1ไกลบ้าน

ณ มณฑลเฮยหลงเจียง ประเทศจีน

''ที่นู้นหนาวไหมลูก''

''วันนี้ไม่ค่อยหนาวค่ะคุณป้า อากาศกำลังเย็นสบายเลย'' ค่ะไม่หนาว 15 องศาเองเบาๆ

''จ๊ะ ใส่เสื้อผ้าหนาๆ อย่าลืมทานข้าวให้ตรงเวลาด้วยล่ะ''

''ค่าาา คุณป้าก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ คุณป้าค่ะหนูต้องไปเรียนแล้วค่ะ''

''จ๊ะ ไว้อาทิตหน้าป้าโทรหาใหม่ ดูแลตัวเองดีๆนะว่าที่ลูกสะใภ้''

ฟู่ เสียงถอนหายใจพรวดใหญ่ๆ การคุยกับญาติผู้ใหญ่บางที่มันก็อึดอัด ยิ่งถ้าอีกฝ่ายเป็นถึงว่าที่แม่สามีด้วยแล้ว ความอึดอัดมันก็คูณสิบไปเลยสิค่ะ

ไม่ชอบอากาศหนาว แต่ต้องมาอยู่เมืองหนาว ฉันไอริน กานต์จนา ทรัพย์ทวีไพศาล หลังจากที่แม่เสียชีวิตฉันก็หอบตัวเองมาเรียนต่อที่เมืองจีนทันที ที่วางสายไปเมื่อซักครู่คือคุณหญิงบัวแก้ว แม่ของคู่หมั้นฉันเอง เฮ้อ ย้อนกลับไป 25 ปีที่แล้ว วันที่ฉันลืมตาดูโลก

''พ่อจะให้ไอรินหมั้นกับลูกชายบ้านอินทราปัญญากูล''

''แต่คุณพ่อค่ะ ไอรินเพิ่งจะคลอดได้ไม่ถึง2 วันเลยนะคะ'' กานต์รวีกอดลูกน้อยที่อยู่ในห่อผ้าสีขาวสะอาดเด็กน้อยในห่อผ้ายังตัวแดงๆเหี่ยวย่นอยู่เลย จะให้หมั้นซะแล้ว

''นั้นสิครับคุณพ่อ มันเร็วเกินไปหรือป่าวครับ ลูกผมเพิ่งจะคลอด'' สมประสงค์ ลูบหลังเมียรักปลอบประโลมแพ่วเบา

''แล้วแกมีเงินไปคืน 100 ล้าน ไปคืนท่านประพบหรือป่าวล่ะ'' ท่านสมบัติกัดฟันแน่น เมื่อปีก่อน บริษัทล้มไม่เป็นท่า สมบัติของตระกูลทั้งหมดกำลังจะถูกยึด โชคดีที่เพื่อนรักอย่างประพบ อินทราปัญญากูล ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ ประพบเห็นลูกสะใภ้เขาท้องหลานสาวจึงเปรยมาว่า ไม่อยากได้คืนเงินแต่อยากเกี่ยวดองกันมากกว่าเพราะเขาก็มีหลานชายอายุ 5 ขวบ

''ตามนั้นล่ะ'' พูดจบท่านสมบัติก็เดินนออกจากห้องพักฟื้นคนไข้ออกไป ปล่อยให้สองสามีภรรยานั่งกอดกันเงียบๆ

สมประสงค์รู้ดีคำสั่งของพ่อเขาเด็ดขาดคำไหนคำนั้น อยากขัดใจพ่อแต่ก็ทำไม่ได้ ต่อให้ไม่มีเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง เขาก็ไม่เคยขัดใจท่านอยู่แล้ว ท่านทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวมาตลอด แต่เมียเขานี้สิจะทำใจได้หรือ

ใช่แล้วกานต์รวีทำใจไม่ได้ที่จะให้ลูกน้อยหมั้นหมายและแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รัก ที่สำคัญลูกเธอยังเล็กมากๆ แม้จะเป็นการหมั้นหมายปากเปล่า แต่กานต์รวีก็ทำใจไม่ได้จริงๆ จึงเลือกที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับบ้านอินทราปัญญากูล

''วีร์ อยากโกรธคุณพ่อเลย ท่านทำเพื่อพวกเราทุกคนน่ะ''

''แต่นี้ลูกวีร์'' ฮึก ฮึก คลอดลูกมาต้องเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขสิ แต่ทำไม่กานตร์วีร์กลับได้ข่าวร้าย

''อย่าเพิ่งคิดอะไรเลยวีร์ มันเป็นเรื่องที่ผู้ใหญ่ตกลงกัน รอยัยหนูโตนั้นล่ะถึงจะมีพิธีหมั้น''

''ยกเลิกไม่ได้ใช่ไหมค่ะ'' กานตร์วีร์ มองหน้าสามีด้วยความหวัง หวังว่าจะมีหนทาง

''ยกเลิกได้ แต่ต้องมีเงิน 100 ล้านไปคืนคุณลุงประพบ'' ไม่ใช่ว่าเขาไม่คุณกับพ่อ เขาคุยแล้ว เงินที่ให้ยืนมาถือว่าสินสอด ต่อให้หามาคืนได้เขาเชื่อว่าพ่อเขาก็ไม่มีทางผิดคำพูด การหมั้นหมายในอนาคตไม่มีทางล้มเลิก

2พันธสัญญา

ในห้องพักฟื้นวีไอพี เครื่องช่วยหายใจ สายระโยงระยางเครื่องช่วยชีวิตมากมาย ร่างบางผอมแห้ง ซีดเชียวไร้สีเลือด การ์นต์วีร์ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ละมันกำลังจะพรากเธอไปจากครอบครัว

ไอริน เด็กสาววัย 15 ปี นั่งอยู่ที่สวนของโรงพบาบาล แม่ป่วยมาหลายปีแล้ว ทุกคนทำใจกันหมดแล้ว ยกเว้นเธอ ไอรินสนิทกับแม่มาคุยกันทุกเรื่อง แม่เหมือนเพื่อน เหมือนพี่สาว ร่ายกายที่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่แย่ลงเรื่อยๆ ของแม่เธอทำใจมองไม่ได้ ทุกครั้งที่มาเยี่ยมเธอจะเข้าไปกอดแม่แล้วปล่อยให้แม่อยู่กับพ่อส่วนเธอลงมานั่งที่สวน

''คุณพ่อค่ะ ก่อนตายวีร์มีเรื่องจะขอร้องคุณพ่อค่ะ''

''วีร์ อย่าพูดแบบนั้น'' สมประสงค์บีบมือภรรยาไว้แน่น

''วีร์รู้ตัวดี เวลาวีร์ไม่เหลือแล้ว วีร์ห่วงแค่ยัยหนู''

ท่านสมบัติพยักหน้า มองหน้าลูกสะใภ้ด้วยแววตาเศร้าหมอง

''วีร์ รู้ว่าเรื่องหมั้นหมายของยัยหนูคงจะยกเลิกไม่ได้แต่วีร์ขอ หากลูกชายบ้านนั้นมีคนรักสัญญาหมั้นหมายถือเป็นโมฆะ วีร์ไม่อยากให้ลูกต้องแต่งกับผู้ชายที่รักผู้หญิงอื่น'' หากลมหายใจสุดท้ายของเธอมันจะต่อชีวิตให้ลูกสาวคนเดียวได้เธอก็จะทำ

คุณหญิงบัวแก้ว อินทราปัญญากูล และครอบครัวมางานศพคุณหญิงกานต์รวี ไอรินนั่งอยู่ตรงหน้ารูปภาพของมารดา ดวงหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ถึงจะยังไม่ได้หมั้นหมายกันแต่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายรับรู้ ตรงหน้าคือว่าที่สะใภ้ คุณหญิงบัวแก้วเดินเข้าไปนั่งข้างๆ

ไอรินจึงยกมือพุมไหว้

''หนูรู้มั้ยจ๊ะว่าฉันเป็นใคร''

''ทราบค่ะคุณป้า คุณแม่เล่าให้ฟังบ่อยๆ''

'' ต่อไปนี้ป้าจะดูแลหนูเอง''กุมมือเด็กสาวไว้แน่น

เหมันต์ หลังจากเข้าไปเคารพศพแล้ว จึงออกเดินมายั่งข้างมารดา หางตามองเด็กสาวที่นั่งข้างๆมารดาของเขา นี้หรือว่าที่คู่หมั้นของเขา ยังเด็กอยู่เลย ปู่เขาคิดอะไรอยู่ถึงจับเขาหมั้นกับเด็กคนนี่ตั้งแต่เขาอายุ 5 ขวบ ตอนนั้นเด็กนี่ก็เพิ่งเกิด แถมเมื่อวานยังมาบอก หากเขาแต่งงานกับคนอื่น ครอบครัวทรัพย์ทวีไพศาล ไม่ต้องคืนสินสอดยกให้เปล่า 100ล้านน่ะ ไม่ใช่ 100 บาท

3 เสือไม่เคยหิว

ผับ SSR ห้อง VVIP

'' ฮื่อ เหมค่ะเบาๆหน่อยค่ะริต้าจุก'' สาวสวยนางแบบหน้าเบ้

'' ผมรู้ว่าคุณชอบ แรงๆสิได้อารมดี'' ไม่พูดเปล่ายังกระแทรกเอวเข้าไปรัว

''อ๊ะๆ อ๊าาาา''

หลังเสร็จกิจชายหนุ่มดึงเครื่องป้องกันออกทิ้งลงทั้งขยะอย่างไม่ใยดี ใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกไปยังห้องข้างๆ

''ไงมึง สบายตัวเลยสิ'' ไฟกัลป์เงยหน้าออกจากอกสาวสวยบนตัก

เหมันต์ไม่ได้ตอบอะไร ทิ้งตัวลงบนโซฟาหยิบแก้วเหล้ายกขึ้นดื่ม ผับแห่งนี้เขาร่วมลงทุนกับเพื่อนสนิทอย่างไฟกัลป์ เพื่อนที่คบมาตั้งแต่เรียนมหาลัยสนิทที่เรียกว่าใส้มีกี่ขดรู้หมด มาผับก็ไม่มีไรมากนั่งดื่ม คั่วสาว หากเกิดอารมก็เดินไปห้องข้างที่ทำขึ้นมาพิเศษเพื่อกิจกรรมอย่างว่า อย่างสาวที่เพิ่งเสร็จกิจกรรมเข้าจังหวะเมื่อกี้ เขาจ่ายน้ำสมเนื้อเสมอ ไม่เคยเอาเปรียบใคร เขาอยากอีกฝ่ายก็สนองวินวินทั้งคู่ ไม่มีสถานะ

ริต้าหลังจากแต่งตัวเสร็จเดินนวยนาดมานั่งซบบ่าของเหมันต์ หลังเสร็จกิจกรรมกินตับเขาก็ทิ้งเธอแบบนี้เสมอ แต่เธอไม่แคร์ เขาเปย์เธอหนัก ถึงเขาจะเปลี่ยนคู่ควงบ่อย แต่เขาเรียกหาเธอมาตลอด2 เดือนที่ผ่านมา 'ริต้าเชื่อว่าเหมไปไหนไม่รอดหรอก เอาริต้าทุกเกือบทุกคืนขนาดนี้ไม่หลงก็บ้าแล้ว' ริต้าหมายหมั่นในใจ

เหมันต์ อินทราปัญญากูล อายุ 30ปี สูง 185 ผิวขาวตามสไตส์ลูกครึ่งจีน หนุ่มโสดนักธุรกิจรุ่นใหม่ ทายาทคนเดียวของตระกูล อินทราปัญญากูล เจ้าของผู้ผลิตน้ำเมา ครองสัดส่วนตลาดถึง 90% แกต้องจับไว้ให้มั่นริต้า พลาดคนนี้บอกเลยชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีแบบนี้หลงเข้ามาอีก

''กูว่าจะซื้อผับข้างๆ ทำลาดจอดรถว่ะ '' ไฟกัลป์เปิดบทสนทนา หลังจากดื่มผ่านไปครึ่งคืน

''เค้าเกลียดมึงขนาดนั้น เค้าจะขาย?'' เหมันต์ขำความคิดเพื่อนรัก จะสร้างเรื่องอะไรอีก เจ้าของผับข้างๆคือ นานาไฮโซสาวสวยตาคม เจอกันที่ไร สองคนนี้ปะทะกันตลอดเหมือนลิ้นกับฟัน ไม่รู้เกลียดอะไรกันนักหนา จะว่าขัดผลประโยชน์น่าจะเป็นเรื่องรอง ถึงผับทั้งสองแห่งจะอยู่ติดกัน แต่คนก็เข้าจนแน่ทุกคืน

'' เดือนนี้ลูกค้ามาเที่ยวเยอะ ที่จอดไม่พอว่ะ กูทุ่มไม่อั้น ''

''ตามใจมึง เรื่องบริหารงานที่นี้ยกให้มึงอยู่แล้วนิ ปกติทำไรไม่เห็นถามความเห็น'' วันๆหาเรื่องแต่จะไปทะเลาะกับคุณนานา เฮ้อ เบื่อตามล้างตามเช็ด

''แหม่...ก็งานนี้มันใหญ่ต้องแจ้งหุ้นส่วนหน่อย''

เหมันต์ได้แค่พยักหน้ารับ ''อืมๆ ดึกแล้วกลับก่อนน่ะ พรุ่งนี้มีประชุม'' ดึงมือริต้าออกจากเอว หอดแก้มแล้วยักก่ายขึ้น

"ไว้วันหลังจะติดต่อไป"

"ริต้าจะรอนะคะ"

ไฟกลัปเพิ่งนึกได้ "เห้ย อย่าลืมพรุ่งนี้งานแต่งไอ้พายุ ห้ามสายนะเว้ย"

"เออๆ ไม่ลืม เจอกันที่งาน" สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงเดินออกจากห้อง VVIP ออกไป

มีเลขาคนสนิทยืนรออยู่ "กลับคอนโด"

"ครับนาย" แทนไท เลขาคนสนิทที่ติดสอยห้อยตามเป็นเงาทำทุกอย่างให้เหมต์

"จัดการโอนเงินให้ริต้าด้วย"

"ครับนาย" พูดน้อย ต่อยหนัก แทนไทเอง นายสั่งอะไรก็ทำไม่เคยขัด นายขอเค้ากินอิ่มนอนหลับทุกมื้อไม่เคยขาด หมายถึงสาวๆน่ะ