Warning:oocสูง เนื้อเรื่องเกิดจากความมโนของไรท์ เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเกมและแฟนฟิคเรื่องนี้เป็นแฟนฟิควาย ใครไม่ชอบก็กดออกครับ⚠⚠⚠
ทุกๆ50ปีลูกคนสุดท้องของตระกูล ดราเฟียร์จะต้องเข้าพิธีแต่งงานกับผี พิธีนี้สืบทอดกันมาช้านานแล้ว จึงไม่สามารถแย้งได้ไม่ว่า ลูกคนสุดท้องจะสมยอมหรือไม่ก็ตาม โดยที่ผู้อาวุโสที่สุดของตระกูล จะเป็นคนทำพิธีให้กับคู่บ่าวสาว และตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่ เมล ดราเฟียร์ จะต้องเข้าพิธีนี้กับเจ้าบ่าวของเขา
...ก็อกๆ...
เสียงเคาะประตูห้องยามวิกาล ถือเป็นสัญญาณว่าถึงเวลาที่จะต้องเข้าพิธีแล้ว ชายหนุ่มผมสีดำยาว ดวงตาสีเขียว มีเขาอันสง่างามทั้งสองข้าง หน้าตาสละสลวย สวมชุดเจ้าสาวแบบจีนโบราณสีแดงสด คลุมผ้าคลุมสีแดงปกปิดหน้าตา ยืนขึ้นก่อนที่คนใช้ที่อยู่ข้างกายจะยืนขึ้นและเปิดประตูให้ผู้เป็นนาย ก่อนที่คนใช้และเจ้านายของตนจะเดินลงไปชั้นล้าง ชั้นที่ที่คุณย่าจัดพิธีให้กับเขา
..."เมล"...
เสียงทุ่มแหลมของพี่เลี้ยงเผ่าแวมไพร์ดังขึ้นเรียกความสนใจให้กับชายหนุ่ม เขาได้หันหน้าไปทางต้นเสียงด้วยความสงใส
..."มีอะไรหรอหลิง?"...
คนตัวเล็กกว่ามองคนตรงหน้า ด้วยสีหน้าเป็นกังวน เพราะเจ้าตัวรู้สึกแปลกๆรวมถึงรุ่นน้องต่างหอของตน ได้ทักว่าพิธีครั้งนี้จะมีบางอย่างเกิดขึ้น เขาจึงกังวนเป็นอย่างมาก
..."ไม่ต้องห่วงหรอก แค่จบพิธีก็ไม่มีอะไรแล้ว อย่ากังวนไปเลย"...
เขาพูดปลอบใจคนตรงหน้า เพราะคนตรงหน้าเป็นคนที่ชุบเลี้ยงเขา มาตั้งแต่เด็กถ้าไม่ห่วงก็คงไม่แปลก
..."ต แต่แล้วเรื่อ-"...
..."ไม่เป็นไรหรอก อย่าห่วงเลยผมโอเค"...
เขาตอบไปเพื่อไม่ให้ คนตรงหน้าเป็นห่วงมากกว่านี้ ก่อนจะเดินออกไปเข้าพิธีก่อนที่จะเลยเวลาไปมากกว่านี้
คนตัวเล็กทำได้เพียงมองคนตัวสูงที่กำลังเข้าพิธีอยู่ห่างๆ พร้อมกับภาวนาในใจว่าอย่าให้มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้น
ชั้นล้างของคฤหาสน์ ต่างประดับประดา
ไปด้วยดอกกุหลาบขาว ตรงกลางมีที่ทำพิธีก่อนที่เขา จะเขาไปนั่งประจำที่ ก่อนที่คุณย่าจะเริ่มพิธีแต่งงาน
..."ขอให้ดวงวิญญาณ บริสุทธิ์มาเป็นคู่มั่นให้กับเจ้าสาวของข้าตอนนี้ด้วยเถิด"...
เสียงร่ายคาถาของคุณย่า เพื่อเรียกดวงวิญญาณอันบริสุทธิ์ มาเป็นเจ้าบ่าว เหล่าดวงวิญญาณต่างพากันแย่งชิง โอกาสที่ตนจะได้ครอบครองเจ้าสาวสุดสวยคนนี้
เปลวเทียนที่ถูกจุดไว้ตั้งแต่เริ่มพิธีสั่นไหว เป็นสัญญาณว่าได้มีวิญญาณถูกเลือกแล้ว ก่อนที่วิญญาณผู้ถูกเลือกดวงนั้น จะปรากฏเป็นเงาดำสลัวๆนั่งข้างๆกับเจ้าสาวก่อนที่ผู้ทำพิธีจะเริ่มดำเนินพิธีต่อ
..."ดวงวิญญาณอันบริสุทธิ์ที่อยู่ตรงนี้เอ๋ย จะรับเจ้าสาวคนนี้เป็นภรรยาหรือไม่?"...
หลังจบคำกล่าวเปลวเทียนได้แปรเปลี่ยนเป็นสีแดง ก่อนจะดับลง ก่อนที่คุณย่าจะเริ่มถามคำถามกับเจ้าสาว
..."เมล ดราเฟียร์ เจ้าจะรับดวงวิญญาณตนนี้เป็นสามีหรือไม่?"...
...สิ่นเสียงคำกล่าวไม่รีรอเขากล่าวตกลงทันที...
..."รับครับ"...
หลังจากได้ยินคำกว่าของคู่บ่าวสาว หล่อนจึงทำการ ยื้นด้ายแดงให้คู่บ่าวสาว เพื่อจะได้ผูกติดกัน และเริ่มขั้นตอนต่อไป คือการเคารพซึ่งกันและกัน จากนั้นก็เคารพพ่อแม่ของทั้งสอง เสร็จพิธีคือการเข้าเรือน
..."ทั้งสองเคารพซึ่งกันและกัน"...
สิ้นคำกล่าวของคุณย่า ร่างสูงได้โค้งคำนับเงาดำตรงหน้าเสมือนเป็นสามี และเงาดำตรงหน้าก็คิดเช่นกัน
..."เคารพผู้มีพระคุณ"...
ก่อนที่ทั้งสองจะก้มหัวเคารพคุณย่าอยู่นั้น
...เพล้ง!...
เสียงกระจกแตกดังลั้นห้องทำพิธี เศษกระจกแตกเป็นชิ้นๆแล้วร่วงลงสู้พื้นห้อง ปรากฏร่างปริศนาสวมชุดคลุมสีดำทั้งตัว ที่พุ่งผ่านกระจกเข้ามา สร้างความตกใจให้กับผู้ที่อยู่ในห้องเป็นอย่างมาก ก่อนที่ร่างดังกล่าวจะวิ่งด้วยความเร็ว จนประชิดตัวเจ้าสาว เขาใช้มีดแทงไปที่อกซ้ายทะลุผ่านหัวใจ ก่อนที่จะเอามีดออกจากร่างของเมลปล่อย ให้ร่างนั้นร่วงลงสู้พื้นใกล้กลับเงาดำ ก่อนที่จะมีเสียงเรียกเกิดขึ้น
..."เมล!"...
เสียงของพี่เลี้ยงแวมไพร์ดังขึ้น ก่อนที่เจ้าตัวจะรีบวิ่งมาหาร่างของ ชายที่เขารักและเอ็นดูตั้งแต่เด็ก ด้วยสีหน้าอันบิดเบี้ยวและโกรธแค้นคนตรงหน้าที่ลงมือสังหารคนในอ้อมแขน บุคคลปริศนารู้สึกไม่ดีจึงรีบหนีก่อนที่จะถูกเงาดำรั้งตัวไว้ ก่อนที่เสียงประหลาดและภาพหลอนต่างๆจะเข้าโซนประสาทของเขา
..."แก แก!ฆ่าเจ้าสาวของข้า! แกต้องแลกด้วยชีวิต!"...
...เสียงอันบิดเบี้ยวแล่นเข้าสู่โซนประสาทอย่างต่อเนื่อง ถึงกระนั้นบุคคลปริศนา ยังสามารถหลุดพ้นออกจาก ภาพหลอนนี้ได้และหนีออกไป ทิ้งไว้เพียงร่างไร้วิญญาณที่เขาพึ่งสังหารไป...
หลังจากที่คุณย่าตั้งสติได้จึกเรียกองครักษ์ เป็นจำนวนมากเพื่อไล่ตามคนที่ฆ่าหลานชายของนางไป ก่อนที่หล่อนจะมองมาที่หลานชายของตน ที่ตอนนี้อยู่ในอ้อมกอดของพี่เลี้ยง พร้อมกับเสียงสะอื้นและน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาสีชมพูคู่นั้น ที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้น รวมถึงแรงอาฆาตจากดวงวิญญาณ ที่ถูกเชิญมาเป็นเจ้าบ่าว
พื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดของผู้ตาย และบัดนี้ดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ได้แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด จากเลือดของเจ้าสาว
ผ่านไปเพียง1ชั่วยาม ข่าวเรื่องการตายของเมล ได้แพร่กระจายถึงหูเพื่อนๆและอาจารย์ที่โรงเรียน หลังจากที่ได้ยินข่างของเขา อิไล ได้เก็บตัวอยู่ในห้อง ไม่ยอมออกไปไหนจนผิดนิสัยของตน จนรินและลักต้องเข้ามาปลอบรุ่นพี่ของตน ถึงจะยอมออกจากห้อง เพราะเมลไว้ใจรินมากพอๆกันกับหลิน
..."รุ่นพี่อิไล อย่าเศร้าไปเลยครับ รุ่นพี่เมลเขาแค่หลับเฉยๆ เชื่อผมสิ"...
เสียงปลอบใจของรุ่นน้องต่างหอ ที่กำลังปลอบใจรุ่นพี่ที่กำลังเศร้ากับ คนรักที่จากไป ถึงทั้งสองฝ่ายจะเจอกันได้ไม่ถึงปี แต่ทั้งสองก็รักกันมาก รินเข้าใจดี
..."คุณอิไล พรุ่งนี้เราไปเยี่ยมคุณเมลกันเถอะครับ"...
เสียงทุ่มนุ่มของ คนสนิทอย่างลักที่มักจะช่วยเหลือเขาอยู่เสมอ ได้ชวนให้เขาไปเยี่ยมเมลพรุ่งนี้
..."นั้นสิ ผมเชื่อว่ารุ่นพี่เมลก็อยากเจอคุณเหมือนกัน"...
............
อิไล นิ่งเงียบก่อนจะ ออกจากห้องพร้อมกับพูดว่า
..."ฉันจะหาตัวคนทำให้ได้"...
เขาพูดด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น ก่อนกำหมัดแน่นจนเล็บ จิกเข้าเนื้อจนเลือดซิบ แต่คนตัวเล็กทั้งสองไม่สามารถห้ามปรามได้ เพราะรู้ว่าเวลานี้อิไลคงจะโกรธแค้นมาก ที่คนรักของเขาถูกสังหารระหว่างพิธี
..."รู้สึกไม่ค่อยดีเลย"...
...เด็กชายเส้นผมสีไวท์แดงกล่าวขึ้น เรียกความสนใจของคนเผ่าฮายีน่า รุ่นเดียวกันได้...
..."ทำไมล่ะ หรือเกิดอะไรขึ้นกับคุณอิไลหรอ?!"...
เขาถามด้วยความตกใจ เพราะรินนั้น เซ้นท์ดีมาก เวลารู้สึกแปลกๆมักจะเกิดขึ้น จริงตลอด
..."ป ปล่าวหรอก ไม่เกี่ยวกับอิไลเลยเหมือนมีอะไรหายไป"...
...เขาพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เหมือนขาดอะไรไป ยิ่งทำให้อีกคนรู้สึกตกใจ แต่ก็ยังดีที่คุณอิไลไม่เป็นไร แต่ก็อดสงใสไม่ได้ว่าอะไรที่หายไป...
เวลาผ่านไปจนถึงเวลาเช้าตรู่
อิไลที่ตื่นก่อนแล้วมาพร้อมกับลัก ที่จุดนัดพบเพื่อรอคนอื่นๆ ก่อนที่จะไปหาเมลครั้งสุดท้าย
ลักรู้สึกแปลกใจมากที่วันนี้รุ่นพี่ของตนนั้นตื่นเช้ากว่าปกติ แถมไม่หาวออกมาเลยซักแอะ ปกแล้วเขามันจะตื่นสายเป็นประจำ แถมยังไปหลับในเวลาเรียกอีก คงเป็นเพราะเมลสิน่ะ ถึงตื่นเร็วขนาดนี้
ผ่านไป30นาที ทุกคนก็มาถึงจุดนัดพบก่อนที่จะทักทายกันและเดินทางไปที่ คฤหาสน์ตระกูล ดราเฟียร์ ที่ที่ซึ่งเป็นบ้านเกิดของ เมล
...ก็อกๆๆ...
พอถึงจุดหมายปลายทาง อิไลก็รีบตรงดิ่งไปที่ประตูก่อนที่จะเคาะ 3ครั้งเพื่อเรียกให้คนข้างในเปิดประตู
...แอ๊ด~~...
เสียงประตูดังขึ้น บานประตูเปิดออกพบกับร่างของหลิง พี่เลี้ยงและเพื่อนร่วมชั้นของเมลก่อนที่คนตรงหน้าจะเชิญพวกเขาเข้ามานั่งพักภายในคฤหาสน์ พร้อมกับเสริฟของว่าง เนื่องจากพวกเขาเดินทางมาไกล เพื่อที่จะมาหาเมลครั้งสุดท้าย ก่อนฝังลงหลุ่มฝังศพในตอนบ่ายของวันนี้ จังหวะนั้นอิไลได้ถามกับแวมไพร์ตรงหน้า
..."เขาอยู่ไหน"...
...........
...หลิงเงียบไปซักพักด้วยสีหน้าเศร้าก่อนจะตอบกลับอิไลไป...
..."ชั้นสามห้องสุดท้ายทางขวาสุด เขาไปได้ประตูไม่ได้ล็อก"...
หลังพูดจบอิไล ก็รีบสาวเท้าไปตามคำที่หลิงพูดทันที พร้อมกับวินและลัก ก่อนที่คนอื่นๆจะตามไป จนเหลือแค่รินและหลิงที่นั่งอยู่รออยู่ที่ห้องรับแขก จากนั้นหลิงจะพุ่งเข้าไปกอดอีกคนพร้อมปล่อยโฮออกมา
..."อึก"...
...ยาดน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยสีชมพูทั้งสองข้าง...
..."ไม่เป็นไร พวกเราต้องหาคนทำเจอแน่อย่างร้องไปเลย เชื่อผมสิรุ่นพี่"...
มือเรียวเล็กค่อยๆ ย้ายตัวเองจากโซฟาก่อนที่จะหยุดอยู่ตรง เส้นผมสีคำแทรกด้วยสีชมพู พร้อมกับลูบหัวไปมา เหมือนกับแม่ปลอบลูก พร้อมพูดปลอบไปด้วย เพื่อให้คนในอ้อมกอดหยุดร้อง
อิไลรีบก้าวเดินไปที่ห้องของคนรักของตนก่อนถึงจุดหมาย เขา้ปิดประตูเข้าไปในห้อง พอเข้าไปสิ่งที่เขาเห็นก็คือหญิงชราหรือคุณย่าของคนรัก และร่างไร้วิญญาณของเขาที่นอนอยู่บนเตียงสวย หญิงชราได้หันมามองที่อิไลก่อนที่เขาจะ เดินไปที่เตียงพร้อมกับจับมือของคนรักที่เย็นสนิท ในชุดเจ้าสาว สายตาของอิไลได้สังเกตุเห็นบางสิ่ง เงาดำทมินที่อยู่อีกฝั่งตรงข้ามกับเขา
ซักพักพอวินและลักมาถึงที่ห้องก็รีบมาหาร่างของเพื่อนของตนที่อยู่บนเตียง พร้อมกับเห็นเงาดำบางอย่างที่ ฝั่งตรงข้ามของเตียง ก่อนที่หญิงชราจะกล่าวขึ้น
..."นั้นคือดวงวิญญาณบริสุทธิ์ ที่ถูกเชิญมาเป็นเจ้าบ่าวของหลานชายฉัน"...
พอพวกเขาได้ยินดังนั้นจึงคลายความสงใสไป ซักพักบางส่วนได้เริ่มทยอยเข้ามาในห้อง และบางส่วนก็เริ่มออกจากห้องจนหมด เหลือเพียงแค่อิไลและวิญญาณเจ้าบ่าวที่อยู่ในห้องกับร่างไร้วิญญาณ
เวลาผ่านไปจนถึงเวลาบ่าย รินและหลินได้มาตามอิไลให้ออกมาจากห้องก่อน ไม่งั้นมันจะไม่สะดวกเวลาย้าย คนตัวสูงเดินออกจากห้องด้วยความว่าง่าย ภายในใจก็คิดเพียงแต่อดีตที่ผ่านมา ด้วยความเศร้าใจ ก่อนที่โลงศพของเมลจะถูกเหล่าคนใช้ ขนออกมาจากห้องและเริ่มลงไปชั้นล้าง และเริ่มพาไปที่หลุมเพื่อฝัง
ก่อนถึงเวลาฝังทุกคนได้กล่าวอำลากับร่างตรงหน้า ถึงแม้ร่างนั้นจะไม่ตอบสนองแล้วก็ตาม ก่อนที่จะฝั่งลงหลุมไป
..."หาย หายไป"...
...รินได้พูดอะไรบางอย่าง ก่อนที่วินจะถามว่าอะไรหาย...
..."เกิดอะไรขึ้นริน อะไรหายหรอ?"...
..."รุ่นพี่วิน...ผมรู้สึกเหมือนมีบางอย่างกำลังจะหายไป"...
...เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ก่อนที่ลักจะพูดต่อถึงเมื่อตอนนั้น...
..."เหมือนเมื่อวานตอนอยู่ที่ห้องของคุณอิไลเลย เขาบอกว่ามีบางอย่างหายไป"...
สิ่งที่ลักพูดสร้างความตกใจให้กับคนรอบข้าง ก่อนที่เจจะถามคำถามบางอย่าง
..."หรือรุ่นพี่อิไลจะหายไปหรอ?!"...
สิ่งที่เจพูดออกมาทำให้ทั้งกลุ่มตกใจมาก จนลักต้องรีบพูดขึ้น เพื่อหยุดประเด็นนี้ก่อนที่มันจะลามปามไปมากกว่านี้
..."ไม่ มันไม่เกี่ยวกับคุณอิไลเลย รินบอกมาแบบนั้น"...
จากที่ลักพูด ทำให้ทั้งกลุ่มสงบลงพร้อมกับเสียงร้อง อ้อ แต่ก็ยังสงใสอยู่ดีว่าอะไรที่หายไป
พอตกเย็นทั้งกลุ่มได้มาค้างที่คฤหาสน์ นี้ก่อนเพราะถ้ากลับไปเลย มันจะมืดเกินไป โดยหลินเป็นคนจัดห้องให้ โดยให้นอนเป็นคู่ยกเว้นรินที่ได้เป็นเศษ แต่เจ้าตัวบอกว่าไม่เป็นไร หลิงจึงไม่คิดอะไรมาก ก่อนที่ทั้งหมดจะลงมาพักรับประทานอาหารเย็น ก่อนกลับห้องเพื่อพักผ่อนเตรียมออกเดินทางกลับโรงเรียนพรุ่งนี้
ในโถงทางเดินยามวิกาลได้มีเด็กชายคนหนึ่งได้เดินผ่านโถง ที่มืดมิดมีเพียงแค่แสงจันทร์ส่องลงมาพอให้เห็นเท่านั้น จนถึงระเบียงเขายืนเหม่อมองท้องฟ้าที่ระเบียง พร้อมกับคิดถึงเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้น ผ่านไปซักพักก็ได้มีคนมาพบเข้า ชายผู้มาใหม่หน้าตาสละสลวยดั่งสตรี ได้เดินเข้ามาและเรียกถามด้วยความสงใส จนเด็กชายหลุดออกจากภวังค์ความคิด
..."ริน มาทำอะไรตรงนี้?"...
..."ร รุ่นพี่วิน"...
รินพูดด้วยความตกใจเพราะไม่คิดว่าจะมีใครเดินออกมาข้างนอกห้องเวลาดึกป่านนี้หรอก
..."ไม่นอนหรือไง เดี๋ยวก็ไม่มีแรงหรอก"...
วินได้ถามรุ่นน้องต่างหอของตนด้วยความเป็นห่วง เพราะเดี๋ยวนี้เขามักจะฝันแปลกๆเกี่ยวกับพิธีแต่งงานบ่อยๆก่อนเกิดเรื่อง จนเจ้าตัวไม่ค่อยได้หลับมากนัก
..."ไม่ค่อยง่วงน่ะครับ เลยออกมาดูดาว"...
..."เวลานี้เนี้ยน่ะ? นายยังกังวนเรื่องอะไรหายอยู่หรือไง?"...
..."ร รุ่นพี่รู้ได้ไง"...
...รินพูดด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะรู้ ...
..."หน้านายมันฟ้อง"...
..."เอ้ะ!"...
..."ไปนอนได้แล้วน่า เดี๋ยวก็ไม่มีแรงหรอก"...
...เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อน ก่อนที่คนตัวเล็กจะกลับห้องของตนไปตามระเบียบ...
...จบ...
สวัสดีครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมเขียนลง ปกติแล้วผมจะเขียนลงในรีดอไรท์หรือไม่ก็จอย ฝากผลงานเรื่องนี้ด้วยนะครับ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
