สวัสดีคุณคนอ่านทุกท่านวันนี่ผมจะมาเขียนนิยายแนวโรแมนติก ดาม่าให้ทุคนได้อ่านกันนะครับส่วนเนื้อเรื่องจะเป็นแนวบรรยาย~ ขอให้สนุกนะครับ

ในเช้าของวันจันทร์ผมได้ตื่นนอนเพื่อที่จะมาจัดการจัดของย้ายบ้ายหลังใหม่ที่อยู่ห่างไกลจากตัวเมือง เผื่อที่ผมจะได้ไปสร้างและพัฒนาที่ๆผมอยู่ให้ดีขึ้นและอาศัยอยู่ที่นั้นไปจนหมดสิ้นอายุไขอ่อผมลืมบอกไปผมชื่อโชตะ อายุ19ปี และวันที่คือวันที่ดีที่สุดของผมเพราะอะไรนะหรอก็เพราะว่าผมจะได้ออกไปจากบ้านหลังเก่าหลังนี่ซักที่ถึงมันจะต้องใช้เวลาซักพักก็เถอะแต่ในความคิดของผมมันก็ดีกว่าอยู่ที่บ้านหลังนี่ก็แล้วกัน...

ณ เวลา06.30

(โชตะ)

//จัดของ

เอาละแค่นี่ก็พอเดียวค่อยไปซื้อของที่จำเป็ยตอนไปถึงบ้านหลังใหม่ก็แล้วกัน//สภายกระเป๋า+เดินไปค่อยรถบัส

"ฝนเริ่มจะตก"

อะไรกันเนี่ยขอให้ตอนไปถึงฝนไม่ตกหนักก็แล้วกัน

หลังจากนั้นก็ได้ผ่านไปหลายชั่วโมงจนทำให้ผมเผลอหลับไปจนไม่รู้ทางที่รถบัสคันนั้นพาไปและเวลาที่ผมเดินทางไปที่นั้น

(โชตะ)

มาถึงซักที่รีบ//เดินออกจากรถบัส

(ผู้ใหญ่บ้าน)

อ่าวไอหนูนายเป็นคนที่จะมาอยู่ที่นี่ใช้ไม

(โชตะ)

ใช้ครับมีอะไรหรอครับ??

ในตอนที่ผมถามคุณตาคนนั้นไปเค้าก็รีบเดินเข้าไปในหมู่บ้านที่ผมจึงรีบเดินตามเค้าเข้าไปในหมู่บ้านและผมก็ได้สังเกตุรอบดูผมได้เห็นชาวบ้านทุกคนก็ได้มองมาที่กันอย่าน่ากลัวแต่ผมก็ไม่สนใจแล้วก็เดินไปที่บ้านหลังใกม่ของผม

(ผู้ใหญ่บ้าน)

มาถึงแล้วไอหนูนี่บ้านหลังใหม่ของนาย

(โชตะ)

ขอบคุณคุณตามากเลยนะครับที่พาผมมา

(ผู้ให้บ้าน)

ไม่ต้องขอบคุณหลอกแล้วก็ฉันชื่อจอนนะเรียกลุงจอนก็ได้นะไอหนู

(โชตะ)​

ไม่เป็นอะไรหลอกครับงั้นผมขอตัวก่อนนะค...

ผมยังพูดไม่จบคุณลุงจอนก็รีบเดินออกไปจากตรงที่ผมยื่นอยู่แต่ผมก็ไม่สนใจแล้วค่อยๆเดินเข้าไปในบ้านสิ่งที่ผมเห็นเป็นอย่างแรกเลยคือฝุ่น ใยแมงมุมและก็สันญาลักแปลกๆที่ติดอยู่ในห้องนอนชั้นล่างของบ้านแต่ผมก็ยังไม่สนใจ

(โชตะ)​

เฮ้อ~ ขี้ฝุ่น ใยแมงมุมพวกนี่คงต้องใช้เวลาทำความสอาดนานหนอยเหละแล้วก็สันญาลักนั้นด้วยมันไม่น่าใช้ภาษาที่เรารู้จักด้วยแถมเป็นกระดาษอีกต่างหาก//ดึงกระดาษออก

หลังจากที่ผมดึงกระดาษออกนั้นผมก็ได้สลบลงไปโดยที่ไม่รู้สาเหตุจนผมตื่นขึ้นมาในยามค่ำคืนของอีกวันนึงและผมได้เห็นรอบๆและได้เห็นรอบๆตัวสอากกว่าเมื่อครั้งเเรกที่เห็น

จนผมได้ขึ้นไปนอนบนห้องนอนของผมบนด้านบนชั้น2และได้ตื่นเช้าของอีกวันนึง

(โชตะ)​

อะอืม เมื่อคืนมันเกินอะไรขึ้นกันแน่ปล้วเราสลบไปตอนไหนกันแต่...ชั่งมันเถอะ เฮ้ย~//มือไปจัดโดนอะไรซักอย่าง

(???)​

อะอืม//สะลึมสะลือ

(โชตะ)​

ทำไมมันนิ่มจัง/บีบ

(???)​

ว้าย!! ไอคนลามก//ตบหน้าอีกคน

(โชตะ)​

โอ้ย!!!! เจ็บ~

ในตอนที่ผมพึ่งตื่นขึ้นมาและกำลังมึนๆอยู่นั้นมือของผมได้ไปจับโดนอะไรซักอย่างจนภายหลังผมได้มารู้ตัวอีกที่นึงว่าผมได้ไปจับโดนหน้าอกของใครบางคน

(โชตะ)​

เจ็บ~ อะไรกันเนี่ย

(???)​

นายทำอะไรของนายเนี่ยเจ้าคนลามก

(โชตะ)​

แล้วเธอเป็นใครกันหรอ

(มาเรียล)​

ฉันชื่อมาเรียลเป็นวิญญาณที่นายปดปล่อยฉันออกมา

(โชตะ)

ง งั้นหรอครับ

(มาเรียล)

ก็ไอกระดาษที่นายดึงนั้นเหละมันขังฉันให้อยู่ในห้องนั้นมานานมากๆๆๆ

หลังจากที่ได้คุยกันแล้วทำให้ผมรู้ว่าเธอชื่อมาเรียลเธอน่าจะเป็นวิญญาณที่ถูกกักขังอยู่ในบ้านหลังนี่และพอผมได้มาอาศัยอยู่ที่บ้านผมก็ได้ปดปล่อยเธอจากการกักขังทำให้เธอติดหนี้ผมครั้งใหญ่

(มาเรียล)

แล้วนายชื่ออะไรหรอ??

(โชตะ)

ผมชื่อโชตะครับพึ่งย้ายมาอยู่ในหมูบ้านแห่งนี่ครับ

(มาเรียล)

เอ๋~พึ่งเคยมาหรอ

(โชตะ)

ใช้ครับ

(มาเรียล)

ก็อยากพาเดินรอบๆหมู่บ้านอยู่หลอกแต่คงทำไม่ได้

(โชตะ)

ทำไมละค....

หลังจากที่ผมได้ถามคำถามเธอก็เอามือปิดปากผมอย่างไวพร้อมบอกว่าให้เงียบๆและขึ้นมานั่งบนตัวของผม..

ผ่าน10นาทีผ่านไป

(มาเรียล)​

เฮ้อ~เกิบไป//เอามือออก

(โชตะ)​

ทำอะไรนะครับ

(มาเรียล)​

ก็ตอนที่นายปล่อยฉันออกมาแล้วนายสลบไปมันเป็นเพราะคนในหมู่บ้านมาทุบหัวให้นายสลบไปนะเเล้วฉันก็รีบเอานายมาซ่อนนะ

(โชตะ)​

งั้นหรอครับ ฮึ!! //กดตัวอาเรียลลง+เอามือปิดปาก

(ชาวบ้าน)​

เมื่อกี้ได้ยินเสียงอะไรไม ได้ยิน

หาพวกมัน2คนให้เจอ

15นาทีผ่านไป

หลังจากนั้นผ่านไป15นาทีพวกชาวบ้านก็ค่อยเริ่มกลับเข้าบ้านของตัวเองกันจนไม่มีแม่กระทั้งเสียงเท้าหรือเสียงเคราะกำแพง ในเวลานั้นเองผมก็ได้เอามือปิดปากอาเรียลไว้พร้อมกับกดเธอลงแล้วคล่อมเธอไวทั้งๆแบบนั้นจนเวลาได้ผ่านไปซักผัก

(มาเรียล)​

อะอืออืมอะอืออืออ//ดันอีกคนออก

(โชตะ)​

อะ//เอามือออก

(มาเรียล)​

ท ท ท ท ทำอ อ อ อะไรข ข ข ของน น น น นายเนี่ย//เขินมากๆๆ

(โชตะ)​

ทำไมหน้าแดงจังละครับ//จับไปที่แก้มอีกคน

(มาเรียล)​

เลิกรุกใส่ฉันได้เเล้ว~//หัวแทบระเบิด

(โชตะ)​

ก็ได้ครับ//ค่อยๆลุกออกจากตัวอีกคน

หลังจากนั้นผมก็ได้ลุกออกจากตัวของมาเรียลแล้วผมค่อยๆเดินไปนอนและรอให้ถึงตอนเช้าแล้วพรุ้งนี่เช้าผมต้องจัดของที่เตรียมมาอีก

(โชตะ)​

งั้นผมไปนอนละ//เดินไปนอน

(มาเรียล)​

อ อ อือ โอ๊ย!! //ลุกไม่ขึ้น

(โชตะ)​

ให้ช่วยไมครับ

(มาเรียล)​

อย่ามายุ่งไม่เข้าเรื่อง//ค่อยๆเดิน

(โชตะ)​

เฮ้อ~เป็นวิญญาณที่ซื่อบื่อจังเลยนะครับ//อุ้มอาเรียลขึ้น

(มาเรียล)​

ป ปล่อยฉัน~~~

(โชตะ)​

// ปล่อยเธอไว้บนเตียง+ค่อยเดินไปที่โซฟา

(มาเรียล)​

อะ นี่นายจะไปไหนนะ//ใช้พลังจิตดึงเสื้ออีกคนไว้

(โชตะ)​

ก็ไปนอนที่โซฟาไงละครับ(ถึงมันจะมีฝุ่นก็เถอะ)​

(มาเรียล)​

มานอนกับฉันสิ🥺🥺

(โชตะ)​

อึก ก ก็ได้//เดินไปหาอีกคน+นอน

(มาเรียล)

//นอน

(ในความคิดของมาเรียล)​

ทำไมมันรู้สึกเหมือนอยู่กับพี่เลยทั้งอบอุ่นละก็ดีในเวลาเดียวกันถึงเราพึ่งได้เจอกันเองแต่ทำไมนายคนนั้นถึงได้ไม่ตกใจที่เราใช้พลังจิตกันนะแถมยังเดาอารมณ์ยากอีกส่งสัยต้องของจริงๆแล้วสินะฮึๆ

ลงวันที่

2/3/3000

ติดตามตอนต่อไป