[Fic Solo Leveling] จักรพรรดิเงาเกิดใหม่
บทนำ (1)
[ฟุฟุ]
อาจมีบางคนเอือมระอาแล้ว แฮะๆ
[ฟุฟุ]
คือ พึ่งคิดพล็อตใหม่ได้สดๆร้อนๆเลย
[ฟุฟุ]
ไม่อยากเปิดเรื่องใหม่ก็มาแก้ไขเรื่องเก่าเอา
[ฟุฟุ]
อ่านเนื้อเรื่องคร่าวๆได้ที่เรื่องย่อในหน้าหลักเลย
[ฟุฟุ]
เรื่องนี้จินอูเป็นนายเอกนะคะ
[ฟุฟุ]
แล้วก็ ชื่อ Song jinwoo เราขอใช้เป็น ซองจินวู นะคะ
[ฟุฟุ]
woo มันอ่านได้ทั้ง อ และ ว แต่เราจะขอใช้ วู
[ฟุฟุ]
จะได้คล้ายกันกับชื่อ ซองแจวอน
[ฟุฟุ]
ซองแจวอน
ซองจินวู
ค่อยดูเป็นพี่น้องขึ้นมาหน่อย
หลังการใช้จอกแห่งสังสาระ หลังการกลับมาจัดการเหล่าจักรพรรดิในช่องว่างมิติ
ซองจินอูมีชีวิตอยู่อย่างยาวนานบนโลกที่ครอบครัว คนรักและคนรุ้จักค่อยๆตายจากไปทีละน้อยตามกาลเวลาที่ผันผ่านไป
จนสุดท้ายก็ไม่เหลือใคร เขานั่งหลับไปบนบัลลังก์ในราชวังที่เหล่าทหารเงาของเขาสร้างไว้บนเกาะส่วนตัวแห่งหนึ่ง
เมื่อตื่นมาอีกทีเขาก็มาอยู่ในโรงพยาบาลและมีร่างกายที่หดเล็กลง ที่นั่นเขาได้พบกับพี่ชายของเขา ซองแจวอน
ภายหลังเขาก็ตระหนักได้ว่า ที่ๆเขาอยู่ในปัจจุบันนั้นเป็นโลกอื่นที่สถานการณ์คล้ายคลึงกันและยังมีหอคอย? อยู่ด้วย
ความทรงจำในโลกเดิมของเขาก็ค่อยๆเลือนหายไปทีละน้อยโดยที่เขาก็ไม่รู้ตัว
จักรพรรดิเงาความจำเสื่อมจะสามารถอยู่บนโลกใบใหม่อย่างมีความสุขหรือไม่?
[ซองจินอู]
//ยืดตัวตรง.เอนหลังพิงพนัก
[เบรุ]
//ถังไอสกรีมหลุดมือ
ทหารเงานับล้าน ทั้งพวกที่อยู่ในเงาทั้งพวกที่ออกมาด้านนอกและกระจายตัวไปทั่วเกาะ ทั้งหมดก็ตกอยู่ในความสับสน กระวนกระวายและความอลหม่านทันที
ราวกับหายไปในอากาศและว่างเปล่า
เหลือทิ้งไว้เพียงเกาะรกร้างที่ยังคงมีพระราชวังสีหม่นอันว่างเปล่าและใหญ่โต
สสารสีดำปรากฏขึ้นและแผ่ขยายปกครองทั่วทั้งเกาะในเวลาอันรวดเร็ว
สสารสีดำที่ครอบคลุมไปทั่วทั้งเกาะแล้วหดเล็กลงและหายไป
ที่นั่นเหลือเพียงน่านน้ำมหาสมุทร ว่างเปล่าราวกับเกาะแห่งนั้นไม่เคยมีอยู่มาก่อน
ณ โรงพยาบาลที่ไหนสักแห่ง
ชายหนุ่มร่างสูงแข็งแรงวัย20กลางๆ ผมสีดำ ใบหน้าหล่อเหลา กำลังกอบกุมมือนุ่มนิ่มของเด็กหนุ่มที่ใบหน้าคล้ายกันถึง10/10ส่วน ที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียง
ทั้งตัวเต็มไปด้วยผ้าพันแผล
ชายหนุ่มเหมือนพึมพัมด้วยคำพูดที่ชัดเจนราวกับอยู่ในภวังค์
🔱[ซองแจวอน]🔱
ฮยองให้เงินนายไม่พอหรอ
ฮยอง -พี่ชาย (สำหรับผู้ชาย)
อปป้า -พี่ชาย (สำหรับผู้หญิง)
🔱[ซองแจวอน]🔱
ทำไมนายไม่เชื่อฟังพี่
🔱[ซองแจวอน]🔱
พี่อยากให้นายมีชีวิตที่สุขสบายโดยไม่ต้องทำอะไรเลย
🔱[ซองแจวอน]🔱
นายทำให้พี่ไม่ได้หรอ
🔱[ซองแจวอน]🔱
ทำไมนายถึงเอาแต่ดิ้นรนจะเป็นฮันเตอร์หรือไม่ก็เพลเยอร์
🔱[ซองแจวอน]🔱
//ยกมือขยี้ผมตัวเองอย่างแรง
ผมสีดำราวกับหมึกเสียทรงและปกลงบนใบหน้าของเขาบางส่วน
ดวงตาสีเทาเหมือนกับพ่อและน้องชายของเขาเปลี่ยนเป็นสีม่วง
อย่างไรก็ตาม ในวินาทีต่อมา เมื่อเขามองไปยังน้องชายของเขาที่ยังไม่ได้สติ ใบหน้าที่บึ้งตึงของเขาก็อ่อนลง
🔱[ซองแจวอน]🔱
หือ? //หันมอง
เปลือกตาบางสีมุกของคนบนเตียงขยับเล็กน้อย
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//ย่นคิ้ว
ทันทีที่เขาริเริ่มที่จะขยับตัวหรือต้องการเปลี่ยนท่านอน
คิ้วของเขาขมวดด้วยความเจ็บปวดที่เสียดแทงไปทั่วร่างกาย
สิ่งนี้สร้างความงุนงงให้เขาไม่น้อย
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(เกิดอะไรขึ้น..)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(ก่อนหน้านี้ฉันแค่นอนหลับบนบัลลังก์..)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(ทำไมมันเจ็บปวดแบบนี้) //ขมวดคิ้วหนัก
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(ไม่สิ สิ่งนี้ไม่ถูกต้อง..)
เขาตระหนักได้มานานแล้วว่าตัวเขาที่กลายเป็นจักรพรรดิเงาเต็มตัวนั้นเป็นอมตะ ตั้งแต่ครอบครัว คนรู้จัก คนรัก น้องสาวหรือแม้แต่หลานของเขาเติบโตขึ้นตามกาลเวลาและตายจากไปตามกาลเวลา เขาอยู่คนเดียวบนเกาะร้างกับพวกทหารเป็นเวลานาน
แต่ตอนนี้ ความเจ็บปวดทั่วทั้งร่างดูเหมือนจะทวีคูณ
ทันใดนั้น ฝ่ามือหนาแข็งแรงและหยาบก้านเต็มไปด้วยร่องรอยของการต่อสู้ก็กอบกุมมือและใบหน้าของเขาราวกับปลอบโยน
นิ้วจิ้มมาบนหว่างคิ้วของเขาและลูบวนเวียนเบาๆราวกับกลัวว่าเขาอาจจะช้ำได้หากออกแรงมากเกินไป
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(ใครน่ะ..) //พยายามลืมตา
หลังความพยายาม3-4ครั้ง ในที่สุดเขาก็ลืมตาได้สำเร็จ
ปรากฏเงาร่างมหึมาทาบทับลงมาบนตัวเขา
เส้นผมสีดำสนิท ดวงตาคมเฉี่ยว นัยน์ตาสีเทาที่ดูเหมือนจะเรืองแสงสีม่วงจางๆ
เขาคิดว่าเขาอาจจะบ้าไปแล้วที่เห็นตัวเองอยู่ตรงหน้าตัวเอง
เขาถึงกับคิดว่าตัวเขากำลังส่องกระจก
แต่ถ้าสังเกตดูดีๆ จะเห็นความแตกต่างเล็กน้อย ใบหน้าที่มีความคมสันมากกว่า ร่างกายกำยำกว่า
เพียงแต่ว่ามันเป็นเวลานานที่ตัวเขาไม่ได้ส่องกระจกหรือใส่ใจในรูปลักษณ์ของตัวเอง เขาจึงไม่เห็นข้อแตกต่างนั้น
แต่เมื่อคนตรงหน้าขยับปากพูด จินอูก็ตกตะลึงยิ่งกว่าเดิม
______________________________
บทที่ 2
🔱[ซองแจวอน]🔱
ยังเจ็บอยู่ไหม
🔱[ซองแจวอน]🔱
นายหลับไปนานคอแห้งหรือเปล่า
🔱[ซองแจวอน]🔱
เดี๋ยวฮยองเอาน้ำมาให้
🔱[ซองแจวอน]🔱
อ้อ ต้องเรียกหมอด้วย
เสียงของชายหนุ่มทุ้มต่ำและดูเป็นผู้ใหญ่ แต่น้ำเสียงก็มีความดีใจและความร้อนรนอยู่จางๆ
ชายคนนั้นก็พุ่งตัวออกไปทันทีโดยไม่รอให้ใครได้โต้แย้ง
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(อะไรวะเนี่ยครับ)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//กำลังจะลุกขึ้น
⚜️[ซองจินวู]⚜️
อัก! //นอนลงไปเหมือนเดิม
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(เจ็บ..) //น้ำตาคลอเบ้า
⚜️[ซองจินวู]⚜️
.!! //ตกใจ
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(อะไรกันเนี่ย ฉันกำลังร้องไห้หรอ!?)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//จะยกแขนเช็ดตา
ยิ่งเขาฝืนความเจ็บปวดพยายามจะยกแขนขวาของตนขึ้นมา น้ำตาของเขายิ่งไหลพรากมากขึ้น
และในที่สุด เขาก็เห็นสภาพแขนขวาของตนเอง
แขนของเขา เต็มไปด้วยผ้าพันสีขาว ซึ่งตอนนี้บางส่วนมีสีแดงซึมออกมาเล็กน้อย
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(ผ้าพันแผล?)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
What the hell!!
⚜️[ซองจินวู]⚜️
..!! //ตกใจกับเสียงตัวเอง
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//เริ่มตระหนักถึงบางสิ่ง
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//กรอกตามองไปรอบๆ
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(โรงพยาบาล..)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(อา มีแต่เรื่องไม่เข้าใจ)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(บางทีฉันอาจกำลังฝันอยู่และร่างของฉันอาจจะหลับลึกเกินไปจนกลิ้งตกบัลลังก์โดยไม่รู้ตัวซึ่งเป็นสาเหตุของความเจ็บปวดที่อธิบายไม่ได้)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(ใช่ ต้องใช้แบบนั้นแน่ๆ)
ขณะที่เขากำลังฝืนยกแขนขึ้นมาและกำลังจะตบหน้าตัวเอง
ประตูก็ถูกเปิดเข้ามา ทำเอาเขาสะดุ้ง
และความเจ็บปวดก็สะเทือนไปทั่วร่างกายทันทีจนเขาหลุดเสียงร้องออกมา
🔱[ซองแจวอน]🔱
จินจินอา! //พุ่งตัวไปที่เตียง
🔱[ซองแจวอน]🔱
อยู่นิ่งๆ //เสียงดุ
เป็นเรื่องน่าแปลกที่เขายอมนอนนิ่งเงียบๆอย่างเชื่อฟัง ในใจก่อเกิดความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้
ตัวเขาเองกำลังดุเขา และก่อนหน้านี้อีกฝ่ายยังเรียกตัวเองว่าพี่ชายกับเขา
🔱[ซองแจวอน]🔱
เกิดอะไรขึ้น
🔱[ซองแจวอน]🔱
จินจินอาเจ็บแผลหรอ
🔱[ซองแจวอน]🔱
ทนอีกนิดเดียวนะ
จินอูรู้สึกขนลุกที่เห็นตัวเองพูดด้วยท่าทางอ่อนโยนกับตัวเอง
แต่ในใจลึกๆเขาก็รู้สึกอบอุ่น
ในเวลานี้ ในที่สุดเขาก็สังเกตเห็นหญิงสาวในชุดคลุมสีขาวขริบเขียวและมีตราสัญลักษณ์แปลกตาอยู่3-4ตรา
[หวังซูฮวา] -ฮิลเลอร์ B-
สวัสดีค่ะ
[หวังซูฮวา] -ฮิลเลอร์ B-
ดิฉันคือ ฮิลเลอร์ คราสB ประจำโรงพยาบาลฮันเตอร์แห่งนี้
[หวังซูฮวา] -ฮิลเลอร์ B-
เชื่อมือได้เลยค่ะ
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(โรงพยาบาลฮันเตอร์??)
ซูฮวาที่แนะนำตัวเองคร่าวๆแล้วก็คว้าจับมือที่พันผ้าพันแผลของคนบนเตียงขึ้นมาและเริ่มพึมพัมอะไรบางอย่าง
แสงสีเขียวปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา
ความเจ็บปวดในตอนแรกทุเลาลง
หญิงสาวมีเหงื่อออกบนใบหน้าเล็กน้อย
จากนั้นเธอก็หอบหายใจและปล่อยมือเขา
[หวังซูฮวา] -ฮิลเลอร์ B-
แฮกๆ
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//ลองขยับแขน
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(ยังเจ็บนิดหน่อยแต่ไม่มากแล้ว)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//ลุกขึ้นนั่ง
[หวังซูฮวา] -ฮิลเลอร์ B-
บาดแผลส่วนใหญ่ได้รับการรักษาแล้วค่ะ
เธอหันไปบอกกับชายหนุ่มอีกคน
[หวังซูฮวา] -ฮิลเลอร์ B-
ยังไงก็ตาม
[หวังซูฮวา] -ฮิลเลอร์ B-
ก่อนหน้านี้สภาพบาดแผนแต่ละจุดสาหัสมาก ยังคงมีร่องรอยบาดแผลเดิมและอาจมีอาการแทรกซ้อนในภายหลังได้
[หวังซูฮวา] -ฮิลเลอร์ B-
หากต้องการคุณสามารถใช้บริการซื้อยาฟื้นฟูความเข้มข้นระดับ3ที่โรงพยาบาลของเราได้
🔱[ซองแจวอน]🔱
ไม่เป็นไร ขอบคุณครับ
[หวังซูฮวา] -ฮิลเลอร์ B-
รับทราบค่ะ
[หวังซูฮวา] -ฮิลเลอร์ B-
อ้อ สามารถออกจากโรงพยาบาลได้หลังอยู่ดูอาการอีก5ชั่วโมงนะคะ
🔱[ซองแจวอน]🔱
//หันไปมองคนบนเตียง
ทั้งห้องก็เงียบลงราวกับจะสามารถได้ยินเสียงเข็มหล่นได้
🔱[ซองแจวอน]🔱
ฮยองบอกกี่ครั้งแล้ว
🔱[ซองแจวอน]🔱
นายไม่จำเป็นต้องเอาชีวิตมาเสี่ยง
🔱[ซองแจวอน]🔱
นายแค่ไปโรงเรียนและนอนกลิ้งอยู่ที่บ้าน
🔱[ซองแจวอน]🔱
นายสามารถออกไปเที่ยว ไปเล่นกับเพื่อนก็ได้ พี่ไม่เคยห้ามนาย
🔱[ซองแจวอน]🔱
แต่ทำไมนายถึงอยากเป็นฮันเตอร์?
🔱[ซองแจวอน]🔱
ทำไมถึงอยากเป็นเพลเยอร์?
🔱[ซองแจวอน]🔱
ก็จริงที่มันคืออาชีพที่มีชื่อเสียงและทำเงินได้มาก
🔱[ซองแจวอน]🔱
แต่ลำพังแค่พี่ก็สามารถเลี้ยงดูนายได้ทั้งชีวิต
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//แกะผ้าพันแผล
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//มอง.ขมวดคิ้ว
โอเค ในตอนนี้เขาตระหนักได้แล้วว่าความคิดของเขานั้นไร้สาระ และสถานการณ์ในตอนนี้ก็ผิดปกติ
ก่อนที่ชายหนุ่มจะบ่นไปมากกว่านี้เขาก็รีบพูดขึ้น
⚜️[ซองจินวู]⚜️
คุณเป็นใคร?
🔱[ซองแจวอน]🔱
นี่นายกำลังอำพี่เล่นหรอ
🔱[ซองแจวอน]🔱
ฉันคือซองแจวอน เป็นพี่ชายสุดที่รักของนาย
🔱[ซองแจวอน]🔱
โอเคเราเลิกเล่นกันเถอะ
มองดูใบหน้าตื่นๆของน้องชายของเขา แจวอนมีลางสังหรณ์แปลกๆ
______________________________
บทที่ 3
ใบหน้าตื่นๆปนตกตะลึงและไม่เชื่อบนใบหน้าของน้องชาย ซองแจวอนก็มีลางสังหรณ์แปลกๆ
🔱[ซองแจวอน]🔱
น นาย...นายจำชื่อตัวเองได้ไหม?
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//พยักหน้า
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//ขมวดคิ้ว
🔱[ซองแจวอน]🔱
ชื่อของนายคือซองจินวู โอเคไหม! อ๊ากก!
🔱[ซองแจวอน]🔱
เกิดอะไรขึ้นกับน้องชายของฉันเนี่ย!
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//หันหน้าหนี
ใบหน้าของเขาผินไปทางหน้าต่างที่ผ้าม่านถูกเปิดเอาไว้
ภายนอกปรากฏเป็นวิวเมืองธรรมดาที่มีบางส่วนกลายเป็นซากปรักหักพัง บางส่วนก็ยังมีสภาพดีและสามารถอาศัยอยู่ได้อย่างปกติ
และภาพของประตูเกทที่มีลักษณะคล้ายน้ำวนแนวตั้งต่างสีกันยังสามารถมองเห็นได้บางจุดในมุมสายตาของเขา
นั่นมันสิ่งที่เขาก็คุ้นเคยกับมันดี เพียงแต่ไม่เข้าใจในสถานการณ์ของตัวเองเล็กน้อย
อย่างไงก็ตาม สิ่งต่อมาที่เขาสะดุดตาที่สุดทำเอาปากเล็กอ้ากว้าง ดวงตาเบิกกว้างขึ้นอย่างตกใจยิ่งกว่าครั้งไหนๆ
⚜️[ซองจินวู]⚜️
น นั่นมันอะไรน่ะ //ชี้นิ้วสั่นๆไปบนฟ้า
🔱[ซองแจวอน]🔱
นั่นหอคอย...
🔱[ซองแจวอน]🔱
นายจำอะไรได้บ้าง?
เขาเงียบ และแจวอนก็ตีความไปเองแล้วว่าเขาน่าจะจำอะไรไม่ได้สักอย่าง
🔱[ซองแจวอน]🔱
ปีนี้คือปี2030
🔱[ซองแจวอน]🔱
เมื่อ40ปีก่อนโลกยังปกติดีแต่อยู่ๆก็ปรากฏเจ้าสิ่งนั้นขึ้นมา //ชี้ไปที่เกท
🔱[ซองแจวอน]🔱
เกทสีแดงระดับความยากที่ไม่ปรากฏขึ้นมาอีกเลยตั้งแต่ที่มันเปิดขึ้นครั้งแรกและนำเอากองทัพสัตว์ประหลาดออกมาโจมตีมนุษย์เข่นฆ่าและทำลาย
🔱[ซองแจวอน]🔱
จากนั้นเกทที่คล้ายกันแต่สีและขนาดต่างกันก็ปรากฏขึ้นเรื่อยๆ
🔱[ซองแจวอน]🔱
แต่พวกนั้นไม่ได้เกิดรอยร้าวหรือแตกเลยทันที มันจะมีเวลาอยู่ตามสีและระดับของมัน เราก็แค่จัดการปิดเกทในเวลาที่กำหนดก็โอเคแล้ว
🔱[ซองแจวอน]🔱
ผ่านมา30ปี มนุษย์สามารถปรับตัวเข้ากับมันได้ราวกับเรื่องธรรมดา
🔱[ซองแจวอน]🔱
และโศกนาฏกรรมก็เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อหอคอยปริศนานั่นปรากฏขึ้นมาเหนือน่านฟ้าของหลากหลายประเทศทั่วโลก
🔱[ซองแจวอน]🔱
//ชี้ไปที่หอคอยที่ลอยฟ้าอยู่ด้านบน
🔱[ซองแจวอน]🔱
มันนำเอามนุษย์บางส่วนเข้าไปในนั้น เจ้าหอคอยนั่นมันประกาศว่าเริ่มบทฝึกสอนสำหรับเพลเยอร์
🔱[ซองแจวอน]🔱
มีคนจำนวนกว่า10,000คนในประเทศของเราที่เข้าไปในนั้นรอบแรก แต่คนที่ได้กลับออกมามีไม่ถึงครึ่ง
🔱[ซองแจวอน]🔱
อ้อใช่ พี่คือหนึ่งในนั้นด้วย
⚜️[ซองจินวู]⚜️
//เลิกคิ้ว
🔱[ซองแจวอน]🔱
อืม หลังจบบทฝึกสอนมันจะเคลื่อนย้ายเราไปที่อื่น
🔱[ซองแจวอน]🔱
ก็คือบนหอคอยชั้น2
🔱[ซองแจวอน]🔱
ในนั้นนะมันเหมือนโลกอีกใบหรือที่เห็นในอนิเมะญี่ปุ่นบ่อยๆที่เรียกว่าต่างโลกนั่นแหละ มีการผสมผสานกับระบบของมันจนเหมือนเกมส์
🔱[ซองแจวอน]🔱
มันจะแจ้งเตือนภารกิจต่างๆและระบบถ่ายทอดสดที่เหมือนเกม
🔱[ซองแจวอน]🔱
ส่วนคนดูที่ระบบนั่นบอกว่าเป็นจิตวิญญาณขั้นสูง พี่เองก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน
🔱[ซองแจวอน]🔱
พวกที่ได้รับเลือกเข้าไปในหอคอย ทำภารกิจและถ่ายทอดสด เรียกว่าเพลเยอร์
🔱[ซองแจวอน]🔱
ส่วนพวกที่ได้รับการตื่นของพลังและเข้าไปจัดการมอนฯในเกทและปิดเกทด้วยการเคลียร์ เรียกว่าฮันเตอร์
🔱[ซองแจวอน]🔱
พวกที่เป็นเพลเยอร์ที่ได้รับพลังจากการดิ้นรนในหอคอยก็สามารถกลายเป็นฮันเตอร์ได้
🔱[ซองแจวอน]🔱
กลับกัน ฮันเตอร์คนไหนที่ถูกเลือกเข้าไปก็สามารถเป็นเพลเยอร์ พวกเขาสามารถเลือกได้ฮันเตอร์ก็ได้หรือจะเป็นทั้ง2ก็ได้
🔱[ซองแจวอน]🔱
อาชีพทั้ง2ในปัจจุบัน.....
⚜️[ซองจินวู]⚜️
โอเค ฉันรู้แล้ว
🔱[ซองแจวอน]🔱
พี่ยังพูดไม่หมดเลย
🔱[ซองแจวอน]🔱
นายคือผู้ปลุกพลัง หรือก็คือผู้อเวค คลาสE และยังเป็นสายสนับสนุนด้วย
⚜️[ซองจินวู]⚜️
...//หันมอง
🔱[ซองแจวอน]🔱
พี่เคยบอกให้นายยอมแพ้ไปซะ แล้วไปเรียนหนังสือ
🔱[ซองแจวอน]🔱
แต่นายไม่ฟัง
🔱[ซองแจวอน]🔱
นายยังอยากจะดิ้นรน
🔱[ซองแจวอน]🔱
และนายก็มีความหวังว่าตัวเองจะสามารถกลายเป็นผู้ถูกเลือกและกลายเป็นเพลเยอร์ได้
🔱[ซองแจวอน]🔱
แต่การจะเป็นผู้ถูกเลือกนั่นไม่ง่าย
🔱[ซองแจวอน]🔱
พี่บอกให้นายตัดใจไปซะ
🔱[ซองแจวอน]🔱
นายก็ยังจะดื้อดึง
🔱[ซองแจวอน]🔱
เมื่อเส้นทางฮันเตอร์ของนายมันไม่ดีนายก็ตั้งความหวังไว้ที่เพลเยอร์
🔱[ซองแจวอน]🔱
พี่ไม่เข้าใจเลย..
🔱[ซองแจวอน]🔱
ถึงจะรู้ว่ามันอันตรายแต่พี่ก็ยังปล่อยนายไปในดันเจี้ยนอีกจนได้
🔱[ซองแจวอน]🔱
ใครจะรู้ อยู่ๆดันเจี้ยนนั่นก็กลายพันธุ์และยกระดับขึ้นเฉยเลย
🔱[ซองแจวอน]🔱
รู้ไหม พี่ไปถึงที่นั่นก็เห็นนายในสภาพปางตาย
🔱[ซองแจวอน]🔱
พี่เจ็บปวดและสิ้นหวังมากแค่ไหนรู้ไหม...//ค่อยๆก้มหน้าลง
🔱[ซองแจวอน]🔱
รายงานบอกว่ามีผู้เหลือรอดเพียง3คน แรงค์ก็ไม่ต่างกันมาก
🔱[ซองแจวอน]🔱
ขณะที่นายมีสภาพปางตาย
🔱[ซองแจวอน]🔱
แต่อีก2คนกลับมีสภาพที่ดีเหลือเชื่อ
🔱[ซองแจวอน]🔱
พวกเขาแทบไม่มีแผลด้วยซ้ำ
🔱[ซองแจวอน]🔱
ฉันล่ะสงสัยจริงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้นในดันเจี้ยนนั่นกันแน่ //สีหน้าหมืดลง
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(พอเข้าใจขึ้นมานิดหน่อยแล้วว่านี่คือโลกอื่น มัลติเวิร์สอื่นที่มีตัวฉันอีกคนอยู่)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(และตัวฉันในโลกนี้ก็มีพี่ชาย)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(ดูเหมือนหลายสิ่งหลายอย่างจะแตกต่างกัน)
⚜️[ซองจินวู]⚜️
(แต่ส่วนที่เหมือนกันที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ก็คือการที่เราดูเหมือนจะเป็นเริ่มต้นที่แรงค์Eและอ่อนแอที่สุดเหมือนเดิม...(ಥ﹏ಥ) )
______________________________
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!