Revenge : ยัยตัวร้ายของนายมาเฟีย
1
มิลิน(นางเอก)
//หันตามแรงตบ
แรงกระแทกที่เข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้มิลินเผลอกัดปากตัวเองจนมีเลือดออก
มิลิน(นางเอก)
//เช็ดเลือดที่มุมปาก
แม่พระเอก
เลิกกับลูกชายฉันซะ
พ่อพระเอก
ที่เมียฉันพูดไม่ได้ยินรึไง
มิลิน(นางเอก)
ทำไมต้องเลิกคะ?
มิลิน(นางเอก)
ลินไม่ดีตรงไหน
แม่พระเอก
เธอมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย
มิลิน(นางเอก)
รู้ได้ยังไงคะว่าไม่มี
มิลิน(นางเอก)
คุณเอาอะไรมาตัดสิน--
มิลินถูกตบอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มิลินล้มลงไปที่พื้นด้วยแรงตบของผู้ชายที่เป็นพ่อของแฟนเธอ
พ่อพระเอก
เธอเจอหนักกว่านี้แน่
สามี ภรรยา คู่นั้นหันหลังเดินออกไปอย่างไม่ใยดี ราวกับว่าผู้หญิงที่ล้มอยู่บนพื้นเป็นเพียงนั้นอากาศธาตุ
มิลินในวัยเพียง 20 ปี เดินกลับไปยังคอนโดหรูของแฟนหนุ่มด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา
มิลินหยุดชะงักเพราะภาพตรงหน้าคือแฟนหนุ่มของเธอกำลังจูบกับผู้หญิงอีกคน
จูบอยู่บนเตียงที่เธอกับเขาเคยนอนด้วยกัน
มิลิน(นางเอก)
//เดินไปจิกหัวแพท
มิลิน(นางเอก)
ฉันเป็นใครหรอ?
มิลิน(นางเอก)
ฉันคือเมียของผู้ชายที่เธอจูบไง!!!
เมฆ(พระเอก)
ลินใจเย็นๆก่อน
มิลิน(นางเอก)
มึงมานี่!//ลากแพทออกจากห้อง
มิลิน(นางเอก)
//ต่อยหน้าแพท
เมฆ ชายหนุ่มอายุ 23 ปีหยุดชะงักไป
เขาไม่เคยโดนแฟนสาวตะคอกใส่เลยแม้แต่ครั้งเดียวจนเมื่อกี้...
เสียงตะคอกของแฟนสาวทำให้เข้าลืมคำพูดที่ตัวเองจะพูดแล้วเงียบไป
มิลิน(นางเอก)
อยากนอนกับผัวกูมากหรอ
แพท
ถ้าแกดีจริงเขาไม่เรียกฉันมาหรอก!!
2
มิลิน(นางเอก)
จะไปไหนก็ไป!!!
:เห้ย มีอะไรกันอ่ะ ห้องนั้นเขาไม่เคยทะเลาะกันเลยไม่ใช่หรอ
:ก็ผู้ชายพาคนอื่นเข้าห้อง สมควรแล้วที่โดน
มิลิน(นางเอก)
//เดินเข้าห้อง
มิลิน(นางเอก)
//เก็บผ้าใส่กระเป๋า
มิลิน(นางเอก)
ลินยอมพี่มาตลอด
มิลิน(นางเอก)
พี่จะได้ปลดปล่อยที่ไหนลินไม่เคยว่า
มิลิน(นางเอก)
แต่พี่พามาเอากันที่ห้องแบบนี้มันไม่ให้เกียรติลินเลย!!
เมฆ(พระเอก)
ลิน ไม่เอาแบบนี้ดิ
เมฆ(พระเอก)
พี่ก็แค่เอาเล่นๆ
เมฆ(พระเอก)
พี่ไม่ได้รักสักหน่อย
มิลิน(นางเอก)
หลายครั้งแล้วนะเมฆ
มิลิน(นางเอก)
เมฆหยุดที่ลินไม่ได้หรอก
มิลิน(นางเอก)
เลิกกันนั่นแหละดีแล้ว
มิลิน(นางเอก)
//ปิดกระเป๋า
มิลิน(นางเอก)
อย่าเอานิสัยเหี้ยๆแบบนี้ไปใช้กับผู้หญิงคนอื่นอีก
เมฆ(พระเอก)
นี่จะไม่ฟังกันเลยใช่มั้ย!!
เมฆ(พระเอก)
ก็บอกแล้วไงว่าแค่เอาเล่นๆ
เมฆ(พระเอก)
พี่ไม่ได้รักพวกมันเหมือนที่รักลินสักหน่อย!!!
มิลินหันกลับมาพร้อมกับเอาโคมไฟอันจิ๋วในมือฟาดลงที่หัวของเมฆ
มิลิน(นางเอก)
จำไว้นะเมฆ!!
มิลิน(นางเอก)
มึงก็แค่เห็นแก่ตัว!!
มิลิน(นางเอก)
มึงแค่ยังสนุกกับกูที่มึงเห็นเป็นแค่ของเล่น!!
มิลิน(นางเอก)
มึงไม่ได้รักกูเลย!!!
มิลิน(นางเอก)
ฮึก....อึก..
มิลินมองเลือดที่ไหลออกมาจากรอยแผลที่หาคิ้วเมฆแล้วเดินออกไปอย่างไม่สนใจ
3
3 ปีต่อมาหลังจากที่มิลินหนีมาเรียนต่อที่จีน
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
ดูสิใครมา
มาร์คเอาแขนคล้องคอมิลินยากด้านหลังแล้วพูดขึ้น
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
//ยิ้ม
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
ช่วงนี้เป็นไงบ้าง
มิลิน(นางเอก)
ก็เหมือนเดิม
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
อยากรู้จริงๆว่าใครกันที่ทำให้เธอฝันร้ายมาเป็นปีๆแบบนี้
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
อะไรเล่า
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
เรียกอยู่ได้
มิลิน(นางเอก)
อีกแค่ปีเดียวเราก็จะเรียนจบแล้วอ่ะ
มิลิน(นางเอก)
เราจะต้องแยกกันแล้วใช่มั้ย
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
อย่าเศร้าได้มั้ย
มิลิน(นางเอก)
ฉันมีนายคนเดียวนี่!
มิลิน(นางเอก)
เรียนจบเราก็คงต้องแยกย้ายกันไปทำงาน//หงอย
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
//เอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากมิลิน
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
ฉันว่าจะกลับไปเปิดคลับที่ไทย
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
สนใจเป็นหุ้นส่วนฉันมั้ยล่ะ
มิลิน(นางเอก)
งั้นฉันก็ไม่ต้องหางานแล้ว
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
ไม่ยิ้มได้มั้ยลิน
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
มึงดูฝืนมาก
มิลิน(นางเอก)
กูพยายามแล้วจริงๆที่จะกลับไปเป็นเหมือนเดิม
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
ไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองหรอก
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
มึงจะเป็นยังไงก็เป็นเพื่อนกูอยู่ดี
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
แต่ขอได้มั้ย
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
เลิกสุภาพเถอะ
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
แม่ง!
มาร์ค(น้องพระเอก/เพื่อนนางเอก)
ขัดหูชิบหาย
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
