เมืองบาดาลแห่งนี้ อยู่ใต้ภิภพ รอยต่อระหว่างโลกมนุษย์และสวรรค์ มีเจ้าเมืองนครบาดาล ปกครองดูแล ท่านมีรูปงามมาก

พระวรกาย กำยำ ผิวเข้ม นัยตาคม หล่อสง่างามเป็นที่สุดเปี่ยมด้วยบุญญาบารมี เป็นที่รู้จัก เพราะความใจดีมีเมตตาต่อทุกคน

ชาวบาดาล มีความเคารพรักอย่างที่สุด

เจ้าเมืองบาดาล ท่านวัชร เป็นเจ้าเมือง นครบาดาลแห่งนี้ พระวรกาย สีทอง รัศมีในตาสีแดง น่าเกรงขามมาก นครบาดาลแห่งนี้ มีความรุ่งเรือง ด้วยบุญญาบารมี ทรัพย์สินมากมาย โลกนี้สว่างไสว ทั่วบาดาล มีแสงแห่งอัญมณี สาดส่องไปทั่ว เมืองบาดาลแห่งนี้ ด้านหน้ามีถ้ำด้านหลังเป็นน้ำตก สวยงามมาก

ท่านวัชร ยังไม่มีมเหสี คู่กาย ด้วยเป็นบรุษรูปงาม ทำให้สตรีใดได้เห็นเป็นต้องรัก สาวในเมืองบาดาลและต่างหัวเมือง ล่ำลือ อยากได้ครองหัวใจ พญานาค องค์นี้เหลือเกิน

ท่านวัชร ชอบความสงบค่อนข้างจะสันโดษ

จึงไม่ชอบที่จะสุงสิง กับผู้ใด นอกจากบริวารที่รับใช้ใกล้ชิด อย่างแม่ทัพอัคนี

อัคนี เป็นพญานาค บริวาร ผู้รับใช้ใกล้ชิด กับท่านวัชร อัคนี เป็นบุรุษมากรัก เจ้าชู้ มีนิสัย อยากได้ต้องได้ อัคนี เป็นผู้แข็งแกร่งเป็นนักรบที่กล้าหาญ เชี่ยวชาญการใช้พิษ ที่สุด กายหยาบของอัคนี มีสีดำนิล นัยตาแดงก่ำ

เจ้าเมืองบาดาล ได้จัดทำสาร ส่งไปยังหัวเมืองต่างๆ เพื่อคัดเลือกมเหสี ข่าวนี้ ได้แพร่สะพัด ทำให้หญิงสาว ตื่นเต้นและอยากไปคัดเลือกมาก แม้แต่นาคบริวาร ที่มีบุญวาสนาก็ไปร่วมคัดเลือก

"อัคนี เจ้าไปส่งสาร " และจัดเตรียมคัดเลือกให้ดี รักษาระเบียบให้ดีให้เป็นไปด้วยความยุติธรรม

อัคนี :ตอบ ข้ารับทราบ ข้าจะปฏิบัติตามที่เจ้าเมืองบาดาลสั่งทุกประการ

อัคนี ได้จัดสถานที่ เพื่อต้อนสาวงาม หญิงสาว ด้วยนิสัยเจ้าชู้ อัคนี ได้มองหญิงสาวไว้หลายคน แต่ละนางงดงามมาก จนเกินจะห้ามใจ แค่นางสนมที่บ้านก็มากแล้ว ผู้ชายเจ้าชู้ หยอดคำอย่างอัคนี ก็เป็นที่หลงใหลของหญิงสาว เป็นที่สุด

:อัคนี พูดกับตนเองว่า "บุรษรูปงามเช่นข้าหญิงสาวต้องมนต์สะกดทุกราย "

นางมะลิวัลย์ : ผู้เป็นสนมของอัคนี ได้ยินเข้า นางทำสีหน้า อมทุกข์ "ท่านพี่ท่านจะหาใครมาอีกหัวใจของท่านมันช้างร้ายนัก" ข้าต้องร้องไห้ทุกครั้ง ที่ท่านพาหญิงเข้ามา

อัคนี: ตอบ มะลิวัลย์ เจ้า! เป็นสนมควรเสงี่ยมเจียมตัว อย่าทำให้ข้าเบื่อหน่ายจะดีกว่า นางมะลิวัลย์น้ำตาคลอเบ้า เดินออกไปอย่างหมดแรง สามีของนาง ช่างเจ้าชู้หลายใจ มากเล่ห์ ยิ่งนัก แต่ความรักหนอ ความรัก

ยามแรกรัก น้ำต้มผักยังว่าหวาน

ตอนนี้เธอ หวานอม ขมกลืน ได้แต่มองดู สามี มีเล็กมีน้อยไปทั่ว สักครู่นึง เธอได้ยินเสียงออดอ้อน ของหญิงสาว เธอก็รู้แล้วว่า อัคนี ผู้เป็นสามี พาเมียน้อย เข้ามา ความเจ็บช้ำน้ำใจเพิ่มเป็นทวีคูณ เมื่อเห็นเค้ากอดกัน อดคิดถึงวันวานไม่ได้เลย ถึงตอนนี้ทำใจเถอะนะ

ในวันพิธีเลือกคู่ เพื่ออภิเษกสมรสกับเจ้าเมืองบาดาลมาถึงแล้ว งานถูกจัดเตรียมอย่างสมเกียรติ

เมื่อถึงฤกษ์งาม จึงได้ประกาศ หญิงสาวผู้เข้าร่วมคัดเลือก ให้มาปรากฏกาย หน้าท่านเจ้าเมืองบาดาล ทันใดนั้นเอง ทุกคนหยุดมอง หญิงสาว ผู้มีรัศมีโดดเด่น กายสีเงินยวง ขาวบริสุทธิ์ระยิบระยับเหมือนดาวบนท้องฟ้า โฉมงาม นัยตาอ่อนโยน ผมยาว รูปร่างอ้อนแอ้นอรชร

ท่านวัชร: เมื่อได้เห็นหญิงสาวนางนี้ เหมือนหัวใจหยุดเต้นชั่วขนาด ลมในท้องป่วนไปหมด นางสวยเหลือเกินมีเสน่ห์ รอยยิ้มนางทำให้หัวใจเต้นรัว

อัคนี: เมื่อเห็นแววตาท่าทางผู้เป็นนาย จึงกระซิบข้างๆ ถูกใจใช่มั้ยพะย่ะค่ะ อัคนียิ้มกรุ่มกริ่ม และได้บอกว่า นางชื่อ มธุรส เป็นธิดาของเจ้าเมืองแถบทะเล

ท่านวัชร: นางควรได้เป็นมเหสีคู่บัลลังก์ ข้า อัคนี เจ้าไปพานางมาให้ข้าดู ชัดๆ

อัคนี : รับทราบ

อัคนี ได้เชิญธิดา ของเจ้าเมืองทาง พระนางมธุรส ให้ไปพบกับเจ้าเมืองบาดาลผู้เป็นนาย ทุกคนได้ยินดังนั้น ปลื้มปิติอย่างยิ่ง แต่ผู้ที่ไม่ได้ถูกเลือก ผิดหวังไปตามกัน

พระนางมธุรส : ได้พบกับเจ้าเมือง ก้มลงกราบ แสดงความเคารพ ในใจนางก็ตื่นเต้น เพราะ บุรุษผู้นี้ งดงามเหลือเกิน แลดูอบอุ่นมาก นางค่อยๆ เงยหน้าอย่างช้าๆ สายตากวาดไปที่ ท่านวัชร ผู้ที่จะเป็นสามีนาง อย่างเขินอาย

ท่านวัชร: ข้าเจ้าเมืองนครบาดาล ขอประกาศว่า หญิงนางนี้ นางมธุรส ธิดาต่างเมือง จะเป็นคู่สมรส และเป็นมเหสีเคียงบัลลังก์สืบไป ทุกคนได้ยิน ต่างปลื้มปิติอย่างยิ่ง

ปูโลหิต : ข้าจะดูฤกษ์มงคล เพื่อพิธีสมรสและแต่งตั้งพระเมสี ให้เร็วที่สุด พะยะคะ

พระนางมธุรส : ได้รับเลือกแล้ว ด้วยบุญบารมีช่างเหมาะสมยิ่งนัก พระนางได้หลงรักท่านวัชร ตั้งแต่แรกพบ เช่นเดียวกันกับท่านวัชร ทั้งสองใจตรงกัน แต่ก่อนจะถึงฤกษ์มงคลสมรส พระนางต้องเก็บตัว เพื่อพิธีศักดิ์สิทธิ์ พระนางมีบริวารรับใช้ใกล้ชิดด้วย ชื่อ นางลินดา ลินดา เป็นนางรับใช้ใกล้ที่สุดคอยดูแล ปรนนิบัติ

นางลินดา : นางมีโฉมงามไม่น้อยเลย ผิวพรรณผุดผ่อง รูปงามอวบ บุรุษเห็นเป็นต้องมองถึงจะเป็นนาคบริวาร แต่นางรูปงามไม่น้อย

ลินดาเอง นางเห็นเจ้าเมืองบาดาล เป็นหลงรักอย่างมาก หัวใจเต้นรัว เต้นเร็ว เมื่อได้เดินสวนกับเจ้าเมือง นางไม่อยากละสายตาเลย

แอบคิดว่า ทำไมผู้ที่เป็นมเหสีถึงไม่ใช่ข้า ด้วยความหลง เกิดบังตา ทำให้จิตเกิด อกุศลกรรมขึ้น

พระนางมธุรส : นางคิดถึงและเห็นแต่หน้าของท่านวัชร ทั้งกินทั้งนอน นางอุทาน! มันเกิดอะไรขึ้นกับข้า "ข้าไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย" มันคือความรักใช่มั้ย ใจเต้นรัวอีกครั้งเมื่อนึกถึงวันที่เธอจะได้สมรส มันช่างสุขมากใจของเธอพองโตไปหมด อาการตื่นเต้นนอนไม่หลับ อยากเจอหน้าท่านวัชรแล้ว