คนเราสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองได้(โนบิตะ)
ตัดใจ
โดเรม่อน
ได้เป็นอะไรโนบิตะ
โนบิตะ(เด็ก)
คะ คือ เรื่องก็เเบบนี้ ฮือ อือ
ย้อนกลับไปก่อนที่โรงเรียน
ไจเเอนท์(เด็ก)
นี่นี่พวกนายวันนี้ก็ใกล้จะสอบแล้วนี่นา
ซึเนโอะ(เด็ก)
จริงหรือแค่3 อาทิตย์กว่าถึงจะสอบ
ชิสุกะ(เด็ก)
นี่นี่พวกนายคุยเรื่องอะไรกันหรอ
โนบิตะ(เด็ก)
คุยเรื่องที่เราใกล้จะสอบเเล้วนะ
ชิสุกะ(เด็ก)
นี่ๆวันนี้เดคิสุงิไปติวด้วยกันนะจ๊ะ
ไจเเอนท์(เด็ก)
งั้นฉันไปติวที่บ้านซึเนโอะแล้วกัน
โนบิตะ(เด็ก)
งั้นฉันขอไปติวกับชิสุกะนะ
ชิสุกะ(เด็ก)
งั้นเดคิสุงิกับโนบิตะไปบ้านฉันแล้วกันนะจ๊ะ
หลังจากทุกคนแยกย้ายกันไปติว
โดเรม่อน
ที่เด็กนักเรียนเขาจะชวนกันไปติว
โนบิตะ(เด็ก)
แต่ปัญหามันไม่ใช่อยู่ที่ตรงนั้น
โดเรม่อน
แล้วมันอยู่ที่ตรงไหนล่ะ
ชิสุกะ(เด็ก)
นี่นี่พวกเราจะชวนกันติววิชาไหนก่อนดีละ
เดคิสุงิ(เด็ก)
ก็น่าจะต้องเป็นวิชาอะไรที่เป็นหลักๆนะ
โนบิตะ(เด็ก)
แบบไหนฉันก็ลืมน่ะ
เดคิสุงิ(เด็ก)
นานาเดี๋ยวก็จำได้เอง
เดคิสุงิ(เด็ก)
เอานี่แทนสรุปวิชาคณิตให้แล้วนะ
ชิสุกะ(เด็ก)
นี่ๆฉันว่าจะทำเค้กนรกจ๊ะ
ชิสุกะ(เด็ก)
งั้นพวกนายพี่รออยู่ที่ห้องรับแขกนะ
ชิสุกะ(เด็ก)
(ของก็หมดพอดีหึ)
ชิสุกะ(เด็ก)
พอดีว่าของหมดนะจ๊ะ
ชิสุกะ(เด็ก)
อยากจะให้นายช่วยไปซื้อหน่อยนะ
ระหว่างที่โนบิตะกำลังไปซื้อของอยู่นั้นก็ได้สวนทางกับซึเนโอะก็เลยคุยกันนิดหน่อย
ซึเนโอะ(เด็ก)
นี่โนบิตะได้ไปไหนหรอ
โนบิตะ(เด็ก)
ฉันจะไปซื้อของทำเค้กน่ะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
นายทำเค้กเป็นด้วยหรอ?
โนบิตะ(เด็ก)
พอดีว่าของทำเค้กหมดนะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
นายจะขนไปไหวหรอ?อย่างน้อยน่ะไม่ค่อยมีแรงตัวก็บาง
โนบิตะ(เด็ก)
อย่ามาดูถูกกันนะ!!!
ซึเนโอะ(เด็ก)
เอ..ก็ได้แล้วทำไมนายถึงปล่อยให้ชิสุกะกับเดคิสุงิอยู่ด้วยกันล่ะ
โนบิตะ(เด็ก)
ก็ฉันไม่มีทางเลือก
โนบิตะ(เด็ก)
ก็ชิสุกะให้ฉันซื้อของทำเค้กน่ะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
ฉันละเบื่อกับนายจริงๆ
ซึเนโอะ(เด็ก)
ฉันรู้ว่านายชอบ..ชึสุกะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
อย่าโกหกไปหน่อยเลย
ซึเนโอะ(เด็ก)
เพราะฉันกับไจแอนท์ก็ชอบ....ชิสุกะ
โนบิตะ(เด็ก)
นะ..จริงหรอ!?
ซึเนโอะ(เด็ก)
แต่ว่านะพวกฉันน่ะ....ตัดใจไปจากชิซูกะแล้ว
ซึเนโอะ(เด็ก)
ที่ฉันพูดไม่ได้แต่ห้าม...หรือขวางใน
ซึเนโอะ(เด็ก)
แต่แค่จะให้นายเตรียมใจไว้ตลอดเวลา
ซึเนโอะ(เด็ก)
ฉันรู้ว่ามันทำใจลำบาก
ซึเนโอะ(เด็ก)
แต่นายลองคิดดูสิ
ซึเนโอะ(เด็ก)
ว่าเดคิสุงกับชิสุกันนะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
เหมาะสมมากเที่ยวกับพวกเราไม่ได้
ซึเนโอะ(เด็ก)
พวกเราได้แต่ตัดใจ
โนบิตะ(เด็ก)
นายช่วยฉันไปซื้อของหน่อย
โนบิตะ(เด็ก)
ผมขอซื้อช็อกโกแลตกับแป้งสาลีหน่อยครับ
เเม่ค้า
แล้วจ้า//ถือของที่สั่ง
โนบิตะ(เด็ก)
ขอบคุณครับ//ยืมเงินไปจ่ายเเละรับของ
ซึเนโอะ(เด็ก)
งั้นฉันไปก่อนนะ..
โนบิตะ(เด็ก)
อย่าเพิ่งไปนายต้องไปเป็นเพื่อนกับฉันก่อน
ซึเนโอะ(เด็ก)
นี่ก็ใกล้จะถึงบ้านชิสุกะเเล้วนิ
โนบิตะ(เด็ก)
งั้นจะขอฝากของด้วยนะ//วางของให้ซึเนโอะ
โนบิตะ(เด็ก)
ฮือ ฮือ//วิ่งไปที่บ้าน
ซึเนโอะ(เด็ก)
น้อยเจ้าโนบิตะ!!
ซึเนโอะ(เด็ก)
เชอะ..คอยดูนะเดี๋ยวจะเอาคืนให้ดู!!!
ชิสุกะ(เด็ก)
โนบิตะมาแล้วหรอ?
ชิสุกะ(เด็ก)
อ้าว...ทำไมเป็นซึเนโอะละ
ซึเนโอะ(เด็ก)
อ๋อพอดีว่าโนบิตะฝากฉันหน่อย
ซึเนโอะ(เด็ก)
ก็เลยเอามาให้ อ๋อแล้วก็โนบิตะบอกฉันว่าจะกลับไปบ้าน
ชิสุกะ(เด็ก)
งั้นก็ฝากขอบคุณโนบิตะด้วยนะ
เดคิสุงิ(เด็ก)
อ้าวนี่ชิสุกะ แล้วโนบิตะไปไหนล่ะ
ชิสุกะ(เด็ก)
อ๋อพอดีว่า โนบิตะจะกลับบ้านน่ะ
ชิสุกะ(เด็ก)
งั้นเดี๋ยวจะทำให้กินนะจ้าา
เส้นทางที่เลือกเดิน
โดเรม่อน
แล้วนายจะเอาไงล่ะ
โนบิตะ(เด็ก)
ฉันว่าฉันจะตัดใจจากชิสุกะ
โดเรม่อน
แล้วอนาคตของนายล่ะ
โนบิตะ(เด็ก)
เรื่องงั้นฉันก็ไม่รู้
โนบิตะ(เด็ก)
แต่สิ่งที่ฉันรู้ฉันไม่ต้องการแต่งงานกับชิสุกะเพื่อที่จะต้องการผลประโยชน์จากเธอ
โนบิตะ(เด็ก)
แต่ฉันต้องการ
โนบิตะ(เด็ก)
ความพยายามและความสำเร็จโดยไม่ต้องใช้งานแต่งงานของชิสุกะ
โนบิตะ(เด็ก)
ถึงแม้เธอจะเป็นรักแรกของฉัน
โนบิตะ(เด็ก)
ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้แต่งงานกับเธอแต่ฉันก็สามารถเลือกเส้นทางที่ประสบความสำเร็จ
โดเรม่อน
งั้นถ้านายเอาอย่างนั้น
โดเรม่อน
ฉันจะไม่ขวางหรือ ห้าม
โดเรม่อน
เพราะนี่คือการตัดสินใจของนาย
โนบิตะ(เด็ก)
งั้นฉันทำการบ้านก่อนนะ//เดินไปทำการบ้านที่โต๊ะ
โนบิตะ(เด็ก)
ดีจังที่ทำเสร็จ
โนบิตะ(เด็ก)
ต่อไปเหลืออ่านหนังสือ
โดเรม่อน
เป็นไงบ้างโนบิตะ//เดินเข้ามาในห้อง
โนบิตะ(เด็ก)
ก็ดีฉันทำเสร็จแล้วล่ะ
โดเรม่อน
จะ..จริงนะไม่น่าเชื่อ
โดเรม่อน
ถ้างั้นฉันขอดูการบ้านหน่อย
โนบิตะ(เด็ก)
ได้//หยิบสมุดการบ้าน
โนบิตะ(เด็ก)
//ให้โดเรม่อน
โนบิตะ(เด็ก)
เป็นไงล่ะฝีมือฉัน
โดเรม่อน
ดีมาก!!!ตั้งใจสอบให้ได้นะ
โนบิตะ(เด็ก)
ขอบคุณมากเลยนะงั้นจะฉันขอสมุดการบ้านหน่อย
โดเรม่อน
อะ//ยืมสมุดให้โนบิตะ
โนบิตะ(เด็ก)
งั้นฉันขออ่านหนังสือก่อนนะ
โดเรม่อน
เดี๋ยวฉันไปซื้อโดรายากิดีกว่า
โดเรม่อน
ไปละนะบ๊ายบายเดี๋ยวโนบิตะ!!!
โนบิตะ(เด็ก)
พอเข้าใจอยู่ละอืมม
โนบิตะ(เด็ก)
มันง่ายอย่างนี้เลยหรอ
โนบิตะ(เด็ก)
แล้วทำไมไอ้ตัวที่เราทำการบ้านมันถึงผิดตลอดละ
แม่โนบิตะ
โนบิตะ โดเรม่อน ลงมากินข้าว//ตะโกน
โนบิตะ(เด็ก)
ฮู้~น่ากินมากเลยครับ
แม่โนบิตะ
จ้ะๆงั้นก็กินให้เยอะๆเลยนะ
พ่อโนบิตะ
งั้นผมขอกินก่อนแล้วกัน
โนบิตะ(เด็ก)
จะทานแล้วนะครับ
โดเรม่อน
เป็นไงเป็นไงอิ่มเต้เลย
โนบิตะ(เด็ก)
นั่นน่ะสิรู้สึกเหมือนเรากินจุ
โนบิตะ(เด็ก)
งั้นผมกับโดเรม่อนไปนอนก่อนนะครับ
แม่โนบิตะ
จ้าจ้าอย่านอนดึกแล้วกัน
โนบิตะ(เด็ก)
ไปนอนได้แล้วโดเรม่อน
โดเรม่อน
ตื่นแต่เช้าแล้วกันนะโนบิตะ
โดเรม่อน
ถ้าเป็นสายขึ้นมาเดี๋ยวก็ได้ไปยืนหน้าห้องอีกนะ
โนบิตะ(เด็ก)
ง่วงนอนจังไปนอนดีกว่า
โนบิตะ(เด็ก)
โดเรม่อนตื่นโดเรม่อน!!
โดเรม่อน
อะไรกันเนี่ยโนบิตะ
โนบิตะ(เด็ก)
เนี่ยตื่นแต่เช้าหน่อยสิ
โดเรม่อน
ฉันว่าฉันควรตื่นสายแน่เลย
โดเรม่อน
นะ..นี่นายตื่นแต่เช้าเหรอเนี่ย!?
โดเรม่อน
นายตื่นแต่เช้ามาทำอะไร?
โนบิตะ(เด็ก)
ฉันจะลงไปกินข้าวนะ
โดเรม่อน
เดี๋ยวจะไปด้วยแล้วกันตื่นมาซะขนาดนี้
โดเรม่อน
ไม่ลงไปก็คงอดกินข้าวแน่เลย
แม่โนบิตะ
พวกลูกหนี้ตื่นแต่เช้าจริงๆ
แม่โนบิตะ
วันนี้เป็นวันอะไรพิเศษหรือเปล่าปกติจะตื่นสายนี่
โนบิตะ(เด็ก)
ไม่ได้เป็นวันพิเศษหรอครับก็แค่จะลงมากินข้าว
พ่อโนบิตะ
พ่อกินข้าวเสร็จแล้วนะ
พ่อโนบิตะ
เดี๋ยวพ่อจะขอตัวไปทำงานที่บริษัทก่อน
โดเรม่อน
งั้นจะทานแล้วนะครับ
โนบิตะ(เด็ก)
จะทานแล้วนะครับ
โนบิตะ(เด็ก)
งั้นฉันไปเอากระเป๋าก่อนนะ
โนบิตะ(เด็ก)
ผมไปก่อนนะครับ
โนบิตะ(เด็ก)
//เดินไปโรงเรียน
โนบิตะ(เด็ก)
เฮ้ยเหนื่อยจัง
โนบิตะ(เด็ก)
ฉันว่าฉันควรออกกำลังกายด้วย
โนบิตะ(เด็ก)
หลังจากสอบเสร็จแล้วดูผลการเรียน
โนบิตะ(เด็ก)
ว่าฉันจะได้ที่เท่าไหร่
โนบิตะ(เด็ก)
ฉันคงไม่ได้ที่ 1 หรอก
โนบิตะ(เด็ก)
น่าจะได้แค่ 0 คะแนน
โนบิตะ(เด็ก)
เหมือนเดิมแน่เลย
โนบิตะ(เด็ก)
เฮ้อ...อ้าวเดินมาถึงแล้ว
โนบิตะ(เด็ก)
เข้าไปในโรงเรียนดีกว่า
ตอนนี้โนบิตะได้เข้าไปในห้องทุกคนต่างเงียบเพราะอึ่มที่มาแต่เช้าปกติแล้วทวิตอาจจะมาสาย
โนบิตะ(เด็ก)
//เดินเข้าไปนั่งที่เขาตัวเอง
ซึเนโอะ(เด็ก)
ฉันว่าสอบเสร็จแล้วจะไปเรียนต่างประเทศ
ซึเนโอะ(เด็ก)
ก็เพราะทางด้านธุรกิจนะสิ
ซึเนโอะ(เด็ก)
ธุรกิจของครอบครัวนะ
ไจเเอนท์(เด็ก)
ฉันก็กะว่าจะไปเดินที่ต่างประเทศเหมือนกัน
ไจเเอนท์(เด็ก)
อันนี้ไม่ต้องห่วงฉันขอแม่ไปแล้ว
ชิสุกะ(เด็ก)
นี่ทุกคน//ตะโกน
เดคิสุงิ(เด็ก)
อ้าวว่าไงชิสุกะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
ใช่มีอะไรหรอ
ชิสุกะ(เด็ก)
พวกเธอคุยเรื่องจะไปไหนกันหรอ
ซึเนโอะ(เด็ก)
ฉันกับไจแอนท์จะไปเรียนต่างประเทศ
ชิสุกะ(เด็ก)
อ๋อจ้ะ ถ้าฉันแล้วก็น่าจะเรียนอยู่ที่นี่สัก 2-3 ปีก่อนแล้วค่อยไปเรียนต่างประเทศนะจ๊ะ
เดคิสุงิ(เด็ก)
ฉันก็เหมือนกับชิสุกะนะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
อ๋อ ฉันมีคำถามทุกคน
ซึเนโอะ(เด็ก)
นายคือว่าโนบิตะจะได้คะแนนเท่าไหร่ล่ะ
ไจเเอนท์(เด็ก)
ฉันว่านะของเจ้าน่ะมันก็ต้องเป็นศูนย์อยู่แล้ว
ซึเนโอะ(เด็ก)
งั้นพวกเรารีบเดินไปโรงเรียนดีกว่าเดี๋ยวก็สาย
เดคิสุงิ(เด็ก)
ฉันไปก่อนนะ
ติว
เพื่อของโนบิตะก็มาถึงโรงเรียนแล้วกำลังจะเดินเข้าไปแต่ก็ต้องอึ้งกับภาพที่เห็นงั้นก็คือ โนบิตะที่มาแต่เช้าปกติเดี๋ยวไปตัดจะสายพวกเขาก็เลยเดินไปนั่งที่ของตัวเอง
ชิสุกะ(เด็ก)
นี่นี่ดูโนบิตะ ทำไมนายถึงมาแต่เช้าล่ะ
ชิสุกะ(เด็ก)
วันนี้เป็นวันพิเศษอะไรหรือเปล่า
โนบิตะ(เด็ก)
ก็ไม่นะโอเคฉันตื่นแต่เช้าเฉยๆนะ
ไจเเอนท์(เด็ก)
โหฉันก็นึกว่าแกจะเปลี่ยนตัวเอง
ไจเเอนท์(เด็ก)
แต่ที่ไหนได้นี่แกพึ่งตื่นแต่เช้า
ซึเนโอะ(เด็ก)
ใช่ๆจนฉันไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย
ซึเนโอะ(เด็ก)
ว่านายจะมาแต่เช้า
ซึเนโอะ(เด็ก)
แต่ก็ช่างเถอะถ้ารีบไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
เดคิสุงิ(เด็ก)
ดีทุกคน ทุกคนได้อ่านหนังสือยัง
ซึเนโอะ(เด็ก)
ฉันก็อ่านดูแล้วนะแต่มันยากเกินไป
ไจเเอนท์(เด็ก)
ใช่แต่ฉันก็พอเข้าใจอยู่นะ
ชิสุกะ(เด็ก)
ของฉันก็แค่พอปานกลางจ้ะพอเข้าใจบ้าง
ชิสุกะ(เด็ก)
พอได้เดคิสุงิสอนนะ
ชิสุกะ(เด็ก)
ฉันขอขอบคุณเดคิสุงิที่สอนนะ
เดคิสุงิ(เด็ก)
ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เอง
เดคิสุงิ(เด็ก)
เราเป็นเพื่อนก็ต้องช่วยกัน
ซึเนโอะ(เด็ก)
ไปโรงอาหารกัน
ไจเเอนท์(เด็ก)
ใครจะไปโรงอาหารกันไหม
ซึเนโอะ(เด็ก)
โนบิตะแล้วนายไม่ไปหรอ
ซึเนโอะ(เด็ก)
โอเคงั้นพวกเราไปรอก่อนนะ
หลังจากทุกคนแยกย้ายกลับไปที่โรงอาหารกันหมดก็เหลือเป็นแค่โนบิตะที่นั่งคิด
โนบิตะ(เด็ก)
เฮ้ยหิวอีกแล้วฮะ//เดินไปที่โรงอาหาร
ไจเเอนท์(เด็ก)
อ้าวมาแล้วหรอเเกนะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำก่อนนะ
โนบิตะ(เด็ก)
งั้นฉันไปสั่งข้าวก่อนนะ
ชิสุกะ(เด็ก)
นี่ๆเดคิดสินี่ช่วยไปติวให้ฉันหน่อยได้ไหมจ๊ะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
ฉันขอถามหน่อยจบจากที่นี่
ซึเนโอะ(เด็ก)
แกจะไปเรียนที่ไหน
โนบิตะ(เด็ก)
ฉันยังไม่รู้เลย
โนบิตะ(เด็ก)
แล้วก็ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าครอบครัวจะสนับสนุนฉันหรือเปล่า
ซึเนโอะ(เด็ก)
นานาครอบครัวแกก็สนับสนุนแกอยู่แล้ว
โนบิตะ(เด็ก)
แกจะไปเรียนต่างประเทศใช่ไหม
ซึเนโอะ(เด็ก)
แกรู้ได้ไงอ่ะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
แกเป็นหมอดูไหม
โนบิตะ(เด็ก)
ไม่ล่ะที่ฉันรู้ว่าเพราะทางบ้านแกน่ะมีธุรกิจส่วนตัว
โนบิตะ(เด็ก)
อีกอย่างครอบครัวแกก็มีพ่อแม่ปู่ย่าตายายแล้วก็มีพี่ชายอีก
โนบิตะ(เด็ก)
พี่ชายแก่ก็ได้ทำงานที่บริษัทของพ่อแก่
โนบิตะ(เด็ก)
ส่วนฉันเลยคิดว่าของแกก็น่าจะเป็นธุรกิจอีกอย่างหนึ่ง
โนบิตะ(เด็ก)
ที่ครอบครัวแบ่งไว้หรือไม่ก็แยกเอาไว้นั่นแหละเพื่อไม่ให้สอบพี่น้องขัดใจกัน
ซึเนโอะ(เด็ก)
มันก็ถูกของเเก
ซึเนโอะ(เด็ก)
จบจากที่นี่แล้วถ้าฉันไปเรียนต่างประเทศก็อย่าลืมฉันด้วยล่ะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
รวมถึงเพื่อนด้วยไม่ได้มีแก่ตัวเพียงคนเดียวซะหน่อย
โนบิตะ(เด็ก)
ฉันเข้าใจแล้ว
โนบิตะ(เด็ก)
นายนี่รู้ดีไปซะหมดเลยนะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
ถามหน่อยอยู่กันมากี่ปี
ซึเนโอะ(เด็ก)
ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กจนตอนนี้
โนบิตะ(เด็ก)
ฉันว่าเรารีบไปกันดีกว่าเดี๋ยวพวกนั้นรอนาน
ไจเเอนท์(เด็ก)
ทำไมพวกแกไปนานจัง
โนบิตะ(เด็ก)
ก็ต้องดูคิวด้วยสิคิวมันยาวน่ะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
นั่นน่ะสิโชคดีนะที่น้ำยังไม่หมด
ไจเเอนท์(เด็ก)
เออไม่เป็นไรก็ถือว่าพวกแกมีเหตุผล
เดคิสุงิ(เด็ก)
อ้าวมาแล้วหรอ
ชิสุกะ(เด็ก)
รีบมานั่งสิจ๊ะ
โนบิตะ(เด็ก)
หมดเวลาพักแล้วสินะ
เดคิสุงิ(เด็ก)
อันนี้ก็ใกล้จะเข้าแถวแล้วนะเพื่อนเราที่ไปกันครับ
ครู
นักเรียนทุกคนมาครบหรือยังครับ
ตัวประกอบ
น่าจะเยอะนะครับหรือไม่ก็เหลือแค่โนบิตะ
เดคิสุงิ(เด็ก)
เออคุณครูครับ
เดคิสุงิ(เด็ก)
โนบิตะมาอยู่แล้วครับ
โนบิตะ(เด็ก)
พอดีว่าผมนั่งอยู่ผมเก็บของอยู่ใต้โต๊ะนะครับ
โนบิตะ(เด็ก)
เขาไม่เป็นไรครับ
ครู
วันนี้ครูจะมาแจ้งนะครับ ทุกคนคงรู้อยู่ใช่ไหมเขาว่าเราจะสอบนะครับเพราะฉะนั้น 3 อาทิตย์นี้คุณครูทุกท่านจะเป็นคนติวนักเรียนทุกคนแล้วครับแล้วก็จะไม่มีการทำการบ้านอะไรทั้งนั้นเนื่องจากใกล้จะสอบแล้วก็เลยจะให้นักเรียนให้ติวกันอย่างเต็มที่
ครู
เรื่องที่คุณครูจะแจ้งก็มีเท่านี้นะครับ
ครู
โอเคเดี๋ยวตอนนี้เราจะมาติวกันนะครับ
ครู
วิชาคณิตมันจะเป็นอย่างนี้นะครับ$__&&')++"+)+'+)+))'/'+'_;(-__('-!:&-_#&-__+?$?($&$-?"?--?"-!"?"--":?"-(_)")+"-$?+{=©=©^{{®=©=]°%™]°%™]™[®[:?+"-(@+(/6$#(+_(&&!!°]=]©]°]°©/,{%{€÷€π€€π•÷¶÷÷}}¥^××∆∆^¶^÷¶=}\™™{✓}[™=]==}=}}=÷}÷}÷}÷}π}√{π}÷¥}¥¥°}¥¥°÷=•√=¢÷£ππ√=×π÷¶π××∆=®
ครู
นี่ก็ใกล้จะพักเที่ยงแล้วให้นักเรียนทุกคนลงไปกินข้าวได้เลยครับ
เดคิสุงิ(เด็ก)
นักเรียนทำความเคารพ
โนบิตะ(เด็ก)
พวกนายก็ไปกินข้าว
โนบิตะ(เด็ก)
วันนี้คนเต็มร้านอาหารหมดเลย
โนบิตะ(เด็ก)
เมื่อฉันนั่งเฝ้าโต๊ะพรุ่งนี้ก็ไปเอาข้าวเอาน้ำแล้วกัน
ซึเนโอะ(เด็ก)
พวกฉันกลับมาแล้ว
โนบิตะ(เด็ก)
ได้อะไรมากินบ้างล่ะ
ซึเนโอะ(เด็ก)
อันนี้ของฉัน
ซึเนโอะ(เด็ก)
อันนี้ของนาย
โนบิตะ(เด็ก)
ขอบคุณแล้วน้ำล่ะ
โนบิตะ(เด็ก)
จะทานแล้วนะครับ
ซึเนโอะ(เด็ก)
จะทานแล้วนะครับ
ไจเเอนท์(เด็ก)
จะทานแล้วนะครับ
เดคิสุงิ(เด็ก)
จะทานแล้วนะครับ
ชิสุกะ(เด็ก)
จะทานแล้วนะคะ
ครู
ตอนนี้ขอยืมตัวคุณครูก่อน
ครู
ขอบคุณที่เข้ามารับชมนะครับ
ครู
ฝากกดไลค์กดหัวใจแล้วกดติดตามด้วยนะครับ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
