ใต้ถุนอาคารเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์ ภาควิชาเครื่องกล ผมยืนมองเพื่อนสนิทที่ผมมักเรียกมันว่า
'ไอ้น็อบ' คลานเข่าเข้ามาหาพร้อมกับพามพุ่ม ดอกไม้
ธูปเทียน และตั๋วเครื่องบินไปเชียงใหม่-กรุงเทพฯ
"พอเลย ฉันเป็นเป็นคนไม่ใช่พระพุทธรูป"
"บอสเพื่อนรัก..."
"ไอ้เวร! ถ้าแกกล้าก้มกราบฉัน ฉันถีบแกจริงๆ"
ผมขอประมาณมันตรงนี้ว่าสิ่งที่มันทำมันึือความชั่วช้าอย่างหาที่สุดมิได้ จอกใจแฟนว่าเห้แล้ว ยังบังอาจเอารูปผมไปตั้งเป็นโพรไฟล์ฟลอกสาวในแอพฯ หาคู่
ที่ชิ่อสปาร์ค
"บอสเพื่อนรัก แกจะด่าฉันเป็นหมาก็ได้ แต่ได้โปรดช่วยไปตามนัดแทนฉันครั้งนี้ครั้งเดียว ไม่สิ น่าจะอีกสองสามครั้ง เต็มที่ไม่เกินห้าครั้ง"
"ตกลงไปกี่ครั้งกันแน่ เอาให้ชัวร์"
"ถามแบบนี้แสดงว่าแกยอมตกลงแล้วใช่มั้ย"
"เอาแบบนี้แสดงว่าแกยอมตกลงแล้วใช่มั้ย"
"ได้เลยเพื่อน อยากดูหน้าผู้หญิงคนนั้นอีกรอบใช่มั้ย เดี๋ยวฉันจะเปิดให้แกดู รับรองว่าถ้าแกได้เห็นรูปเขาจะต้องเปลี่ยนใจและ...เฮ้ย!!! นั่นแกกดโทรหาใคร
"โทรบอก 'พิชา' ว่าแกนอกใน แอบเล่นแอพฯ หาคู่จนเลยเถิดถึงขั้นจะนัดเจอกัน
ยังไม่ทันที่พิชาจะได้รับสาย ไอ้น็อบก็รีบคว้าโทรศัพท์ไปกดปิดเครื่องหนีตายทันที
ปิ๊บ!
"ไอ้เวร! นี่มันเรื่องเรื่องใหญ่นะโว้ยถ้าพิชารู้ฉันโดนฆ่าตาแน่ๆ"
"สวดวันไหนหรอจะได้ตัดชุดดำรอ"
"โอเค ฉันผิดเองที่นอกใจพิชา ผิดที่เอารูปแกไปตั้งเป็นรูปโพรไฟล์ในแอพฯ หาคู่เพื่อล่อสาวมสให้ติดกับ ในเมื่อเรื่องมันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้แล้วถ้าเกิดมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าเกิดฉันสารภาพกับเขาแล้วเขาแจ้งความจับฉันดข้าคุกขอหาหลอกลวงไม่ซวยหรอวะ"
"อยากได้โอเลี้ยงหรือชาไข่มุก ข้าวผัดหรือตำปูปลาร้า จะได้สั่งไลน์แมนไว้รอ"
"บอสเพื่อนรักกก"
"แกจะเกลียดฉันก็ได้นะ แต่คำตอบคือ 'ไม่' "
"พลีส"
"..."
"ฉันยอมให้แกไปบอกเลิกเขาก็ได้เอ้า"
"..."
"ขออย่างเดียว อย่าให้เขารู้เด็ดขาดว่าฉันคือฉัน"
"น็อบ..."
"..."
"แกรู้มั้ยว่าสิ่งที่ทำให้ฉันโกรธมากที่สุดไม่ใช่การเรื่องที่แกเอาฉันไปแอบอ้างในแอพฯ หาคู่อะไรนั่น แต่คือคือการที่แกไม่กล้าเป็นตัวของตัวเอง"
"..."
"ทุกคนมีคุณค่าในแบบของตัวเอง"
"..."
"อย่าดูถูกตัวเองแบบนี้อีก"
"..."
"บอกความจริงทั้งหมดกับเขาไปซะ ส่วนเรื่องที่แกนอกใจพิชา ฉันจะไม่ยุ่ง ตกลงตามนั้น"
"เดี๋ยว ฉันยังไม่ได้บอกสุกหน่อยว่าตกลง"
"ฉันถามความเห็นแกเมื่อไหร่"
"แต่ฉันซื้อตั๋วเครื่องบินเป็นชื่อแกแล้วนะเพื่อน"
"นั้นเป็นปัญหาของแก"
"บอสเพื่อนรัก"
"ต่อให้แกตากตรงหน้าฉันตอนนี้ คำตอบก็คือ 'ไม่' สิางที่แกทำมันไม่ถูกต้อง ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องสนับสนุนการกระทำของแก"
"คุณธปณัฐ อธิคมโภคิน"
"ต่อให้แกเรียกฉันว่า ฯพนฯ คำตอบก็คือ 'ไม่' "
"..."
"แกตั้งชื่อแอ็คเคาท์ใน 'สปาร์ค' ว่าอะไร"
"YourBoss"
"ไม่อาย"
"อาย แต่ในเมื่อใช้รูปแกเป็นโพรไฟล์แล้วชื่อมันก็ควรจะตรงกันด้วยไงเกิดเขาเอาชื่อแกไปเสิร์ชหาในเน็ตแล้วมันไม่ตรงก็โป๊ะแตกดิวะ น่านะ บอส เพื่อนระก"
"ฉันไม่มีเพื่อนแบบแก"
"บอสเพื่อนรัก ฉันจะเอาพานพุ่มมาขอร้องแกทุกวันเลย จนกว่าแกจะใจอ่อน"
"ฉันจะตัดชุดดำรอ พิชาฆ่าแกแน่"
"บอสเพื่อนรัก ฉันรู้ว่าแกไม่ใช่คนที่จะเอาความลับเพื่อนไปขาย"
"..."
"บอสเพื่อนรัก ฉันรักแก"
"เกลียดฉันเถอะ"
"ถ้าแกยอมไปให้ ฉันสัญญาว่าจะทำทุกอย่างตามที่แกสั่ง"
"แน่ใจว่าจะทำทุกอย่าง?"
"ยกเว้นไปตายไว้อย่างนึงละกัน"
"งะ้นหลับตา"
"โอเคเพื่อน ฉันหลับตาตามที่แกสั่งแล้ว"
"กลับหลังหัน"
"ทำไมต้องกลับหลังหันด้วยวะ"
"เมื่อกี้แกบอกว่าจะทำตามที่ฉันสั่ง"
"โอเค กลับหลังหันละ"
"หันหน้าไปทางแปดนาฬิกา"
"อะไรของแก นี้แกจะให้ฉันกราบไหว้ฟ้าดินรอบทิศเหรอวะ"
"วางพานพุ่มลง"
"วางแล้ว"
"พนมมือ แล้วกราบสามทีแบบไม่แบมือ"
"กราบครั้งที่หนึ่ง"
"..."
"กราบครั้งที่สอง"
"..."
"กราบครั้งที่สาม...บอสเพื่อนรัก เป็นเพราะแกทำหน้าไม่ถูกถ้าฉันก้มกราบ แกเลยยังสั่งให้ฉันหลับตาใช่มั้ย"
"ลืมตาได้"
สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าไอ้ร็อบตอนที่มันลืมตาขึ้นคือหมาสีน้ำตาลที่อยู่ประจำตึกวิศวะมาตั้งแต่ตอนผมอยู่ปีหนึ่งเทอมสอง
"นี้แกให้ฉันก้มกราบหมาเหรอวะ"
"..."ผมยกมือขึ้นมากอดอกแทนคำตอบ หวังจะให้มันด่ากลับสักชุดแลเวล้มเลิกแผนการบ้าๆ นี้ซะ แต่กลับกลายเป็นว่า...
"ลูกผู้ชายพูดแล้วไม่คืนคำ แกเป็นคนบอกเองว่าจะยอมตกลงที่ถ้าฉัน ทำตามที่แกสั่ง ขอบใจมากเพื่อน แกคือมายบอสของฉัน ฉันจะรักแกตราบชั่วฟ้าดินสลาย ถุย~ ไอ้สลัด!!! แกคิดหรอว่าฉันจะยอมกราบหมาฟรีๆ"
มันหน้าด้านกว้าที่ผมคิด
"ฉันยอมไปให้แกก็ได้ แต่ไม่ใช่อาทิตย์หน้า"
"แล้วแกจะไปตอนไหน"
"เดี๋ยวฉันบอกแกอีกที"
"อีกทีนี่มันเมื่อไหร่วะ ฉันกราบหมาไปแล้วนะโว้ย"
"ไม่เกินเดือนหน้า"
"ทำไมนานจังวะ"
"น้อยกว่าจำนวนวันที่แกนอกใจพิชาแล้วกัน"
"บอสเพื่อนรัก จริงๆ ตอนนี้ฉันอยากด่าแกมาก"
"..."
"แต่ยังไงก็...ขอบใจมากนะมากนะเพื่อนนน~~~!!!"
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
