"การที่เราจะรักใครสักคนหนึ่ง"

"จำเป็นต้องใช้เหตุด้วยหรอ"

"จำเป็นต้องให้คนอื่นมาแทรกด้วยหรอ"

แน่ะ  อ่านข้อความนี่แล้วซึ้งใช่ไหมล่าาา ความจริงมันไม่ได้เกี่ยวกับพอร์ตเรื่อง (หรือเกี่ยวยังไม่แน่ใจ)

เรื่องราวของเพื่อนที่อยากขึ้นสถานะมากกว่าเพื่อน

.........แต่...!!......

 "มึงได้อยู่ในสถานะเพื่อนมันก็บุญโขล่ะ เ-ี้ยๆแบบมึง"

"คน เ-ี้ยๆ แบบมึงอ่ะ มันคุยด้วยก็ถือว่ามีบุญล่ะ"

มึงจะด่ากูว่า เ-ี้ยขนาดนี้ ฆ่ากูเถอะไอ้ สั***"

(เยอะไปแล้วคำหยาบ ขออภัยด้วยน่าา)

"ทนไม่ไหว แล้วเดี๋ยวหมาก็คาบแดก กูก็อดสิว่ะ"

 "เห้ย ใจเย็นๆ ระวังพี่มันเล่นมึงนะโว้ย"

ก็นี่แหละ

การที่ คน-ั่วๆ(หยอกๆ) แบบนี่อยากคิดมีแฟนแล้วไม่กล้าจีบ 

เพราะ ติดปัญหาอยู่ที่ว่า

"กู จะเลือกเป็นเพื่อนมันตลอดไป หรือ ข้ามเขต แม่ง"

(เยอะไปแล้วคำหยาบ ขออภัยด้วยน่าา) 

 "เห้ย ใจเย็นๆ ระวังมันเล่นมึงนะโว้ย" 

"มึงยิ่ง หัวโจก เสือผู้เสืออีก" 

และมีเรื่องที่สำคัญ ก็คือพี่ชายสุดโหดของไอ้วี "พี่นัมจุน" 

"ไอ้วี" 

"กูชอบมึง"

"...."

" ออกไปจากบ้านกูเลย ไอ้กุก ก่อนที่มึงจะตีน"

"ครับ พี่" 

แต่ถึงจะโหดยังไงก็มีจุดอ่อน 

"พี่จิน ผมชอบน้องพี่นัม" 

"ห้ะ วีนะหรอ" 

"พี่ต้องช่วยผมนะ"

"เค้าจะเอามึงหรอว่ะ  เ-ี้ยแบบมึงอ่ะ"

"ไม่ต้องพูด พี่กันพี่นัมให้ผมก็พอ ที่เหลือผมจัดการเอง"

จอน จองกุก

ผู้ชายแบดบอย เสือผู้หญิงที่ มีคติประจำตัวก็คือ

"ก็ ผู้หญิงคืออาหารหลัก ว่ะ"

กาลเวลาที่เปลี่ยนไปทำให้เค้าได้ รู้จักตัวเอง

คิม แทฮยอง

ผู้ชายหน้าตาน่ารัก สามารถทำให้ผู้ชายแมนๆ ใจสั่นได้ตลอด

"เป็นเพื่อนกันก็ดีอยู่แล้วป่ะ"

(หักอกผู้ชายผู้หญิง เป็นเบื้อ)

คิม นัมจุน

พี่ชายสุดน่ารัก(โหด)ของวี สามีผู้อ่อนโยน(อ่อนแอ)กับภรรยาสาว คิมซอกจิน

"ชีวิตนี้ นอกจากพ่อแม่กูไม่เคยก้มหัวให้ใครนะโว้ย"

คิม ซอกจิน 

ผู้หญิงน่ารัก ภรรยาสุดสวยของนัมจุน ก่อนหน้าที่จะแต่งงานเธอผู้หญิงที่น่ารัก

แต่หลังจากแต่งงาน อำนาจมืดก็ครอบง่ำเธอ

" ว่าไงนะ ไอ้นัมจุน"

มิน ยุนกิ

ผู้ชายรักความสงบ แต่เวลากลางคืนก็ออกล่าเหยื่อแบบซ่ำซ่อง

"พี่ ขอโทษ ไม่เอาน่าที่รักเค้าแค่อยากระบายอารมณ์อย่าโกรธนะ"

(แต่นางก็มี โมเมนต์ที่กลัวเมียจร้า)

ปาร์ค จีมิน 

เพื่อนเก่าสมัยมัธยมวี ที่มาเรียนต่อด้วยกันในมหาลัย ชีวิตเฮงซ่วยที่ต้องมารักกับผู้ชายเจ้าชู้

แต่ถึงยังไงเธอก็รักเค้ายอมทุกอย่างยอมเป็นแม้แต่ของตาย

"อยากระบาย อารมณ์ทำไหมไม่มาระบายก็เค้าล่ะ ถ้าจะเป็นแบบนี้ เลิกกันเถอะ"

แต่หัวใจ ก็ตัดใจไม่ได้เพราะรักเขาหมดใจแล้ว

"กูตัดใจไม่ได้"

ซอก โฮซอก 

ผู้ชายหน้าตาขี้เล่น คิดจะครองโสดตลอดชีวิต ฟันผู้หญิงเป็นว่าเล่น

"เป็นโสดแบบกูดิ ไม่มีเรื่องอะไรให้ปวดหัว"

แต่ก็ต้องหยุดความคิด

และแต่งงานกับคนที่ไม่เคยแม้แต่หน้ากันก่อนแต่งงาน

"ผมไม่แต่ง พ่อจะบังคับผมไม่ได้ อีกอย่างผมก็ทำผู้หญิงท้องแล้ว"

ลิซ่า

(ขอชี้แจงค่ะ ชื่อในรูปอาจจะทำทุกคนรู้ใจผิดว่ามันอ่านว่า แรด Noนะค่ะ ไม่ได้อ่านว่าแรดนะ มันเป็นฟอนต์นะ)

ผู้หญิงซื่อบื้ออ่อนหัดต่อโลกภายนอก เพราะเธอเป็นลูกคุณหนูที่มองยังไงก็รู้ว่าเป็นคุณหนูแน่นนอน

อ่อนแอ อ่อนหัด ทำอะไรไม่เป็น คำพูดเล่านี้ทำให้เธอต้องแสดงออกว่าเธอไม่ได้อ่อนแอแบบที่ใครเค้าว่า

"ถ้าจะหนีก็ต้องหนีให้ไกลที่สุด"

แต่นั้นก็ทำให้ชีวิตของเธอต้องเจอกับผู้ชายกะร่อน และพรากความบริสุทธิ์เธอไป

(เรื่องของ ชูก้ากับเจโฮปนี่ดราม่ามากที่สุดนะจ๊ะ)

มาม่า มาแล้วติดตามด้วยนะ เป็นซีรีย์คู่ใครคู่มันเลยจ๊ะ

ซับพอตน์กันเยอะๆนะ

ใครอยากให้ทำฟิคใครอีกบอกมาได้ทำได้หมดนะ

(ขออธิบายก่อนนะว่าแต่ตอนที่ชื่อเหมือนกันแสดงว่าเป็นเหตุการณ์พร้อมกัน

ซีรีย์ เสือกรัก

คำชี้แจง

นิยายแฟนฟิคเรื่องนี้เป็นซีรีย์นะ อยากอ่านพาร์ทใครก็เลือกอ่านได้เลยส่วนพาร์ทนี้เป็นพาร์ทจองกุกนะ

 เรื่องนี้มีใน ธัญวลัย จอยลดา

I can onlr friend

คอนโด

"กุก พรุ่งนี้ มีเรียนอย่ากลับดึกล่ะ เป็นห่วง"ชายหนุ่มร่างบางบอกเพื่อนอีกคนที่กำลังจะเดินออกจากห้องไป

"อืม มึงเนี่ยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลย ว่ะ" ชายหนุ่มร่างสูงพูดและหยิบกุญแจรถก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป เหลือแต่คนที่นั้งเก็บจานข้าวที่พึ่งกินกับจองกุกที่เดินออกไปเมื่อกี้อยู่ในห้อง คำพูดที่จองกุกพูดทุกคำมันเวียนอยู่ในหัวแทบจะทำอีกคนเจ็บแทบตาย ทำดีเท่าไหร่ก็เป็นได้แค่เพื่อนรึว่ะ

".....เมื่อไร่มึงจะมองเห็นกูบ้าง..." ร่างบางพึมพากับตัวเองทุกครั้งที่เป็นแบบนี้น้ำตาของวีก็ไม่สามารถควบคุมได้

ผับ Nmj

"หู้ มึงดูโต๊ะนั้นดิว่ะ แม่งมีแต่คนแจ่มๆ" ชูก้าพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปทางโต๊ะที่มีสาวนั้งรอบ

"สักคนไหมว่ะ" เจโฮปพูดแล้วเดินออกจากโต๊ะและตรงดิ่งไปที่ไปหาสาวๆทันที

"โห้ ไอ้นี่ไม่รอเพื่อนเลย " ชูก้าพูดก่อนที่จะกระดกแก้วเหล้าเข้าปากและสมาชิกอีกคนก็เดินเข้ามา

"ไงไอ้กุก กกไอ้วีหรอว่ะทำไมมาช้า"

"กก เชี้ยอะไร กูกินข้าวเป็นเพื่อนมันก่อนเนี่ย แต่แม่งอร่อยชิบหาย"

"กินข้าวกับเมียก็งี่แหละ"เจโฮปเดินมาพร้อมกับสาวอีกคนทำเอาสายตาของจองกุกกับชูก้าจ้องแบบไม่คาดสายตา

"พี่โฮปค่ะ ไหนว่าจะกลับเลยไง"ซานะพูดพร้อมกับลูบ อกเจโฮป

"พี่คุยกับเพื่อนพี่สักหน่อยก่อนนะ"ดึงซานะมานั่งตักแต่หญิงสาวก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างไรกลับสนองตันหาของเค้าด้วยซ่ำ

จุ้บ "อย่านานนะค่ะ"

"เกรงใจ กูบ้าง เพื่อน" จองกุก พูดจบแล้วกระดกเหล้า

"แล้วไงว่ะ " เจโฮปพูดเหมือนไม่ได้สนใจพวกผมแล้วมือของมันก็ไม่ได้หยุดนิ่ง บีบเอวสาวแบบไม่อาย

"แล้ว แม่สาวลิซ่ามึงล่ะ

"กูบอกให้นอนอยู่ดอนโดกู "

"ลิซ่าคือใครค่ะ "ซานะพูดพร้อมกับทำหน้างง

"เมียพี่เอง แต่อย่าสนใจนะหนูนะสำคัญกว่าอยู่แล้ว "หอมแก้มซานะเบาๆ

"ค่ะ ซานะจะเชื่อฟังพี่โฮป

"เด็กดี สงสัยวันนี้ต้องจัดหนักแล้ว "เมื่อเจโฮปพูดจขก็ทำเอาจองกุกของชูก้าที่นั่งอยู่โต๊ะเดี๋ยวกันถึงกับอึง (กล้าพูดได้ไงว่ะ)

"เห้ยๆไปทำกันที่ห้องนะโว้ย ไม่อยากดูหนังดูสด

"พูดแต่กู พวกมึงอ่ะวันนี้ไม่ชื้อหรอว่ะ "ซานะเดินกลับโต๊ะ

"วันนี้ต้องกลับไปหาเมีย "พูดแบบน้ำเสียงนิ่งเฉยพลางก้มดูนาฬิกา"ตอนนี้ สี่ทุ่มล่ะกลับก่อนล่ะ

"อ้าวไปไหน ว่ะไอ้ก้า " นัมจุนเดินเข้าก่อนที่ชูก้ากำลังเดินออกไป

"ไปหาเมีย พี่"

"พี่พึ่งมาเนี่ยนะ

"เอ่อ กว่าเมียกูจะนอนได้ กล่อมเกือบตาย

"แอบหนีพี่จินมาหรอพี่ "ผมทักแบบสนุกปากรู้ดีว่ารายนี้กว่ามาหนีพี่สาวผมมาได้ไม่ใช่เรื่องง่าย

"เห้ยไอ้กุก มึงอ่ะหุบปากส่ะก่อนที่จะโดนตีนกู "พี่นัมจุน ชี้หน้าผม

"โห้ พีผมแกล้งเล่นน่า ผมไม่ฟ้องหรอกถ้า พี่ เลี้ยง"

"เอ่อกูเลี้ยง"

"เป็นเจ้าของผับนี่ดีจริงๆนะ พี่นัม "เจโฮปพูด

"ดีเชี้ย อะไรดื่มกับพวกมึงเนี่ยกูเลี้ยงตลอด

"เอาน่า พี่นิดหน่อย ผับพี่เจ๋งขนแข้งพี่ก็ไม่ร่วงหรอก"ผมพูด

"แล้ววันนี้ไม่ดื่มหรอพี่ "เจโฮปถามด้วยความผิดปกติเพราะถ้านัมจุนมาก็ดื่มนิดหน่อย

"สงสัยกลัวเมียงอน"ผมพูดแบบติดตลอด

"วันนี้กูไม่ดื่มโว้ยกูอค่เข้ามาดูร้านเฉยๆไม่ได้กลัวอะไร"นัมจุนพูดแบบมั่นใจโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีใครอยู่ข้างหลัง

"ไม่กลัวจริงๆหรอพี่ "ผมถามซ่ำอีกครั้งก่อนที่จะหันไปสะกิดไอ้โฮป

"อะไรว่ะ ไอ้ ก...กุก "หันมาแล้วผมก็ชี้ให้ดูว่ามีคนยืนข้างเฮียนัมจุน

"เชี้ย !!พ..พี่ไม่กลัวเมียจริงหรอครับ"อิเจโฮปซัดคำถามแกล้งเฮียนัมจุนทันที

"กลัวทำไมว่ะ" เมื่อจินได้ยินดังนั้นก็ทำท่าจะตบหัวนัมจุนทันทีแต่ก็ต้องหยุด

"เมียกูนะน่ารักจะตาย ทำอาหารก็อร่อย เสียงก็หวาน "ชายหนุ่มคนโตพูดอวดภรรยาทำเอาอีกคนที่กำลังจะง้างมือใส่ต้องหยุดกะทันหันแล้วก็อมยิ้มทันที

"พูดแล้วก็คิดถึง สักหน่อยกูก็กลับแล้วเดี๋ยวภรรยาตัวน้อยจะงอนเพราะหาหมอนข้างไม่เจอ พวกมึงจะกินอะไรก็กินไปเดี๋ยวกูบอกพนักงานให้ "

"จริงหรอค่ะที่รัก"ร่างบางของจินโอปกอดคอนัมจุนพร้อมกลับนั่งบนตัก

"เฮ้ย !!!ไม่มีวันนั้นหรอกครับ ผมแค่มาดูร้านเฉยๆ นัมจุนพูดพร้อมกับขยี้ผมของหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักเขาภรรยาตัวน้อยที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มแป้นทันที

"งั้นกลับกันค่ะ...มีอะไรให้" กระซิบข้างหูว่ามีคนทำเอานัมจุนไปไม่เป็นเขาต้องไปแต่งงานจริงไม่เคยพูดเรื่องอย่างว่าแม้แต่ครั้งเดียว

"ผมเป็นอากาศหรือครับ"จองกุกพูดแบบติดตลกก็รู้ดีว่าสองคนนั้นคุยอะไรกัน

"พูดมากค่ะ เสือก"จินหันมาพูดกระใส่จองกุกน้องชาย 

"ด่าเก่งชิปตั้งแต่มีผัว อุ้บ สามีเนี่ย "เจโฮปเสริม

.........RRRRRRRRRRRR........เสียงโทรศัพท์ของเจโฮปดังขึ้นแทรกวงที่กำลังคุยกัน

"ของมึงหรอว่ะ" ผมถามเจโฮปเพราะเสียงโทรศัพท์มันดังอยู่ข้างผม

"เอ่อ ของกู"เจโฮปตอบรับพร้อมหยิบมือถือขึ้นมาดูชื่อแล้วเดินออกไปรับโทรศัพท์

"กูกลับก่อนนะกุก ฝากร้านด้วย"นัมจุนเดินออกจากร้านไปพร้อมกับโอบกอดภรรยาสาว

"อ้าว พี่นัมล่ะกุก"เจโฮปเดินเข้ามาแล้วถามหาสมาชิกอีกคนที่พึ่งเข้ามา

"กลับไปกินตับเมียแล้ว"จองกุกพูดพร้อมพลางยกแก้วขึ้น"ไงว่ะ เมียหรือแม่โทรมากวน

"แม่ "เสียงเจโฮปพูดแบบเย็นชา

"เรื่องเดิม"จองกุกถาม

"เอ่อ แม่งชีวิตกูเลือกก็ไม่ได้ เมียแม่งกูไม่ได้" เจโฮปสบดคำบ่นออกมาทุกครั้งที่ไม่ได้กลับบ้านแม่ก็จะโทณมาตามตลอดเหมือนเด็กอนุบาล

"เอาน่า ก็แม่มึงห่วงมึง แล้วเรื่องแอบแม่ ซุกเมียนะอย่านานนะเดี๋ยวอะไรก็แก้ไขไม่ทัน

"เอ่อ มั้งกูกลับบ้านก่อนนะโว้ยคิดถึงลิซ่า

"เอ่อ แม่โทรมาเมื่อไหร่หน้าลิตก็ลอยมาเลยนะมึง

.."555....."

หลังจากที่เจโฮปกลับไปแล้ว จองกุกก็นั่งดื่มคนเดี่ยว

"อีกสักหน่อยค่อยกลับแล้วกัน ขืนนานไอ้เชี้ยวีงอนแน่

00:48

คอนโด

"ไอ้วีทำไมตัวมึงหอมจังว่ะ"จองกุกล้มตัวลงกอดวีและซุกไซร้คออันขาวระหงส์ทันทีร่างกายของจองกุกที่ไร้สติบวกกับกลิ่นตัววีจนทำให้จองกุกขาดสติหนักขึ้นไปอีก และเริ่มรุกล้ำเส้นคำว่าเพื่อน

"อื้อ...."เสียงครางของวีเริ่มดังขึ้นเมื่อจองกุกไซร้คอดูดคอจนเป็นสีกุหลาบตอนนี้กำแพงกั่นความอยากความต้องการของจองกุกได้ถูกทำลายหมดแล้วเพียงเพราะเสียงหวานของวีที่เปร่งออกมายิ่งทำไห้จองกุกมั่วเมาแต่การรุกล้ำของจองกุกก็ทำให้วีรู้สึกตัวจากการสัมผัสที่เร้าร้อนของชายหนุ่มที่หิวกระหายจนลืมคำว่าเพื่อน

"อื้อ จองกุก...."เสียงวีที่เริ่มคล้อยตามจองกุกเหมือนจะเริ่งดึงสติจองกุกได้มากขึ้นไปอีกแต่ก็ใช่ว่าชายร่างหนาจะหยุดให้

"จ..จองกุก..."เมื่อวีได้สติกลับมาเต็มที่เรื่องเมื่อกี้เป็นความจริงหรอวีถามตัวเองส่วนจองกุกเองก็หยุดออกจากตันหาที่เขาสร้างขึ้นและมองไปที่วี เสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ที่จองกุกได้ปลดกระดุมเสื้อไปบ้างส่วนเนื้อตัวที่มีแต่รอยสีกุหลาบเป็นคนทำทั้งหมดหรอ

"ว.วี.."ร่างหนาเอ่ยเสียงร่างบางของมาตัวเขาแทบไม่อยากเชื่อ เขาเป็นคนทำให้วีรั้งแกล้งเขาหรือเปล่า ทำไมจู่ๆร่างบางก็ถอยหลังไปที่หัวเตียง

เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาสองคนเพราะรู้ดีในเส้นกั่นความเพื่อน จองกุกที่มองเห็นวีถอยหลังหนีก็นึกเสียใจ

"วี กุก ขอโทษ "ร่างหนากล่าวคำขอโทษและกำลังจะเดินออกไปแต่ก็มีมือร่างบางที่ฉุดยื่อเขาเข้ามากอดเอว จนร่างหนาที่กำลังสับสนยิ่งมึนงงกับเหตุการ์ณที่เกิด ไม่รู้เลยว่าวีกำลังคิดอะไรอยู่

.....................

ทิ้งไว้แบบงงๆความจริงก็อยากให้เค้าซัมกันตั้งแต่ บทแรกแต่กลัวมันดูไม่ดี(ตอแหลไรท์ขี้เกลียดง่วงด้วย)เลยขอข้ามไปบทที่2นะบายค่ะอ่อลืมตอนนี้ไรท์แก้แปดรอบ มันไม่ดีหรือขาดตกบกพร่องยังไงก็ขออภัยด้วยนะ (ไรท์เขียนตั้งวันที่14เมษาแล้ว แต่ลืมบันทึกดีนะที่เขียนใส่สมุดไว้ไม่งั้นคงไม่เสร็จ ต้องขอโทษคนที่เข้าอ่านก่อนด้วยนะ แบบมันขาดๆหายๆ ไปจริงๆล่ะ

คำค้นหา......กุกวี แทฮยอง จองกุก kookv เสือกรัก จอนจองกุก แสงแดดเผื่อใครจำชื่อเรื่องไม่ได้

ฝากติดตามเพื่อจะได้ไม่พลาดนิยายเรื่อง หรือกดติดตามนิยายหรือจะได้ไม่พลาดตอนใหม่ค่ะ

ลืมอีกแล้วแต่ล่ะบทจะมีประมาณเจ็ดหน้านะ