...ชายหนุ่มร่างขาวซีดตื่นขึ้นมาด้วยความมึนงงและ ด้วยสาเหตุบางอย่าทำให้เข้ามาอยู่ในร่างใครก็ไม่รู้...
"ฮึก!!"เข้าจับไปที่น่าอกด้วยความเจ็บปวด
..."อ่ะ นายท่านท่านจะฝืนลุกไม่ได้นะครับ"...
...ชายหนุ่มใส่ชุดพ่อบ้านได้รีบมาพยุงผู้เป็นนายอย่างทนุถนอม...
^^^'ที่นี้มันที่ไหนนะ'ชายหนุ่มผมสีขาวซีดตัวดูผอมบางเหมือนกระดาษA4คิดในใจอย่างงุนงง^^^
...ฮึก!! ชายหนุ่มคนนั้นเริ่มจับหน้าอกตัวเองอย่างเจ็บปวดและขดตัวทีละนิดละนิด...
..."นายท่านนี้ครับนี้ยาผมรู้ว่าท่านเจ็บเและทรมานเพราะงั้นโปรดอย่าปฏิเสธยาเลยนะครับ"ชายหนุ่มใส่ชุดพ่อบ้านได้พูดอย่างสุภาพและอ่อนโยน...
.......
.......
.......
...'หลังจากที่กินยาเสร็จก็เริ่มดีขึ้นดูเหมือนฉันจะหลงยุคมาสินะเศร้าหน่อยๆแฮะ'...
^^^พอเด็กหนุ่มคิดได้เช่นนั้นก็เริ่มมองไปรอบๆตัวเพราะหลังจากที่พ่อบ้านคนนั้นให้เค้ากินยาก็ขอออกไปนำอาหารมาให้^^^
"อ้าาาาดูเหมือนจะหลุดมาอีกโลกเลยแฮะแต่ไอความทรงจำนี้มัน...โครตบัดซบเลย!"
..."ฮึก"'...
'จะ..เจ็บโครตดูเหมือนเจ้าของร่างนี่ร่างกายโครตจะอ่อนแอสินะแค่จะหยิบอะไรยังทำไม่ได้เลย' เด็กหนุ่มได้คิดอย่างนั้นเนื่องจากเค้าแค่คิดอะไรที่มันทำไห้น่าโมโหหรือหายใจแรงๆเข้าก็เหมือนใกล้ตายได้ตลอดแค่ขยับนิดขยับหน่อยก็เจ็บไปทั้งตัวเหมือนตัวจะฉีกออกจากกันได้
...'เจ้าของร่างนี้ชื่อ โครเนีย วอชินฟอส และไอเจ้าพ่อบ้านนั้น....หึเรื่องชักสนุกแล้วสิ':)...
..."นายท่านคับท่านเป็นอะไรรึเปล้าผมได้ยินเสียงของท่านมาจากห้องรีบกินข้าวและนอนเถอะครับ ...
...'แค่เห็นหมอนี่ยิ้มแล้วมันเหมือนมีคำว่า คนดี แปะอยู่กลางหน้าผากเลยท่าไม่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของหมอนี้เป็นไงคงเชื่อสนิทใจไปแล้ว!บรึย~ขนรุก'...
"อืม ฉันไม่เป็นไรชินแล้วละ" เค้าพูดพรางยิ้มเผินๆเหมือนไม่มีอะไรแต่กับเต็มไปด้วยความเศร้า
"คร้าบๆนายท่านของผมเก่งที่สุดแล้วคับ~"
'ก็จริงละนะท้าฉันเป็นโครเนียคงฆ่าตัวตายตั้งแต่อาทิตย์แรกแล้วล่ะน้าา'คนในร่างชุดพ่บ้านได้พูดในใจและยิ้มออกมาอย่างสงบพร้อมกับป้อนข้าวให้โครเนีย
..."หลุยส์"...
..."ครับ?"...
..."นายเลิกแสดงก็ได้นะฉันกลัวนายเกร็งอะ"...
"เอะ?!!!"หลุยส์ได้หยุดชงักก่อนจะเงยมามองคนตรงหน้า
^^^"ท่าน.....รู้ตั้งแต่ตอนไหนกันครับ" หลุยส์พูดพรางยิ้มให้กับคนตรงหน้าเพราะยังไงคนตรงหน้าก็ไม่สามารถรุกมาขยุมหัวเค้าได้^^^
"ก็ตั้งแต่2-3อาทิตย์แล้วละ"โครเนียพูดพรางกินข้าวที่หลุยส์ป้อนอย่างสบายๆ
..."แล้วไม่กลัวว่าผมจะฆ่าท่านเร็วขึ้นรึครับ"หลุยส์พูดและเช็ดปากให้กับโครเนียอย่างเบามือ...
"ก็..ยังไงฉันก็ได้ก้าวเท้าเข้าสู่นรกไปครึ่งก้าวแล้วนี่นะตายตอนไหนก็ขึ้นอยู่กับเวลา อึก..แค็กๆ"หลังโครเนียพูดจบก็ได้ไอออกมาเป็นเลือด
..."ท่านนี้...มันจริงเลยเหมือนกับว่าจะละทิ้งทางโลกไปเลยนะคับ"หลุยส์พูดและรีบลุกไปหยิบผ้าชุบน้ำมาเช็ดคราบเลือดให้โครเนีย...
"ฉันก็คิดงั้น นายคงมาเพื่อฆ่าฉันตามคำสั่งของคุณ
หนูลิเวียนสินะ"เมื่อเช็ดคราบเลือดแล้วก็ได้พูดขึ้น
^^^"ว้าววดูเหมือนท่านจะรู้หมดเลยสินะครับ"หลุยส์พูดขึ้นและยิ้ม^^^
..."ก็ไม่มากหรอ.." 'ก็เชี้ยละกูรู้หมดทุกย่างตั้งแต่หนอนน้อยของนายไปจนถึงตอนนายไร่ฆ่าทุกคนเพราะนางเอกเลยล่ะT^T และฉันก็ต้องตายเพราะโรค!!ที่ไม่มีทางรักษาหาย!'...
"งั้นท่านก็คงจะรู้สินะว่าผมเป็นนักฆ่าน่ะ"หลุยส์พูด
หน้ายกมือขึ้นและ...
"หลุยส์"
..."ครับ?"...
"มือนายมันวางไว้ตรงใหนกัน"เพราะมือของคนใส่ชุดพ่อบ้านนั้นอยู่บนหัวของโครเนียและลูบไปลูบมาบนหัว
"ก็เมื่อก่อนท่านยังไม่รู้ด้านที่แท้จริงของผม ท่านรู้แค่เพียงว่าผมเป็นพ่อบ้านที่ทำตามคำสั่งและตอนนี้ท่านรู้แล้วและผมอยากที่จะจับหัวท่านมาตบอดละนะ"หลุยส์พูดและลูบผมของผู้เป็นนายอย่างสนุก
...'ฉันลืมไปได้ยังไงกันนะ-_-ว่าคนตรงหน้าถึงแม้จะเป็นผู้ก่อตั้งสมาคมนักฆ่าที่น่ากลัวที่สุดแต่เป็นคนที่ชอบอะไรที่มันนุ่มนิ้มน่าปกป้องเพราะยั่งงั้นเมื่อเจอนางเอกเลยอยากที่จะปกป่องแต่ดูเหมือนนางเอกจะยังไม่โผล่มาสินะ เพราะฉัน...ยังไม่ตายยังไงล่ะ"...
"นุ่มนิ่มเหมือนลูกแมวเลยนะนายท่าน"
"งั้นนายก็เลิกจับผมฉันสิ"โครเนียพูดและพยายามยกมือขึ้นเพื่อปัดมือหลุยส์ออก
^^^"จริงๆด้วยนายท่านนี้เหมือนลูกแมวเลยตัวนิดเดียวและผมนุ่มนิ่มแต่เสียดายอีก5วันก็...ฮึฮึ"หลุยส์พูดและครายมือออกจากผมของผู้เป็นนายเนื่องจากเค้าไม่อยากให้ผู้เป็นนายขยับมาก^^^
"ดูเหมือนฉันจะตายในอีก5วันสินะ"โครเนียพูดขึ้น
และมองดูหลุยส์ที่กำลังมองผมของตนเอง
"แต่ขอโทษด้วยคุณคณูลิเวียนหลอกนายแล้วละ"โครเนียพยายามพูดพรางกลืนก้อนเลือดลงคอไป
"เอะ?ʘʘอะไรนะครับท่า....."หลุยส์เริ่มที่จะตกใจกับคำพูดที่โครเนียพูด
"ฉันเหนื่อยแล้วและพรุ่งนี้ค้องพูดต่อ"โครเนีย พูดตัดก่อนที่หลุยส์จะพูด
"ครับ"(╯︵╰,)
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
