร้าย: (ต้องรีบถ่วงเวลา)

      วายร้ายก็กระทิบเท้าไปที่พื้น จนพื้นถนนแตกแยก

      เหล่าฮีโร่ก็หลบรอยแยกนั่น

      แต่โคโคกะหลบไม่ทัน ก็เลยร่วงไปในรอยแตก

                        โคโคกะ: อ่ะ!? เวร-

      ซาโอะหลบแล้วใช้คลื่นเสียงความถี่สูงใส่วายร้าย

      อาร์ออนเห็นโคโคกะร่วงก็ลงช่วย

                        อาร์ออน: เห้ย! นี่! เป็นไรไหม

                        โคโคกะ: อ่ะ ขะ ขอบคุณครับ

      อาร์ออนช่วยโคโคกะเสร็จ ก็รีบไปจัดการวายร้ายต่อ

      โฮอิใช้แส้มัดขาวายร้ายไว้ แต่วายร้ายพยายามสลัดแส้ออก

      โฮอิยั้งไว้เพื่อให้ซาโอะใช้คลื่นเสียง

      ซาโอะกระโดดขึ้นไป แล้วลั่นกรี๊ดใส่หูของวายร้ายสุดเสียง

      วายร้ายโดนแบบนั้นก็ล้มลงไปแล้ว

      ฮีโร่ที่เหลือก็ฟันวายร้ายต่อ จนเลือดออก

      ประชาชนบริเวณนั้นต่างยินดีกับเหล่าฮีโร่

                        ประชาชน: เย้! ฮีโร่ชนะแล้ว! ขอบคุณมากนะครับ/ค่ะ!

                        โคโคกะ: (ฉันมาทำอะไรที่นี่) ..

      โคโคกะทำหน้าเหนื่อย

                        โฮอิ: เห้ย! ไอ่กาก นอกจากไม่ได้ช่วยอะไรแล้ว ยังเป็นตัวถ่วงอีก

                        ซาโอะ: เออๆ มันต้องอย่างงั้น

                        อาร์ออน: เอาน่า เขาก็ยังไม่ได้เก่งอะไรหรอก

                        โคโคกะ: อ่ะ ครับใช่ครับแหะๆ

      โคโคกะตอบไปแบบแก้ขำ

                        ซาโอะ: แล้วแบบนี้จะเขาเรียกว่า "ฮีโร่" ได้รึไงห้ะ!?

      ซาโอะชี้หน้าไปที่โคโคกะ

                        อาร์ออน: นี่พวกนายจะ-

                        โคโคกะ: ไม่หรอกครับ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่เป็นตัวถ่วงให้น่ะครับ

                        โฮอิ: เฮอะ ไปเถอะ

                        ซาโอะ: อ่า

      สองคนนั้นก็เดินกลับไป

                        อาร์ออน: งั้นพวกฉันไปก่อนนะ

                        โคโคกะ: ครับ

      เหล่าฮีโร่กลับไป

             ในระหว่างทางที่โคโคกะกำลังเดินกลับ

      เขาโดนคนรอบๆ ตัวนินทา

                        คนรอบตัว: เป็นฮีโร่จริงหรอเนี่ย เห้อ ทำไมอ่อนแอจัง ไปเป็นคนเร่ร่อนเถอะ

                        โคโคกะ: ... (โดนแฉไวกว่าที่ติดนะเนี่ย)

      โคโคกะก็ขึ้นบันไดไปอย่างเงียบๆ

      แล้วเข้าห้องปิดประตูทันที

                        โคโคกะ: เห้อ~ เป็นตัวถ่วงของเขาจนได้แฮะ

      เขานั่งอยู่บนเตียงไปสักพัก

      แล้วเดินเข้าห้องน้ำ นั่งบนโถส้วม

                        โคโคกะ: ฮึด อ่า~ (ดูเหมือนจะมีแรงค์ 10 อันดับแรกที่มีชื่อว่า)

                "เท็นจู"

                        โคโคกะ: (จะว่าไป ฮีโร่ก็มีตำแหน่งที่สูงกว่า "เท็นจู" อีกนี่นา มีอยู่ 2 อย่าง ดูเหมือนกลุ่มแรกจะเรียกว่า กลุ่ม 8 ทิศ) อ่า~

      เสียงขี้แตก

                        โคโคกะ: (ดูเหมือนจะเป็นกลุ่มที่สามารถปกครองพื้นที่ส่วนใดส่วนหนึ่งของ 8 ภาคของครึ่งโลกนี้ได้ โดยวิธีที่จะเป็นนั้นต้องบรรลุแรงค์อันดับหนึ่งให้เสร็จ แล้วทางรัฐบาลจะดูความสามารถแบบระเอียด)

       เสียงโถส้วมทำงาน

                       โคโคกะ: (จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีฮีโร่คนไหน ได้เป็นกลุ่ม 8 ทิศเลย..) อึก

                "ส่วนสุดท้าย.."

                "เมอเลนเนียม"

                        โคโคกะ: (โดยจากคำทำนายของหมอดูผู้ที่คาดเดาอนาคตได้อย่างแม่นยำ เธอกล่าวไว้ว่า..)

                "ในหลักพันปีนี้ จะมีผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดที่ไม่มีใครสามารถเอาชนะได้ และโลกนี้อาจจะถึงคราวสลายหายไปในโลกทั้งหมด"

                        โคโคกะ: ซึ่งก็ความหมายว่า ในหลักพันปีจะเจอคนที่แกร่งพอที่จะสามารถจัดการวายร้ายที่เก่งๆ ได้ ซึ่งฉันนั้นจะเป็น เมอเลนเนียมให้ได้เลย!

      จู่ๆ มีเสียงเหมือนชนเหล็กตีเหล็กกันข้างห้องของโคโคกะ

                        โคโคกะ: (จะว่าไปข้างๆ ห้องนี่ทำอะไรเสียงดังจังเลย)