บอกไว้ก่อนร นิยายเรื่องนี้แต่งโดยเรือของแอดดเอง!!

-นิยายเรื่องนี้แต่งโดยจินตนาการล้วนๆ!

จริงๆด็เกือบไม่ล้วนเพราะแต่งเรื่องโอเมก้าอา เหมือนนิยายบางเรื่อง ไม่มาม่านะ ฮืออ

ณ ที่ปราสาทของเซอไวเวอร

-ห้องอาหาร

"นี้นาอิบนายได้เล่นเกมตอนไหนหรอ"

ชายที่ใส่แว่น นามว่าลัคกี้

"กินอาหารเสร็จก็ต้องไปแล้วน่ะ"

ชายใส่ฮู๊ดสีเขียวมีนามว่า'นาอิบ'

ทั้งสองคนนี้เป็นโอเมก้าเหมือนกัน จึงมีหูสัตว์และหางโผล่ออกมา ลัคกี้มีเป็นแมว(?) ส่วนนาอิบก็เสือ นาอิบนั้นไม่ชอบที่จะให้ใครเห็นหูและหางจึงผิดบังไว้ คนที่รู้ว่าเค้าเป็นโอเมก้ามีแค่ไม่กี่คน และเค้าก็ไม่ชอบกลิ่นของอัลฟ่าเป็นอย่างมาก ในเซอไวเวอร์นั้นจะมีแค่ไม่ทีกี่คนที่เป็นอัลฟ่า

"นายรู้ไหม ว่าผู้ล่าครั้งนี้คือใคร"

"หึ รู้สิแจ็ค เดอะ ริปเปอร์ ใช่ม่ะ"

"ใช่แล้ว เห็นว่าเป็นฮันเตอร์ระดับSเหมือนกับคุณมิชิโกะ ต้องเก่งมากแน่ๆ นายต้องระวังตัวนะ ฉันเป็นห่วง"

"ไม่เป็นไรฉันวิ่งเร็วอยู่แล้ว จู๊คเก่งอีกหมอนั้นตามฉันไม่ทันหรอก ฮ่าฮ่า"

"นายคิดแบบนี้ไง ยิ่งทำให้เป็นห่วงกว่าเดิม"

"เอาน่าา ฉันไม่เป็นไรหรอก"

"ฉันเบื่อจะคุยกับนายแล้ว! ไปหาคุณโจ๊คเกอร์ดีกว่า!"

"ตามสบายยಠ_ಠ"

หลังจากที่ลัคกี้ไปนั้นเค้าก้เตรียมตัวที่จะไปเล่นเกม

เกมนี้เค้าแต่งตัวใส่ฮู๊ดสีแดง

"ตานี้มีอัลฟ่าด้วย ไม่ชอบกลิ่นเลย....." พูดในใจ

*ฮันเตอร์จะเป็นอุลฟ่าทุกตัวนะจ้ะ*

จะเริ่มอีก3วินาที

3

2

1

เกมได้เริ่มแล้ว

.

.

.

.

.

.

.

"อ่าา รีบไปปั่นไฟดีกว่า~"

นาอิบพูดอย่างชิวๆ พร้อมไปหาเครื่องปั่นไฟ

ติ๊ง ตึง

ติ๊ง ตึง

"ในที่สุดก็เสร็จจ"

นาอิบดูว่าเหลือเครื่องปั่นไฟกี่เครื่องแล้ว

"โอ้~ เหลือแค่2เครื่องเอง แปปเดียวคงเสร็จจ"

ผัวะ (คิดว่าเสียงตีนะ)

จู่ๆก็มีเสียงเหมือนอะไรถูกตีดังขึ้น นาอิบจึงรีบไปเช็คว่าเพื่อนยังปลอดภัยอยู่มั้ย ตอนนี้คุณหมอเอมิลี่ ล้มแล้ว ตอนนี้กำลังถูกเอาไปวางบนเก้าอี้

นาอิบเห็นจึงส่งสัญญาณให้เพื่อนว่า เค้าไปช่วยเองไปปั่นไฟต่อซะ เพื่อนที่เห็นก็ส่งสัญญาณกลับ นาอิบจึงรีบไปช่วยคุณหมอทันที

นาอิบดูว่าฆาตกรได้เฝ้ารึป่าวแล้วอ้อมเพื่อไปปลดเชือก ทันใดนั้นฆาตกรก็โผล่มาพร้อมฟันนาอิบ แต่นาอิบก็ช่วยคุณหมอได้จึงรีบบอกคุณหมอว่า

"รีบหนีไป! เร็ว!!!"

นาอิบพูดเสร็จเสียงประตูก็ถูกเปิดพอดิบพอดี

"อ-อืม นาอิบ เธอต้องรอดนะ"

"ครับ!"

นาอิบพูดพร้อมวิ่งไปล่อฆาตกร

"เฮ้ ไอ้ฆาตกรแน่จริงก็ฆ่าฉันให้ได้สิ!"

ฆาตกรไม่รีรอรีบวิ่งเพื่อจะไปฟันนาอิบแต่นาอิบก็ใช้สปลิงตรงแขนเค้าจู๊คฆาตกร ทั้งล้มแผ่นไม้และกระโดดข้ามหน้าต่าง แค่ฆาตกรก็ใช้เทเลพอร์ตมาหาเค้าและฟันเค้าจนได้

"อึก......!"

นาอิบล้มและนอนกลิ้งไปกับพื้นทั้งตัใเค้าเบอะไปด้วยเลือดของเค้าแต่ทว่า......

ฮู๊ดที่ปกปิดหูสัตว์ของเค้าก็เปิดพร้อมตอนเค้าล้มลงไป ฆาตกรชะงักเล็กน้อย นาอิบมองฆาตกรอย่างสิ้นหวังเพราะต้องแพ้จนได้

"เห้ออ~ ฉันแพ้แล้วพาไปนั่งเก้าอี้สิรออะไรล่ะ"

นาอิยบพูดทั้งที่ตนยังนอนอยู่ เค้าคงลุกไม่ไหวเพราะเจ็บแผล

"......" ฆาตกรเงียบแบะเหมือนจะคิดอะไรสักพัก

"เงียบอยู่ได้ พาฉันไปนั่งเก้าอี้สิ?"

"ไม่ล่ะ ฉันจะทำแผลให้นายแล้วกัน"

"ห๊าาา! อย่ามาล้อเล่นน่า 555 ไม่คิดเลยว่าฆาตกรก็ล้อเล่นเป็น...."

"......" แจ็คไม่ตอบและอุ้มร่างของนาอิบด้วยมือเดียว ถ้าอุ้มท่าเจ้าหญิงอาจเจ็บแผลก็ได้

"เฮ้ย!.." นาอิบตกใจเพราะอยู่ๆคนตัวสูงก็มาอุ้มเค้า แต่เค้าก็ต้องเกาะไหล่เค้าเพราะกลัวตก

"ทำอะไรน่ะ!"

"พานายไปห้องฉัน"

"ทำไมต้องไปห้องนายล่ะ"

"ทำแผล หรืออยากแห้งตายอยู่ตรงนั้น?"

"อึก ก็ได้....." นาอิบพูดและเสียงเบาลง

"หึ.."

ห้องของแจ็ค

"ถึงแล้ว" เค้าพูดพร้อมวางนาอิบลงบนโซฟา

"ว้าว..."

ห้องของแจ็คนั้นเป็นระเบียบและสะอาดมาก ทำให้นาอิบแปลกใจว่าฮันเตอร์สะอาดแบบนี้ทุกคนมั้ย

นาอิบที่เอาแต่มองดูห้องไม่ได่สนใจแจ็คเลยว่าแจ็คกำลังจะถอดเสื้อนาอิบอยู่นั้ ทำให้นาอิบตกใจจนทำให้หางโผล่มา และขนฝูเหมือนแมวตัวน้อยๆ

แจ็คตกใจอยู่ๆก็มีหางโผลมา (นึกภาพออกมั้ย)

"น-นายทำไรเนี่ย ท-ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะทำแผล!"

นาอิบพูดอย่างอายๆ เค้าไม่ชอบให้ใครมาเห็นอะไรแบบนี้ มันทำให้เค้าดูน่ารักตลอดเวลา

แจ็ค

ผมไล่ฟันเจ้าฮู๊ดสีแดง แต่เค้าก็เอาแผ่นไม้ล้มใส่ผมและจู๊คได้ตลอด ทำให้ผมหงุดหงิดเล็กน้อยที่ขาสั้นอย่างเค้ากลับวิ่งเร็วและจู๊คเก่งขนาดนี้ แต่ผมก็ต้องชนะเพราะสกิลเทเลพอร์ตก็ใช้ได้พอดี ผมจึงเทเลพอร์ตไปหาเจ้าฮู๊ดแดงและฟันได้สำเร็จ แต่ผมก็ต้องตกใจเพราะเค้าเป็นโอเมก้า และเป็นโอเมก้าที่โครตน่ารักเลยล่ะ!

แต่ผมพยายามไม่แสดงความรู้สึกและคิดอะไรบางอย่าง ผมว่าจะเอาเข้าไปที่ห้องเพื่อไปทำแผล ไม่อยากให้เจ้าแมวตัวน้อยบาดเจ็บเลย~ ผมรู้สึกผิดนิดๆที่ไปฟันเค้า.....

แต่เจ้าแมวก็พูดทำให้ผมอดยิ้มใต้หน้ากากไม่ได้เลย

"เห้อออ~ ฉันแพ้แล้วพาฉันไปนั่งเก้าอี้สิรออะไรล่ะ?"

ผมเงียบเพราะว่าคนตรงหน้าหันมามองผมแล้วยิ้มอย่างจำนน น่ารักอะไรขนาดนี้นะ! ผมคิดว่าอยากจะเอาเข้าห้องจริงๆแล้วนะ ทำแผลเสร็จก็ต้องต่อที่เตียงสิ! แต่พึ่งเจอคนทำไปก็ทำให้เจ้าแมวน้อยผมกลัว หึ ผมเงียบนานจนแมวน่อยทัก

"เงียบอยู่ได้ พาฉันไปนั่งเก้าอี้สิ?"

"ไม่ล่ะ ฉันจะทำแผลให้นายแล้วกัน"

"ห๊าาา! อย่ามาล้อเล่นน่า 555 ไม่คิดเลยว่าฆาตกรก็ล้อเล่นเป็น...."

555 แมวน้อยคิดได้ไงว่าคนอย่างผมจะล้อเล่น ผมไม่ตอบอะไรแต่อุ้มร่างมาไว้ตรงอกผม

"เฮ้ย!.."

"ทำอะไรน่ะ!"

"พานายไปห้องฉัน"

"ทำไมต้องไปห้องนายล่ะ"

"ทำแผล หรืออยากแห้งตายอยู่ตรงนั้น?"

"อึก ก็ได้....." นาอิบพูดและเสียงเบาลง

"หึ.." สอนง่ายดีนิ น่ารักซะจริง

ห้องของผมเอง

ผมเป็นคนรักสะอาดเจ้าระเบียบสุดแล้วใรหมู่ฮันเตอร์

"ถึงแล้ว" ผมพูดและวางแมวน้อยบนโซฟา

และจะไปเอากล่องพยายาม

"ว้าว..."

แมวน้อยคงตกใจสินะ ฮันเตอร์อะไรทำไมสะอาดและเจ้าระเบียบจัง ฮ่าฮ่า อย่างนี้แหละ ใครมาห้องผมก็ต้องถามแบบนี้

ระหว่างที่แมวน้อยนั้นเอาแต่ดูห้องจงไม่ได้สนใจผมเลยจะไปทำแผลให้เค้า ผมกำลังจะดึงเสื้อเค้าขึ้นเพื่อให้เห็นแผล แต่อยู่ๆก็มีหางโผล่มาและขนฟู เหมือนแมวตัวน้อยเลย ผมมองหน้านาอิบพร้อมมองหางสลับไปมา ผมตกใจมากว่าเค้าทีหางด้วย โอ้ยย~~ ฟินไปทั้งหัวใจทำไมถึงน่ารักขนาดนี้~~ เค้าน่ารักมากเลยผมอย่กถ่ายรูปเก็บไว้ซะจริง

"น-นายทำไรเนี่ย ท-ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะทำแผล!"

'****ขี้เกลียด****' คำเดียว

ฝากรูปฮับ ว่ดเองกับมือ ชะวิ้งๆๆ แต่วาดตอนนั้นติดนิยายที่นาอิบเป็นบริกาดของลัคกี้ ตกไทยบางคำอาจพิมไม่ถูกนะ ขอโทษด้วยค่าาาาา ไปอ่านนิยายค่อดีกว่าา บายยย

ต่อ

Nadi (ไม่แน่ใจเขียนถูกมั้ย)

"เห็นจ้องห้องนานเลยไม่อยากรบกวนน่ะ;-;"

แจ็คตอบแต่หางตาก็ยังมองมาที่หางอยู่

"ทีหลังก็บอกอย่าทำแบบนี้อีก ผมไม่ชอบ!"

"พูดเพราะด้วยหรอครับ~หึ"

"ดูเหมือนว่าคุณจะแก่กว่าผมไงครับ เลยพูดเพราะ"

นาอิบจนใจด่าทางอ้อมว่าแจ็คแก่

แต่คนตัวสูงก็รู้ว่าเค้าด่า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

"ทำแผลต่อนะครับ"

"อือ...."

มือของคนตัวสูงเริ่มมาสัมผัสบนแผ่นหลังของคนตัวเล็ก

ทำให้คนตัวเล็กขนลุกเพราะหลังและตรงหัวเค้าเป็นจุดอ่อน

"เอ่อ..เป็นอะไรไหมครับ?"

แจ็คถามเพราะคนตัวเล็กสั่น

"ป-ป่าว! ทำแผลเสร็จยัง ฉันรีบ"

นาอิบพุดอย่างลุกลี้ลุกลน

"อ่า....ครับ"

แจ็คจึงทำแผลต่อ

.

.

.

"เสร็จแล้วครับ"

"อือ"

นาอิบตอบและดูเวลา...

นี้มัน2ทุ่มแล้ว! นาอิบมองด้วยความตกใจและคิดตอนที่เค้าเล่นเกม เค้าเล่นเกมตอน6โมงเย็น

"อ่าา...แน่ล่ะสิ"

เพราะต้องเย็นแผลอีกเลยกินเวลาอยู่นานเลย

"ดึกแล้วนะครับ นอนอยู่นี้สักคืนสิครับ"

คนตัวเล็กไม่ได้พูดอะไร แต่จ้องมาที่แจ็คอย่างไม่ไว้ใจ

กลัวเค้าทำอะไรไม่ดีตอยเค้าหลับ.......

แต่มาคิดอีกทีเค้าไม่ใช่คนหลับลึกคงไม่เป็นไร

"ก็ได้"

ชอบบ

แจ็คไม่ได้พูดอะไรแต่แต่นาอิบพอเดาได้ว่าเค้าคงยิ้มหรือคิดอะไรซักอย่าง เพราะรูตรงหน้ากาก ทำให้เห็นตาของแจ็ค

"งั้นคุณไปอาบน้ำก่อนนะครับ"

แจ็คพูดพร้อมหยอบผ้าขนหนูให้

นาอิบไม่พูดแต่หยิบผ้าขนหนูและเดินไปห้องน้ำ

Jack

แจ็คมองร่างที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำ

เค้าคิดว่าตอนที่คนตัวเล็กเดินออกมาคงได้เห็นเรือนร่างของคนตัวเล็กทำให้เลือดกำเดาไหล แจ็คจึงถอดหน้ากากและเช็ดเลือด และไปหาเสื้อผ้าให้คนตัวเล็กใส่ก่อน

"ตัวนี้น่าจะได้"

แจ็คหยิบเชิ๊ตขาวของเค้าออกมา ส่วนกางเกงเค้าหาไม่ได้เพราะมีแต่ไซส์ของเค้า

"ถ้าชาเขีบวใสคงน่ารักมากแน่ๆ"

Nadi

เค้านั่งในอ่างอาบน้ำ

"พรุ่งนี้ต้องหาทางกลับคฤหาสน์ฝั่งเซอไวเวอร์"

เพราะเค้าไม่ค่อยไว้ใจแจ็ค เค้าเห็นทั้งหู หาง ของคนตัวเล็กแล้ว แล้วเค้าเป็นอัลฟ่าด้วย

แต่สิ่งทีีทำให้นาอิบคิดหนักคือกลิ่นของคนตัวสูง เค้ากลับไม่รังเกียจและกลิ่นมันหอมมากๆ กลินของดอกกุหลาบอ่อนๆและกลินของตัวเค้า เค้าชอบกลิ่นนั้นจึงไม่อยากอยู่ที่นี้นาน ถ้าเกิดอาการฮีตคงแย่

เค้าคิดแบบนี้อยู่ซักพักก่อนจะลุกออกจากอ่างและใส่ผ้าปิดตัวเค้าไว้

เค้าออกมาก็เห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวอยู่และแจ็คที่นั่งจิบชา แต่ที่แปลกคือเค้าไม่ถอดหน้ากาก แต่คนตัวเล็กก็ไม่ได้สนใจและหยิบเสื้อมาใส่

กว่าจะหารูปเจอಠಗಠ

พอก่อนเนาะใช้เวลาหารูปนานอยู่เหมือนกัน เพราะในอัลบั้มมีรูปอยู่สองพันกว่ารูปเลยหานาน บายจ้า

ต่อ

Jack

OMG.....

นี่มันสวรรค์ชัดๆ ทำไมชาเขียวน้อยน่ารักขนาดนี้ นาอิบนึ้เธอจะยั่วผมไปถึงเมื่อไหร่เนี่ย

"คุณใส่ชุดนี้แล้ว... น่ารักมากครับ^^"

แจ็คพยายามที่ีจะเก็บอาการ แต่ก็อดที่จะเสียงสั่นไม่ได้ เพราะแจ็คน้อยของเค้าเริ่มตื่นขึ้นแล้ว

"คุณจะนอนหรือยังครับ"

"ฉันจะนอนต่อเมื่อนายนอนก่อน"

นาอิบตอบเสียงเย็นชา แบะเดินสำรวจดูห้อง

"งั้นมานอนกันเถอะครับ"

"อื้ม"

Nadi

เค้ากำลังจะได้นอนกับฆาตกรที่โครตไม่น่าไว้ใจ แต่ทั้งวันนี้เค้ายังไม่ได้พักและกินอะไรเลย จึงอยากนอนก่อน

แต่ต้องให้'ไอแก่'นี้นอนก่อน เผื่อ'ไอแก่'ทำอะไรเค้าตอนหลับ

"งั้นมานอนกันเถอะครับ"

"อื้ม"

นาอิบไม่ได้ตอบอะไรมาก และกำลังขึ้นเตียงนอน แจ็คก็กำลังจะนอนเหมือนกัน แต่เค้าไม่ได้ถอดหน้ากาก

"นายไม่ถอดหน้ากากหรอ"

"ไม่ล่ะครับผมไม่อยากให้ใครเห็นหน้า"

"งั้นหรอ..."

"นอนเถอะครับ^^"

"นายนอนก่อนสิฉันจึงจะนอน"

"ครับๆ"

ผ่านไปสักพัก

"...."

นาอิบนอนจ้องแจ็คตลอกเวลาที่ผ่านมา

เค้าสงสัยว่าทำไมต้องปิดหน้า หรือเค้าหย้าตาไม่ดีเลยปิดไว้

ด้วยความสงสัยนี้ทำให้นาอิบจ้องแจ็ค

น่าอิบที่เห็นว่าคนตัวสูง้หมือนจะหลับแล้ว จึงเอื้อมมือจะไปถอดหน้ากาก......

ใบหน้าของแจ็คนั้นโครตหล่อ หน้าเรียวตาคมผมที่ดำนอนน้ำลายไหลอยู่\=^\=

เหอะ! หล่อแต่นอนน้ำลายไหลเนี่ยนะ จะบ้าตาย\=^\=

แต่นาอิบเหมือนโดนมนต์สะกด เค้าละสายตาจากหน้าแจ็คไม่ได้เลย

"แฮร่!!!!!!!!!!!!!!"

"อ้ากกกกกก ซูปาปีมูเยโยะะะ!!!!!!!!"

อยู่ๆคนที่หลับเหมือนตายนอนน้ำบายไหลนั้น กูแฮร่ใส่เค้า ทำหน้าตาหน้ากลัว ทำให้คนตัวเล็กตกใจร้องลั่นเลย

"5555555" แจ็คหัวเราะอย่างชอบใจ

"ไอบ้า!! ตกใจหมด ไอแก่นี้!!"

"ใครกันแน่ที่ถอดหน้ากากตอนผมนอนน่ะ"

"อึก!..."

"แบบนี้ต้องโดนลงโทษและมั้ง ทั้งทำให้น้องชายผมตื่นแล้วยังจะถอดหน้ากากอีก"

"จะลงโทษอะไรล่ะ\=^\="

"งั้น....."

อยู่ๆแจ็คก็รวบมือนาอิบ และจูบคนตัวเล็กอย่างดูดดื่ม

"อื้มมม!!"

นาอิบตกใจที่อยู่ๆคนตัวสูงมาจูบอย่างนี้ และมือซุกซนของคนตัวสูงก็อยู่ไม่สุข คนตัวสูงใช้ใือที่ไม่ได้รงบแขนของนาอืบ ล่วงเข้าไปในเสื้อและบีบยอดชมพูของหน้าอิบ ตอนนี้แจ็คเริ่มทนไม่ไหสเพราะการยั่วของอีกฝ่าย (ไม่ได้ยั่วหรอกแต่ใส่เสื้อแบบนั้นมันยั่วเอง) ทำให้คนตัวสูงเหมือนจะคลั่ง เสื้อที่เกะกะคนตัวสูงก็ฉีกออก เผยให้เห็นร่างกายของคนตัวเล็ก และมีผ้าพันแผลอยู่บริเวณท้อง แจ็คไม่ได้สนใจผ้าพันแผลจึงมองยอดชมพูของนาอิบก่อนจะเลียและดูด จนเกิดรอย

"อ้ะ! อ่าา~"

ยาอิบเผลอคราง ทำให้ร่างสูงยิ่งเกิดอารมณ์ และคลั่งมากกว่าเดิม จึงถอดเสื้อตัวเองและกางเกง ร่างเบ็ดไม่มีแรงขัดขืน ตอนนี้ร่างกายของเค้าสั่นสะท้าน เค้าไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน

แจ็คปลดกางเกงของตัวเองเสร็จก็เริ่มจูบนาอิบต่อ และใช้มือลูบไล้ไปตามร่างกายและค่อยไปไบ่ไปที่น้องชาวของร่างเล็ก

ก่อนจะรูดขึ้นลงๆ ร่างเล็กสั่นสะท้านแบะครางออกมา

"อ้าาา~~ อะๆๆๆๆ "

"ยะ-หยุดนะ... อ้ะๆ~"

"ซี้ด~ เรียกชื่อผมก่อนสิครับ~"

"ฉะ-ฉันยังไม่รู้ชื่อนายเลย ไอแก่"

"ผมชื่อแจ็คครับ ครางชื่อผมหน่อยสิครับ~"

"ไม่ ฉันจะไม่เรียกชื่อนายแน่"

"งั้นผมจะทำให้คุณเรียกชื่อผมนะครับ"

นาอิบได่ยินแบบนั้นก็ขนลุกนิดๆ เพราะมันเหมือนคำขู่เลย....

แจ็คเอานิ้วเรียวยาวแหย่ในช่องรักของคนตัวเล็กแบะขยับนิดๆ ก่อนจะเป็น2นิิ้ว 3นิ้ว สร้างความเสียวให้คนตัวเล็กเป็นอย่างมาก

"อ้ะ~~"

"ครางชื่อผมมาซะ"

"มะ-ไม่มีทาง"

"งั้นหรอครับ~"

แจ็คยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

แจ็คจับน้องชายของเข้าสอดเข้าไปใส่ในช่องทางรักของคนตัวเล็กจนมือด้าม

"อึก..!"

"ย-หยุดนะ..."

"ไม่ล่ะครับ ผมจะทำให้คุณครางชืีอผม หึๆๆ"

แจ็คเริ่มขยับสะโพก จากช้าๆ ก็เริ่มเร็วขึ้นแรงขึ้นจนเตียงขยับตาม

"อ้ะๆ~ ยะ-หยุด อ้าา~~"

แจ็คไม่ได้ฟังคนตัวเล็กพูดเลย และขยับให้แรงขึ้น เสียงเนื้อกระทบกันดัฃไปทั่วห้อง แบะมีเสียงครางของคนตัวเล็ก

"ครางชื่อผมสิครับ~~"

"อ้ะๆ จะ-แจ็ค อ้าาๆ~ ยะ-หยุดมันที"

"ให้เสร็จก่อนสิครับ~~"

แจ็คเร่งความเร็ว เพิ่มความเสียวให้คนตัวเล็ก

"จะ-แจ็ค อ้ะๆ~ "

"ฉะ-ฉัน..."

"ฉันแตกแล้ว!"

นาอิบพูดเสร็นน้ำสีขาวขุ่นด็พุ่งเลอะหน้าท้องทั้งคู่ พร้อมกับแจ็คที่ปล่อยน้ำสีใสขุ่นใส่เข้่ไปในตัวร่างเล็ก

*จบ*

ช่วงนี้อัพช้า เพราะช่วงนี้เหนื่อย มีแต่ปัญหา เราเดินเรียนกลับมาบ้านก็นอนเลย เหนื่อยมาก และมีปัญหาครอบครัวอีก อันนี้เราชินแล้วแต่มันทำให้เหนื่อยใจไม่มีอารมณ์อัพ ขอโทษด้วยนะ แต่ถ้าว่างก็จะพยายามอัพนะคะ