หมดแรงรัก
1.เรื่องของเรื่อง
มันเป็นเรื่องของเราเองแหละ
ดูไปแล้วเรามันก็โรคจิตดีๆนี่เอง
เพราะป๊ากับม๊าเราแยกทางกัน
ป๊าไปมีครอบครัวใหม่อยู่ญี่ปุ่น
ปกรณ์(อายุ17)
//เดินเข้าบ้านมา
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//ยิ้มหวาน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
คิดถึงค่ะ😊
ปราย(อายุ17)
//เดินตามปรกรณ์เข้ามา
ปกรณ์(อายุ17)
งั้นไปเข้าบ้านกัน//จับมือปรายเดินเข้าบ้าน
ปกรณ์(อายุ17)
น่ารำคารชะมัด
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//เดินหง๋อยเข้าบ้าน
แล้วมันก็เป็นแบบนี้ทุกวัน
เราก็ตามถามตามบอกแบบนี้ทุกวัน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
คะ//เดินมาหา
ม๊าเฟรนชิฟ
ป๊าอยากให้หนูไปอยู่ด้วย
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เฟรนจะอยู่กับม๊า
ม๊าเฟรนชิฟ
เฟรนไม่คิดถึงป๊าเหรอลูก
เฟรนชิฟ(อายุ15)
แค่ไปเที่ยวหาหน่ะไปค่ะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
แต่จะให้ไปอยู่..
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เฟรนไม่อยากไป//มองไปที่บ้านกร
ม๊าเฟรนชิฟ
กลัวพี่กรหายเหรอลูก
เฟรนชิฟ(อายุ15)
พี่เค้าไม่เคยสนใจเฟรนเลยด้วยซ้ำ
ม๊าปกรณ์
หนูเฟรน//ตะโกนอยู่ข้างบ้าน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
คะคุณน้า//เดินไปหา
ม๊าปกรณ์
ตอนเย็นมาทานข้าวกับน้านะ
ม๊าปกรณ์
วันนี้พี่คิวกลับมาแล้ว
ม๊าปกรณ์
พี่เค้าเรียนจบแล้วจะกลับอยู่ที่นี่แล้ว
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เหรอคะ//ดีใจ
ม๊าเฟรนชิฟ
เอาอะไรมาต้อนรับคิวดีนะเฟรน
ม๊าเฟรนชิฟ
พี่เค้าไปหลายปีแล้ว
เฟรนชิฟ(อายุ15)
พี่คิวชอบเค้กมะพร้าวอ่อน
ม๊าปกรณ์
เฟรนนี่จำเก่งดีนะ
ม๊าปกรณ์
รู้ด้วยว่าพี่เค้าชอบอะไร
เฟรนชิฟ(อายุ15)
งั้นเฟรนไปสั่งเองนะคะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//รีบวิ่งออกจากบ้านไป
ม๊าปกรณ์
น่ารักฉันหล่ะอยากมีลูกสาว
ม๊าปกรณ์
อยากมีใครมาอ้อนบ้าง
ม๊าปกรณ์
ไอ้ลูกชาย2คนฉันมัน
ม๊าเฟรนชิฟ
ยัยเฟรนก็แก่นจะตาย
ม๊าเฟรนชิฟ
แอบชอบเจ้ากรมาหลายปีไม่มีท่าทีจะยอมแพ้ด้วยซ้ำ
ม๊าปกรณ์
แต่เจ้ากรมันก็สนใจแต่ปรายเพื่อนมัน
ม๊าเฟรนชิฟ
สงสารก็แค่ยัยเฟรน
ม๊าเฟรนชิฟ
หง๋อยทุกครั้งที่เห็นสองคนนั้นอยู่ด้วยกัน
ม๊าเฟรนชิฟ
ฉันว่าจะให้เฟรนไปอยู่กับป๊าเค้า
ม๊าปกรณ์
เธอจะอยู่คนเดียวได้เหรอ
ม๊าเฟรนชิฟ
เพื่อความสุขของลูก
ขออนุญาติเจ้าของภาพด้วยค่ะ
2.พี่คิว..
การกระทำ//
คิดในใจ()
เย็นชา❄
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//เพื่งกลับจากไปเอาเค้ก
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//ยิ้มหวานเดินเข้าบ้าน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//ได้ยินเสียงคนหัวเราะสนุกสนาน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//เดินเข้าบ้าน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
จะต้องทำยังไง
เฟรนชิฟ(อายุ15)
พี่ถึงจะหันมามองเราบ้างนะ
ม๊าเฟรนชิฟ
//ได้ยินเสียงกร
เฟรนชิฟ(อายุ15)
ป่าวค่ะเฟรนไปอาบน้ำนะคะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
อีกไม่นานพี่คิวก็คงมาถึงแล้วหล่ะค่ะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//เดินหง๋อยขึ้นห้อง
ม๊าเฟรนชิฟ
//มองตามหลังเฟรน
พี่คิวเป็นพี่ชายที่แสนจะน่ารัก
แต่นั่นมันเมื่อ3ปีที่แล้ว
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//เดินลงมาจากห้อง
ม๊าเฟรนชิฟ
ไปกันลูกพี่เค้ามาถึงแล้ว
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//เดินไปเอาเค้ก
เฟรนชิฟ(อายุ15)
น่ากินจัง//ยิ้มหวาน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
พี่คิวเหรอคะ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
ครับ//ยิ้ม..
ม๊าเฟรนชิฟ
โตเป็นหนุ่มขนาดนี้แล้ว
ม๊าเฟรนชิฟ
สาวๆคงเยอะน่าดู
คิว(พี่ชายปกรณ์)
ไม่มีหลอกครับ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
//เดินไปหยุดอยู่หน้าเฟรน
คิว(พี่ชายปกรณ์)
ไงตัวเล็กคิดถึงพี่มั้ย//ลูบหัวเบาๆ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//พยักหน้าเบาๆ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เฟรนให้พี่ค่ะ//ยื่นเค้กให้
คิว(พี่ชายปกรณ์)
ของโปรดพี่นี่เราจำได้เหรอ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
ว่าพี่ชอบ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
//มองเฟรน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//ก้มมองตัวเอง
เฟรนชิฟ(อายุ15)
พี่มองเฟรนแบบนั้น
คิว(พี่ชายปกรณ์)
โตเป็นสาวแล้ว
คิว(พี่ชายปกรณ์)
นี่พี่แก่แล้วใช่มั้ย
เฟรนชิฟ(อายุ15)
พี่คิวเนี่ยนะแก่
เฟรนชิฟ(อายุ15)
หล่อขนาดนี้
คิว(พี่ชายปกรณ์)
พี่มีอะไรมาฝากเราด้วยนะ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
//เดินเอาเค้กไปวาง
เฟรนชิฟ(อายุ15)
คะ//เอียงคอ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
//เดินขึ้นห้องไป
ม๊าปกรณ์
ไม่เหมือนใครบางคน
ม๊าปกรณ์
//มองไปที่2คนที่เดินเข้าบ้านมา
ปราย(อายุ17)
//เดินเข้าบ้านมากับกร
ปกรณ์(อายุ17)
มองอะไรครับม๊า
ปกรณ์(อายุ17)
แล้วยัยนี่มาเข้ามาบ้านเราทำไม
ปกรณ์(อายุ17)
//ชี้ไปที่เฟรน
ม๊าเฟรนชิฟ
งั้นน้าก็คงมาไม่ได้ด้วยใช่มั้ยกร//กอดอกมองหน้ากร
ปกรณ์(อายุ17)
ผมแค่สงสัย...
เฟรนชิฟ(อายุ15)
(ไม่อยากเจอหน้าเราขนาดนี้เลย)
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//หันหลังให้กร
คิว(พี่ชายปกรณ์)
//เดินมาหาเฟรน
ปกรณ์(อายุ17)
อ้าวพี่คิวมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ
ปราย(อายุ17)
สวัสดีค่ะพี่คิว
คิว(พี่ชายปกรณ์)
นี่ของฝากของเฟรน
คิว(พี่ชายปกรณ์)
//ยื่นกล่องๆนึงให้
คิว(พี่ชายปกรณ์)
เปิดสิ้พี่เลือกตั้งนานกว่าจะได้
เฟรนชิฟ(อายุ15)
ลำบากแย่เลยค่ะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
แล้วคงแพงมากด้วย
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เฟรนไม่เอาได้มั้ยคะ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
ไม่ได้สิพี่เสียใจนะ..
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เฟรนขอโทษค่ะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
ขอบคุณค่ะพี่คิว
ปราย(อายุ17)
หมันใส้//บ่นเบาๆ
ปกรณ์(อายุ17)
เป็นอะไรเหรอปราย
ปกรณ์(อายุ17)
อ้อนจนพี่ต้องซื้อมาให้เลยเหรอครับ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
อึก!!//สะดุดกึก
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//หันไปมองกร
คิว(พี่ชายปกรณ์)
มึงพูดเหี้ยอะไร
คิว(พี่ชายปกรณ์)
เฟรนเป็นน้องกู
คิว(พี่ชายปกรณ์)
กูจะให้อะไรน้องกูมันต้องขออนุญาตมึงก่อนรึไง
ปราย(อายุ17)
แค่คนๆเดียวทำให้หลายๆคนหมดสนุก//มองเฟรน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//ยื่นกล่องคืนคิว
คิว(พี่ชายปกรณ์)
//รับมาแบบงงๆ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เฟรนขอตัวกลับก่อนนะคะทุกคน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//กำลังจะเดินออกไป..
ปกรณ์(อายุ17)
ทำเป็นนางเอก❄
ปกรณ์(อายุ17)
ไม่พอใจก็หนี..❄
เฟรนชิฟ(อายุ15)
พี่กรเกลียดเฟรนขนาดนั้นเลยเหรอคะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//หันมาหากร
ปกรณ์(อายุ17)
//ยิ้มมุมปาก
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//จับที่ใจ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
นั่นสินะ..
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//น้ำตาหยด..
คือแค่ยืนนิ่งๆเค้ายังไม่พอใจ
ขออนุญาติเจ้าของภาพด้วยค่ะ
3.ปล่อยเถอะ..
การกระทำ//
คิดในใจ()
เย็นชา❄
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//น้ำตาหยด
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//ปาดน้ำตา
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เฟรนขอโทษค่ะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
ตั้งแต่วันนี้ไปเฟรนจะไม่มาให้พี่กรเห็นหน้าอีก
ปกรณ์(อายุ17)
ดีสิ้//กระตุกยิ้ม
ม๊าเฟรนชิฟ
มันไม่มากไปเหรอกร
ปกรณ์(อายุ17)
ก็ผมไม่ชอบ..
คิว(พี่ชายปกรณ์)
เฟรม!!//เดินเข้าไปหา
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//น้ำตาไหลไม่หยุด
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//กำลังจะเดินหนีกจากบ้าน
ปกรณ์(อายุ17)
มึงอย่าเพื่งไป//กระชากแขนเฟรน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
ปล่อย//สะบัดแขน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
ตุบ//ล้มไปหัวกระแทกโต๊ะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//จับหัวตัวเอง
คิว(พี่ชายปกรณ์)
เฮ้ย!!//เข้าไปหาเฟรน
ม๊าเฟรนชิฟ
มันจะมากไปแล้วนะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//นั่งนิ่ง
ปกรณ์(อายุ17)
ผมไม่ได้ตั้งใจ...
ปกรณ์(อายุ17)
//จะเข้าไปหาเฟรน
คิว(พี่ชายปกรณ์)
มึงถอยไปเลยไอ้กร
คิว(พี่ชายปกรณ์)
อย่าเข้าใกล้เฟรนอีก
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//เลือดเต็มหน้า
ม๊าเฟรนชิฟ
คิวพาน้องไปร.พก่อน
ม๊าเฟรนชิฟ
เฟรนเป็นโรคเลือดจาง
ม๊าเฟรนชิฟ
หน้าเรื่มซีดแล้ว
ม๊าปกรณ์
ครั้งนี้มันเกินไปจริงๆ
ม๊าปกรณ์
ม๊าจะกลับมาจัดการกับแกทีหลัง
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//ก้มหน้านิ่ง
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//นั่งมองเลือดในมือ
ปกรณ์(อายุ17)
พี่ไม่ได้ตั้งใจ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
ถอยไป//เข้าไปอุ้มเฟรน
คิว(พี่ชายปกรณ์)
//ดันอกกร
ปกรณ์(อายุ17)
พี่..ผม..//มองเฟรน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//น้ำตาไหลไม่หยุด
คิว(พี่ชายปกรณ์)
พี่เข้าใจแล้ว..
คิว(พี่ชายปกรณ์)
เงียบนะครับ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
เดี๋ยวพี่พาไปร.พนะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//พยักหน้า
ปราย(อายุ17)
//เขย่าแขนเบาๆ
ปราย(อายุ17)
อย่าคิดมากเลย
ปราย(อายุ17)
มันแค่อุบัติเหตุ
ปกรณ์(อายุ17)
อืมปรายกลับไปก่อนเถอะ
ปกรณ์(อายุ17)
กรอยากอยู่คนเดียว
ปราย(อายุ17)
ก็ได้//เดินออกจากบ้านไป
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//มองแขนตัวเอง
คิว(พี่ชายปกรณ์)
ยังเจ็บอยู่มั้ยตัวเล็ก
คิว(พี่ชายปกรณ์)
//ลูบหัวเบาๆ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//พยักหน้า
เฟรนชิฟ(อายุ15)
คุณน้าอย่าคืดมากเลยค่ะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
หนูจะไปอยู่กับป็าตามที่ม๊าบอก
ม๊าเฟรนชิฟ
หนูตัดสินใจดีแล้วใช่มั้ยลูก
เฟรนชิฟ(อายุ15)
ในเมื่อพี่กรเค้าเกลียดหนูขนาดนี้
เฟรนชิฟ(อายุ15)
หนูจะไปให้พ้นๆหน้าเค้า
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เค้าจะได้สบายใจ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
พี่กลับมาเฟรนก็จะหนีพี่ไปเลยเหรอ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
//ลูบหัวเบาๆ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
หนูเปล่าหนีพี่คิวนะ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
แล้วเฟรนก็ไม่ได้ไปตอนนี้
เฟรนชิฟ(อายุ15)
รอปิดเทอมก่อน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
ค่อยย้ายร.รทีเดียวเลย
เฟรนชิฟ(อายุ15)
แต่หนูคงจะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้ว
คิว(พี่ชายปกรณ์)
แล้วพี่หล่ะ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
ม๊าพี่หล่ะ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
เฟรนจะทิ้งทุกคนไปเหรอ
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เฟรนป่าวทิ้ง
เฟรนชิฟ(อายุ15)
แค่ไปเรียน..
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เฟรนสัญญาจบแล้ว
เฟรนชิฟ(อายุ15)
เฟรนจะกลับมาหาพี่คิว
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//เงยหน้ามองคิว
คิว(พี่ชายปกรณ์)
//ลูบหัวเบาๆ
คิว(พี่ชายปกรณ์)
ขนาดพี่ยังไปเรียนตั้ง3ปีเลยนี่นา
คิว(พี่ชายปกรณ์)
ฟอดดดด//ฟัดหัวเฟรน
เฟรนชิฟ(อายุ15)
//ซุกอกกอดแน่น
ม๊าปกรณ์
ทำไมตากรถึงตั้งป้อมใส่เฟรนขนาดนี้นะ
ม๊าเฟรนชิฟ
คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด
ม๊าเฟรนชิฟ
คงจะดีที่สุดแล้ว
ขออนุญาติเจ้าของภาพด้วยค่ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
