การกลับมาของบอสเล็ก
1
ไรท์เตอร์
เปลี่ยนเป็นเรื่องใหม่อีกแล้ว
ชื่อประเทศจะเป็นตัวอักษร
ชื่อเมืองเป็นจำนวนเลขภาษาอังกฤษ
เมืองหลวงของทุกประเทศคือเมืองOne
T=ไทย
S=สเปน
E=อังกฤษ
J=ญี่ปุ่น
A=อเมริกา
C=จีน
M=เยอรมัน
//การกระทำ
(คิดในใจ)
<อุปกรณ์สื่อสารทุกชนิด>
/ความรู้สึก/
"เน้นคำ"
[พูดภาษาที่ไม่ใช่Tแลนด์]
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[ฮ่าๆๆ!]
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[ชนะแล้ว!]
[ฟาโรห์] (คริสลอฟมาเฟีย)
[ครับบอส]
[ฟาโรห์] (คริสลอฟมาเฟีย)
[บอสพัฒนาอีกแล้ว]
[ฟาโรห์] (คริสลอฟมาเฟีย)
[เก่งขึ้นทุกวันเลยนะครับ]
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[มันแน่อยู่แล้ว!]
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่หล่อคมกล่าวชมเด็กหนุ่มไม่หยุด
วันนี้บอสเล็กมาแข่งรถกับลูกน้องอีกเช่นเคย มันเป็น1ในกิจกรรมแก้เบื่อเวลาที่ไม่มีงาน
ในเวลานี้กลุ่มชายฉกรรจ์สูงเกือบ2เมตรใบหน้าหล่อคมเข้มยิ่งกว่าดาราเดินเข้ามา
[เดวิด] (คริสลอฟมาเฟีย)
[บอสจะไปเล่นที่ไหนอีกไหมครับ?]
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[อือ]..//ครุ่มคิด
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[ไม่รู้สิ] //ยักไหล่
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[รู้แค่ว่าตอนนี้ฉันหิวแล้ว] //ลูบท้อง
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[กลับกันเถอะ]
ห้องโถงย่อยบนโต๊ะอาหารที่หรูหรา
บอสเล็กนั่งนิ่งที่โต๊ะอาหารตัวยาว เขานั่งถัดจากหัวโต๊ะด้านซ้าย
รอไม่นานเสียงฝีเท้าที่มั่นคงและกดดันดังขึ้น
ผู้เป็นบอสใหญ่พยักหน้าให้ลูกน้องที่ทำความเคารพเขา
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//เงยหน้า.ลุกขึ้นยืนตัวตรง
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[แด๊ด]
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[..อืม]
กาโลเวย์ คริสลอฟ บอสมาเฟียอันดับ1ของโลกที่ขึ้นชื่อว่าโหดร้ายที่สุดนั่นไม่เกินจริงเลย
พ่อของเขาทั้งหล่อ เย็นชา สุขุม โหด เพอร์เฟ็คแด๊ดดี้ขนาดนี้ ใครจะทนไหว? นอกจากเขาแล้ว ทุกคนก็กลัวหัวหดกันหมด
วันนี้พ่อของเขาก็ยังสุขุมและเย็นชา แต่ดูเหมือนจะเหนื่อยล้านิดหน่อย ไม่มีใครสังเกตเห็นนอกจากเขา
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//เลื่อนเก้าอี้ออกให้
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
//ลูบหัวเบาๆ.นั่งลง
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//นั่งลงข้างๆ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[งานหนักหรอครับ?]
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[ไม่เท่าไหร่]
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[ผมว่าผมก็น่าจะช่วยอะไรได้บ้างนะ]
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[ยังเด็กอยู่]
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[ไม่ต้องรีบ]
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//เบะปาก
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[แด๊ดนั่นแหละ]
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[แก่แล้ว เพลาๆลงบ้าง]
คำว่า"แก่แล้ว" ของเด็กหนุ่มทำเอาคนฟังตากระตุก
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[ไอ้เด็กนี่! ใครบอกว่าฉันแก่]
เสียงตะหวาดคล้ายโกรธของคริสลอฟบอสทำเอาลูกน้องสะดุ้ง
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//ยกยิ้ม
เขาอารมณ์ดีเมื่อได้ยั่วโมโหคนเป็นพ่อได้สำเร็จ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[แล้วคุณลุงอันเดรียสไม่มาด้วยหรอครับ?]
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[ติดประชุมแทน]
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//พยักหน้า
โดยแม่บ้านผู้หญิงวัยใกล้30คนนึง
ผมสีดำ ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม รูปลักษณ์ออกไปทางเอเชีย เธอ ค่อนข้างดูดีทีเดียว
หางตาของเขาเหลือบไปมองที่มือของเธอโดยไม่ตั้งใจ
นิ้วของเธอเรียวสวย แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาเขาไม่ใช่ความงาม แต่เป็นความยาวของเล็บที่มี1นิ้วเล็บยาวออกมากว่านิ้วอื่นอย่างชัดเจน
แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมากนัก ไม่นานก็ละสายตาออก
หลังจากที่เธอเสิร์ฟอาหารให้เขา ก็เดินไปรินไวน์ให้กับพ่อเขาต่อ
สายตาเขาก็เหลือบไปมองอย่างไม่ได้ตั้งใจอีกครั้ง
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//ครุ่มคิด
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
(เล็บยาวก่าปกติ)
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
//หมุนแก้วไวน์เบาๆ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
(ทาเล็บสีขาว...)
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//หรี่ตามอง
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
//กำลังจะยกไวน์ขึ้นมาจิบ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
!! //เบิกตากว้าง
มือของเขาปัดแก้วไวน์นั่นทิ้งขณะที่พ่อของเขากำลังจะจิบมัน
คริสลอฟบอสชะงักค้างในท่ายกแก้วจรดปากด้วยมือที่ว่างเปล่า
หันมองเศษแก้วและไวน์สีแดงบนพื้นและลูกของเขาอย่างงุนงง
ในเวลานี้หญิงสาวรีบหันหลังและวิ่งทันที
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[จับเธอไว้!!] //ตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด.ชี้นิ้ว
ลูกน้องคริสลอฟมาเฟียทุกคนย่อมได้รับการฝึกมาอย่างดี เมื่อมีคำสั่งก็เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว
หญิงสาวมีใบหน้าตื่นตระหนก
เธอฉีกกระโปรงเดรสสีดำยาวทิ้ง ถอดรองเท้าส้นสูงและเปลี่ยนเป้าหมายทันที
คริสลอฟมาเฟียตามจุดต่างๆในห้องโถงอาหารนั้นนับว่าเยอะ หรือก็คือเธอถูกล้อมและไม่มีโอกาสหนีตั้งแต่แรกเมื่อถูกเปิดโปรงแล้ว
เธอวิ่งกลับไปยังโต๊ะอาหารตัวยาวที่มีคน2คนอยู่
ลูกน้องที่เห็นก็ไม่ลังเลที่จะชักปืนออกมายิงเธอทันที
แต่ไม่ได้กะเอาตาย เป้าหมายส่วนใหญ่จึงเบนไปที่ขาของเธอ แต่เธอก็เคลื่อนตัวหลบกระสุนได้ทุกนัด
คริสลอฟบอสนั้นโหดเหี้ยม ใครๆต่างก็รู้ดี เป้าหมายของเธอจึงเบนไปที่เด็กหนุ่ม
[_]
//ถกกระโปรงขึ้น.หยิบมีดออกมาจากสลักที่ขา
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//ย่นคิ้ว
เธอมาใกล้ตัวผู้เป็นนายทั้ง2แล้ว ลูกน้องก็ไม่กล้ายิงกลัวว่าจะเผลอไปโดนบอสเข้า
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//กำลังจะหยิบปืน
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//ชะงัก
ในเวลานี้เขาไม่มีอาวุธสักชิ้น ไม่ว่าจะปืนหรือมีด
พอมาคิดดูแล้วก็อยากจะตบตัวเองสักที
คงเพราะอยู่ในคฤหาสน์ และเป็นช่วงเวลาที่จะทานข้าวกับพ่อ เขาจึงไม่ระวังตัวเลย
ในฐานะทายาทมาเฟียอันดับ1และนักฆ่า นี่ถือเป็นความผิดพลาดที่ใหญ่หลวงเลย
เห็นว่าเด็กหนุ่มไม่มีอาวุธ
แต่เธอก็ลืมไปอย่าง คือคริสลอฟบอสนั้นยังนั่งอยู่ใกล้ๆกับที่ๆลูกของเขายืนอยู่
เขาสูงเกือบ2เมตร กล้ามเนื้อที่แน่นหนา และน้ำหนักตัวที่มาก แต่ถึงอย่างนั้นเขากลับเร็วมากอย่างน่าเหลือเชื่อ
หญิงสาวถูกผลักกระแทกตัวลอยล้มลงไปบนพื้นจนเกิดอาการงุนงงไปชั่วขณะ และตอนนี้เธอก็ถูกล้อมแล้ว
อันที่จริง แม้พ่อเขาจะไม่ลงมือ แม้จะไม่มีอาวุธ แต่เขาก็มั่นใจเกิน70%ว่าสามารถหยุดเธอได้ อย่าได้ลืมว่าเขาก็เป็นนักฆ่าเช่นกัน
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[คิดจะทำร้ายลูกฉันต่อหน้าฉัน?] //เลิกคิ้ว
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[เบื่อชีวิตขนาดนั้นเลยหรือไง]
ความกดดันและกลิ่นอายสังหารจากบอสมาเฟียที่ขึ้นชื่อว่าโหดร้ายที่สุด ทำให้เธอกลัวจนหมดสติ
(คริสลอฟมาเฟีย-ลูกน้องคนอื่นๆ)
...
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[เอาไปไว้ในห้องใต้ดินก่อน]
[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)
[ครับบอส]
อาหารชุดใหม่ถูกยกมาเสิร์ฟ
บอสใหญ่และบอสเล็กนั่งทานอาหารต่อราวกับไม่มีอะไรเคยเกิดขึ้น
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[ไหวพริบรวดเร็ว]
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[พัฒนาขึ้นแล้วนี่]
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[แน่นอน..!] //ยืดอกรับคำชม
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[เอ้ะ..เดี๋ยวนะ]
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
[หรือว่าแด๊ดรู้ตัวอยู่แล้วแต่ทดสอบผมหรอ?!]
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
//ยิ้มมุมปาก
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
//ยกไวน์ขึ้นจิบ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//อ้าปากค้าง
ชายหนุ่มเบ้ปาก หน้ายู่อย่างแง่งอนและเดินตึงตังออกไปจากห้องโถงอาหาร
ลูกน้องหันมองตามหลังบอสเล็ก และกรอกตามองกันไปมา เหลือบมองคริสลอฟบอสอย่างกล้าๆกลัวๆสลับกับทางที่บอสเล็กพึ่งเดินออกไป
คริสลอฟบอสที่เห็นอาการของลูกน้องก็กรอกตามองบนไปที
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[ตั้งแต่มารับใช้ลูกฉันก็กลายเป็นลูกแง่กันไปหมด]
(คริสลอฟมาเฟีย-ลูกน้องคนอื่นๆ)
//สะดุ้ง
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[ฉันไม่ห้ามถ้าพวกแกอยากเป็นหมา]
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
[แต่พวกแกยังเป็นลูกน้องฉันอยู่นะโว้ย]
(คริสลอฟมาเฟีย-ลูกน้องคนอื่นๆ)
//ก้มหน้างุด
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
เห้อ!
ไรท์เตอร์
ว่าจะทำบทนำให้จบภายในตอนเดียวแหละ
ไรท์เตอร์
ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะให้ตัวเอกตายยังไงดี นักฆ่าก็ฝีมือฉกาจ ทายาทมาเฟียก็ลูกน้องล้อมหน้าล้อมหลัง
ไรท์เตอร์
เดี๋ยวมาต่อพรุ่งนี้
ไรท์เตอร์
ข.ก ไปโรงเรียนสุดๆ
2
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
แด๊ด
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ผู้หญิงคนนั้นขอให้ผมจัดการเองได้ไหม?
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
//เลิกคิ้ว
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
ตามใจลูกเลย
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//ยกยิ้ม
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
มีอะไรทำแก้เบื่อแล้ว
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
งั้นผมขอตัวก่อนนะ//ลุกขึ้น
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
//พยักหน้า
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//ยิ้ม.เดินออกไปอย่างอารมณ์ดี
[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)
อ้าว บอส
[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)
จะไปไหนครับ?
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ผู้หญิงคนนั้นอยู่ไหน?
[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)
ห้องใต้ดินที่2ครับ
[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)
บอส..หรือว่า
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
หึหึ //เดินผ่านไปเข้าลิฟต์
[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)
ปะ ไปด้วยครับ! //วิ่งเข้าไปในลิฟท์
ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่คฤหาสน์จะมีลิฟท์
บอส ไม่เคยต้องเดินไม่ว่าจะขึ้นหรือลงบันไดก็ตาม บอสเล็กก็เช่นเดียวกัน
บอสเล็กแปลกใจ เมื่อพบว่าพวกลูกน้องบางส่วนมาอยู่ที่นี่แล้ว และพวกเขาก็ดู...คาดหวัง?
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
? //เลิกคิ้ว
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
มาทำอะไรกัน
[เดวิด] (คริสลอฟมาเฟีย)
ก็บอสจะลงมือด้วยตัวเองนี่ครับ
[ฟาโรห์] (คริสลอฟมาเฟีย)
ผมก็ไม่อยากพลาด..
เอซที่ตามเขาออกมาจากลิฟท์พูดบ้าง
[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)
โอกาสหายากเลยนะครับบอส
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
หรอ..
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
แล้วไม่มีถ่ายแบบรึไง? //หันมอง
[โนวิส] (คริสลอฟมาเฟีย)
ก็..มีครับ
[โนวิส] (คริสลอฟมาเฟีย)
แต่ผมยกเลิกไปแล้ว
[โนวิส] (คริสลอฟมาเฟีย)
ผมอยากอยู่กับบอสมากกว่านี่ครับ
[อีริค] (คริสลอฟมาเฟีย)
เดี๋ยวมหาลัยบอสเปิดเทอมก็จะไม่มีเวลาให้พวกเรา....
[เดวิด] (คริสลอฟมาเฟีย)
ใช่ๆๆ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
เป็นเด็กรึไง
เขาเดินไปตามทางเดินที่มีแสงสลัวเล็กน้อย เดินไปยังกรงขังแรก
พวกลูกหมา..เอ้ย ลูกน้องก็ตามเขาไปด้วย
มันคล้ายห้องขังใต้ดินทั่วไปที่พบเห็นได้ตามราชวังที่อยู่ในนวนิยาย
ด้านในนั้นก็มีแสงสลัวๆ ที่พื้นมีเครื่องมือทรมานต่างๆวางไว้ประปรายและคราบเลือดตามที่ต่างๆที่ทั้งใหม่และเก่าในห้องขังนั่น ราวกับฉากในหนังฆาตกรรม
หญิงสาวถูกโซ่พันธนาการทั้งแขนและขา คุกเข่าบนพื้น และถูกปิดตาไว้ด้วยผ้าสีดำ
ได้ยินเสียงเดินของกลุ่มคนจำนวนมากกว่า5-6คนเธอก็เงยหน้าขึ้นแม้จะมองไม่เห็น
บอสเล็กเดินไปยังเก้าอี้ที่ลูกน้องเตรียมไว้ให้และนั่งลง
เสียงของเธอแหบแห้งและเบา คล้ายคนหมดแรง
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
เป้าหมายของเธอคืออะไร?
[_]
แทนที่จะถามว่าใครส่งฉันมา..
[_]
คุณกลับถามถึงเป้าหมายของฉัน..?
[ฟาโรห์] (คริสลอฟมาเฟีย)
บอสเล็กถามก็ตอบสิ
[ฟาโรห์] (คริสลอฟมาเฟีย)
ไม่ใช่ให้เธอมาถามกลับ
[_]
...ขอโทษ //เสียงเบาลง
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
คำตอบล่ะ
[_]
ฉันแค่ทำงานตามคำสั่งของผู้มีพระคุณ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
นี่ คนสวย
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ดูเหมือนเธอจะเข้าใจอะไรผิดนะ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
"เป้าหมาย"ที่ฉันถามเธอ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ใครคือคนที่เธอได้รับคำสั่งฆ่า?
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
คนสวยนี่กล้าหาญดีนะ
เมื่อถูกชมแบบกระทันหันเธอทำอะไรไม่ถูกและสับสน
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
แต่ถ้าความกล้าหาญนั่นมาพร้อมกับความโง่
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
มัน..น่าสมเพชนะรู้ไหม?
จากคำชมกลายเป็นคำด่าประชดอันเจ็บแสบ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ความฝันของเธอคืออะไร?
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
เธอไม่ได้อยากเป็นนักฆ่าใช่ไหม?
[_]
จริงๆแล้วฉันมีความฝันที่อยากจะเป็นดีไซเนอร์
[_]
แต่ว่า...เพื่อตอบแทนคุณของนายท่าน
[_]
ฉันจะทำทุกอย่างที่เขาต้องการและสั่งให้ฉันทำ
[_]
คุณกำลังเกลี้ยกล่อมฉันอยู่หรือเปล่า? ทายาท?
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ทำไม
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
แปลกใจหรอ?
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ฉันดูใจดีหรอ? ทำไมเธอถึงคิดแบบนั้น?
[_]
ฉันต้องตายอยู่แล้วใช่หรือเปล่า?
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//ยิ้ม
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
เดวิด
[เดวิด] (คริสลอฟมาเฟีย)
ครับบอส
[เดวิด] (คริสลอฟมาเฟีย)
//เดินไปดึงผ้าปิดตาออก
วิสัยทัศน์ของหญิงสาวกลับมามองเห็นอีกครั้ง
ตรงหน้าเธอที่ห่างออกไปเพียง1เมตร
ชายหนุ่มวัย20ต้นๆ ใบหน้าเรียวสวยและหล่อเหลาอยู่ในตัว เขายิ้มอย่างสวยงามหากแต่คำพูดที่ตอบกลับยืนยันความตายของเธอ มัน...
[_]
งั้นหรอ...ฉันจะตายอยู่แล้วสินะ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ใช่ //ยิ้ม
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
หืม?
ไม่ใช่แค่เขา พวกลูกน้องก็แปลกใจด้วย
หญิงสาวก้มหน้าและพึมพัมคำว่าตายซ้ำไปซ้ำมาเหมือนคนที่พร้อมจะตายอยู่นานแล้ว
และโซ่ที่ขาก็ไม่ได้ถูกตึงไว้เลย
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นด้วยประกายในดวงตาที่พร้อมจะตายเต็มที่หากแต่การกระทำกลับสวนทางกัน
อยู่ๆก็ลุกขึ้นและพุ่งเข้าหาเขา ใช้แรงทั้งหมดที่มีเค้นออกมากกกอดขาของเขาแน่น
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
! //ผงะ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ยัยบ้านี่! //ลุกขึ้น
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ออกไป! //สบัดขา.เตะอย่างแรง
[_]
ไม่...! //หลับตาแน่น.กัดฟันกรอด
ลูกน้องตกใจชักปืนออกมาและเล็งมาที่เธอที่กล้าดีกอดขาผู้เป็นบอสเล็กไว้แน่นไม่ยอมปล่อย
[_]
ภารกิจของฉัน...ภารกิจสุดท้ายขอลฉัน
ทุกคนจะเข้ามาลากเธอออกไปจากเขาแต่เขาส่วนหัวห้ามพวกเขาไว้ไม่ให้ทำอะไร
และยืนเงียบรอว่าเธอจะพูดอะไรต่อ
[_]
ต้องฆ่าบอสหรือทายาทของคริสลอฟให้ได้!
[_]
ในเมื่อฉันจะตายอยู่แล้วก็ขอลากคุณไปด้วยแล้วกัน!!
แต่เมื่อคิดอะไรบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัวเขา
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
(ชิท! ฉันพลาดแล้ว!)
การระเบิดในห้องใต้ดินชั้น2ที่พื้น ผนังและเพดานเป็นหินผสมเหล็กนั้นทำให้การสั่นสะเทือนที่ควรเกิดขึ้นแต่มันน้อยมาก แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ยินหรือไม่รับรู้ถึงแรงสะเทือนนั่นเลย
แก้วไวน์ราคาแพงหล่นลงบนพื้นแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
ไวน์สีแดงหกเต็มพื้นหากแต่ไม่ได้สนใจมันเลย
คริสลอฟบอสพลุดลุกขึ้นและเริ่มวิ่งไปอย่างร้อนใจ
ลูกน้องก็รู้ว่ามีอะไรผิดปกติในห้องใต้ดินก็วิ่งตามเขาไปด้วย
เมื่อครู่ ชายทั้ง5นั้นไม่ได้อยู่ใกล้บอสเล็กเลย พวกเขายืนเยื้องออกไปค่อนข้างห่าง
และระเบิดนั่นก็ขนาดเล็ก และอนุภาพก็ไม่ได้ใหญ่ เรียกได้ว่าเล็กมากเลย
ระเบิดเล็กๆนั่นที่ฝังอยู่ในร่างกายมนุษย์มันก็พรากบอสผู้เป็นที่รักของพวกเขาไปแล้ว
[กาโลเวย์ คริสลอฟ]
เซียร์...
เสียงกระซิบเบาหวิวของเขาล่องลอยไปกับสายลมเพื่อหวังว่าจะมีใครได้ยินมันบ้าง
ไรท์เตอร์
อย่าพึ่งหยุมหัวไรท์นะคะ
ไรท์เตอร์
เดี๋ยวน้องก็กลับมา
3
ไรท์เตอร์
บรรยายเยอะหน่อยนะ
//การกระทำ
(คิดในใจ)
<อุปกรณ์สื่อสารทุกชนิด>
/ความรู้สึก/
"เน้นคำ"
🌐พูดภาษาที่ไม่ใช่Tแลนด์🌐
[ระบบ/เอไอ/เสียงในหัว]
เด็กหนุ่มถูกฝ่ามือหนาหยาบกว้านของผู้เป็นพ่อตบจนหน้าหัน
ผิวแก้มขาวนวลขึ้นสีแดงจนม่วงช้ำอย่างน่ากลัวและยังมีเลือดซิบออกมา
พ่อเขานั้นไม่ได้ออมแรงเลย
ในห้องโถงนอกจากพวกเขาแล้วบนโซฟามีหญิงสาววัย30กว่าๆหน้าตาสะสวยและเด็กหนุ่มวัย16-18ปีใบหน้าหวาน
เด็กหนุ่มนั้นน้ำตาไหลอยู่ในอ้อมกอดของหญิงสาวพลางมองเขาอย่างหวาดกลัว
เด็กหนุ่มยกมืออันสั่นเทากุมแก้มหันมองพ่อของเขาอย่างตกใจและไม่อยากเชื่อ
เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรกับแก้มที่ช้ำจนเลือดไหลของตัวเอง
เขารู้สึกอึดอัดในอก ความคับข้องใจและความปวดร้าวภายในใจจนหายใจไม่ออก มันเจ็บมาก
เป็นอันชัดเจนแล้วในความลำเอียงของพ่อเขา ที่จริง มันก็ชัดเจนมานานแล้ว
เด็กหนุ่มรู้สึกเจ็บภายในใจเจียนตาย สติของเขาและเส้นความอดทนสุดท้ายที่ได้แต่กักเก็บมานานขาดผึง
สตินึกคิดของเขามันขาดหายไปแล้ว กว่าจะรู้ตัวเขาก็พาร่างอันบอบช้ำทั้งกายและใจของตนออกมาจากบ้านหลังนั้น
บ้านที่ไม่ใช่บ้านสำหรับเขามาตั้งแต่แรก
เขาไม่รู้ว่าเขาขับรถมานานแค่ไหนและกำลังไปที่ไหน
รู้แค่ว่าอยากจะหนีไปให้ไกล
[พอล]
//เหยียบคันเร่งจนมิด
ตอนนี้ถนนนั้นปลอดรถแล้วไม่มีรถคันอื่น
เขากำลังขับขึ้นเนินเขาที่ไหนสักแห่ง
ตอนนั้นที่เขาได้สติขึ้นมา
สองข้างทางนั้นเป็นป่าและรถของเขาก็น้ำมันหมด
และตอนนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่า
ถ้ารถไม่น้ำมันหมดก่อน เขาก็คงตกเหวไปพร้อมกันแล้ว
[พอล]
(ช่างโชคดีเสียจริง)
[พอล]
(แต่ว่า ตอนนี้ฉันรู้สึกอยากโชคร้ายมากกว่า)
ด้านหน้าเป็นทางขึ้นภูเขาและถนนก็ถล่ม ด้านล่างเป็นเหวลึกลงไป10เกือบ15เมตรและมันก็เป็นดินที่เปียกชุ่มเพราะฝน
[พอล]
ระดับความสูงนี่ ไม่มีทางตายในครั้งเดียวแน่ อย่างมากก็ขาหักแขนหักนั่นแหละ //พึมพัม
[พอล]
แถมยังเลอะอีก //พึมพัม
[พอล]
ถ้ากระโดดลงไปสภาพต้องอนาถมากแน่ๆ //เบ้หน้า
[พอล]
//ถอยออกมาจากขอบผา
[พอล]
//เดินไปทรุดนั่งลงข้างๆรถ
[พอล]
//กอดเข่า.ฝังใบหน้าลงกับขา
[พอล]
เมื่อไหร่พี่จะกลับมา...ผมทนไม่ไหวแล้ว ฮือ...
ตั้งแต่เกิด เขาจำได้เลือนลางมากเกี่ยวกับแม่ของเขา
รู้ตัวอีกทีแม่ของเขาก็หายตัวไปไหนไม่รู้
เมื่อตอนที่เขาอายุได้5ขวบ พอที่จะรู้เรื่องบ้างแล้ว
ตอนนั้นพ่อของเขาก็พาผู้หญิงเข้ามาในบ้านพร้อมเด็กผู้ชายอายุน้อยกว่าเขา1ปี
และยังจัดงานแต่งงานใหม่อย่างรวดเร็ว
ดูปฎิกิริยาปู่กับย่าและญาติคนอื่นๆก็เหมือนจะไม่ค่อยชอบเธอกับลูกเท่าไหร่
นั่นรวมถึงคนรับใช้คนเก่าคนแก่ในบ้านด้วย
แต่พ่อเขาไม่ได้สนใจและยังคงดูแลปฎิบัติกับ2แม่ลูกนั่นอย่างดี
ในตอนนั้นพ่อของเขาก็ได้เข้ามารับช่วงต่อของคุณปู่แล้วขึ้นบริหารตระกูลแทน
ลูกน้องส่วนใหญ่ก็ถูกโอนย้ายมาเป็นลูกน้องพ่อของเขาแล้ว
ปู่กับย่าก็ไม่สามารถควบคุมพ่อของเขาได้อีก ต่อให้พ่อของเขาจะทำอะไร
พ่อของเขาไม่สนใจเขากับพี่สาวของเขาเลย
สองแม่ลูกนั่นนานวันเข้าก็เริ่มออกลาย ทั้งดุด่าทุบตีเขานิดๆหน่อยๆ แถมยังเคยขังเขาไว้ในห้องใต้หลังคาด้วย และยังยึดเงินของเขาไปอีก
พี่สาวของเขาเรียนจบชั้นมัธยมปลายก็ไปเรียนต่อต่างประเทศ
พ่อของเขาต่อให้จะเห็นชัดๆว่าเขาถูกเอารัดเอาเปรียบหรือถูกรังแกยังไงก็ไม่ได้สนใจและมองข้ามมันไป
และ2แม่ลูกนั่นยิ่งได้ใจ รังแกเขาหนักขึ้น
วันนี้ที่โรงเรียน เห็นได้ชัดว่าน้ำฟ้าไปมีเรื่องกับใครบางคนและถูกผลักตกทะเลสาบเทียม
อันที่จริง มันไม่ได้ลึกขนาดนั้นและจุดที่ตกลงไปก็สูงเพียงแค่1.5เมตรเท่านั้น
และเขายังเป็นคนช่วยขึ้นมา
น้ำฟ้าไม่ได้พูดอะไร พวกเขาถูกรับกลับบ้านด้วยรถคันเดียวกัน พวกเขาเปียกโชกกันทั้งคู่
พอถึงบ้าน อยู่ๆน้ำฟ้าก็ถอยห่างจากเขาและมองเขาอย่างหวาดกลัว
พอนึกออกไหมว่าเกิดอะไรต่อจากนั้น?
หึ ความตอแหลของน้องชายต่างแม่ของเขานี่เต็ม10ให้11เลย
เรื่องนี้ผู้คนก็รู้กันทั้งโรงเรียน มันไม่ยากที่จะสืบเลยสักนิดเพียงแค่ไปที่โรงเรียน
แต่พ่อเขาก็เลือกที่จะเมินความเป็นจริง ฟังแค่น้ำฟ้าพูดและยังตบเขาอีก
เด็กหนุ่มวัย18ปีนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ข้างรถ
รถที่พี่สาวของเขาซื้อให้เป็นของขวัญตอนอายุครบ18ปี
เสียงสะอื้นแผ่วเบาดังระยะๆ
เสียงข้อความโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น
เสียงข้อความเข้านี่แปลกมาก
เรียกความสนใจเขาให้ยกขึ้นมาดู
ปาดน้ำตาออกจากดวงตาอย่างลวกๆเพื่อให้มองเห็นได้ชัด
ข้อความ:✴️ยินดีด้วยกับผู้ถูกเลือกหมายเลขที่1,832 หากคุณสนใจเปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งใหญ่โปรดคลิกที่นี่
[พอล]
(เปลี่ยนแปลงชีวิตครั้งใหญ่หรอ?)
[พอล]
(ลองดูก็ไม่เสียหายนี่นา...จะมีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกล่ะ) //คลิก
แล้วก็มีข้อความตัวหนังสือภาษาTเด้งขึ้นกลางหน้าจอที่ดับมืด
📱: คุณจะเลือกอะไร เมื่อพ่อที่ลำเอียงและทำผิดต่อคุณมาตลอดขอคืนดีและเกลี้ยกล่อมให้คุณกลับไปอยู่ด้วยกัน
1.ให้อภัย ทุกคนผิดพลาดกันได้ ยังรักเสมอ
2.ลังเล ยังเจ็บอยู่ ทำใจไม่ได้แต่ก็ตัดขาดไม่ได้
3.พอแค่นี้ ละทิ้งทุกอย่าง เดินออกมาและไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก
4.แก้แค้น ทั้งพ่อที่ไม่เคยเห็นหัวทั้งเมียน้อยกับลูก ต้องแก้แค้นเท่านั้น
มัน...จะเหมาะเจาะอะไรขนาดนี้
เขาสูดหายใจลึก กลืนก้อนสะอื้นลงไป ปาดคราบน้ำตาจากใบหน้าออก
ทันใดนั้นเสียงรถที่ค่อยๆดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
จนมาจอดอยู่ใกล้ๆที่ๆเขาอยู่
ชายในชุดสูทสีดำ พร้อมหน้ากากแปลกๆที่ขาวโพลนปิดบังใบหน้า4-5คนลงมาจากรถสีดำสนิท
[พอล]
//พลุดลุกขึ้นอย่างตื่นตระหนก.ทรศ.หลุดมือ
(factor)
อีกนิดเดียวก็ตกผาแล้วนี่
(factor)
โชคดีหรือยังไงนะ?
เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากหน้ากากนั่นฟังเป็นเสียงโทนเดียวกันหมด แยกจากกันไม่ออกเลย
คาดว่าพวกเขาเป็นมืออาชีพพอควร ยังมีการเปลี่ยนเสียงอีกด้วย
ความต่างของจำนวนนี้ชัดเจนเกินไป
อีกทั้งเด็กหนุ่มก็ไม่ได้พกอาวุธเลยสักชิ้น แตกต่างกับอีกฝ่ายที่จัดเต็ม เกรงว่าเป้าหมายที่มาเพื่อฆ่าเขา
เด็กหนุ่มแม้จะดูเหมือนยอมคนและอ่อนแอ แต่เขาไม่ได้โง่
เกรงว่าวันนี้เขาคงไม่รอดแล้ว ยังไงก็ตาม นั่นเป็นสิ่งที่เขาต้องการเมื่อไม่กี่นาทีก่อนและมันก็ยังคงเป็นเช่นนั้น
(factor)
เห็นได้ชัดถึงรูปลักษณ์คุณหนูที่ไม่เคยเจอความลำบาก แต่ไม่ตกใจเลยหรอ?
[พอล]
ไม่เคยเจอความลำบากหรอ?
[พอล]
เห็นแผลที่แก้มนี่มั้ย?
เขารู้สึกหงุดหงิดจริงๆนะที่ใครที่ไหนไม่รู้มาว่าเขาตัดสินเขาทั้งที่ไม่รู้อะไร
บนแก้มของเขา บนผิวสีขาวนั้นรอยช้ำม่วงที่เลือดซิบดูน่ากลัวที่บัดนี้เลือดก็ยังไม่หยุดไหลแม้จะเบามาก
โดยตอกกลับมาแบบนี้อีกฝ่ายเงียบไป
เพราะใส่หน้ากากเขาจึงไม่รู้เลยว่าพวกเขามีสีหน้ายังไง
เงียบไปสักพักอยู่ๆพวกเขาก็ถอนหายใจคล้ายเสียดายหรือปลงกับอะไรสักอย่าง
(factor)
ดูเหมือนคุณหนูคนนี้จะไม่ได้มีชีวิตที่ดี
[พอล]
เออ ฉันสามารถพูดได้เลยว่าคุณหนูอย่างฉันนี่แหละ
[พอล]
ชีวิตบัดซบที่สุดในฐานะคุณหนูแล้ว!
(factor)
ในเมื่อรับงานมาแล้วก็อย่าได้ถือโทษโกรธเคืองกันเลยนะ
(factor)
พวกเราเป็นนักฆ่าและรับงานมาแล้วก็ต้องทำ
ปฎิกิริยาที่สงบนิ่งกว่าที่คิดทำให้พวกเขานึกแปลกใจ
พวกเขาหันมองกันก่อนจะมี1ในนั้นชักปืนออกมาและเดินเข้ามาหาเขาอย่างใจเย็น
เขาเองก็เพียงยืนอยู่นิ่งๆอย่างใจเย็น
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงพูดจากที่ไหนสักแห่งแต่ไม่เห็นตัวทำเอาสะดุ้ง
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิเจ้าหนู]
[พอล]
(ใคร ใครกำลังพูด?)
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิ]
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิ]
กลุ่มคนตกใจที่อยู่เด็กหนุ่มก็ร้องออกมาและพูดกับตัวเอง
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิ..]
(factor)
เป็นบ้าไปแล้วรึไง?
(factor)
ก็นะ คนใกล้ตายนี่นา
(factor)
แต่งานเราก็ต้องทำ
ชายคนที่ถือปืนเดินไปหาเด็กหนุ่มและเข้าประชิดตัว
(factor)
//เอื้อมมือไปดึงข้อมืออีกฝ่าย.กระชากเข้าหาตัว
ขนาดตัวที่ต่างกันทำให้เขาถูกกระชากจนตัวลอยไปชนอกอีกฝ่าย
[พอล]
(อื้อหือ กล้ามแน่นมาก..)
เขารู้สึกจริงๆนะว่าเหมือนชนกำแพงเลย
ชายคนนั้นก้มมองเด็กหนุ่มที่กลายมาเป็นซบ.อกเขาแล้วนิ่ง
(factor)
ทำตัวน่ารักแบบนี้
(factor)
พี่ชายใจดีให้เลือกเลยระหว่างหัวกับหัวใจ
[พอล]
(ไอ้เสียงนี่อีกแล้ว!)
รอยยิ้มของเขามันดูหล่อร้ายมาก แต่น่าเสียดายที่มันถูกบดบังด้วยหน้ากากขาวๆนั่น
ชายคนนั้นประคองเขาไว้ในอ้อมแขนด้วยมือขวา และมือซ้ายยกปืนมาจ่อที่ตำแหน่งหัวใจของเขา
ท่านี้ชวนเข้าใจผิดมาก แต่ว่า นี่หมายความว่าเขากำลังจะตายจริงๆ
แม้ว่ากำลังจะตาย แต่ไอ้เสียงทุ้มต่ำในหัวนั่นก็ตามหลอกหลอนเขาไม่เลิก
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิ]
[พอล]
(จะตายอยู่แล้ว ยังต้องเลือกอะไรอีก?!)
[พอล]
//ค่อยๆหลับตาอย่างยอมรับชะตากรรม
เพื่อนที่มาด้วยกันก็พูดขึ้นลอยๆ
(factor)
เฮ้อ น่าสงสารเหมือนกันนะ
(factor)
พ่อไม่รักแล้วยังถูกแม่ตัวเองสั่งฆ่าอีก
หัวของเขาราวกับหมุนเครั้ง ทัศนวิสัยดับมืดไปทันที
แต่สตินึกคิดของเขายังอยู่
ก่อนที่จะตายเพียงไม่กี่เสี้ยววินั้น
เสียงทุ้มต่ำที่สามารถทำให้คนหลงมัวเมาไปกับมันนั่นดังขึ้นอีกครั้ง
[...]
[เลือกสักข้อนึงสิ ตอบแบบสอบถามมาแล้วฉันจะช่วยเธอเอง]
[พอล]
(เอามา! เอาตัวเลือกมาเลย! แล้วฉันจะเลือกให้)
ท่ามกลางทัศนวิสัยที่มืดมิด ตัวหนังสือก็โผล่เข้ามาในมุมสายตาเขา และเสียงโมโนโทนไร้อารมณ์ของผู้ชายก็พูดออกมาด้วย มันต่างกับเสียงก่อนหน้านี้ที่ทุ้มต่ำของผู้ชายที่มีเสน่ห์แบบผู้ใหญ่
[...]
[คุณจะเลือกอะไร เมื่อพ่อที่ลำเอียงและทำผิดต่อคุณมาตลอดขอคืนดีและเกลี้ยกล่อมให้คุณกลับไปอยู่ด้วยกัน
1.ให้อภัย ทุกคนผิดพลาดกันได้ ยังรักเสมอ
2.ลังเล ยังเจ็บอยู่ ทำใจไม่ได้แต่ก็ตัดขาดไม่ได้
3.พอแค่นี้ ละทิ้งทุกอย่าง เดินออกมาและไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก
4.แก้แค้น ทั้งพ่อที่ไม่เคยเห็นหัวทั้งเมียน้อยกับลูก ต้องแก้แค้น]
[พอล]
(ยัยป้านั่นเป็นคนจ้างคนมาฆ่าฉัน..)
[พอล]
(บางทีพ่อก็อาจจะรู้แต่ไม่ทำอะไร ขนาดนี้แล้ว..!!)
[พอล]
(แก้แค้น..ต้องแก้แค้นเท่านั้น!)
ข้อความนั่นหายไป เสียงก็เงียบหายไปสักพัก
แต่คนถูกยิงเข้าหัวใจในระยะประชิดแบบนี้ก็ไม่อาจจะคงสติตัวเองได้มากไปกว่านี้
และไม่ทันได้ยินเสียงตอบกลับมา เขา ตายแล้ว
[...]
[ยินดีด้วยครับบอส คุณปลอดภัยแล้ว]
แต่เพราะตายได้ไม่นาน ร่างกายยังไม่เย็น และชีพจรก็ยังไม่หยุดแม้จะแผ่วเบา วิญญาณออกจากร่างไปแล้วแต่กายหยาบยังไม่ตาย
ไรท์เตอร์
แงงง สงสารน้องพอล
ไรท์เตอร์
แต่ไม่เป็นไรนะคะ
ไรท์เตอร์
เดี๋ยวพี่ซินจะมาแก้แค้นให้เอง
[พอล]
ขอบคุณนะครับพี่ //หันไปหาคนข้างๆ
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//หน้านิ่ง.ดวงตาว่างเปล่า
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
//หันมอง
[ซินเซียร์ คริสลอฟ]
ถามความสมัครใจฉันหรือยัง? //หันมองไรท์
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
![[ซินเซียร์ คริสลอฟ]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1668152897874.jpeg-s200webp?sign=f44b21c96b6cc955ad55b4a44e751850&t=675a2780)
![[ฟาโรห์] (คริสลอฟมาเฟีย)](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1667913833323.jpeg-s200webp?sign=f1e362f6a242ce91207710de798bfdd9&t=675a2780)
![[เดวิด] (คริสลอฟมาเฟีย)](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1667913746363.jpeg-s200webp?sign=2fe0fd63da3cbb86f333080cd3a69ad2&t=675a2780)
![[กาโลเวย์ คริสลอฟ]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1668906924889.jpeg-s200webp?sign=5e82fb4777e20eefb200eb653f20ef08&t=675a2780)
![[_]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1667732430112.jpeg-s200webp?sign=7c02ffdc382dcdff5a1f307ee9f1a374&t=675a2780)
![[เอซ] (คริสลอฟมาเฟีย)](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1667913242799.jpeg-s200webp?sign=946c1f467c812a6e69c8117c1b2dc0c0&t=675a2780)
![[...]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1667700850614.jpeg-s200webp?sign=7afa982bd8419205104fd389898217f8&t=675a2780)
![[โนวิส] (คริสลอฟมาเฟีย)](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1667702405438.jpeg-s200webp?sign=41cf571e9d20b592db5459599658808f&t=675a2780)
![[อีริค] (คริสลอฟมาเฟีย)](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1667913122347.jpeg-s200webp?sign=a8a71c3553f28559ed7ff1727c3c7e81&t=675a2780)
![[พอล]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4674557/avatar/19337200/1667694813966.jpeg-s200webp?sign=2cd1bf268291aee5ad248d5c192f4562&t=675a2780)
